1. Znane nazwiska i najważniejsze dokonania embriologów

1680 – A Leewenhoek opisał ludzkie plemniki

1824 - J.L. Prévosta i J.B.A. Dumasa wprowadzili termin bruzdkowanie

1844 – A Kolliker stwierdził, że jaja są komórkami.

1850 – Ernst Haeckel – ontogeneza rekapituluje filogenezę.

1892 – Weismann chromosomy

-Hetwig – pierwsza demonstracja zapłodnienia u jeżowców

-Hans Spemann – zasady eksperymentów embriologicznych

-Morgan -Wprowadzenie zwierząt modelowych: (Żaby, jeżowce, muszka owocowa)

5. Podział patogenetyczny wad rozwojowych

-Malformacje -wynikają z zadziałania czynników wewnętrznych na proces rozwoju np. rozszczep podniebienia

-Dysrupcje - Wynikają z zadziałania czynników zewnętrznych na pierwotnie prawidłowy proces rozwoju np. zespół pasm owodniowych.

-Deformacje - Wynikają z działania czynników mechanicznych na proces rozwojowy, np. końsko-szpatowość stup

-Dysplazje - Wynikają z nieprawidłowego różnicowania komórek w tkanki, np. dysplazje kostne.

-Aganeza= brak, aplazja= hypolazja – niedorozwoje narządów

6. Podział wad mnogich

-Sekwencje - Stanowią kaskadę nieprawidłowości, wynikającą z pojedynczego defektu rozwojowego lub czynnika mechanicznego. Np. sekwencje Pottera

-Kopmleksy - Stanowią efekt zakłóconego rozwoju obszaru rozwojowego lub jego części, np. hipoplazja kości

-Zespoły- Stanowią liczne wrodzone wady rozwojowe wykazujące łączność patogenetyczną np. zespół Marfana

7. Wady małe i ich przykłady

-uszy- zagłębienia skórne przyduszne, wyrosła przyduszne, przyrośnięty płatek ucha

-oczy- różnobarwność tęczówek (coloboma), ubytek tęczówki, zmarszczka natkana

-jama ustna- rozdwojony języczek

-ustna- gładka rynienka pod nosowa, wąska czerwień wargowa

-tułów – dodatkowe brodawki sutkowe, zagłębienia w okolicy krzyżowej

-dłonie- klinodaktylia V palca, pojedyncza linia zgięciowa dłoni

-stopy- syndaktylia II i III

-szyja- niewielkie płetwiastości szyi

-narządy płciowe- niewielkie spodziectwo, nie zstąpione jądra

-włosy- dodatkowe wiry włosów

10. Bruzdkowanie,

-powstaje wielokomórkowy zarodek (4 dzień)

-następuje zwiększenie liczby komórek dla przyszłych warstw zarodka

-następuje zapoczątkowanie procesów różnicowania komórek

Bruzdkowanie segmentacja, pierwszy etap rozwoju zarodkowego zwierząt tkankowych; seria mitotycznych podziałów zapłodnionej komórki jajowej na coraz mniejsze komórki — blastomery; w wyniku bruzdkowania powstaje morula, a następnie blastula. W czasie bruzdkowania ani masa, ani objętość, ani zasadniczy kształt zarodka nie ulegają zmianie. Przebieg bruzdkowania jest charakterystyczny i stały dla danej grupy zwierząt.

Typ bruzdkowania oraz budowa blastuli zależy od ilości i rozmieszczenia żółtka w jaju:

-bruzdkowanie całkowite równomierne - jaja z małą ilością żółtka, dzielą się w całości na jednakowe blastomery. Występuje u jeżowców, osłonic, lancetnika, większości ssaków.

-bruzdkowanie całkowite nierównomierne - jaja o średniej ilości żółtka, nagromadzonego w półkuli wegetatywnej, dzielą się na większe komórki (makromery) i mniejsze komórki (mikromery). Tak dzielą się zygoty płazów.

- bruzdkowanie częściowe powierzchniowe - przy dużej ilości żółtka zgrupowanego w środku jaja; dzieli się tylko cytoplazma na powierzchni jaja; występuje u wielu stawonogów.

- bruzdkowanie częściowe tarczkowe - w jajach telolecytalnych; podziałowi ulega tylko tarczka cytoplazmy na biegunie nie zawierającym żółtka; występuje u ptaków, ryb kostnoszkieletowych, stekowców.

