AKADEMIA OBRONY NARODOWEJ
WYDZIA WOJSK LDOWYCH - KATEDRA ROZPOZNANIA, WALKI RADIOELEKTRONICZNEJ I DZIAA
PSYCHOLOGICZNYCH
„INTELLIGENCE PREPARATION OF THE BATTLEFIELD”
/ROZPOZNAWCZE PRZYGOTOWANIE POLA WALKI/
REGULAMIN: FM-34-130; 23maj 1989r.
HEADQUARTERS, DEPARTAMENT OF THE ARMY.
Tumaczenie na potrzeby wasne - kpt.Roman POLKO
SPIS TRECI
PRZEDMOWA
PRZEDMOWA
Celem tej publikacji jest wyraenie niezbdnej roli jak IPB /rozpoznawcze przygotowanie pola walki / odgrywa w przygotowaniu nastpnej bitwy. Publikacja ta koncentruje si na charakterystycznych wymaganiach IPB, które rozwijaj si jako rezultat doktryny bitwy powietrzno - ldowej i poprzedzaj szczegóowe instrukcje - jak stosowa IPB we wczeniej nie rozwaanych przestrzeniach. Koncepcje zaprezentowane w tej publikacji nie s cakowicie nowe. Jakkolwiek, gdy doktryna ulega zmianie, koncepcje te wysuny na czoo naszych zainteresowa i trzeba je gboko rozway.
Zasadnicz funkcj tej publikacji jest dostarczenie dowódcom wiedzy na temat ostatniej doktryny IPB. Podaje ona równie wskazówki, jak dowódca moe wykorzysta /uy/ IPB w okrelonych sytuacjach. Sytuacje te zawieraj: dziaania /operacje/ obronne i zaczepne, wsparcie dziaa /operacji/ na tyy, dziaania /operacje/ w rejonie zurbanizowanym, powietrzn obron artyleryjsk /ADA/, dziaania /operacje/ przeciwpowietrzne i powietrzne, operacje przeciwpowstacze /COIN/, operacyjny poziom wojny i wojn elektroniczn. Chocia publikacja ta nie zamierza by wszechobejmujc; zaprezentowany materia jest zgodny z aktualn doktryn armii USA w rozwaanych obszarach. Zamierzano, aby publikacja ta bya na tyle kompletna, na ile jest to tylko moliwe.
Publikacja ta opisuje proces IPB oraz jak uy IPB jako bazy dla kontrrozpoznania /CI/ rozwoju sytuacji, celów, elementów pola walki wprowadzajcych w bd /mylenia/, a take do prowadzenia dziaa /operacji/ z zakresu wojny radioelektronicznej. Koncentruje si ona na budowaniu faktów IPB przed przeciwnikiem i zarysowaniu moliwoci ich zastosowania /wykorzystania/ w dziaaniach taktycznych.
Publikacja ta ma suy jako przewodnik. adna cz tego dokumentu nie powinna by konstruowana jako ograniczajca swobod dziaania dowódcom, czy te zobowizujca ich do trzymania si wyznaczonego, dokadnie okrelonego toku postpowania w dziaaniu. Równie adna cz tego dokumentu nie jest skonstruowana tak aby implikowa, e wszystkie graficzne opisy musz by przygotowywane przez wszystkie dowództwa we wszystkich sytuacjach. Inaczej mówic - dowódcy mog uywa zaprezentowane informacje w kady sposób odpowiadajcy /waciwy/ dla konkretnego zadania i sytuacji.
Chocia publikacja ta jest przeznaczona dla wszystkich onierzy armii czynnej, rezerwy oraz jednostek obrony wewntrznej, w sposób szczególny jest ona skierowana do wykorzystania przez dowódców jednostek i sztaby wszystkich szczebli dowodzenia. Okrelone partie i fragmenty przeznaczone s równie do zastosowania czy te zainteresowania dowódców oraz wspólnych i poczonych sztabów dowództw: jednostek si powietrznych USA, sprzymierzonych si powietrznych; marynarki i amerykaskich si morskich, pastw sprzymierzonych, a take innych agencji informacyjnych i wywiadowczych.
Zawarte w tej publikacji informacje wybiegajce poza doktryn IPB, bd dodatkowo wczone /zalegalizowane/ w FM 34 - 1 i FM 34 - 3.
Publikacj t popiera /wydana jest pod patronatem/ dowództwo TRADOC. Proponowane zmiany dla poprawienia tej publikacji przesya na formularzu DA Form 2028 na adres:
COMMANDER, US ARMY, INTELLIGENCE CENTER AND SCHOOL
ATTN; ATSI-TD-PAL, FORT HUACHUCA, AZ 85613 7000.
Rozdzia 1: DLACZEGO ROZPOZNAWCZE PRZYGOTOWANIE POLA WALKI ?
IPB jest kluczem do przygotowania do nastpnej bitwy. W czasie pokoju IPB przygotowuje obszerny bank danych na kady potencjalny obszar, który jednostki mog potrzebowa do przeprowadzenia operacji. IPB szczegóowo analizuje te bazowe informacje rozpoznawcze okrelajc dziaanie przeciwnika, pogod, rejon prowadzenia dziaa oraz przedstawia t informacj graficznie. IPB jest inicjowane /wdraane/ za kadym razem, gdy dowódca spotka nowego przeciwnika, albo otrzyma nowe zadanie. Jest ono uruchamiane wczeniej do przygotowania prowadzenia dziaa wojennych i dostosowywane do ewentualnych zmian sytuacji. Jest to cigy proces wspierajcy planowanie i wykonanie zada we wszystkich dziaaniach.
IPB jest analityczn metod stosujc redukcj niepewnoci /wtpliwoci/ dotyczcych przeciwnika, pogody i obszaru we wszystkich typach operacji. Rozwój doktryny walki powietrzno-ldowej odwiey zainteresowanie operacjami /dziaaniami/ zaczepnymi i stworzy potrzeb ofensywnego IPB. Zaczepne /ofensywne/ IPB - nie jest now koncepcj, ale dostosowan do aktualnej doktryny IPB.
Doktryna bitwy powietrzno-ldowej koncentruje si take na operacjach tyowych i potrzebie wsparcia przez IPB operacji /dziaa/ na tyy. Tymczasowe skupienie uwagi IPB na operacjach tyowych i wsparciu operacji /dziaa/ na tyy róni si tym od zaczepnego i obronnego IPB, e koncepcja nie jest nowa. Dowódcy jednostek zabezpieczenia i tyowych obszarów logistyki zawsze musieli analizowa przestrze operacyjn /AO/ dla okrelenia potencjalnych skutków oddziaywania przeciwnika, pogody i terenu na wsparcie i zabezpieczenie dziaa.
Inny aspekt IPB, który nie zosta doktrynalnie okrelony, to tzw. „trzeci wymiar” walki - przestrze powietrzna. IPB - tradycyjnie okrela pierwsze dwa wymiary: szeroko i gboko. Jednake nowoczesna i dynamiczna wojna wymaga od dowódcy zdolnoci uzmysowienia sobie zagroenia z powietrza /migowcowego i samolotowego/ oraz zrozumienia sposobu uycia sprzymierzonego lotnictwa, a take kalkulacji obrony powietrznej.
IPB scala /integruje/ ocen przeciwnika z ocen warunków meteorologicznych i terenu dla okrelenia i oceny moliwoci przeciwnika, jego miejsc wraliwych na uderzenia i moliwych wariantów dziaania. Wyniki dziaania IPB wspieraj dowódców i ich sztaby w procesie decyzyjnym. IPB dostarcza graficzn ocen sytuacji odzwierciedlajc prawdopodobne dziaanie przeciwnika oraz w formie graficznej rozkaz operacyjny /OPORD/ - co pozwala dowódcy raczej dyktowa warunki bitwy ni reagowa na dziaanie przeciwnika. Gdy rozpoczynaj si dziaania wojenne, uaktualniona sytuacja staje si osigalna, graficzna ocena z rozpoznania, czy te zadanie /OPORD/ zmieniaj si dynamicznie wraz z sytuacj na polu walki. IPB pomaga dowódcy kontrolowa bitw /walk/ poprzez mówienie mu kiedy przeciwnik moe najatwiej wej w obszar bitwy oraz gdzie i kiedy ledzone siy powinny si przemieszcza. W zakresie mylenia i elementów wprowadzajcych w bd na polu walki, proces IPB towarzyszy w obiektywnym okrelaniu elementów wprowadzajcych w bd, rozwija mylce przeciwnika wydarzenia, plany, fabuy i koncentruje proces zbierania danych na okreleniu - czy dziaania pozorne s akceptowane, odrzucane, czy te oszukaczo /pozornie/ przyjmowane /i kontrowane/ przez przeciwnika. Proces IPB pomaga w rozwijaniu sytuacji i osiganiu celu przez pokazanie dowódcom, kiedy i gdzie przeciwnik moe najefektywniej by zwizany ogniem, manewrem i rodkami walki radioelektronicznej oraz kiedy moe zosta przechwycona inicjatywa.
Stosujc grafik IPB dowódca i sztab zidentyfikowa najbardziej wartociowe cele /HPTs/, kiedy bd one wkracza w obszar walki. Najbardziej wartociowe cele /HPTs/ - na podstawie których zbudowana jest koncepcja walki dowódcy bd atakowane tak, aby zmniejszy efektywno oddziaywania si przeciwnika, niszczy i opónia je, a take wymusza uycie przez przeciwnika nastpnych celi bdcych przedmiotem manewru, wsparcia ogniem oraz oddziaywania radioelektronicznego wojsk wasnych.
Kiedy doktryna IPB jest stosowana w operacjach przeciwpowstaczych /COIN/, dowódca musi przystosowa j do specyficznej sytuacji, jedynej w swoim rodzaju w danym rodowisku. Istota dziaa przeciwpowstaczych wyraa si przede wszystkim w tym, e wysiek IPB jest kierowany tak szybko jak tylko jest to moliwe przeciwko ruchom powstaczym. Przed zaangaowaniem si zbrojnych, w czasie fazy I /budowanie logistyki/ i fazy II /uderzenie i rozwijanie operacji przeciwko prawowitym rzdom kraju/ powstania, dowódcy musz efektywnie zbiera i opracowywa informacje koncentrujc rozpoznanie na zapobieganiu rozwijania si III fazy dziaa. Istota uycia IPB do dziaa przeciwpowstaczych /COIN/ zawiera si w tym, aby tej III fazy /konflikt konwencjonalny/ unikn.
Rozdzia 2: ROZWÓJ I WYKORZYSTANIE WYNIKÓW ROZPOZNAWCZEGO PRZYGOTOWANIA POLA WALKI.
Grafika jest podstaw analiz IPB. Informacje rozpoznawcze s czsto najlepiej przekazywane za pomoc rysunków.
GRAFIKA
Produktami IPB s wojskowe mapy objaniajce, wielowarstwowe folie /opisy, pokrycia - „overlay”/, zdjcia lotnicze, mikrofilmy, a take szkice o duej skali - z których wszystkie moliwe s do pokazania /przekazania/ przy pomocy komputera, mog by sprawnie przez komputer obsugiwane /kierowane/ i opracowywane. Komputer nie zastpuje w ten sposób pracy czowieka przy analizie pola walki i ocenie danych z rozpoznania, lecz przeksztaca te dane w obrazy graficzne, jeli tylko jest to moliwe. Grafiki te staj si podstaw do planowania rozpoznania i operacji /dziaa/. Informacja jest uaktualniana przez zmian lub uaktualnianie obrazów graficznych.
Obecnie wikszo grafik IPB jest przygotowywana rcznie przez powolny, pochaniajcy czas proces. Docelowo systemy automatycznego opracowywania danych /ADP/ bd pomaga w analizie w procesie IPB. Automatyczny system opracowania danych /ADP/ gromadzc dane i umoliwiajc ich uaktualnianie - skróci czas potrzebny na przygotowanie grafiki. Oczywiste korzyci z automatycznych analiz grafiki i obrazowania danych przewysz wysokie pocztkowe inwestycje w czas i rodki dla ich rozwoju. rodowisko rozpoznawcze daje wysoki priorytet rozwijaniu tych systemów. Kiedy stan si one dostpne /moliwe do wykorzystania/ i bd waciwie przygotowane - grafiki IPB bd niedrogie, a cao atwa do utrzymania.
