Temat: Diagnoza i terapia dziecka upośledzonego umysłowo w stopniu lekkim.

Uczeń kl. I Gimnazjum, Rafał, jest upośledzony w stopniu lekkim. Uczy się w szkole masowej, ale z racji swojej niepełnosprawności (ruchowej; cierpi na dziecięce porażenie mózgowe, czterokończynowe) ma indywidualne nauczanie w domu.

OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA UMIEJĘTNOŚCI DZIECKA.

Dziecko nie porusza się samodzielnie. Bardzo niechętnie chodzi o balkoniku.

Prawą rękę ma na tyle sprawną, że potrafi pisać w miarę czytelnie litery i cyfry. Lewą rękę ma niesprawną. Nie potrafi wycinać nawet najprostszych kształtów (np.: pasków).

Nie ma wad wymowy, jednak jego zasób słownictwa jest bardzo ubogi. Wypowiada się zdaniami pojedynczymi, rozwiniętymi, bardzo chaotycznie i schematycznie. Aby mógł opowiedzieć tekst, trzeba mu go najpierw dziesięć razy przeczytać.

ZABURZENIA PERCEPCJI WZROKOWEJ I ORIENTACJI PRZESTRZENNEJ.

Dziecko zna i potrafi pisać literki i cyfry. Pismo jest jednak bardzo niekształtne, czasem wręcz nieczytelne. Uczeń „nie trzyma” się w linijkach i kratkach. Źle łączy literki, bardzo często omija kropki i kreski nad literami.

Tekst czyta bardzo wolno, głosując wyrazy. Popełnia wiele błędów przy czytaniu tekstu (pomija, przekręca albo dodaje litery).

Nie rozumie przeczytanego tekstu.

Chłopiec ma ogromne trudności w rysowaniu i odwzorowywaniu kształtów figur geometrycznych.

W teście H. Spionek, który zastosowałam do oceny poziomu jego analizy i syntezy wzrokowej uczeń potrafił prawidłowo odwzorować tylko następujące figury: koło, trójkąt, prostokąt, elipsę, krzyż.

Jego rysunki są zawsze bardzo ubogie, o prymitywnych uproszczeniach (np.: rysuje wazon albo rybę, albo cukierka, w kształcie koła). Są schematyczne i pozbawione szczegółów.

Ma trudności w rozplanowywaniu i rozumieniu stosunków przestrzennych na obrazku. Na rysunku widać zakłócone stosunki przestrzenne i proporcje elementów. Ma duże problemy z poprawnym odtwarzaniem wzorów w układankach i mozaikach.

Mylą mu się pojęcia: nad, pod, przed, obok, za, przy, na lewo, na prawo.

Zapamiętuje układ przestrzenny tylko trzech przedmiotów.

ĆWICZENIA KSZTAŁTUJĄCE PERCEPCJĘ WZROKOWĄ I ORIENTACJĘ PRZESTRZENNĄ

Rodzaj ćwiczenia	Cel ćwiczenia	Przebieg ćwiczenia	Pomoce
Wykonywanie zadań na polecenie.	Utrwalenie zróżnicowania prawej i lewej strony ciała, a także pojęć: nad, pod, za, obok, przy, na lewo, na prawo.	Dziecko otrzymuje polecenia: połóż prawą rękę na stole; połóż lewą rękę na piłce; podnieś lewą rękę; weź do prawej ręki żółty mazak; połóż niebieską kredkę pod żółtym klockiem itp.	Piłki, woreczki z grochem, kredki, mazaki, klocki itp.
Rysowanie z zachowaniem kierunku od lewej do prawej strony.	Ćwiczenie kierunku ruchu zgodnego z kierunkiem pisania.	Dziecko otrzymuje planszę, na której narysowane są szlaczki oraz kalkę techniczną. Zadaniem dziecka jest przekalkowanie szlaczków.	Plansza ze szlaczkami, kalka techniczna.
Układanki.	Odtwarzanie układów przestrzennych.	Dziecko układa konstrukcję z klocków wg podanego wzoru.	Mozaika drewniana.
Rozpoznawanie takich samych wzorów i kształtów.	Ćwiczenia rozwijające percepcję wzrokową.	Uczeń ma za zadanie dopasować do siebie dwie jednakowe układanki, dwa jednakowe wzory. Uczeń musi dopasować kształty figur geometrycznych do otworów w kuli.	Układanki z naklejonymi figurami geometrycznymi, układanki ze wzorami Magiczna kula z otworami i pasującymi do nich figurami geometrycznymi.

---