MATERIAŁY BUDOWLANE I ICH TECHNOLOGIE
Wprowadzenie o klasyfikacji cementów powszechnego użytku
Zespół nr	Grupa	Wydział Inżynierii Lądowej
1.JANINA KRASZEWSKA 2.AGNIESZKA KOWALSKA 3.ANNA KRUL	Prowadzący: Elżbieta Gantner	Dzienne	R.A.2001/2002
				Semestr:3
Ocena:

SPOIWA CEMENTOWE

Podstawowe materiały składające się na budowę cementu to wapienie i wapienie margliste.

Surowce te, wydobywane kopalniach odkrywkowych, podlegają następującym procesom:

1. Wypalanie wapieni marglistych w temp. ok.1450°C, w wyniku którego powstaje klinkier cementowy-zbita leizna bardzo twardego materiału.

2. Przemielenie klinkieru wraz z odpowiednimi dodatkami, regulującymi czas wiązania oraz poprawiającymi właściwości cementu (gips dwuwodny zwalniający proces twardnienia, anhydryty - do cementów specjalnych, , żużel wielkopiecowy itp.).

W wyniku tych procesów powstaje cement powszechnego użytku.

Spoiwa cementowe zgonie z normą powszechnego użytku z 1997 roku dzielą się na następujące rodzaje:

-CEM I - cement portlandzki czysty

-CEM II - grupa cementów mieszanych

-c.p. krzemionkowy

-c.p. żużlowy

-c.p. pucolanowy:

- c.p wapienny

- c.p popiołowy

- c.p żużlowo-popiołowy

-CEM III - cement hutniczy (duża ilość żużlu wielkopiecowego-odporny na siarczany).

-CEM IV - cement pucolanowy, zawiera pyły krzemionkowe, pucolanę naturalną, popiół lotny (do 35%).

Wymagania dotyczące cementu uwzględniają odpowiedni skład chemiczny oraz właściwości fizyczne i mechaniczne materiału.

Właściwości chemiczne określa norma EN 196-2, EN -196-21.

W zależności od czasu wiązania wyróżniamy następujące klasy cementu:

-32,5

-42,5

-52,5

-32,5R

-42,5R

-52,5R

R - wykazują wyższą wytrzymałość, w krótkim przedziale czasowym (2 dni)

Wymagania dotyczące powyższych klas cementu zamieszczone są w tabeli.

Klasy	Wczesna wytrzymałość na ściskanie			Czas wiązania		Stałość objętości mm
		wczesna		normowa	Początek min	Koniec h
		2 dni	7 dni	28 dni			≤10
32,5	-	≥ 16	≥	≥60	≤12
32,5 R	≥10	-
42,5	≥10	-				≥
42,5 R	≥20	-						≥45	≤10
52,5	≥20	-				≥
52,5 R	≥20	-

BADANIACECH TECHNICZNYCH CEMENTU

Oznaczenie konsystencji normowej.

Badanie polega na określeniu ilości wody wymaganej do uzyskania konsystencji normowej zaprawy. Wykonujemy je za pomocą aparatu Vicata wielokrotnie zanurzając znormalizowany bolec aparatu w zaczynie

cementowym. Wymieszany zaczyn wlewamy do pierścienia, ścinając jego nadmiar z górnej powierzchni pierścienia. Przed badaniem należy wyzerować aparat. Próbę zanurzenia bolca przeprowadzamy po 4 min od zakończenia wsypywania cementu do mieszarki. Głębokość zanurzenia odczytujemy w momencie, kiedy bolec przestaje się zagłębiać.

Ma to na celu wyznaczenie odpowiednich stosunków wagowych.

Badanie zaczynów zawierających różne ilości wody przeprowadzamy do chwili, kiedy odstęp między płytką a bolcem osiągnie 6±1 mm.

Przygotowanie zaczynu normowego:

1.odważamy 500g cementu.

2.odmierzamy odpowiednią ilość wody

3. wsypujemy cement do wody i uruchamiamy mieszarkę na 3 min.

Pomiar	Stosunek wody (ml) do cementu (g)	Głębokość zanurzenia igły
1	150 /500=0,3	12 mm
2	170/500=0,34	8 mm

Wniosek:

Stosunek wodno-cementowy powinien wynosić ok. 0,34-0,35, wówczas konsystencja zaprawy będzie odpowiadać normie.

Oznaczenie czasu wiązania.

Za początek czasu wiązania przyjmujemy czas w chwili wymieszania cementu z wodą do chwili, kiedy igła zanurzy się w odległości 4±1mm od powierzchni płytki szklanej, na której ustawiony jest pierścień z badanym zaczynem. Koniec wiązania (gdy igła zanurza się na głębokość 0,5 mm w twardniejącym zaczynie) określamy na tych samych próbkach, używając innej igły.

Badania przeprowadzane na zajęciach.

Czas wymieszania (czas zerowy): 12.40.

Po 40 minutach nie stwierdziliśmy początku wiązania.

Wniosek- nie możemy stwierdzić czy zaprawa odpowiada parametrom normowym, gdyż zgodnie z normą początek wiązania ma miejsce po 60 min.

Oznaczenie stałości objętości.

Badanie przeprowadzamy za pomocą pierścienia Le'Chateliera na próbce o konsystencji normowej.

Pod uwagę bierzemy zmianę odległości między dwiema igłami pierścienia.

Badanie przeprowadzamy na dwóch płytkach z zaczynu cementowego.

1.Wypełniamy pierścień zaczynem

2.Przechowujemy przez 24h. w temp. 20°C ± 1°C i wilgotności względnej powietrza min. 98%.

3.Mierzymy odległość między końcami igieł z dokładnością do 0,5mm.

1. Ogrzewanie pierścienia łaźni wodnej 30±5min.do temperatury wrzenia wody i utrzymywanie tej temperatury przez 3 godziny.

2. Chłodzimy pierścień do temperatury ok.. 20°C.

3. Mierzymy odległość między igłami.

Wynikiem jest średnia arytmetyczna z różnic pomiarów przed i po gotowaniu.

Odległość między igłami większa od 10 mm jest niedopuszczalna.

Oznaczenie stopnia zmielenia.

Metodą Blaine'a (przepuszczalności powietrza). Oznaczenie to polega na zmierzeniu powierzchni właściwej (powierzchnię odniesioną do masy) w porównaniu do powierzchni wzorca.

Oznaczenie powierzchni właściwej służy do kontroli równomierności procesu mielenia w zakładzie produkcyjnym.

Przygotowywanie próbek

Skład zaprawy:

-1 część cementu

-3 części piasku normowego

• stosunek wodno-cementowym 0,50.

Podstawowe czynności przy wykonywaniu próbek:

1. Mechaniczne mieszanie i zagęszczanie znormalizowaną wstrząsarką.

2. Przechowywanie beleczek przez 24hw wilgotnym powietrzu.

3. Rozformowanie i przechowywanie w wodzie do chwili badania wytrzymałości: 28 dni-badanie wytrzymałości normowej, 2 do 7 dni-badanie wczesnej wytrzymałości.

W tym:

-450g cementu

-1350g piasku

-225 ml wody

Oznaczenie wytrzymałości

Wytrzymałość na ściskanie-przeprowadzamy na próbkach o wymiarach 40×40×160mm wykonanych z zaprawy o plastycznej konsystencji, i parametrach podanych powyżej, po 28 dniach przechowywania w wodzie.

---