1. Kataster – czyli ewidencja gruntów i budynków) Jest to urzędowa inwentaryzacja:

• Sytuacji terenowej, granic i powierzchni użytkowych

• Stanu własności i władania

• Użytkowania gruntów i budynków ich klasyfikacji, wartości.

Na aparat kataster składa się: rejestr gruntów, rejestr budynków, mapa ewidencyjna gruntów i budynków.

1. Warstwice – są to linie łączące na mapie punkty o jednakowej wysokości względem przyjętego poziomu odniesienia, tworzące wyobrażenie form i naczłonkowania rzeźby terenu.

2. Procedura tworzenia warstwicowego obrazu rzeźby terenu- 1pomiar tachimetryczny położenia i wysokości punktów charakterystycznych w terenie.2.Naniesionych pomierzonych wysokości punktów na mape w odpowiedniej skali z opisem ich wysokości, 3.Interpolacja liniowa wysokości odpowiadających cięciu warstwicowemu wzdłuż lini charakterystycznych rzeźby, 4.Wykreślanie warstwic wraz z opisem.

3. Kartografia – jest to nauka o przedstawianiu i badaniu rozmieszczenia przestrzennego oraz wzajemnych powiązań zjawisk przyrodniczych i społecznych za pomocą specjalnych modeli obrazowo-znakowych, którymi są mapy.

4. Mapa – jest to dwuwymiarowy zmniejszony obraz powierzchni ziemi której położenie można określi w przestrzeni.

5. Mapa geograficzna – jest płaskim, uogólnionym rysunkiem wykonanym w zmniejszeniu, według określonej formuły matematycznej przedstawiającym z uwzględnieniem krzywizny Ziemi za pomocą znaków umownych, przedmioty i zjawiska związane z jej powierzchnią.

6. Mapa topograficzna – to mapa ogolnogeograficzna, wielkoskalowa, której treśc stanowią: elementy ostowy geodezyjnej, osiedla, obiekty przemysłowe, urządzenia wodne, rzeźba terenu, uprawy, grunty.

7. Mapa zasadnicza – to wielkoskalowe opracowanie kartograficzne, zawierające aktualne informacje o : przestrzennych zamieszczeniach obiektów ogólnogeograficznych, elementach ewidencji gruntów i budynków, sieciowych uzbrojen terenu.

8. Mapa sozologiczna – to mapa tematycznie przedstawiająca stan środowiska przyrodniczego oraz przyczyny i skutki przemian zachodzących w środowisku od wpływem działania sił a także sposoby ochrony tego srod.

Tresc m. sozol. :

• Formy ochrony środowiska przyrodniczego (cgronione grunty orne)

• Podatność środowiska na degradacje (grunty narażone na zalania powodziowe)

• Degradacja środowiska przyrodniczego (degra, pow terenu, formy degrad gleb, czynniki is potnie degradacji lasow, degrafwod podziemnych, powierzchniowych, degrad powietrza atmos, inwestycjeszczegolnie szkodliwe dla srodprzyr

• Przeciwdziałanie degradsrod.

• Rekultywacja środowiska

1. Skala mapy – $\frac{1}{M}$nazywamy stosunek długości l poszczegolncyh odcinków przedstawionych na rysunku do długości L rzutów prostokątnych tych odcinków na płaszczyznę poziomą w terenie.

$$\frac{l}{L} = \ \frac{1}{M}$$

1. Znaki kartograficzne (znaku umowne) – napisy oraz ustalone wymiary arkuszy stanowią przedstawioną symbolicznie tresc mapy.

2. Siatka geograficzna – jest to układ południków i równoleżnikow na pow odniesienia, tworzący układ współrzędnych geodezyjnych geograficznych o początku w punkcie przecięcia się równika z południkiem zerowym.

3. Siatka kartograficzna – to obraz siatki geograficznej na płaszczyźnie mapy, utworzony z zachowaniem zasad odwzorowania. (jest stosowana na mapach mało i średnioskalowych, jest trapezowata ze względu na zbieżność poludnikow w biegunach ziemi.

