Konflikt organizacyjny - sytuacja, w której co najmniej dwie od siebie zależne strony spostrzegają, że ich wartości, cele, interesy, zadania, zachowania itd. są ze sobą sprzeczne; to sytuacja w której do przekonań tych dostosowują swoje zachowania, odwzajemniając reakcje i „wymieniając” emocje, także w formie agresji.

Andrzej K. Koźmiński, Włodzimierz Piotrowski (red.),
Zarządzanie - teoria i praktyka, PWN, Warszawa 2004, s. 759.

RODZAJE KONFLIKTÓW:

ze względu na różne stopnie ostrości występowania, jawności i aktywności reakcji obserwowanych w konfliktach	konflikty ukryte (zamaskowane) i jawne (otwarte)
ze względu na przyczynę występowania konfliktów (jednocześnie źródła powstawania konfliktów)	konflikty komunikacyjne, wynikające z różnic kulturowych, wynikające z odgrywanych ról, potrzeb i osobowości

• jawny (nazywany też gorącym), otwarty - obie strony przyznają że pozostają w konflikcie, który potrafią określić; wymieniają myśli i uczucia dotyczące spornych kwestii; strony mają szansę na konstruktywne rozwiązanie

• ukryty (nazywany też zimnym), zamaskowany - obie strony zaprzeczają, że istnieją między nimi sprzeczności; sprawy sporne stanowią temat tabu i w związku z tym nie są poruszane; jednak można zaobserwować unikanie lub ograniczenie kontaktu przez strony, występowanie rozbieżności między zachowaniami werbalnymi i niewerbalnymi (np. werbalnie sygnalizowana jest zgoda a niewerbalnie wrogość i agresja), występowanie bardzo silnych reakcji na słaby bodziec (np. silne poirytowanie przy głośniejszym zamknięciu drzwi przez drugą stronę; konflikty te są trudniejsze do rozwiązania niż jawne; prowadzą do kumulacji wrogich uczuć i mogą doprowadzić do niekontrolowanego wybuchu jednej ze stron, przekształcając go tym samym w konflikt otwarty.

Kultura organizacyjna:

„Zbiorowe zaprogramowanie umysłu, które odróżnia członków jednej organizacji od drugiej”

Hofstede

„Kultura organizacyjna stanowi wzór wartości, norm, przekonań, postaw i założeń, które nie muszą być sformułowane, ale które kształtują zachowanie ludzi i sposoby realizacji zadań.”

Armstrong

Trzy poziomy kultur org. wg E. Sheina

Źródło: A. Koźmiński., W. Piotrowski (red)., Zarządzanie - teoria i praktyka, PWN, Warszawa, 2004, s. 373.

Andrzej K. Koźmiński, Włodzimierz Piotrowski (red.), Zarządzanie - teoria i praktyka, PWN, Warszawa 2004, s. 759.

1

ZAŁOŻENIA

NORMY I WARTOSCI

ARTEFAKTY