OCZYSZCZANIE ŚCIEKÓW MIEJSKICH

Ścieki miejskie są mieszaniną wód zużytych w gospodarstwachdomowych, w drobnych zakładach przemysłowych, w zakładach usługkomunalnych z wodami infiltrującymi do kanalizacji przez nieszczelnościsieci. W kanalizacji ogólnospławnej ścieki miejskie zawierają także wodyopadowe.

1. Rodzaje ścieków miejskich

bytowo-gospodarcze, fekalia przemysłu miejskiego, opadowe ,infiltracyjne, drenażowe (przypadkowe) nielegalne zrzuty ścieków. Ścieki bytowo-gospodarcze pochodzą z naszych domostw. Zawierają

około 60% składników organicznych, można w nich wykryć bakterie chorobotwórcze oraz jaja pasożytów. Oczyszczanie ich nie jest kłopotliwe. Ścieki przemysłowe powstają w procesach produkcyjnych, są one głównym zagrożeniem dla odbiorników wodnych. Wielka różnorodność zanieczyszczeń w tych ściekach sprawia, że nie ma standardowych

metod ich oczyszczania. Ogólne zasady gospodarki ściekowej w zakładzie obejmują: odzyskiwanie cennych substancji, osobne

pozbywanie się odpadów bardzo szkodliwych, uśrednianie składu ścieków, oczyszczanie metodami biologicznymi.

Ścieki miejskie to te zanieczyszczone wody, które płyną siecią kanalizacyjną. W kanalizacji ogólnospławnej będzie to mieszaninaścieków bytowo-gospodarczych, przemysłowych i wód opadowych.

Ścieki opadowe powstają zwód deszczowych i śniegu, cechują się znaczną zmiennością składu i ilości.Wody dołowe z kopalń charakteryzują się różnym zasoleniem.2. Rodzaje kanalizacji

Ogólnospławna rozdzielcza półrozdzielcza

Sieci – sanitarna, deszczowa, ścieki dowożone do oczyszczalni.

4. Klasyfikacja zanieczyszczeń ścieków miejskich

- ciała stałe

- substancje nieorganiczne

- materia organiczna

- drobnoustroje.

Wszystkie one można określić jako: fizyczne, chemiczne i biologiczne

Zanieczyszczenia fizyczne (organoleptyczne) to przede

wszystkim: zawiesina, mętność, barwa, zapach, temperatura. Całkowitą

ilość zanieczyszczeń zawartych w ściekach określa sucha pozostałość

ogólną ilość zawiesin (określa zawartość

składników nierozpuszczalnych, oznacza się je jako pozostałość poodsączeniu ścieków, wysuszoną do stałej wagi w 1050C), zawiesiny mineralne (zważenie pozostałości po wyprażeniu w temperaturze 6000C

zawiesin ogólnych), zawiesiny lotne (różnica między zawiesinamiogólnymi a mineralnymi), uznawane są za organiczną część zawiesin

ogólnych. Podwyższona temperatura ścieków przyspiesza procesy rozkładu związków organicznych i powoduje odtlenienie ściekówprzyśpieszając tym samym ich zagniwalność.Ścieki miejskie charakteryzują się olbrzymią różnorodnością,

chociażby ze względu na różny profil przemysłowy miast.Zanieczyszczenia obecne w ściekach znajdują się w różnym stopniu

rozproszenia (zawiesiny, emulsje, koloidy, substancje rozpuszczone),zwykle dzieli się je na: zawiesiny opadające (to te które opadną w ciągu2h w znormalizowanym leju), nie opadające (dają się oddzielić na filtrze

bibułowym lub membranowym), substancje rozpuszczone.Każda z podanych grup może być podzielona na substancje

organiczne i nieorganiczne. Szczególną grupę zanieczyszczeńchemicznych refrakcyjnych (w tym trudno biodegradowalne) stanowiązwiązki toksyczne (pierwiastki, substancje, czynniki fizyczne) wywołującew organizmach roślinnych, zwierzęcych i u człowieka zaburzenia

