Zaorska Małgorzata „Głuchoniewidomi w Polsce”

Głuchoślepota- istota zjawiska.

Głucho ślepota oznacza wieloraką niepełnosprawność, ciężka lub złożoną postać konkretnej niepełnosprawności. W definicjach wyróżniamy 2 kryteria:

Polski Związek Niewidomych: głuchoniewidomy to człowiek który na skutek równoczesnego poważnego uszkodzenia słuchu i wzroku napotyka bardzo duże trudności, odmienne od spowodowanych tylko głuchotą lub ślepotą, szczególnie w poruszaniu się i w wymianie informacji, zwłaszcza w komunikowaniu się.

Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym: dziecko gn to dziecko które ma problemy w rozumieniu mowy ustnej bez użycia aparatu słuchowego, a uszkodzenie wzroku jest na tyle duże, że nie umożliwia mu lub znacznie utrudnia posługiwanie się zwykłym drukiem. Ograniczenia te zmniejszają możliwości dziecka w zakresie uczenia się, wykonywania czynności życia codziennego, samodzielnego poruszania się oraz porozumiewania z otoczeniem.

W zależności od wpływu głuchoty na rozwój mowy wyróżnia się:

  1. Dzieci niedosłyszące- osłabienie słuchu w granicach 20dB(mowa rozwija się normalnie)

  2. Dz. słabo słyszące- utrata słuchu wynosi 40dB(nie słuszą mowy z większej odległości, wadliwa artykulacja głosek)

  3. Dz. o średnim ubytku słuchu w granicach 60dB (słyszą mowę głośną z bliska, zniekształcona artykulacja)

  4. Dz. o dużym ubytku słuchu( w granicach 70-90dB(kontakt mimo aparatów jest niemożliwy)

  5. Dz. z całkowitą głuchotą- utrata słuchu sięga 90dB(nie słyszą głosu, jedynie odczytywanie z ust)

A.Lówe „Symptomem decydującym o wizerunku głuchoty jest takżę upośledzenie mowy. Rozróżnia się 2 grupy dzieci niesłyszących:

  1. Głuchoślepota wrodzona.

Powoduje najpoważniejsze konsekwencje, ograniczenia możliwości normalnego rozwoju, poznawania rzeczywistości, komunikowania się z otoczeniem i otoczenia z osobą gn, jak również do funkcjonowania w różnych codziennych sytuacjach życiowych. Są to osoby z niskim poziomem funkcjonowania, występują u nich stereotypowe zachowania tzw. blindyzmy, polegają na wykonywaniu niepotrzebnych, bezcelowych i powtarzających się ruchów lub czynności jak: kiwanie się, kręcenie, potrząsanie głową i pocieranie oczu.

  1. Głuchoślepota nabyta.

Dzieci charakteryzują się specyficznym wyglądem. Są bardzo szczupłe, wręcz chude i bardzo wysokie. Przygarbiona sylwetka, przykurczone ramiona, wystawione łopatki, długie kończyny. Palce szczupłe i długie. Wypukła klatka piersiowa i żebra.

Zespoły słuchowo-wzrokowe dziedziczone w sposób:

Charakteryzuje się ubytkami siatkówki lub tęczówki. Uszkodzenie słuchu nieprawidłową budową ucha zewnętrznego, połączone z niedosłuchem różnego stopnia, od lekkiego do głębokiego. Dodatkowo NI, wady serca, niedrożność przegród nosowych i niedorozwój genitaliów.

Toksoplazmoza- zakażenie następuje drogą doustną, przez łożysko, przetaczanie krwi. U niemowlęcia z niedoborem odporności pierwotnie nabyte zakażenie powoduje podmiotowe i przedmiotowe reakcje ze strony OUN. Wrodzone zakażenie, nie leczone, wywołuje objawy w okresie okołoporodowym lub w późniejszych okresach. Powoduje ono zapalenie siatkówki i naczyniówki oka oraz uszkodzenie OUN.

Około 50% kobiet zarażonych T podczas ciąży przekazuje pasożyt płodowi. Może być ona ciężką lub Łagodą chorobą u N rozpoczynającą się już w 1 miesiącu życia. Objawy to:cechy wcześniactwa, obwodowe blizny w siatkówce, utrzymująca się żółtaczka, pleocytoza w płynie mózgowym. Prawie u wszystkich osób z wrodzoną T wieku dojrzałym występują zmiany w siatkówce i naczyniówce oka. 50% ma poważne upośledzenie wzroku.

Siatkówczaki- grupa chorób nowotworowych siatkówki, rozwijających się z już nieżyjących w momencie urodzenia niezróżnicowanych komórek. Są to guzy wrodzone, pierwszym objawem jest obecność szarożółtego refleksu w obrębie źrenicy, przypominającego odblask źrenicy kota. SIATKÓWCZAKI są to nowotwory o szybkim rozwoju, dają przerzuty do mózgu i innych narządów.