Międzynarodowe prawo podatkowe w wąskim znaczeniu to zespół norm, których przedmiotem są międzynarodowe podatkowe stany faktyczne, rozgraniczające jurysdykcje podatkowe poszczególnych państw

Umowy dwustronne w sprawie międzynarodowych aspektów opodatkowania mogą regulować w zasadzie wszelkie kwestie dotyczące podatkowych aspektów prowadzenia działalności gospodarczej, posiadanie majątku przez osobę zamieszkała lub posiadającą siedzibę na terytorium jednego z państw, a uzyskującą dochód lub posiadającą majątek w drugim państwie.

Umowy mpp w większości przypadków opierają się na dwóch wzorcach

- Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatku od dochodu oraz majątku

- Umowie Modelowej ONZ między państwami rozwiniętymi a rozwijanymi się.

Konwencja zawiera propozycje metod, jakie mogą zastosować umawiające się państwa w celu unikania podwójnego opodatkowania, tj. metodę wyłączenia oraz kredytu podatkowego.

Wszystkie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska, są zasadniczo oparte na postanowieniach Konwencji Modelowej OECD, co w praktyce oznacza że w procesie interpretacji ich postanowień znajduje wykorzystanie opracowany przez Komitet do Spraw Podatkowych OECD Komentarz.

podwójne opodatkowanie w sensie prawnym to sytuacja, kiedy na dochód lub majątek uzyskiwany z tego samego tytułu, przez tego samego podatnika, w tym samym okresie nałożone zostają takie same lub podobne podatki przez dwa różne państwa.

Zakresem podmiotowym umów o unikaniu podwójnego opodatkowania objęto osoby posiadające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego z umawiających się państw.

Zakres przedmiotowy umów zawartych przez Polskę obejmuje następujące podatki nakładane w Polsce:

- podatek dochodowy od osób fizycznych

- podatek dochodowy od osób prawnych

umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu jak i prawo UE stanowią źródła prawa podatkowego w Polsce. umowy zawarte przez Polskę z państwami trzecimi czy tez organizacjami międzynarodowymi przed akcesją do UE pozostają nienaruszone , chociaż TWE sugeruje dostosowanie.

Osoba to osoba fizyczna, spółka oraz inne zrzeszenie osób. Ze znaczenia nadanego określeniu „ spółka” w definicji wynika, iż termin ten obejmuje każdą jednostkę, również niebędącą zrzeszeniem osób, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną.

Spółka należy rozumieć osoby prawne lub jednostki prawne, które dla opodatkowania traktuje się jako osoby prawne. Wg polskiego prawa podatkowego za spółkę potraktujemy tylko spółkę akcyjną i spółkę z o.o.

Za przedsiębiorstwo „ należy uznać odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym umawiającym się państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie.

działalność gospodarcza Oznacza wykonywanie wolnego zawodu lub innej działalności o samodzielnym charakterze.

miejsce zamieszkania dla celów podatkowych

za osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie uważa się osobę podlegającą z powyższych względów obowiązkowi podatkowemu w tym państwie na podstawie prawa tego państwa (nieograniczony obowiązek podatkowy)

Zgodnie z Konwencją Modelową, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania na terytoriach obu państw, jej status podatkowy określa się wg następujących zasad:

1 osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym państwie, w którym posiada stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli miejsce zamieszkania znajduje się w obu państwach, wówczas uważa się, iż osoba zamieszkuje w państwie z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych)

2jeżeli nie może ustalić, w którym państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z państw, wówczas uważa się, że osoba ma miejsce zamieszkania w państwie, w którym zwykle przebywa

3jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obydwu państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas uważać będzie się, że ma miejsce zamieszkania w tym państwie, którego jest obywatelem,

4jeżeli miejsca zamieszkania nie można ustalić zgodnie z przesłankami wymienionymi w pkt 3, właściwe władze podatkowe umawiających się państw rozstrzygną zagadnienie w drodze procedury wzajemnego porozumienia.

Zgodnie z Konwencja OECD pierwszeństwo do uznania danej osoby za zamieszkującą na jego terenie ma to państwo, w którym osoba ma miejsce zamieszkania.

Zakład oznacza stałą placówkę, w której całkowicie lub częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa, tj. palcówka rozumiana jako zbiór pomieszczeń, maszyn lub innych środków lub urządzeń niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej. Dla zaistnienia placówki nie ma znaczenia tytuł do lokalu, pomieszczeń wykorzystywanych do działalności gospodarczej, tj. najem, własność „Zakład” jednak nie powstanie, gdy głównym przedmiotem działalności przedsiębiorstwa jest instalacja maszyn, które potem są używane przez inną jednostkę na podstawie tytułu prawnego.

„zakład” obejmuje w szczególności: miejsce zarządu , filię, biuro, fabrykę, warsztat, kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych, plac budowy, prace budowlane bądź instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, gdy trwają dłużej niż 12 m-cy.

Dochody z majątku nieruchomego opodatkowane są tylko w państwie, gdzie nieruchomość jest położona. Wyjątek dotyczy dochodów osiąganych z gospodarstwa rolnego lub leśnego, które są opodatkowane na takich samych zasadach jak zyski przedsiębiorstw.

Zakres pojęciowy terminu „majątek nieruchomy” obejmuje szczególnie mienie przynależne d majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa wieczystego użytkowania dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji, lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Za majątek nieruchomy nie należy jednak uważać statków morskich oraz statków eksploatowanych w żegludze śródlądowej.

