PSYCHIATRIA PYTANIA_ODPOWIEDZI
Wymień rodzaje schizofrenii:
Katatoniczna
Paranoidalna
Prosta
Hebefrenia
Wymień stadia choroby alkoholowej wg Jellinka
Wstępna ("przedalkoholiczna", objawowa)
Ostrzegawcza (zwiastunowa)
Krytyczna (ostra, krzyżowa)
przewlekła
Co to są emocje. Wymień jej cechy. ( 6!!!)
Emocja – to reakcja organizmu i psychiki człowieka na docierającą do niego info (bodziec).
CECHY EMOCJI:
- znak
-natężanie/ siła
-treść
-głębokość
-ekspresja
-przedmiot emocji
Def Emocja (łac. e – na zewnątrz, movere, ruszać) – stan znacznego poruszenia umysłu. We współczesnym znaczeniu tego słowa, emocja implikuje aspekt działaniowy, reakcyjny, i nie jest równoznaczna z pasywnym uczuciem. Procesy emocjonalne to procesy psychiczne, które poznaniu i czynnościom podmiotu nadają jakość oraz określają znaczenie, jakie mają dla niego będące źródłem emocji przedmioty, zjawiska, inni ludzie, a także własna osoba, czyli wartościują stymulację
emocje (łac. emovere) – świadome lub nieświadome silne, względnie nietrwałe, gwałtowne uczucia (stany afektywne) o silnym zabarwieniu i wyraźnym wartościowaniu (o charakterze pobudzenia pozytywnego lub negatywnego), poprzedzone jakimś wydarzeniem i ukierunkowane. Np. gniew, wzruszenie, trema. Charakterystyczne dla emocji pozytywnych jest wzbudzanie tendencji do podtrzymywania danej aktywności lub określonego kontaktu (z sytuacjami, przedmiotami), który te emocje wywoływał. W pewnych okolicznościach gotowość do wykonywania czynności może spadać- dzieje się tak, gdy czynność ta wymagała trudu, pokonania niebezpieczeństw lub wiązała się z groźbą niepowodzenia. Wówczas człowiek nie chce ponownie wykonać tej czynności, choć zakończyła się ona sukcesem. Podobnie dzieje się, gdy pozytywna emocja jest efektem czynności przynoszących nasycenie. Spadek gotowości do powtórzenia tych czynności jest jednak krótkotrwały, gdyż gdy minie nasycenie, tendencja do ich powtórzenia powróci. Emocje negatywne mają za zadanie sprowokować jednostkę do przerwania aktywności, która stała się ich przyczyną, bądź przerwania kontaktu ze źródłem tych emocji. Mogą one zwiększać motywację do kontynuowania wysiłków- wiąże się to z faktem, że przeszkody lub niepowodzenia stwarzają zagrożenie dla samooceny. Jeżeli powtarzanie prób nie usuwa przeszkody, lub człowiek uzna, że nie może tej przeszkody pokonać, wówczas spada pobudzenie i pojawia się niechęć do danej czynności. Emocje ujemne mogą trwać przez pewien czas, nawet gdy ich przyczyna straci swoją moc oddziaływania. Wyrazistym przykładem tego zjawiska są wszelkie urazy psychiczne powstałe w wyniku traumatycznych wydarzeń w życiu człowieka. W niektórych przypadkach zagrożenie może być źródłem emocji pozytywnych, jeżeli człowiek stwierdzi, że jest w stanie nad nimi zapanować (np. egzamin ustny dla studenta wiąże się z pewnym zagrożeniem - obawia się on kompromitacji, krytyki itd., ale jest to „pozytywny stres” i jeżeli student nad nim zapanuje to ewentualny sukces przyniesie mu wiele satysfakcji). Zdarza się, że dana czynność wywołuje równocześnie emocje pozytywne i negatywne. W takiej sytuacji zachowanie staje się niejednoznaczne- jest ona wykonywana powoli, niekonsekwentnie, może temu jednak towarzyszyć wzrost pobudzenia emocjonalnego, tak więc nie jest jasne o co danej osobie chodzi. Częste sytuacje tego typu mogą prowadzić do zaburzeń funkcji narządów wewnętrznych (np. napadów histerii). Na emocje składają się trzy odrębne składniki: wyraz mimiczny, pobudzenie fizjologiczne i subiektywne doznanie (zobacz: dwuczynnikowa teoria emocji).
1)Co to są emocje i ich funkcje
Emocje – są stanem psychicznym połączonym z reakcja fizjologiczną organizmu o zabarwieniu pozytywnym lub negatywnym, będący odpowiedzią na bodziec zewn lub wewn motywujący jednostkę do działania
Funkcje:
- motywująca
- ochronno – obronna
- aktywizująca
- destrukcyjna
- oczyszczająca
- ekspresyjna
- komunikacyjna
EMOCJE- w emocjach odzwierciedla się indywidualny stosunek czł. do otaczającej rzeczywistości siebie samego
Cechy emocji. Wyróżnienie poszczególnych cech stanu emocjonalnego ułatwia dokonanie jego opisu. Dotyczy to zarówno emocji doznawanych przez nas samych, jak i doświadczanych przez innych, a relacjonowanych słownie lub rozpoznawanych na podstawie przejawów zewnętrznych.
Emocje różnią się między sobą treścią. Używając takich określeń, jak: gniew, smutek, lęk, strach, radość, nie komunikujemy nic bliższego o każdej z tych emocji, ale odróżniamy je pod względem treści.
Emocje są, dla przeżywającego je podmiotu, dodatnie lub ujemne. Różnią się więc znakiem. Emocje dodatnie, np. radość lub satysfakcja, przeżywane są jako stan przyjemności i jednostka zwykle zmierza do podtrzymania dopływu bodźców, które go wzbudziły. W przypadku natomiast emocji ujemnej, np. przygnębienia lub strachu, jednostka na ogół dąży do znalezienia się poza oddziaływaniem przyczyny ujemnego, tj. przykrego stanu emocjonalnego.