Wyniki osigane /rozwijane/ dziki IPB wspieraj wiele funkcji na polu walki. S one najbardziej cenne w dziaaniach dowódcy i sztabu rozpoznawczego. IPB waciwie przygotowane /rozwinite/ przed walk: wykrywa luki w banku danych i jeli jest to tylko moliwe uzupenia te brakujce informacje zanim padnie pierwszy strza. Wymagania, które nie mogy by spenione, staj si naglcymi priorytetami we wsparciu planu bitwy. IPB dostarcza podstaw do wykonania kompletnego planu uwzgldniajcego dynamik dziaa oraz suy jako przewodnik do waciwego uycia si i rodków, rekonesansu, kontroli /nadzoru/ i celowego /ukierunkowanego/ zdobywania wartociowych danych.
„TEMPLATES” /WSKAZANIA, OPISY, PROWADZENIE/
Ocena zagroenia i integracja danych s wykonywane poprzez techniczn analiz wiadomoci - podobnie jak „templating”. „Templates” - s graficznymi ilustracjami /zwykle rysowanymi w okrelonej skali/ struktury si przeciwnika, ich rozmieszczenia i moliwoci. Dostarczaj one podstaw do wskazywania wariantów dziaania majcych przedstawi obraz pola walki na potrzeby ocen dowództwa oraz decyzji dotyczcych rozmieszczenia /przydziau/ zapasów /rodków wzmocnienia/.
„Templates” - dostarcza porównawcz baz danych do integracji /scalania/ tego co wiemy o przeciwniku z wiadomociami o pogodzie oraz o terenie z jego charakterystycznymi obszarami. „Templates” umoliwia nam graficzne malowanie moliwoci przeciwnika, przewidywanie jego prawdopodobnego dziaania w walce - jeszcze przed bitw, a take potwierdzenie lub zaprzeczenie naszych przewidywa po rozpoczciu dziaa wojennych. „Templates” s dynamiczne, dostarczaj rodków do nieprzerwanej oceny przeciwnika - jego moliwoci i miejsc wraliwych, zmieniajc si /bdc chwilowo przedmiotem zmian/ tak jak dyktuje to sytuacja. Mog one odzwierciedla rónorodne charakterystyki przeciwnika, takie jak: rozmieszczenie si, fortyfikacje obronne, uzbrojenie i wyposaenie. „Templates” mog by uyte w funkcjonalnych systemach pola walki takich jak: artyleria, artyleria przeciwlotnicza /ADA/, inynieria, C2 /dowodzenie i kontrola/ oraz w lotnictwie wsparcia taktycznego.
Tabela 2-1 pokazuje 4 gówne typy „Templates” rozwijane i wykorzystywane w procesie IPB.
Graficzne bazy danych rozpoznania, rozwijane i utrzymywane pod kadym wzgldem przez proces IPB, dostarczaj podstaw do zbiorów i analiz wspierajc rozwój sytuacji i osiganie celu. Zaopatruj one w materiay do planowania wanych zdarze na polu walki i dziaania przeciwnika oraz do przewidywania jego zamiarów. Porównanie tych podstawowych danych ze zdarzeniami i dziaaniami majcymi miejsce na polu walki - dostarcza dowódcy kompletn, terminow i dokadn informacj.
TABELA 2-1: IPB TEMPLATES
TEMPLATE |
OPIS |
CEL /ZAMIAR/ |
KIEDY PRZYGOTOWANE |
DOKTRYNA
|
Doktryna przeciwnika uywana do rónych typów dziaa /operacji/, bez ogranicze narzuconych przez pogod i teren. Skad, formacje, szeroko pierwszych rzutów, gbokoci, ilo i proporcje wyposaenia, najcenniejsze cele /HVT/ - to typowe ujawniane informacje. |
Dostarczy podstaw do zintegrowania doktryny przeciwnika z danymi o terenie i warunkach meteorologicznych. |
Ocena zagroenia. |
SYTUACJA
|
pisywanie /malowanie/ jak przeciwnik mógby rozmieci swoje siy /ukada walk/ i dziaa w obrbie ogranicze narzuconych przez pogod i teren. |
Stosowany do okrelenia najbardziej niekorzystnego /krytycznego/ dziaania i ugrupowania przeciwnika. Dostarcza podstaw do rozwijania sytuacji i celu dziaania oraz do okrelania najbardziej wartociowych celów /HVT/. |
Integracja zagroenia. |
ZDARZENIE
|
Opisywanie /malowanie/ pooenia, gdzie spodziewane s /mog wystpi/ krytyczne /decydujce/ zdarzenia oraz gdzie mog pojawia si najistotniejsze cele. |
Uywany do przewidywania powizanych czasowo zdarze w obrbie krytycznej przestrzeni. Dostarcza podstaw do caoksztatu dziaa, przewidywania zamiarów przeciwnika oraz okrelania dyslokacji i tras przemieszczania si HVT. |
Integracja zagroenia. |
WSPARCIE DECYZJI
|
Opisywanie /malowanie/ punktów decyzji i okrelonych obszarów zainteresowania majcych kluczowe znaczenie dla wanych zdarze i dziaa. Ocena z rozpoznania w formie graficznej. |
Uywany do dostarczenia rady /wskazówek/, kiedy taktyczne decyzje s odpowiednio dostosowane do wymaga i sytuacji na polu walki. |
Integracja zagroenia. |
Rozdzia 3: WYSIEK ROZPOZNAWCZEGO PRZYGOTOWANIA POLA WALKI
Rozwijanie wyników dziaania IPB jest bardzo pracochonne. Wymaga ono powicenia i wysiku personelu rozpoznawczego oraz innych czonków sztabu, kierownictwa i koncentracji uwagi dowódcy, a take wspódziaania wielu innych elementów poza dowództwem. IPB jest formalnym procesem w dywizji i na wyszych szczeblach. Zabezpieczenie dziaa bojowych /CS/ i jednostki sub wspierajcych dziaania bojowe /CSS/ rutynowo rozszerzaj /rozprzestrzeniaj/ i wykorzystuj wyniki IPB - rozwijane w dywizji i korpusie - na gównym stanowisku dowodzenia w brygadzie, batalionie oraz taktycznych i tyowych stanowiskach dowodzenia /CPs/ . W brygadzie i batalionie proces IPB jest bardziej nieformalny, stajc si bardziej formalny tylko wtedy gdy czas i rodki na to pozwol. Kady szczebel dowodzenia wspiera IPB i dostarcza wasne opracowania podporzdkowanym sobie elementom. Od podlegych elementów oczekuje si z kolei rozwijania /rozprzestrzeniania/ otrzymanego, podstawowego wsparcia IPB - do wasnych, specyficznych zada.
Dlatego te nakada to szczególn odpowiedzialno na dowódc - prowadzenia procesu IPB w specyficznym obszarze operacyjnym /dziaa/, /AO/ oraz w obszarze zainteresowania /AI/. Podczas gdy dowódcy bd koncentrowa si na potencjalnych skutkach oddziaywania przeciwnika, pogody i terenu na cao operacji /dziaa/, manewrujcy z przodu dowódcy kieruj bezporedni swoj uwag na ogie przeciwnika, moliwoci jego manewru i oddziaywania radioelektronicznego /EW/. Wyznaczeni dowódcy tyów operacyjnych bardziej koncentruj si na moliwociach wykonania desantów powietrznych i ataków powietrznych przeciwnika, broni dalekiego zasigu, potencjalnym bezpieczestwie oraz powstaczych i terrorystycznych zagroeniach - wykorzystujc chwilowo IPB do efektywnej dyslokacji wspierajcych elementów.
Dowódca i zadanie rozpoczyna i kieruje IPB. Dowódca analizuje zadanie, nastpnie przeksztaca je w sposób bardziej dla siebie czytelny i przekazuje wytyczne do planowania przez sztab. Wytyczne do planowania powinny zawiera priorytety dowódcy w zakresie wymaga stawianych rozpoznaniu /PIRs/. Jeli dowódca nie ustali tych priorytetów, IPB bdzie rozpoznawao szczególnie wane /krytyczne/ luki, które pomog sztabowi w rozwijaniu tych priorytetów w zakresie wymaga stawianych rozpoznaniu /PIRs/. Jako, e proces IPB jest narzdziem do synchronizacji walki, wysiki sztabu staj si wysikami w zakresie synchronizacji.
G2 lub S2 /pomocnik szefa sztabu ds. rozpoznania lub oficer rozpoznania/ dostarczaj sztabowi wiadomoci o aktualnej sytuacji przeciwnika - w tym o potencjalnym dziaaniu przeciwnika w walce. Staj si one podstaw dla ocen sztabu. Kiedy tylko oceny sztabu wszystkich potencjalnych wariantów dziaania przeciwnika s przygotowane, sztab prowadzi gry wojenne: potencjalnego dziaania wojsk zaprzyjanionych i przeciwnika w walce oraz okrela najbardziej prawdopodobny przebieg dziaa na podstawie wszystkich czynników. Nastpnie sztab wykonuje „templates” wspierajce decyzj /DST-s/ dla najbardziej prawdopodobnego dziaania przeciwnika w walce, a take moliwych nastpstw i konsekwencji tego dziaania.
Po tych czynnociach sztab przedstawia krótko dowódcy DST / „templates” wspierajcy decyzj/. Dowódca przeprowadza gr wojenn na DST - aby upewni si, e wszystkie potencjalne kierunki dziaania przeciwnika zostay rozwaone i e wszystkie dziaania wojsk zaprzyjanionych oraz plan dziaania s zintegrowane. Wówczas dowódca na podstawie DST uaktualnia priorytety w zakresie wymaga stawianych rozpoznaniu i wydaje decyzj, koncepcj przeprowadzenia operacji. Zawiera ona bezporednio dokonane zmiany i uzupenienia do DST.
Plany i rozkazy s przygotowywane na podstawie decyzji lub koncepcji dowódcy. Zawieraj one ostateczn wersje DST, który staje si graficznym planem wspódziaania. Zaakceptowane plany lub rozkazy zawierajce DST, s wydawane podporzdkowanym, lub funkcjonalnym dowódcom. Na podporzdkowanym, funkcjonalnym szczeblu DST jest rozbudowywane lub przeksztacane w form bardziej czyteln /oczyszczane/ - tak jak dyktuje to zadanie lub koncepcja dowódcy. Schemat 3-1 pokazuje jak IPB jest wkomponowana w proces decyzyjny dowódcy omówiony w regulaminie FM 101-5.
