Aksjomat 1 – Siła działająca na bryłę sztywną jest wektorem związanym z prostą.

Aksjomat 2 – Do każdego układu sił działających na bryłę sztywną można dodać lub odjąć układ sił zrównoważonych nie zmieniając stanu ruchowego bryły.

Aksjomat 3 – Nie naruszając równowagi bryły sztywnej możemy punkt zaczepienia siły przenieść dowolnie wzdłuż prostej działania tej siły.

Aksjomat 4 – Moduł i prostą działania siły wypadkowej dwóch sił nierównoległych działających na ciało sztywne określa przekątna równoległoboku zbudowanego na wektorach sił składowych.

Aksjomat 5 – Wypadkowa 2 sił mających te same proste działania i zwroty ma wartość równą sumie wartości sił składowych i jest zwrócona w tę samą stronę co siły składowe.

Aksjomat 6 – Wypadkowa dwóch sił mających takie same proste działania a przeciwne zwroty jest równa różnicy ich wartości, a zwrot jej jest taki jak większej siły składowej.

Aksjomat 7 – Dowolna siła działająca na bryłę sztywną może być zastąpiona układem sił zaczepionych w punkcie przyłożenia sił.

Aksjomat 8 – jeżeli ciało 1 działa na ciało 2 siła P₁ to ciało 2 oddziałuje na ciało 1 taką samą co do modułu i kierunku siłą –P₁ zwróconą przeciwnie.

Aksjomat 9 – każde ciało nieswobodne możemy uważać za swobodne jeżeli zamiast więzów przyłożymy do niego reakcje wywołane przez te więzy.

Twierdzenie o 3 siłach – 3 siły są w równowadze jeżeli ich proste działania przecinają się w jednym punkcie, leżą w 1 płaszczyźnie a trójkąt sił jest trójkątem zamkniętym.

Siła wypadkowa dwóch sił o zgodnych zwrotach jest równa sumie wartości sił składowych jej prosta działania przechodzi między siłami składowymi dzieląc odcinek między nimi w stosunku odwrotnie proporcjonalnym do wartości tych sił.

Siła wypadkowa dwóch sił równoległych o przeciwnych zwrotach i różnych wartościach liczbowych jest równa różnicy wartości tych sił, jest do nich równoległa, ma zwrot zgodny z zwrotem siły większej, jej prosta działania przechodzi na zewnątrz siły większej i dzieli odcinek między siłami zewnętrznie proporcjonalnie odwrotnie do wartości tych sił.

Para sił – układ dwóch sił nieleżących na jednej prostej o równych wartościach lecz przeciwnym zwrocie

Moment Pary sił – iloczyn wektorowy wektora wodzącego R i wektora P.

Warunkiem koniecznym i dostatecznym równowagi płaskiego dowolnego układu sił jest, aby sumę algebraiczną rzutów wszystkich sił na każdy z dwóch nierównoległych osi równały się 0 i suma momentów wszystkich sił wzg. Dowolnie wybranego bieguna na płaszczyźnie działania tych sił była 0.

Prawa Tarcia

Siła tarcia nie zależy od wielkości stykających się powierzchni lecz od ich rodzaju i stanu

Siła tarcia zależy od nacisku normalnego N i może się zmieniać od 0 do max (tarcie całkowicie rozwinięte)

Siła tarcia ma zawsze kierunek przeciwny do przesunięcia, również do możliwego lub zamierzonego, gdy ruch w danym kierunku się jeszcze nie rozpoczął.

Siły czynne - działające na ciało siły zewn. wywołujące jakieś zdarzenie, efekty (np. ciężar ciała)

Siły bierne – zwane siłami reakcji. np. siły podtrzymujące lampę

Układ sił Zrównoważony – układ sił zew. który nie powoduje zmiany położenia bryły.

Siła normalna – (osiowa, podłużna) wzajemne oddziaływanie części konstrukcji przeciwdziałające ich wzajemnemu obrotu w rozważanym punkcie.

Siła poprzeczna – (tnąca) wzajemne oddziaływanie części konstrukcji przeciwdziałające ich wzajemnemu obrotu w rozważanym punkcie.

Moment zginający - wzajemne oddziaływanie części konstrukcji przeciwdziałające ich wzajemnemu obrotu w rozważanym punkcie.

Wykresy

Kreskowanie: Pionowo, prostopadle do osi

Rzędne dodatnie wykresów sił normalnych i tnących odkłada się zewn. u góry

Wykresy sił podłużnych i poprzecznych rysujemy ze znakiem

Wykresy momentów nie muszą być znakowane, ale należy zwrócić uwagę aby rzędne momentu odkładać po stronie włókien rozciąganych

Rzędne dodatnie wykresu u momentów zginających odkłada się u dołu.

Wykresy momentu wskazuje jak odkształci się pręt i gdzie w poszczególnych elementach włókna są rozciągane

Punkty charakterystyczne dla przekroju

W ramach – dodatkowe węzły ( połączenia prętów o różnej krzywiźnie)

Przegub jest jedynie punktem kontrolnym, nie powoduje on konieczności wprowadzenia dodatkowego przekroju.

W belkach i ramach – końce prętów, punkty przyłożenia sił

Czynnych: siła skupiona, moment skupiony, pocz. Lub koniec obciążenia ciągłego

Biernych: punkty podporowe