Czy sporty łączące gry i zabawy (sporty – hybrydy w sensie Sultsa) to dobrze skonstruowane konkurencje?

Sport to pasja, sposób na życie, zabawa. Dla każdego co innego. Każdy na swój sposób definiuje to określenie. Słownikowa definicja podaje, że jest to forma aktywności człowieka, której celem jest doskonalenie sił psychofizycznych. Odbywa się to w formie indywidualnej lub zbiorowej, w oparciu o określone zasady.

Czyż więc nie można połączyć wysiłku z zabawą? Oczywiście, że można. To jest właśnie piękno sportu. To co pociąga ludzi do aktywności. Jedni wybierają trenowanie w profesjonalnych klubach, a inni robią to dla przyjemności. I jedni i drudzy uprawiają sport, bo przecież na swój sposób doskonalą swoje siły psychofizyczne

Każdy ze sportowców zaczynał swoją karierę, od fascynacji, zabawy… Młodzi chłopcy marzą o karierze piłkarza, dla nich to jest zabawa, dopiero z czasem stanie się to ich sposobem na życie. Trzeba pamiętać o tym właśnie pierwiastku zabawy, kiedy trenowanie stanie się codziennością, aby nie stracić zapału i pozostać fascynatem sportu.

Warto zapoznać się z definicją gry i zabawy. Gra  to czynność o ustalonych zasadach, w której udział bierze jedna lub więcej osób. Od innych rozrywek grę oddziela istnienie ścisłego zbioru zasad gry, od innych skodyfikowanych czynności jej rozrywkowy charakter. Zabawa natomiast to aktywność służąca rozrywce. Najważniejsze cechy zabawy to dobrowolność, bezprodukcyjność, brak w niej elementu rywalizacji. Widzimy zatem, że gra i zabawa to dwa zupełnie różne terminy, ale można je oczywiście połączyć.

Sporty hybrydy to stosunkowa młoda dziedzina sportu, która ciągle się rozwija. Kiedy łączymy sport i zabawę należy pamiętać, aby jasno i precyzyjnie określić zasady, tak, aby konkurencje zachowały pierwiastek rywalizacji. Nie ma nic złego w „bawieniu się sportem”, ale musi odbywać się to w duchu sportowej walki. Sporty takie są zazwyczaj bardzo widowiskowe, a kibicom dostarczają wielu emocji i wrażeń estetycznych. To konkurencje, które ogląda się z zapartym tchem. Nie będąc znawcą tematu trudno odnieść się co do prawidłowości zasad rządzących sportami hybrydowymi. Jest to tym trudniejsze, iż mamy ograniczony dostęp do informacji w tej dziedzinie, a i samych informacji jest niewiele.

Co może budzić wątpliwości to czy ważniejsza jest gra, czy też może zabawa. Nagradzali powinny być może Ci, którzy bawili się najlepiej podczas wykonywania zadań?

Myślę jednak, że chcąc ująć sporty te jako konkurencje należy po pierwsze brać pod uwagę aspekt sportowy – techniczne wykonanie, szybkość, styl, wyniki punktowe w zależności od konkurencji. Zwycięstwo zatem ma jak najbardziej sportowe uzasadnienie. Zabawa to tylko dodatek, którego nie możemy zabronić, ani sportowcom ani kibicom. Każdy wybiera konkurencje, które go interesują, według własnych preferencji.

Podsumowując uważam, że sporty hybrydy to ciekawe konkurencje, które dostarczają widzom wielu wrażeń. Osobiście nie jestem ich fascynatem. Wolę konkurencje konkretne, w których jasno i konkretnie widać kto wygrywa, kto przegrywa. Aczkolwiek wydaje się, że jeżeli zasady w tych konkurencjach są jasno i konkretnie ustalone, spisane i zatwierdzone to nie możemy mieć wątpliwości, że są to konkurencje sportowe. Jeżeli byśmy negowali ich zasadność to pod uwagę należałoby wziąć również skoki narciarskie czy łyżwiarstwo figurowe, bo i tam zasady oceniania są bardzo subiektywne.