SCHEMAT 3-1: Proces decyzyjny dowódcy /wspierany przez „IPB”/
OTRZYMANIE ZADANIA
DZIAANIE SZTABU DZIAANIE DOWÓDCY
INFORMACJA DO DOWÓDCY INFORMACJA DO SZTABU
/UAKTUALNIENIE SYTUACJI PRZEZ
SZTAB/
O G-2/S-2 - KRÓTKA OCENA AKTUALNEJ ANALIZA ZADANIA
C SYTUACJI PRZEKSZTACENIE ZADANIA
E „TEMPLATES” SYTUACJI I PRZECIWNIKA /W SPOSÓB BARDZIEJ DLA SIEBIE
N O CZYTELNY/
A B PRZEKAZANIE WYTYCZNYCH DO
INDYWIDUALNE OCENY SZTABU E PLANOWANIA
/WARIANTY WSZYSTKICH MOLIWYCH J ZAMIAR DOWÓDCY, WSTPNE
S DZIAA PRZECIWNIKA/ M OKRELENIE PRIORYTETÓW
Z U W ZAKRESIE WYMAGA STAWIA-
T J NYCH ROZPOZNANIU /ZAINICJO-
A GRY WOJENNE SZTABU, POTENCJALNE E WANIE „PIRs”/
B KIERUNKI DZIAANIA /OBU STRON/
U
D
NAJBARDZIEJ PRAWDOPODOBNE O „DST”
DZIAANIE W / „TEMPLATE”
Ó WSPARCIA DECYZJI/
D
„TEMPLATE” - WSPARCIA DECYZJI C GRA WOJENNA DOWÓDCY
/NAJBARDZIEJ PRAWDOPODOBNE /UAKTUALNIENIE „PIRs”
DZIAANIE/ DECYZJA DOWÓDCY
MYL /KONCEPCJA/ DOWÓDCY
PRZYGOTOWANIE PLANÓW/ROZKAZÓW
/WCZENIE KOCOWEJ WERSJI „DST”
WYDANIE PLANÓW / ROZKAZÓW ZATWIERDZENIE PLANÓW-ROZKAZÓW
/ZAWIERAJCE WSPIERAJCE „DST” - DLA
PODPORZDKOWANYCH /FUNKCJONALNYCH
DOWÓDZTW - KIEDY JEST TAKA POTRZEBA/
POWRÓT NADZÓR - KONTROLA POWRÓT
MISJA UKOCZONA / DOBRZE WYKONANA.
Sztab rozpoznawczy stanowi zalek /jdro/ wysików IPB. Posiada on w swoim skadzie: G2, lub S2, analityków rozpoznania z sekcji zbierania wyników z wszystkich róde /ASPS/, przydzielon sekcj sapersk /specjalistów od oceny terenu/, a take zespó do badania warunków meteorologicznych /WETM/ Si Powietrznych Stanów Zjednoczonych /USAF/. S oni wspomagani przez inne agencje szczebla pastwowego, centra produkcyjne, wysze od korpusu dowództwa /EAC/ - które dostarczaj wiele podstawowych produktów IPB.
G2 lub S2 zajmuj si koordynacj IPB i kieruj procesem IPB. G2 lub S2 zapewnia naleyt zgodno priorytetów w zakresie wymaga stawianych rozpoznaniu z wytycznymi dowódcy. ASPS lub rozpoznawcze centrum koordynacyjne /BICC/ gromadz podstawowe dane o zagroeniu, przeksztacaj je na informacje graficzne i scalaj to z danymi o pogodzie i terenie. ASPS lub BICC rozwijaj produkty IPB wykorzystywane do wsparcia operacji /dziaa/ bojowych.
W czasie procesu IPB, G2 lub S2 obszernie koordynuj swoje dziaania z: G3 lub S3 /pomocnik szefa sztabu ds. planowania i operacji lub oficer operacyjny/, koordynatorem wsparcia ogniowego /FSCORD/ lub oficerem wsparcia ogniowego /FSO/, oficerem obrony powietrznej, oficerem cznikowym z lotnictwem, elementami prowadzcymi dziaania mylce na polu walki, sekcj saperów /oddelegowan/ oraz z zespoem do badania warunków meteorologicznych /WETM/. Koordynacja ta jest rozwijana aby wesprze wstpne przygotowanie informacji o obszarze na tyach IPB. Poza t normaln koordynacj G2 lub S2 uzgadniaj dodatkowo swoje dziaania równie z G4 lub S4 /pomocnikiem szefa sztabu ds. logistyki lub oficerem zaopatrzenia/, oficerem odpowiedzialnym za transport, oficerem kontrwywiadu /CI/, oficerem do spraw cywilnych oraz innymi oficerami zabezpieczenia dziaa bojowych i sub wspierajcych dziaania bojowe /CSS/.
Przydzielona /oddelegowana/ sekcja saperów /specjalistów od oceny terenu/ - analizuje teren okrelajc jego wpyw na dziaania taktyczne. Dywizyjna sekcja rozwija opisy /folie/ czynników terenowych, specjalne studia terenowe i opisy /folie/ oddziaywania pogody. Sekcja saperów wspierana jest przez korpun kompani saperów - topografów wsparcia ogólnego /GS/ oraz przez batalion saperów - topografów z EAC /ze szczebla powyej korpusu/.
USAF WETM dostarcza wiadomoci o pogodzie, z których cz moe bazowa na danych o klimacie. Mog one nadchodzi ze róde Powietrznej Suby Meteorologicznej /AWS/ Si Powietrznych USA /USAF/ - wiadomoci o przeszej, obecnej i prognozowanej pogodzie dla caego AO i AI /obszaru operacyjnego i obszaru zainteresowania. Jednostki AWS na szczeblach powyej korpusu /EAC/ dostarczaj wsparcia w zakresie oceny warunków meteorologicznych dywizyjnym i korpunym WETMs /zespoom do badania pogody/; USAF WETM dostarcza bezporedniego wsparcia i udziela go innym poprzez szczeble powyej centrum rozpoznawczego korpusu /EACIC/.
Rozdzia 4: PROCES ROZPOZNAWCZEGO PRZYGOTOWANIA POLA WALKI
Proces IPB integruje doktryn przeciwnika z pogod i terenem oraz wie te czynniki z zadaniem i charakterem sytuacji na polu walki. Dostarcza w ten sposób podstaw do okrelania i oceniania moliwoci przeciwnika, jego miejsc wraliwych i prawdopodobnego dziaania w walce. Suy take jako podstawa do planowania - do sformuowania koncepcji uycia jednostki w dziaaniach oraz do rozmieszczenia si i rodków walki co znajduje swoje odzwierciedlenie w odpowiedniej organizacji jednostki do walki. Proces ten jest szczególnie istotny /krytyczny/ dla oficera rozpoznania /G2 lub S2/, oficera operacyjnego /G3 lub S3/, elementów mylcych na polu walki oraz dla oficera rozpoznawczego artylerii polowej /FAIO/.
Podobnie jak rozpoznanie zamyka si w okrelonym cyklu, tak i proces IPB jest z natury cykliczny. Wszystkie funkcje IPB s speniane w sposób cigy i równoczenie. Proces IPB przedstawiony jest na schemacie 4-1.
Ocena obszaru pola walki szacuje przestrze operacyjn /AO/ oraz rejon zainteresowania /AI/ i stanowi podstaw do analiz terenu, pogody, a take si zbrojnych stanowicych zagroenie. Analizy terenu i pogody mog by wykonane kolejno lub równolegle z ocen zagroenia. Bez wzgldu na kolejno analiz kocowym krokiem jest integracja /scalanie/ zagroenia. czy ona w jedn cao wiadomoci o pogodzie, terenie, siach zbrojnych przeciwnika i zaprzyjanionych oraz okrela ich wspólny wpyw na operacje /dziaania/.
IPB dostarcza informacje o sytuacji i celach, które umoliwiaj porównanie sposobów /kierunków/ dziaania przeciwnika i wojsk zaprzyjanionych. Informacja ta jest wykorzystywana do przewidywania dziaania przeciwnika i do wykonania wielowariantowych /zalenych od ukadu zdarze/ prognoz dziaa na polu walki. Czsto pozwala to dowódcy ksztatowa sytuacj na polu walki przez rozmylne wykonanie pewnych dziaa takich jak plan zapór inynieryjnych, powodowa pewne zdarzenia na polu walki uruchamiane /rozwijane/ na yczenie dowódcy. Informacje wymagane do rozwijania IPB pochodz z wszystkich moliwych do wykorzystania /osigalnych/ róde. róda te zawieraj aktualny stan posiadania rozpoznania, informacje od wyszych dowództw, czy te informacje z agencji wspierajcych rozpoznanie. Informacje te zawieraj - ale nie s przez to ograniczane - dane z rozkazu do bitwy /walki/ /OB/, dane o pogodzie i o terenie; wskazówki /wsparcie/ ze wszystkich róde rozpoznania; dane z rozpoznania technicznego; dane nuklearne, biologiczne i chemiczne /NBC/; dane z lotnictwa; dane od artylerii polowej; dane inynieryjne oraz dane od suby transportowej i logistyki.
SCHEMAT 4-1: PROCES IPB
Oficer rozpoznania rozwija /precyzuje/ cile okrelone informacje wymagajce zajmowania si pogod, terenem i zagraajcymi siami zbrojnymi wewntrz obszaru operacyjnego /AO/. Wypadkowa informacja /uwzgldniajca wszystkie te czynniki/ jest nastpnie uyta do rozwijania i uaktualniania bazy danych. Informacja ta zawiera dane z wszelkiego typu rozkazów bojowych /OB/.
OCENA OBSZARU POLA WALKI
Ocena obszaru pola walki obejmuje oszacowanie obszaru walki pod wzgldem ogólnego charakteru si zbrojnych zaprzyjanionych i przeciwnika oraz pod wzgldem otoczenia /rodowiska/ operacyjnego. Teren i pogoda s oceniane dla okrelenia jak ogólnie bd wpywa na dziaania. Siy zbrojne przeciwnika /w tym wojska ldowe i powietrzne oraz jeli odpowiada to potrzebom - marynarka wojenna/ co do których przewiduje si, e bd prowadziy dziaania wewntrz obszaru walki, s oceniane aby okreli ich moliwoci w powizaniu z pogod, terenem i zadaniem wojsk zaprzyjanionych. Ocena pola walki powinna zwraca uwag na wane obszary i cechy, które musz by rozwaone w czasie realizacji IPB. Pomaga to okreli w czasie analiz IPB jakie informacje, wyniki dziaania /produkty/ oraz jakie wsparcie bdzie wymagane aby ukoczy /skompletowa/ IPB.
Pole walki skada si z obszaru operacyjnego /dziaa/ /AO/ i rejonu zainteresowania /AI/. Wyznaczony obszar operacyjny /dziaa/ opiera si na: zadaniu, przeciwniku, terenie oraz wojskach i czasie do wykorzystania /METT-T/, a take na czynnikach i planowaniu rozwaanych poza pierwsz lini wasnych wojsk /FLOT/ /lub si neutralnych/ . Schemat 4-2 pokazuje czasy rozwaanego planowania w celu okrelenia obszaru operacyjnego /dziaa/ /AO/ od szczebla batalionu do szczebli dowodzenia powyej korpusu /EAC/. W czasie dziaa ofensywnych obszar operacyjny /AO/ bdzie zawiera o natarcia dowódcy lub kierunek ataku oraz wyznaczone obiekty /ataku/.
Powietrzny obszar operacyjny jest identyczny jak naziemny, w którym bazy powietrzne, punkty tankowania, pasy /strefy/ ldowania /LZs/, strefy zrzutów /DZs/ i uzbrojenie przeciwlotnicze oraz radary dziaaj w zasigu /wewntrz granic/ dowodzenia. Gówn rónic pomidzy dziaaniami powietrznymi i naziemnymi stanowi wysoko /trzeci wymiar/ lub puap operacyjny w granicach którego dziaa lotnictwo skrzydowe i migowcowe oraz w granicach którego moe prowadzi ogie obrona przeciwlotnicza. Wysoko dziaa powietrznych jest ograniczana przez zasig lotnictwa oraz wysoko efektywnego oddziaywania systemów broni przeciwlotniczej takich jak artyleria przeciwlotnicza /AAA/ i rakiety do niszczenia celi powietrznych /SAMs/ /na przykad puapy powietrzne i granice odpowiedzialnoci obrony powietrznej zalecane we wspólnej doktrynie Sprzymierzonych/.
SCHEMAT 4-2: CZASY AO
SZCZEBEL DOWODZENIA
|
OBSZAR OPERACYJNY /DZIAA/ [godziny]
|
Batalion
|
0 - 3 |
Brygada
|
0 - 12 |
Dywizja
|
0 - 24 |
Korpus
|
0 - 72 |
EAC
|
72 + |
Tyowy obszar operacyjny /AO/ róni si od przedniego obszaru operacyjnego /dziaa/ tym, e zawiera obszar geograficzny w którym wsparcie i zabezpieczenie wyszego i niszego szczebla oraz elementy obrony powietrznej prowadz dziaania jednoczenie. Podczas gdy tyowy obszar definiowany jest przez t sam szeroko, gboko, wysoko, elektronooptyczne i czasowe czynniki jak w przednich obszarach, specyficzne czynniki wice si ze rodowiskiem cywilnym, kontrwywiad /CI/, zabezpieczenie, dziaania psychologiczne /PSYOP/ oraz sprawy cywilne narzucaj specyficzne przedmioty rozwaa. Schemat 4-3 pokazuje obszary pola walki.
