Przemoc fizyczna:
Zamierzone działanie człowieka, zwrócone przeciwko fizyczności członka jego rodziny, niosące ryzyko uszkodzenia w ciele.
Bicie, popychanie, torturowanie, policzkowanie, uderzenie pięścią, kopanie, drapanie, plucie, szarpanie za włosy, gryzienie, wykręcanie rąk, duszenie, okaleczenie, przypalanie papierosem, wyrywanie paznokci, parzenie, rzucanie przedmiotami, użycie broni, napaść, uwięzienie, i wszelkie inne działania które wywierają ból i strach.
Objawy: sińce, obrzęki na twarzy, ramionach, klatce piersiowej, plecach, pod pachami, na dłoniach, stopach, pośladkach, ślady po oparzeniach, rany cięte, kute, blizny za uszami, otwarte rany w nietypowych miejscach.
Przemoc psychiczna:
Działanie mające na celu pozbawienia ofiary zaufania do siebie samej, tak, aby czuła się samotna i zależna tylko od agresora.
Przymus i groźby, upokarzanie, zastraszanie, poniżanie, emocjonalne wykorzystywanie, szantaż emocjonalny, wyzywanie, obwinianie, wmawianie choroby psychicznej, izolowanie, manipulowaniem poczuciem winy, karanie przez odmowę uczuć, odmawianie współżycia seksualnego, wyśmiewanie, zawstydzanie, kontrolowanie lub uniemożliwianie kontaktów z innymi, zabranianie korzystania z telefonu, samochodu, narzucanie własnych poglądów, zakaz opuszczania domu, miłość warunkowa, brak zainteresowania, brak szacunku, stała krytyka, oskarżanie o wywołanie przemocy, zaprzeczenie przemocy, porywanie dzieci, wykorzystywanie pozycji mężczyzny, wymaganie bezwzględnego posłuszeństwa, ograniczanie snu i pożywienia, degradacja werbalna, podsłuchiwanie rozmów telefonicznych, niszczeniu przedmiotów cennych dla ofiary.
Objawy: niska samoocena, wzmożona czujność, tiki nerwowe, zmiana nastrojów, słaba kontrola emocji.
Przemoc seksualna:
Wymuszanie pożycia seksualnego, aktywności seksualnej, nieakceptowanych pieszczot i praktyk seksualnych, seksu z osobami trzecimi, sadystyczne formy współżycia, krytyka zachowań seksualnych, zmuszanie do oglądania filmów lub gazet pornograficznych, straszenie gwałtem, gwałt, straszenie karami fizycznymi i psychicznymi w razie odmowy współżycia, filmowanie podczas działań seksualnych, rozbieranie z zastosowaniem przemocy fizycznej.
Przemoc finansowa:
Zabieranie zarobionych pieniędzy, odmawianie możliwości pracy, brak zaspakajania potrzeb materialnych, kontrola wydawania pieniędzy.
Grupa wsparcia dla kobiet doświadczających przemocy w rodzinie
grupa tworzona jest przez osoby borykające się z tym samym problemem,
służy wzajemnemu pomaganiu sobie, dawaniu i otrzymywaniu wsparcia,
można tam mówić o swoich doświadczeniach i przeżyciach, dzielić się własnymi odczuciami i własnym zdaniem z innymi bez obawy przed krytyczną oceną lub radami
można tu także po prostu być, słuchać i czerpać z doświadczeń innych członkinie grupy bezwzględnie obowiązuje zasada tajemnicy, tzn. wszystko, co zostało powiedziane w trakcie grupy pozostaje w wiadomości tylko jej uczestniczek
W GRUPIE MOŻESZ UCZYĆ SIĘ:
bronić własnych praw
wyrażać własne zdanie
wyrażać uczucia
odnajdywać własne mocne strony, które stanowią o Twoim poczuciu własnej wartości i godności osobistej
MOŻESZ DOWIEDZIEĆ SIĘ CZEGOŚ O:
prawidłowościach psychologicznych związanych ze zjawiskiem przemocy domowej
możliwych strategiach obrony przed sprawcą przemocy
mitach dotyczących przemocy w rodzinie
powodach, dla których pozostajesz w związku krzywdzącym
sposobach radzenia sobie w sytuacjach trudnych
możliwościach uzyskania pomocy ze strony instytucji i osób zobowiązanych do jej udzielania ofiarom przemocy, są nimi np. sądy, policja, ośrodki pomocy społecznej, hostele, liczne stowarzyszenia itd.
