Przedstaw zakres kompetencji i działalności psychologa klinicznego

- wiedza profesjonalna, fachowe przygotowanie teoretyczne i metodologiczne

- podstawowe umiejętności pomagania nawiązywania kontaktów

- umiejętności diagnozowania- bardzo ważne umiejętności które trzeba opanować w trakcie studiów

- wybranie umiejętności interwencji pomocnej

- wybranie umiejętności projektowania i interwencji w środowisku związane z zadaniem wymagającym udziału w profilaktyce promocji i ochronie zdrowia

- umiejętność samoorganizacji i zarządzania

Przedstaw współczesną definicje psychologii klinicznej

Def. Rawała i Sęka

Dziedzina psychologicznych badań i zastosowań zajmująca się opisem i wyjaśnieniem psychospołecznych warunków zdrowych oraz zaburzonych form zachowania, przeżywania i funkcjonowania somatycznego Zadania praktyczne polegają na diagnozie zdrowych zaburzeń oraz na profesjonalnej pomocy i interwencji.

Przedstaw znane ci kryteria zdrowia psychicznego

• Właściwa postawa wobec własnego "ja". Samoakceptacja, sztuka życia z samym sobą, przyjęcie zarówno własnych ograniczeń, jak i możliwości (Jahoda).

• Rozwój i samorealizacja. Posiadanie odległych celów, brak stagnacji, wykorzystywanie swoich umiejętności i ich rozwój.

• Autonomia. Zdrowa, nie przesadna zresztą, niezależność emocjonalna od najbliższego otoczenia społecznego.

• Właściwa percepcja rzeczywistości. Podstawowa prawdziwość spostrzeżeń i ocen, pozostawianie marginesu na niewiedzę, wieloaspektowość, mały udział zafałszowujących stereotypów.

• Radzenie sobie z wymaganiami otoczenia. Tolerancja dla normalnych w danym społeczeństwie wymagań, znoszenie uwag i krytyki.

• Kompetencja w działaniu. Obiektywne umiejętności, ale i docenienie ich.

• Pozytywne stosunki interpersonalne.

Przedstaw koncepcję zdrowia Abrahama Maslowa

Zgodnie z teorią potrzeb można uszeregować je ze względu na kolejność i siłę ich zaspokojenia.

Rozpoczynając od:

Potrzeb fizjologicznych głód pragnienie sen

Potrzeb bezpieczeństwa zabezpieczenie przed zagrożeniem zachowanie pewnego bezpieczeństwa w życiu codziennym( życie zdrowie praca)

Potrzeb socjalnych przynależność do grupy przyjaźń miłość

Potrzeb szacunku – uznania szacunek wobec własnej osoby uznanie od innych status

Potrzeba samorealizacji rozwój osobisty sukcesy

Potrzeby braku: fizjologiczne bezpieczeństwa

Potrzeby wzrostu: przynależności i miłości (alienacji) uznania samorealizacji

Na czym polega neurastenia i jakie są jej objawy

Jest to najczęściej postać nerwicy ,długotrwałe napięcie emocjonalne bądź permanentne przepracowanie, konieczność podejmowania szybkich decyzji

Charakterystyczne objawy: drażliwość oraz szybkie wyczerpanie się uczucie osłabienia fizycznego

Na czym polega hipochondria i jak się przejawia

Stan chorobowego, przesadnego niepokoju o własne zdrowie i życie oraz ciągłe wmawianie sobie nie istniejących chorób Są to zaburzenia nerwicowe.

Przejawiają się poczuciem nieuzasadnionego leku o własne zdrowie i niepokojące doznania

Na czym polegają zaburzenia somatyzacyjne i jak się przejawiają

Zaburzenia somatyzacyjne charakteryzują się skargami na długotrwałe schorzenia fizyczne mające swój początek od bardzo dawna, które bardzo niepokoją i prowadza do szukania pomocy u rozmaitych lekarzy. Przebieg zaburzeń jest przewlekły i zmienny często łączy się z zakłóceniem funkcjonowania społecznego, interpersonalnego i rodzinnego.

Przejawia się:

Rozmaite bóle( kończyn)

Objawy skórne( świąd )

Objawy w klatce piersiowej

Objawy w jamie brzusznej(ból brzucha)

Objawy ze strony układu moczowego - płciowego

Na czym polegają zaburzenia nastroju i jakie formy mogą przybierać

Zaburzenia nastroju to grupa zaburzeń endogennych w których okresowo wzrastają zaburzenia nastroju, emocji, aktywności.

Zaburzenia te przejawiają się występowaniem zespołów depresyjnych i hipomaniakalnych mogą mieć charakter epizodyczny, okresowy lub przewlekły.