11. Blastocysta budowa i powstawanie

Blastula ssaków = Blastocystą około 30 komórek

Kawitacja proces tworzenia się jamy

Etapy powstawania jamy:

1*Wytworzeniu w procesie kompakcji ścisłych połączeń pomiędzy blastomerami wewnątrz zarodka pozwala na tworzenie się blastocel (jama blastocysty).

2*Płyn do blastocelu jest transportowany z blastomerów przez pompę sodowo-potasową zależną od ATP.

3*W wyniku aktywnego transportu jonów (Na+, Cl- , K+, Ca2+, Mg2+,) z płynu otaczającego zarodek do jamy blastocysty powstaje gradient stężeń jonów. Dzięki niemu na drodze osmozy do rozszerzającego się blastocelu wnika woda.

4*W wyniku działania pompy sodowo-potasowej zachodzi dalsze rozszerzenie się blastocelu wskutek nagromadzania się płynu.

-proces ten ułatwia wyjście wyrośniętej blastocysty z otaczającej je do tej pory osłonki przejrzyste

-dzięki temu pozbawiona osłonki przejrzystej blastocysty łączy się mikrokosmkami pochodzącymi z trofoblastu z mikrokosmkami nabłonka błony śluzowej macicy.

Blastocysty (ssaki):

-blastomery wewnętrzne węzeł zarodkowy (embrioblast)

-blastomery zewnętrzne trofoblast (trofoektoderma) dalej powstania struktury

12. Gastrulacja, gastrula. Etapy gastrulacji

Gastrula – stadium rozwojowe zarodka większości zwierząt. Gastrula jest zbudowana z dwóch warstw komórek: ektodermy i endodermy nazywanych listkami zarodkowymi, które otaczają pierwotną jamę ciała, czyli gastrocel. W obrębie endodermy tworzy się prajelito z otworem – pragębą (gastropor). Na tym etapie rozwoju zatrzymują się dwuwarstwowce (Diblastica), w tym gąbki (Porifera). Gastrula może ulegać dalszym przekształceniom poprzez wytworzenie trzeciej warstwy komórek – mezodermy.

Proces tworzenia się gastruli (z blastuli) nosi nazwę gastrulacji.

-gastrulacja jest zbudowana z dwóch warstw komórek: ektodermy i endodermy nazywanych listkami zarodkowymi, które otaczają pierwotną jamę ciała, czyli gastrocel (jama prajelita)

-powstające warstwy nabłonka przemieszczają się – stąd różnorodność typów gastrulacji

Gastrulacja:

-reorganizacja komórkowa w 2 lub 3 listki zarodkowe o charakterze nabłonkowym:

*ektoderma: skóra, układ nerwowy

*endoderma: wyściółka jelita i narządów wewnętrznych

*mezoderma: mięśnie, kości i serce

Gastrulacja u ssaków- dwu etapowa gastrulacja:

1* etap :

-z węzła zarodkowego różnicują się 2 warstwy – hipoblast i epiblast

-dalej następuje tworzenie struktury poza zarodkowe tj. pęcherzyka żółtkowego i owodni

2*etap:

-w tylnej części zarodka, tworzy się zgrubienie epiblastu zwane SMUGĄ PIERWOTNĄ

-smuga początkowo jest słabo zaznaczona a potem ma postać rynienki z obustronnym obwałowaniem

-dogłowowy koniec smugi to węzeł pierwotny z dołkiem pierwotnym

Komórki migrujące są prekursorami mezodermy i endodermy.

13. Tarcza zarodkowa i jej przekształcenie

Tarczka zarodkowa - mała grupa komórek w kształcie spłaszczonego dysku, z której w zapłodnionym jaju zaczyna się rozwijać embrion.

Tarcza zarodkowa

1*tarcza płaska i okrągła

2*tarcza wydłużona z szerokim końcem dogłowowym i wąskim doogonowym

rozszerzania jest efektem migracji komórek z węzła (4 tydzień). Dalej smuga zanika.

Tworzenie listków zachodzi w różnym tempie na biegunach tarczy.

Listki zarodkowe różnicują się w połowie 3 tygodnia w części dogłowowej tarczy.

A w części doogonowej do końca 4 tygodnia powstają coraz to nowe komórki.

W tym czasie rozrasta się trofoblast i tworzy pierwotne kosmki.

15. Ruchy morfogenetyczne - rodzaje i opis

Ruchy morfogenetyczne:

Przemieszczanie komórek lub zwykłych grup komórek podczas gastrulacji, neurulacji i tworzenie narządów pierwotnych.

