SYSTEMY LOGISTYCZNE

LOGISTYKA MIEJSKA

LOGISTYKA MIEJSKA:

• Logistyka miejska to podejmowane działania i procesy zarządzania przepływami osób, dóbr i informacji wewnątrz logistycznego systemu miasta, zgodnie z celami i potrzebami rozwojowymi miasta i uwzględnieniem jego złożonych społecznych funkcji.

• Decyzje zarządcze powinny uwzględniać kryteria efektywności (oszczędzania kosztów) oraz sprawności (lepszej obsługi klienta)

1. Podsystemy funkcjonalne logistyki miejskiej

• Transport, obejmujący dobra materialne, w tym przesył mediów

• Transport i składowanie odpadów komunalnych

• Komunikacja zbiorowa i indywidualna

• Składowanie dóbr materialnych w kanałach dystrybucji (na poziome hurtu i detalu)

• Sterowanie przepływami dóbr i osób

Klasyfikacja przepływów ładunków w ramach miasta
Wywóz ładunków wyprodukowanych w mieście z obszaru miasta do otoczenia
Wwóz ładunków spoza miasta do obszaru miejskiego
Przewozy wewnątrz organizmu miejskiego
Przewozy tranzytowe – dobra przewożone przez obszar miasta, w tym również czasowo w nim składowane

1. Logistyczna infrastruktura miasta:

• Mieszkaniowa

• Przemysłowa

• Kultury i wypoczynku (kina, teatry, parki)

• Edukacji (szkoły, uczelnie)

• Usługowa (sklepy, restauracje)

• Zapewnienia bezpieczeństwa(straż, policja, pogotowia)

• Komunikacji i transportu (drogi, parkingi, przystanki, stacje benzynowe, zajezdnie)

• Zaopatrzenia w media (prąd, woda, gaz, ciepło)

• Ochrony zdrowia (przychodnie, szpitale)

1. Cele logistyki miejskiej

• Wejście decyduje o zasilaniu systemu (zasoby: ludzie, materiały, informacje, media, łączność)

• Wyjście jest funkcją systemu w postaci rezultatów działania systemu (dostarczenia produktów i usług, umożliwiających obsługę użytkowników-mieszkańców na określonym poziomie poprzez oddziaływanie na przepływy materiałowe, ludzkie i informacyjne)

1. Złożoność celów logistyki miejskiej

• Cele logistyki miejskiej należy traktować jako zbiór (wiązkę) celów obejmującą różne cele cząstkowe

• Zespół celów należy skoordynować, zintegrować, uporządkować oraz określić ich hierarchię

• Wielość celów częstokroć powoduje ich konfliktowy charakter, który może być rozwiązany przez ich identyfikację i prawidłową koordynację

1. Logistyczny opis miasta

• Opisując miasto pod względem logistycznym należy brać pod uwagę:

• Charakterystykę populacji oraz jego strukturę (wiek, zatrudnienie, cechy zdrowotne) i zmiany następujące w czasie (w tym o charakterze długookresowym)

• Charakterystykę wyposażenia (infrastruktury) znajdującego się w granicach miasta oraz na obszarach przylegających(zasoby, potencjał, rezerwy, lokalizację)

1. Charakterystyka składników systemu logistycznego miasta

• Zasoby generatywne (warunkujące zasilanie całego systemu) w postaci zasobów środowiskowych, inwestycji oraz dostępnych mediów);

• Obiekty logistyczne

• Otoczenie (warunki) środowiskowe, społeczno-gospodarcze, technologiczne i organizacyjno-prawne

1. Cechy charakterystyczne logistyki miejskiej

• Niejednorodność (zawiera systemy i podsystemy, naturalne i sztuczne, ożywione i nieożywione, abstrakcyjne i konkretne);

• Mnogość powiązań technicznych, ekonomicznych, organizacyjnych, społecznych, kulturowych, ekonomicznych, edukacyjnych

• Każdy z podsystemów ma własną strukturę (przeważnie hierarchiczną)

• Złożoność (wielka liczba elementów wzajemnie ze sobą powiązanych)

• Otwartość (interakcje w ramach systemu, ale również otoczenia);

• Zmienność w czasie;

• System jako całość przedstawia znaczną wartość;

• Dynamiczność zmian łącznie z pogarszaniem się lub polepszaniem sytuacji w poszczególnych podsystemach;

• Nieliniowość (możliwość zarówno wystąpienia efektów synergii, jak i chaosu);

• Występowanie zarówno elementów pasywnych (np. ulice) jak i aktywnych (np. środki komunikacji miejskiej)

• Nierównomierność w czasie i przestrzeni;

• Inercyjność – pewnego rodzaju bezwładność, polegająca na odroczeniu w czasie skutków zmian;

• Adaptacyjność (zdolność do samoorganizacji i uczenia się);

• Różnorodność funkcji (system zarządczy, wykonawczy)

• Szeroka skala czasowa procesów (zarówno krótko- jak i długoterminowe)