fizjologiczne, uszkodzenia a nawet śmierć. Do groźnych trucizn należą:metale ciężkie: Cd, Hg, Pb, Zn, Cr; pestycydy, WWA, aminy aromatyczne,nitrozoaminy, PCB, dioksyny, THM, substancje promieniotwórcze. Każda

z nich ma przynajmniej jedną z cech: rakotwórcze, mutagenne,teratogenne, ulegają bioakumulacji w łańcuchu pokarmowym zwierząt iludzi.

Zanieczyszczenia biogenne (N, P, C) powodują masowy rozwój

glonów, które obumierając i ulegając rozkładowi powodują wtórne

zanieczyszczenie wód do wystąpienia procesów gnicia włącznie.

Zanieczyszczenia biologiczne to ogromna liczba drobnoustrojów

głównie wirusów, bakterii, grzybów, a także jaja helmitów (robaków

pasożytniczych). Większość z nich należy do typowej flory heterotroficznej

żyjącej w przewodzie pokarmowym człowieka i zwierząt. Wśród nich są gatunki chorobotwórcze wywołujące: dur brzuszny, czerwonkę, cholerę, zakażenie żołądkowo - jelitowe, żółtaczkę, gruźlicę, chorobę Heinego- Medina, schorzenia skóry i inne.

Postępująca urbanizacja i szybki rozwój przemysłu towarzyszą wzrostowi

zapotrzebowania na wodę i zwiększeniu ładunku zanieczyszczeń, co sprawiło, że zaczyna brakować wody czystej w niektórych regionachkraju, stąd problem ochrony wód w naszym kraju jest bardzo ważny. Niezależnie od ścisłego przestrzegania przepisów ilość zanieczyszczeń odprowadzanych ograniczyć można przez: oszczędną gospodarkę wodną

w zakładach przemysłowych, zamykanie obiegów wody, oszczędnągospodarkę surowcową, nowe, mało wodochłonne technologie produkcji,które ograniczają ilość ścieków.Zanieczyszczenia chemiczne można podzielić na: rozpuszczone

substancje organiczne (białko – do 60%, węglowodany, (do 50%), oleje i

tłuszcze (do 10%) oraz rozpuszczone substancje mineralneIch ilość określamy głównie poprzez oznaczenie BZT, ChZT, OWO. Niema typowego składu ścieków miejskich. Każdy obiekt musi kontrolować

te parametry, aby dokonać wyboru technologii oczyszczania ścieków.

Pięciodniowe biochemiczne zapotrzebowanie tlenu - BZT5 , jest to

ilość tlenu wyrażona w mgO2/l, która zużywana jest w danym okresie

obserwacji, na utlenienie związków organicznych na drodze

biochemicznej w warunkach aerobowych, w temp. 200C. Ostatecznym

produktem tej przemiany jest głównie CO2 i woda. Część związków

organicznych ulega syntezie na nowe komórki bakteryjne, które z kolei

ulegają rozkładowi tlenowemu. Proces biochemicznego utleniania

przebiega w dwóch stadiach. Pierwsze obejmuje rozkład związków węgla,

nie zawierających azotu, w drugim zaś utleniane są związki azotowe do

azotynów i azotanów (przyjmuje się, że jest to równanie I-go rzędu

kinetycznego, ze stałą k=0,1).

Chemiczne zapotrzebowanie tlenu - ChZT, jest to ilość utleniacza

potrzebna na utlenienie składników zawartych w ściekach w ściśleokreślonych warunkach – przeliczona na równoważną ilość tlenuwyrażona w mgO2/l. Utleniaczami do oznaczania ChZT są:nadmanganian potasu (utlenialność), dichromian potasu i jodan potasu.

