Park Branitz

Branitz od 1696r. znajdowało się w posiadaniu książąt von Pückler. Od 1784r. rodzina miała swoją siedzibę w Muskau. Od tego czasu ich dobra zostały oddane w dzierżawę. Książę Hermann von Pückler-Muskau (1785-1871) wrócił do Branitz w 1845r., po sprzedaży Muskau, gdzie od 1811 założył ogród krajobrazowy. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął nową budowę parku. Stworzony przez niego park krajobrazowy, dokończony został przez jego następcę – księcia Heinricha von Pückler (1835-97), jest sztuką ogrodową o międzynarodowym znaczeniu. Wybitny pisarz i podróżnik, książę von Pückler był - obok Petera Josepha Lennégo i Friedricha Ludwiga von Sckell - jednym z najznamienitszych niemieckich projektantów ogrodów XIX wieku.

Park Branitz jest ogrodem krajobrazowym, podzielonym na strefy, z różnie ukształtowanymi terenami. „Wewnętrzny park" z ekonomicznymi terenami i ogrodami jest położony na powierzchni ok. 100 ha. Książę von Pückler zaprojektował również otaczające park ścieżki, które tworzą „zewnętrzny park" i zajmują około 600 ha. Wokół zamku ułożył dywany kwiatów oraz wiele elementów dekoracyjnych. Można też spotkać rośliny egzotyczne, podczas gdy w samym parku znajduje się tylko rodzima roślinność. Książę von Pückler wykorzystał wysokie wody gruntowe i położoną w pobliżu rzekę Sprewę, także po to, by uzyskać sztuczne nawodnienie parku. Wykopanie kanałów i jezior ukazało całkiem nowe oblicze parku.

Szczególnie pięknie wymodelowana jest część Jeziorka Trzcinowego. Równina z piramidami Landpyramide (1860-63) i Tumulus (1856-57) robi ogromne wrażenie. Książę von Pückler został pochowany w 1871r. w piramidzie Tumulus (Seepyramide). W 1884r. została tam pochowana także jego żona (1854) i towarzyszka życia, Lucie von Pückler-Muskau (ur. 1776).

Przez mistrzowskie ułożenie zagajników, kunsztowne położenie reliefów i zręcznie poprowadzone dróżki książę stworzył w parku „Galerię Obrazów”, w której obserwator podczas spacerów widzi ogród w trójwymiarowych obrazach.

W centralnej części parku znajduje się zamek zbudowany w latach 1770-72. Zachowało się muzeum z historycznymi pokojami mieszkalnymi oraz wystawą życia i twórczości artysty, tak jak miejskie zbiory malarskie Carla Blechena. Na przeciwko zamku znajduje się stajnia z salami wystawowymi oraz dom kawalera, a w nim gospoda. Pomiędzy budynkami znajduje się pergola z reliefami duńskiej rzeźbiarki Berthel Thorwaldsen, kopie antycznych odlewów cynkowych oraz posąg Venus Italica z Canovy. W parku znajdują się jeszcze inne budynki warte obejrzenia: na południowo - wschodnim końcu „wewnętrznego parku" neogotycka kuźnia, którą przejęła fundacja „Fürst-Pückler-Museum Park und Schloss Branitz", na północy klasycystyczny budynek bramowy, będący domem dla gości oraz budynek ogrodnictwa zamkowego.

Fundacja Fürst-Pückler-Museum park i zamek Branitz

Robinienweg 5

03042 Cottbus

Pałac w Branitz – mikrokosmos księcia Pücklera

Tylko pałac w Branitz posiada oryginalne, historyczne wyposażenie, które zawiedzie Państwa w atmosferę świata i czasów księcia Pücklera. Gdy w bibliotece zanurzą się Państwo w świat jego myśli, orientalne marzenia uprowadzą Państwa śladami wielkiej podróży księcia do piramid w Egipcie. W Pałacu znajduje się jedyny portret Machbuby, księżniczki przywiezionej przez księcia z kairskiego targu niewolników. Tutaj znajdują się jeszcze inne zasługujące na uwagę »pamiątki« z podróży, jak np. urny kanopskie - owe mityczne naczynia, w których umieszczano wnętrzności zmarłych przed ich mumifikacją. Uwagę zwiedzających zwracają oryginalne tapety, pomalowane niczym orientalne dywany. Oryginalnie odtworzono również komnaty małżonki Pücklera, księżnej Lucie. Najbardziej reprezentacyjnym pomieszczeniem jest salon muzyczny. Tutaj odbywają się szczególne imprezy. W książęcej atmosferze można obecnie zawrzeć nawet związek małżeński. Stoi tutaj angielskie pianino z mechanizmem młoteczkowym (hammerklavier), nabytek księcia, na którym grali już Clara Schumann i Feliks Mendelssohn Bartholdy. W przedsionku Pałacu można podziwiać galerię przodków. Obrazy zostały namalowane m. in. przez saksońskiego malarza nadwornego Silvestre i pruskiego malarza nadwornego Pesne. Zupełnie inny charakter mają obrazy Carla Blechena (1798–1840). Branitz posiada - po Galerii Narodowej - największe zbiory tego słynnego pejzażysty.

Książę Pückler – niezwykle barwna postać XIX stulecia

Książę Hermann von Pückler-Muskau (1785–1871) był jednym z największych europejskich artystów sztuki ogrodowej, elegantem, kobieciarzem, poczytnym pisarzem podróżniczym, błyskotliwym salonowcem, miłośnikiem wykwintnych potraw, a jego nazwisko użyczono trójbarwnym lodom.

Zaczynając od Parku w swojej rodzinnej siedzibie szlacheckiej w Muskau książę rozwinął uznany na skalę międzynarodową osobisty styl projektowania ogrodów krajobrazowych, wzorując się na angielskich parkach krajobrazowych. Po sprzedaniu dóbr w Muskau Pückler przeobraził »pustynię« swojej starej posiadłości w Branitz w zielone »arcydzieło«. Poza tym jako architekt ogrodowy miał on swój znaczny udział w formowaniu parku późniejszego cesarza Wilhelma I w Babelsberg. Pückler utrzymywał kontakty z osobistościami życia politycznego, naukowego i towarzyskiego swoich czasów i zmienił – także przez osobisty styl życia – prowincjonalny charakter Branitz. Jego dalekie podróże, które zawiodły go do Orientu i Anglii, ukształtowały jego kosmopolityzm, który w najróżniejszy sposób znajduje wyraz w jego dziełach. Pückler opanował po mistrzowsku prezentację własnej osoby w różnych okolicznościach – czy to w salonach towarzyskich, czy gazetach, czy też w poszukiwaniu narzeczonej jadąc jelenim zaprzęgiem Aleją Unter den Linden w Berlinie. Jego wybranką była Lucie von Hardenberg. Związek, który mimo formalnego rozwodu nadal istniał.

Koniec swego życia książę zainscenizował mocnym finałowym akordem, wybierając na grób piramidę wznoszącą się pośród jeziora branickiego Parku, zwaną przez niego Tumulusem.