Drgania nietłumione układu o jednym stopniu swobody wymuszone siłą harmonicznie zmienną
![]()
Równanie ruchu ![]()
![]()
![]()
stąd równanie różniczkowe drgań wymuszonych nietłumionych ![]()
Częstość kołowa drgań własnych masy ![]()
,
Rozwiązanie równania jest równe sumie rozwiązania ogólnego równania jednorodnego oraz rozwiązania szczególnego.
![]()
gdzie ![]()
![]()
Po podstawieniu wyrażenia x1 do równania ruchu otrzymamy
wartość amplitudy drgań wymuszonych A ![]()
![]()
stąd ![]()
Zatem poszukiwanym rozwiązaniem szczególnym będzie ![]()
Rozwiązanie równania ruchu jest ![]()
Po podstawieniu warunków początkowych ![]()
otrzymamy wartości stałych 
Podstawiając stałe do rozwiązania równania drgań wymuszonych otrzymujemy
![]()
Pierwsze dwa wyrazy przedstawiają drgania własne układu, wynikające z przyjętych warunków początkowych.
Wyraz trzeci przedstawia drgania o częstości własnej zależne od amplitudy i częstości własnej. Wyraz czwarty przedstawia drgania wymuszone o częstości siły wymuszającej.
WSPÓŁCZYNNIKI AMPLIFIKACJI (wzmocnienia amplitudy) - odniesione do przemieszczenia statycznego masy pod wpływem siły P0


Wykresy zależności współczynników amplifikacji
(wzmocnienia amplitudy) funkcji ilorazu częstości drgań.
REZONANS
Rezonans w układach zachowawczych (bez tłumienia) o drganiach wymuszonych harmonicznie
Rezonans wystąpi wtedy gdy częstość kątowa drgań własnych równa jest częstości wymuszenia ![]()
zatem równanie ruchu drgajacego ![]()
gdzie ![]()
, ![]()
Rozwiązanie równania ruchu jest następujące (przy uwzględnieniu wartości początkowej) ![]()
![]()
jeśli ![]()
to zgodnioe z regułą de l'Hospitala zastępujemy licznik i mianownik ich pochodnymi względem Ω i obliczamy granicę przy ![]()

zatem rozwiązanie ![]()
Współrzędna x punktu drgającego wzrasta nieograniczenie z czasem co do wartości bezwzględnej co pokazano na rysunku
x
k
m
P(t)
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
x(t)
t
![]()