Konflikt izraelsko-palestyński (2007-2008) - konflikt w Strefie Gazy odnoszący się do szeregu walk między palestyńskimi bojownikami a Izraelskimi Siłami Obronnymi (IDF), który rozpoczął się w 15 maja 2007. Przyczyną nowego konfliktu była agresja Hamasu na teren Izraela, czyli niedotrzymanie umowy zapisanej rozejmem z 26 listopada 2006. W odpowiedzi na agresje Hamasu premier Izraela Ehud Olmert, postanowił wraz z wojskowym dowódcą Gabim Ashkenazi odparcie ataków bojowników opozycji. Chęć uwolnienia Gilada Szalita uprowadzonego 25 czerwca 2007 przez bojowników Hamasu, którego nie udało się oswobodzić, przyczyniła się do podjęcia działań militarnych. w pierwszej połowie 2008 oprócz zaciętych operacji militarnych trwały rozmowy nt. pokoju. Negocjacje nie były specjalnie udane. Dopiero 19 czerwca 2008 wszedł w życie rozejm, który okazał się kruchy, ponieważ w drugiej połowie 2008 wydarzyło się dużo incydentów, które łamały postanowienie zawieszenia broni. Zawieszenie broni zostało zniesione 19 grudnia 2008 przez Hamas, po czym Izrael przeprowadził ofensywę w Strefie Gazy.
Kalendarium konfliktu w 2008
3 marca - szarża wojsk izraelskich na Gazę pod wodzą Gabiego Ashkenazi;
6 marca - zamach w szkole w Jerozolimie;
6 kwietnia - rozmowy izraelsko-palestyńskie (Olmert-Abbas) o pokoju, które zakończyły się fiaskiem;
16 kwietnia - izraelski nalot na Gazę w którym zginęło 4 żołnierzy palestyńskich;
19 kwietnia - atak rakietowy Izraela w Gazie. Ofiarą agresji był aktywista Hamasu Imad Abu Amar;
25 kwietnia - Izrael odrzucił 1,5 roczny rozejm z Palestyną [1];
12 maja - kolejne fiasko rozmów o rozejmie, powód Izrael nie chce zwolnić 450 więźniów palestyńskich, w zamian za Gilada Szalita porwanego 25 czerwca 2006;
17 czerwca - Egipt ogłasza, że po tygodniowej mediacji dojdzie do rozejmu;