Agnieszka Płatek

Grupa 1

Data wykonania ćwiczenia: 24.05.2014

Data wykonania sprawozdania: 27.05.2014

Obróbka skrawaniem

Celem obróbki skrawaniem jest uzyskanie żądanych wymiarów, kształtów oraz gładkości powierzchni wykonywanego elementu. Realizowane jest to poprzez usunięcie tzw. zbędnego materiału przy pomocy narzędzi skrawających. Materiały podlegające obróbce skrawaniem to:

1. Metale

2. Tworzywa

3. Drewno i materiały drewnopochodne

4. Materiały pochodzenia mineralnego

5. Materiały inne

Wyróżnia się następujące metody obróbki skrawaniem:

1. Ręczne

2. Mechaniczne (odbywa się przy pomocy maszyn tzw. obrabiarek)

Do najważniejszych technik obróbki skrawaniem należy cięcie, wiercenie, toczenie, frezowanie, struganie, szlif.

CIĘCIE

Jest to rozdzielenie materiału przy pomocy pił mechanicznych. Narzędziem w tej technice jest brzeszczot. Piły dzielimy na piły o ruchu posuwisto- zwrotnym które posiadają brzeszczoty taśmowe bądź o ruchu obrotowym- posiadają brzeszczoty tarczowe. W trakcie cięcia wytwarza się wysoka temperatura. Jest ona zmniejszana poprzez użycie cieczy smarująco- chłodzącej (tzw. borolej)

WIERCENIE

Wiercenie polega na wykonaniu otworów bądź wgłębień. Narzędziem w tej technice jest wiertło bądź rozwiertak. Maszyna służąca do wiercenia to wiertarka (np. stołowa lub kolumnowa). W procesie wiercenia narzędzie wykonuje jednocześnie ruch obrotowy i posuwowy przy nieruchomym przedmiocie obrabianym. Wiercenie można podzielić ze względu na to, czy skrawają całe krawędzie skrawające, czy też tylko ich część. wyróżniamy:

a). Wiercenie w pełnym materiale, zwane krótko wierceniem,

b). Wiercenie wtórne, zwane powiercaniem

c). Rozwiercanie zgrubne– powiększa średnicę otworu, pozwala uzyskać większą dokładność niż wiercenie wtórne,

d). Rozwiercanie wykańczające– stanowi końcowy zabieg obróbki otworu, przeprowadzany po wierceniu i rozwiercaniu zgrubnym.

TOCZENIE

Toczenie to obróbka powierzchni wewnętrznych i zewnętrznych materiałów walcowych, stożkowych, kulistych (brył obrotowych). Narzędziem są noże tokarskie, maszyną- tokarki. Wyróżnić można następujące tokarki:

a). Tokarka uniwersalna - do nacinania gwintów i ślimaków służy śruba pociągowa. Stosuje się je w produkcji jednostkowej oraz małoseryjnej

b). Tokarki tarczowe- posiadają poziomą oś wrzeciona roboczego z dużą tarczą tokarską

c). Tokarki karuzelowe- mają pionową oś obrotu wrzeciona roboczego zakończonego dużą tarczą zwaną stołem. Służą do obróbki dużych przedmiotów o małej długości

d). Tokarki rewolwerowe

e). Tokarki półautomatyczne

f). Tokarki automatyczne

g). Tokarki ze sterowaniem numerycznym

FREZOWANIE

Jest to obróbka powierzchni o praktycznie dowolnym kształcie a w szczególności powierzchni płaskich. Wykonuje się rowki, wgłębienie oraz wpusty. Maszyna wykonujące te prace to frezarka, narzędzie natomiast to frezy. Frezy dzielimy na frezy walcowe i tarczowe. Frezowanie należy do sposobów obróbki skrawaniem, w którym narzędzie wykonuje ruch obrotowy, a przedmiot obrabiany ruch posuwowy prostoliniowy lub krzywoliniowy. Frezarki w zależności od konstrukcji układu nośnego dzieli się na

a). Frezarki wspornikowe- pionowe i poziome

b). Frezarki bez wspornikowe- pionowe, wzdłużne i karuzelowe, narzędziowe, kopiarki i frezarki do gwintów

STRUGANIE

Struganie to obróbka powierzchni przede wszystkim płaskich. Maszyna dzięki której wykonywane są te prace to strugarki natomiast narzędzia- noże strugarskie. Jest to sposób obróbki skrawaniem, w którym zarówno ruch narzędzia, jak i ruch przedmiotu obrabianego są ruchami prostoliniowymi. Obróbkę taką często rozpatruje się jako szczególny przypadek toczenia powierzchni obrotowej o nieskończenie dużym promieniu krzywizny. Dlatego też budowa i geometria noży strugarskich jest bardzo zbliżona do budowy i geometrii noży tokarskich.

W zależności od tego, czy ruch główny wykonuje narzędzie, czy też przedmiot obrabiany wyróżnić należy dwie odmiany strugania:

• struganie wzdłużne – ruchem głównym jest ruch przedmiotu (wraz ze stołem strugarskim), a ruchem pomocniczym jest ruch narzędzia,

• struganie poprzeczne – ruchem głównym jest ruch narzędzia, a ruchem pomocniczym ruch przedmiotu (wraz ze stołem strugarskim).

SZLIF

Szlifowanie jest to obróbka wykończeniowa powierzchni za pomocą narzędzi ściernych, w wyniku której uzyskuje się duże dokładności wymiarowe i kształtowe oraz małą chropowatość. Szlifowanie można wykonywać na otworach, wałkach i płaszczyznach. Maszyny do tego typu obróbki nazywane są szlifierkami a narzędzia skrawające to ściernice szlifierskie.