4. Siatka topograficzna – to układ wspolrzednych geodezyjnych prostokątnych stosowany na mapach wielkoskalowych np. na mapach zasadniczych.

5. Podział map : sytuacyjne, wysokościowe, sytuacyjnowysokosciowe. ; mapy tematyczne (zjawisk przyrodniczych, społecznych, gospodarczych) ; ogolnogeograficzna (pogladowa topograficzna, przegladowa).

6. Konstrukcja mapy geogr. 1. Rzutowanie ortogonalne pow ziemi na bryle (elipsoidę, geoidę) 2. Przedstawienie pow geoidy na płaszczyźnie co wymaga wykorzystania jednej z metod kartograf. Konstrukcja ustala ścisłą zależność funkcyjną miedzy współrzędnymi geograficznymi punktów pow ziemi a współrzędnymi prostokątnymi tychże pkt na płaszczyźnie i umożliwia uwzględnienie deformacji obrazu płaskiego w stosunku do rzeczywistości.

7. Geoida – nieopisywalna matematycznie, hipotetyczna pow ziemi, za która przyjmujemy pow oceanu swiatowegoprzedluzona pod ladami i nad depresjami.

8. Geoida zerowa – powierzchnia ekuipotencjalna przechodząca przez sredni poziom morza wyznaczony przez wybraną stacje mareograficzna.

9. Generalizacja – jest to proces wyboru i przedstawienie na mapie wybranych zjawisk.

10. Elementy mapy – ustalone wymiary arkusza mapy, opis mapy, siatka kartograficzna, szczegóły sytuacyjne, rzezba,

11. Odwzorowanie kartograficzne – przedstawienie kuli zemskiej w taki sposób aby każdemu punktowi na pow odniesienia odpowiadaljednosznacznie określony punkt na plaszczyznie. Podczas odwzorowania mapa może ulec zniekształceniu dlugosci, katy lub pola określone na pow odniesienia, ponieważ pow kuli lub elipsoidy nie da się rozwinąć na plaszczyzne bez zniekształcen.

12. Układy wsporzednych geograficznych-astronomicznych (szerokość, dlugosc, potencjał sił ciezkosci); wspolgeograficznych-gepdezyjnych (szergeog, dluggeog, wys elipsoidalna) ; wspprostpkatnych (x,y,z, początek ukl w srodkuciezkosci ziemi lub w jej srodku).

13. System odniesienia – stanowi zbior zalecan i ustalen wraz z opisem modeli niezbędnych do zdefiniowania początku, skali i orientacji osi wspol oraz ich zmienność w czasie.

14. Układ odniesienia – stanowi paraktyczna realizacje systemu odniesienia poprzez wartości parametrow układu odniesienia wyznaczone z obserwacji.

15. Układ wspolrzednych – określa sposób jednoznacznego przyporządkowania wsolrzednych punktu polozenia tego punktu względem układu odniesienia.

16. Do określenie polozenia punktów za pomocą pomiarow salelitarnych GPS wykorzystywany jest układ geocentyczny X,Y,Z.

17. Metoda triangulacji – polega na pomiarze katow wierzchołkowych i odleglosci pomiędzy punktami stanowiącymi wierzchołki sieci trójkątów.

18. Metoda trilateracji – polega na pomiarze bokowtroktątów.

19. Niwelacja– geodezyjne wyznaczanie różnicy wysokości pomiędzy punktami terenowymi.

20. Metoda poligonazacji – są to punkty i znanych wspolrzednych, wyznaczamy pynkty osnowy szczegolowej i mierzymy katy i odleglosci miedzy punktami.

21. Tachimetr – przyrząd do pomiarowkatow i odleglosci pomiędzy punktami.

22. Znaki ruchu – prezentują przemieszczenia przestrzenne w zakresie zjawisk przyrodniczych i spolecznogospodarczych.

23. Kartogramy – przedstawiają srednia intensywność zjawisk w granicach określonych jednostek przestrzennych.

24. Cechy mapy ogólno geograficznej- matematycznie zdefiniowana konstrukcja mapy, współrzędne geograficzne, współrzędne geograficzne

25. Mapa ogólnogeograficzna zawiera informacje o ukształtowaniu powierzchni oraz głównych elementach przedstawionego terenu (wody, szata roślinna, granice administracyjne).

26. Rzeźba powierzchni ziemi (terenu) (także relief (powierzchni terenu), morfologia terenu) – ukształtowanie powierzchni Ziemi powstałe na skutek działania czynników zewnętrznych, takich jak erozja, akumulacja rzeczna czy lodowcowa oraz wpływ wiatru, ewentualnie też działalność człowieka. Rzeźba terenu powstaje w wyniku procesów rzeźbotwórczych. Źródłami energii tych procesów są:energia grawitacyjna,energia geotermalna,promieniowanie słoneczne,geomagnetyzm

27. Układ wysokości – układ, który tworzą wysokości normalne, odniesione do średniego poziomu morza

28. Azymut wzór –

29. Transformacja- przeliczanie układów współrzędnych z jednego układu na drugi.

30. Systemy odniesień przestrzennych-system przyjętych i stosowanych w Polsce geodezyjnych układów współrzędnych płaskich prostokątnych (X,Y) oraz wysokości (H) obowiązujący na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 15 października 2012 roku.

31. Godło mapy- ciąg liczb i liter, który wraz z nazwą arkusza mapy są podstawową jednostką nomenklatury map, pozwalając na jednoznaczne ustalenie jego położenia geograficznego i ułożenia względem sąsiednich arkusz. Godłem może być: numer porządkowy w przyjętym systemie numeracji, odrębnej dla każdej ze skal, współrzędne geograficzne lub prostokątne wybranego (najczęściej lewego dolnego) rogu danego arkusza, oznaczenie pasa i słupa, w przecięciu których położony jest arkusz wyjściowy C

32. Minimalne cięcia warstwicowe (wzór) - ∆h=ABtgα h

33. Wzór na spadek terenu: s= tgβ*∆H/B A B

34. Osnowa geodezyjna- zbiór punktów, które mają położenie wyznaczone w państwowym systemie odniesień przestrzennych, na których wyznaczono wielkości fizyczne charakterystyczne dla danego jej rodzaju oraz błąd ich wyznaczenia. Osnowy dzielimy na: osnowę podstawową fundamentalną – stanowią ją punkty wyznaczone w sieciach o najwyższej dokładności, które przenoszą na obszar kraju geodezyjny układ odniesienia i układ wysokości, osnowę podstawową bazową – stanowią ją punkty wyznaczone w sieciach o najwyższej dokładności realizujące przyjęte układy odniesienia, i które są rozmieszczone równomiernie na terenie Polski, osnowę szczegółową – stanowią ją punkty wyznaczone w sieciach będących rozwinięciem podstawowej osnowy geodezyjnej, a stopień ich zagęszczenia jest uzależniony od stopnia zurbanizowania terenu

35. Przekrój geologiczny jest to dwuwymiarowy model odwzorowujący budowę wgłębna w płaszczyźnie pionowej, skonstruowany na podstawie interpretacji wyników wierceń, badań geofizycznych (geofizyki wiertniczej, interpretacji sejmiki, badań magnetotellurycznych itp.) i czasami powierzchniowych badań geologicznych. Istnieje wiele typów przekrojów geologicznych. Ich “zawartość”, dokładność i zastosowanie są uzależnione przede wszystkim od posiadanych danych wejściowych i przeznaczenia przekroju. Przekroje można klasyfikować w różnorodny sposób, ze względu na: - skalę ( = dokładność), - treść geologiczną (= zawartość) - orientację linii przekroju względem struktur geologicznych Typy przekrojów Ze względu na skalę można wydzielić: • przekroje poglądowe (w małych skalach) • przekroje dokumentacyjne (wielkoskalowe) Ze względu na zawartość można wydzielić: • przekroje strukturalne i geofizyczno - strukturalne • przekroje stratygraficzne

36. Etapy tworzenia przekroju pionowego- 1.odwzorowanie rzeźby terenu, 2.wyznaczanie lini intersekcyjnych, 3.Według parametrów warstwy układem warstwy litosfery.