Słowa od nikogo „ – Słuchajcie dobrzy ludzie… Przestańcie się modlić do mnie, B Bo mnie naprawdę nie ma, Ja, nie mam wogle siebie, I nie ma mnie w postaci, Choćby nawet – cienia – na niebie. A wy mnie prosicie o wszystko, Mnie – to znaczy boga, A skoro niebo jest zimne, puste, I materii w nim liczba uboga, A jak to wszystko powstało? Najprościej – w całym świecie, A odpowiedź – choćby – w ułamku, Tylko – w czystej - nauce znajdziecie… A jeśli tego zrobić nie zdążycie, Hm? – To wasza sprawa, Wasze życie, A mnie, jak nie było… Tak nie będzie… Więc nie szukajcie wy mnie wszędzie, I lepiej się skupcie na chwilach życia, I na podróży… podróży bycia…” I. Iwańska Warszawa 2015-09-26