Autostymulacja u dzieci z autyzmem.

    Zachowania stereotypowe definiowane są jako powtarzające się ruchy. Można je określać także mianem stereotypii lub autostymulacji.
U dzieci z autyzmem można zaobserwować takie zachowania zarówno na poziomie motoryki dużej, jak i małej. Najczęściej są to kołysanie się ciała, bieganie, podskakiwanie, bieganie w kółko, machanie rękoma lub dłońmi, czy nawet uderzanie głową. Jeśli chodzi o motorykę małą są to takie zachowania jak przewracanie oczami, wpatrywanie się w światło, napinanie ciała, machanie palcami przed twarzą (lub przedmiotami) oraz robienie min. Dzieci z autyzmem często do swoich stymulacji włączają różne przedmioty. Mogą nimi zarówno machać przed oczami, bądź kręcić nimi (kręcenie talerzami, pokrywkami). Zdarzają się również takie zachowania jak pocieranie dłońmi o strukturę przedmiotów, czy wpatrywanie się w linie pionowe lub poziome oraz kartkowanie stron w gazetach.
    Wydaję się, iż wszystkie te zachowania dostarczają dzieciom z autyzmem sensorycznego (stymulacje wzrokowe czy słuchowe) bądź kinestetycznego (kołysanie się czy skakanie) sprzężenia zwrotnego. W momencie występowania różnych zachowań autostymulacyjnych dziecko często nie zwraca uwagi na otoczenie (Koegel, 1982).
    Bardzo często dzieci z autyzmem mogą godzinami angażować się w autostymulację. Przerwanie tych zachowań może spotkać się z oporem czy atakiem złości. Badania naukowe pokazują, iż występowanie autostymulacji u dzieci, niekorzystnie wpływa na ich reaktywność oraz utrudnia nabywaniu bardziej normalnych zachowań (Lovaas, 1971).
To właśnie dzięki takim zachowaniom, dzieci z autyzmem, określa się jako „żyjące we własnym świecie”.