Ogólny węgiel organiczny jest najważniejszym wskaźnikiemzawartości składników organicznych w ściekach. W rutynowej analiziezawartość związków organicznych charakteryzuje się różnymi pośrednimimetodami: stratą przy prażeniu suchejpozostałości, utlenialnością, BZT i

ChZT, absorbancją w UV. Zawartość OWO oznacza się zwykle pospaleniu substancji organicznych do CO2, który następnie oznacza się np.spektrofotometrycznie w podczerwieni lub metodą miareczkowania.

Korelacje pomiędzy wartościamipodstawowych wskaźników

zanieczyszczeń ścieków są pomocne w praktyce eksploatacyjnejoczyszczalni i pomagają sprawdzić jakość analiz. Wymienione wskaźnikizawartości związków organicznych w ściekach socjalno-bytowych niezawierających substancji toksycznych korelują miedzy sobą.Im bardziej rozłożone są związki organiczne w ściekach tym

mniejszy jest stosunek BZT5/OWO i ChZT/OWO.W praktyce eksploatacyjnej korzysta się z następującychzależności:

Procesy samooczyszczania

Procesy te zależą od: temperatury, nasłonecznienia, rozwinięcia linii

brzegowej, prędkości przepływu i inne. Ogólnie pojęciesamooczyszczania obejmuje złożony zespół procesów fizycznych,

chemicznych i biologicznych. Związki organiczne rozkładane są przede

wszystkim przez bakterie saproficzne, które wykorzystują te substancjejako źródło energii oraz na budowę nowej, żywej materii organicznej.Proces rozkładu przebiega poprzez reakcje enzymatyczne typu redox. W

warunkach tlenowych, w obecności odpowiednich organizmów,substancje organiczne odprowadzone ze ściekami do odbiornika ulegająutlenieniu do: CO2, H2O, siarczanów, azotanów i in.. Oprócz bakterii dużeznaczenie mają glony, różne formy zwierzęce. W warunkachbeztlenowych procesy rozkładu , często nazywane procesami gnicia lub

fermentacji , przebiegają znacznie wolniej od procesów aerobowych, a ich

produktami są m. in. H2S, CH4, NH3, CO2, kwasy organiczne, indol, skatol.

Niektóre z nich mają przykry zapach, są szkodliwe a nawet trujące. W

zależności od stopnia zanieczyszczenia odbiornika ściekami występują

odmienne zespoły organizmów wodnych tzw. organizmy wskaźnikowe -

saprobionty. Rozkład substancji organicznych zachodzi również w

glebie. Najszybciej rozkładowi ulegają węglowodany a następnie białka,

znacznie wolniej: pektyny, ligniny, celuloza, woski, węglowodory o ile nie

są glebami kwaśnymi.

SPOSOBY OCZYSZCZANIA ŚCIEKÓW

1.Mechaniczne

2. Fizyczno-chemiczne

3. Biologiczne

Sita służą do zatrzymywania zawiesin o wymiarach większych od

1mm. Zasadniczym elementem sita jest siatka lub perforowana blacha

przez którą przepływają ścieki. Stosuje się je do oczyszczania ścieków

przemysłowych, a zwłaszcza do odzyskiwania surowców z tych ścieków.

Zadaniem piaskowników jest zatrzymywanie ziarnistych zanieczyszczeń mineralnych - piasek i popiół. Są to urządzenia w

kształcie komór o wymiarach tak dobranych, aby umożliwić proces sedymentacji ziarnistych zanieczyszczeń.

Osadniki wstępne przyjmują ścieki nie oczyszczone luboczyszczone tylko metodami mechanicznymi.Osadniki wtórne są stosowane po urządzeniach do biologicznego

lub fizyczno-chemicznego oczyszczania.

W zależności od sposobu eksploatacji dzielimy je na: o działaniuciągłym bądź okresowym, ponadto ze względu na sposób usuwaniaosadu: z ręcznym, z hydraulicznym, z mechanicznym, bądź osadniki

zespolone z komorą fermentacyjną oraz stawy wypełnione osadem.Sprawność osadników można zwiększyć przez zastosowaniekoagulantów.

