28 - 29 marca 2009 r.

W JAKI SPOSÓB POWSTAWAŁY EWANGELIE?

  1. UKŁADANIE

We wspólnocie Kościoła ujawniał się wizerunek Chrystusa. W czasie głoszenia Słowa Bożego, świętowania Eucharystii oraz katechez tworzyły się „odcinki ” o Jezusie: zbiór cudów, seria przypowieści, grupy mów. To wszystko wykorzystali Ewangeliści, aby ułożyć świadectwo wiary o Mistrzu z Nazaretu. Dokładali swoje rozumienie opowiadań zasłyszanych od Apostołów lub wydobywali z pamięci, to, czego byli świadkami. Ewangeliści napisali do określonych ludzi odpowiadając na ich konkretne problemy. W ten sposób powstały księgi, które ukazują, w jaki sposób każdy Ewangelista widzi Chrystusa. Ewangelie są również świadectwem
o pierwotnych wspólnotach, które uczą się prawdy
o Jezusie, który zmartwychwstał i żyje.

  1. Odszukaj w Biblii i przeczytaj kilka razy fragment J 12, 20-33

Godzina uwielbienia Jezusa, godzina Jego chwały, to czas Jego Męki, Śmierci i Zmartwychwstania. Po to Chrystus przyszedł
od Ojca. Jezus można porównać do ziarna pszenicy. On umarł na krzyżu, aby w tajemnicy zmartwychwstania przynieść plon obfity nowego życia dla nas wszystkich, dla mnie.

Chrystus przestrzega: "Kto miłuje swoje życie, straci je". Panu Jezusowi chodzi o miłość egoistyczną, nastawioną na konsumpcje
i nastawienie na przyjemności, bez patrzenia w wieczność. "Nienawidzić życia" czyli mieć do niego odpowiedni, ewangeliczny dystans.

  1. Zastanów się i odpowiedz w swoim sercu:

Jak przygotowuję się do świętowania tajemnic Męki Śmierci
i Zmartwychwstania Chrystusa? Czy planuje moje uczestnictwo w Triduum Paschalnym? Czy w modlitwie uwielbiam Boga? Czy pamiętam o tym, ze moje całe życie powinno być uwielbieniem Ojca? Jak podchodzę do swojego życia ? Czy pamiętam, że moje życie jest pielgrzymką do domu Ojca i że konieczne jest ,,obumieranie” na co dzień, pozbycie się egoizmu, służenie drugiemu człowiekowi nawet wtedy, gdy mogę ponieść wielką stratę?

  1. Zastanów się i odpowiedz:

  1. Naucz się poniższego tekstu na pamięć, by Słowo Boże mogło przemieniać twoje życie.

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną,
a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa.

1