20.Problem Palestyński
-związany z podzieleniem w 1948 Palestyny między narody palestyński i żydowski.
-Utworzenie Izraela, do którego napływała tłumnie ludność żydowska z całego świata zrodziło arabsko-izraelski konflikt, w którym dwa narody roszczą sobie prawa do tego samego terytorium.
-W efekcie kilku wojen pomiędzy krajami arabskimi a Izraelem, całkowicie zlikwidowana została Palestyna,.
-Mimo apeli ONZ, nacisku społeczności międzynarodowej polityka Izraela była jednoznaczna,
-Palestyńczycy podjęli walkę, palestyński ruch wyzwoleńczy wykorzystując wszystkie dostępne środki, łącznie z terroryzmem.
- Palestyńczycy stali się także elementem polityki antyizraelskiej państw arabskich, a nawet jednym ze składników konfliktu Wschód-Zachód i rywalizacji mocarstw na Bliskim Wschodzie.
-Okupacja ziem arabskich przez Izrael zaowocowała u schyłku lat 80.
-intifadą, która, wraz z palestyńskimi akcjami terrorystycznymi, zmusiła Izrael do poszukiwania kompromisu.
-W atmosferze rosnącego nacisku międzynarodowego Izrael i OWP zdecydowały się wejść na drogę dyplomatyczną w rozwiązywaniu bliskowschodniego konfliktu.
-Efektem było podpisanie w 1993 izraelsko-palestyńskiego porozumienia oraz utworzenie Autonomii Palestyńskiej, co nie stanowiło jednak ostatecznego rozwiązania problemu.
-Izrael nie godził się na wycofani osadnictwa żydowskiego z terenów palestyńskich, nie godził się również na powstanie suwerennej Palestyny.
-Konflikt interesów zaostrzały częste akcje terrorystyczne palestyńskich ekstremistów.
-W efekcie tych wydarzeń proces rozwikływania problemu palestyńskiego stanął w miejscu.
21. Wojny izraelsko-arabskie, konflikty zbrojne między państwem Izrael a państwami arabskimi, przyczyny utworzenie przez Zgromadzenie Ogólne ONZ, w części brytyjskiego terytorium mandatowego, niepodległego państwa żydowskiego i nieakceptowanie podziału Palestyny na część arabską i żydowską
I wojna izraelsko-arabska (maj 1948 - lipiec 1949) wybuchła po proklamowaniu niepodległości przez Państwo Izrael (14 maja 1948).
1949 państwa arabskie zmuszone były do podpisania z Izraelem układów o zawieszeniu broni (24 lutego - Egipt, 23 marca - Liban, 3 kwietnia - Jordania, 20 lipca - Syria, Arabia Saudyjska wycofała się z wojny bez podpisania układu
Wojna o Niepodległość Arabski atak: 15 maja-10 czerwca 1948 r.
Izraelscy żołnierze zajmują Ejlat - 10 marca 1949 r.
II WOJNA IZRAELSKO-ARABSKA
Kryzys Sueski 1956, konflikt zbrojny pomiędzy Egiptem i Izraelem, przyczyny powrot Wielkiej Brytanii do mocarstwowej polityki w tym regionie.
: zamknięcie przez Egipt cieśniny Tiran dla żeglugi izraelskiej, nacjonalizacja Kanału Sueskiego 26 VII 1956 przez Egipt, zagrożenie interesów Francji i Wielkiej Brytanii.
29 X 1956 atak na Egipt Izraela i zajęcie część Półwyspu Synaj.
Działania zakończono 7 XI 1956. Wojska sojuszników zostały wycofane 22 XII 1956 pod nadzorem sił ONZ.
III WOJNA IZRAELSKO-ARABSKA
Wojna sześciodniowa, Izrael - Egiptem, Jordanią i Syrią. zakazanie przez Egipt żeglugi izraelskich statków po zatoce Akaba.
5 VI 1967 Izrael atakuje wszystkie większe lotniska sprzymierzonych państw arabskich, zniszczone zostały pasy startowe i samoloty. (Prowadzona wg planu ministra obrony Izraela M. Dajana.)
WOJNA NA WYCZERPANIE 1969-1970
września 1967r w Chartumie przywódcy 8 państw arabskich podjęli tzw. rezolucję chartumską, wzywającą dokontynuowania walki z Izraelem. elementem rezolucji chartumskiej była uchwała "trzy razy nie" - „ nie” dla pokoju z Izraelem, "nie" dla uznania Izraela i "nie" dla negocjacji z Izraelem., pomimo zawarcia porozumienia o zawieszeniu broni, kończącego wojnę sześciodniową, wojska Egiptu i Izraela kontynuowały oganiczoną wymianę ognia wzdłuż Kanału Sueskiego.
