ZAGĘSZCZANIE PALIWA Z ODPADÓW KOMUNALNYCH
Paliwo z odpadów komunalnych zazwyczaj ma postać
paliwa luzem
paliwa zagęszczonego w formie brykietów lub granulek
Paliwo w formie luźnej posiada gęstość rzędu 65 kg/m3 a zagęszczone z formie granulek lub brykietów 200-650kg/m3.
Stosuje się następujące systemy zagęszczania paliwa luzem
zagęszczanie w kontenerach prasujących lub pras w bele (pakiety) o gęstości ok. 200kg/m3 w celu ułatwienia transportu; wówczas przed spalaniem paliwo zwykle bywa rozdrobnione
zagęszczanie (prasowanie, brykietowanie) przy użyciu pras wysokociśnieniowych, zwiększenie gęstości 650kg/m3 i więcej
granulowanie w granulatorach bębnowych lub tunelowych (zwiększenie gęstości do 450-650 kg/m3.
Wymiary
Granulki o średnicy np. 10 -20 mm i średniej długości 25-30 mm
Brykiety sprasowane kostki i wymiarach często wymagających rozdrabniania przed spalaniem, niekiedy rozdrabnianie może być pominięte w zależności od rodzaju pieca i wymiarów brykietów
ZALETY ZAGĘSZCZANIA PALIWA Z ODPADÓW:
- łatwiejszy i tańszy transport paliwa – granulowanie paliwa w zależności od dozowania do pieca (paliwo luźne trudno jest transportować i wprowadzać do paleniska.
Paliwo w formie granulek (np. granulki o średnicy 10-20 mm) lub brykietów jest łatwiejsze do transportu i dozowania, zasilanie pieca paliwem w takiej postaci nie sprawia problemów, spalanie przebiega równomiernie (dla granulek)
- zapobiegania powstawaniu tzw. Mostów (pustych przestrzeni) w zbiornikach i urządzeniach transportowych (na skutek niejednorodności paliwa luźnego przy załadowywaniu lejów zasilających mogą powstawać tzw mosty – puste przestrzenie, luki, szczeliny, struktura paliwa luźnego powoduje, że również żuraw z chwytakiem jest mało przydatny)
Wytworzenie paliwa z odpadów ma służyć między innymi przygotowaniu materiału o lepszych właściwościach paliwowych i lepszemu wykorzystaniu energii. Istnieje możliwość odzyskania w formie paliwa ok. 70% energii zawartej w odpadach. Ilość energii potrzebna do wytworzenia paliwa z odpadów nie powinna przekraczać ok. 5 % odzyskanej energii w formie paliwa. W praktyce stosuje się najczęściej proste rozwiązania technologiczne z ograniczeniem operacji jednostkowych do niezbędnego minimum.
Frakcja poniżej 40mm ma najlepsze właściwości paliwowe
Linie technologiczne do produkcji paliwa z odpadów
Linia technologiczna firmy Rethman (teraz Remondis)
Technologie przetwarzania odpadów na paliwo EKOMAT
Technologia przetwarzania odpadów z dodatkiem wapnia na paliwo o nazwie EKOMAT jest przykładem wykorzystania przy produkcji paliwa związków chemicznych, które:
stabilizują produkt
ograniczają emisję zanieczyszczeń do atmosfery
Na początku usuwane są z odpadów składniki niebezpieczne (baterie, ogniwa)
Rozdrabnianie a po nim odbywa się wydzielenie składników o charakterze surowców wtórnych:
metali żelaznych (separacja elektromagnetyczna)
tworzyw sztucznych
szkoło i ceramika (sortowanie densymetryczne)
metali kolorowych (sortowanie densymetryczne)
Pozostałość miesza się z tlenkiem wapnia CaO (4%) i suszy w suszarce obrotowej a następnie granuluje lub sprzedaje, jako paliwo luzem.
Wartość opałowa EKOMATu 16,3 MJ/kg
Zawartość wilgoci 8,1%
Zawartość popiołu 28%
EKO-BRYKIETY (mogą być spalane w cementowniach)
Frakcja palna wydzielana z odpadów przez rozdrobnienie, przesiewanie i klasyfikację powietrzna.
Dowożone odpady po wstępnym przesianiu i wydzieleniu metali żelaznych są poddawane trójstopniowej obróbce w specjalnym urządzeniu bębnowym umożliwiającym rozdrabnianie, przesiewanie i separacje powietrzną odpadów.
Drobna frakcja zostaje oddzielona w drugim etapie przetwarzania.
Oddzielone surowe paliwo zostaje sprasowane i skierowane do magazynowania. Bezpośrednio przed spalaniem w cementowni paliwo zostaje rozdrobnione( 2 stopnie rozdrabniania)
Bazuje na klasyfikacji powietrznej i wykorzystuje biologiczną przeróbkę w wyniku, której otrzymuje się produkt ustabilizowany, wysuszony o nazwie suchy stabilat
Do wykorzystania są metale ciężkie i frakcja mineralna
W linii technologicznej wyróżnia się 3 etapy
przyjmowanie odpadów i ich mechaniczna obróbka (kondycjonowanie odpadów)
suszenie biologiczne w komorach
segregacja wysuszonych odpadów tzw. wydzielenie
- składników użytkowych takich jak metale żelazne, nieżelazne
-suchego paliwa (suchy stabilat)
Z odpadów dowożonych do zakładu wydzielane są na stępie odpady wielkogabarytowe i uznane za szkodliwe.
Pozostałość zostaje skierowana do rozdrabniania
Rozdrobniony materiał o wielkości ziaren poniżej 250mm podawany jest do biologicznej przeróbki w komorach Herhoffa trwającej 7 dni
W trakcie biologicznej przeróbki następuje
- wysuszenie masy do wilgotności 15% (suszenie biologiczne)
- częściowy rozkład składników organicznych łatwo rozkładalnych
-częściowa higienizacja materiału
W trakcie biologicznej przeróbki zachodzi ubytek masy w zakresie 35-40% oraz wzrost wartości opałowej paliwa o około 35-40%
Klasyfikacja powietrzna- rozkład składników; wydzielana jest frakcja lekka, czyli palna.
W kolejnym etapie przeróbki ( frakcja ciężka z separacji powietrznej) następuje przesiewanie z wykorzystaniem sita bębnowego o średnicy oczek 40mm
Przesiew z sita 40 mm kierowany jest n II stopień przesiewania- sito 15mm gdzie uzyskuje się :
frakcję wysokokaloryczną
pozostałość mineralną, z której można wydzielić metale; sanowi ona od 15 do 20% surowych odpadów
Materiał mineralny pozbawiony metali( kamienie, szkło, ceramika) jest kierowany na przesiew III stopnia a następnie do przemywania wodą w celu usunięcia pozostałych zanieczyszczeń organicznych
Oczyszczona w ten sposób pozostałość mineralna może znaleźć zastosowanie do celów budowlanych.
Główny produkt- suchy stabilat stanowi ok. 50% przerabianych odpadów. Jest to homogenne, biologicznie nieaktywne paliwo o wartości opałowej od 16 do 18 MJ/kg; nadaje się do magazynowania. Zbliżone jest właściwościami do węgla brunatnego. Paliwo sprzedawane jest w formie sprasowanej ( po zbelowaniu)
Mechaniczno- biologiczne przetwarzanie odpadów