Tytuł	Przedstawiciele	Charakterystyka	Cele	Istota albo hasła	Wychowanie	Metoda badawcza
Pedagogika kultury	Niemcy: Wilhelm Dilthey – „Wstęp do nauki o ludzkiej duchowości” Eduard Spranger – „Formy życia” Georg Kerschensteiner – „Teoria kształcenia” Polska: Sergiusz Hessen – „Podstawy pedagogiki” Zygmunt Mysłakowski – „Pedagogika ogólna”, „Państwo a wychowanie” Bogdan Roman Nawroczyński – „Zasady nauczania”	dział pedagogiki, którego zadaniem jest kształcenie osobowości przez dobra kultury. Człowiek tworzy kulturę, ale i kultura tworzy człowieka, dlatego potrzebne jest zarazem wychowanie do kultury, jak i przez kulturę. Przez to człowiek odróżnia się od innych stworzeń i staje się człowiekiem. Jednym z zadań pedagogiki kultury jest badanie współczesnych nurtów kulturowych i wyciąganie z nich wniosków dla pedagogiki.	- zjawiska i nurty kultury: rozpoznawanie ich, ocenianie, by w końcu wyciągać z nich wnioski do wychowania. - przygotowanie wychowawców, by mogli wychować młodzież do mądrego korzystania z kultury, do rozróżniania destrukcyjnych i konstruktywnych elementów kultury, oraz by mogli tworzyć kulturę opartą na wartościach wyższych. - kształtuje człowieka w trzech wymiarach: rozumienia dziedzictwa kulturowego, umiejętności wykorzystywania go w życiu codziennym i tworzeniu kultury dla przyszłych pokoleń. .	-szanować indywidualność dziecka, w wychowaniu zachować i potęgować siły duchowe dziecka, nauczanie opierać na zainteresowaniach, zaproponować samorząd jako formę karności - kształcenie osobowości poprzez dobra (wartości) kultury -człowiek tworzy kulturę, ale i kultura tworzy człowieka, dlatego potrzebne jest zarówno wychowanie do kultury jak i przez kulturę -	Jest to proces pełno życiowy (dokonuje się poprzez wszystkie dziedziny, aspekty życia) i całożyciowy (trwa od narodzin do śmierci). Sergiusz Hessen wyróżnia trzy poziomy bytu ludzkiego i odpowiadające im trzy oblicza/poziomy wychowania. Na poziomie bytu biologicznego wychowanie to pielęgnacja i tresura, nauka podstawowych czynności życiowych i opieka. Na poziomie bytu społecznego wychowanie to urabianie, przekazywanie norm społecznych, wzorów zachowań, przygotowanie do życia w społeczeństwie. Na poziomie bytu duchowego wychowanie utożsamiane jest z kształceniem. Kształcenie się osobowości jednostki, prowadzące do jej autonomii, pełni życia i samorealizacji.	Wyróżnia się 2 metody:misjonarska – pokojowe pozyskiwanie nowych zwolenników oraz kulturkampf – wprowadzanie idei za pomocą siłowych metod totalitarnych.