Celem pracy jest określenie charakteru kompleksów powstających w układzie zawierającym Cu(II) oraz etylenodiaminę (en), przez:

-wyznaczenie stałych protonowania etylenodiaminy

-badanie składu kompleksów

-badanie labilności kompleksów, metodą spektrofotometryczną.

Odczynniki

- 0,1 mol/dm³ roztwór etylenodiaminy NH₂-CH₂-CH₂-NH₂

- 0,1 mol/dm³ i 0,01 mol/dm³ roztwór siarczanu miedzi(II) CuSO₄

- 0,1 mol/dm³ roztwór azotanu potasu KNO₃

- 0,1 mol/dm³ kwas solny HCl

- woda destylowana - H₂O

Wszystkie odczynniki stosowane w tym doświadczeniu zostały wyprodukowane przez P.P.H. Polskie Odczynniki Chemiczne.

Aparatura

- pehametr CP-251 ELMETRON

- elektroda szklana kombinowana(zawierająca elektrodę odniesienia)

HYDROMET ERH - 111 Nr 3204

- spektrofotometr Spekol 11

- kuwety o grubości 1 cm

- pipeta wielomiarowa 5 ml Ex PN

- pipeta wielomiarowa 25 ml Ex PN

- biureta o pojemności 50 ml Ex PN

- probówki miarowe o pojemności 10 cm³

- mieszadło magnetyczne Electromagnetic Siwer 21

- zlewki na 120 i 150 ml PN TERMISIL

- cylinder miarowy 50 ml

Badanie składu kompleksów

Do 10 probówek o pojemnościach 10 cm³ dodano po 5 cm³ 0.1mol/dm³ roztworu etylenodiaminy oraz zmienne ilości(1-5)cm³ 0.1mol/dm³ roztworu siarczanu miedzi(II). Probówki uzupełnić wodą destylowaną do objętości 10 cm³. Porównać barwy roztworów i zmierzyć pH wszystkich roztworów.

Wybrano roztwory najsilniej zabarwione spośród roztworów obarwie niebieskie oraz roztworów o barwie fioletowej. Porównać pH tych roztworów oraz zmierzyć absorbcję w zakresie od 400-600 nm co 20 nm. Porównać pasma absorpcji obydwu roztworów z widmem 0.1mol/dm³ roztworów siarczanu miedzi(II).

Bdanie labilności kompleksów

Wybrane roztwory alkalizowano lub zakwaszano stopniowo obserwując zmiany w roztworach. Obserwarwacje zanotowano.

---