Procesy I stopnia oczyszczania mogą być niekiedy poprzedzanedodatkowym napowietrzaniem w odrębnych komorach przed osadnikamiwstępnymi. Napowietrzanie stosuje się w celu odświeżenia zagniłych

ścieków.Podstawową miarą efektywności pracy oczyszczalni II stopnia jest

zdolność obniżania ładunku zanieczyszczeń organicznych podatnych

na rozkład i wyrażonych konwencjonalnie przez ubytek BZT5. Umownie

wyróżnia się:niepełne biologiczne oczyszczanie, gdy osiąga się 85% obniżenieBZT,pełne, gdy osiąga się efektywność powyżej 85% - zwykle 95% a

stężenie zawiesin nie przekracza 30mg/l.

Dodatkowymi miernikami II stopnia oczyszczania są ubytki ChZT,

OWO, bakterii, a także usuwanie zanieczyszczeń biogennych.

Najbardziej rozpowszechniły się dwie klasyczne formy intensywnego

biologicznego oczyszczania:

z biocenozą osiadłą - złoża biologiczne,

z biocenozą pływającą - komory z osadem czynnym.W odpływie po klasycznych złożach biologicznych przyrost biomasy

od razu wydzielany jest z osadników wtórnych poza układ, zaś w

komorach osadu czynnego stosuje się wielokrotne zawracanie masy do

obiegu przy jednoczesnym wydzielaniu osadu nadmiernego. Niezależnie

od rozwijających się metod intensywnego oczyszczania ścieków, mogą

okazać się przydatne uproszczone rozwiązania.zanieczyszczeń.

RODZAJE OCZYSZCZALNI

Oczyszczalnią ścieków nazywany jest zespół obiektów technologicznych

i pomocniczych służących do oczyszczania ścieków i przeróbki osadów

pościekowych. Ze względu na stosowane metody oczyszczania iodpowiadające im urządzenia oczyszczalnie dzielimy na: mechaniczne,chemiczne, biologiczne. Ponieważ metody chemiczne i biologiczne są zazwyczaj stosowane w połączeniu z metodami mechanicznymi, stąd

oczyszczalnie dzielą się na: mechaniczno-chemiczne, mechaniczno biologiczne,

mechaniczno-chemiczno- biologiczne.

Ze względu na stopień oczyszczania ścieków można wyróżnićoczyszczalnie o następującym zakresie działania:

- wstępne mechaniczne oczyszczanie ścieków z zagospodarowaniem

osadów,- pełne mechaniczne (lub mech.-chem.) i przeróbka osadów

pościekowych,- pełne mechaniczne (lub mech.-chem.) i biologiczne oraz przeróbka

osadów pościekowych,- pełne mechaniczne i biologiczne oczyszczanie, usuwanie azotanówi fosforanów, przeróbka osadów pościekowych.Do wstępnego mechanicznego oczyszczania stosowane są kraty,

piaskowniki, odtłuszczacze. Ścieki mogą być dalej oczyszczanemechanicznie na sitach i w osadnikach (pełne mechaniczne

oczyszczanie). W razie potrzeby ścieki po pełnym oczyszczaniumechanicznym lub nawet mechaniczno-chemicznym kieruje się dooczyszczania biologicznego. Odpływy po biologicznym oczyszczaniuzawierać mogą znaczne ilości azotanów i fosforanów, stąd też należyzastosować III lub IV stopień oczyszczania.MECHANICZNEOCZYSZCZANIE ŚCIEKÓW Kraty służą do uwalniania ścieków od większych zanieczyszczeń

(prześwit od 10 do 50 mm), mogą one być ruchome lub stałe,oczyszczane ręcznie lub mechanicznie. Szybkość przepływu ścieków

przez kraty nie może być mniejsza od 0,6 m/s.Sita służą do zatrzymywania zawiesin o wymiarach większych od 1 mm.

