ZEMSTA
Zemsta jest społecznie potępiana.
Każdy przynajmniej raz w życiu chciał lub dokonał zemsty – „oko za oko, ząb za ząb”.
Żądza zemsty jest instynktownym odruchem na krzywdę – pozostałością barbarzyńskiej przeszłości – za doznaną krzywdę żąda się odpowiednika.
Zemsta to „skalpel” oczyszczający „ranę/wrzód” (krzywdę) oraz przyspieszający gojenie się tejże.
Akt zemsty jest czynnością oczyszczającą naszą świadomość – satysfakcjonuje „serce”, otępia „umysł”.
Z drugiej strony można przeczekać i zapomnieć o przykrym zdarzeniu/zdać się na wyrok sądu – pozostaje niedosyt, nie wykonany obowiązek względem samego siebie.
Prawo to tylko uregulowana zemsta pozbawiona pewnej irracjonalności.
Z psychologicznego punktu widzenia – co jest większym złem/co jest korzystniejsze – świadoma zemsta czy jej brak – moralna niejednoznaczność zemsty.
Słodkie uczucie dokonania zemsty – odwieczne pragnienie człowieka – „zemsta jest rozkoszą Bogów”.
Wykonała:
Mariola Marszałek
I rok mgr