CO MOŻNA ZNALEŹĆ W GRUPIE?
życzliwych Ci słuchaczy
bezpieczne miejsce
osoby, które tak jak Ty doświadczają krzywdy w małżeństwie lub związku
możliwość dzielenia się swoimi problemami
naszą grupę dodatkowo wzbogacimy o psychoedukację, która da Ci wiedzę na temat Twojej sytuacji psychologicznej
możliwość uczenia się od innych, którzy borykają się z podobnymi problemami, sposobów radzenia sobie z nimi
bezpłatne konsultacje z prawnikiem, z których możesz skorzystać, jeśli zdecydujesz się na kroki prawne.
Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie "Niebieska Linia"
Pod numerem Niebieskiej Linii osoby poszkodowane przemocą w rodzinie znajdą wszelką niezbędną pomoc, zarówno psychologiczną, prawną, jak i interwencyjną. Jego zadaniem jest wszechstronna i skuteczna pomoc osobom pokrzywdzonym przestępstwem ze strony osób uprzednio skazanych za czyny z użyciem przemocy lub groźby jej użycia, w szczególności sprawców przemocy domowej. Udziela indywidualnych porad i konsultacji psychologicznych, posiada grupę wsparcia i grupę terapeutyczną dla ofiar przemocy w rodzinie
Służba zdrowia
Zadaniem służby zdrowia jest ochrona zdrowia pacjenta. Przemoc domowa kwalifikuje się do zakresu obowiązków służby zdrowia, ponieważ przemocy często towarzyszą wyraźne uszkodzenia zdrowia fizycznego (ślady pobicia, siniaki, skaleczenia, złamania, itp.) oraz występują uszkodzenia zdrowia psychicznego (lęk, przygnębienie, bezsenność, itp.)
Do zadań służby zdrowia należy:
- po pierwsze udzielenie podstawowej pomocy medycznej,
- po drugie umiejętne przeprowadzenie rozmowy umożliwiającej rozpoznanie przemocy i pokierowanie osoby krzywdzonej do miejsc, gdzie może uzyskać pomoc.
Do obowiązków pracownika służby zdrowia należy też wydanie zaświadczenia lekarskiego o doznanych obrażeniach i poinformowanie osoby krzywdzonej o miejscach i warunkach wystawienia obdukcji.
Obdukcja jest wystawiana tylko przez uprawnionego lekarza sądowego. Jeżeli jest wystawiana na życzenie pacjenta jest płatna, bezpłatnie jest robiona jeśli zleci jej przeprowadzenie policja lub prokuratura. Obdukcja jest dowodem w sądzie.
Również do obowiązków pracowników służby zdrowia należy powiadomienie organów ścigania gdy zachodzi podejrzenie popełnienia przestępstwa (np. ślady ciężkiego uszkodzenia ciała, ślady wykorzystania seksualnego, itp.)
Zgodnie z art. 14 ust 2 ustawy o zawodzie lekarza, jest on zwolniony z zachowania tajemnicy gdy:
- z mocy szczególnych przepisów jest zobowiązany poinformować władze o określonych okolicznościach
gdy zachowanie tajemnicy może spowodować istotne niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia osoby leczonej lub osób z jej otoczenia
PROKURATURA
W przypadku podejrzenia o przestępstwo prokuratura ma obowiązek: wszcząć postępowanie przygotowawcze mające na celu sprawdzenie czy popełniono przestępstwo, zebrać i zabezpieczyć dowody, ujęć sprawcę. Może też zastosować środek zapobiegawczy wobec sprawcy przemocy w postaci np. dozoru policyjnego lub wystąpić do sądu z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania. W zależności od oceny materiału dowodowego postępowanie może zakończyć się skierowaniem do sądu aktu oskarżenia lub umorzeniem postępowania.
Świadkowie przemocy mogą złożyć w prokuraturze (lub na policji) zawiadomienie o przestępstwie ściganym z urzędu.