Zasadniczym elementem sita jest siatka lub perforowana blacha. Są one

zwykle ruchome z ciągłym oczyszczaniem. Nie są używane dooczyszczania ścieków miejskich lecz przemysłowych, w celu odzyskaniasurowców.Piaskowniki - zadaniem ich jest zatrzymywanie ziarnistych

zanieczyszczeń mineralnych (piasek, popiół). Piasek usuwany wpiaskowniku powinien być wolny od organicznych zanieczyszczeń.

Odtłuszczacze służą do usuwania zanieczyszczeń o gęstości mniejszej

od wody. Przedmuchiwanie ścieków powietrzem ułatwia wypływanie

tłuszczu oraz zapobiega opadaniu zawiesin. Urządzenia typuodtłuszczaczy znajdują zastosowanie do odzyskiwania surowców ze

ścieków przemysłowych. Zwane są one wówczas łapaczami iOsadniki służą do usuwania ze ścieków zawiesin łatwo opadających nie

zatrzymanych w piaskowniku. Drugą istotną funkcją osadników jest

zatrzymywanie substancji lżejszych od wody, które nie zostały oddzielone

w odtłuszczaczu. Sprawność osadników mierzy się stopniem usuwania

zawiesin łatwo opadających (2 h w leju Imhoffa). Czas przebywania

ścieków w osadniku wynosi od 1,5 do 2,5 h, aby nie nastąpiło zagnicie

ścieków, jednak im dłuższy jest czas zatrzymania tym lepsze wyniki.

Parametry do projektowania osadników dobiera się doświadczalnie w

warunkach laboratoryjnych.

Osadniki dzieli się na: wstępne (przyjmują ścieki nieoczyszczone lub po

mech. oczyszczaniu) i wtórne (po urządzeniach do biologicznego lub

chemicznego oczyszczania). Mogą one pracować w sposób ciągły lub

okresowo, ze względu na kształt mogą być prostokątne i kołowe, poziome

lub pionowe, z ręcznym bądź mechanicznym, hydraulicznym usuwaniem

osadu, zespolone z komorą fermentacyjną, stawy wypełnione osadem.

Należy dbać o równomierny przepływ ścieków. Sprawność podnosimy

poprzez wprowadzenie koagulantów.

Koagulacja stosowana jest wtedy gdy oczyszczanie mechaniczne nie

daje zadawalających rezultatów. Proces ten prowadzi się tak samo jak

przy uzdatnianiu wody.

Zobojętnianie wykonuje się poprzez: zmieszanie ścieków kwaśnych z

zasadowymi, neutralizację chemikaliami, przepuszczanie ścieków

kwaśnych przez zasadowe złoża, przepuszczanie przez zasadowe ścieki

gazów spalinowych, wykorzystanie rezerw neutralizacyjnych odbiornika.

Podstawowym środkiem neutralizacyjnym dla ścieków kwaśnych jest

wapno palone lub hydratyzowane, NaOH i filtry z magnezytem palonym

lub węglanem wapniowym. Do neutralizacji ścieków zasadowych służą

kwasy lub gazy spalinowe w przeciwprądowych kolumnach.

Sorpcja i wymiana jonowa stosowana jest do odzysku cennych

surowców bądź usuwania składników uciążliwych. Sorbentami mogą być:

popioły lotne, szlaka, torf, węgiel, koks, ruda darniowa. Do odzysku

cennych składników stosuje się: węgiel aktywny, żel krzemionkowy,

sorbenty i jonity syntetyczne.

BIOLOGICZNE METODY OCZYSZCZANIA ŚCIEKÓW

Naturalne metody biologiczne

1. Nawadnianie.

2. Irygacja.

3. Pola filtracyjne.

4. Stawy biologiczne.

- procesy oczyszczania przebiegają w warunkach beztlenowych,

- procesy oczyszczania przebiegają w warunkach tlenowych.

