Rekiny
Rekiny osiągają długość od 0,15 m do 20 m, a masę ciała nawet do 12 ton. Najgroźniejsze gatunki, np. żarłacz biały czy tygrysi posiadają ostre i spiczaste zęby, ułożone w szeregi, stopniowo zużywane i zastępowane nowymi. Inne gatunki mogą mieć również postrzępiony brzeg zębów. Ich szkielet zbudowany jest z chrząstki. Nie posiadają pęcherza pławnego i gdyby przestały pływać, opadłyby na dno. Mają największe mózgi wśród ryb i dysponują zmysłami: wzroku, węchu, słuchu, smaku, dotyku, linii bocznej (wyczuwanie drobnych przemieszczeń wody) oraz elektrorecepcji (wyczuwanie zmian pola elektrycznego).
Karp
Karp posiada charakterystyczne trzy cechy: *cztery wąsiki - dwa długie oraz dwa krótsze, widoczne w kącikach pyska, *pierwszy piłkowany promień na tylnej stronie twardej płetwy grzbietowej, przypomina niebezpieczny kolec, którym łatwo się można skaleczyć, *piłkowany twardy promień w płetwie odbytowej. Inna cecha typowa dla tego gatunku jest dość słabo rozwinięty zmysł wzroku. Na krótkowzroczność wskazuje soczewka, która jest duża i ma prawie kulisty kształt. U karpia znaczny stopień rozwoju osiągnęły neuromasty, ciałka czuciowe umieszczone w zagłębieniach kanalików lini bocznej, wyraźnie widocznej na tułowiu ryby.
Węgorz
Ciało wydłużone, cylindryczne, nagie, bez płetwy grzbietowej i płetw brzusznych, ze szczątkową płetwą ogonową. Głównym narządem ruchu jest długa płetwa odbytowa. Węgorz elektryczny przypomina swoim wyglądem węgorze i początkowo był klasyfikowany wśród ryb węgorzokształtnych (Anguilliformes), stąd też wywodzi się polska nazwa tej ryby, jednak oprócz kształtu nie wykazuje cech wspólnych z właściwymi węgorzami. Ubarwienie od szarego do brązowego i czarnego, z podgardlem w odcieniu pomarańczowym. Po bokach ciała, wzdłuż płetwy odbytowej znajdują się narządy elektryczne wytwarzające napięcie 300-600 V i natężenie poniżej 1 A. Napięcie takie może zabić małe zwierzę lub oszołomić duże. Wytwarzane napięcie jest zależne od długości osobnika. Narządy te powstały z mięśni brzusznych i są wykorzystywane do zabijania bądź ogłuszania zdobyczy, mogą służyć w celach obronnych. Są też wykorzystywane do elektrolokacji. Zajmują 80% ciała ryby, pozostałe 20% przypada na głowę i jamę brzuszną. Poza podstawową parą narządów elektrycznych te ryby mają jeszcze narząd Sachsa i narząd Huntera - obydwa wspomagające pracę głównego narządu elektrycznego oraz wzmacniający zdolność odbierania dźwięków aparat Webera.
Starsze osobniki tego gatunku całkowicie tracą wzrok.
Węgorz elektryczny osiąga długość maksymalnie do 2,5 m i masę do 20 kg. Najczęściej spotykane są osobniki o długości ok. 1 m.