SCHEMAT 4-3: OBSZARY POLA WALKI
AREA OF OPERATIONS - obszar działań /operacji/
AREA OF INTEREST - obszar zainteresowania
FEBA - przedni skraj obszaru pola walki
FLOT - przednia linia wojsk wasnych
PL RED - linia strefy - czerwona
Obszar zainteresowania opiera si na METT-T /zadaniu, przeciwniku, terenie, wojskach i czasie do wykorzystania/ oraz na koncepcji dziaa dowódcy. Powinien on zawiera wszystkie strefy oddziaywania przeciwnika, które mogyby wywiera wpyw na zaprzyjanione siy zbrojne podczas dziaa bdcych przedmiotem rozwaa. G2 lub S2 na podstawie IPB proponuj dowódcy obszar zainteresowania /AI/. W lad za aprobat dowódcy G2, S2 lub ASPS /sekcja zbierajca wyniki, informacje z wszystkich róde/ przesuwa granice AI do kolejnego wyszego szczebla dowodzenia, gdzie suy to do kierowania /jako przewodnik/ wspieraniem potrzeb rozpoznania. AI w operacjach zaczepnych - ze wzgldu na konieczno uwiadomienia sobie moliwoci istnienia potencjalnych si kontratakujcych na skrzyda oraz posików /wzmocnienia/ w rejonie lub poza celami rozbijanymi w obszarze walki przez atakujce siy - bdzie zazwyczaj wikszy ni w czasie operacji obronnych. Podobnie do AO, AI wykorzystuje czas rozwaa planistycznych na dostarczenie podstawowego zestawu instrukcji dla okrelenia jego granic. Schemat 4-4 przedstawia czasy rozwaa planistycznych stosowane przy okrelaniu AI od szczebla batalionu do EAC /szczebli dowodzenia powyej korpusu/.
SCHEMAT 4-4: CZASY AI
SZCZEBEL DOWODZENIA
|
„AI” OBSZAR ZAINTERESOWANIA [godziny]
|
Batalion
|
od 12 |
Brygada
|
od 24 |
Dywizja
|
od 72 |
Korpus
|
od 96 |
EAC
|
powyej 96 |
Powietrzny AI jest zwykle znacznie wikszy ni naziemny, przede wszystkim ze wzgldu na wielkie odlegoci jakie lotnictwo przeciwnika moe szybko pokry i prdko z jak moe wpywa na dziaania zaprzyjanionych. Powietrzny AI obejmuje: ldowiska przeciwnika, punkty uzupeniania paliw i amunicji, rejony stanowisk startowych rakiet przeciwlotniczych /SAM/, a take radary obrony przeciwlotniczej wczesnego ostrzegania /EWR/ oraz naziemne stanowiska kontroli i przechwytywania /GCI/. Powietrzny AI rozciga si ku górze do maksymalnego zasigu /puapu/ lotnictwa przeciwnika oraz do maksymalnej wysokoci efektywnego oddziaywania powietrznych systemów obronnych zaprzyjanionych i przeciwnika.
AI operacji tyowych zawiera obszar tak duy jak teatr dziaa, teatr obszaru tyów lub strefa komunikacyjna /COMMZ/. Obszar ten musi rozciga si w kierunku terytorium przeciwnika, wobec czego jednostki zabezpieczenia dziaa bojowych i jednostki rodzajów wojsk wspierajcych dziaania bojowe /CSS/ musz by przygotowane do przemieszczania si na obszary wczeniej okupowane przez przeciwnika. Tyowy AI moe czciowo pokrywa si z obszarami zainteresowania innych dowództw obszarów tyowych jak równie z innymi tyowymi obszarami operacyjnymi. AI operacji tyowych w powietrzu jest niezmiernie rozlegy, odpowiednio do spodziewanego nagego uderzenia potencjalnego przeciwnika powietrznego na tyy obszarów wsparcia i zabezpieczenia dziaa.
G2 lub S2 oceniaj teren, pogod, przeciwnika i przygotowuj propozycje co do okrelenia granic podporzdkowanej jednostki dla G3 lub S3. G3 lub S3 wykorzystuj propozycje G2 lub S2 do okrelenia granic podporzdkowanej jednostki oraz dyslokacji zapasów. Proponowane granice s nastpnie przedstawiane dowódcy do akceptacji.
Kiedy obszar pola walki jest ju zdefiniowany, analityk okrela i gromadzi informacje oraz materiay wymagane do ukoczenia procesu IPB. Do podstawowych potrzeb nale: mapy i materiay niezbdne do sporzdzenia „template” /rodki pimiennicze/; dane encyklopedyczne o normalnym klimacie i pogodzie oraz studia terenu, który cakowicie pokrywa obszar pola walki. Standartowe wojskowe mapy topograficzne w skali odpowiadajcej szczeblowi dowodzenia kierujcemu IPB s w uyciu w rejonach których dotycz. Kiedy jest to osigalne, analizy przestrzeni powietrznej mog by wykonane z uyciem standartowych 1:250 000 powietrznych i radarowych „grafik poczonych operacji” /JOG/ - specjalnie zaprojektowanych do tego celu. Do szczegóowych analiz podejcia lotnictwa do celu uyteczne s standartowe mapy topograficzne w skali 1: 50 000.
Standartowe mapy topograficzne jednake nie zabezpieczaj dostatecznie szczegóowo potrzeb dla analiz terenu. Specjalne mapy i wyniki /produkty/ bada terenu s osigalne poprzez dywizyjny wydzia terenowy lub korpuny zespó do analiz terenu z batalionu topograficznego saperów teatru dziaa, bd tez przez Obronn Agencj Map /DMA/. Zawieraj one specjalne podstawowe pokrycia map, które opisuj: system odwadniajcy, grunty i gleby, rolinno, pochyoci, transport, przeszkody terenowe i inne wane czynniki terenowe. W uyciu powinny znajdowa si osigalne zdjcia powierzchni terenu, a na uaktualnione zdjcia pokrycia dostpnych obszarów powinny by skadane zapotrzebowania. Uaktualnione zdjcia pokrycia terenu s uywane do dostarczania wikszych szczegóów o terenie oraz celem uzupenienia istniejcych map. Oprócz pokrycia zdjciami, zespó do badania terenu bdzie wykorzystywa informacje i materiay z wszystkich osigalnych róde dla uaktualnienia i uszczegóowienia dostpnych wyników badania terenu.
ANALIZY TERENU
Zadaniem analiz terenu jest redukowanie branych pod uwag niepewnoci co do oddziaywania naturalnego i przygotowanego przez ludzi terenu na operacje militarne. Rozpoznawczy sztab dywizji i korpusu otrzymuje bezporednie wsparcie od zespoów do badania terenu teatru dziaa - z zadaniem wykonania /dokoczenia/ analiz terenu. Kada dywizja otrzymuje bezporednie wsparcie wydzielon sekcj terenow, która kierowana jest przez technika terenu. Kady korpus otrzymuje jedn korpun kompani topograficzn z elementem zajmujcym si analizami terenu. Niewielka sekcja analiz terenu jest zwykle ulokowana i wspiera korpune centrum operacji taktycznych /CTOC/. Pozostali analitycy terenu s ulokowani w tyach korpusu, dostarczajc ogólnego wsparcia korpusowi. Personel zespoów terenowych jest szczególnie przygotowany do analiz terenu i powinien by bezporednio zatrudniany w procesie IPB na wszystkich szczeblach.
Celem efektywnego wykorzystania danych o terenie rozwijanych przez zespó do badania terenu, personel rozpoznawczy musi zrozumie analizy terenu i ich zastosowanie w IPB. Musi on okreli informacje o terenie wymagane do wsparcia dziaa na wszystkich szczeblach w pocztkowym etapie procesu IPB. G2 lub S2 ustalaj priorytety w zakresie tego co chc uzyska /produkcji/ od rozpoznania terenu.
DMA /Obronna Agencja Map/ przygotowuje wiele z podstawowych danych uywanych przez zespoy do badania terenu. Dane DMA przygotowywane s w dwóch standartowych formatach: dane bazowe dla analiz terenu na potrzeby planowania /PTADB/ w skali 1: 250 000 i dane bazowe dla taktycznych analiz terenu /TTADB/ w skali 1: 50 000. Skale te pokrywaj si z mapami przeznaczonymi do planowania i taktycznymi uywanymi przez jednostki w Armii oraz z mapami do planowania stosowanymi przez poczone i kombinowane dowództwa.
Podstawowe dane o terenie wyprodukowane przez DMA zawieraj czynniki pokrywajce teren z informacjami o:
rolinnoci,
podou /gruntach i glebach/,
systemie odwadniajcym,
konfiguracji terenu /pochyociach/,
przeszkodach,
transporcie /liniach komunikacyjnych /LOC//,
wodach gruntowych /tylko w danych bazowych do planowania/.
Dodatkowo DMA moe dostarczy nastpujce produkty nadrukowane na podstawowe mapy:
mapy dróg na przeaj,
mapy transportowe /informacje o drogach i mostach/.
Te standartowe produkty wydawane s zespoom do badania terenu celem wsparcia potrzeb ich sztabów i procesu IPB w zakresie wiadomoci o terenie. Analitycy terenu przygotowani s do rozwijania /nanoszenia/ swoich wasnych opisów /folii, pokry - „overlays”/ map, jeli opisy /folie/ produkowane przez DMA nie bd osigalne. Oprócz zaopatrzenia DMA lub wykonanych na miejscu produktów poczone centra rozpoznawcze na szczeblu teatru dziaa przygotowuj szczegóowe badania linii komunikacyjnych /LOC/ na niestandardowych mapach. Studia te wspieraj równie proces IPB wewntrz okrelonego teatru dziaa lub poczonego AO.
Na szczeblach poniej dywizji, gdzie nie ma bezporedniego dostpu do zespoów do badania terenu, dane o terenie i opisy /folie, „overlays”/ nie s czci standartowej rozpoznawczej bazy danych. Wspierajce analizy rozpoznawcze i analizy terenu s dostarczane ze wspierajcej dywizji, gdzie otrzymywane jest cile okrelone zadanie. Brygada lub siy do realizacji zada sztabu S2 musz by tak obeznane w rozumieniu wzajemnego oddziaywania analiz terenowych w procesie IPB jak dywizyjny sztab G2.
Analizy terenowe kad nacisk na uycie grafik do opisywania wpywu terenu na dziaania ldowe i powietrzne. Jednake, poniewa na niszych szczeblach taktycznych czas jest czsto ograniczony, przygotowywany jest tam tylko jeden dokument dotyczcy terenu / „overlay”/, zmodyfikowany, kombinowany opis /folia, „overlay”/ przeszkód terenowych /MCOO/. Efektywno analiz terenu jest silnie uzaleniona od analiz warunków meteorologicznych. Chocia analizy pogody i terenu s wykonywane osobno, powinny one zawsze by wykonywane równolegle i scalane /integrowane/ by uzyska wyczerpujc ocen rodowiska taktycznego.
Analizy terenu wymagaj równie wspódziaania pomidzy personelem: rozpoznania, zajmujcym si terenem i personelem WETM. Personel rozpoznawczy ustala wymagane informacje o terenie. Wykorzystujc DMA TTADB i inne róda, personel zespou do badania terenu rozwija przygotowane przez nie /ich „skrojone”/ produkty tak aby speni te wymagania. Jeli jest to niezbdne analityk terenu, który jest przygotowany do rozpoznawania waciwoci terenu na podstawie zdj lotniczych uzupenia te opisy / „overlays”/ dodatkowymi i uaktualnionymi szczegóami. Personel WETM dostarcza produkty bada meteorologicznych i informacje wymagane do okrelenia wpywu pogody na teren. Wspólnie rozwijaj oni graficzn baz danych, która uatwia integracj /scalanie/ zagroenia.