Jedną z podstawowych cech emocji jest ich siła lub inaczej natężenie. Silne emocje przebiegają ze znacznym odczynem wegetatywnym, który nie zawsze jednak uzewnętrznia się w sposób łatwy do dostrzeżenia. Emocje o dużej sile zmniejszają skuteczność (zwykle wybiórczo) spostrzegania, a również innych procesów poznawczych. W miarę zwiększania się natężenia emocji dość .często narasta niepokój ruchowy, ale bynajmniej nie zawsze, jak w przypadku osób głęboko czymś poruszonych, ale zewnętrznie spokojnych.
Charakteryzując emocje uwzględniamy również okres utrzymywania się emocji, tj. ich trwałość.
Głębokość emocji. Jest to właściwość od natężenia różna i wyraża przede wszystkim motywacyjną funkcję emocji. Emocje głębokie, a więc takie m.in., jak: miłość, zazdrość, przyjaźń, wywierają wpływ, zwykle długotrwały, na postępowanie człowieka. Ukierunkowują jego działania, tj. ułatwiają ich skupienie na określonym celu, i warunkują w znacznej mierze wytrwałość w dążeniu do jego osiągnięcia.
Ekspresja jest zewnętrznym wyrazem stanu emocjonalnego i przejawia się w mimice, gestach i widocznych oznakach fizjologicznych. Nieraz wystarczy spojrzeć, by trafnie odgadnąć, jaki stan emocjonalny przeżywa obserwowana osoba. Szeroko rozwarte oczy, twarz blada, czoło spocone, znieruchomienie całego ciała ? to oznaki gwałtownego przerażenia odbierającego zdolność ucieczki lub obrony. Oceniając ekspresję emocji, należy jednak brać pod uwagę nie tylko różnice indywidualne, lecz także wpływy wychowawcze i kulturowe. Europejczyk lub Amerykanin, na co zwraca uwagę O. Klinberg, błędnie zrozumieliby następujące cytaty z chińskich powieści: ?Oczy jej zrobiły się okrągłe i rozwarły się szeroko” (oznacza to, że bohaterka wpadła w gniew). ?Wyciągnęli języki” (wykazywali oznaki zdziwienia). ?Klasnął w ręce” (był zmartwiony lub rozczarowany). ?Podrapał się w uszy i policzki” (i wiemy już, że był szczęśliwy)
Wskazanie przedmiotu emocji nie nasuwa zwykle żadnych trudności, a określenie podane na wstępie podkreśla nawet, że emocja odnosi się do czegoś lub kogoś, jak w zdaniach: bał się burzy; z niepokojem czekał na orzeczenie sądu; witał z radością przyjaciela. Tak jest najczęściej, a jednak nie zawsze można wyraźnie wskazać przedmiot emocji. Bodźce np. napływające z narządów wewnętrznych, zwłaszcza w przypadku chorób układu sercowo-naczyniowego i oddechowego, mogą wyzwalać uczucie bezprzedmiotowego lęku. Mimo nikłych dolegliwości, chorego niekiedy ogarnia przykry niepokój. Na pytanie o przyczynę lęku, które nieraz chory sam sobie zadaje, trudno znaleźć odpowiedź.
Wymień ilościowe zaburzenia świadomości (5)
przymglenie świadomości (obnubilatio) - z zachowanym kontaktem słownym i możliwością, uzyskania prostych odpowiedzi, niepełną, orientację, w czasie, niemożnością spostrzegania złożonych związków, lekką inkoherencję myślenia.
2. senność (sornnoletio) - znacznie utrudniony kontakt słowny, odpowiedzi po wielokrotnym pytaniu z wyraźną inkoherencją myślenia.
3. półśpiączka (sopor) - brak reakcji na słowa, zachowana reakcja na ból.
4.śpiączka (coma) - brak reakcji na bodźce słowne i bólowe ze stopniowym zanikaniem odruchów
5.zmącenie świadomości
Podaj definicję nerwicy
NERWICA zaburzenie funkcji psychicznej( procesów psychicznych) o charakterze ilościowym z dużą komponentą zaburzeń emocjonalnych, które są efektem czynnika psychogennego np. bardzo silny urazowy stres, zagrożenie życia, długotrwały stres o słabym natężeniu, stres urazowy silny, traumatyczne przeżycie z okresu dzieciństwa( np.molestowanie)
Wymień osiowe objawy nerwicy i scharakteryzuj zaburzenia emocji
- lęk
-zaburzenia wegetatywne/ reakcje ukł autonomicznego
-błędne koło nerwicowe
-egocentryzm nerwicowy
- napięcie fizyczne i psychiczne
I scharakteryzuj zaburzenia emocji???..... lęki; niepokój; apatia; stany podwyższonego napięcia; poirytowanie; labilność emocjonalna; przygnębienie; permanentne poczucie znużenia; brak motywacji; wybuchowość; dysforia; anhedonia
zaburzenia emocji:
fobie – patologiczny lęk przed pewnymi przedmiotami (np. ostrymi narzędziami), zwierzętami (np. pająkami, myszami), sytuacjami (lęk przed otwartą przestrzenią – agorafobia, zamkniętą przestrzenią klaustrofobia, lęk przed autobusami, tłumem, ekspozycją społeczną, wyjazdami)
lęk wolnopłynący, nieokreślony niepokój
nagłe napady lęku,
brak motywacji, apatia,
zanik zdolności odczuwania przyjemności (anhedonia)
stan podwyższonego napięcia, poirytowanie
przygnębienie,
zaburzenia snu, najczęściej bezsenność
Powyższe objawy nie mają podłoża organicznego. Mogą mieć różne nasilenie.
