1. Jak brzmi prawo Grottusa Grapera?

Prawo Grotthusa- Drapera:

Przemianę fotochemiczną w układzie reagującym może wywołać tylko promieniowanie zaabsorbowane przez ten układ. Odczyn wywoła tylko tą ilość energii, która zostanie pochłonięta( a nie która pada).

2. Czym charakteryzuje się odczyn ogólny (reakcja organizmu) po naświetlaniu promieniami Podczerwonymi (IR)?

• pobudzenie i zaburzenie homeostazy

• przyspieszenie czynności serca

• obniżenie ciśnienia tętniczego krwi

• pacjent poci się i w ten sposób oczyszcza się

• występuje odczyn konsensualny, polega on na tym, że naświetlając jedna kończynę również ulęgają rozszerzaniu naczynia krwionośne w drugiej kończynie.

• Naświetlając kręgosłup uzyskujemy przekrwienie czynne

3. Wymień właściwości promieniowania ultrafioletowego (UV)?

Promieniowanie UV jest niewidzialne dla człowieka i nie wywiera działania cieplnego na tkanki. Wywiera działanie fotochemiczne. Dzieli się na:

• Promieniowanie UV- A, tzw. długofalowe, o długości fali 400- 315nm

• Promieniowanie UV- B, tzw. Średniofalowe, o długości fali 315- 200nm wykorzystywane najczęściej w terapii, powoduje pigmentacje skóry, wywołuje rumień fotochemiczny

• Promieniowanie UV- C, tzw. Krótkofalowe, o długości fali 280- 200nm wykorzystywane w celach bakteriobójczych

Przenikanie i pochłanianie promieniowania nadfioletowego:

• Przenikanie promieniowania krótkofalowego jest małe i wynosi 0,1- 0,5nm- pochłanianie przez warstwę naskórka. Promieniowanie długofalowe przenika głębiej do warstwy 0,5- 2nm. Przenikliwość wzrasta wprost proporcjonalnie do długości fali.

• Promieniowanie ultrafioletowe są pochłaniane przez warstwę naskórka w 20% przez warstwę skóry w 50%, a pozostała część promieniowania ulega odbiciu. Promieniowanie ultrafioletowe są pochłaniane przez protoplazmę komórek a skutkiem ich działania są odczyny fotochemiczne i biologiczne.

4. W jaki sposób dawkujemy promieniowanie ultrafioletowe u dzieci?

U dzieci przy naświetlaniach miejscowych stosuje się dawki odpowiadające odczynowi rumieniowi pierwszego stopnia.

Wg Konarskiej przy naświetlaniach miejscowych u małych dzieci (do 3 m-ca) pow naświetlanego pola nie może przekraczać 20 cm2, u dzieci do 12 m-ca życia <50 cm2, u dzieci starszych (1-2 lata) <100 cm2.

Wg Adlera odległość ciała od promiennika UV powinna wynosić 75-100 cm przy zabiegach ogólnych.

5. Wymień środki ostrożności przy pracy z laserem.

• należy unikać wiązki laserowej

• ściany w pomieszczeniu zielone

• osoby znajdujące się w pomieszczeniu muszą mieć okulary

• żadnych lusterek, okien, rzeczy odblaskowych

• osoby wykonujące zabieg przeszkolone w danym typie lasera

• laser zabezpieczony kluczykiem lub kodem

6. Omów budowę aplikatora ultradźwiękowego.

Wycięta płytka kryształu, najczęściej tytanianu baru lub ołowiowego cyrkonianu tytanu. Do tej płytki przylegają metalowe elektrody dostarczające ładunki elektryczne z generatora prądu elektrycznego wielkiej częstotliwości. Płytka kryształu zmienia swój kształt z częstotliwością zmian ładunków elektrycznych, powodując taką samą częstotliwość drgania płytki metalowej. Ta kolei wzbudza takie same drgania w cieczy lub ciele stałym, z którym się styka.