Analityk terenu jest przygotowany do okrelania waciwoci terenu na podstawie zdj. Opisy /folie, „overlays”/ czynników terenowych DMA, które uzupeniaj standartowe mapy topograficzne s wykorzystywane do rozwijania „skrojonych” produktów oceny terenu. Schemat 4-5 pokazuje proces analizy terenu.
SCHEMAT 4-5: PROCES ANALIZY TERENU
MILITARNE ASPEKTY TERENU
Analizy terenu koncentruj swoj uwag na jego militarnych aspektach, znanych powszechnie jako OCOKA. Poszczególne litery tego skrótu oznaczaj:
O - obserwacja i pole ognia /FofF/
C - ukrycie i osona
O - przeszkody
K - teren kluczowy
A - drogi podejcia, korytarze ruchu /powietrzne i
ldowe/
Obserwacja obejmuje wpyw terenu na moliwoci rekonesansu, nadzoru i osignicia /zdobycia/ celu. W kontekcie IPB odnosi si to do optycznej i elektronicznej linii obserwacji /LOS/. Systemy pola walki zawieraj radia, radary, lasery poszukiwania strefowego, bezporednie systemy energetyczne, elektroniczne przechwytywacze i bezporednie poszukiwacze, zakócacze oraz bro do ognia bezporedniego wymagajc do waciwego funkcjonowania LOS /linii obserwacji/. Wzmocniony / „uzbrojony” w przyrzdy elektronooptyczne/ bd te nie ludzki wzrok zarówno na ziemi jak i w powietrzu wymaga do prowadzenia obserwacji LOS. rodki i bro do zwalczania celów obrony powietrznej wymagaj LOS z ich stanowisk do gównych powietrznych dróg podejcia /lotnictwa/. Musi take by rozwaona relacja pomidzy przewidywan wysokoci celu, a poziomem przylegego terenu.
Moliwo obserwacji przez dowódc pola walki jest uzaleniona od oddziaywania terenu i pogody na te /wyej wymienione/ systemy. LOS /linia obserwacji/ wpywa na systemy powietrzne od trasy marszu samolotu do przedniej granicy AI, podczas gdy oddziaywanie LOS na systemy naziemne jest zwykle ograniczone do rejonu bezporedniej walki.
FofF obejmuje wpyw terenu na skuteczno uzbrojenia. Skuteczno broni do prowadzenia ognia bezporedniego jest w znaczcy sposób uzaleniona od terenu w rejonie pooenia celu. Te rodzaje broni potrzebuj LOS /linii obserwacji/ do celu. Poprzez analizy LOS, analityk okrela jak teren wpywa na optyczn i elektroniczn LOS. Wpyw ten przedstawiaj graficznie opisy / „overlays”/ linii obserwacji /LOS/.
Opisy, folie / „overlays”/ widzialnoci horyzontalnej lub FofF wi wpyw rolinnoci i pochyoci terenu na LOS. Kiedy informacja ta jest przedstawiona graficznie, staj si wówczas widoczne wzgldne moliwoci broni do prowadzenia ognia bezporedniego, cznoci oraz systemów wykrywania i zbierania wiadomoci o celach. Ten „overlay” /opis, folia/ pomaga z du precyzj rozpoznawa teren kluczowy. Do wykonania analiz LOS, jako minimum, analityk musi mie okrelony punkt pocztkowy i wysoko. Schemat 4-6 przedstawia wzory „overlay” LOS lub FofF.
SCHEMAT 4-6: WIDZIALNO HORYZONTALNA /ZASIG WIDOCZNOCI/
FIELDS OF FIRE - pole ognia
RANGE - zasig
ELEVATION - wysoko /wzniesienie/
UKRYCIE I OSONA
Ukrycie stanowi zabezpieczenie przed obserwacj naziemn i z powietrza. Osona stanowi zabezpieczenie przed oddziaywaniem ogniowym. Ukrycie jest niezbdne dla zapewnienia bezpieczestwa operacyjnego /OPSEC/ i mylenia. Zarówno ukrycie jak i osona s niezbdne dla ochrony przed ogniem wroga. Ukrycia i osony s cile powizane z obserwacj i FofF. Analityk IPB bierze pod uwag obserwacj i FofF zarówno z perspektywy powietrznej jak i naziemnej.
Lotnictwo migowcowo - skrzydowe zaprzyjanione i przeciwnika próbuje wykorzysta teren, dymy i inne czynniki utrudniajce widzialno do ukrycia swojego dziaania przed obserwacj naziemn. Wysiki te obejmuj kluczenie po przeciwnych stokach wzgórz i wykorzystanie rolinnoci jako ta powikszajcego skuteczno maskowania lotniczego. Przeciwne stoki umoliwiaj równie migowcom ukrycie si przed broni do prowadzenia ognia bezporedniego. Wysoka prdko, niska wysoko - loty „nap-of-the-earth” /NOE/ /usypiajce czujno, zaskakujce upion czujno przeciwnika na ziemi/ - powikszaj ywotno migowców i lotnictwa skrzydowego przez skrócenie czasu na reakcj ldowych si zbrojnych przeciwnika i jego broni sucej do obrony powietrznej. migowce rozwijajce mniejsz prdko, wykonujce loty na wysokociach konturowych i NOE, wykorzystuj maskujce waciwoci terenu nawet na wikszych odlegociach dla maskowania ruchu lotnictwa w pobliu silnych zgrupowa obrony powietrznej.
Ukrycia s szczególnie wane w rodowisku walki na tyach. Wraliwe na uderzenia tyowe obszary zabezpieczajce dowodzenie, kontrol i komunikacj /C3/ oraz wspierajce jednostki musz by chronione przed obserwacja przeciwnika z powietrza i ziemi. Ukrycia moliwe do wykorzystania przez desanty powietrzne / „airborn”/ , siy atakujce z powietrza, partyzantów, terrorystów oraz siy specjalnego przeznaczenia i agentów - które mog dziaa na obszarach tyowych równie rozwaane s w pierwszej kolejnoci. Ukrycia s take gównym przedmiotem rozwaa dla zapewnienia bezpieczestwa obszarów tyowych, kontrwywiadu /kontrrozpoznania/ /CI/, i dziaa mylcych. Osona moe by rozwaana przy zaoeniu obrony przed przeciwnikiem systemów broni dalekiego zasigu, ich wpyw na bezpieczestwo misji przeciwnika oraz ich ochrona skaniaj siy zbrojne przeciwnika do dziaania na obszary tyowe.
Zamknite przykrycia maskujce umoliwiaj ukrycie przed obserwacj powietrzn i z wyniosoci terenowych. Latem i w okresie deszczowym oraz zim i o suchej porze opisy / „overlays”/ tych przykry / „sklepie”/ porównuj ich wzrost w maksymalnym i minimalnym stadium. Schemat 4-7 pokazuje przykady opisów / „overlays”/ zamknitych przykry maskujcych latem i zim.
SCHEMAT 4-7: UKRYCIA PRZED WYKRYCIEM Z POWIETRZA
CANOPY CLOSURE - zamknite przykrycia /sklepienia/ maskujce
SUMMER - lato
WINTER - zima
PRZESZKODY
Przeszkody s naturalnymi i sztucznymi waciwociami terenu, które zatrzymuj, dezorganizuj lub powoduj zmian kierunku ruchu wojsk. Wpyw przeszkód na manewrowo czyni z nich wany przedmiot rozwaa w czasie analiz terenu. Analityk musi okreli, gdzie znajduj si przeszkody w ruchu naziemnym i powietrznym oraz jaki wpyw na cao operacji /dziaa/ bdzie miao ich usuwanie, pokonanie lub obejcie. Musi on take okreli jak przeszkody wpyn na system broni obrony powietrznej oraz na rozmieszczenie jednostek zabezpieczenia dziaa bojowych i CSS /jednostki rodzajów wojsk wspierajce dziaania bojowe/. Równie w pierwszej kolejnoci rozwaa w czasie analizowania przeszkód terenowych znajduje si wpyw pogody na moliwoci manewru /ruchu/ po bezdroach /glebie, ziemi/.
TEREN KLUCZOWY
Teren kluczowy to jakakolwiek cecha obszaru powodujca, e jego zdobycie lub utrzymanie nad nim kontroli daje wyran przewag taktyczn. Teren kluczowy jest zaleny od szczebla którego dotyczy, zadania, przeciwnika i sytuacji. Kady teren, który powiksza lub obnia zdolno do uzyskania panowania w walce /inicjatywy i przewagi/ - zarówno przez siy zbrojne zaprzyjanione jak i przeciwnika - moe by terenem kluczowym. To samo odnosi si do terenu, który pozwala lub ogranicza manewr. Przykadami kluczowego terenu mog by:
mosty,
rejony przepraw /brody/,
przewyszenia terenowe,
punkty blokowania /tumienia, osaczenia, „duszenia”/,
skrzyowania dróg,
punkty kontrolne umoliwiajce przegld /lustracj/ sytuacji.
Teren kluczowy, który ma niezwyky wpyw na wykonanie zadania moe by wyznaczony jako teren decydujcy. Realizacja zadania zwykle jest uzaleniona od zajcia lub kontroli terenu decydujcego.
Podczas operacji przeciwpowstaczych /COIN/ na tyach miejsce dyslokacji logistyki potencjalnych przyjació /wojsk zaprzyjanionych/ i powstaców, ludno /zaludnienie/, sprawy cywilno-wojskowe, bezpieczestwo i dziaania psychologiczne /PSYOP/ mog decydowa co jest terenem kluczowym. Teren kluczowy w tych operacjach /dziaaniach/ moe zawiera miejsca skadów logistycznych i bazy transportowe, rejony zurbanizowane, obszary gdzie ludno sprzyja dziaaniom zaprzyjanionych lub przeciwnika oraz drogi ewakuacji.
POWIETRZNE I NAZIEMNE DROGI /TRASY/ PODEJCIA/
Powietrzne i naziemne drogi podejcia to trasy, którymi wojska mog osign kluczowy teren lub cel. Drogi podejcia s oceniane wedug nastpujcych kryteriów:
manewr rodkami wsparcia,
dostp do terenu kluczowego i ssiednich dróg podejcia,
stopie skanalizowania,
ukrycie i osona,
obserwacja i FofF,
przeszkody.
Korytarze ruchu powietrznego i naziemnego stanowi czci skadowe dróg podejcia. Korytarze ruchu to obszary wewntrz dróg podejcia umoliwiajce ruch i manewr. Pozwalaj one siom zbrojnym zaprzyjanionych i przeciwnika posuwa si naprzód lub wycofywa w ustalonym ugrupowaniu oraz wykorzysta zasady zmasowania, pdu, uderzenia i prdkoci.
Naziemne drogi podejcia powinny by wystarczajco szerokie i zawiera korytarze ruchu wystarczajce do wsparcia szybkiego ruchu i manewru wojsk wzdu caej ich trasy. Przeszkody powinny by moliwe do ominicia lub pokonania w rozsdnych granicach czasowych bez wikszej pomocy specjalistycznej. Ukrycie i osona w rejonie dróg jest wane szczególnie dla tych wojsk, które nie maj przewagi powietrznej.
Powietrzne drogi podejcia i korytarze ruchu powietrznego stwarzaj warunki do zastosowania czujników penetrujcych przestrze powietrzn, lotnictwa atakujcego i wojsk przerzucanych drog powietrzn. Dobra trasa podejcia zwiksza ywotno lotnictwa i skuteczno raenia broni pokadowej, gdy wykorzystana jest w tym celu prdko i impet uderzenia. Rodzaj terenu w przyjaznym AO decyduje o powietrznych korytarzach ruchu, przez które atakujce lotnictwo musi wchodzi i opuszcza pole bitwy. Poprzez analizowanie terenu celem okrelenia potencjalnych obszarów zainteresowania planistów przeciwnika, ale takich obszarów których obraz zaciemnia przeciwnikowi teren, dowódca ma moliwo rozmieszczenia rodków obrony powietrznej w sposób uniemoliwiajcy rekonesans czy te skuteczny atak lotnictwa przeciwnika wykonujcego zadania w tym obszarze.