Zasada generalna ma także zastosowanie do majątku ruchomego stanowiącego aktywa zakładu danego przedsiębiorstwa albo należącego do stałej placówki służącej do wykonywania wolnego zawodu. Prawo do opodatkowania takiego majątku przyznano tylko temu państwu, na którego terenie mieści się zakład lub stała placówka.

Majątek w postaci statków morskich, samolotów, pojazdów szynowych albo drogowych eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej oraz statków żeglugi śródlądowej, jak też majątek ruchomy służący do ich eksploatacji, podlega opodatkowaniu tylko w państwie, w którym znajduje się siedziba rzeczywistego zarządu przedsiębiorstwa.

Wszelkie inne rodzaje majątku podlegają opodatkowaniu tylko przez państwo, gdzie siedzibę lub miejsce zamieszkania posiada osoba, do której należy taki majątek

Zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo to prowadzi, w drugim umawiającym się państwie działalność przez położony tam zakład.

Jeżeli przedsiębiorstwo jednego państwa prowadzi w drugim państwie działalność poprzez położony tam zakład, wówczas drugie państwo ma prawo opodatkowania zysk osiągany przez ten zakład jednakże tylko w takim zakresie, zakresie jakim zysk może być przypisany temu zakładowi.

Zasada przypisywania zysku zakładowi została dodatkowo uzupełniona wytycznymi związanymi ze sposobem obliczania zysków takiego zakładu. I tak, jeżeli przedsiębiorstwo jednego państwa wykonuje działalność w drugim państwie przez położny tam zakład, to w każdym państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach w przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczane nakładów ponoszonych dla tego zakładu włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi niezależnie od tego, czy powstały w tym państwie, w którym leży zakład, czy gdzie indziej.

Opodatkowanie przedsiębiorstw powiązanych

Regulacja w omawianym zakresie ma zastosowanie, gdy przedsiębiorstwa powiązane dokonują wzajemnych transakcji w oparciu o warunki odbiegające od warunków rynkowych.

Przedsiębiorstwa powiązane to:

Przedsiębiorstwo jednego państwa uczestniczy bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub w kapitale przedsiębiorstwa drugiego państwa; albo

te same osoby uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub kapitale przedsiębiorstwa jednego państwa i przedsiębiorstwa drugiego państwa.

Jeżeli istnieją powyższe powiązania, a jednocześnie powiązane przedsiębiorstwa będą dokonywać wzajemnych transakcji nie w oparciu o zasady rynkowe, wówczas organy podatkowe mogą dla celów prawidłowości rozliczenia podatkowego dokonać odpowiedniej korekty wyniku powiązanych przedsiębiorstw, gdy rachunkowość tych przedsiębiorstw nie odzwierciedla rzeczywistych wyników podlegających opodatkowaniu i powstałych w danym państwie.

Nie można dokonywać weryfikacji księgowości przedsiębiorstw powiązanych jeżeli transakcje realizowane między nimi oparte są na normalnych warunkach wolnego rynku

Dywidendy na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania to opodatkowanie dochodów z akcji, z akcji gratisowych lub praw do udziału w zysku, akcji w górnictwie, akcji założycielskich lub innych praw - z wyjątkiem wierzytelności, dochody z udziału w zyskach, jak również dochody z innych praw w spółce , dywidenda to nic innego jak dochód z kapitału. Za dywidendy należy także uznać inne zyski w pieniądzu, jak premie, zyski ze sprzedaży bądź ukryty podział zysków.

Wprowadza się generalną zasadę, że dywidendy oprócz tego, że podlegają opodatkowaniu w państwie siedziby odbiorcy, mogą również zostać opodatkowane w państwie źródła, tj. państwie, w którym ma siedzibę spółka wypłacająca dywidendę.

Prawo państwa źródła do opodatkowania zostało jednak ograniczone, umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu przewidują, jakie maksymalnie stawki podatku u źródła mogą mieć zastosowanie. Poziom wymaganego udziału jest różnie regulowany w poszczególnych umowach zawartych przez Polskę, zwykle jednak wynosi 20%, 25%. Jeżeli powyższe warunki zostają spełnione, podatek u źródła nie może przekroczyć 5% kwoty dywidendy brutto. We wszystkich pozostałych przypadkach wysokość stawki podatku u źródła wynosi 15% kwoty brutto.

Odsetki to dochody z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestnictwa w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji, skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takim pożyczkami. Określenie „wszelkiego rodzaju wierzytelnościami” obejmuje depozyty pieniężne i wartości w formie pieniężnej, jak również państwowe papiery wartościowe, obligacje, skrypty dłużne, chociaż te ostatnie rodzaje zostały specjalnie wymienione z uwagi na ich znaczenie i szczególne cechy, jakie sobą przedstawiają.

Zgodnie z zasadą generalną państwo siedziby odbiorcy odsetek ma prawo do opodatkowania tych dochodów, podczas, gdy państwo źródła może je opodatkować ale tylko w ograniczonym stopniu. Jeżeli odsetki są opodatkowane w państwie źródła podatkiem u źródła, stawka podatku zazwyczaj jest ograniczona w umowach, których Polska jest stroną, do 5% lub 10% kwoty odsetek brutto.