Ulegają im komórki ukierunkowane na odpowiednim szlaku rozwojowym.

Metody śledzenia komórek:

-barwniki fluoryzujące

-obserwacje pod mikroskopem.

Typy ruchów morfogenetycznych:

-Ruchy morfogenetyczne bierne- odbywają się na poziomie blastuli gdzie część komórek podlega podziałowi lub przesuwanie odbywa się przez gromadzenie płynu w jamie blastuli.

Ruchom tym podlegają całe warstwy lub grupy komórek, przy czym komórki te są połączone i czasem spolaryzowane.

-Ruchy morfogenetyczne aktywne -Ruch komórek, które odłączają się od właściwego listka (poprzez zanik kadheryn w błonach). W trakcie gastrulacji dotyczy to niewielu rodzajów komórek.

Rodzaje przemieszczeń:

-obrastanie- epibolia

-wklęśnięcie - invaginatio

-wywinięcie - evaginatio

-rozwarstwienie- delaminatio

-tworzenie jamy- kawitacja - cavitatio

Ruchy morfogenetyczne dotyczące zmiany pozycji komórek

-inwaginacja (embolii)- wpuklenie (tworzenie pragęby i cewy nerwowej)

-inwolucja, delaminacja – czyli migracji komórek z warstwy powierzchniowej do wnętrza zarodka.

-wymodelowanie (przekształcenia, transformacji) – rozpraszanie się chaotycznie ułożonych zespołów komórek i układanie się ich w warstwy.

-rozciąganie zbieżne- szczególnie złożone kombinacje różnych ruchów komórek

-rozsunięcie się komórek (kwitacja)

17. Indukcja embriologiczne wtórna typy i przykłady

Indukcja embriologiczna – wpływ określonej tkanki lub warstwy komórek na kierunku rozwoju i różnicowania się innej tkanki lub warstwy. Efekt jest trudny do obserwacji i można go kontrolować eksperymentalnie. Odbywa się zawsze w rejonach o dużym potencjale pluripotencjalnym.

Indukcja wtórna – może przebiegać jako :

-->indukcja homogenną powodują tkanki, które wcześniej są już zaindukowane w określonym kierunku

Przykład: tkanka nerwowa zdolna jest do indukcji innych struktur nerwowych

indukcje heterogenne zachodzi między różnymi tkankami lub układami

Przykład: struna grzbietowa i cewa nerwowa indukują rozwój kręgosłupa.

- indukcja heterogenna -

18. Czynniki indukcyjne – przykłady białek i ich działania

CZYNNIKI INDUKUJĄCE NIE WCHODZĄ DO CYTPOLAZMY I AKTYWUJĄC RECEPTORY WYWOŁUJĄ TRANSDUKCJĘ SYGNAŁU DO DOCLEWYCH GENÓW

EFEKT: WZBUDZENIE LUB HAMOWANIE EKSPRESJI . Najczęściej kilka czynników indukcyjnych działa na komórkę!!

Działanie czynników indukcyjnych na kompetentną komórkę jest NIEODWRACALNE

prowadzi do determinacji komórek w określonym kierunku rozwoju indukcja toczy się kaskadowo, na coraz to ograniczonych obszarach zarodka

Czynniki mogą rozchodzić się: poziomo w jednej warstwie lub pionowo w nakładających się warstwach

Przykłady czynników indukcyjnych:

1* Rodzina białek sygnalizacyjnych WNT:

-biała sekrecyjne- glikoproteiny – czynnik dalekiego zasięgu

-u płazów jest to czynnik dorsalizujący – biegun = stronę grzbietową

2*Czynniki morfogenetyczne kości BMP:

-duża rodzina czynników wzrostowych TGF (czynniki wzrostowe transformujące) Ważne BMP-2, BMP-4, BMP-7.

-występują w blastuli gastruli

-wpływają na proces indukcji mezodermy i ektodermy

-BMP-4 jest początkowo produkowane w całej blastuli, a potem w części brzusznej

powoduje ventralizacje – rozwój mezodermy brzusznej

-działanie BMP-4 jest hamowane przez inne czynniki np. chordynę, follistatynę, które łączą się z nim i blokują dojście do receptora błonowego.

-Stąd inny efekt: blokada wpływu BMP na ektodermę i ukierunkowana

3*Białka HH – Hegdog:

-białka sygnalizacyjne – kodowane przez gen hegdog (hh)

-popularne białko SHH – sonic hegdog

27. Decidualizacja:

Decidualizacja polega na:

1.Zwiększaniu się rozmiarów komórek warstwy zbitej macicy

2.Wakuolizacja ich cytoplazmy, gromadzeniu się w glikogenu i ciał tłuszczowych.

