BUDDYZM CHAN
Samo pojęcie chan nie powstało od razu i właściwie weszło do powszechnego użycia na określenie medytacyjnej szkoły buddyzmu chińskiego dopiero w 9 wieku. Początkowo częstym określeniem tej szkoły był termin xin-zong czyli doktryna umysłu. Nie odnosiło się to do zwykłego umysłu, czy do tego, co potocznie nazywamy umysłem, lecz do umysłu ostatecznego - do umysłu buddy. Równie często adepci nowej szkoły nazywani byli uczniami Lankavatary. Innym określeniem był termin fo-xin-zong - szkoła serca Buddy.
Praktykowała medytację jako jedyną drogę do osiągnięcia nirwany; jej naukę i praktyki kontynuuje szkoła zen w Japonii.
Od końca XIII wieku rozpoczyna się powolny schyłek chan, tak powolny, że mimo utraty wielu linii przekazów i wielu tradycji, przetrwał on w Chiach do dziś, mimo wymordowania wielu mistrzów chan po II Wojnie Światowej (pod zarzutem, że są właścicielami ziemskimi). Chan wchłonął ostatecznie szkołę czystej Krainy i zapewne była to jedna z przyczyn schyłku. Jingtu, ze swoja wiarą w łaskę z zewnętrz, dobrowadziła do obniżenia wartości praktyki chan, zwłaszcz poprzez zniszczenie jej podstaw moralnych i specyficznego wysiłku chanistycznego. Wyznawca chan musiał w swoim życiu zdecydowanie utrzymywać najwyższe wartości moralne, gdyż folgowanie swoim pragnieniom i pożądaniom całkowicie niszczyło praktykę medytacyjną. Wyznawca jingtu liczył na łaskę z zewnątrz i wierzył w bezgraniczną dobroć buddy Amitābhy, dlatego nie troszczył się zbytnio o swoją moralność, zabijał nawet zwierzęta itd. Kolejną przyczyną zmierzchu chanu była jego olbrzymia popularność, która automatycznie obniżała poziom praktyki, gdyż motywacje uczniów nie były czyste; w większości wypadków nie chodziło już o praktykowanie Drogi, lecz o modę, ucieczkę od świata, zdrowie itd. Chan zresztą tak przeniknął umysły ludzi wschodu, że stracili oni tak ważny dla prawidłowej praktyki umysł początkującego. Wiedzieli tak dużo, że trudno było doprowadzić ich do urzeczywistnienia, gdyż praktyka zaczęła się formalizować (nastąpiło przywiązanie do formy praktyki) oraz intelektualizować, zwłaszcza w praktyce gonganowej.
Buddyzm chan przetrwał w Chinach do dnia dzisiejszego; prawie wszystkie klasztory buddyjskie określają się jako klasztory chan.