W formularzu policyjnej Niebieskiej Karty (karta B) są wymienione przestępstwa przeciwko osobom bliskim. Jest też rozróżnienie, które z nich są:
• ścigane na wniosek pokrzywdzonego (musi być zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa i wniosek o ściganie, bo inaczej, nawet gdy policja wie o przestępstwie, bez wniosku, nie może wszcząć postępowania)
• a które są bez wnioskowe (wystarczy zawiadomienie o przestępstwie) np. znęcanie fizyczne i psychiczne - art. 207 Kodeksu Karnego
Przestępstwa ścigane z urzędu, to przestępstwa w których obowiązkiem państwa jest ściganie sprawcy, bez względu na to czy chce tego czy też nie pokrzywdzony. Typowym przestępstwem ściganym z urzędu jest przestępstwo zabójstwa. Kiedy znajdujemy ciało prokuratura od razu wszczyna śledztwo, nikt nie dochodzi czy martwa osoba chciała być zabita. Z zasady większość przestępstw, ponieważ naruszają porządek w państwie, jest w tym trybie ścigane, chyba że przepisy przewiduje inny tryb. Tak więc jeśli policja dowie się o przestępstwie przemocy w rodzinie (które też jest ścigane z urzędu), ma obowiązek wszcząć postępowanie przygotowawcze, bez względu czy chce tego bądź nie pokrzywdzony.
Zawiadomienie organów ścigania o podejrzeniu lub popełnieniu przestępstwa jest obowiązkiem każdej instytucji, organizacji lub osoby, która się o tym dowiedziała.
Art. 304.
§ 1. Kodeksu Postępowania Karnego. Każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję.
§ 2. Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa.
Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych
Alkohol nie jest jednak przyczyną stosowania przemocy. Podstawa prawna:
Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z dn. 26 X 1982 r.
Jak to działa?
Procedurę zobowiązania do leczenia odwykowego wdraża się wobec niektórych osób uzależnionych od alkoholu (osoby, które w związku z nadużywaniem alkoholu powodują rozkład życia rodzinnego, demoralizacje nieletnich, systematycznie zakłócają spokój lub porządek publiczny).
Procedurę tę można uruchomić poprzez Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (są umiejscowione przy Urzędach Gminnych) poprzez złożenie podania z opisem niepokojącej sytuacji w rodzinie, w związku z nadużywaniem alkoholu przez jednego z jej członków. Komisja zaprasza na rozmowę osobę nadużywającą alkoholu i motywuje do kontaktu z placówką odwykową oraz podjęcia leczenia. Jeżeli osoba zgłoszona nie decyduje się na kontakt z placówka odwykową, Komisja lub prokurator kieruje sprawę do Sądu Rodzinnego, który w oparciu o opinię 2 biegłych zobowiązuje osobę uzależnioną do leczenia odwykowego. Postanowienie jest wykonywalne przez 2 lata od czasu jego wydania. Sąd w postanowieniu wskazuje czy ma to być leczenie stacjonarne, czy ambulatoryjne oraz czy nad wykonaniem postanowienia ma czuwać kurator sądowy.
Postanowienie o zobowiązaniu do leczenia odwykowego zapada w trybie nieprocesowym (art. 26 ust. 2 ww. ustawy) i nie nosi charakteru wyroku sądowego - sankcji karnej. To znaczy, że w sprawie leczenia odwykowego, mimo zobowiązania, nie można zastosować prawnie żadnej kary (np. kary pozbawienia wolności). Funkcja społeczna instytucji zobowiązania do leczenia jest funkcją polegającą na instytucjonalnym motywowaniu do podjęcia terapii odwykowej. Zobowiązanie nie ma charakteru przymusu w sensie przymusu prawnego - nie ma możliwości prawnych ani organizacyjnych zatrzymania zobowiązanego w zakładzie leczniczym wbrew jego woli.
Podstawowym celem terapii uzależnienia od alkoholu jest uzyskanie poprawy zdrowia pacjenta. Oczekiwanym efektem terapii uzależnienia od alkoholu jest trwałe zatrzymanie spożywania alkoholu, uzyskanie świadomości choroby, uzyskanie wglądu w mechanizmy choroby, dzięki któremu może on nauczyć się unikania powrotu do picia w przyszłości.
Celem pobytu w zakładzie odwykowym nie jest izolacja od otoczenia społecznego.
