Podstawowe wiadomości dla początkujących cz. 1
2007-02-11
Zagrywka
Jest pierwszym ofensywnym działaniem w zespole. Możemy wykonać zagrywkę techniczną z miejsca, czyli w wyznaczone miejsca na boisku przeciwnika lub w wyskoku (atakującą) i tzw. brazylikę (szybująca). Po wykonaniu zagrywki zawodnik przechodzi do realizacji dalszego działania, tj. systemu gry w obronie. Zagrywka jest jedynym elementem w siatkówce, gdzie zawodnik ma pełną kontrolę nad sposobem wykonania i odpowiedni czas.
I. Zagrywka w wyskoku
Zawodnik udając się w pole zagrywki powinien posiadać świadomość wykonania sposobu zagrywki w danym momencie, w zależności od taktyki, jak również samych umiejętności zawodnika. Zawodnik taki winien pokazać absolutną pewność i siłę (a nie słabość). Ważne cechy w tym elemencie to:
spokój i pełna koncentracja w danym momencie,
rozluźnione partie mięśniowe,
spokojny oddech,
nienaganna technika, gdzie piłka wyrzucana jest wysoko i do przodu, z prawą lub lewą nogą przed ostatnim wykonaniem kroku
II. Zagrywka w wyskoku (brazylijka)
Zawodnik w polu zagrywki wybiera w tym elemencie odpowiednie strefy, gdzie ma uderzyć, tj. środek boiska, pomiędzy przyjmujących, za plecy przyjmującego, w stronę zawodnika atakującego (często skrót za siatkę). Piłka wyrzucana jest wolno, krótko i lekko do przodu poza linię końcową (w boisko). Wykorzystujemy pełną kontrolę w uderzeniu piłki, tzn. szybko i w środek piłki, aby osiągnąć efekt szybującej zagrywki.
III. Zagrywka tenisowa z miejsca
Zawodnik w polu zagrywki wykonuje często 4-6 metrów za linii końcowej boiska. Generalnie stosuje synchronizacje pracy RR i NN. Wyrzut piłki jest wysoki, tak, aby ramie mogło wykonać szybki uderzenie w małym ugięciu i poprzez wychylenie tułowia w tył.
Rozegranie i atak
Zawodnik na pozycji rozgrywającego musi doskonale rozumieć się z atakującym na boisku. Ma za zadanie rozegrać tak piłkę, aby atakujący mógł skutecznie wykonać swoje zadanie w ataku (komfort ataku). Indywidualne wyszkolenie zawodnika na tej pozycji warunkuje i pozwala jednocześnie na rodzaj i prawidłową skuteczność rozwiązywania w rozegraniu. Każdy rozgrywający posiada swój styl i sposób podejmowania decyzji w odpowiedniej sytuacji na boisku, co ma duży wpływ na wygranie akcji. Precyzja w rozegraniu ma bardzo ważny aspekt w działaniach taktycznych zespołu. Rozgrywający musi być bardzo mocny psychicznie (emocje negatywne eliminować). Odwaga i cechy wolicjonalne mają duży wpływ na typ wystawy i wybór zawodnika atakującego w danej akcji.
Technika
Podstawowym a zarazem fundamentalnym elementem w siatkówce jest odbicie piłki sposobem górnym (palcami), które wpływa skutecznie na dalsze działania na boisku. Zawodnikiem, który najczęściej stosuje ten rodzaj odbicia jest rozgrywający zespołu.
Zanim przejdziemy do analizy techniki odbicia przy rozegraniu, musimy w początkującym etapie zwrócić uwagę na przemieszczanie, poruszanie się zawodnika do stref pod siatką.
Rozgrywający musi być zdolnym do szybkiego przemieszczania się pod siatkę z pełną kontrolą piłki i ustawieniu się do wystawy tak, aby można było grać do przodu i do tyłu. Tak prawidłowa technika wykonania pozwala po mistrzowsku wystawiać i być liderem na boisku.
Zawodnik musi podejmować szybie decyzje często w ułamkach sekund, wybrać najlepsze rozwiązanie, wystawić do strefy, która jest najlepsza w swojej drużynie (najlepszy atakujący), a najsłabszą u przeciwnika.
