PODSTAWY DYDAKTYKI OGÓLNEJ doc dr J Andrzejczak

Podstawy dydaktyki ogólnej

17 Grudnia 8:00 - egzamin

DYDAKTYKA – proces dwutorowy: uczenie się i nauczanie.

Didacticos – pouczający didactica – uczę.

Pierwszy raz pojawiła się w 1613 w publikacji Helwiga i Junga „ Krótkie sprawowania dydaktyki” dydaktyka była traktowana jako proces nauczania – człowiek nie musi uczyć się od kogoś może występować element samokształcenie.

Jan Amos Komeński –„Wielka dydaktyka”.

Dydaktyka to proces uczenia się i nauczania wszystkich i wszystkiego.

Jan Herbart – niemiecki pedagog – „Podstawy dydaktyki”

John Dewey – XIX/XX dydaktyka procesem uczenia się

Kształcenie – uczenie się + nauczanie

Cele nauczania dydaktyki:

  1. Poznanie i zrozumienie powiązań między procesem nauczania, a procesem uczenia się.

  2. Zrozumienie uwarunkowań procesu kształcenia.

  3. Zrozumienie źródeł, celów, zasad ich stosowania i form realizacji w procesie kształcenia.

  4. Zapoznanie z klasycznymi i nowoczesnymi koncepcjami procesu kształcenia.

  5. Poznanie i zrozumienie zadań nauczycieli i uczniów w organizowaniu i realizowaniu kształcenia

Dydaktyka jest samodzielną dyscypliną naukową. Posiada własną terminologie, przedmiot badań i dyscyplinę naukową. Posiada swoje subdyscypliny dydaktyczne, które odnoszą się do procesu dydaktycznego oraz odnoszą się do odpowiedniego zakresu wiedzy - metodyka.

Treści kształcenia – całokształt wiadomości i umiejętności z różnych dziedzin przewidzianych do realizacji w procesie kształcenia.

Treści kształcenia to:

  1. Ogół uporządkowanych wiadomości niezależnych od uczniów czyli o zobiektywizowanym znaczeniu.

  2. Ogół sytuacji pedagogicznych nakierowanych na pożądane zmiany w osobowości ucznia, które można określić jako zgodne z celami kształcenia.

  3. Ogół planowanych doświadczeń ucznia obejmujących zarówno wiadomości i umiejętności jak i przeżycia.

Wymagania doboru treści kształcenia

WG WINNCENTEGO OKONIA:

  1. Wymagania związane z osobą uczącą się i rozwijającą się pod wpływem edukacji, treści powinny być dostosowane do możliwości uczenia: fizycznych, psychicznych i społecznych. Należy tu uwzględnić zarówno fazy rozwojowe dziecka jak i potrzeby rozwijającego się człowieka (takie, które powinien nabyć)

  2. Wymagania związane z zmieniającym się społeczeństwem, przy doborze treści kształcenia, należy uwzględnić potrzeby i możliwości tego społeczeństwa

  3. Wymagania związane z rozwojem kultury i nauki, treści kształcenia w aspekcie kulturowym, powinny uwzględniać poznanie dóbr kulturowych oraz wytwarzanie przez uczących się różnych wartości i sposobów

Dóbr treści kształcenia

WG CZESŁAWA KUPISIEWICZA:

  1. Wymagania społeczne, zawodowe i kulturowe: dobierać takie treści kształcenia, które będą przygotowywały uczniów do aktywnego udziału w życiu społecznym, zawodowym i kulturowym, do odpowiedzialnego przyg. rządzenia państwem, ponoszenia odpowiedzialności za sprawy publiczne, życia rodzinnego i wychowania dzieci, wykonywania określonego zawodu i pomnożenia dóbr kulturowych

  2. Wymagania naukowe: programy nauczania nie mogą zawierać treści niezgodnych z rzeczywistością lub przestarzałych w sensie prawdy

  3. Wymagania psychologiczne: dostosowanie treści psychologicznych do możliwości uczenia

  4. Wymagania dydaktyczne: eksponowanie związków zachodzących między przedmiotami szkolnymi, korelacja przyczynowo – skutkowa

Układ treści kształcenia:

  1. LINIOWY – baza a potem nadbudowujemy

  2. KONCENTRYCZNY – powracamy do tego samego zagadnienia, ale w poszerzonym czasie

  3. SPIERALNY – cały czas poszerzamy wiedzę, ale powracamy do początku

Teoria treści kształcenia:

  1. METERIALIZM DYDAKTYCZNY (ENCYKLOPEDYZM DYDAKTYCZNY) -

Przekazanie jak największej wiedzy z różnych dziedzin nauki, stawia się na ilość

  1. FORMALIZM DYDAKTYCZNY –

Treści kształcenia są tylko środkiem do rozwijania zdolności i zainteresowań poznawczych uczniów, a celem szkoły jest pogłębianie i rozszerzanie właśnie tych zdolności i zainteresowań

  1. UTYLITARYZM –

Twórca John Dewey. Głównym doborem treści powinny być społeczne doświadczenia ludzi, szkoła powinna być miniaturą życia społecznego, nacisk kładzie się na kształtowanie umiejętności praktycznych, łączenie pracy z zabawą i włączanie uczniów w życie społeczności lokalnej

  1. PROBLEMOWO – KOMPLEKSOWA –

Twórca Bogdan Suchodolski. Łączenie wiedzy w różnych dziedzin nauki i integrowanie ich treści, przedmiotem działalności poznawczej uczniów należy uczynić problem, którego rozwiązanie wymaga posłużenia się wiedzą z różnych dziedzin.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Podstawy dydaktyki ogólnej wykład I i II doc
Czesław Kupisiewicz podstawy dydaktyki ogólnej
Cechy celów kształcenia, Studia PEDAGOGIKA, Podstawy dydaktyki ogólnej
Podstawy dydaktyki ogólnej nauczania
podstawy dydaktyki ogólnej wykłady, studia
VII ogniwo, PEDAGOGIKA UwB, podstawy dydaktyki ogólnej
DYDAKTYKA niemierko, PEDAGOGIKA UwB, podstawy dydaktyki ogólnej
Pojęcie zadania dydaktycznego, Studia PEDAGOGIKA, Podstawy dydaktyki ogólnej
konwencjonalne techniki oceniania, PEDAGOGIKA UwB, podstawy dydaktyki ogólnej
Zadanie dydaktyczne wg Kojsa, Studia PEDAGOGIKA, Podstawy dydaktyki ogólnej
Źródła celów kształcenia, Studia PEDAGOGIKA, Podstawy dydaktyki ogólnej
przechodzenie od teorii do praktyki, Ir Ist. Pedagogika Resocjalizacja, PODSTAWY DYDAKTYKI OGÓLNEJ
Podstawy dydaktyki ogólnej, dydaktyka
Podstawy dydaktyki ogolnej
zad. dydaktyczne, Studia PEDAGOGIKA, Podstawy dydaktyki ogólnej
TEORETYCZNE PODSTAWY WYCHOWANIA I OPIEKI doc dr K Kabacińska
dydaktyka odpowiedzi na pytania2, Podstawy dydaktyki ogólnej

więcej podobnych podstron