Tyowe powietrzne drogi podejcia s analizowane pod wzgldem ich moliwoci wsparcia szybkiego przeniesienia elementów zagroenia na tyach na obszar bitwy oraz ich moliwoci utrzymywania szybkiego wsparcia pierwszych rzutów przez zaprzyjanione elementy na obszarach tyowych. Równie w pierwszej kolejnoci rozwaane s drogi podejcia i korytarze ruchu umoliwiajce przeciwnikowi szybki manewr na tyy zaprzyjanionych. Analizujc te drogi dowódca obszaru tyowego moe sprawnie rozmieci swoje elementy ugrupowania, w taki sposób aby dostarczay najbardziej efektywnego wsparcia przy jednoczesnym zapewnieniu maksymalnie moliwego zabezpieczenia przed moliwym napadem przeciwnika.
Drogi podejcia i korytarze ruchu s niezbdne dla procesu IPB. Stanowi one podstaw do scalania /integrowania/ przeciwnika, pogody i terenu. Nakrelaj obszary w których prawdopodobne jest wystpienie przewidywanych dziaa przeciwnika i dyktuj trasy z których musz korzysta atakujce siy aby osign swoje blisze /pocztkowe/, nastpne i kocowe zadania /cele/. Opis /zobrazowanie/ dróg podejcia nie koczy si na przedniej linii wasnych wojsk /FLOT/ lub linii stycznoci. Drogi podejcia s przewidywane poprzez rejon bitwy do znanych lub oczekiwanych celi. Schemat 4-8 przedstawia doktrynaln gboko Sowieckich celi taktycznych.
Kolor w którym malowane /opisywane/ s drogi podejcia uzaleniony jest od typu operacji /dziaa/. W czasie operacji obronnych zaprzyjanionych drogi podejcia i korytarze ruchu, które przeciwnik mógby wykorzysta do ataku bd gównym przedmiotem rozwaa. W takiej sytuacji drogi podejcia i korytarze ruchu bd malowane na czerwono, z priorytetem od najbardziej do najmniej prawdopodobnych i analizowane poprzez okrelenie najwikszych si przeciwnika, które zgodnie z jego doktryn mog wspiera dziaanie. W czasie operacji zaczepnych zaprzyjanionych, o natarcia zaprzyjanionych staje si najwaniejsza. Osie natarcia maluje si na niebiesko, z priorytetem od najbardziej do najmniej nadajcych si do wspierania ataku. Kierunki /drogi/ kontrataków, korytarze i osie s malowane albo na czerwono, albo na niebiesko w zalenoci od tego czy wspieraj one dziaania przeciwnika czy zaprzyjanionych.
ROZWIJANIE BAZY DANYCH O TERENIE
Wymagania /potrzeby/ wynike z bada terenu s porównywane z baz danych o terenie celem wykrycia luk informacyjnych. Pierwotnymi ródami informacji dla bazy danych s „overlays” /opisy, folie/ podstawowych danych z analiz terenowych przygotowane przez DMA. Jeli te „overlays” nie s osigalne, zespoy terenowe mog postara si o nie lub wykona je wykorzystujc dostpne róda informacji. Oprócz standartowych map topograficznych pokrywajcych AO i AI mog by uruchamiane /zatrudniane/ nastpujce róda informacji:
Aktualna ocena z rozpoznania i analizy AO z wyszych dowództw;
Aktualne zdjcia;
SCHEMAT 4-8: MOLIWA HIERARCHIA ZADA /CELÓW/ TAKTYCZNYCH SOWIECKIEJ DYWIZJI ATAKUJCEJ NA BRONICEGO SI PRZECIWNIKA
Specjalne studia terenowe i produkty /wyniki bada/ przygotowane przez agencje amerykaskie lub kraju-gospodarza. Zawieraj one specjalne mapy, wykresy oraz wojskowo-geograficzne meldunki informacyjne i cyfrowe /digital/ dane topograficzne;
Realizowany rekonesans terenu.
Rozwijanie bazy danych o terenie wymaga znacznego czasu i informacji. Jeeli nie istnieje baza danych DMA, sekcja terenowa musi mie dostp do danych z rozpoznania i opisów /obrazów, szkiców. Informacje te mog by niekompletne i wymaga uzupenienia. Sekcja terenowa jest przygotowana do zbierania:
danych o drogach, liniach kolejowych i mostach;
danych o gruntach i konfiguracji powierzchni;
danych o rolinnoci;
danych hydrograficznych.
„OVERLAYS” /OLEATY, FOLIE/ CZYNNIKÓW TERENOWYCH
Analizy militarnych aspektów terenu dokonuje si gównie przez przygotowanie i analiz „overlays” pokrycia terenu. Uzupeniaj one informacje zawarte na standartowych mapach topograficznych. „Overlays” opisuj nastpujce elementy terenu, których nie ma na mapach wojskowych, a mog by przygotowane:
odstpy midzy drzewami i wymiary pni drzew, które utrudniaj ruch pojazdów koowych i gsienicowych;
szeroko, gboko, prdko prdu, wysoko brzegów oraz ukad dolin rzek dla okrelenia przepraw i brodów;
wysoko pokrycia terenu oraz zwarto rolinnoci, która stwarza warunki do maskowania przed obserwacj oraz ukrycia si przed ogniem;
charakterystyka gruntów i gleb ograniczajcych mobilno;
wysoko rolinnoci i budynków w obszarach zabudowanych, ograniczajcych lub zakócajcych poziom i pionow lini obserwacji /LOS - line of sight/;
naturalne lub sztuczne zmiany w terenie, które powstay od czasu gdy dostpne mapy byy drukowane /rozwój terenów zurbanizowanych, nowe drogi i linie kolejowe, nowo wyrose lasy i wycinki lene/;
pochylenie terenu oraz inne warunki powierzchniowe ograniczajce ruch na przeaj;
nierównoci powierzchni i pokrycia /rzeba danego terenu/.
DMA / dosownie - Obronna Agencja Map, odpowiednik Kartograficznej Agencji Wojskowej/ wytwarza materiay dotyczce pokrycia terenu, które bd wspiera sekcje terenowe /topograficzne/ w analizie terenu. Przyszociowe zautomatyzowane systemy ogranicz znacznie czas potrzebny przy stosowaniu obecnych rcznych metod. Sekcja terenowa /topograficzna/ moe da tych danych bezporednio z DMA lub przez inynieryjny batalion topograficzny w EAC.
Bezporednie proby do DMA powinny by przesyane na nastpujcy adres:
HQ, DEFENSE MAPPING AGENCY ..................................
Mog by równie opracowywane dodatkowe „overlays”, uwzgldniajce takie czynniki jak:
Gboko brodów, obecna prdko i wysoko brzegu oraz kt nachylenia i skad podoa. Wikszo ciarówek moe brodzi na gbokoci od 70 do 90 cm; wikszo czogów brodzi na gbokoci od 90 do 140cm. Prdko prdu rzeki powinna by mniejsza ni 1,5 m/s. Brzeg wyszy ni 30,5cm zatrzyma ciarówk, za wyszy ni 90cm zatrzyma czog.
Nasypy, way, obnienia, kanay, które w powany sposób ograniczaj ruch.
Wysoko drzew oraz puap koron drzew ograniczajcy widoczno, gsto drzew i wymiary ograniczajce manewr. Las z drzewami o rednicy od 15 do 20cm jest w stanie zatrzyma czogi. Lasy z drzewami o gruboci 5cm zatrzymaj ciarówki. Odstpy mniejsze ni 50cm midzy drzewami ograniczaj moliwoci manewru.
Wpyw sezonowych opadów na gleb oraz spadki terenu i pochyoci.
Wymagane do analizy informacje mog by otrzymane z inynieryjnych sekcji topograficznych lub uzyskane za pomoc fotografii oraz rozpoznania inynieryjnego, gdy dany obszar jest dostpny.
Po opracowaniu „overlays” danego terenu integrowane s z nimi dane meteorologiczne. Schematy od 4-9 do 4-11 przedstawiaj „overlays” pokrycia terenu w obszarach zabudowanych, sie wodn, pochylenie terenu, rolinno oraz sie dróg /LOC - lines of comunications/.
Analizujc tereny zabudowane, LOC , sie wodn analityk potrafi okreli gdzie mog by umiejscowione potencjalne drogi podejcia, drogi manewru oraz gówne drogi dowozu zaopatrzenia. /Schemat 4-9/.
SCHEMAT 4-9: TERENY ZABUDOWANE, SIE DRÓG, SIE WÓD I PODMOKE TERENY
Jeli dodatkowo podane s rodzaje gleby oraz nachylenie terenu analizujcy bdzie w stanie okreli, e niektóre potencjalne drogi podejcia i manewru bd nieprzydatne dla ruchu. /Schemat 4-10/. Ostatecznie, analizujcy czy „overlays” pokrycia rolinnego terenu z innymi „overlays” czynników terenowych /schemat 4-11/ aby okreli obszary, gdzie rolinno utrudni ruch. Rolinno nie powinna sugerowa, e ruch przez tereny na których si znajduje jest niemoliwy, ale e naley zweryfikowa przyjmowane rednie prdkoci ruchu /manewru/. Gdy „overlays” pokrycia terenu s poczone, analizujcy jest w stanie wówczas okreli najszybsze i najkrótsze /najbardziej bezporednie/ drogi podejcia, gdzie znajduj si korytarze manewru oraz drogi dostaw zaopatrzenia oraz gdzie teren i pogoda najbardziej utrudniaj ruch przeciwnika, a co za tym idzie gdzie jego obecno jest mniej prawdopodobna.
SCHEMAT 4-10: NACHYLENIE TERENU.
SCHEMAT 4-11: POCZONY „OVERLAY” CZYNNIKÓW TERENOWYCH I POGODY; ROLINNO.
ROZWIJANIE „OVERLAY” /FOLII/ UKADU PRZESZKÓD TERENOWYCH
Po wykonaniu „overlays” czynników terenowych, ich uoeniu i zarejestrowaniu, zapotrzebowanie na podstawowe wiadomoci dziki którym zostay one wykonane jest znacznie ograniczone. Istotne cechy terenu s przedstawione na mapach, a nastpnie gbiej poznane w procesie analizy. Zoone „overlays” przeszkód terenowych zawieraj obraz terenu w warunkach suszy, normalnych oraz w warunkach duych opadów. Opisuj one / „overlays”/ moliwoci oraz warunki ruchu i manewru w celu analizy moliwych do wykorzystania dróg podejcia.
„Overlay” pokrycia terenu integruje wszystkie przeszkody zachowujc ich indywidualny charakter, znacznie upraszczajc dalsze analizy dróg podejcia oraz manewru. Przeszkody s pokazane jako obszary zakreskowane. Czyste obszary to te , które umoliwiaj manewr. WETM /sekcja meteorologiczna/ oraz topograficzna - pracuj razem aby okreli jak na zoone warunki terenowe wpywa rednia, mokra, czy te sucha aura. Schemat 4-12 przedstawia przykad „overlay” warunków terenowych.
SCHEMAT 4-12: POCZONY „OVERLAY” PRZESZKÓD.
SLOPE - pochyo
BUILT - UP AREAS - obszary rozbudowane /rozwinite/
RIVER - rzeka
WET - mokry
SOIL - gleba, ziemia
VEGETATION IMPEDING MOVEMENT - rozwój przeszkadzajcej rolinnoci
Przeszkody kanalizuj ruch na przeaj. Intensywne opady wpyn na przekraczalno terenu, jego nachylenie, gboko i szeroko rzek oraz ich dno, prdko nurtu, a take widoczno. Niebo zakryte chmurami wyduy proces osuszania terenu. Przeszkody które w normalnych warunkach obniaj tempo dziaania mog sta si nieprzekraczalne ze wzgldu na warunki atmosferyczne - wymuszajc zmiany zarówno w dziaaniach /operacjach/ wasnych jak i przeciwnika.