Należności licencyjne to wszelkiego rodzaju należności wypłacane za użytkowanie prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego, naukowego łącznie z filmami dla kin, taśmami dla radia, TV, do patentu, znaku towarowego lub handlowego, rysunku, modelu, planu, tajemnicy lub technologii produkcyjnej jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego, lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej czy naukowej.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę dają prawo do opodatkowania należności licencyjnych również państwu, w którym należności powstały. Podobnie jak w przypadku dywidend oraz odsetek stawka podatku pobieranego u źródła zostaje zredukowana do 5% lub 10% kwoty należności licencyjnych brutto.

Dochody z pracy najemnej (pensje, płace i inne wynagrodzenia), jakie otrzyma osoba wykonująca pracę, są opodatkowane w tym państwie, w którym praca jest faktycznie wykonana. Praca jest wykonana w miejscu, w którym osoba fizyczna przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie

Jeżeli zatem zaistnieje sytuacja, że osoba mając miejsce zamieszkania w jednym państwie, a wykonuje pracę w drugim państwie, za którą otrzymuje wynagrodzenie, wówczas to wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie. Powyższa zasada nie ma zastosowania do emerytur, wynagrodzeń emerytur związanych ze służbą państwową. Dla rozstrzygnięcia miejsca (kraju) opodatkowania pomocne są następujące warunki:

1odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym, i

2wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma w tym drugim państwie miejsca zamieszkania lub siedziby,

3wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą palcówkę, którą pracodawca posiada w drugim państwie.

Do właściwego obliczenia owych 183 dni stosuje się metodę tzw. dni fizycznej obecności. Polega ona na tym, że bierze się pod uwagę następujące elementy:

-część dnia

-dzień przybycia,

-dzień wyjazdu

-i wszystkie inne dni spędzone w danym państwie, jak urlopy, soboty, niedziele, święta narodowe, krótkie przerwy np. szkolenia oraz dni choroby.

Dochody pochodzące ze świadczeń emerytalnych podlegają opodatkowaniu tylko w kraju, w którym miejsce zamieszkania ma odbiorca tych świadczeń. Zasada ta ma zastosowanie do wszelkich świadczeń tego typu, także otrzymywanych przez wdowców, wdowy, osierocone dzieci.

Klauzule w przepisach międzynarodowych o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu

Amerykańskie klauzule zastrzeżeniowe

Konwencja Modelowa USA w sprawie podatku dochodowego, która stanowi podstawę większości międzynarodowych umów podatkowych stroną których jest USA zawiera przepis ogólny, pozwalający USA i ich traktatowym partnerom opodatkować ich rezydentów i obywateli tak jakby międzynarodowa umowa podatkowa nie weszła w życie.

Kryterium ograniczenia korzyści

Większość umów podatkowych międzynarodowych, których stroną są USA zawiera klauzulę „ograniczenia korzyści”, która została przygotowana w celu odmowy korzyści traktatowych rezydentom jednego z umawiających się państw, którzy jedynie pośredniczą w kontaktach z rezydentami kraju trzeciego. Jest ona skierowana na pośredniczące spółki finansowe, osoby fizyczne i podmioty rządowe zwykle pozostające poza zakresem badania własności należności.

Kryterium przełamania osobowości prawnej

Polega ona na przebiciu osłony osobowości prawnej w drodze analizy kraju rezydencji największych pośredniczących udziałowców/akcjonariuszy. Jest to obiektywne badanie na celu wyłączenie pośredniczących spółek finansowych w zakresie, w jakim są one kontrolowane przez jednego lub kilku zagranicznych właścicieli.

Art. 22 ust. 2 lit.c Konwencji Modelowej USA stanowi, że spółka, która jest rezydentem w jednym z umawiających się państw, może ubiegać się o ulgi podatkowe wynikające z międzynarodowej umowy podatkowej, jeżeli ponad połowa udziałów/akcji znajduje się w stałym „uznanym obrocie giełdowym” w obu krajach będących stronami umowy albo co najmniej połowa udziałów/akcji spółki znajduje się w bezpośrednim lub pośrednim władaniu przez takie spółki.

Kryterium kanału przerzutowego

Doktryna zwana też „badaniem ograniczonej podstawy” – odmawia ona osiągania korzyści wynikających z międzynarodowych umów podatkowych pośredniczącym spółkom finansowym, które są wykorzystywane jako kanał przerzutowy znaczącej części ich dochodu do podmiotów, które je kontrolują poprzez dokonanie wydatków podlegających potrąceniu od podatku.

Kryterium wyłączenia

Kryterium to odmawia traktatowych korzyści wyłączonym z opodatkowania spółkom oraz spółkom, które korzystają ze znaczących przywilejów podatkowych w kraju rezydencji. W konsekwencji spółki takie podlegają wyłączeniu z zakresu podmiotowego międzynarodowej umowy podatkowej.

Kryterium działalności gospodarczej

uprawnia spółkę pośredniczącą do korzyści traktatowych, jeżeli jest ona zaangażowana w prowadzenie działalności gospodarczej, dochód uzyskiwany przez spółkę jest związany z tą działalnością w sposób stały lub uboczny, a prowadzona działalność gospodarcza pozostaje w indywidualnej relacji z działalnością prowadzoną na terytorium drugiego umawiającego się państwa, która generuje dochód. Spółka zatem musi wykazać, że jej główny cel – prowadzenie działalności gospodarczej i utrzymywanie aktywów holdingów, które tworzą dochód korzystający z ulg traktatowych ma racjonalne uzasadnienie ekonomiczne, a nie służy unikaniu opodatkowania.