PS. Polecam: http://pl.wikipedia.org/wiki/Zaburzenia_nerwicowe , genialnie opisane xD
Do nerwic nie należy:
Charakteropatia
Neurastenia
Zespól depresyjny
Hipochondria
Co rozumiemy pod pojęciem psychopatii ogólnej?
PSYCHOPATIA- nie szanowanie norm zasad, naruszanie norm, praw innych ludzi, kradzieże, pobicia
Osobowość dyssocjalna, psychopatia, osobowość antyspołeczna – zaburzenie struktury osobowości o charakterze trwałym, dotyczące 2–3% każdego społeczeństwa. Zaburzenie to wiąże się z obecnością trzech deficytów psychicznych: lęku, uczenia się i relacji interpersonalnych.
Kazimierz Pospiszyl dzieli zaburzenie na typ impulsywny i typ kalkulatywny.
Pospiszyl wyróżnia w psychopatii:
deficyt lęku – defekt emocjonalny polegający na braku przyswajania odruchów moralnych i braku empatii;
deficyt uczenia się – dominujące w typie impulsywnym zachowania agresywne;
upośledzenie związków – relacje oparte na przydatności innych do własnych celów, płytkie związki – dominujące w typie kalkulatywnym, ignorowanie konwencji społecznych;
cierń psychopatyczny – zubożone życie psychiczne, kompensowane przez narcyzm – wyczulenie na przejawy niedoceniania.
Psychopatia, wrodzone zaburzenia osobowości, popędów, woli, temperamentu. Współcześni badacze podają w wątpliwość uwarunkowania genetyczne, wysuwając na pierwszy plan czynniki środowiskowe lub organiczne. Na ogół przyjmuje się, że psychopatia nie jest chorobą, ale stanem mieszczącym się w szeroko rozumianej normie zdrowia psychicznego.
W przebiegu życia nie ulega większym zmianom, chociaż niekiedy stwierdza się pewne złagodzenie objawów. Możliwe jest oddziaływanie wychowawcze, nie znamy natomiast żadnych skutecznych metod leczenia.
Istnieje wiele podziałów psychopatii. Wyróżnia się następujące typy psychopatów: impulsywny, histeryczny, chłodny uczuciowo, depresyjny, chwiejny uczuciowo, bezwolny. Wg podziału E. Kretschmera wyodrębnia się psychopatów schizoidalnych, cykloidalnych, epileptoidalnych.
Spośród psychopatów rekrutuje się wielu alkoholików, przestępców, są jednak przypadki pozytywnych działań psychopatów, którzy dzięki niezwykłej woli osiągają sukcesy w działalności społecznej, politycznej czy religijnej. Inteligencja w psychopatii jest prawidłowa.
Wymień 3 cechy halucynacji.( 3)
- spostrzeżenia (wrażenia) powstające bez bodźców działających z zewnątrz
- rzutowanie na zewnątrz
- poczucie realności (człowiek jest przekonany o istnieniu przedmiotów będących treścią omamów)
Halucynacje (omamy) powstają bez udziału bodźca zewnętrznego, tzn. nie jest potrzebny „realny” przedmiot, by ten objaw patologiczny powstał. Jednocześnie odbierany jest przez zewnętrzne narządy zmysłów (wzrok, węch itp.). Pacjent nie ma wglądu w wymieniony objaw (jest wobec niego bezkrytyczny – inaczej mówiąc nie wie, że dany objaw jest przejawem choroby).
Halucynacje (omamy) termin wprowadzony do psychiatrii przez Esąuirola w 1780 r. Określał je zgodnie z obecnym znaczeniem jako spostrzeganie pozbawione przedmiotu, wyraźnie odróżniane od iluzji. Omamy polegają więc na zmysłowym spostrzeganiu przedmiotów i zjawisk nie istniejących w chwili ich spostrzegania. Powstają bez realnego podrażnienia narządów odbiorczych (receptorów). Są to więc patologiczne zjawiska psychiczne wyrażające się w doznaniach o charakterze spostrzeżeń, które nie są wywołane przez żaden przedmiot istniejący w polu percepcji człowieka. Chory więc widzi, słyszy lub czuje zjawiska czy przedmioty, których nie ma w; obiektywnym świecie otaczającym go. Przeżycia halucynacyjne dzielimy na elementarne (błyski, szumy, huki) i złożone (widzenie przedmiotów, scen, słyszenie słów, całych zdań), poza tym na wzrokowe, słuchowe, smakowe, węchowe, czuciowe, psychiczne i inne. Pseudohalucynacje charakteryzują się tym, że obrazy zmysłowe nie mają w odczuciu chorego obiektywności i nie towarzyszy im przekonanie chorego, że są spowodowane przez realne zjawisko zewnętrzne. Źródła powstawania omamów chory doszukuje się w obrębie własnego ciała (np. głos wychodzący z jamy brzusznej). Podstawową cechą halucynacji jest to, że chory jest w pełni przekonany o prawdziwości ich przeżywania oraz że przy ich odbiorze zmysłowym rzutuje je na zewnątrz, czyli umieszcza w takim miejscu i położeniu, w jakim mogłyby istnieć realne przedmioty i zjawiska. Przeżycia omamowe wpływają w sposób zasadniczy na zachowanie i reagowanie chorych. Mogą skłaniać chorych do "nasłuchiwania głosów", "zasłaniania uszu przed doznaniami słuchowymi", dokonywania przerw w prowadzonej rozmowie, odmawiania przyjmowania posiłków, wreszcie nawet do spełniania "rozkazów", stojących w sprzeczności z motywacją instynktową (skok z wysokości, dokonanie samouszkodzeń i prób samobójczych). Halucynacje więc zmieniają w sposób zasadniczy aktywność psychiczną człowieka i czynią go w zasadzie niezdolnym do samoistnej egzystencji.