3.Gromadzenie płynu wysiękowego między komórkami endometrium

4.Rozszerzanie się cew gruczołowych warstwy gąbczastej macicy oraz

5.Rozszerzaniu się występujących w jej obrębie naczyń krwionośnych.

-najczęściej ma miejsce w implantacji śródmiąższowej. Zmiany w macicy przygotowujące na przyjęcie zarodka oraz przebiegające po implantacji zmiany zachodzące w warstwie czynnościowej śluzówki macicy pod wpływem implantującej się blastocysty jest to reakcja podobna do zachodzącego w organizmie procesu zapalnego

28. Błony płodowe:

1.Pęcherzyk żółtkowy- w nim magazynowany jest pokarm, obrasta kulę żółtkową. U człowieka jest tworem szczątkowym.

2.Owodnia – ochrona płyn, który tworzy środowisko dla zarodka. Jego obecność chroni zarodek przed obrażeniami mechanicznymi.

3.Kosmówka- pełni rolę ochronną, tworzy łożysko.

4.Omocznia- magazynuje produkty metabolizmu.

5. sznury pepowinowe?

30. Amniocenteza i punkcja kosmówki – znaczenia, przebieg

Amniocenteza -Badanie płodu polegające na nakłuciu worka owodniowego i pobraniu próbki płynu.

Cel:

1.Określenia kariotypu i płci dziecka.

2.Określenie substancji wskazujących na o wystąpieniu niektórych chorób czy wad wrodzonych (poziom enzymów).

-Coraz częściej wykonuje się amniocentezę wczesną – 12 a 15 tydzień ciąży

-Amniocenteza późną wykonuje się najczęściej między 16 a 18 tygodniem ciąży

-Objętość pobranego płynu owodni ego wynosi około 180 ml.

Odsetek obecnych w nim żywych komórek płodu jest wówczas najwyższa.

Wskazania do amniocentezy diagnostycznej:

-wiek matki powyżej 35 lat lub wiek ojca powyżej 55 lat

-urodzenia dziecka z trisomią lub innymi zaburzeniami chromosomalnymi.

-urodzenie dziecka z wadą cewy nerwowej lub wady cewy nerwowej w rodzinie

-urodzenie dziecka z wadą ośrodkowego układu nerwowego

-urodzenie dziecka z chorobą metaboliczną.

Możliwe powikłania:

-uszkodzenia łożyska lub pępowiny

-nakłucie narządów płodu

-infekcja wewnątrzmaciczna

-przedwczesne pęknięcie pęcherza płodowego

Punkcja kosmówki:

Biopsja kosmówki – jest zwykle wykonywana między 10 a 13 tygodniem ciąży.

U kobiet po 35 roku.

Biopsja kosmówki polega na pobraniu małej próbki tych kosmków w celu wykonania badań genetycznych.

31.Łożysko jako gruczoł dokrewny – substancje białkowe i sterydowe

1. łożysko zaczyna wytwarzać progesteron (hormon gonadotropowy) Od ósmego tygodnia ciąży zastępując w ten sposób czynność ciałka żółtego ciążowego.osłabia pobudliwość mięśni macicy oraz obkurcza ujście wewnętrzne szyjki macicy, zapobiegając poronieniu. współpracuje z estrogenem powodując wzrost sutków w czasie ciąży.

2.Łożysko wydziela estrogeny: estriol, estronu i estradiol.

zwiększa się masa mięśniowa macicy oraz jej pobudliwość, ma także działanie antagonistyczne do progesteronu powodując, że mięsień ten zaczyna kurczyć się pod wpływem krążącej we krwi oksytocyny.

Łożysko wytwarza hormony białkowe:

1.Gonadotropina kosmówkowa (hCG).

największe stężenie przypada na 8 tydzień ciąży a w następnych tygodniach zaczyna się zmniejszać. Pod wpływem hCG ciałko żółte ciążowe wzrasta i wydziela progesteron.

2.Ludzki laktogen łożyskowy (hPL) o podobnym działaniu jak hormon wzrostu. Powoduje wzrost sutków w czasie ciąży.

3.Prawdopodobnie tuż przed zbliżającym się terminem porodu uwalniana jest przez łożysko relaksyna- hormon rozluźniający więzadła macicy w czasie akcji porodowej.