Kryterium podległości

Kryterium to wymaga, aby spółki, które uzyskują korzyści wynikające z międzynarodowych umów podatkowych w państwie źródła, podlegały w ich państwie rezydencji opodatkowaniu dochodu, w odniesieniu do którego umowa podatkowa przyznaje ulgi. Celem tego kryterium jest upewnienie się, że międzynarodowa umowa podatkowa jest skuteczna i przedmiotowa, co oznacza, że zabezpiecza ona, aby transgraniczny dochód nie był przedmiotem prawnego podwójnego opodatkowania.

Kryterium zgody właściwej władzy

Przepis ten jest opcją „ostatniej szansy”, uprawniający spółkę do uzyskania korzyści zgodnie z przepisami międzynarodowej umowy podatkowej, jeżeli właściwa władza kraju, od którego korzyść jest wymagana

Nieograniczony obowiązek podatkowy polega na tym, że osoby fizyczne, które mają miejsce zamieszkania na terytorium RP, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych (tzw. ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium RP dłużej niż 183 dni w roku podatkowym

W myśl powyższego uregulowania obowiązkiem tym - opierając na zasadzie r e z y d e n c j i - objęte są zarówno dochody ze źródeł krajowych jak i znajdujących się za granicą.

Ograniczony obowiązek podatkowy – polega na tym, że podatnicy, nie mający na terytorium Polski miejsca zamieszkania, podlegają opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych ze źródeł położonych na terytorium Polski czyli dochody ze stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

Utrata miejsca zamieszkania nastąpi dopiero wówczas, gdy spełnione zostaną warunki:

podatnik wyjedzie z Polski na okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym

podatnik przeniesie za granicę ośrodek interesów życiowych – np. zabierze żonę, dzieci.

W przypadku wysyłania zeznania podatkowego z zagranicznej placówki pocztowej o zachowaniu terminu decyduje data wpływu przesyłki do urzędu skarbowego właściwego dla podatnika.

Do dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski przez osoby podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w szczególności zalicza się dochody (przychody) z:

pracy wykonywanej na terytorium Polski na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

działalności wykonywanej osobiście na terytorium Polski, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski,

położonej na terytorium Polski nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Umowy jednak zawierają tzw. normy kolizyjne, które pozwolą ustalić miejsce zamieszkania w sytuacji, gdy podatnik ma miejsce zamieszkania obu umawiających się państwach wówczas statut tej osoby ustala się w następujący sposób:

1osobę uważa się za mająca miejsce zamieszkania w tym państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania

2jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach, to uważa się ją za mającą miejsce w tym państwie, w którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze tzw. ośrodek interesów życiowych

3jeżeli nie można ustalić, w którym państwie osoba ma ściślejsze powiązania gospodarcze i osobiste albo nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z państw, to wówczas uważa się ją za osobę mającą miejsce zamieszkania w tym państwie, w którym zazwyczaj przebywa

4kryterium obywatelstwa

5jeżeli powyższe kryteria nie rozstrzygają w sposób ostateczny kwestii rezydencji problem rozstrzygany jest w drodze wzajemnego porozumienia.

Ośrodek interesów życiowych oznacza w myśl wykładni przepisu: źródła dochodu, miejsce zamieszkania najbliższej rodziny podatnika (żona, mąż, dzieci) znajomi, miejsce położenia jego składników majątku, gdzie utworzone zostało tzw. ognisko domowe oraz czynności wskazujące na dbałość o nie.

Sam fakt wyjazdu za granicę na okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym, nie świadczy jeszcze o tym, iż dana osoba przestała podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Jeżeli bowiem podatnik przebywał poza Polską przez okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym, lecz ośrodek jego interesów życiowych pozostał w kraju - to nadal jest uważany za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, a w konsekwencji podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

ustalenie ośrodka interesów życiowych, którego położenie decyduje o miejscu rezydencji podatkowej podatnika, wymaga dokonania indywidualnej oceny wszelkich okoliczności faktycznych wskazujących, z którym państwem, od chwili wyjazdu z Polski łączą podatnika silniejsze powiązania osobiste i gospodarcze (przede wszystkim miejsce przebywania najbliższej rodziny podatnika, jego powiązania zawodowe, charakter pracy, powiązania towarzyskie, miejsce położenia składników majątku podatnika, itp.).

Podstawowe znaczenie ma przy tym kwestia ogniska domowego. 

Z interpretacji organów podatkowych wynika, że dla ustalenia ośrodka interesów życiowych podatnika, z reguły decydujące znaczenie ma miejsce zamieszkania jego najbliższej rodziny (żony lub męża oraz niepełnoletnich dzieci).

W przypadku zaś osób samotnych, szczególne znaczenie ma położenie centrum interesów gospodarczych podatnika, rozumianego jako miejsce wykonywania działalności zarobkowej, posiadanych składników majątkowych, rachunków bankowych,

 

Jednak zdaniem organów podatkowych osoba niebędącą polskim rezydentem, która przed wyjazdem z Polski jedynie zawiesiła działalność gospodarczą, natomiast nie dokonała likwidacji tej działalności - ma obowiązek składać w Polsce zeznania podatkowe - również wówczas, gdy w ramach tego źródła przychodu nie uzyskała w ciągu roku żadnych przychodów.

