Dobromir

NOC KUPAŁY

Nadchodzi przesilenie, Słońce nad nami wysoko.
Jego promienie okładają natury boginii - Mokosz.
Już czas Svarogowi, oddać należne pokłony.
Aby nasza ziemia, zrodziła nowe plony.
Niech Święty Ogień, wiecznie w naszych sercach płonie.
Ten, który daje ciepło, a wrogowi rychły koniec!
Na głowach kobiet, tkwią kwieciste okrycia.
Płynąc nurtem rzeki, szukają miłości ich życia.
A gdy już słowiańską parę połączy przeznaczenie,
w magicznym lesie, drzewa rzucą na nich swoje cienie.

Więc cieszmy się Lechici, bo nowe dni nastały.
Sława Słońcu! Sława Ogniu! Sława Nocy Kupały!