7. Jaka jest różnica między diatermia krótkofalowa (DKF) a terapulsem (praca ciagła a pracą impulsowa)?

Diatermia krótkofalowa - zmienne pole jest cały czas, pole elektromagnetyczne działa w sposób ciągły, wywołuje głównie efekt termiczny. Zmniejszenie natężenia pola powoduje obniżenie poziomu penetracji i brak efektów cieplnych w tkankach głębiej położonych.

Terapuls - energia emitowana jest w postaci impulsów, których czas trwania i częstotliwość może być dobierana w szerokim zakresie w zależności od aparatury

8. Jakie są wskazania do stosowania ultradźwięków?

• zwyrodnienie stawów kręgosłupa i stawów kończyn

• stany pourazowe (skręcenia, zwichnięcia, naciągnięcie ścięgien, stłuczenia krwiaki ) i ich powikłania

• choroby ścięgien i powięzi ścięgnistych

• zespoły przeciążeniowe

• zespoły korzeniowe

• neuralgie

• dystrofie mięśniowe

• blizny

• RZS i ZZSK po okresie ostrym

9. Jakie zasady obowiązują przy stosowaniu zabiegów z zastosowaniem UD?

1. Zapoznanie pacjenta z przebiegiem zabiegu

2. poważnym naruszeniem jest sytuacja kiedy pacjent sam aplikuje sobie ultradżwięki.

3. Orientacyjnie należy wyłączyć nowe przeciwwskazania : pytanie o krwotoki z nosa, miesiączkę lub ciąże.

4. Usytuowanie pacjenta w wygodnej pozycji , nałożenie substancji sprzęgającej

5. Ustawienie przepisanego natężenia i czasu, przyłożenie głowicy , rozpoczęcie aplikacji UD

6. Nieprzerwane poruszanie głowicą zgodnie z przepisaną formą aplikacji

7. Regularne dopytywanie się pacjenta o jego odczucia. Przy wystąpieniu pieczenia należy uzupełnić substancję kontaktową. Przy bólu należy obniżyć natężenie, przerwać zabieg i skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

8. Po upływie przepisanego czasu trzeba zmniejszyć natężenie, a następnie wyłączyć aparat. Większość nowoczesnych aparatów wykonuje to automatycznie.

9. Usunięcie(umycie) substancji kontaktowej, wysuszenie powierzchni skóry.

10. Odkażenie głowicy ultradźwiękowej

10. Na czym polega zabieg elektrofonoforezy?

Jest to zabieg polegający na wprowadzeniu leku przez skórę za pomocą energii ultradźwiękowej i prądu galwanicznego

• innowacyjna metoda wprowadzania leków przez skórę

• zogniskowanie wpływów pola elektrycznego i fali ultradźwiękowej w obszarze wchłaniania leku

• głęboka penetracja - do 10cm pod skórę

• duże stężenie leku w zadanym obszarze

• przyspieszenie działania leku pod wpływem fali ultradźwiękowej

• leki muszą być na bazie wody

• substancja sprzęgająca musi przewodzić prąd

11. Jak wygląda technika zabiegu pola magnetycznego niskiej częstotliwości?

1. zabiegi powinny być wykonywane mniej więcej o tej samej porze dnia, nie powinny być wykonywane w późnych godzinach popołudniowych i wieczorem, gdyż mogą spowodować szczególnie u ludzi starszych, bezsenność,

2. Pacjent powinien zdjąć zegarek i usunąć metalowe przedmioty z pola zabiegowego

3. pacjent powinien pozostawić w pewnej odległości ( przynajmniej 2 metry od aplikatora) tel kom, karty magnetyczne, aparat słuchowy itp

4. ze względów higienicznych zabiegi można przez ubranie

5. sprawność działania aparatu sprawdza się przez włożenie do wnętrza cewki magnesu. o sprawności aparatu świadczą drgania magnesu.

6. Podczas obsługi aparatu pracownik powinien przebywać w osi cewki w odległości nie mniejszej niż 1-2 m, a z boku cewki nie mniejszej niż 0,6-1,4 m

12. Jakie są wskazania do impulsowego pola magnetycznego niskiej częstotliwości?

• choroba zwyrodnieniowa stawów kończyn i stawów kręgosłupa

• zapalenie stawów i tkanek okołostawowych

• pourazowe choroby narządu ruchu: złamania, zwichnięcia, uszkodzenie mięśni, torebki stawowej i wiązadeł.

