mimika twarzy - opis, STUDIA - Kierunek Transport, STOPIEŃ I, MATERIAŁY DODATKOWE

Pobierz cały dokument
mimika.twarzy.opis.studia.kierunek.transport.doc
Rozmiar 64 KB

Fragment dokumentu:

Mimika - ruchy mięśni twarzy, wyrażające myśli, emocje, przeżycia, nastroje, a także postawy wobec innych ludzi oraz bieżące komentarze do toczącej się komunikacji (szerzej zobacz: komunikacja niewerbalna). W teatrze towarzyszy wypowiadanym słowom jako środek gry aktorskiej. W pantomimie jest najważniejszym obok ruchu środkiem wyrazu.

W badaniach nad mimiką podnoszono następujące kwestie:

  • w jakim stopniu jest ona zależna od środowiska - czy ludzie uczą się mimiki, czy raczej są to reakcje wrodzone

  • jak dalece zmienne kulturowo są schematy mimiczne

  • w jaki sposób, kiedy i jakie komunikaty przekazuje twarz.

Polski dramaturg Wojciech Bogusławski w książce Mimika wydanej w 1812 roku uważa, że Mimika jest sztuką naśladowania, przyjemnością i prawdą wszelkich poruszeń ciała ludzkiego wyobrażających rozliczne uczucia i namiętności na duszę jego działające.

W XIX wieku Karol Darwin interesował się wyrazami mimicznymi. Od tej pory analizowano mimikę przede wszystkim jako sposób wyrażania emocji. Dominowało przekonanie o wrodzonym podłożu wyrazów mimicznych i ich użytecznym charakterze.

Na przykład uważano, że warczenie i szczerzenie zębów było komunikatem społecznym, pierwotnie związanym z submisją i groźbą (tak jak u psów, które łaszą się i warczą jednocześnie). U współczesnych ludzi te zachowania przerodziły się w uśmiech. Gdy dawni ludzie jedli coś niesmacznego, to rzekomo marszczyli nos i wypluwali jedzenie, dlatego te wyrazy mimiczne związane są z uczuciem wstrętu (marszczenie nosa, wydęte wargi, zmrużone oczy). Zdziwienie związane miało być z odruchem orientacyjnym, który polega między innymi na zwiększaniu się wrażliwości zmysłów (obniżenie progów reakcji). Objawia się to podniesieniem brwi, szerokim otwarciem oczu, nastawieniem uszu itp.

Darwin był zdania, że wyrazy mimiczne wykształciły się w toku ewolucji, bowiem były mechanizmami adaptacyjnymi, zwiększały szanse przetrwania. Gdy jeden osobnik zobaczył np. niebezpiecznego drapieżnika, jego wyraz twarzy mógł ostrzec innych przed niebezpieczeństwem. Gdy twarz przybierała wyraz gniewu, był to czytelny komunikat dla słabszych osobników, aby trzymali się teraz z daleka. Wyraz twarzy obrzydzenia ostrzegał: "Bleee, nie jedzcie tego!".

Dzisiejsze badania potwierdzają przekonanie o biologicznym uwarunkowaniu wyrazów mimicznych podstawowych grup emocji. Są to:

Strach czy zdziwienie?