Znacznie większe zastosowanie mają stawy pracujące w warunkach

tlenowych. Często dodatkowo natlenia się ścieki.

W zależności od biocenozy tlenowych stawów biologicznych można

podzielić je na stawy:

- rybne,

- glonowo-bakteryjne,

- glonowe.

Stawy rybne stosuje się do oczyszczania ścieków bytowo-gospodarczych

oraz przemysłu spożywczego. Do stawów doprowadza się ścieki

oczyszczone mechanicznie oraz wodę rozcieńczającą, zasobną w tlen,

stężenie tlenu musi być na poziomie 3-4 g/l. Są one eksploatowane od

wiosny do jesieni.

Stawy glonowo-bakteryjne mogą przyjmować znacznie więcej ścieków.

W okresie zimowym nie są one opróżniane, lecz pracują jako osadniki

gnilne.

Stawy glonowe stosowane są jako końcowy etap oczyszczania ścieków.

Glony usuwa się, a staw służy do usuwania substancji pożywkowych:

azotanów i fosforanów.

SZTUCZNE METODY BIOLOGICZNE

ZŁOŻE BIOLOGICZNE

Jest to urządzenie do biologicznego oczyszczania ścieków w środowisku

powietrznym, pracujące na zasadzie przekraplania ścieków przez

materiał wypełniający złoże.

błona biologiczna.

Recyrkulacja powoduje także zwiększenie aktywności złoża,

ponieważ zawracane ścieki wnoszą tlen, azotany i mikroorganizmy. W

dobrze zaprojektowanym złożu przy różnicy temp. 40 dopływ tlenu jest

około 20x większy od teoretycznego zapotrzebowania. Temperatura

powietrza wewnątrz złoża jest prawie równa temperaturze ścieków.

Powietrze wewnątrz złoża jest zatem zimą cieplejsze a latem zimniejsze

od powietrza na zewnątrz.

Zimą powietrze przepływa od dołu do góry a latem w kierunku

przeciwnym, jednak sztuczny ciąg powietrza stosuje się rzadko.

METODA OSADU CZYNNEGO

Oczyszczanie ścieków metodą osadu czynnego polega na ich

napowietrzeniu z charakterystycznym zespołem drobnoustrojów tzw.

osadem czynnym oraz na oddzieleniu osadu od oczyszczanych ścieków

w osadnikach wtórnych. Kłaczki osadu czynnego stanowią żelowatą masę

w której żyją głównie bakterie i pierwotniaki. Wskutek znacznych

własności sorpcyjnych osadu czynnego związki organiczne zawarte w

ściekach ulegają sorpcji na powierzchni kłaczków a następnie zostają

utleniane lub zużyte na biosyntezę nowych komórek.

oczyszczania ścieków osadem czynnym można wyróżnić następujące

etapy:

1) oczyszczanie ścieków w osadniku wstępnym

2) mieszanie ścieków wstępnie oczyszczonych z osadem

czynnym

3) napowietrzanie mieszaniny ścieków z osadem

4) oddzielanie osadu w osadniku wtórnym

5) zawracanie części osadu z osadnika do komory

napowietrzania

6) odprowadzanie nadmiaru osadu czynnego do osadnika

wstępnego lub do wydzielonej komory fermentacyjnej w celu

jego przeróbki.

