Wnioski :

1 .

Na podstawie uzyskanych wyników można zauważyć , że stała siła uciągu potrzebna do zerwania dłużycy przy zrywce w górę stoku jest zdecydowanie wyższa od siły uciągu w dół stoku . W moim przypadku stała siła uciągu przy zrywce w górę stoku wynosi 5,20 KN , a przy zrywce w dół stoku 2,96 KN , a więc różnica wynosi około 50 % .

Dzieje się tak , ponieważ dłużyca zrywana w dół stoku podlega sile grawitacji , której kierunek jest identyczny jak kierunek zrywki . Zaś przy zrywce w górę stoku siła grawitacji stanowi dodatkowy opór , który musi być pokonany . Zwiększenie wartości Q o 10% spowoduje wzrost Pu o 0,52KN( w górę stoku ) i zwiększenie wartości Pu o 0,29KN (w dół stoku).Natomiast wzrost wartości α o tyle samo procent powoduje wzrost wartości Pu o 0,10KN (w górę stoku) i spadek wartości Pu o 0,12KN.Pozwala to na stwierdzenie , że zwiększenie ciężaru ładunku ma istotny wpływ na zwiększenie wartości siły uciągu zarówno w górę jak i w dół stoku. Natomiast wzrost wartości α , czyli zmiana kąta nachylenia ma inne znaczenie dla zrywki w dół(wartość siły uciągu maleje) i inne dla zrywki w górę(wartość siły uciągu rośnie.

Wartość chwilowej siły uciągu potrzebnej do ruszenia dłużycy , która w moim przypadku wynosi 7,24KN ulega zmniejszeniu zarówno na skutek wzrostu wartości Q i α o10%.

2 .

Wyniki dotyczące określenia siły uciągu przy użyciu urządzenia pomocniczego jednoznacznie wskazują na to , że najkorzystniejszym sposobem zrywki drewna jest zrywka podwieszona. Wymaga ona najmniejszej siły(2,68KN w górę stoku i -0,01KN w dół stoku) , gdyż taki sposób zrywki eliminuje całkowicie powierzchnię tarcia ładunku o ziemię , ponieważ zrywane drewno jest umieszczone na urządzeniu transportowym i nie dotyka ziemi . Zwiększenie ciężaru ładunku a także zmiana kąta nachylenia wpływają na wzrost wartości siły uciągu w górę stoku. Wynika to z pokonaniem dużo większych oporów .

Zrywka półpodwieszona wymaga o wiele większej siły w porównaniu do zrywki podwieszonej . Znacznie zmieniają się opory przez uniesienie jednego końca dłużycy , a wleczenie po ziemi drugiego w porównaniu do zrywki podwieszonej . Zrywka półpodwieszona za wierzchołek wymaga większej siły niż zrywka półpodwieszona za odziomek . Decyduje o tym fakt że główny ciężar dłużycy przenoszony jest na urządzenie zrywające , redukując przez to opory tarcia związane z pchaniem przez czoło dłużycy ziemi (przy zrywce półpodwieszonej za odziomek) .

3.

Najbardziej korzystna jest zrywka (przy użyciu sprzężaju konnego) w dół stoku przy pomocy dwukółki , ponieważ wówczas opory zrywki są mniejsze w porównaniu ze zrywką przy użyciu sprzężaju konnego w dół stoku przez wleczenie .

4 .

Poruszający się ciągnik musi pokonać następujące siły :opór toczenia ciągnika , opór wzniesienia , opory zrywki oraz masę kłody .

Z uzyskanych wyników wynika , że zarówno przy zrywce przez wleczenie jak i przy zrywce półpodwieszonej czynnikiem ograniczającym wielkość jednorazowego ładunku jest kierowalność kół przednich , tzn. istnieje pewna wartość Q przy której ciągnik nie reaguje na zmianę kierunku jazdy .

Niskie wartości wielkości jednorazowego ładunku ze względu na kierowalność zarówno przy zrywce przez wleczenie jak i półpodwieszonej nie pozwolą na zerwanie dłużycy pomimo dużej mocy silnika i dużej siły przyczepności tylnych kół napędzających ciągnik .

Biorąc pod uwagę wszystkie możliwe warianty zmian wartości Hz i c można zauważyć , że im ładunek jest wyżej podczepiony i znajduje się dalej od osi kół tylnich tym wielkość jednorazowego ładunku jest mniejsza .

BARBARA KIJO gr. 8

5

Strona 6

Strona 5

---