„Overlays” warunków terenowych powinny by opracowane w taki sposób aby odzwierciedlay pogod normaln dla danej pory roku wraz z jej wariantami. Wzorzec /matryca/ analiz pogody jest wartociowym narzdziem pomocnym w referowaniu przewidywanych warunków pogodowych w dziaaniach bojowych. SWO /oficerowie suby meteorologicznej/ oraz ich sekcje meteorologiczne stosuj matryce /wzorce/ warunków pogodowych do precyzowania, które elementy /parametry/ pogody wpyn na planowanie dziaa /operacji/, planowanie obszarów tych dziaa oraz uycia specyficznych rodzajów broni. Kady z tych elementów /parametrów/ jest oceniany przez róne krytyczne, progowe wartoci , które s okrelone we wzorcu. Prognoza pogody przewiduje kiedy i gdzie warunki atmosferyczne spadn poniej wartoci krytycznych. Wyniki tego przewidywania stanowi podstaw dla analityków dla okrelenia jak negatywnie wpyn niedogodne warunki atmosferyczne na kad faz planowanych dziaa wojsk wasnych oraz oczekiwane przeciwdziaanie przeciwnika. Prognozy meteorologiczne wykorzystuje si do dostarczania tych informacji w czasie walki /bitwy/. Jednake przed bitw jest czas aby przygotowa dane przedstawiajce rednie warunki klimatyczne w kontekcie historycznym - wiedzy o klimacie. Wykorzystujc te dane oparte na wiedzy /nauce/ o klimacie sekcje analiz okrelaj specyficzne okresy, w których wystpuj takie czynniki jak:
ukad przeszkód zwizany z such gleb /susza/;
przeszkody tworzone przez mokr gleb /opady itp./;
ukad przeszkód zwizany z mokr gleb.
Schematy od 4-13 do 4-15 przedstawiaj przykadowe „overlays” terenu dla kadego okresu.
„Overlays” /folie/ ukadu przeszkód terenowych stanowi podstaw do okrelania ldowych dróg podejcia oraz kierunków manewru. Po okreleniu gdzie teren najbardziej umoliwia manewr zarówno „zaprzyjanionych” jak i przeciwnika, analityk moe skoncentrowa si na tych obszarach i okreli ich pojemno /gboko i szeroko/ oraz jaki zwizek taktyczny /pododdzia/ moe si tam rozwin.
Drogi podejcia zawieraj zwykle w sobie kierunki manewru. Powinny one dostarczy odpowiedniej przestrzeni umoliwiajcej ruch i manewr si, których dotycz prowadzone analizy. Korytarze /kierunki/ dogodne dla ruchu stanowi element dróg podejcia i s zwykle rozpatrywane jako obszary, gdzie ruch pododdziaów /oddziaów, ZT/ jest kanalizowany, lub ich moliwoci manewru s ograniczone. Wane jest aby pamita, e drogi podejcia reprezentuj ogólne drogi ruchu do celu /obiektu dziaania/, podczas gdy korytarze ruchu przedstawiaj obszary, gdzie wojska musz manewrowa aby omija przeszkody. W normalnych warunkach drogi podejcia s analizowane w odniesieniu do si puku i wyej. Korytarze ruchu rozwaa si w odniesieniu do szczebla puku i pododdziaów. Wzorce dróg podejcia i korytarzy ruchu przedstawione na schemacie 4-16 kataloguj wymagania do ich okrelania.
„Overlays” warunków terenowych zwykle odsaniaj jeden lub wicej korytarzy dogodnych dla ruchu. Jeli puk przeciwnika posuwa si do przodu wzdu osobnego kierunku, to kada dywizyjna droga podejcia powinna zawiera pukowe kierunki dziaania. Drogi podejcia i kierunki dziaania zaczynaj si od rejonów koncentracji przeciwnika lub podstaw wyjciowych wojsk wasnych , bd te od linii stycznoci i rozcigaj si do celów ich dziaania.
Lotnictwo - podobnie jak wojska ldowe - uywa dróg podejcia oraz korytarzy przelotów. migowce - bezporednio wspierajce wojska ldowe - maj inne wymagania ni samoloty - latajce na wysokim puapie. Niski puap oraz zaleno od terenu dla ukrycia swojego dziaania powoduj, e drogi manewru migowców bd zblione do tych jakie maj wojska ldowe. Z kolei samoloty bd wykorzystywa drogi podejcia niekoniecznie zalene od terenu.
Powietrzne drogi podejcia bd prawdopodobnie otwierane przez kombinowane powietrzne i ldowe uderzenia na radary oraz systemy obrony powietrznej przeciwnika, a take na lotniska - przy wsparciu myliwców. Ataki te bd realizowane najbardziej dostpnymi, bezporednimi trasami. Samolot znajdujcy si w obszarze ogólnego zainteresowania przeciwnika lub zagroony przez obron powietrzn bronic konkretnego celu - musi obniy lot do niszej wysokoci podejcia, aby maksymalnie zwikszy moliwo przetrwania. Powietrzne drogi podejcia do celu opisuj wpyw terenu, tak aby samoloty mogy unikn przedwczesnego ujawnienia swojego dziaania i osigny optymaln pozycj do ataku z punktu widzenia ich rodków raenia, przy jednoczesnym zapewnieniu maksymalnych warunków przetrwania samolotu. Po okreleniu maksymalnie bezpiecznych dróg przelotu samoloty prowadz bombardowanie oraz wykonuj zadania izolacji pola walki w celu wsparcia wykonania zada strategicznych i operacyjnych.
Analityk powinien wyselekcjonowa alternatywne i gówne drogi podejcia, przy czym nie powinna wzbudza jego niepokoju moliwo ich czciowego zachodzenia na siebie. Pamitaj; najblisza, bezporednia droga do celu jest zwykle najlepsza.
SCHEMAT 4-13: POCZONY „OVERLAY” PRZESZKÓD - SUCHA GLEBA, /ZIEMIA/.
SLOPE - pochyo
BUILT - UP AREAS - obszary rozbudowane /rozwinite/
RIVER - rzeka
DRY - suchy
SOIL - gleba, ziemia
VEGETATION IMPEDING MOVEMENT - rozwój przeszkadzajcej rolinnoci
SCHEMAT 4-14: PRZESZKODY „KREOWANE” PRZEZ MOKRE GLEBY.
8 - piaski gliniaste lub wirowo - gliniaste
9 - osady /mu/, piaszczyste osady, wirowe osady
10 - „chude” gliny, gliny piaszczyste, gliny wirowe
11 - „tuste” gliny
SLOW - GO - ograniczenie prdkoci
SCHEMAT 4-15: POCZONY „OVERLAY” PRZESZKÓD - MOKRA GLEBA
SLOPE - pochyo
BUILT - UP AREAS - obszary rozbudowane /rozwinite/
RIVER - rzeka
WET - mokry
SOIL - gleba, ziemia
VEGETATION IMPEDING MOVEMENT - rozwój przeszkadzajcej rolinnoci
SCHEMAT 4-16: WZORCE DRÓG PODEJCIA I KORYTARZE RUCHU.
SZCZEBEL ZAPRZYJANIONYCH |
DROGA PODEJCIA |
KORYTARZ RUCHU |
|
armia / dywizja |
puk / brygada / batalion |
|
dywizja / puk / brygada |
puk / brygada / batalion / kompania |
|
dywizja / puk / brygada |
batalion / kompania |
ANALIZY LINII OBSERWACJI /CELOWANIA, „OSI OPTYCZNEJ”/
Podczas analizy terenu i pogody sekcja topograficzna jest w stanie okreli moliwoci: prowadzenia ognia obserwowanego dla broni, cznoci wzrokowej, objcia obserwacj celu, zbierania wiadomoci oraz moliwoci systemów rozpoznawczo-sprawozdawczych. rodki walki strzelajce na wprost, takie jak: przeciwpancerne pociski kierowane, samobiene dziaa przeciwlotnicze, armaty czogowe - wymagaj dobrego pola ostrzau dla nawizania efektywnej walki z przeciwnikiem. rodki cznoci o modulowanej czstotliwoci, wysunici obserwatorzy artyleryjscy, oficerowie wysunitych punktów naprowadzania samolotów, radary do okrelania i podawania celów oraz systemy wczesnego ostrzegania wymagaj optycznej lub elektronicznej linii obserwacji celu. Analizy linii obserwacji pomagaj okreli obszary zaangaowania /zainteresowania/, wykry, ale take ukry wraliwe na atak obszary oraz okreli gdzie znajduj si najbardziej prawdopodobne drogi przelotu na maych wysokociach. W czasie analiz linii obserwacji optycznej oraz elektronicznej wykorzystywane s „overlays” terenu i pogody. Rozwaane s nastpujce czynniki terenowe:
wysoko terenu /n.p.m./;
wysoko drzew i rolinnoci;
wysoko budynków w obszarze zabudowanym;
zwarto, szczelno rolinnoci w jej penym wzrocie;
cechy terenu poniej jego poziomu, jak np. wwozy, które nie s jasno widoczne z powodu odstpów w konturze;
oddziaywanie pogody, jak mga czy te opady, które moe ograniczy moliwoci prowadzenia obserwacji;
dymy - wasne lub przeciwnika i inne ograniczenia;
czujniki - wasne i przeciwnika.
Oddziaywanie sezonowych zmian i ich wpyw na linie obserwacji powinny by atwo zauwaalne. Zimowa szata rolinna znacznie odmienia zasig widocznoci w stosunku do rozkwitu rolinnoci latem. Ograniczenia standartowych map mog zosta pokonane przez analiz w wyobrani oraz rekonesans naziemny. Analitycy pracujcy droga wyobrani oraz topografowie s przygotowywani do analiz linii obserwacji.
Systemy broni strzelajce na wprost wymagaj horyzontalnej lub bezporedniej linii obserwacji. Analiza linii obserwacji powinna przede wszystkim zawiera przygotowanie poziomej linii obserwacji. Przebieg poziomej linii obserwacji okrela poziom /horyzontalna/ widoczno /pole raenia/ przynajmniej ponad maksymalny skuteczny zasig podstawowych rodków walki strzelajcych na wprost. Jako minimum analityk musi posiada dane o pooeniu stanowiska ogniowego /punktu umiejscowienia/ oraz o wzniesieniach aby móg przeprowadzi analiz. Spójrz na schemat 4-6 aby zobaczy przykad zasigu widocznoci w terenie.
Maskowanie terenu stwarza warunki do ukrycia przed bezporedni, poziom optyczn czy te elektroniczn obserwacj z charakterystycznych punktów terenowych. Warunki maskowania s szczególnie istotne ze wzgldu na rozmieszczanie naziemnych radarów nadzoru obszaru i wykrywania celów oraz wykorzystanie dysponujcych radarami systemów broni i wojsk obrony powietrznej. Schemat 4-17 przedstawia uproszczony przykad warunków maskowania terenu.
Maksymalny zasig niewspomaganych /niewzmacnianych/ rodków walki strzelajcych na wprost wynosi 4000m. Radzieckie kierowane pociski przeciwpancerne: AT-5 i AT-8 maj maksymalny skuteczny zasig okoo 4000m, podczas gdy 125mm armata czogów T-64, T-72, T-80 posiada maksymalny skuteczny zasig okoo 2100m. Rozpatrujc bro mniejszego kalibru - seria 7,62mm karabinów maszynowych Kaasznikowa posiada maksymalny skuteczny zasig - 800m. danie od topografów analiz terenu wymaga wczeniejszego okrelenia parametrów zasigu potrzebnych do ich realizacji.
