Pedagogika porównawcza notatki

Pedagogika porównawcza – subdyscyplina pedagogiczna zajmująca się analizą i porównywaniem systemów wychowania i oświaty w różnych krajach, w powiązaniu z ich rozwojem polityczno – ekonomicznym i społeczno – kulturowym.

Przedmiot pedagogiki porównawczej i jej struktura:

historyczne, kulturalne itp. występujących dawniej i teraz w Polsce i innych krajach.

Zadania pedagogiki porównawczej:

Cele pedagogiki porównawczej:

Z celów pedagogiki porównawczej wynikają jej funkcję:

Poznawcza, Inspirująca, Integracyjna, Prognostyczna

Geneza pedagogiki porównawczej- Idea porównawcza systemu oświaty i wychowania pojawia się w czasach oświecenia. W Polsce S. Konarski (studiował we Włoszech, Austrii, Francji) potem rozpoczął reformować szkolnictwo polskie. W Niemczech w 1975 roku ukazała się pierwsza praca z zakresu pedagogiki porównawczej F.A. Hechta. Jednak pojawienie się myśli o możliwości systematycznego porównania. Jako najważniejszy prekursor M.J. Julien 1817 „Szkice i …….

Trudno było dokonać badań porównawczych. Dopiero w 1925 Liga Narodów w Genwie – Międzynarodowe Biuro Wychowania, w-ce dyrektor tego biura Rossello zaczął zbierać dane. W 1932 ukazało się dzieło „Organizacja Wychowania publicznego w 53 krajach”

Po II wojnie przy ONZ powstała w 1955 roku instytucja UNSCO. W 1955 powstała dzieło Wychowanie na świecie – dane z 200 krajów.

M.A. Julien i Pedro Rossello – szukali tego co wspólne w sytemach

Sadler, Kendler, Schreder – różnic w kontekście społeczno – kulturowym

Uwarunkowania i dorobek polskiej pedagogiki porównawczej”

Metody pedagogiki :

Ilościowe – dotyczą faktów, zakresu organizowania i ustroju szkolnictwa, metody satystyczne, szacunkowe dotyczące przyszłości

Jakościowe – dotyczące programów nauczania, metod badań socjologicznych i historycznych

Podstawowe pojęcia:

System – zbiór, struktura elementów powiązanych ze sobą strukturalnie i funkcjonalnie

System oświatowy - zbiór takich podsystemów jak system szkolny, pozaszkolny, kształcenia ustawicznego, rodzina, powiązanych ze sobą strukturalnie i funkcjonalnie

System szkolny – zbiór zespół instytucji od przedszkoli do studiów powiązanych ze sobą strukturalnie i funkcjonalnie

Struktura współczesnych systemów szkolnych – rozpatrujemy:

Zjawisko dualizmu szkolnego – dochodzenie do jednego celu różnymi drogami, np. różne drogi do mgr

Polityka oświatowa – system oświatowy, potrzeby oświatowe, możliwości ich zaspokajania oraz decyzje oświatowe

Zadanie – osiąganie rezultatów w dziedzinie kształcenia i wychowania, które byłyby zgodne z potrzebami społecznymi oraz z czynnikami dysponującym władzą polityczną

Cel – zaspokojenie potrzeb społecznych i indywidualnych w dziedzinie kształcenia i wychowania

Metody polityki oświatowej:

Funkcje polityki oświatowej:

Główne założenia polityki oświatowej:

Uwarunkowania i czynniki wpływające na kształtowanie się systemów szkolnych:

Przedszkola Początek w Niemczech 1840-1850 Froobel Kinder Garden

Przedszkole tworzą instytucję samodzielne, nieobowiązkowe

Wskaźnik upowszechniania wychowania przedszkolnego (scholaryzacji) – odsetek dzieci z każdego rocznika, które zostały włączone do systemu zinstytucjonowanej edukacji przedszkolnej w stosunku do całkowitej liczby dzieci z danej grupy wiekowej. Najwięcej przedszkoli w Belgii.

Modele wychowania przedszkolnego:

W Finlandii prucz przedszkoli są rodzinne ośrodki opieki nad dziećmi

Nauczanie początkowe, rodzaj kształcenia które:

Kształcenie podstawowe – rodzaj edukacji, który:

Ropoczęcie nauczania początkowego jest zróżnicowane, Anglia Walia 5, Islandia, Polska, Norwegia 6, Dania, Finlandia, Szwecja, Rosja, Rumunia 7

Programy nauczania – czego uczymy się na etapie szkoły początkowej w szkołach na świecie:

j. ojczysty, matematyka, j. obcy lub państwowy (Irlandia), środowisko przyrodniczo – społeczne, przedmioty artystyczne, prace techniczne, w-f, religia, nauczanie początkowe we wszystkich krajach j. obcy nieobowiązkowy jest w Finlandii, Słowacji, Grecji.

religia – została wprowadzona do programu kształcenia początkowego w byłych krajach socjalistycznych. W krajach zachodnioeuropejskich traktowany przeważnie jako etyka lub nauka o zasadach oraz wartościach chrześcijańskich a nie jako religia wyznawana

ogólną tendencją na świecie jest wprowadzenie przedmiotów zintegrowanych

czas przeznaczony na realizowanie programów kształcenia jest zróżnicowany, najmniej 451 najwięcej 950 (Szkocja) Polska – 499

kraje różnia się też czasem trwania lekcji od 35 – 60 min oraz tygodniem nauki 5-6 dni

różnice te wynikają m.in. z tradycji historycznych, polityczno – humanistycznych, geopolitycznych

Warunki realizacji programów nauczania:

Szkolnictwo średnie II stopnia – to rodzaj kształcenia następujący po ukończeniu szkoły średniej niższego stopnia (gimnazjum). Jego długość w poszczególnych krajach waha się od 2 do 5 lat a naukę rozpoczyna się zazwyczaj w wieku 14-16 lat, ma charakter albo końcowej fazy kształcenia(można iść po niej do pracy) bądź na wyższe uczelnie

Kształcenie średnie II stopnia – ogólne Lu zawodowe

Szkolnictwo wyższe:

W większości krajów są finansowane przez Unię europejską

Prywatne są w Polsce, Portugalii, Nieczech, Holandii i Rumunii

Proces Boloński dokument zawierający zadania prowadzące do zbliżenia systemów szkolnictwa wyższego krajów europejskich (te same zasady, programy, czas trwania) około 49 krajów go podpisały.

Cele procesu:

ECTS Europejski System Transferu Punktów. Wymiar określający nakład pracy na dany przedmiot. Ma na celu ujednolicenie sposobu studiowania w Europie i prowadzi do pełnego uznawania studiów za granicą i w Polsce.

Wskaźnik solaryzacji – udział w formalnym kształceniu, procent uczniów, jaki przypada na 100 osób. Informuje o tym, jaki odsetek każdego rocznika dzieci jest objęty kształceniem szkolnym.


Wyszukiwarka