Metoda wyłączenia z progresją:

Albania, Austria (od 1 stycznia 2009), Chiny, Chorwacja, Cypr, Estonia, Francja, Grecja, Hiszpania, Indonezja, Irlandia, Japonia, Kanada, Kuwejt, Litwa, Łotwa, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Republika Południowej Afryki, Słowacja, Słowenia, Włochy, Wielka Brytania, Północna Irlandia (od 1 stycznia 2007)

UWAGA:

1 w sytuacji gdy Polska nie zawarła umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu z danym krajem np. Libią, Arabią Saudyjską, Brazylią wówczas podatnik z tytułu osiągniętych w takim kraju dochodów podlega pod ich opodatkowanie z Polsce zgodnie z metodą proporcjonalnego odliczenia

2 Osoba, która uzyskała dochody tylko i wyłącznie za granicą z zastosowaniem metody wyłączenia z progresją, nie musi składać w Polsce rocznego zeznania podatkowego pod warunkiem że w Polsce nie uzyskała dochodów podlegających opodatkowaniu wg skali podatkowej czyli: z umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło, renty rodzinnej, itp.)

Metoda proporcjonalnego odliczenia:

Do końca 2008 z Austrią, Belgią, Danią, Finlandią, Holandią, Islandią, Kazachstanem, Rosja, USA.

UWAGA:

1Osoba, która uzyskała dochody z pracy najemnej ww krajach ma obowiązek złożenia zeznania podatkowego nawet wtedy gdy na terytorium Polski nie uzyskała żadnych dochodów

ULGI I PREFERENCJE PODATKOWE

Osoby, które uzyskują dochody poza granicami kraju, mają prawo korzystać z odliczeń od dochodu i od podatku na ogólnych zasadach przewidzianych w ustawie o PDOF.

Dotyczy to m.in. wydatków na rehabilitację osób niepełnosprawnych, darowizn na tzw. szlachetne cele, wydatków na Internet, składek zapłaconych na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, jak również ulgi na dzieci - z zachowaniem warunków oraz limitów określonych przez ustawodawcę dla korzystania z poszczególnych ulg.

Ponadto, poczynając od rozliczenia podatku dochodowego za 2008 r., podatnicy mają prawo do:

- odliczenia składek, które zapłacili za granicą na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej (UE) lub w innym państwie Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) bądź w Szwajcarii,
  -wspólnego rozliczenia z małżonkiem, który jest rezydentem innego niż Polska państwa UE lub innego państwa EOG albo Szwajcarii,

-tzw. ulgi abolicynej w podatku obliczonym z zastosowaniem metody proporcjonalnego odliczenia.

UWAGA:

Wg nowelizacji zapisów ustawy o PDOF odliczeniu nie podlegają:

1składki zapłacone w innych pastwach niż wymienione powyżej jak USA, Rosja czy Kanada

2składki zapłacone na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w innym niż Polska państwie UE, EOG lub Szwajcarii, których podstawę stanowi przychód (dochód) zwolniony z opodatkowania na podstawie umowy o zapobieżeniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska. Czyli składek nie mogą odliczyć osoby, które uzyskały dochody podlegające rozliczeniu z zastosowaniem metody wyłączenia z progresją, czyli np. z pracy we Francji, Hiszpanii, Niemczech, Irlandii, Wielkiej Brytanii. Wg obowiązującego stanu prawnego dochody uzyskane z pracy w tych państwach przez osoby zamieszkałe w Polsce są zwolnione w Polsce z PDOF.

3z odliczenia mogą skorzystać osoby, które pracowały w państwie UE, EOG, z którym

4Polska zawarła umowę, która przewiduje metodę proporcjonalnego odliczenia, np. w Belgii, Danii, Finlandii, Holandii, Austrii w tym ostatnim przypadku do końca 2008 roku.

5nie można odliczyć w Polsce składek, które wcześniej zostały odliczone od dochodu (przychodu) lub podatku w innym państwie z ww

6wysokość składek należy udokumentować co ma potwierdzić faktyczną ich zapłatę

7odliczenie jest możliwe pod warunkiem istnienia podstawy prawnej do uzyskania przez polski organ podatkowy informacji od organu podatkowego w którym podatnik opłacał składki

8kwota składki na zagraniczne ubezpieczenie zdrowotne nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki

Nowa ulga w podatku obliczonym wg metody proporcjonalnego odliczenia

Ulga abolicyjna

Osoby, które za granicą uzyskały dochody podlegające rozliczeniu z zastosowaniem metody proporcjonalnego odliczenia:

1) ze stosunku pracy (stosunku służbowego, z pracy nakładczej oraz ze spółdzielczego stosunku pracy),

2) z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 ustawy o PDOF (czyli m.in. z działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej, publicystycznej, z uprawiania sportu, z umów zlecenia i umów o dzieło, z kontraktów menedżerskich),

3) z pozarolniczej działalności gospodarczej (zarówno opodatkowane według skali podatkowej, podatkiem liniowym według stałej stawki 19%, jak i ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych),

4) z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych, z wykonywanej poza terytorium Polski działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

- mają prawo odliczyć od podatku dochodowego (pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne), kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy podatkiem obliczonym z zastosowaniem metody proporcjonalnego odliczenia a podatkiem obliczonym według metody wyłączenia z progresją (art. 27g ustawy o PDOF).

ZASADY PRZELICZANIE PRZYCHODÓW I PODATKU NA ZŁOTE

Przychody otrzymane w walutach obcych przelicza się na złote z dnia ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzysta podatnik, mających zastosowanie przy kupnie walut.

Jeżeli bank stosował różne kursy, przychody przelicza się na złote wg kursu średniego waluty obcej z dnia uzyskania

Z dniem 1 stycznia 2011 r. ustawodawca ujednolicił zasady przeliczania na złote wartości wyrażonych w walutach obcych. Na podstawie dyspozycji art. 11a ustawy o PDOF, od 1 stycznia 2011 r. wszelkie wyrażone w walutach obcych: przychody (bez względu na ich źródło, czyli m.in. z pracy najemnej za granicą), koszty uzyskania przychodów, kwoty uprawniające do odliczenia od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub obniżenia podatku, wydatki oraz podatek

należy przeliczać na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub odpowiednio dzień poniesienia kosztu, wydatku lub zapłaty podatku.

WAŻNE: Przychody uzyskane za granicą na podstawie umowy o pracę (stosunku służbowego, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy), przed ich przeliczeniem na złote, należy pomniejszyć o równowartość diet zwolnionych od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o PDOF.

ZAKŁAD

Na mocy umów zakład oznacza stałą placówkę przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza, w tym w szczególności miejsce zarządu, oddział, filia, biuro, fabrykę, warsztat, itp.

DNI POBYTU W INNYM PAŃSTWIE

W umowach m.in. z Irlandią, USA, Francją, Ukrainą okres pobytu liczony jest w ciągu danego roku podatkowego lub kalendarzowego

W umowach m.in. z Belgią Holandią, Niemcami, Wielką Brytanią okres pobytu pracownika należy liczyć w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynających się lub kończących się w danym roku podatkowym

PRZYCHODY WOLNE OD PODATKU DOCHODOWEGO

Przychody uzyskane w 2008 za granicą ze stosunku pracy należy pomniejszyć za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawała w stosunku pracy o kwotę stanowiącą równowartość 30% diety przysługującej pracownikom sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami Od 1 stycznia 2009 zwolnienie to przysługuje osobom, które za granicą uzyskały przychody ze stosunku służbowego, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy. w 2011 Dzienna dieta

w Austrii, Irlandii, Francji to 45 euro

w Holandii, Niemczech 42 euro

w Wielkiej Brytanii 32 GBP

w Szwecji 351 SEK

należy uwzględniać tylko te dni, w których pracownik faktycznie przebywał za granicą.
 

WAŻNE:

Omawiane zwolnienie od podatku nie ma zastosowania do przychodów:

pracownika odbywającego podróż służbową poza granicami Polski (w tym bowiem przypadku stosuje się zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o PDOF),

pracownika w związku z jego pobytem poza granicami Polski w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom, a także w związku z pełnieniem funkcji obserwatora w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych, o ile otrzymuje świadczenia zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 lub 83a ustawy o PDOF,

uzyskiwanych przez członków służby zagranicznej,

uzyskanych z umowy zlecenia lub umowy o dzieło bądź innych źródeł niż stosunek pracy (stosunek służbowy, praca nakładcza i spółdzielczy stosunek pracy).

Koszty zakwaterowania

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o PDOF, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., wolna od podatku dochodowego była wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników:

w hotelach pracowniczych - w całości (bez limitu),

w kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Ponadto, wolna od podatku jest część dochodów osób, które mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody z tytułu ryczałtów na koszty utrzymania i zakwaterowania wypłacanych z budżetu państwa w związku ze skierowaniem do pracy dydaktycznej w szkołach i ośrodkach akademickich za granicą, przyznanych na podstawie odrębnych przepisów

Koszty uzyskania przychodów

W 2010 r. i 2011 r. zryczałtowane koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej) wynoszą:

jeżeli podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku pracy (stosunku służbowego, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej) - 111,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł,

jeżeli podatnik uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku pracy (stosunku służbowego, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej) - za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 2.002,05 zł,

jeżeli miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i nie uzyskuje on dodatku za rozłąkę - 139,06 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668,72 zł,

jeżeli podatnik uzyskuje przychody równocześnie z więcej niż jednego stosunku pracy (stosunku służbowego, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej), a miejsce jego stałego lub czasowego zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i nie uzyskuje on dodatku za rozłąkę - za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 2.502,56 zł.

ZALICZKI NA PODATEK DOCHODOWY

Zaliczka po powrocie do kraju

Osoby, które uzyskały z pracy najemnej dochody w państwie, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania z zastosowaniem metody proporcjonalnego odliczenia (m.in. z pracy w Belgii, Holandii lub USA), powinny po powrocie do Polski wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy, która wynosi 18% dochodu uzyskanego za granicą. Dochód ten oblicza się jako nadwyżkę przychodów nad zryczałtowanymi kosztami uzyskania przychodu ze stosunku pracy, pomniejszoną o zapłacone przez podatnika składki na ubezpieczenia społeczne,

Obliczoną zaliczkę można pomniejszyć o podatek zapłacony za granicą oraz o zapłaconą składkę na ubezpieczenie zdrowotne, 7,75% podstawy wymiaru tej składki

Zaliczkę należy wpłacić w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik wrócił do kraju.

Jeżeli jednak termin płatności zaliczki przypada po zakończeniu roku podatkowego, to należy ją wpłacić w terminie złożenia zeznania podatkowego (art. 44 ust. 3e i 7 ustawy o PDOF).

Natomiast osoby, które pracowały w państwie, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, przewidującą metodę wyłączenia z progresją (m.in. w Irlandii, Francji, Hiszpanii, Niemczech, Szwecji lub w Wielkiej Brytanii), po powrocie do Polski nie muszą płacić zaliczki na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych w tym państwie.

Dochody uzyskane z pracy w tych państwach są bowiem w Polsce zwolnione od opodatkowania i uwzględnia się je wyłącznie w celu ustalenia stopy procentowej służącej do opodatkowania dochodów krajowych w rocznym zeznaniu podatkowym.

Zwolnienie płatnika z obowiązku poboru zaliczek Jednakże zakład pracy, który oddelegowuje swojego pracownika za granicę, jest zwolniony z obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez tego pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Polski, pod warunkiem, że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu za granicą (

Zaliczki od dochodów otrzymywanych z zagranicy bez pośrednictwa płatnika

Osoby zamieszkałe w Polsce, które bez pośrednictwa płatnika otrzymują z zagranicy dochody z umowy o pracę wykonywanej w kraju, są obowiązane do samodzielnego wpłacania w ciągu roku miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy

Zaliczka wynosi 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu (podatnik może zastosować wyższą stawkę, tj. 32%), obliczonego jako nadwyżka przychodów nad zryczałtowanymi kosztami uzyskania przychodów ze stosunku pracy oraz pomniejszonego o zapłacone w danym miesiącu składki na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art.

ZADANIA

Metoda wyłączenia w miejscu rezydencji. Wyłączenie może być pełne lub z progresją.

Sposób obliczenia:

1. Sumujemy dochody uzyskane w Polsce jak i za granicą

2. Od sumy dochodów obliczamy podatek wg obowiązującej na dany rok podatkowy skali podatkowej

3. Obliczany stopę podatkową wg wzoru

Podatek od całości dochodów

S = Dochód całkowity x 100

1. Dochód uzyskany ze źródeł położonych w Polsce przemnaża się przez stopę

podatkową obliczona wg wzoru

Przykład

Podatnik (rezydent polski) uzyskał w Polsce w 2011 r. dochód w wysokości 45 700zł oraz w państwie x dochód w wysokości 56 000zł ale na podstawie umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu dochód ten był zwolniony tam z opodatkowania.

1. 45 700 + 56 000 = 101 700

2. (101 700 – 85 528) x 32% + 14 839,02 zł = 20 014,06 zł

3. 20 014,06

S = 101 700 x 100

S = 19,68%

4. 45 700 x 19,68% = 8993,76 podatek w Polsce

Metoda zaliczenia (zwana inaczej kredytu podatkowego lub proporcjonalnego odliczenia)

Do 20 następnego miesiąca trzeba zapłacić zaliczkę na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych za granicą !!!

Sposób obliczenia:

1. Sumujemy dochody uzyskane w Polsce jak i za granicą

2.Od sumy dochodów obliczamy podatek wg obowiązującej na dany rok podatkowy skali podatkowej

3.Obliczany limit podatku wg wzoru

Dochód z zagranicy

L = Pod od całości doch x Doch całkowity

4. Od podatku obliczonego od całości uzyskanego dochodu odejmuje się podatek zapłacony za granicą ale tylko do wysokości obliczonej wcześniej kwoty limitu

Przykład

Polski rezydent uzyskał w roku podatkowym 2011 dochód opodatkowany w Polsce w wysokości 35000 zł oraz za granicą 59890 zł i zapłacił tam podatek w wysokości 12000 zł

1. 35000+59890= 94890

2. (94890-85 528) x 32% + 14 839,02 = 19 114,89 zł

59890

L = 19 114,89 x 94890 = 12 064,40zł

1. 19 114,89 – 12 000 = 7 114,89zł podatek w Polsce

UWAGA. Gdyby ten podatek zapłacony za granica był wyższy niż 12 064,40zł np. 20 000 zł to odliczeniu od podlegał by tylko limit tj. 12 064,40zł a pozostała część podatku zapłaconego za granicą przepada. W tym przypadku podatek był niższy niż limit więc odliczono całość.

OBLICZANIE DOCHODU I PODATKU UZYSKANEGO POZA GRANICAMI KRAJU Z UWZGLĘDNIENIEM DIET I KOSZTÓW UZYSKANIA PRZYCHODÓW

1ustalamy wartość diet pomniejszających przychód uzyskany za granicą

2pomniejszamy przychód o przysługujące diety

3przeliczmy uzyskany dochód na złote po kursie na dzień wypłaty

4obliczamy przysługujące koszty uzyskania przychodu

5obliczamy podatek dochodowy wg polskiej skali podatkowej

6przeliczmy podatek zapłacony za granic na złote po kursie na dzień wypłaty

7obliczmy podatek do zapłaty w Polsce z uwzględnieniem pobranych zaliczek na podatek za granicą

Przykład

Podatnik pracował w Holandii przez pięć pierwszych miesięcy roku 2011. Uzyskiwała przychód miesięczny w wysokości 3000 euro i płacił zaliczki w wysokości 250 euro na miesiąc. Oblicz podatek w Polsce

I. Liczba dni pracy za granicą, w których podatnik pozostawał w stosunku pracy to 150 dni. Wysokość diet za każdy dzień to 42 euro. Na tej podstawie ustala się kwoty przysługujących diet za każdy miesiąc.

Styczeń: 31 dni x 42 euro x 30% = 390,60

Luty: 28 dni x 42 euro x 30% = 352,80 euro

Marzec: 31 dni x 42 euro x 30% = 390,60

Kwiecień: 30 dni x 42 euro x 30% = 378,00 euro

Maj: 31 dni x 42 euro x 30% = 390,60

II.

