Zasady ochrony dóbr kultury w Polsce

Polska w 1957 r. ratyfikowała konwencję haską wraz z Dokumentami towarzyszącymi i przestrzega wynikających z nich ustaleń.

Ochronie na wypadek zagrożenia bezpieczeństwa państwa i konfliktu zbrojnego podlegają:

1. dobra kultury objęte konwencją haską z dnia 14 maja 1954 r,

2. podstawowa dokumentacja dóbr kultury:

—- dokumentacja zabytków (rejestry, kartoteki ewidencyjne, fototeki, dyski komputerowe, dokumentacja badań naukowych nad zabytkami oraz sztuki filmowej i fotografii),

— dokumentacja muzealiów (księgi wpływów, księgi Inwentarzowe, karty katalogowe, mikrofilmy),

— dokumentacja bibliotek (księgi wpływów, księgi inwentarzowe, katalogi, mikrofilmy materiałów bibliotecznych.

Na wypadek zagrożenia bezpieczeństwa państwa i konfliktu zbrojnego ochroną obejmuje się zarówno nieruchome, jak I ruchome dobra kultury.

Ochronę nieruchomych dóbr kultury zapewnia się przez wykonanie prac

ewidencyjno-dokumentacyjnych i techniczno-inżynierskich. Natomiast ochrona

ruchomych dóbr kultury polega na ich ukryciu, zabezpieczeniu przed zniszczeniem

W schronach lub ukryciach znajdujących się:

♦ W obrębie danej instytucji tub placówki (np. obiektu zabytkowego, muzeum,

biblioteki itp.),

♦ rejonie miejscowości dotychczasowego ich eksponowania, » w innych miejscowościach,

♦ poza granicą państwa.