Wdrożenie procedury zobowiązania do leczenia odwykowego NIE ROZWIĄZUJE PROBLEMU PRZEMOCY W RODZINIE.
Osoby uzależnione od alkoholu ponoszą odpowiedzialność za swoje, niezgodne z prawem, postępowanie.
Warto pamiętać, że leczenie odwykowe nie rozwiązuje problemu przemocy w rodzinie. Ponieważ zobowiązanie do leczenia nie ma charakteru przymusu, osoba uzależniona często odmawia pozostania w placówce leczenia odwykowego i cały wysiłek rodziny i zaangażowanych instytucji, w efekcie, nic nie zmienia: osoba uzależniona pije i stosuje nadal przemoc.
W wielu wypadkach poważnym czynnikiem motywującym do podjęcia terapii związanej z przerwaniem stosowania przemocy jest wyrok sądowy (w sprawie karnej) w zawieszeniu. Daje to możliwości nacisku kuratorowi, aby jego podopieczny podjął terapię dla osób stosujących przemoc. Groźba wystąpienia do sądu o odwieszenia wyroku jest sankcją, której sprawcy przemocy, w większości wypadków, wolą uniknąć.
W wypadku współwystępowania przemocy w rodzinie i alkoholizmu, lepiej jest złożyć doniesienie o przestępstwie niż uruchamiać w Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych procedurę zobowiązania do leczenia. Istnieje wtedy szansa, że sędzia karny jeżeli wyda wyrok w zawieszeniu, to obwaruje jego odwieszenie koniecznością zmiany zachowania i zgłoszenia się na terapię.
OŚRODEK POMOCY SPOŁECZNEJ
Świadczeniami z pomocy społecznej są:
- świadczenia pieniężne (...)
- świadczenia niepieniężne: (...)
- poradnictwo specjalistyczne,
- interwencja kryzysowa,
- schronienie (...)
Jak to działa?
Celem pomocy społecznej jest umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenia trudnych sytuacji życiowych, których same nie są w stanie pokonać, jak również zapobieganie powstawaniu tych sytuacji. Zjawisko przemocy domowej do nich się zalicza.
Ośrodek Pomocy Społecznej może dostać informację o przemocy domowej z różnych źródeł: przeprowadzając własny wywiad (gdy osoby będące w trudnej sytuacji zwrócą się o pomoc), od innych osób, od policji - w ramach procedury „Niebieskie Karty”. Pomoc Społeczna ma specjalny druk „Niebieska Karta” który wypełnia w przypadku wystąpienia przemocy w rodzinie, a potem monitoruje postępy w sprawie radzenia sobie z przemocą. Byłoby pożądane aby pracownik socjalny do rodziny, w której jest przemoc udał się wraz z dzielnicowym.
Pracownik socjalny, po zbadaniu potrzeb danej rodziny (również materialnych) proponuje pomoc w zaspokojeniu tych potrzeb - w ramach przysługujących możliwości (trzeba spełnić kryterium dochodowe tj. pomoc materialna może być przyznana, gdy dochody w rodzinie nie przekraczają określonej sumy). Pomoc materialna to różnego rodzaju zasiłki np. okresowy, celowy np. wykupienie obiadów dla dziecka w szkole Jednocześnie pracownik socjalny udziela szczegółowych informacji dotyczących możliwości uzyskania pomocy w trwałym wyjściu z sytuacji przemocy: kieruje w konkretne miejsca, do konkretnych osób, zachęca do szukania pomocy i podejmowania działań. Jest to tzw. pomoc niematerialna (udzielana bez względu na kryterium dochodowe - rodzina mimo wysokich dochodów może taką pomoc też otrzymać). W praktyce tego typu pomoc może przekładać się na organizowanie przez Ośrodki Pomocy Społecznej różnych usług: udzielenie schronienia (np. przyznanie miejsca noclegowego w hostelu), pomoc psychologiczna (indywidualna i grupowa), pedagogiczna (zajęcia socjoterapeutyczne), prawna (porady).
Wzór Niebieskiej Karty dla OPS
W jaki sposób działania Pomocy Społecznej mogą być pomocne dla osób doznających przemocy?