Wojnę na wyczerpanie zakończyła śmierć Gamala Abdel Nasera 28 września 1970 roku.
W ciągu sześciu dni (5-10 VI) Izrael rozbił główne siły arabskie
Podzielona Jerozolima naJordanię i Izrael stała się ponownie jednym miastem - stolicą Izraela.
IV WOJNA IZRAELSKO-ARABSKA
Wojna Jom Kipur, 6 do 22 X 1973, cel odzyskania przez Egipt i Syrię terenów utraconych w wojnie sześciodniowej
V WOJNA IZRAELSKO-ARABSKA
Inwazja na Liban (6-11 czerwca 1982) - Izrael, , wysłał do Libanu armię w celu zlikwidowania oddziałów Organizacji Wyzwolenia Palestyny,
Intifada 9 grudnia 1987 inaczej "wojną kamieni", powstanie Palestyńczyków przeciwko izraelskiej okupacji Palestyny.
DRUGA WOJNA LIBAŃSKA 2006
Kryzys izraelsko-libański - konflikt między państwem Izrael a arabską szyicką organizacją Hezbollah,. (trwający 33 dni) w Libanie jako wojna lipcowa a w Izraelu drugą wojną libańską. 12 lipca 2006 i do 14 sierpnia 2006,
POROZUMIENIE CAMP DAVID
: podpisane 18 września 1978 roku przez egipskiego prezydenta Anwara Sadata i izraelskiego premiera Menachema Begina Porozumienia doprowadziły do zawarcia w 1979 traktatu pokojowego pomiędzy Izraelem a Egiptem
22. Wojny iracko - irańskie 1980-1988 22 września wojska irackie zaatakowały Iran.
Irak oskarżył Iran o łamanie porozumienia algierskiego oraz ingerencje w wewnętrzne sprawy Iraku.
Lotnictwo irackie atakowało irańskie lotniska, adwersarz odpowiedział atakami na gospodarkę Iraku
Irak oblegał Abadan i Choramszar
Wojska irackie broniły sieci nadgranicznych umocnień, atakowanych przez fale irańskich ochotników pozbawionych ciężkiego sprzętu.
Ataki Irańczyków w kierunku Basry kończą się minimalnym sukcesem
Irackie kontrataki gazami sarin i musztardowym
W kwietniu 1988 roku Irakijczycy przeprowadzili serię dewastujących ofensyw, odbijając teren wokół Basry i wchodząc w głąb Iranu.
Ataki gazowe terytorium Iranu.
Wojna tankowców
atak floty irackiej na irańskie tankowce i instalacje w 1984 (wyspa Charg).
Obie strony intensywnie atakowały tankowce i inne statki cywilne w Zatoce Perskiej.
USA czy ZSRR zmuszone były eskortować z wody i powietrza statki cywilne.
Wojna miast
Obie strony atakowały miasta wroga przy pomocy rakiet balistycznych SCUD i Al-Hussein
Broni chemicznej użyto w Kurdystanie (zarówno irackim, jak i irańskim) i na terenie Iranu, mordując w ten sposób tysiące cywilów.
Zawieszenie broni i pokój z 1990 r.
lipca 1987 roku Irak zaakceptował rezolucję ONZ wzywającą do zawieszenia broni. Iran przyjął ją dopiero 20 sierpnia 1988 roku, nie mogąc skutecznie skontrować irackiej broni chemicznej.
Traktat pokojowy podpisano dopiero podczas inwazji Iraku na Kuwejt w 1990 roku. Irak chciał w ten sposób ostatecznie zabezpieczyć wschodnią granicę.
W ostatecznym rozrachunku obie strony powróciły do status quo (podział Szatt-el-Arab, brak modyfikacji granic).
Liga Arabska dążyła do jego szybkiego zakończenia. konfliktu
23. Wojna w zatoce perskiej 1990-1991
najazdem Iraku na Kuwejt 2 sierpnia 1990 roku zakończony pokonaniem Iraku przez międzynarodową koalicję wiosną 1991 roku.
irackich żołnierzy wkroczyło do Kuwejtu, szybko zajmując stolicę i inne strategiczne punkty kraj poddał się wojskom Saddama. Parę dni później parlament iracki ogłosił, że Kuwejt staje się dziewiętnastą prowincją Iraku
Pustynna Tarcza”. Według opracowanego przez amerykanów planu pierwszym krokiem sprzymierzonych miała być obrona Arabii Saudyjskiej i jej pól naftowych.
