PROBLEMY ENERGETYCZNE POLSKI.
Głównym i podstawowym problemem polskiej energetyki jest jej niska wydajność na co nakłada się niska efektowność wykorzystania energii. W polskiej energetyce istnieją ogromne dysproporcje techniczne , co objawia się tym , że jej techniczna struktura nie jest dopasowana do potrzeb funkcjonalnych i wymagań odbiorców. Kolejny problem to duża energochłonność. Konieczne jest zmniejszenie energochłonności około dwukrotnie. Ważnym problemem polskiej energetyki jest także konieczność racjonalizacji użytkowania energii. Oznacza to optymalny sposób oszczędności. Rozróżnia się racjonalizację strukturalną , polegającą na zmniejszeniu udziału produkcji energochłonnej w gospodarce narodowej i zwiększeniu udziału produkcji o niskiej energochłonności skumulowanej. Racjonalizacja techniczna obejmuje zmiany w technologii, poprawę sprawności urządzeń energetycznych, zmniejszenie strat ciepła, wykorzystanie energii odpadowej. Racjonalizacja organizacyjna dotyczy poprawy eksploatacji urządzeń energetycznych i energotechnologicznych oraz poprawy organizacji przewozów. Następny problem to emisja szkodliwych substancji co powoduje w środowisku negatywne skutki ekologiczne. Na skutek tego uszkodzeniu ulegają powietrze, woda i gleba a w dalszej konsekwencji organizmy żywe.
Kryzys ekonomiczny polskiej energetyki również powoduje liczne problemy. Na przykład w elektroenergetyce krajowa cena elektryczności jest wyższa od cen funkcjonujących w państwach sąsiednich, a eksport jest możliwy tylko po cenach wynikających z kosztów marginalnych. Jednym z najistotniejszych problemów górnictwa węgla kamiennego jest dostosowanie jego funkcjonowania do warunków gospodarki rynkowej , a w konsekwencji zapewnienie rentowności wydobycia i konkurencyjności na rynkach światowych.
Produkcja energii elektrycznej w Polsce należy do rozwijających się gałęzi przemysłu. Struktura polskiej elektroenergetyki jest oparta na paliwach kopalnych. Elektrownie bazujące na węglu produkują większość energii , z czego ponad 35 % to spalające węgiel brunatny, podczas gdy hydroelektrownie jedynie 3 %. Rozmieszczenie produkcji energii elektrycznej jest nierównomierne i nie pokrywa się z zapotrzebowaniem na nią.