CHARAKTERYSTYKA DZIECKA NIEDOSŁYSZĄCEGO

Praca zaliczeniowa

Opracowała:

Monika Przybyło

Oligofrenopedagogika - Mielec

Osobę, jaką pragnę scharakteryzować jest czteroletnia „X”, która posiada wadę słuchu bez dodatkowych niepełnosprawności intelektualnych, czy też niepełnosprawności ruchowych.

Dziewczynka cierpi na niedosłuch prawego ucha. Jest on wynikiem zaniedbania ostrej choroby ucha w wieku dwóch lat.

Wada, jaką posiada „X” ogranicza odbiór mowy drogą słuchową. Odbiór informacji słownej jest pełniejszy przy stosowaniu aparatu słuchowego. Osoby słabosłyszące takie jak „X”, w odróżnieniu od osób niesłyszących mogą opanować mowę ustną drogą naturalną, poprzez słuch. Wada ta nie jest tak wielka, aby uniemożliwiała korzystanie ze słuchu w życiu codziennym, pracy
i zabawie, ogranicza jednak i zniekształca odbieraną mowę ustną. Osoby niedosłyszące, słabosłyszące w zależności od uszkodzenia narządu słuchu mają pewne trudności w kontaktach słownych, słuchaniu radia, wykonywaniu zawodu wymagającego dobrego słuchu.

Metody terapeutyczne jakie możemy stosować w komunikacji z „X”, to metoda ustna. Metodę tą dzielimy na: metodę matczyną, oraz metodę audytywno – werbalną

Metoda matczyna – słowna polega na całkowitym uczeniu mowy ustnej, opartej na podstawach fonetyczno – psychologicznych. W metodzie tej zaleca się aby porozumiewać się z dzieckiem mową ustną od najwcześniejszych lat. Dziecko ma nie tylko „słuchać” swojej mowy, ale ją widzieć i czuć. Wykorzystuje się i organizuje sytuacje prowokujące do rozmowy.

Natomiast metoda audytywno – werbalna polega na wykorzystywaniu drogi słuchowej w procesie kształcenia mowy. Rewalidacja oparta jest na wczesnym wychowaniu słuchowym i treningu słuchu. Wykorzystuje się maksymalnie posiadane przez dziecko resztki słuchu, a także mowę w jej formie dźwiękowej i graficznej.

W zależności od wieku i etiologii osoby z wadą słuchu mają w Polsce zorganizowaną opiekę i kształcenie w placówkach podlegających Ministerstwu Zdrowia bądź Ministerstwu Edukacji Narodowej.

Etapy edukacji dla „X” z wadą słuchu

Pierwszym etapem, który przygotuje dziecko do edukacji z rówieśnikami zdrowymi jest Poradnia Rehabilitacyjna dla Dzieci i Młodzieży z Wadami Słuchu Polskiego Związku Głuchych. Placówki te prowadzą opiekę ambulatoryjną, zapewniają diagnozę, naukę porozumiewania się, uwrażliwienie słuchu bez odrywania dziecka ze środowiska domowego, a także organizują różne formy przygotowania rodziców do pracy rewalidacyjnej z własnym dzieckiem. Pracują tam lekarze audiolodzy, foniatrzy, logopedzi, pedagodzy, psychologowie itd.

Kolejnym ośrodkiem, w którym „X” może pobierać edukację są Specjalne Ośrodki Szkolno-Wychowawcze, w skład których mogą wchodzić przedszkola specjalne, szkoły podstawowe, zawodowe, internaty i inne. Zadaniem tych placówek jest zapewnienie opieki, kształcenia i rewalidacji dzieci i młodzieży
z wadą słuchu, które nie mogą sprostać wymaganiom programowym przedszkoli i szkół masowych.

W szkołach dla dzieci słabo słyszących obowiązuje program szkoły masowej, dostosowany do możliwości danego zespołu uczniowskiego. W czasie pobytu w tego typu placówkach uwzględnia się następujące metody i zasady:

- PROFILAKTYKĘ: zapobieganie występowaniu i pogłębianiu się wady słuchu i jej skutków

- KOMPENSACJĘ: rozwijanie i wykorzystywanie innych zmysłów

- KOREKTURĘ: wykorzystywanie różnych urządzeń technicznych, ułatwiających odbiór świata dźwięków, w tym dźwięków mowy

- USPRAWNIANIE: uwrażliwianie istniejących resztek słuchu
i wykorzystywanie ich dla pełnego rozwoju dziecka

- DYNAMIZOWANIE: psychiczne aktywizowanie jednostki, budzenie wiary we własne siły i możliwości

Dziewczynka może również korzystać z placówek oświatowych dla dzieci słyszących. Są to przedszkola i szkoły powszechne różnego stopnia. Wśród instytucji, których zadaniem jest pomoc, kształcenie i wspieranie doradcze osób
z wadą słuchu w ich funkcjonowaniu społecznym, jest wiele organizacji społecznych a mianowicie: Polski Związek Głuchych, Towarzystwo Walki
z Kalectwem, stowarzyszenie rodziców itp.

„X” może z powodzeniem uczęszczać do szkoły masowej oraz kształcić się na każdym poziomie edukacji, z uwzględnieniem jej indywidualnych potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności.