METODY PRACY SOCJALNEJ-Metody pracy socjalnej to uporządkowane procedury (diagnostyczne oraz interwencyjne) i strategie planowego wywoływania zmian w jednostkach, grupach, społecznościach, zgodnie z celami pracy socjalnej.

PRACA Z JEDNOSTKĄ

Każdy człowiek jest indywiduum, ale uwikłanym w skomplikowana sieć zależności łączących go z innymi ludźmi. Jednostka może wpływać swoim zachowaniem na grupę ale ta druga ma największy na nią wpływ. Istotną kwestią jest zbieranie informacji o aktualnej sytuacji życiowej jednostki. Pozwala to lepiej zrozumieć jej postępowanie, powody którymi się kieruje. Następnym etapem jest przygotowanie cyklu postępowania oraz wcielenie go w życie. Ostatnim zadaniem pracownika socjalnego będzie ocena podjętych działań. Metoda ta, mówiąc najkrócej polega na pomocy w rozwiązywaniu problemów życiowych jednostki poprzez bezpośrednie oddziaływanie pracownika socjalnego na nią i jej najbliższe otoczenie „w celu zmobilizowania sił w jednostce i odpowiedniej pomocy dla ulepszenia wzajemnego przystosowania się jednostki i jej środowiska. Istotą prowadzenia indywidualnego przypadku nie jest i być nie może przejmowanie przez pracownika socjalnego odpowiedzialności za dobro, zdrowie czy samopoczucie jego klienta czy podopiecznego. Równolegle z budzeniem czy uruchomieniem sił jednostki ma iść uruchomienie aktywności społecznej odpowiednich instytucji ratownictwa, opieki oraz wspierania rozwoju.

Praca socjalna z indywidualnym przypadkiem to złożony proces wzajemnie sprzężonych czynności diagnostycznych, formułowaniu planu pomocy, wdrażania opracowanego planu i oceny jego skuteczności. Postępowanie pracownika socjalnego prowadzącego indywidualny przypadek powinno się rozpocząć od właściwie zdefiniowanego problemu, poprzedzonego starannym uwzględnieniem przyczyn, które skłoniły jego czy też kogoś z jego otoczenia do poszukiwania pomocy oczekiwań pod adresem instytucji .

Celem pracy z przypadkiem może być także zastosowanie doradztwa i świadczeń praktycznych w taki sposób żeby pobudzić zachować i wykorzystać energię jednostki skłonić ją nie tylko do udziału w działaniach ale także do praktycznego rozwiązania problemu. Z punktu widzenia pracy z indywidualnym przypadkiem ważne są wartości pracy socjalnej. Kolejną ważną kwestią jest zastosowanie samostanowienia w pracy z przypadkiem. Oznacza to że od jednostki zależy decyzja przyjęcia lub odrzucenia oferowanej mu pomocy. W tym procesie pracownik może jedynie przeanalizować, omówić poszczególne możliwości, wady i zalety oraz niekiedy zaproponować konkretne rozwiązania . Jednak przez te działania daje jednostce do zrozumienia że ostateczny wybór należy do niej. Samostanowienie oznacza że klient decyduje czy chce poddać się działaniom pracy socjalnej czy nie. Na każdym etapie klient ma swobodę między kontynuowaniem a wycofaniem się Pracownik socjalny może dzielić się z jednostką swoimi pomysłami, Saint., Troskami nawet dozą sympatii jednak pod żadnym warunkiem wejść w nią na płaszczyznę osobistą. Dystans jest wymagany, aby cała praca miała sens i w rezultacie doprowadziła do rozwiązania problemu.

PRACA Z RODZINĄ Rola pracownika socjalnego oraz służb społecznych rozpoczyna się z chwilą pojawienia się dysfunkcji w obrębie danej rodziny. Doradztwo to obejmuje siec mąż, żona oraz dzieci. Problemy związane m.in. z wykształcenie, porozumiewaniem mogą wywołać konieczność skorzystania z fachowej pomocy. Na program świadczeń na rzecz dzieci składają się działania sprzyjające fizycznemu, umysłowemu i społecznemu dobrostanowi dzieci i młodzieży. Pojęcie opieki nad dziećmi w USA obejmuje 4 dziedziny: świadczenia, wyspecjalizowaną formę praktyki pracy socjalne p[przystosowaną do potrzeb i programów na rzecz dzieci, ogólny dobrostan dzieci, działania przyczyniające się do wzrostu dobrostanu dzieci.

Niezależnie od deklarowanych w społ. wartości które nakazują opiekę nad dziećmi przez ich najbliższą rodzinę, setki tysięcy dzieci znajduje się poza własnym domem rodzinnym . Dlatego też konieczne jest znalezienie dla nich zastępczych miejsc oraz form wychowania. Cała dziedzina PS dzieciom wymaga od osób zajmujących się tym wielkiej wrażliwości , dojrzałość, dużej wiedzy, doświadczenia oraz umiejętności. Cechy te są niezbędne przy świadczeniach pomocy dzieciom i ich rodzinom. Są niezbędne gdyż mają utrzymać i wzmocnić więzi między nimi, a w sytuacji wymaganej rozdzielenia rodziny lub ułatwienia ponownego ich połączenia. Zdarzają się takie sytuacje gdy staje się to niemożliwe w taki wypadku należy zadbać o to aby umieści dziecko w odpowiedniej rodzinie zastępczej. Różne mogą być powody umieszczania dziecka w rodzinie zastępczej lub domu opieki: m.in. choroba umysłowa lub emocjonalna niezdolność rodzica do sprawowania opieki, zrzeknięcie się prawa do opieki, ciężka syt. mieszkaniowa i ekonomiczna rodziny, konieczność zapewnienia opieki specjalistycznej której rodzina nie jest w stanie zapewnić, śmierć rodzica bądź rodziców, niegodne traktowanie dziecka. Alternatywą dla rodzin zastępczych są usługi adopcyjne..

PRACA ZE SPOŁ.LOKALNĄ organizacja społeczności jest metodą pracy ze społ. ujetą jako całość. Przez pracę socjalną świadczona społ. można rozumieć działania poczynając od problemów dotyczących jednostce, grup poprzez zadania komórek pracy socjalnej wolontariuszy którzy starają się wesprzeć umożliwić rozwój lokalnych formalnych i nieformalnych relacji. Wymienić można 3 modele świadczeń w zakresie PS: podejście koncentrujące się na jednostce, PS w społeczności lokalnej, połączenie obydwu. Ważnym aspektem jest przedstawienie śr. zamieszkania jako obszaru działania pracownika socjalnego. Miejsce zamieszkania to określony sposób zam. którego kształt budowa a także bliższe i dalsze otoczenie wykorzystywane są poprzez ludzi w sposób zamierzony i systematyczny. Jest to przestrzeń która zajmowana jest przez jednostki a także terytorium w ramach którego realizowane są istotne z punktu widzenia życiowego funkcje.

PRACA ZE SZKOŁĄ często zdarza się że problemy młodzieży są konsekwencja niepowodzeń szkolnych lub odwrotnie. W takim przypadku do akcji powinien wkroczyć pedagog szkolny po wcześniejszej konsultacji z pracownikiem socjalnym. PS w szkole pełni role doradcy konsultanta pomaga pedagogowi szkolnemu w realizowaniu celów kształcenia i wychowania. Zdobyte doświadczenie i wiedze przenosi na uczniów a także dzieli się nimi z nauczycielami i rodzicami. PS sa łącznikami między instytucją socjalna która ułatwia uczniom i rodzicom rozwiązywanie problemów oraz dostęp do świadczeń . Na terenie szkoły PS podejmuje się mediacji w sytuacjach niepowodzeń ucznia w nauce które mogą wynikać z braku zrozumienia pomiędzy nimi a nauczycielami kolegami. Działa on również na rzecz kontynuacji bądź zmiany systemu. Kontynuacji gdy system jest wartościowy a zmian gdy programy już istniejące przestają być przydatne lub gdy są sprzeczne z interesami celami ucznia i nauczania. Ważne jest aby obok celów dydaktycznych zwrócić uwagę na pozostałe cele spr. się do funkcji op-wych. tej instytucji. Szkoły mają największe możliwości kszt. i modelowania wszelkich czynników środowiskowych poprzez wyrównywanie ich braków. Jednak zdarzają się szkoły które org. klasy dla dzieci z bogatych rodzin co powoduje iż bardzo pogłębia się dystans dzielący biednych od bogatych. Działalność opiekuńcza szkoły zawiera 3 komponenty wydzielone z tego ze zagrożenia rozwoju mogą tkwić w nim samym rodzinie a także w najbliższym środowisku. W samym dziecku gdyż do środowiska klasowego trafiają dzieci z różnymi wadami fizycznymi i psychicznymi. Zadaniem szkoły będzie wtedy tworzenie klas integracyjnych pozbywanie się nieprawidłowości rozwojowych. Działalność w rodzinie powinna polegać i być oparcie oraz wzorem. Gdy rodzina nie wspiera dziecka a rozwój jest zagrożony. Wtedy rola szkoły polega na diagnozie problemu rodziny oraz próbach pomocy w ich rozwiązaniu. Najbliższe środowisko jest również ważne dla rozwoju osobowości. Szkoła powinna tak wpływać na ucznia aby dokonywali oni słusznego wyboru wartości. Chodzi o zapobieganie patologiom. Niektóre syt. powodują napięcia między uczniami czy fale przemocy. Stąd też należy wprowadzać działania mające na celu skorygowanie nieprawidłowych zachowań i postaw. Proces w stosunku do dzieci ze skłonnościami do agresji czy wycofania wymaga socjoterapii. Aby pomóc dzieciom o skłonnościach socjopatycznych należy wcielać w życie specjalne programy korekcyjnych działań skierowanych na: sesje socjodrama tyczne, okazywanie życzliwości, pozbycie się agresji poprzez przydział ról społecznych angażujących ucznia. Przekształcanie agresywnych postaw można osiągnąć poprzez odwoływanie się do norm postępowania i pokazanie że w grupie rodzinie szkole obowiązują te same wartości.

PRACA SOCJLANA Praca socjalna to uznana powszechnie działalność profesjonalna umożliwiająca jednostkom, rodzinom i grupom identyfikację osobistych, społecznych i tkwiących w ich środowisku trudności oddziałujących na nich niekorzystnie. Praca socjalna umożliwia im (tj. jednostkom, rodzinom i grupom), przezwyciężenie tych trudności poprzez działania podtrzymujące, rehabilitacyjne, zabezpieczające lub korygujące. Praca socjalna wspiera politykę społeczną i odpowiada na potrzeby społeczne, działając tym samym na rzecz równych szans dla wszystkich, niezależnie od wieku, płci, orientacji seksualnej, klasy społecznej, niesprawności, rasy kultury i wyznania. Na pracy socjalnej spoczywa odpowiedzialność za ochronę. Najsłabszych i egzekwowanie ustawowych zobowiązań właściwych organów. Władzy wobec tej grupy.