Pustynna Burza” była operacją złożoną: Nagły Grom”, zamierzano przeprowadzić zmasowane naloty w celu zniszczenia irackich sił powietrznych by zapewnić panowanie w powietrzu.
Faza zniszczenie systemu irackiej obrony przeciwlotniczej w Kuwejcie
Na przełomie stycznia i lutego, po dwóch tygodniach bombardowań, wojska irackie w Kuwejcie i zachodniej części Iraku zostały osłabione,
29 - 30 stycznia Bitwa o Chafdżi zakończona porażką oddziałów irackiej 5 Dywizji Zmechanizowanej
24 lutego rozpoczęła ofensywa lądowa. pod kryptonimem „Pustynny Miecz
Głównym celem natarcia było okrążenie sił Husajna w Kuwejcie, odcięcie ich od Iraku
28 lutego prezydent Bush ogłosił zwycięstwo koalicji i całkowite wyzwolenie Kuwejtu
Bardzo osłabiony wyszedł z wojny Kuwejt, ograbiony przez wojska irackie. Zniszczeniu uległa prawie cała infrastruktura związana z wydobyciem i przerobem ropy naftowej
Wojna w Zatoce nie przyczyniła się do obalenia, i osłabienia reżimu Saddama Husajna
24. Wojna w Iraku i przebieg misji stabilizacyjnej 2003
II Wojna w Zatoce Perskiej
konflikt zbrojny 20 marca 2003r. między koalicją sił międzynarodowych
Siły międzynarodowe wkroczyły do Iraku od południa przekraczając granice od strony Kuwejtu i Zatoki Perskiej.
FEDAINI SADDAMA Organizacja w Iraku w 1994r. Jej członkowie wyróżniali się okrucieństwem
Konflikt rozpoczął się od odezwy prezydenta USA George`a Busha, domagał się od prezydenta Saddama Husajna aby opuścili swój kraj. Saddam odmówił Następnego dnia Ari Fleischer rzecznik prasowy prezydenta USA, ogłosił że Stany Zjednoczone zaatakują Irak celem ataku będzie całkowite oczyszczenie kraju z sił wiernych Saddamowi Husajnowi i partii Baas.
11 września 2001r. kiedy zamach na Word trade center
Według Donalda Rumsfelda Najważniejszymi celami ataku były cele :
-znalezienie i eliminacja broni masowego rażenia oraz baz terrorystów -zdobycie cennych informacji na temat powiązań międzynarodowych organizacji terrorystycznych
-zakończenie sankcji ekonomicznych nałożonych na Irak i dostarczenie do tego kraju pomocy humanitarnej
- zrealizowanie rezolucji ONZ nr 1205 z 1999r.
- zrealizowanie rezolucji ONZ nr 1441 z 2002r.
- likwidacja reżimu Saddama Husajna
- pomoc w ustanowieniu demokracji w Iraku
- zabezpieczenie pól naftowych Iraku i innych zasobów naturalnych tego kraju
-Inwazja rozpoczęła się bombardowaniem na Bagdad. O 3.15 ( 6.15 czasu lokalnego) Bush ogłosił publicznie, że wydał rozkaz wojskom koalicji, aby przystąpiły do ataku na Irak.
zniszczenie Ansar al- Islam Po zdobyciu Sargat zaatakowano Tikrit rodzinne miasto Husajna.
ZAJĘCIE BAGDADU 9 kwietnia 2003r. Bagdad znajdował się pod kontrolą sił amerykańskich i ogłoszono oficjalnie przyjęcie władzy w całym kraju.
Saddam Husajn i większość członków jego rodziny zniknęli
Tommy Franks po ogłoszeniu przejęcia władzy w Iraku został mianowany głównodowodzącym wojsk okupacyjnych.
22 lipca 2003r zabici zostali synowie Saddama Husajna:
Saddam Husajn aresztowany 13 sierpnia 2003r
Armia iracka Husajna okazała się niezdolna do walk
25. Wojna w Afganistanie oraz przebieg misji misji ISAF
Głównym celem misji ISAF jest wsparcie rządu afgańskiego w zapewnieniu oraz utrzymaniu bezpieczeństwa, pomoc w odbudowie Afganistanu i stworzeniu demokratycznych struktur państwowych.
