Pacjent jest hospitalizowany na oddziale psychiatrycznym . Chorować zaczął w 1973 roku. Zdaniem chorego przyczyną choroby była śmierć matki . Od 6 lat jest hospitalizowany na oddziale w Instytucie Neurologii i psychiatrii z rozpoznaniem psychozy schizoafektywnej.
Mowa zrozumiała, zdania zbudowane poprawnie , sensownie.
Mówił monotonnym i zdecydowanym głosem, często odpowiedzi uzupełniał wieloma niepotrzebnymi szczegółami – rozwlekłość. Na zadane pytania udzielał natychmiastowej odpowiedzi posługując się pełnymi zdaniami.
ZACHOWANIE FIZYCZNE
Sposób siadania (wstawania) pacjent wszedł do pokoju energiczne siadając szybko i “opadając” na fotel , równie energicznie opuścił pomieszczenie
Pozycja ciała : W toku całego wywiadu nie zmieniał pozycji tułowia - zmieniał jedynie układ rąk krzyżując je na wysokości piersi lub podnosząc rękę w stronę czoła dotykał włosów, zakładał nogę na nogę.
Wyraz twarzy: Twarz maskowata, wzrok utkwiony w przestrzeń ponad głowami studentów , od czasu do czasu skierowany na prowadzącego wywiad.
Twarz ogolona, włosy uczesane a ubranie schludne. Wyraz twarzy podczas pytań się nie zmienia .
Pacjent chętnie odpowiada na zadane pytania, deklaruje chęć pomocy studentom, nie jest agresywny – dość przyjazny. Pacjent także często podłapuje słowa wypowiedzi prowadzącego wywiad i zgadza się z nimi.
Pacjent jest w dobrym stanie , nie jest agresywny, jest komunikatywny i po części zdaje sobie sprawę ze stanu swojego zdrowia. Ma jednak nierealne marzenia, snuje plany których nie ma szansy zrealizować ( ze względu na sytuację zdrowotną i materialną). Pacjent potrafi nawiązać dobry kontakt z prowadzącym wywiad , odpowiada na zadane pytania chętnie. Jednak nie zdaje sobie w pełni sprawy ze swojego stanu gdyż snuje fantazje na różne tematy ( mieszkania, rodziny, wyjazdów na wakacje). Zatem kontakt z otoczeniem jest nierzeczywisty, a świat pacjenta nierealny. Myślę ze pacjent nie poradziłby sobie sam w realnym świecie.