Metoda oczyszczania ścieków osadem czynnym jest bardzo

PRZERÓBKA OSADÓW ŚCIEKOWYCH

Osady ściekowe powstające w oczyszczalni muszą być

przetworzone na nieszkodliwe produkty końcowe i usunięte z terenu

oczyszczalni. Surowe osady wydzielone w oczyszczalni (OW i ON) są

niebezpieczne sanitarnie, ponieważ zawierają pasożyty, bakterie

chorobotwórcze i wirusy. Osady te posiadają zdolność do zagniwania tj.

rozkładu beztlenowego związków organicznych, co wiąże się z

wydzielaniem bardzo przykrych i uciążliwych zapachów. Osady surowe

wymagają stabilizacji składu chemicznego (zlikwidowanie zdolności do

zagniwania). Stabilizacja ta obejmuje procesy: chemiczne, biologiczne i

termiczne. W czasie stabilizacji osadów następują zmiany w zawartości

wody bowiem następuje hydroliza i rozkład ciał stałych, zmiany w

zawartości i właściwościach ciał stałych (cząstek osadu) oraz zmiany w

ilości rozpuszczonych gazów.

Osady po stabilizacji (ustabilizowane) wymagają ostatecznego

usunięcia z terenu oczyszczalni.

- rolnicze wykorzystanie w stanie płynnym lub odwodnionym,

ustabilizowany bez organizmów chorobotwórczych

- składowanie na wysypiskach ustabilizowanych, higienicznie

bezpiecznych i maksymalnie odwodnione

- spalanie wymaga odwodnienia bez stabilizacji. Popiół składowany jest

na składowisku.

Wybór metody stabilizacji osadów zależy od sposobu jego

ostatecznego usunięcia z oczyszczalni oraz od wielkości oczyszczalni, np.

osady kierowane do spalania lub granulacji termicznej nie wymagają

stabilizacji biologicznej czy chemicznej i bez organizmów

chorobotwórczych.

Fermentacja metanowa

Jest to proces wielofazowy w którym w fazie I bakterie hydrolityczne

za pomocą enzymów zewnątrzkomórkowych rozkładają nierozpuszczalne

związki organiczne osadów (celuloza, ligniny, białka, tłuszcze) do

Kompostowanie

Kompostowaniu można poddawać osady surowe (mniej korzystne) lub

osady ustabilizowane po fermentacji lub tlenowej stabilizacji.

Kompostowanie wymaga zawsze odwadniania osadów. Kompostowanie

zapewnia:

- stabilizację związków organicznych

- dezynfekcję naturalną (wysoka temperatura w czasie procesu)

- redukcję masy i uwodnienia osadów

- produkcję stabilnego produktu końcowego.

Kompostowaniu poddaje się osady po zmieszaniu np. ze słomą lub trocinami,

w których zawartość ciał stałych waha się w granicach 40 do 50% a

uwodnienie odpowiednio od 60-50%. Wymagane jest osiągnięcie wartości

ksploatacyjnie.

Piroliza

Piroliza jest procesem niepełnego spalania związków organicznych

zawartych w osadzie. Produktami pirolizy są:

- gaz zawierający wodór, tlenek węgla (II i IV) oraz metan

- ciecz zawierająca smołę, oleje, aceton itd.

- węgiel (koksik) składający się z węgla oraz substancji nieorganicznych

zawartych w osadzie.

Spalanie osadów

Jest to pełne utlenienie związków organicznych osadu w temperaturze

od 800 do 1100 stopni. Osad surowy odwadnia się wstępnie, z

wykorzystaniem odwadniania mechanicznego. Następnie gaz spalinowy

po spaleniu wykorzystywany jest często do dodatkowego termicznego

suszenia osady wprowadzanego do pieca.

Produktem końcowym spalania jest popiół oraz gaz spalinowy.

Masa popiołu stanowi 20% s.m. osadu surowego. Popiół może być

składowany na wysypiskach lub wykorzystany gospodarczo do budowy

dróg.

Spalanie osadów jest uzasadnione gdy nie można rolniczo

wykorzystać ustabilizowanych osadów. Gaz spalinowy zawiera klasyczne

zanieczyszczenia: pyły i tlenki azotu, siarki i węgla a także nietypowe:

kwasy mineralne, metale ciężkie oraz węglowodory. Do spalania osadów

wykorzystuje się piece: półkowe, fluidalne oraz rusztowe gdy spalane są

jednocześnie odpady komunalne.