• utrudnione gojenie się ran

• zaburzenie krążenia obwodowego

• stany zapalne nerwów

• osteoporoza

• zaburzenie przemiany materii

• zapalenie oskrzeli i zatok obocznych nosa

• zapalenie jajników

• owrzodzenia i zmiany troficzne podudzi

13.Na czym polega metoda indukcyjna w diatermii krótkofalowej?

Zmienne pole magnetyczne w cewce indukuje prądy wirowe ( w zamkniętych obwodach) wewnątrz ciała które wzbudzają oscylacje jonów w elektrolitach tkankowych powodujące powstawanie ciepła. W miarę oddalania od cewki zmniejsza się siła zmiennego pola magnetycznego, a więc i działanie ciepła.

14.Co wpływa na układ linii sił pola magnetycznego w diatermii krótkofalowej (DKF)?

Układ linii sił pola magnetycznego pomiędzy elektrodami kondensatorowymi zależy od wielkości elektrod, od ułożenia elektrod względem siebie, od odległości od zabiegu, od stosunku wielkości elektrod a pola zabiegowego.

15.Na czym polega zabieg sauny? jakie są wskazania i przeciwwskazania?

Kąpiel w saunie stanowi swoiste połączenie zabiegu przegrzewania ciała przy użyciu gorącego, suchego powietrza z okresowym krótkim i dużym wzrostem wilgotności i natężenia pola elektrycznego z następującym po nim zabiegiem ochładzania ciała za pomocą kąpieli powietrznej oraz zimnych zabiegów wodoleczniczych.

Kąpiel w saunie składa się z dwóch części. Zaczyna się od kąpieli w suchym gorącym powietrzu w kabinie sauny, po czym następuję zimna kąpiel powietrzna i jeden z zimnych zabiegów wodoleczniczych, jak zimne zmywanie, zimne polewanie, zimny natrysk lub zimna kąpiel zanurzeniowa. Jest to więc kąpiel zmiennocieplna, wykonywana na zmianę w środowisku powietrznym i wodnym.

WSKAZANIA:

U osób zdrowych kąpiel w saunie przyśpiesza wypoczynek, działa hartująco, zmniejsza podatność na przeziębienia i skłonność do infekcji. jest przydatna jako zabieg wspomagający w następujących stanach chorobowych:

• nieżytowe infekcje dróg oddechowych

• przewlekły nieżyt oskrzeli

• nadciśnienie samoistne w pierwszych okresach choroby

• niskie ciśnienie krwi

• zaburzenia krążenia włośniczkowego(zimne ręce, zimne stopy)

• choroba zwyrodnieniowa stawów

• niezapalne choroby kręgosłupa

• miogelozy

• zaburzenia przemiany materii ( cukrzyca, otyłość

• przewlekłe choroby reumatyczne

• niektóre choroby wieku dziecięcego, skłonność do przeziębień

• stany pourazowe narządu ruchu

• zaburzenia regulacji autonomicznej

• choroby kobiece np. zaburzenia miesiączkowania, zaburzenia hormonalne wieku rozwojowego i przekwitania, przewlekłe zapalenie jajników, jajowodów.

• czyraczność

• zaburzenia neurowegetatywne

• choroby alergiczne

• zaburzenia krążenia obwodowego (wczesne stadia)

PRZECIWWSKAZANIA:

• stabilna i niestabilna choroba wieńcowa

• stan po zawale serca

• niewydolność krążenia

• zapalenia serca i wady serca, zwłaszcza stenoza mitralna i aortalna

• miażdżyca naczyń krwionośnych znacznego stopnia, zwłaszcza serca i mózgu

• ostre choroby serca i krążenia

• nadciśnienie samoistne ze zmianami w sercu, nerkach, na dnie oczu oraz wartościami ciśnienia rozkurczowego ok. i powyżej 110mm Hg i skurczowego ok. i powyżej 200 mm Hg.