Ośrodek Pomocy Społecznej jest najczęściej kojarzony z pomocą materialną. POMOC SPOŁECZNA - jest to jedyna służba, która może, w trudnej sytuacji udzielić POMOCY MATERIALNEJ - WARTO O TYM PAMIĘTAĆ!
Uprawnienia Pomocy Społecznej w dużym zakresie dotyczą również pomocy niematerialnej, bardzo ważnej w sytuacji wychodzenia z przemocy, szczególnie na etapie pomocy w kryzysie i dalej. W Ośrodkach Pomocy Społecznej pracują zespoły specjalistyczne, które organizują pomoc w różnych obszarach np. prowadzą grupę wsparcia dla osób doznających przemocy, prowadzą spotkania dla rodziców, udzielają porad prawnych, mają kontakt z innymi miejscami udzielającymi pomocy osobom w trudnej sytuacji życiowej np. mogą skierować dziecko do świetlicy socjoterapeutycznej, itp. Przy udzielaniu tego rodzaju pomocy nie ma kryterium dochodowego tzn. pomoc może uzyskać, każdy kto jej potrzebuje, bez względu na wysokość dochodów.
Policja
Policja jest zobowiązana do ochrony bezpieczeństwa ludzi i do ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Do zadań policji należy: ochrona życia, zdrowia i mienia ludzi, inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełniania przestępstw i wykroczeń, wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców.
Jak powinna przebiegać interwencja policji w ramach procedury „Niebieskie Karty”?
Wzór Niebieskiej Karty dla Policji
Na wezwanie policji w przypadku ostrej sytuacji kryzysowej w rodzinie (awantura, krzyki, zagrożone bezpieczeństwo dzieci) przyjeżdża patrol interwencyjny, który przeprowadza interwencję w domu osób poszkodowanych. Celem takiej interwencji jest zatrzymanie przemocy „tu i teraz” i zapewnienie bezpieczeństwa osobom poszkodowanym. Policja może zatrzymać sprawcę - do wyjaśnienia lub przewieść go do Izby Wytrzeźwień
Art. 40. 1. USTAWA z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. „Osoby w stanie nietrzeźwości, które swoim zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu innych osób, mogą zostać doprowadzone do izby wytrzeźwień, zakładu opieki zdrowotnej lub innej właściwej placówki utworzonej lub wskazanej przez jednostkę samorządu terytorialnego albo do miejsca zamieszkania lub pobytu”.
Policjanci na miejscu zdarzenia powinni wypełnić część A „Niebieskiej Karty”, którą następnego dnia powinien otrzymać dzielnicowy. Część B „Niebieskiej Karty” powinna zostać u osoby poszkodowanej: zawarte są w niej informacje dotyczące przemocy domowej, ważne i pomocne dla osoby krzywdzonej.
Następnie w ciągu 7 dni dzielnicowy, wraz z pracownikiem socjalnym powinien udać się na wspólną wizytę do domu, w którym była interwencja - na wywiad. Wspólna wizyta dwóch służb jest bardzo istotnym posunięciem proceduralnym: nadaje rangę (sytuacją interesują się przedstawiciele dwóch służb), służy badaniu potrzeb i wstępnemu zaplanowaniu pomocy.
Sprawca powinien otrzymać informację jaka jest jego sytuacja prawna, co nastąpi ze strony policji, jeżeli będzie kontynuował zachowania przemocowe. Dzielnicowy ma obowiązek kontaktować się z rodziną i prowadzić dokumentację „Niebieska Karta” do momentu ustania przemocy. Może wywierać wpływ na sprawcę, aby podjął kroki w kierunku rezygnowania z przemocy jako sposobu wpływu na rodzinę (podjęcie terapii). Jeżeli sprawca nie zdecyduje się na to, policja powinna wszcząć postępowanie przygotowawcze, ponieważ znęcanie się nad rodziną jest ścigane z urzędu.
Osoba poszkodowana w trakcie wizyty dzielnicowego i pracownika OPS powinna dostać informację w jaki sposób może być chroniona, jakie kroki może podjąć ona sama, aby przerwać sytuacje przemocy, w jakie miejsca i do kogo może zwrócić się, aby uzyskać pomoc w tej sprawie (grupy wsparcia, pomoc psychologiczna).
Pracownik OPS ma obowiązek zbadać jakie potrzeby osób poszkodowanych są nie zaspokojone i pomóc w ich zaspokojeniu - w ramach kompetencji OPS.
Procedura Niebieskich Kart została opracowana i wprowadzona po to, aby uruchamiać proces trwałej zmiany w kierunku przerwania przemocy, z włączeniem innych służb, w kompetencjach, których leży również przeciwdziałanie przemocy w rodzinie, ale działających i pomagających w innych obszarach niż policja.
Warto pamiętać, że w trakcie interwencji policji osoby poszkodowane mają prawo do tego:
- aby policja zapewniła im doraźne bezpieczeństwo
- aby wykorzystać dokumentację interwencji policyjnych jako dowody w sprawie karnej
Warto pamiętać, że informacje o interwencjach policji stanowią ważny dowód w sprawie karnej. Dlatego warto zapisać datę i godzinę przyjazdu policji.
Niebieska karta
Niebieska Karta zaczyna się od tego, że na miejscu interwencji policjanci wypełniają dokument, przekazywany następnie dzielnicowemu, który zakłada teczkę PRZEMOC DOMOWA i gromadzi w niej wszelką dokumentację, dotyczącą podejmowanych przez niego działań odnośnie danej rodziny oraz współpracuje z pracownikami socjalnymi, kuratorami, pedagogami, komisjami rozwiązywania problemów alkoholowych oraz innymi organizacjami, zajmującymi się pomocą ofiarom przemocy domowej.
Dzielnicowy prowadzi także działania prewencyjne wobec sprawców przemocy.Niebieską kartę zakłada funkcjonariusz policji, kiedy wezwany jest na interwencje dotyczącą przemocy. Wypisuje ją z zeznań ofiary, świadków, i opisuje sytuację jaka zastał. Następnie składa karte oficerowi dyżurnemu a ten informuje odpowiedniego dzielnicowego który prowadzi nadzór nad tą rodziną. Ewentualnie gdy wszczyna sie postępowanie, karta ląduje w aktach. Procedura Niebieskiej Karty polega na tym, że w ciągu kilku dni po jej założeniu do miejsca gdzie mieszka osoba doznająca i stosująca przemoc przyjdzie dzielnicowy, który porozmawia zarówno z osobą krzywdzoną jak i tą, która krzywdzi. Osoba stosująca przemoc zostanie poinformowana, iż to co robi jest niezgodne z prawem oraz o konsekwencjach, które ją czekają w sytuacji, gdy przemoc trwać będzie nadal. Jeśli zachowania przemocowe będą się powtarzać, policja może wszcząć postępowanie przygotowawcze i zgłosić sprawę do prokuratury. Poza tym w ramach procedury policja ma obowiązek kontaktować się z rodziną co najmniej raz w miesiącu.
Ośrodek Wsparcia i Interwencji Kryzysowej dla Kobiet i Matek z Dziećmi Stowarzyszenia Pomocy AKSON
Niestety, nie wszystkie kobiety wiedzą, że jeśli w domu dzieje się źle, mogą zwrócić się do nas - mówi Malina Jaśko z Ośrodka. - U nas można mieszkać przez 3 miesiące, a później starać się o przedłużenie pobytu do 15 miesięcy (przedłużenie pobytu jest płatne i wynosi 100 zł za kobietę i 20 zł za dziecko miesięcznie). Przez ten czas udzielamy pomocy psychologicznej i prawnej, pomagamy w pisaniu pozwów rozwodowych i alimentacyjnych, a także w uzyskaniu zasiłków z MOPSu. Zachęcamy również do podjęcia pracy. Kobieta ma u nas szansę odzyskać równowagę, która konieczna jest do tego, by odmienić własne życie. Wcale nie musi być dłużej ofiarą - staramy się, by uwierzyła, że jej los jest w jej rękach.
Statystyki wskazują, że przestępstwa przeciwko rodzinie należą w Polsce do najczęściej popełnianych. Zajmują trzecie miejsce w ogólnej skali przestępczości, po przestępstwach przeciwko mieniu oraz przestępstwach przeciwko życiu. W Polskim Kodeksie Karnym wyodrębniono osobny rozdział dotyczący przestępstw przeciwko rodzinie i opiece (Rozdział 26 art 207), który mówi "Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat."