PRĄDY DIADYNAMICZNE - BERNARDA

Powstają w wyniku prostowania prądu zmiennego o częstotliwości 50 Hz i nałożenia powstałych połówek sinusoidy na podprogowe natężenie prądu galwanicznego (2-4 mA).

Znanych jest 6 rodzajów prądów, które składają się z komponenty galwanicznej (prąd stały) i zmiennej (prąd sinusoidalnie zmienny). To powoduje, że wartość mocy impulsu nie spada do zera, tylko do minimalnej wartości prądu stałego. W związku z tym prądy te mają właściwości bodźcowe prądów impulsowych oraz właściwości prądu stałego o małym natężeniu.

Poprzez kombinacje dwóch podstawowych częstotliwości 50 Hz i 100 Hz (DF i MF) (przez zastosowanie zmiany tych prądów w odpowiednich stosunkach czasowych, ich modulacje oraz przerywanie) uzyskuje się 4 pozostałe rodzaje prądów; (CP, LP, RS, MM)

Do opracowania przebieg i opis prądów DF, MF, CP, LP, RS, MM - <<MIKA>>

Działanie biologiczne prądów diadynamicznych:

1. Działanie przeciwbólowe ( DF, CP, LP)

Wyraża się podwyższeniem progu odczuwania bólu; najsilniejsze działanie i przełamanie oporu skóry wykazuje prąd DF;

2. Wpływ na naczynia krwionośne (MF, CP)

• Powodują powstawanie w tkankach substancji mających właściwości rozszerzania naczyń krwionośnych (rozszerzenie naczyń jest silniej wyrażone w okolicy katody);

• Pobudzają włókna nerwowe układu autonomicznego odpowiedzialne za rozszerzenie naczyń;

• Wzmożenie aktywności naczynioruchowej i lepsze ukrwienie tkanek , usprawnianie procesów odżywiania i przemiany materii tkanek (leczenie obrzęków pourazowych oraz zaburzeń czucia obwodowego);

3. Wpływ na mięśnie szkieletowe

• Prąd MF o częstotliwości 50 Hz powoduje wzmożenie napięcia mięśni, natomiast prąd DF o częstotliwości 100 Hz jego obniżenie;

• Naprzemienne stosowanie prądów wyżej wymienionych, które występują w prądach CP i LP, powodują niejako izometryczną ,,gimnastykę'' mięśnia i daje to w efekcie jego przekrwienie i obniżenie napięcia (leczenie zespołów mięśniowych przebiegających ze wzmożonym napięciem mięśni)

• Do elektrostymulacji - czyli pobudzanie do skurczu mięśni szkieletowych, szczególnie przydatne są prądy RS i MM, które składają się z serii impulsów oddzielonych od siebie przerwami; w czasie oddziaływania impulsów uzyskuje się skurcz mięśnia, natomiast w czasie przerwy - jego rozluźnienie; prądy RS i MM są wykorzystywane do elektrostymulacji mięśni zdrowych lub nieznacznie uszkodzonych;

METODYKA ZABIEGÓW

• Wielkość i rodzaj elektrod dobiera się w zależności od okolicy ciała, w której ma być wykonany zabieg;

• W metodzie klasycznej należy pamiętać o odpowiedniej grubości podkładów użytych do zabiegów ( zgodnie z zasadami obowiązującymi podczas zabiegów z wykorzystaniem prądu stałego); stosując prądy impulsowe małej częstotliwości (bez podstawy prądu stałego) można używać cieńszych podkładów,

• W miejscu bolesnym umieszcza się zawsze elektrodę połączoną z biegunem ujemnym (katoda)

• Elektrodę połączoną z dodatnim biegunem (anoda) umieszcza się obwodowo w stosunku do poprzedniej, jednak w taki sposób, aby przebieg prądu między elektrodami obejmował miejsce, gdzie występuje schorzenie;

• W celu uzyskania lepszych efektów leczniczych stosuje się sekwencje różnych rodzajów prądów; należy zmieniać rytmy MF i DF, układając je w sekwencje, w tym stosować gotowe sekwencje LP i CP;

• Jedna sekwencje powinna trwać od 0,5 sek do 3 min, cały zabieg od 2 -10 min;

• Jako pierwszy należy użyć w sekwencji rytm DF, ponieważ jest odczuwalny najłagodniej i daje najsilniejszą inhibicję (działanie przeciwbólowe)

• Dobór odpowiednich rodzajów prądów DD oraz kolejność ich stosowania są uwarunkowane rodzajem schorzenia (tabela <MIKA>)

• Natężenie prądów DD powinno mieścić się pomiędzy progiem odczuwania tych prądów a progiem bólu;

• W zabiegach przeciwbólowych - natężenie prądu do granicy bólu;

• W nerwobólach i zabiegach poprawiających ukrwienie - natężenie prądu niewiele przekraczające próg odczuwania;

• Liczba zabiegów w serii zależy od rodzaju schorzenia, zabiegu i zwykle wynosi 6-10 zabiegów, wykonywanych codziennie lub co drugi dzień, przerwa pomiędzy kolejnymi seriami powinna wynosić 6-8 dni, pełny cykl leczenia ogranicza się zwykle do 2-3 serii zabiegów;

• Po 3-4 zabiegach powinien występować pozytywny skutek, który jest wskazaniem do ich kontynuacji; w przypadku braku efektu należy przerwać zabiegi na kilka dni i ponowić je w zmienionym układzie aż do uzyskania oczekiwanych rezultatów;

WSKAZANIA

• Zespoły bólowe przebiegające ze wzmożonym napięciem mięśni

• Bóle ok. szyjnego odcina kręgosłupa, potylicy i pasa barkowego - DF, CP

• Bóle pleców i kręgosłupa - DF, CP

• Zespół rwy kulszowej - DF, CP, LP lub DF, MF, CP

• Nerwoból splotu barkowego - DF, CP

• Nerwoból nerwu trójdzielnego DF, CP

• Rwa kulszowa w przebiegu choroby dyskowej - DF, CP, LP

• Choroba Raynauda (wczesny okres owrzodzeń) DF, CP

• Migrena - DF

• Samorodna sinica kończyn - DF, CP

• Zapalenie okołostawowe stawu ramiennego DF, CP

• -------------\\---------------stawu łokciowego DF, LP

• Choroba zwyrodnieniowa stawów DF, LP, CP

• Stany po urazach stawów i mięśni oraz ścięgien DF, CP lub DF, LP

• Porażenie obwodowe nerwu twarzowego DF, CP

• Półpasiec DF, CP

• Odmroziny DF, CP

• Obrzęki na tle zaburzeń odżywczych DF, CP lub DF

PRZECIWWSKAZANIA

• U osób z wszczepionym rozrusznikiem serca

• Ropne stany zapalne skóry i tkanek miękkich

• Wypryski

• Stany gorączkowe

• Porażenia spastyczne

• Miejscowe zaburzenia czucia

• Nowotwory łagodne i złośliwe

• Skaza krwotoczna

• Ostre procesy zapalne i infekcje ogólne

• Osobnicza nietolerancja prądu

• Zakrzepy

• Zagrożenia zatorami

• Zakrzepowe zapalenie żył

• Metale w tkankach poddanych zabiegowi, endoproteza

• Miażdżyca zarostowa tętnic

• Nie stosować na okolice serca