• wszystkie postacie nadciśnienia złośliwego

• obliteracyjne choroby naczyń

• choroby reumatyczne w okresie zaostrzenia

• ostre infekcje

• podwyższona tem. ciała

• choroby gorączkowe

• przewlekłe chporoby wyniszczające jak gruźlica, nowotwory, przewlekłe choroby nerek i wątroby, ciężkie niedokrwistości.

• ciąża

• miesiączka

• bardzo młody wiek (małe dzieci) z powodu niesprawnej jeszcze termoregulacji

• ostre choroby skóry i narządów płciowych

• choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy

• psychozy, padaczka

• przewlekły alkoholizm, narkomania

• choroby mózgu ze skłonnością do drgawek

• różne choroby oczu

• ostre formy zaburzeń wegetatywnych

• choroby żył: zakrzepy, zakrzepowe zapalenia,

• zaburzenia hormonalne: nadczynność lub niedoczynność tarczycy, niedoczynność nadnerczy

• krwiak po urazach i stan po urazie narządów wewnętrznych

16. Jakie są wskazania do zabiegów parafinowych?

Zabiegi parafinowe wykonuje się:

• w różnych chorobach stawów,

• na blizny i zrosty pooperacyjne,

• w przykurczach pourazowych i pooperacyjnych, które stanowią wskazania do stosowania ciepła.

• w przewlekłych chorobach stawów rąk i stóp, gdyż ze względu na brak w tych częściach ciała obfitej tkanki tłuszczowej powodują głębokie przegrzanie, które usuwa ból i poprawia ruchomość.

17. Na czym polegają zabiegi miejscowe z wykorzystaniem zimna? Przedstaw różne chłodziwa.

Polega na obniżeniu  temperatury tkanek. 

  W zależności od rodzaju zastosowanej metody, oziębienie tkanek zachodzi  
drogą przewodzenia lub przenoszenia ich energii cieplnej do użytego  
w danej metodzie środowiska oziębiającego  o odpowiednio niskiej temperaturze

ZIMNE  ZABIEGI MIEJSCOWE: 

Do najczęściej  wykonywanych zaliczamy:  

·         zimne  okłady lub zawijania,  (z pomocą chust oziębionych, worków gumowych, termożeli)

·         oziębienie  przy użyciu gazów  chłodzących

 Inne zabiegi miejscowe: 

·         krioterapia  z zastosowaniem zimnej  wody - polewanie części ciała wodą o temperaturze 15-20^oC, przez okres 3-5minut. W czasie polewania zaleca się wykonywanie ruchów chorą kończyną.

·         krioterapia z użyciem peloidów - do okładów można stosować ziemie lecznicze i borowinę schłodzone w lodówce do temperatury 3^oC.

·         okłady z wykorzystaniem plastikowych worków wypełnionych kostkami lodu - utrzymują temperaturę 0^oC nawet przez godzinę, zaleca się stosowanie okładów przez ponad 20 minut.

·         okłady z użyciem roztworów o temperaturze poniżej 0^oC

·         masaż lodem - przeprowadza się kostką lodu, masując ruchami okrężnymi obolałe miejsca przez kilkanaście sekund dwa lub trzykrotnie w odstępach 10ciosekundowych.

·         krioterapia kompresyjna - z pomocą mankietu wypełnionego powietrzem oraz zaopatrzonego w system oziębiający, w którym znajduje się lodowato zimna woda (0-5oC), czas trwania zabiegu to 10 - 15minut.

·         kriostymulacje - zraszanie substancjami lotnymi lub okłady z jednorazowych kompresów chłodzących

Oziębienie  przy użyciu gazów  chłodzących  

·         Jako czynnika  chłodzącego używany jest ciekły azot, CO2 lub nadmuch zimnego powietrza.

·         Wydobywający się  z pojemnika gaz działa silnie oziębiająco  w wyniku jego rozprężenia oraz pobierania  ciepła na parowanie.

3

---