U szczura łożysko pełni rolę wątroby w stosunku do płodu gromadząc glikogen, podobnie jest u królika, psa i kota.

U walenia i kopytnych łożysko gromadzi fruktozę.

32. starzenie łożyska

Łożysko podlega procesom starzenia:

-ciąża przenoszona stanowi zagrożenie dla płodu

-procesy upośledzające wydolność funkcjonalną polega na:

*na zarastaniu naczyń łożyskowych – obliteracja naczyń

*odkładania się wapnia w kosmkach

*stłuszczenie

*zwłóknieniu.

34. . Budowa bariery łożyskowej i jej modyfikacje u zwierząt – redukcje warstw, przykłady u zwierząt

Bariera łożyskowa:

1.Śródbłoenk kapilar krwionośnych macicy.

2.Tkanka łączna błony śluzowej macicy.

3.Nabłonek błony śluzowej macicy.

4.Nabłonek kosmówki – (trofoblast – przed nabłonkiem kosmówki).

5.Mezenchyma kosmówki.

6.Śródbłonek kapilar krwionośnych płodu.

Łożysko łącznokosmówkowe:

1.Śródbłonek kapilar krwionośnych macicy

2.Tkanka łączna błony śluzowej macicy

4.Nabłonek kosmówki – trofoblast

5.Mezenchyma kosmówki omoczniowej

6. 6.Śródbłonek kapilar krwionośnych płodu.

Łożysko krwiokosmówkowe:

4.Nabłonek kosmówki – (trofoblast – przed nabłonkiem kosmówki).

5.Mezenchyma kosmówki omoczniowej.

6.Śródbłonek kapilar krwionośnych płodu.

występuje u czlowieka i gryzoni

Łożysko krwi śródbłonkowe:

6.Śródbłonek kapilar krwionośnych płodu.

35. Łożysko świni

Łożysko świni: łożysko nabłonkowo- kosmówkowe:

-blastocysta w macicy po 120 godzinach od kopulacji

-silne wydłużenie – ok. 15 dnia rozwoju ok. 80-100 cm. – średnica 2-4 mm.

- 3-4 dni- rozmieszczenie 8-16 blastocyst w obu rogach macicy. Podczas rozwoju blastocysty powstaje pęcherzyk żółtkowy w postaci wydłużonego pasma i ulega zanikowi.

-Rozrost owodni- następuje fałdowanie jej powierzchni

Owodnia zrasta się z kosmówką ponad zarodkiem kosmówka owodniowa.

-Rozrost omoczni, która pozazarodkowo zrasta się z kosmówką kosmówka omoczniowa

Kosmówka otacza pęcherz płodowy i stykając się podczas implantacji z macica wypełnia jej harmonijkowe fałdy.

-Fałdy pęcznieją pod wpływem krwi ściśle przylegają.

Nabłonek macicy staje się z cylindrycznego – płaski a bariera łożyskowa ulega zmniejszeniu.

36. łożysko konia

Koń, kopytne:

-Łożysko rozproszone ma postać worka z 2-3 rogami

-Implantacja 37 dzień

-Początkowo łożysko żółtkowe do 6 tygodnia.

-Hippomanes – ze ściany omoczni do jej światła w jaju płodowym od 90 dnia ciąży powstają woreczkowate, zwyrodniałe fałdy o brązowym zabarwieniu. Zawierają produkty przemiany materii: mocznik w postaci kryształów.

-Kubki endometrialne- w rogu macicy, gdzie nastąpiła implantacja pojawiają się lokalne ubytki nabłonka zwane kubkami endometrialnymi. Miejsca te są bogate w gruczoły maciczne i naczynia limfatyczne komórki wielojądrzaste.W miejscach kubków dochodzi do produkcji tworzenia tzw. histophe.

- Histophe – to złuszczony zakrzep naczyniowy + zdegenerowane komórki.Te masy komórkowe zostają rozpuszczone i zresorbowane.Ok. 22 tygodnia ciąży proces ten ustaje i kubki endometrilane zanikają. Komórki kubków pochodzą z trofoblastu. Nie są pochodzenia matczynego i wydzielają gonadotropinę łożyskową.

37. łożysko mięsożerne

-Mięsożerne – łożysko inwazyjne popręgowe

I faza – łożysko żółtkowe

II faza – łożysko kosmówkowe

III faza – łożysko omoczniowo- kosmówkowe

-Bariera Krwio- kosmówka w łożysku poza nim nabłonkowo- kosmówkowa.