Według ICD- 10 mogą przybierać formy:

Epizod maniakalny – mania

Zaburzenia aktywne dwubiegunowe

Epizod depresyjny – duża depresja

Zaburzenia depresyjne nawracające

Utrwalenie zaburzenia nastroju ( dystymia, cyklotymia)

Inne zaburzenia

Na czym polega i jak się przejawia cyklotymia

Cyklotymia zaburzenia afektywne polegające na utrzymujących się stale wahaniach nastroju i aktywności w postaci łagodnych epizodów depresji i hipomanii które występują zmiennie zwykle bez związku z wydarzeniem życiowym Objawy przejawiają się zwykle we wczesnej młodości

Na czym polega i jak się przejawia dystymia

Dystymia (depresja nerwicowa, depresyjne zaburzenie osobowości, przewlekła depresja z lękiem) charakteryzuje się przewlekłym obniżeniem nastroju o przebiegu łagodniejszym zazwyczaj zostaje nierozpoznana i nieliczna diagnoza dystymii wymaga obecności przynajmniej dwóch z następnych objawów utrzymujących się przez dwa lata żeby została uznana. Przejawia się: zaburzenia łaknienia snu uczucia zmęczenia deficyt uwagi trudności decyzyjne niska samoocena poczucie beznadziejności

Czym charakteryzuje się nerwica natręctw i jakie objawy jej towarzysza

Nerwica natręctw – zaburzenia obsesyjno – kompulsywne zespół zachowań w których pojawiają się myśli obsesyjne i natrętne przymusowe ruchy i zachowania niemal zawsze przykrych dla osób przyzywających. Zaburzenie utrudnia i uniemożliwia normalne funkcjonowanie.

Jest to przymus wykonania jakiegoś działania myślenie o jakimś wydarzeniu lub przedmiocie albo przypominanie sobie jakiegoś przeżycia. Poczucie wewnętrznego przymusu któremu należałoby się przeciwstawić Aby rozpoznać chorobę objawy musza występować kilka dni w ciągu dwóch tygodni i być przyczyna cierpienia oraz powodem zakłócenia w funkcjonowaniu społecznym

Wyjaśnij określenie społeczność terapeutyczna, zasady społeczności terapeutycznej

Społeczność terapeutyczna to swoisty mikrokosmos społeczny, małe społeczeństwo w którym istnieje podział ról i zadań stanowisk i szczebli kariery prawa obowiązki i przywileje. Jest to zorganizowane według określonych reguł środowiska w którym przebywają osoby z zaburzeniami.

Społeczność terapeutyczna umożliwia zdobyć umiejętności radzeniu sobie z własnymi trudnościami uzyskaniu większej niezależności i odpowiedzialności za siebie jest tez szansą mobilizacji do dalszego osobistego rozwoju

Zasady: W każdej prawidłowo funkcjonującej społeczności obowiązuje 5 podstawowych zasad:

Zasada demokracji – która oznacza, że każdy członek społeczności ma równe prawa i obowiązki w zarządzaniu i decydowaniu o sprawach tej społeczności. Realizacja tej zasady zwiększa szacunek pacjenta do samego siebie, zaangażowania, samodzielności i samokontroli.

Zasada konsensusu – czyli podejmowania decyzji na podstawie wspólnej, powszechnej zgody co do tego, że dane przedsięwzięcie jest słuszne lub konieczne. Zasada ta gwarantuje, iż żadna decyzja nie może być ostateczna czy obowiązująca dopóty, dopóki nie znajdzie uznania i poparcia wszystkich zainteresowanych.

Zasada permisywności – postulująca przede wszystkim określoną postawę terapeutyczną: akceptacji i rozumienia pacjenta, tolerancji wobec jego zaburzonych i niewłaściwych zachowań, dążenie do zrozumienia podejmowanych przez niego form aktywności itp. Konsekwencją tej zasady jest unikanie różnego rodzaju ograniczeń, a szczególnie przemocy i kar wobec pacjentów, zniesienie biurokratycznych i instytucjonalnych restrykcji, „odformalizowanie” reguł rządzących życiem społeczności. Realizacja tej zasady ma zapewnić maksymalny autentyzm i naturalność życia grupowego.

Zasada uczestnictwa i wspólnoty – postulująca, aby wszystkie sprawy członków społeczności stały się sprawami wspólnymi. Oznacza wzajemne zrozumienie, pomoc oraz troskę o dobro drugiego człowieka. Aktywne uczestnictwo we wszystkim, co się dzieje w społeczności, stanowi niezaprzeczalny walor leczniczy.

Zasada realizmu – sprowadza się do dostarczenia członkom społeczności bezpośrednich doświadczeń, umożliwiających w ten sposób konfrontację nabytych społecznych umiejętności z otaczającą rzeczywistością (Bizoń 1980, Kraft 1966).

W społecznościach terapeutycznych zwykle obowiązują też zasady:

Absolutnej abstynencji do jakichkolwiek środków psychoaktywnych i farmakologicznych (z wyjątkiem zalecanych przez lakarza na skutek choroby somatycznej) – dlatego terapię w społecznościach terapeutycznych nazywa się „niemedyczną” (ang. drug free treatment).

Niestosowanie przemocy wobec innych.

Otwartości i ograniczonego zaufania.