Norwid Cyprian, Pierścień wielkiej damy;
Osoby: Hrabina Maria HARRYS (wdowa); MAK-YKS, daleki krewny męża; Magdalena TOMIR, poufna hrabiny; Graf SZELIGA; Sędzia Klemens DUREJKO; KLEMENTYNA, żona sędziego; SALOME odźwierna; MAJSTER sztucznych ogni; cała reszta mało ważnych postaci
Akt I.
SALOME informuje MAK-YKSA, że sędzia DUREJKO przybył oglądać dom, bo ma on dług u sędziego;
prosi M-Y o wstawiennictwo u hrabiny za jej syna, który jest teraz na statku w Japonii;
niezrozumiały monolog M-Y; rzucił ostatni chleba okruch ptakom, wspomina różne miejsca (gdzieś, gdzie spotkał się z Marią)
sędzia i Szeliga → sekret a dyskrecja to dwie różne rzeczy; rozmowa o Astronomii, kłótnia sędziego z M-Y; sędzie mówi, że M-Y jest bliski szaleństwa z powodu przeczytanych książek;
rozmowa sędziego z żoną, mówi mu, że wszystkie panny z jej pensji będą zaproszone do hrabiny na poczęstunek; sędzia - „akt do faktu jest jak pięść do nosa”;
rozmowa Szeligi z Salome → o hrabinie i jej znajomości z księdzem, o jej dobroci i o tym, że nie każdy kto gada do siebie jest szalony, a nie każdy, kto mieszka byle jak, jest byle kim;
rozmowa Szeligi z M-Y o tym, że w Europie ludzie wystrzegają się pustki - wspólne salony, gdzie wszyscy przyjmują gości; Szeliga dużo podróżował po świecie, nazwoził fotografii z różnych miejsc;
Akt II. Jeden z bocznych salonów Willi-Harrys.
Rozmowa Magdaleny z hrabiną, która zgubiła pierścień; hrabina nakłamała zakochanemu w niej Szelidze, iż bierze ślub (ten był wtedy na swoich wojażach); rozmawiają o tym, że hrabina chętnie ożeniłaby M-Y; hrabina rozdziera sobie suknie, dostaje nowy stanik, na co rzeczony wcześniej wchodzi i cofa się natychmiast [prawdopodobnie zawstydzony → przyp. Ciesielskiej];
Szeliga i Magdalena → prawie mu się wygaduje „te śluby są mistyczne... mistyczne...”; ładny cytat: stałość, według mego rozumienia, cennym, zaiste jest klejnotem: lecz i ona oszukać może. Bo na cóż stałym być względem komet, których odmieniły się obroty - - ? [Magda leci na Szeligę → przyp. Ciesielskiej];
wchodzi hrabina, kiedy Szeliga i Magdalena podają sobie dłonie; metamorfoza różańca po wpadnięciu w Morze-Martwe, był zrobiony z „łez”, a zamienił się w kamienie; świat hrabiny trucizną, bo kształci, ale nie rozwija;
Szeliga bawi się rękawiczką, myśli, że jest Marii, ale tak naprawdę jest Magdaleny → flirt; całuję ją w rękę ubraną w tę rękawiczkę, po czym ona każe mu wyjść, ale nie ze względu na godziny odwiedzin;
Magdalena jest powierniczka i przyjaciółką hrabiny, opieprza ją za niemalże popsucie planu odsunięcia od niej Szeligi przez swoje wejście;
Akt III. Główny salon willi. Wieczorek.
Rozmowa o altance, wszyscy się nią zachwycają, hrabina chce zrobić ogrodowy grób (imitację grobu);
dzieci wywracają się podczas zabaw, jednej z dziewczynek zrywa się pierścień z tasiemki; był to pierścień hrabiny; talizman Marii; sprawdzają kieszenie wszystkich obecnych, dziewczynka wyśmiewa tę akcję, nazywając ją „grą w fanty”;
M-Y nie pozwala się rewidować; wyciąga pistolet [to pamiątka po ojcu, której szukał wśród książek w A.1] nabity jedną kulą; przyznaje się do chęci popełnienia samobójstwa [Szeliga wykupuje jego mieszkanie, z tego co zrozumiałam]; znaleziono pierścień, wisiał na świeczniku; nikt nie może go tam dosięgnąć, brylant zastąpił światło świecy;
niezrozumiały element tekstu → rozmowa między hrabiną, szeligą, Magdaleną a M-Y; Magdalena przez całą rozmowę zachwyca się kobiecością i wielkościa Hrabiny; wszyscy chcą pomóc M-Y, który chce się pozbawić życia, jest zblazowany i w ogóle; M-Y wyznaje miłość hrabinie, ale jakoś tak dziewcznie;
kończy się wypowiedzią Sędziego durejki, pierścień stał się powodem, kto speżyną ex machiną - Durejko;