Temat: Eksploatacja pętli lokalnej xDSL.
Lokalny punkt dostępu do sieci ma zwykle postać pary przewodów, które przenoszą prąd zasilania z centrali, rozmowy oraz sygnały sygnalizacyjne do sieci. Przez wiele lat lokalna linia dostępu miała ograniczone pasmo do 3,1 kHz, a transmisja mogła być realizowana z przepływności 56 kbps.
Dzięki zastosowaniu ISDN można za pomocą dostępnej pary przewodów miedzianych uzyskać przepływność 148 kbps albo 2,048 Mbps.
Przepływność 2,048 Mbps może być realizowana za pomocą cyfrowej linii abonenckiej xDSL (Digital Subscriber Line), gdzie litera „x” oznacza odmianę DSL. Definiuje ona sposób, w jaki para modemów - jeden znajdujący się w lokalnej centrali telefonicznej, a drugi zlokalizowany u klienta - może służyć do szybkiej transmisji sygnałów za pomocą pary przewodów miedzianych. Możemy wyróżnić następujące odmiany cyfrowych linii abonenckich:
ADSL (Asymetric DSL) - asymetryczna cyfrowa linia abonencka, przydziela dostępne pasmo w postaci widma asymetrycznego tak, że więcej danych dostarcza się w kierunku do użytkownika (downstream rate), niż wraca drugim kanałem do centrali (upstream rate). ADSL dobrze nadaje się dla szybkiego dostępu d Internetu/Intranetu, wideo na zamówienie (żądanie), lub do pracy na odległość (telecommuting). Szybkość transmisji ADSL wynosi: od 2,048 Mbps do 6 Mbps i więcej w kierunku do użytkownika, natomiast od 64 kbps do 640 kbps w kanale powrotnym do centrali. Transmisje ADSL działają na odległość do 5 km za pomocą pary przewodów miedzianych.
HDSL (High speed DSL) - szybka cyfrowa linia abonencka, jest symetrycznym systemem o szybkościach 784 kbps (transmisja w dwóch kierunkach) lub 2,048 Mbps (transmisja w jednym kierunku). Zasięg działania jest krótszy niż w przypadku ADSL, jeżeli przekroczy on 3 km, to trzeba stosować urządzenia regenerująco - wzmacniające (repeater), aby zwiększyć zakres usług sieci. Połączenie realizowane jest z wykorzystaniem pary przewodów miedzianych. Stosowany jest w połączeniach sieci PBX, w systemach nośnych z pętlą cyfrową, w międzycentralowych punktach obecności POP dla serwerów internetowych, w prywatnych sieciach teleinformatycznych.
SDSL (Symetric DSL) - symetryczna cyfrowa linia abonencka, jest podobna pod względem przepływności bitowej do HDSL, jednak różnica polega na tym, że transmisja może być realizowana w dwóch kierunkach z przepływnością 2,048 Mbps, z wykorzystaniem dwóch przewodów miedzianych. Używanie jednej linni wnosi ograniczenie na zasięg do 3 km. Dzięki symetryczności stosowany jest przy realizacji wideokonferencji oraz zdalnego dostępu do sieci LAN.
VDSL (Very high speed DSL) - bardzo szybka cyfrowa linia abonencka, jest systemem niesymetrycznym. Dane mogą być przesyłane z wykorzystaniem par przewodów meidzianych, z szybkością do 51,84 Mbps w kierunku do użytkownika, natomiast 1,6 Mbps w kanale powrotnym do centrali. Zasięg transmisji znajduje się w przedziale od 3 km do 4,5 km. Dzięki tej technologii ożna oferować użytkownikowi telewizję o wysokiej rozdzielczości (HDTV).
Adaptacyjny system DSL (Adaptive DSL) - odmiana ADSL, która umożliwia automatyczne albo ręczne dostosowanie się do różnych szybkości transmisji wynikających z pogorszenia jakości linii (ścieżki cyfrowej).
Uwaga:
Najczęściej stosowany jest ADSL. Implementacje ADSL oparte są na trzech typach modulacji liniowej: 2B1Q, modulacji amplitudy/fazy bez fali nośnej CAM (Carrierless Amplitede/Phase Modulation), dyskretnej modulacji wielotonowej DTM (Discrete Multi - Tone).