Co to jest nastawienie urojeniowe?
Nastawienie urojeniowe - gotowość do myślenia w sposób urojeniowy
Często dochodzi do rzutowania (projekcji) urojeń wstecz - interpretacja urojeniowa wydarzeń minionych
11.WYMIEŃ JAKOSCIOWE ZABURZNEIA PROCESU MYŚLENIA? TREŚĆ A TOK MYŚLENIA?
ZABURZENIA TREŚCI - urojenia (obj. psychotyczny), idee nadwartościowe (zab. osobowości), natręctwa myślowe (obj. nerwic).
ZABURZENIA TOKU MYŚLENIA - rozkojarzenie (podejrzenie schizofrenii), przyspieszenie (obj. zesp. maniakalnego, zab. świadomości), spowolnienie (depresja, przygnębienie).
ZABURZENIA PROCESÓW MYŚLENIA JAKOSCIOWE
myśli natrętne – natrętne przypominanie sobie rozmów, słów; sprawdzanie, czy dana czynność została prawidłowo wykonana, np. czy zamknięto drzwi, wyłączono żelazko itp.; obsesje, że stanie się coś złego; natrętne stawianie sobie pytań;
idee nadwartościowe – sądy traktowane jako rzecz nadrzędna; człowiek ma bardzo silny stosunek emocjonalny do owych myśli, ale nie są one absurdalne, tzn. nie mają charakteru urojeniowego; myśli nadwartościowe cechuje znaczne zabarwienie uczuciowe, stają się one główną osnową życia psychicznego pacjenta, który uzależnia się i podporządkowuje się im; osoba owładnięta myślami nadwartościowymi traci często poczucie rzeczywistości, jest fanatyczna, radykalna, jej zachowanie mało elastyczne; myśli nadwartościowe występują u osób zdrowych (np. artystów, uczonych), najczęściej jednak diagnozuje się je u pacjentów z zaburzeniami osobowości, np. u psychotyków;
urojenia – sądy niezgodne z rzeczywistością, absurdalne, niedorzeczne, niepodlegające korekcie i wynikające z patologicznych powodów; sądy urojeniowe są nielogiczne, bardzo trwałe, silnie przeżywane emocjonalnie; wyróżnia się wiele rodzajów urojeń, np. urojenia wielkościowe, urojenia prześladowcze, urojenia paranoidalne albo ksobne (odnoszące);
automatyzmy psychiczne – przekonania bez udziału świadomości, myśli bezrefleksyjne;
myślenie magiczne – pojawia się u dzieci w okresie myślenia przedoperacyjnego, w zaburzeniach schizofrenicznych albo nerwicy natręctw; osoba utożsamia myślenie z działaniem, np. twierdzi, że jeżeli pomyśli, żeby zapaliła się latarnia za rogiem, tak też się stanie; myślenie magiczne wiąże się czasem z wiarą w zabobony albo myśleniem życzeniowym.
ZABURZENIA TOKU MYŚLENIA
Przyspieszenie toku myślenia
Zwolnienie myślenia
Zahamowania myślenia
Zatamowanie myślenia
Rozkojarzenie
Splątanie
Perseweracja
Lepkość myślenia
Ambisentencja
Zatamowanie myślenia – przerwanie sprawnego myślenia
Rozkojarzenie – brak logicznego związku pomiędzy poszczególnymi dłuższymi fragmentami wypowiedzi lub między zdaniami
Perseweracje – te same odpowiedzi na różne pytania
Stereotypie – te same słowa wypowiadane w sposób identyczny
Splątanie myślenia – rozerwanie związków myślenia (w zaburzeniach świadomości)
Lepkość-rozwlekłość myślenia – „przywieranie do jednego tematu”
Urojenia – fałszywe sądy (patologiczne rozumowanie) pochodzenie chorobowego,
które mają określony kierunek odpowiadający afektom chorego,
znajdujące wyraz w zgodnych z nimi dążeniach i zachowaniach osoby nimi dotkniętej.
W większości przypadków są niemożliwe do skorygowania przez nowe doświadczenia i pouczenia dopóki trwa stan, z którego one wypłynęły.
12.zaburzenia myślenia dotyczące treści to:
a) idee nadwartosciowe
b) ambiwalencja
c) omamy
d) inkoherencja
Zaburzenia myślenia dzieli się ze względu na zaburzenia treści myślenia (automatyzmy psychiczne, myślenie magiczne, myśli natrętne, myśli nadwartościowe oraz urojenia)
13. wymień rodzaje zafałszowania pamięci ( 4)
• konfabulacja - czasem luki wypełniane treścią fałszywą, przypadkową; zafałszowanie pamięci; zmyślanie w przeświadczeniu o trafności wypowiedzi
• złudzenia pamięciowe
• omamy pamięciowe - przeświadczenie o realności przeżyć, których chory nie doznał, a wystąpiły jedynie w jego wyobraźni)
• zjawiska typu deja vu - złudzenia pamięciowe utożsamiające - poczucie znajomości sytuacj nowej;
“już przeżyte” - deja vecu
“ już widziane” - deja vu
“już pomyślane” - deja pensee
“już słyszane” - deja entendu
jamais vu - poczucie obcości w sytuacji znanej - w przeciwieństwie do ww
• różnicować ze zniekształceniem treści spostrzeżeń
14. wymień elementy , które uwzględniamy w ocenie normy i patologii
Czym różni się norma od nienormalności? NORMALNY a NIENORMALNY ( 7 elementów)
cierpienie osoby chorej
trudność w przystosowaniu ( role społeczne)
nieracjonalność i dziwaczność ( z naszego punktu widzenia )
nieprzewidywalność i utrata kontroli
wyrazistość nie niekonwencjonalność
dyskomfort obserwatora
naruszenie ideałów i norm społecznych
15. podaj definicję psychiki i krótko opisz następujące procesy psychiczne (spostrzeżenie, pamięć, emocje)
Spostrzeżenie - poznawczy proces psychiczny, polegający na odzwierciedleniu przedmiotu działającego na receptor lub receptory; odzwierciedlenie całego przedmiotu; podstawa procesów poznawczych; treść spostrzeżenia zależy od znajomości przedmiotów podobnych, widzianych poprzednio i zapamiętanych, a także od stanu emocjonalnego; przedmioty są postrzegane w sposób stały, czyli w prawidłowych rozmiarach i kształtach (domu widzianego z daleka nie mylimy z zabawką).