Inwazja trofoblastu powoduje silny wzrost kosmków i niszczenie tkanki łącznej macicy.

-Powstaje labirynt otoczony cewkowatymi długimi przestrzeniami (lamelle) krwionośnymi wypełnionymi krwią matki.

-Krwiaki brzeżne: U psa zielonkawe, u kota brunatne

-Kosmówka omoczniowa ma kieszonki w stronę płodu. Przestrzenie zawierają wynaczynioną krwią matki.

-Nabłonek trofoblastu ma tu własności hemofagocytozy

-Miejsca przechodzenia żelaza do płodu.

39.Ciąża pozamaciczna:

Czynniki ryzyka:

-stany zapalne narządów miednicy małej

-zabiegi operacyjne jajowodów i jajników

-choroby przenoszone drogą płciową

-stosowanie antykoncepcyjnych wkładek wewnątrzmacicznych

-stymulacje owulacji w terapii niepłodności.

Ciąża pozamaciczna – przyczyny:

-zlepy w obrębie fałdów błony śluzowej jajowodu tworzące sieć

-drążące ubytki błony śluzowej jako następstwo wygojonych ropni szczególnie po rzeżączkowym zapaleniu jajowodu, po poronieniach gorączkowych i po zakażeniu połogowych

-zachyłki ściany jajowodu

-endometrioza powodująca powstawanie zwężeń i labiryntu uchyłków jajowodu

-operacje na macicy

Ciąża pozamaciczna – objawy:

-stadium bezobjawowe – nie naruszona ciąża jajowodowa

-stadium skąpo objawowe – krwawienie jajowodu

-stadium podrażnienia otrzewnej – krwawienie z jajowodu

-W przypadku pęknięcia jajowodu dochodzi do nagłego, nie spodziewanego napadu bólu z rozwijającym się wstrząsem.

38. poronienia

-przedwczesne ukończenie ciąży przed ukończenia 22 tygodnia czasu jej trwania

-a jeśli data nie jest zanana, to gdy płód ma mniej niż 20 cm lub waży poniżej 500 g.

Poronienie sztuczne - Warunki legalnej aborcji określa ustawa z dnia 7 stycznia 1993 roku o planowaniu.

Poronienie samoistne -Przyczyna poronień samoistnych tzn. wywołanych naturalnymi przyczynami, mogą być różne:

Przyczyny ze strony jaja płodowego:

-najczęściej przyczyną takich poronień jest powstanie nieprawidłowości w rozwoju zarodka, które nie rokują szans na jego dojrzewanie.

-następuje naturalna selekcja płodów powstających najczęściej na skutek połączenia się „uszkodzonych” komórek płciowych matki i ojca.

-w tych przypadkach poronienie trwa 6-7 tydzień.

-anomalie chromosomalne – zaburzenia dotyczące ilości chromosomów oraz ich budowy.

-czynniki zewnętrzne- zatrucia, uszkodzenia promieniami jonizującymi powodującymi rozwój:(*zaśniad zarodkowy, *zaśniad groniasty – tzw. ciążowa choroba trofoblastyczna będąca niekontrolowanymi i nadmiernymi rozrostem trofoblastu.)

-patologia komórek rozrodczych – często przy poronieniach powtarzających się

-konflikt serologiczny

-wady chromosomalne płodu

-wady rozwojowe płodu

-wady pępowiny

-wady kosmówki powodujące następuje obumarcie płodu.

Przyczyny ze strony matki:

-powikłania w wyniku zabiegów:

fetoskopii, amniopunkcji, biopsji trofoblastu, Kordocenteza

Poronienia zagrażające, zaczynające się oraz w toku:

-Objawami są skąpe bezbolesne krwawienia z dróg rodnych pojawiające się w I trymestrze ciąży

-Objawy tego poronienia najczęściej występują w dniach przypadających na kolejne menstruacje

Poronienia chybione:

-Nazywane poronieniem zatrzymanym lub ciążą obumarłą – to takie, w którym zarodek nie żyje, ale ciąża trwa dalej

-Obumarły płód może pozostawać w jamie macicy przez kilka tygodni, nawet miesięcy

-Macica przestaje się powiększać, ale jej szyjka pozostaje ściśle zamknięta

-wyniki testów ciążowych mogą być niepewne przez kilka tygodni po obumarciu płodu

-najlepszą metodą stwierdzającą, czy zarodek jest żywy, czy obumarł, jest badanie ultrasonograficzne.