1. Przepływy systemowe w logistyce miejskiej

• System przemieszczania dalekiego (zewnętrznego, wychodzący poza granice miasta, ale wpływający na jego funkcjonowanie)

• System przemieszczania bliskiego (wewnętrznego, odbywający się na terenie miasta)

1. Organizacja miejskich centrów logistycznych

• Centrum to miejsce, w którym działa co najmniej dwóch przewoźników kierujących się zasadą wspólnej organizacji i koordynacji procesów transportowych, przeładunkowych i składowania w aspekcie optymalnego kryterium ekonomicznego

• Centrum oprócz usług transportowych świadczy usługi logistyczne

• Centra logistyczne są kapitałochłonne

TRANSPORT MIEJSKI

• Funkcjonalna klasyfikacja środków transportu miejskiego

• indywidualne (rower, motorower, motocykl, taksówka, samochód osobowy),

• grupowe (mikrobus, taksówka, samochód osobowy),

• zbiorowe (autobus, trolejbus, tramwaj, metro, kolej miejska).

• Elementy infrastruktury transportu miejskiego

• drogi i ulice wraz z urządzeniami służącymi do organizacji ruch kołowego i pieszego,

• torowiska metra, kolei i tramwajów,

• sieć energetyczna zasilająca metro, koleje, tramwaje i trolejbusy,

• podstacje energetyczne (transformatory),

• przystanki, stacje i węzły przesiadkowe,

• zajezdnie autobusowe, tramwajowe i trolejbusowe,

• parkingi.

• Elementy polityki miejskiej w odniesieniu do infrastruktury transportowej

• Specjalizacja ważniejszych ciągów komunikacyjnych w zakresie określonych rodzajów komunikacji (np. wydzielenie ciągów dla pieszych);

• Równomierne i możliwie najpełniejsze wykorzystanie zdolności przelotowej sieci komunikacyjnej;

• Podstawowa sieć komunikacyjna powinna być skonfigurowana w postaci obwodów zamkniętych;

• Skrócenie czasu dojścia do przystanków (skupienie wokół nich zabudowy);

• Zwiększenie częstotliwości ruchu pojazdów (koncentracja tzw. generatorów ruchu wzdłuż trasy – miejsca pracy, szkoły, uczelnie); przykład – linia 10 w Białymstoku;

• Zwiększenie prędkości pojazdów (polepszenie stanu infrastruktury i organizacji ruchu)

• Zróżnicowanie potrzeb przewozowych (tworzenie obszarów mieszkalnych czy dzielnic przemysłowych).

• Dostosowanie transportu publicznego do wymogów osób niepełnosprawnych:

• Wprowadzenie pojazdów niskopodłogowych, wyposażenia pojazdów starego typu w specjalne platformy

• Zapewnić ludziom na wózkach dostęp do metra

• Zapewnić czytelną i zrozumiałą informację na każdym etapie podróży

• Skutki polityki miast w stosunku do przewozów towarowych

• Czas obsługi transportowej stale ulega skróceniu i jest przesuwany na część doby, charakteryzujący się mniejszym natężeniem przewozów osobowych (noce, weekendy i święta)

• Wyznaczane są strefy ograniczonego dostępu lub całkowitego zakazu poruszania się pojazdów ciężarowych

• W przypadku konfliktów preferowane są przepływy osobowe przed towarowymi

• Procesy zaopatrzenia towarowego (szczególnie w centrach miast) są nieracjonalne

• Niedogodności transportu dostawczego w miastach:

• Niszczenie infrastruktury drogowej (nawierzchnia, krawężniki, koleiny) przez ciężkie pojazdy dostawcze

• Mniejszy komfort życia mieszkańców (hałas i zanieczyszczenia)

• Mniejsza elastyczność samochodów dostawczych w aspekcie dojazdów do miejsc rozładunku

• Zagrożenia dla ruchu drogowego ze względu na gabaryty i parkowanie w niedozwolonych miejscach

• Koncepcja ograniczania możliwości korzystania z nieracjonalnych środków transportu na wydzielonych fragmentach sieci transportowej:

Podział miasta na strefy:

• 0 – o priorytecie ruchu pieszych,

• A – o największej koncentracji celów podróży i ograniczonej powierzchni dróg i parkingów, strefa ta powinna być obsługiwana przez sprawną komunikację zbiorową przy ograniczonym ruchu samochodów osobowych,

• B – o średniej koncentracji celów podróży (obszary zabudowy wielorodzinnej, tereny przemysłowe - składowe, tereny rekreacyjne); w strefie tej istnieje zarówno potrzeba, jak i możliwość współdziałania komunikacji zbiorowej i indywidualnej,

• C – o małej koncentracji celów podróży (obszary rozległej zabudowy) w strefie tej istnieją warunki dominującej roli komunikacji indywidualnej.

SYSTEMY LOGISTYCZNE

PATRYCJA GWÓŹDŹ
Technik logistyk 2