10. Różnica między wodożądnością, nasiąkliwością i wilgotnością kruszywa

Wodożądność kruszywa określa ilość wody jaką należy dodać do 1kg suchego kruszywa, aby mieszanka betonowa z tym kruszywem uzyskała założoną konsystencję. Zależy od: kształtu, chropowatości i wielkości ziaren, proporcji w stosie oraz wymaganej konsystencji mieszanki betonowej. Do projektowania bierzemy ją z tablic Bolomeya (zakłada niższą wodożądność cementu ale większa dla kruszyw) lub Sterna (różnicuje ją w zależności od konsystencji)

Nasiąkliwość to zdolność kruszywa do wchłaniania wody. Określana jest w % masy jako stosunek masy wody, jaką może wchłonąć dane kruszywo, do masy suchego kruszywa normowo wymagana jest poniżej 4%, optymalna do 1,5%

Wilgotność kruszywa to procentowo określona całkowita ilość wody w stosie kruszywa w stosunku do jego masy: w=(Km-Ks)/Ks x100% (Ks - masa kruszywa suchego; Km - masa mokrego)

Dzieli się ją na wodę wewnątrz ziaren i pomiędzy nimi oraz na stany:

1. całkowicie suchy ( po suszeniu w 105ºC)

2. powietrzno-suchy (naturalna wilgotność od powietrza)

3. pokryty wodą ( po zanurzeniu i szybkim wyjęciu z wody)

4. zawilgocony bez wody na powierzchni

5. zawilgocony na zewnątrz i wewnątrz (po deszczu)

6. nasycony wodą o suchej powierzchni ( po nasyceniu wg zaleceń normy)

7. nasycony i pokryty wodą (wyjęty po dłuższym przebywaniu w wodzie)

11. Urabialność a konsystencja mieszanki betonowej. Na co wpływa urabialność mieszanki i jak ją poprawić?

Urabialność to podatność do dokładnego wypełniania form przy zachowaniu jednorodności i bez pozostawiania w niej więcej niż 2% pustek. Określa się ją przez stosunek zagęszczenia do pracy włożonej aby je uzyskać.

Oceniamy ją po:

- długości czasu zagęszczania

- równej powierzchni

- dokładności otulenia zbrojenia.

Można ją modyfikować:

- konsystencją

-ilością zaczynu

-ilością zaprawy

-kształtem ziaren kruszywa grubego

-ilością ziaren do 0,125mm (cement + kruszywo)

- plastyfikatorami

-W/C przy zmianie rodzaju aby zachować wytrzymałość

Konsystencja to stan ciekłości świeżo zarobionego zaczynu, jego zdolność do rozpływu pod wpływem obciążenia.

Określa się ja jedną z 4 metod:

I stożek opadowy

II Ve-Be

III oznaczenia stopnia zagęszczalności

IV stolik rozpływowy

12. Ograniczenia metod badania konsystencji mieszanki betonowej.

I Stożek opadowy: wyniki bierzemy pod uwagę gdy mieszczą się w przedziale 10-200mm

dzieli konsystencję na klasy:

S1-wilgotna opad stożka 10-40mm,

S2-gęstoplastyczna 50-90mm,

S3-plastyczna 100-150mm,

S4-półciekła 160-210mm,

S5-ciekła >200mm

Wysokość stożka wynosi 300mm, średnica dolna 200mm, górna 100mm

Napełnia się formę, następnie ją zdejmuje i stawia obok rozpłyniętej mieszanki, różnica wysokości jest miarą konsystencji. Stosuje się do mieszanek bardziej ciekłych.

II Ve-Be wyniki z przedziału 5-30s

klasy:

V0 (>31 sekund),

V1 (30-20 s),

V2 (20-11s),

V3 (10-6s),

V4 (5-3s)

Mierzymy czas (w sekundach) do rozpłynięcia się mieszanki do określonego stopnia w wyniku drgań stolika Ve-Be. Przeznaczona do mieszanek bardziej sztywnych.

III Oznaczenia stopnia zagęszczalności: wyniki muszą mieścić się w przedziale 1,04 do 1,46

konsystencja:

C0 >1,46,

C1 1,45-1,26,

C2 1,25-1,11,

C3 1,10-1,04

Napełniony pojemnik o wysokości 400mm i długości boku podstawy 200mm (bez ubijania) zagęszczamy na stoliku wibracyjnym, wynik liczymy ze wzoru:

C=h/(h-s)

h - wysokość początkowa mieszanki w pojemniku

s - różnica poziomów wysokości mieszanki

IV Stolik rozpływowy ( wstrząsowy) rozpływ w granicach 340-600mm

konsystencja:

F1 <340mm,

F2 350-410mm,

F3 420-480mm,

F4 490-550mm,

F5 560-620mm,

F6 >620mm

Pojemnik napełniany w 2 warstwach, po 15 uderzeniach stolika rozpływ w granicach 340-600mm, mieszanka ma się nie rozsegregować.

13. Wytrzymałość średnia, charakterystyczna i gwarantowana - zależności.

Wytrzymałość średnia betonu, fcm to wytrzymałość na ściskanie serii próbek, (wykres- krzywa w przedziale od 0 do 90 dni) Jeśli od badanej serii próbek odejmiemy 5% najsłabszych i obliczymy ich średnią wytrzymałość to dostaniemy wytrzymałość charakterystyczną, inaczej nazywaną wytrzymałością gwarantowaną.

Wytrzymałość charakterystyczna (gwarantowana) fck to wytrzymałość na ściskanie w MPa zapewniona przez producenta z prawdopodobieństwem 95%, uzyskana po 28 dniach, można ten czas skrócić lub wydłużyć do 90 dni

fck=fcm-1,64σ σ- odchylenie standardowe wyników

---