1.Części narzędzi skrawających
*Robocze
- ostrza skrawające realizujące proces skrawania
-krawędź skrawająca - główna i pomocnicza
-powierzchnia przyłożenia - główna i pomocnicza
*prowadzące - przednie, wprowadzające lub tylne, wyprowadzające część roboczą ze strefy obróbki
*chwytowe - umożliwiające połączenie narzędzia z napędem: walcowe, stożkowe, kwadratowe, prostokątne i inne; zewnętrzne i wewnętrzne
2.Powierzchnie ograniczające ostrze narzędzia:
Powierzchnia natarcia (powierzchnia po której spływa wiór, która przejmuje tarcie między narzędziem, a wiórem)
powierzchnia przyłożenia która przejmuje siły tarcia między materiałem i narzędziem
krawędź skrawająca jest to krawędź przecięcia powierzchni natarcia z powierzchnią przyłożenia.
Punkt przecięcia skrawających głównej z pomocniczą nazywamy narożem
Pomocnicza powierzchnia przyłożenia tworząca w przecięciu z powierzchnią natarcia krawędźskrawającą pomocniczą
Łącząca powierzchnia przyłożenia
3.Układy odniesienia rodzaje:
układ narzędzia (układ wykonania lub wymiarowania narzędzia, układ spoczynkowy Jan Kaczmarek) – stanowi podstawę wykonania i kontroli narzędzia.
układ technologiczny – dotyczy tylko narzędzi składanych ze wstawianym ostrzem (w przypadku narzędzia jednoostrzowego, np. noża tokarskiego) lub ze wstawianymi ostrzami (w przypadku narzędzia wieloostrzowego, np. głowicy frezowej. W układzie narzędzia rozpatruje się narzędzie kompletnie (zmontowane), mówiąc więc o jego powierzchniach bazowych ma się na myśli bazy dla całego narzędzia, podczas gdy w układzie technologicznym bierze się pod uwagę bazy elementu skrawającego.
układ ustawienia – służy do wyznaczania kątów ostrza w stosunku do przedmiotu obrabianego.
układ roboczy – rozpatruje geometrię ostrza w warunkach pracy narzędzia. Płaszczyzny odniesienia układu roboczego orientuje się biorąc pod uwagę kierunek wypadkowego ruchu względnego między narzędziem i przedmiotem w rozpatrywanym punkcie krawędzi skrawającej.
4.Płaszczyzny, które tworzą układy odniesienia.
-płaszczyzna podstawowa Pr, jest ona równoległa bądź prostopadła do osi lub elementów bazowych; określana jest indywidualnie dla każdego typu narzędzia;
-założona płaszczyzna robocza (boczna) Pf – jest ona prostopadła do płaszczyzny podstawowej Pr i równoległa do założonego kierunku ruchuposuwowego;
-płaszczyzna tylna Pp – jest ona prostopadła do płaszczyzny podstawowej Pr i założonej płaszczyzny roboczej Pf;
-płaszczyzna krawędzi skrawającej Ps – jest ona prostopadła do płaszczyzny podstawowej Pr i styczna do krawędzi skrawającej;
-płaszczyzna ortogonalna Po – jest ona prostopadła do płaszczyzny podstawowej Pr oraz płaszczyzny krawędzi skrawającej Ps;
-płaszczyzna normalna Pn – jest ona w rozpatrywanym punkcie prostopadła do krawędzi skrawającej;
-płaszczyzna ortogonalna powierzchni natarcia Pg – jest ona prostopadła do płaszczyzny podstawowej Pr oraz powierzchni natarcia Aγ;
-płaszczyzna ortogonalna powierzchni przyłożenia Pb – jest ona prostopadła do płaszczyzny podstawowej Pr oraz powierzchni przyłożenia Aα.
5.KĄTY
Kąty ostrza:
- kąt ostrza boczny βf (Aγ - Aα),
- kąt ostrza tylny βp (Aγ - Aα),
- kąt ostrza ortogonalny βo (Aγ - Aα),
- kąt ostrza normalny βn (Aγ - Aα).
Kąty położenia krawędzi skrawającej:
- kąt przystawienia krawędzi skrawającej κr (Ps - Pf),
- kąt odchylenia krawędzi skrawającej ψr (Ps - Pp),
- kąt pochylenia krawędzi skrawającej λs (S, Pr),
- kąt naroża εr (Ps’ – Ps’).
Kąty położenia powierzchni natarcia:
- kąt natarcia boczny γf (Aγ - Pr),
- kąt natarcia tylny γp (Aγ - Pr),
- kąt natarcia ortogonalny γo (Aγ - Pr),
- kąt natarcia normalny γn (Aγ - Pr),
- kąt natarcia największy γg (Aγ - Pr),
- kąt płaszczyzny ortogonalnej powierzchni natarcia δr (Pf - Pg).
Kąty położenia powierzchni przyłożenia:
- kąt przyłożenia boczny αf (Aγ - Ps),
- kąt przyłożenia tylny αp (Aγ - Ps),
- kąt przyłożenia ortogonalny αo (Aγ - Ps),
- kąt przyłożenia normalny αn (Aγ - Ps),
- kąt przyłożenia największy αb (Aγ - Ps),
- kąt płaszczyzny ortogonalnej powierzchni przyłożenia θr (Pf - Pb).