Spostrzeżenia- odbieramy wiele cech przedmiotu, zjawiska, osób i posługujemy się wieloma zmysłami np. o to jest tablica
Psychika (gr. ψυχή, psyche - dusza), termin odnoszący się do całokształtu procesów oraz dyspozycji niematerialnych, psychicznych człowieka. Indywidualna realizacja psychiki nazywana jest osobowością[
Psychika jest funkcją ukł nerwowego, pozwala nam konstruktywnie funkcjonować w otaczającej nas rzeczywistości.
PAMIĘĆ polega na utrwalaniu, przechowywaniu, rozpoznawaniu i odtwarzaniu treści doznanych uprzednio spostrzeżeń, myśli, emocji oraz dokonanych czynności ruchowych;
Emocja – to reakcja organizmu i psychiki człowieka na docierającą do niego info (bodziec).
16. wymień mechanizmy obronne dzięki, którym, unika się przykrości ( 7)???????????
1- wyparcie
2- formowanie reakcji przeciwnej
3- kompensacja
4-ekspiacja
5- projekcja
6-racjonalizacja
7- wewnętrzna izolacja
17. Wmien objawy osiowe nerwic i opisz na czym polegają zaburzenia wegetatywne .
- lęk
-zaburzenia wegetatywne/ reakcje ukł autonomicznego
-błędne koło nerwicowe
-egocentryzm nerwicowy
- napięcie fizyczne i psychiczne
Zaburzenia wegetatywne/ reakcje układu autonomicznego. Powstają dzięki istnieniu współczulnych i przywspółczulnych reakcji, które nie zależą od naszej woli np. rozszerzenie źrenic ; złość – zwężają, radość- rozszerzają ( zakochani), pocenie się , kołatanie serca, uderzenia zimna i gorąca, wydzielanie soków żołądkowych
18. wymien osie hormonalne uruchamiane podczas reakcji stresowej
-adrenokortykalna
-somatotropowa
-tarczycowa
19. w schizofrenii paranoidalnej obok osiowych objawów występują:
a) konfabulacje
b) omamy i urojenia
c) stupor
d) fobie
20. wymień podstawowe objawy zespołu depresyjnego
Wymień osiowe objawy!! Egzamin
Obniżenie podstawowego nastroju ( depresja jako objaw), stan smutku, przygnębienia ( jadro człowieka/ciemności) dodatkowo anhedonia- niemożność odczuwania radości, satysfakcji; totalne zobojętnienie osoby, nie przeżywa ani radości ani smutku, obojętność na bodźce świata zew; -depresja jako objaw (dotyczy obniżenia nastroju), depresja jako schorzenie( depresja jako choroba= wiele objawów!!!)
obniżenie aktywności psychoruchowej- osoba w depresji , jest w stanie wykonywać prace, ale ma spadek energii i chęci
Katatonia- powoli przestaje jeść , chodzić
spowolnienie procesów myślowych- całkowite osłupienie, zahamowanie wszystkich procesów lub odwrotny proces przyspieszenie procesów myślowych z narastającym niepokojem lub te procesy mieszają się.
Zaburzenia somatyczne, biologicznych rytmów- podwzgórze, twór siatkowaty, zaburzenia faz snu i czuwania= zmniejszenie liczby godz snu ( mało śpi) lub znaczne zapotrzebowanie na sen , śpi i już jak Maro xD, cykl miesiączkowy zaburzony, bóle głowy, napięcie karku, bark łaknienia, zmniejszenie masy ciała i wysychanie błon śluzowych, lęk wolnopłynmący boi się często, nie potrafi podać przyczyny objawy: kołatanie serca, bóle brzucha, ucisk klp
Według klasyfikacji ICD-10, aby stwierdzić występowanie epizodu depresyjnego, muszą występować przez co najmniej dwa tygodnie najmniej dwa z trzech poniższych objawów:
obniżenie nastroju,
utrata zainteresowań i anhedonia,
mniejsza energia lub wytrzymałość na zmęczenie,
oraz dwa lub więcej objawów takich jak:
trudności w skupieniu uwagi,
obniżenie samooceny,
odczuwanie winy, czucie się bezwartościowym,
pesymistyczne postrzeganie przyszłych wydarzeń,
myśli bądź zachowania suicydalne lub zachowania autoagresywne,
problemy ze snem,
zmniejszenie apetytu.
Depresja jest chorobą w której przynajmniej przez dwa tygodnie utrzymują się przedstawione poniżej objawy:
nastrój depresyjny
utrata radości
obniżenie napędu
pustka emocjonalna
lęk
utrata nadziei
tendencje samobójcze
trudności w podejmowaniu decyzji
kłopoty z koncentracją
Zespol depresyjny
Objawy tego zespołu tworzą triadę syndromologiczną, która obejmuje: a) patologicznie obniżony nastrój smutku, pesymizmu z jednoczesnym wypowiadaniem urojeń depresyjnych, b) spowolnienie, a w krańcowych stanach zahamowanie ruchowe, c) znaczne spowolnienie procesów intelektualnych. Wygląd chorych w zespole depresyjnym przemawia za istnieniem u nich głębokiego, witalnego smutku, który zabarwia całość życia psychicznego. Znamiona tego smutku widzimy w wyrazie twarzy, pozycji ciała, zaniedbanym wyglądzie zewnętrznym. Wyraźne są zaburzenia snu, często chorzy odmawiają przyjmowania posiłków, przejawiają dążenia i tendencje samobójcze. Kontakt słowny z tymi chorymi jest bardzo trudny, najczęściej mówią między sobą i odpowiadają na pytania szeptem. Na twarzy chorych często obok wyrazu smutku maluje się lęk. Zespół depresyjny stanowi więc swoistą patologię życia psychicznego, którego osiowym objawem jest dominujące uczucie smutku, przygnębienia, zniechęcenia oraz ujemny ton uczuciowy, towarzyszący ogółowi przeżyć psychicznych. W stanie takim ma miejsce obniżenie lub niezdolność przeżywania uczucia radości, satysfakcji i przyjemności. Czasem zamiast uczucia smutku pojawić się może stan zobojętnienia i niezdolności do przeżywania wszelkich stanów emocjonalnych (zarówno smutku, jak i szczęścia). Ta swoista niezdolność przeżywania różnych stanów emocjonalnych nazywa się utratą "czucia czuć", chorzy skarżą się, że w tych stanach są "jak drzewo" niezdolni do odczuwania czegokolwiek. Wyżej opisany klasyczny zespół depresyjny dość rzadko występuje w praktyce diagnostycznej i terapeutycznej. Częściej klinicyści w swojej działalności mają do czynienia z nietypowymi obrazami depresji lub z obrazami depresji zmodyfikowanymi wpływami wieku, osobowości stanów somatycznych i czynników środowiskowych. Powstają w ten sposób nieco odmienne, odbiegające nie tyle w swej treści, co w formie zespoły depresyjne.
21. wymien po jednym zaburzeniu osobowości z grupy????????
a) dziwacznej: paranoiczna, schizoidalna, schizotypiczna
b) dramatycznej: dysocjalna, chwiejna, narcystyczna
c) lekowej: anankastzna, lękliwa , zależna
22. przedstaw pojęcie rehabilitacji psychiatrycznej
Rehabilitacja psychiatryczna - system skoordynowanych oddziaływań społecznych, psychologicznych, wychowawczych i medycznych umożliwiających chorym psychicznie samodzielną egzystencję i integrację społeczną.
optymalna stymulacja
wielostronność oddziaływań
stopniowanie trudności
powtarzalność oddziaływań
partnerstwo
Podstawą pracy w rehabilitacji psychiatrycznej jest stosowanie wzmocnień pozytywnych - chwalenie i nagradzanie najdrobniejszych postępów oraz unikanie krytycyzmu i uwag negatywnych.
oddziały szpitalne
oddziały dzienne
oddziały rehabilitacyjne
poradnie zdrowia psychicznego
zespoły leczenia domowego/środowiskowego
zespoły interwencji kryzysowej
specjalistyczne usługi opiekuńcze
WTZ
Chcesz wiedzieć dokładnie czytaj: http://www.csk.lodz.pl/index2.php?section=1&mod=articles&akcja=show&id=7
23. w modelu niepełnosprawności psychicznej wg Winga deficytami wtórnymi nazywa się
a) ograniczenia związane z występowaniem objawów choroby
b) reakcje otoczenia na chorobę jednostki
c) trudności wynikające ze złej sytuacji socjalnej
Model inwalidztwa spowodowanego zaburzeniami psychicznymi wg Winga:
l. Deficyty pierwotne - wewnętrzne - bezpośrednio wynikające z choroby (np. urojenia, omamy, spadek aktywności).
2. Deficyty wtórne - niebędące właściwością choroby - rezultaty reakcji osób ważnych na chorobę danej osoby (postawa jednostki wobec siebie - brak pewności siebie, niska samoocena);
3. Ograniczenia trzeciego rzędu - zewnętrzne - będące do pewnego stopnia niezależne od choroby (złe warunki mieszkaniowe, bieda, bezrobocie);
24. scharakteryzuj pierwsza / trzecia faze reakcji psychicznej człowieka, spowodowanej nagłą chorobą
Fazy: szoku, nieprawdziwa akceptacja choroby, depresja, rzeczywista akceptacja choroby+ mechanizmy obronne
Faza szoku- człowiek nie przyznaje się do własnej choroby, mysli że jest zdrowy, zaprzecza , ze jest chory
Szczerze to nie wiem co tu ma być xD
KERL – uważa, że istnieje kilka etapów godzenia się z niepełnosprawnością
1. faza szoku – zaprzeczamy istnieniu choroby, szukanie innych źródeł diagnozy
2. faza oczekiwania poprawy zdrowia
3. faza lamentu – przekonanie, że wszystko jest stracone, litowanie się nad sobą
4. faza obronna
- prawidłowa (stawianie sobie nowych celów, wymagań mimo niepełnosprawności)
- neurotyczna (uruchomienie mechanizmów obronnych, które zaprzeczają skutkom inwalidztwa)
5. faza przystosowania (po fazie obronnej prawidłowej).
25. zaburzeniami spostrzegani nie są:
a) omamy
b) fobie
c) złudzenia
d)urojenia
26. wymien zaburzenia w zakresie czynności myślowych, dotyczących treści
Zaburzenia myślenia dzieli się ze względu na zaburzenia treści myślenia (automatyzmy psychiczne, myślenie magiczne, myśli natrętne, myśli nadwartościowe oraz urojenia)
- urojenia ( np. prześladowcze, depresyjne, wielkościowe, własnego ciała, odnoszenia), idee nadwartościowe, natręctwa i fobie
27. spośród podanych terminów wybierz zaburzenia emocji:
a) apatia
b) zespół splątaniowy
c) podwyższony nastrój
d) myslenie magiczne
28. spośród podanych terminów wybierz ilościowe zaburzenia świadomości
a) przymglenie
b)zespół splątaniowy
c) śpiączka
d) zespół pomroczny
e) sennosć patologiczna
29. do nerwic nie należą:
a) hipochondriam
b) socjopatia
c) depresja reaktywna
d) histeria
30. nerwica neurasteniczna charakteryzuje się:
a) nadmiernym zainteresowaniem własnym zdrowiem
b) utratą sensu życia
c) nadmierną bezproduktywną aktywnością
d) osłabieniem i zwiększoną męczliwością
31. wing 1 rzędu
. Deficyty pierwotne - wewnętrzne - bezpośrednio wynikające z choroby (np. urojenia, omamy, spadek aktywności).
32. objawy osiowe nerwic opisz lęk
- lęk
-zaburzenia wegetatywne/ reakcje ukł autonomicznego
-błędne koło nerwicowe
-egocentryzm nerwicowy
- napięcie fizyczne i psychiczne
- lęk społeczny ( akceptacja innych)
-lęk paniczny napady jest silniejszy niż strach ,paraliżuje
-lęk wolnopłynący – nie o dużym nasileniu, ale cały czas towarzyszy osobie
- lęk nieokreślony
33. FAZY CHOREGO cokolwiek to znaczy xD
34. osobowość z 3 grupy
35. psychozy endogenne: schizofrenia i zespól afektywny czytaj paranoje WE DWOJE Wiktora xD
36. zespół psychoorganiczny
Zespół psychoorganiczny - trwałe odchylenia w stanie psychicznym, spowodowane organicznym uszkodzeniem struktur mózgu.
Zespół psychoorganiczny teoretycznie jest zawsze zespołem objawowym, świadczy bowiem o organicznym uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego. Praktycznie należałoby tę objawowość podzielić w zależności od podatności na leczenie. Będą więc zespoły, na które możliwy jest — mniej lub bardziej skuteczny — wpływ terapeutyczny oraz zespoły, w których — ze względu na rodzaj przyczyn — wpływ ten będzie bardzo ograniczony. Stąd praktycznie zespoły objawowe to takie, które wynikają z nie-dostateczności krążenia, stanu zapalnego, procesu rozrostowego, obrzęku itp. Jest istotne, że pojawienie się zespołu psychoorganicznego w wielu takich przypadkach pozwala na wczesne ukierunkowanie właściwego rozpoznania. Zespół psychoorganiczny może być bowiem zwiastunem rozpoczynających się procesów organicznych w tym najwcześniejszym okresie, gdy jeszcze brakuje innych objawów klinicznych.
Zaburzenia psychoorganiczne - zaburzenia funkcji psychicznych, wywołane uszkodzeniem mózgu.
Pojęcie "zaburzeń psychoorganicznych" jest terminem psychiatrycznym, znajdującym zastosowanie także w neurologii. Pojęcie zespołu psychoorganicznego (syndroma psychoorganicum) oznacza różne zaburzenia psychiczne których przyczyną są zmiany organiczne.
choroby naczyniowe – udary,
guzy śródczaszkowe,
uszkodzenia chirurgiczne, zabiegi operacyjne stosowane w leczeniu epilepsji, chorób psychicznych i neurologicznych,
i inne.
37. stres a i b
Rozróżniamy dwa podstawowe typy osobowości: A i B. Zdecydowanie częściej i bardziej dotkliwie odczuwają stres osoby z osobowością typu A. Tego typu ludzie są niecierpliwi, agresywni, ambitni, często się śpieszą, są wymagający, trudni, głośni, kreatywni, przewodzący, pobudzający, dynamiczni, śmiali, decydujący. Z kolei osoby z typem osobowości B charakteryzują się takimi cechami jak cierpliwość, zrelaksowanie, ostrożność, troskliwość, podatność, nerwowość, niezdecydowanie, spokój, sumienność. Chociaż bardzo rzadko można spotkać osoby, które reprezentują jeden z tych typów w sposób czysty. Najczęściej osoby są mieszanką obu , a tylko któryś z nich jest dominujący, na co wskazuje to, których cech występuje u nich więcej.
Jak można sprawdzić, czy jesteśmy typem osobowości, który jest bardziej narażony na stres? To wszystko zależy od tego, w jaki sposób przyjmujemy otaczającą nas rzeczywistość. Bardzo narażone na stres są osoby sfrustrowane, które najczęściej nie potrafią dobrze organizować sobie czasu, są bardzo chaotyczne, działają pod presją czasu, robią wszystko jak najszybciej, za to niedokładnie, mają bardzo duże trudności z punktualnym pojawianiem się na spotkaniach. Również bardziej podatne na stres są osoby, które z natury lubią rywalizację, dobrze czują się w warunkach konkurencji, co zazwyczaj u osób dorosłych przekłada się na ogromne zaangażowanie w obowiązki zawodowe. Brak zachowania proporcji między pracą a odpoczynkiem w bardzo szybkim tempie może doprowadzić do długotrwałego stresu.
38. zaburzenia toku myślenia
ZABURZENIA TOKU MYŚLENIA
Przyspieszenie toku myślenia
Zwolnienie myślenia
Zahamowania myślenia
Zatamowanie myślenia
Rozkojarzenie
Splątanie
Perseweracja
Lepkość myślenia
Ambisentencja
39. rodzaje nerwic
40. nerwica psychasteniczna
b) osoba budzi się rano, otwiera jedno oko, totalnie zmęczona i osłabiona + bóle mięśni
- zaburzenia koncentracji uwagi, nie jesteśmy wstanie się skoncentrować, rozkręca się pod wieczór, śpią ale mają odczucie jakby nie spały
Nerwica psychasteniczna
(neurastenia, psychastenia) to głównie szybka męczliwość. Jeśli zauważasz, że czujesz się wyczerpany po drobnych czynnościach, które takiego zmęczenia nie powinny powodować, jeśli jesteś wykończony po niezbyt uciążliwej pracy umysłowej, masz trudności z koncentracją, bóle mięśni (często bóle charakterystyczne dla zmęczenia), być może cierpisz właśnie na neurastenię. Czasem dochodzą do tego drażliwość, problemy ze snem, niestrawność, ciągłe niezadowolenie, obniżenie nastroju.
41, cele rehabilitacji psychiatrycznej
REHABILITACJA PSYCHIATRYCZNA to system skoordynowanych oddziaływań społecznych, psychologicznych, wychowawczych i medycznych umożliwiających chorym psychicznie w miarę samodzielną egzystencję i integrację społeczną.
W oparciu o definicję można powiedzieć, że rehabilitacja, to przywracanie tego co utracone. Oznacza to proces oddziaływań leczniczych, społecznych i zawodowych zmierzających do przywrócenia sprawności utraconej z powodu przebytego urazu, czy choroby i umożliwienia jak najbardziej samodzielnego życia. Choroba psychiczna jest czynnikiem powodującym utratę sprawności psychicznej, bowiem wyraźnie zaburza dostosowanie społeczne. Skutkiem takiej dezadaptacji będzie niemożność pełnienia dotychczasowych ról społecznych, niezdolność do radzenia sobie z życiem codziennym, pracą zawodową oraz nieumiejętność prawidłowego komunikowania się. Chory przestaje aktywnie uczestniczyć w życiu codziennym, nawiązywać kontakty z innymi ludźmi. Traci uprzednie zainteresowania, staje się chłodny, obojętny, nieczuły, zaczyna zaniedbywać obowiązki szkolne, domowe, zawodowe. Przestaje dbać o swój wygląd zewnętrzny i higienę osobistą. Czuje się "naznaczony" poprzez swoją chorobę i coraz bardziej izoluje się od społeczeństwa. Dlatego bardzo ważne jest, aby leczenie takiego pacjenta objęło również rehabilitację, czyli przywrócenie mu wszystkich umiejętności, które utracił na skutek choroby. Strategia rehabilitacji opiera się na wspieraniu chorego w trudnym dla niego okresie powrotu do aktywnego życia w społeczeństwie, wspieraniu go w kolejnych kryzysach emocjonalnych i interpersonalnych oraz na kształtowaniu jego doświadczeń. Polega ona również na przystosowaniu pacjenta do nowych, chorobowo zmienionych, często gorszych warunków. Postępowanie rehabilitacyjne powinno być zindywidualizowane i dostosowane do zmieniających się możliwości pacjenta. Oparte jest na elastycznym, często długotrwałym programie działania, który powinien uwzględniać przebieg choroby i czas jej trwania, głębokość dezadaptacji oraz sytuację psycho-społeczną pacjenta. Hospitalizacja chorego psychicznie powoduje jego izolację od społeczności ludzi zdrowych, co nie sprzyja kształtowaniu się u niego umiejętności społecznych, natomiast może powodować utrwalenie się nieprawidłowych zachowań.
Dlatego ważne jest, aby oddziaływania rehabilitacyjne rozpoczęły się równocześnie z leczeniem. Już od pierwszych dni pobytu w szpitalu pacjent powinien być przygotowywany do ponownego wejścia w układy społeczne, w środowisko rodzinne, socjalne, zawodowe. Rehabilitacja zapoczątkowana w szpitalu powinna być kontynuowana w środowisku pacjenta. Z tego wynika, że oddziaływania rehabilitacyjne muszą dotyczyć wszystkich obszarów życia ludzkiego. To z kolei wymaga ścisłego współdziałania instytucji roztaczających opiekę nad chorymi psychicznie, szczególnie w długotrwałych programach rehabilitacyjnych i kształtowaniu właściwych postaw środowiska. Niepełnosprawność psychiczna często budzi lęk, wrogość, czy wręcz agresję i jest mniej akceptowana, niż niepełnosprawność np. ruchowa, która budzi w społeczeństwie współczucie i zrozumienie. Brak akceptacji chorych psychicznie w środowisku może nasilać izolację społeczną. Chory czuje się odrzucony, samotny, niezrozumiany nawet przez najbliższych. Celowe są, więc wszechstronne oddziaływania rehabilitacyjne, obejmujące zarówno samego chorego, jak i jego rodzinę oraz środowisko, aby przygotować ich do przyjęcia osoby niepełnosprawnej. Działaniom rehabilitacyjnym powinni być poddani wszyscy pacjenci, zarówno Ci pozostający pod opieką całodobowych oddziałów szpitalnych, jak i korzystający z pośrednich form opieki psychiatrycznej, takich jak oddziały dzienne, czy poradnie zdrowia psychicznego oraz pensjonariusze domów pomocy społecznej lub hosteli. W wyniku procesu rehabilitacji winna wytworzyć się u chorego czynna postawa wobec zaburzeń w stanie jego zdrowia i powrócić ma pozytywny stosunek do życia, rodziny i społeczeństwa. Wobec chorych psychicznie niezbędne jest stosowanie, oprócz ogólnych wskazań dotyczących rehabilitacji, specyficznych tzw. ZASAD REHABILITACJI PSYCHIATRYCZNEJ.
42. zaburzenia spostrzegania było
43. zaburzenia jakościowe świadomości było