Styczeń: 3 000 euro - 390,60 = 2 609,4 euro

Luty: 3 000 euro – 352,80 = 2 647,20 euro

Marzec: 3 000 euro - 390,60 = 2 609,4 euro

Kwiecień: 3 000 euro – 378,00 = 2 622,00 euro

Maj: 3 000 euro - 390,60 = 2 609,4 euro

III. (dla uproszczenia w zadaniu przyjęto jeden kurs, w praktyce obowiązują inne zasady!!!) – średni kurs NBP na dzień poprzedzający wpłatę.

Styczeń: 2 609,4 euro x 3,8 = 9 915,72 zł

Luty: 2 647,20 euro x 3,8 = 10 059,36

Marzec: 2 609,4 euro x 3,8 = 9 915,72 zł

Kwiecień: 2 622,00 euro x 3,8 = 9 963,60 zł

Maj: 2 609,4 euro x 3,8 = 9 915,72 zł

Razem dochód wynosi: 49 770,12 zł

IV. Podatnik ma standardowe koszty uzyskania przychodu za każdy m-c 111,25 zł

5 m-cy x 111,25 zł = 556,25 zł

V. 49 770,12 – 556,25 = 49 227,62 = 49 213,87 zł

VI. 49 213,87 x18% - 556,02 =8302,48 zł

1. 250 euro x 3,8 zł x 5 = 4 750 zł

8302,48 – 4 750 = 3 552,48 czyli 3 552 w takiej wysokości podatnik ma podatek w Polsce

WSPÓLNE OPODATKOWANIE A DOCHODY UZYSKANE Z ZAGRANICY

Wspólne rozliczenie z małżonkiem lub rozliczenie samotnego rodzica

Zarówno przy metodzie wyłączenia z progresją, jak i przy metodzie proporcjonalnego odliczenia, możliwe jest wspólne rozliczenie podatku dochodowego z małżonkiem, bądź preferencyjne rozliczenie podatku przez osobę samotnie wychowującą dzieci - o ile zostaną spełnione warunki określone przez ustawodawcę.

I tak, w myśl art. 6 ust. 2 i 8 ustawy o PDOF, z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów, mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

oboje podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu,

przez cały rok podatkowy pozostają w związku małżeńskim,

przez cały rok podatkowy istnieje między nimi wspólność majątkowa,

żaden z małżonków nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym albo według zasad określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym lub w ustawie o podatku tonażowym.

Ponadto, na podstawie art. 6 ust. 3a i 12 ustawy o PDOF, ze wspólnego opodatkowania mogą również korzystać małżonkowie, którzy mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż Polska państwie UE lub w innym państwie EOG albo w Szwajcarii oraz małżonkowie, z których jeden jest polskim rezydentem podatkowym, a drugi jest rezydentem innego niż Polska państwa UE lub innego państwa EOG albo Szwajcarii. Wymaga to jednak łącznego spełnienia następujących warunków:

małżonkowie uzyskali podlegające opodatkowaniu na terytorium Polski przychody w wysokości stanowiącej co najmniej 75% całkowitego przychodu osiągniętego przez nich w danym roku podatkowym,

udokumentowali certyfikatem rezydencji swoje miejsce zamieszkania dla celów podatkowych,

istnieje podstawa prawna (wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych, których stroną jest Polska) do uzyskania przez polski organ podatkowy informacji od organu podatkowego państwa, w którym osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Przed podjęciem ewentualnej decyzji o wspólnym rozliczeniu z małżonkiem, lepiej jednak wcześniej przeliczyć, czy w konkretnej sytuacji takie rozwiązanie będzie opłacalne.

Przy metodzie wyłączenia z progresją, w niektórych bowiem przypadkach złożenie wspólnego zeznania podatkowego przez małżonków może się okazać niekorzystne, na skutek uwzględnienia dochodów uzyskanych za granicą przy ustalaniu stopy procentowej. Dotyczy to sytuacji, gdy dochody uzyskane przez jednego z małżonków za granicą, do których stosuje się tę metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, są znacznie wyższe od dochodów uzyskanych w kraju przez drugiego małżonka.  

WAŻNE: Poczynając od zeznania podatkowego za 2010 r., wniosek o wspólne opodatkowanie dochodów może podpisać tylko jeden z małżonków. Wniosek ten jest traktowany na równi ze złożeniem przez tę osobę oświadczenia, że została do tego upoważniona przez współmałżonka. Powyższe oświadczenie składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania (art. 6 ust. 2 i 2a ustawy o PDOF). Dotyczy to również zeznania podatkowego za 2010 r. składanego przez Internet. Upoważnienie na formularzu UPL-1 nie jest przy tym potrzebne.

Należy też wspomnieć, że krąg osób, które mogą korzystać z preferencyjnego rozliczenia dochodów przez osoby samotnie wychowujące dzieci, poczynając od rozliczenia podatku dochodowego za 2008 r., został rozszerzony o osoby, które mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż Polska państwie UE lub w innym państwie EOG albo w Szwajcarii - jeżeli w Polsce uzyskały co najmniej 75% całkowitego przychodu osiągniętego w roku podatkowym i udokumentowały certyfikatem rezydencji swoje miejsce zamieszkania dla celów podatkowych

Podstawa obliczenia podatku w złotych

Podatek wynosi ponad do

85.528 18% minus kwota zmniejszająca podatek 556 zł 02 gr

Powyżej 85.528 -14.839 zł 02 gr + 32% nadwyżki ponad 85.528 zł