--w Afganistanie 16 marca 2002 r. skierowano w rejon misji pierwszą grupę polskich żołnierzy. W zakresie jej działania znalazło się przede wszystkim rozminowywanie terenu, ochrona lotniska w Kabulu, a także budowa infrastruktury drogowo-mostowej i innego zaplecza logistyczneg
przyczyną wybuchu wojny w Afganistanie odmowa wydania Osamy bin Ladena, podejrzanego o zorganizowanie zamachów na World Trade Center i Pentagon 11 września 2001 roku.
W grudniu 2001 roku wojska amerykańskie podjęły szturm na twierdzę Tora-Bora, w której prawdopodobnie ukrywał się Osama bin Laden
Władzę w Afganistanie w czerwcu 2002 r objął Pasztun Hamid Karzai
5 września 2002 roku
próba zamachu na prezydenta Karzai. 6 lipca 2002 roku zamordowano wiceprezydenta Haji Abdul Qadir, i 14 lutego 2002 roku minister lotnictwa Haji Abd-ur-Rehaman..
USA do przeprowadzenia operacji „Mountain Thrust” opartej na intensywnych bombardowaniach,
Talibowie ponieśli traty w wyniku zapobiegawczych operacji koalicji międzynarodowej na południu kraju.
W maju 2007 roku w walkach w prowincji Helmand zginął czołowy dowódca wojskowy Talibów Mullah Dadullah
AFGANISTAN PO 2008 ROKU
17 lutego 100 osób zginęło podczas walk psów w Kandaharze
27 kwietnia podczas obchodów 16. rocznicy upadku rządu komunistycznego w Kabulu Talibowie przeprowadzili nieudaną próbę zamachu na prezydenta Afganistanu Hamida Karzai,
7 lipca 2008 roku, gdy 58 osób zginęło, a 150 zostało rannych w zamachu samobójczym przed ambasadą Indii w Kabulu.
17 lutego 2009 roku prezydent USA Barack Obama zatwierdził wysłanie do Afganistanu dodatkowych 17 tysięcy żołnierzy.
Sytuacja bieżąca W ciągu ostatniego roku nastąpiło wznowienie militarnej działalnosci talibów na południu i wschodzie Afganistanu oraz odzyskiwanie przez nich wpływów politycznych
Głównymi czynnikami zagrożenia e w Afganistanie pozostaja działania terrorystyczne talibów, radykalnej frakcji Hizb-i-Islami Gulbuddina Hekmatjara i nieliczne bojówki Al-Kaidy.
26 Ameryka łacińska w stosunkach Międzynarodowych
27. Region Azji i Pacyfiku w stosunkach międzynarodowych
28. Afryka we współczesnych stosunkach międzynarodowych
29. Proces globalizacji
Proces globalizacji - proces, który prowadzi i umacnia pozycję danej jednostki. Poprzez ten proces istnieje możliwość rozwoju, wynika to z normalnej ewolucji gospodarki. Motorem podstawowym są ludzie, ich dążenia, cele, środki, które posiadają do swojej decyzji.
Korzyścią globalizacji jest szybki transfer technologii, wzrost inwestycji, napływ kapitału zagranicznego,
przyspieszenie rozwoju, rozszerzenie dobrobytu na inne części świat. Oczekiwanie, że kraje dominujące będą inwestowały w krajach o gorszej pozycji, np. w Polsce.
Poprzez globalizację kraje mogą szybciej się rozwijać. Globalizacja nie jest procesem negatywnym.
Współczesna forma globalizacji ulega krytyce ze strony krajów przegranych w których niszczone są tradycyjne procesy produkcji. Efektem tego są protestacje (religia islamu). Ze strony krajów przegranych globalizacja napotyka na opór. Obecnie technologią można bardzo łatwo przenosić z kraju do kraju. Jej wykorzystywanie zależy od człowieka. Dlatego bardzo istotne jest kształtowanie osobowości człowieka, jego wykształcenia (jest to element kulturowy). Jeżeli ludzi danego kraju cechuje niesolidność, nieuczciwość. To obcy kapitał będzie bardzo niechętnie napływał do dalszego kraju. Nie można być przeciwnikiem globalizacja ponieważ jest to działalność obiektywna.
Współczesna forma globalizacja podlega krytyce tych krajów, które stają w pozycji przegranej tych krajów kiedy są niszczone tradycyjnie, wzorce kulturowe tych krajów, które muszą rezygnować z działalności, które wiele lat prowadzili.
Proces globalizacji jest procesem, który sprzyja rozwojowi gospodarki.
Internacjonalizacja
Multinacjonalizacja
Globalizacja
4