Postawa i korekta
W zależności od przyjęcia piłki (wysokość, odległość od siatki) rozgrywający musi przyjąć odpowiednią pozycje do wystawy, co pozwala na odpowiedni rodzaj wystawy. Przyjęcie wymusza wtedy na rozgrywającym grę z miejsca lub w wyskoku. Odbicie piłki w wyskoku powoduje zmianę tempa wystawy, jak również tzw. timing. Przez to zawodnik zabezpiecza odpowiedni dystans w relacji wystawa-atak. Piłka powinna być wystawiana z samych nadgarstków i czysto. Kierunek wystawy jest w dużej mierze zależny od samych nadgarstków i palców. Zawodnik może wybierać wystawę wysoką, niską i szybką w odpowiednim czasie do przodu jak i do tyłu. Praca na treningu pozwala doskonalić i poprawiać przez cała swoją karierę technikę w rozegraniu. Zawodnik musi cały czas się rozwijać by osiągnąć mistrzostwo w rozegraniu. Poprzez precyzje w rozegraniu zespół będzie miał komfortową sytuacje w podejmowaniu odpowiednich form w ataku.
W zależności od przyjęcia rozgrywający przemieszcza się do piłki przodem lub tyłem. Szybko porusza się do 2/3 strefy po przyjęciu lub obronie w linii cały czas obserwując piłkę. Zawodnik szybko ocenia parabolę lotu piłki, stara się wejść w rytm gry i przeszkodzić blokującym wykonanie założonych wcześnie zadań. Odpowiednie przyjęcie piłki przez zespół powoduje przyjęcie naturalnej pozycji do wystawy. Możliwie wystawiać w wyskoku i starać się redukować odpowiednio dystans do ataku.
Plan taktyczny 3
Trzy główne założenia:
wiedzieć (znać) - znać możliwości atakujących i wybierać najlepszego w danej pozycji do wykonania ataku,
wiedzieć (znać) - jak ustawiona jest drużyna przeciwna w obronie i wykonać atak z 2 piłki czyli oszukać blok poprzez kiwnięcie,
z kontry wybierać najlepsze rozwiązania i grać szybko na siatce do przodu i do tyłu.
Kierunki i tempo rozegrania są ważnym elementem, aby skutecznie zakończyć akcje. Rozgrywający nadaje tempo i kieruje grą
Timing - w odpowiednim czasie i przestrzeni rozgrywający i atakujący biorą udział w akcji, np. wystawa i atak z III strefy lub szybka gra na skrzydła. Określenie to dotyczy szybkiej akcji na siatce (szybki atak). Podsumowując, jest to inaczej ogniwo łączące rozgrywającego z piłką i atakującego, gdzie po drodze występuje odpowiednia trajektoria lotu wystawy (parabola piłki).
Tempo - kolejny element, z którym ma do czynienia rozgrywający na boisku, to np. wysokie, niskie i szybkie wystawy.
Podział w ataku:
Tempo 0 - kiedy rozgrywający posiada kontakt z piłką, atakujący jest już w powietrzu (górze). Rozgrywający wystawia krótko i w czasie.
Tempo 1 - kiedy rozgrywający posiada kontakt z piłką, atakujący odbija się od boiska. Rozgrywający wystawia szybko, ale piłka jest zawieszona (płytka wystawa).
Tempo 2 - kiedy rozgrywający posiada kontakt z piłką, atakujący jest poza boiskiem i stamtąd się odbija. Rozgrywający wystawia piłkę na skrzydło wysoko, szybko.
Tempo 3 - kiedy rozgrywający posiada kontakt z piłką, atakujący wykonuje start do ataku. Rozgrywający wysoko wystawia piłki z głębi pola (piłka sytuacyjna).
Tempo 4 - kiedy rozgrywający posiada kontakt z piłką, występuje kombinacja akcji na siatce, np. przesunięta tempo 0 (czyli przesunięta krótka) i tempo 2, czyli szybka wystawa na skrzydło.