Podczas gdy systemy naziemne wymagaj poziomej linii obserwacji, to systemy powietrzne, pokadowe wymagaj skonej i pionowej linii obserwacji. Jest to szczególnie wane dla migowców szturmowych, które opieraj si na linii obserwacji midzy migowcem, a celem. Samoloty uywajce podwieszanych systemów broni i stosujce technik ataku z tzw. „górki” wymagaj dokadnej linii obserwacji i danych o pozycji. Pokadowe systemy rozpoznawczo-nadzorujce i zbierania danych, jak np. SLAR - pokadowa stacja radiolokacyjna obserwacji bocznej, równie wymagaj dokadnej linii obserwacji. Analiza skonej i pionowej linii obserwacji z punktu widzenia obrony przeciwlotniczej przeciwnika oraz objcia obserwacj celów pomaga ustali najbardziej dogodne drogi podejcia do przeciwnika oraz kierunki wejcia w jego przestrze powietrzn.
SCHEMAT 4-17: HORYZONTALNA LINIA OBSERWACJI.
VANTAGE LINE - linia korzystnych pozycji
Radia o modulowanej czstotliwoci opieraj si na bezporedniej linii obserwacji. Ich sygna moe by znacznie tumiony przez obiekty terenowe oraz z pogod. Teren moe równie ogranicza emisj innych rodków jak np. sygnay stacji radiolokacyjnych nadzorujcych i wykrywajcych cele. Pododdziay radiolokacyjne wykrywania celów zwykle do swojego rozmieszczenia poszukuj wzniesie, które daj moliwo niezakóconego wgldu w teren. Teren i pogoda ma równie wpyw na elektroniczne nadajniki do zaguszania odbiorników, które wymagaj elektronicznej linii obserwacji do celu który zaguszaj.
Wikszo obszarów nie oferuje nieograniczonych moliwoci uycia systemów cznoci i innych, take systemów elektrooptycznych jak lasery. Specyficzne cechy danego obszaru wpywaj te na rozpoznawcze systemy namierzania i oznaczania celi. „Overlay” z potencjalnymi stanowiskami pracy rodków walki radioelektronicznej moe by przygotowana z pomoc personelu cznoci oraz WRE. Potencjalne stanowiska pracy s nastpnie porównywane, aby wybra te najdogodniejsze. Informacje o kierunkach linii /osi/ radiowych s równie podstaw dla dziaa elektronicznych majcych wprowadzi przeciwnika w bd, poniewa wymagaj one wiedzy o tym gdzie przeciwnik prawdopodobnie rozmieci elektroniczne linie /osie/ rodków zakócajcych sygnay wojsk „zaprzyjanionych”.
Oficer cznoci szczebla korpusu i dywizji potrafi pomóc okreli wpyw terenu na utrzymanie cznoci i systemy WRE zarówno „zaprzyjanionych”, jak i przeciwnika. Oficer rozpoznania i WRE równie potrafi wspomaga go w tym wysiku.
ANALIZA DRÓG PODEJCIA
Analiza dróg podejcia jest procesem, w którym okrelane s najlepsze z nich dla „zaprzyjanionych” i przeciwnika pod wzgldem moliwoci wsparcia i wykorzystania ich potencjau bojowego. Wynikiem przeprowadzonej analizy nie jest okrelenie które z dróg podejcia nie bd wykorzystane. W dziaaniach obronnych okrela si które drogi s najlepsze dla wsparcia i wykorzystania potencjau bojowego przeciwnika. W czasie dziaa ofensywnych „zaprzyjanionych” S-2 lub G-2 po przeprowadzonej analizie rekomenduje najlepsze drogi osignicia celu. Powietrzne drogi podejcia dostarczaj lotnictwu, pododdziaom powietrzno-desantowym oraz powietrzno-szturmowym danych o najbliszych /bezporednich/ drogach przelotu do celu lub obiektu dziaania. Znów, w wyniku przeprowadzonej analizy okrela si które drogi najlepiej pozwalaj wykorzysta /wspieraj/ potencja bojowy „zaprzyjanionych” i przeciwnika. Bez wzgldu na typ dziaa /operacji/ powietrzne drogi podejcia s równie analizowane pod wzgldem rozmieszczenia systemów broni przeciwlotniczej oraz radarów. Najlepsze powietrzne drogi podejcia pozwalaj na manewr oraz dostarczaj lotnictwu terenowe warunki maskowania przed obron przeciwlotnicz przeciwnika.
Termin „korytarz powietrzny” stosowany jest do opisania sposobu wykorzystania sowieckiego lotnictwa skrzydowego. Najlepiej jest on opisany jako cieka wytworzona przez ogie strefowy pocisków ziemia-powietrze obrony powietrznej, aby stworzy samolotowi warunki bezpiecznego przelotu. Korytarze powietrzne nie rozcigaj si od baz powietrznych przeciwnika w kierunku celu, tak jak drogi podejcia. Korytarz powietrzny ustanowiony jest przez zintegrowane ataki powietrzne, ldowe oraz taktyczne pociski ziemia-ziemia na nasze systemy ziemia-powietrze. Samolot wyznacza bdzie korytarz w obrbie systemu dróg podejcia, wszdzie tam gdzie moliwe bdzie zwikszenie moliwoci /prawdopodobiestwa/ jego przetrwania. Jednak nie wszystkie drogi podejcia nadawa si bd do tworzenia korytarzy powietrznych. Szczególnie wana jest analiza dróg podejcia i korytarzy ruchu w obszarze powietrznym w pobliu potencjalnych celów dziaania. Stworzony przymus narzucony przez teren, widoczno oraz typ celu, a take typ atakujcego samolotu daje moliwo okrelenia prawdopodobnej drogi podejcia do celu. Z kolei okrelenie najbardziej prawdopodobnej drogi podejcia do celu umoliwia dowódcy podjcie decyzji dotyczcych umiejscowienia w terenie broni obrony powietrznej, okrelenie sposobu jej uycia oraz taktyki dziaania.
Po okreleniu powietrznych i naziemnych dróg podejcia przygotowywane s „overlays” przedstawiajce wszystkie drogi podejcia i kierunki /korytarze/ manewru w obrbie kadej z dróg. Korytarze manewru s podsystemami dróg podejcia i s opisywane równoczenie z nimi. Cho naziemne i powietrzne drogi podejcia mog by przedstawione na tej samej folii / „overlay”/, w wikszoci przypadków lepiej jest przygotowa osobne „overlays” dla kadego typu dróg. Jeeli warianty sezonowe i pogodowe maj znaczcy wpyw na drogi podejcia, powinny zosta przygotowane osobne „overlays” dla kadej pory roku lub wariantu pogody. Schemat 4-18 przedstawia uproszczony przykad, „overlay”, dróg podejcia.
SCHEMAT 4-18: . UPROSZCZONY PRZYKAD - „OVERLAY” - DRÓG PODEJCIA.
ZMODYFIKOWANA „OVERLAY” /FOLIA/ UKADU PRZESZKÓD TERENOWYCH /MCOO/
Zmodyfikowana „overlay” /folia/ powizanych przeszkód jest podstawowym produktem fazy oceny obszaru, analizy terenu oraz warunków meteorologicznych w procesie rozpoznawczego przygotowania pola walki /IPB/. Jest ona graficzn analiz terenu na której opieraj si wszystkie inne produkty IPB. MCOO - jako podstawowy dokument graficzny analizy terenu róni si od „overlays” ukadu przeszkód terenowych tym, e prezentuje zwykle informacje zawarte w „overlays” ukadu przeszkód terenowych, ale take zawarte w „overlays” dróg podejcia i z graficznych dokumentów operacyjnych /linie rozgraniczenia dla obszaru dziaania i zainteresowania, obiekty, stanowiska bojowe/. MCOO opisuje te teren kluczowy oraz znane i potencjalne obiekty przeciwnika. MCOO jest jednym z dwóch szablonów czy te „overlays”, /wraz z szablonem „rozstrzygnicia wsparcia” = planem wsparcia/, które s przygotowywane zawsze dla kadego szczebla dowodzenia. Na wyszych szczeblach, gdzie proces IPB jest bardziej formalny, wykonane przez topografów szczegóowe „overlays” zawierajce przeszkody terenowe i drogi podejcia mog by czone i modyfikowane dla wykonania podstaw MCOO. Na szczeblach dowodzenia, gdzie proces IPB jest mniej formalny MCOO jest zwykle przygotowywana na pojedynczej folii /kalce/ przez organiczny personel rozpoznania.
Rzeczywisty stopie szczegóowoci MCOO zaley od szczebla na którym jest ten dokument przygotowywany. MCOO przygotowywane w celu wsparcia batalionu, lub zgrupowania bojowego w sile batalionu, bdzie zwykle mniej szczegóowe ni MCOO przygotowywane dla wsparcia wyszego szczebla. MCOO zaley szczególnie - „jak si wydaje”- od wymaga danego zadania, typu oddziau /pododdziau/ przygotowujcego MCOO oraz co najwaniejsze - od wskazówek /wytycznych/ dowódcy. Jednake, podobnie jak wszystkie wzorce lub „overlays”, MCOO jako minimum bdzie zawiera: znaki rejestrujce /koordynaty/, okrelenie stopnia tajnoci, dane tytuowe oraz legend.
Koordynaty /znaki rejestrujce/
S one umieszczane zarówno w prawym-górnym i lewym-dolnym, lub prawym-dolnym i lewym-górnym rogu folii lub kalki. Su one do wyrównania folii / „overlays”/ oraz do zapewnienia jej waciwego umiejscowienia na mapie w wypadku gdy folia jest ruszana bd te przekazywana dla innego dowództwa /oddziau, pododdziau/. Wszystkie „overlays” dla danego dziaania powinny w miar moliwoci uywa tych samych koordynatów.
Stopie tajnoci
Wszystkie gryfy tajnoci MCOO umieszczane s na górze oraz na dole w centrum folii, zwykle duymi czarnymi literami. Generalnie - MCOO nie bdzie otrzymywa wyszego gryfu tajnoci ni SECRET - „TAJNE” oraz nigdy nie otrzyma wyszego gryfu tajnoci ni OPORD /rozkaz operacyjny/ lub plan do którego wsparcia suy.
Dane tytuowe
Uywane s do zidentyfikowania „overlays” /folii/, mapy której dana folia odpowiada oraz osoby lub sztabu który j przygotowa. Dane umieszczane s zwykle w prawym dolnym rogu „overlay' i zawieraj:
tytuł „overlays” /MCOO zatytułowana jest MCOO lub Modified Combinet Obstacles Overlay/;
nazwa arkusza mapy /map/;
numer arkusza mapy /map/;
serie mapy;
skale mapy;
linia „Przygotowany przez ...” /Prepared by.../ lub „Wykona...”.
Legenda
Legenda „overlay” jest zwykle w innym rogu folii ni dane tytuowe. Legenda zawiera opis wszystkich symboli uytych w MCOO. Jest generaln zasad, e zawiera ona opisy dla:
terenu nieprzejezdnego;
terenu obniajcego prdko ruchu;
obszarów zabudowanych;
przeszkód wodnych i rzek;
terenu kluczowego / „od którego zaley trwao obrony”, lub „na gównym kierunku natarcia”/;
przeszkód;
dróg podejcia i linii /osi/ marszu;
korytarzy dogodnych dla ruchu;
obiektów /celów dziaania/ wojsk wasnych i przeciwnika.
Ponadto, gdy jest to konieczne, legenda moe zawiera objanienia dla uytych symboli opisujcych:
obszary skaone;
drogi podejcia oraz korytarze przelotu lotnictwa „zaprzyjanionych” i przeciwnika.
Przedmioty przedstawione i uwypuklone w MCOO oparte s na wymogach dowodzenia i mog opisywa:
Teren nieprzejezdny - zarówno teren nieprzejezdny jak i obniajcy prdko oparty jest raczej na okreleniu moliwoci manewru si ni samej tylko zdolnoci ruchu przez teren. Termin „teren nieprzejezdny” nie oznacza, e jest to obszar przez który jakikolwiek ruch jest kompletnie niemoliwy. Nie oznacza te, e manewr przez dany obszar jest niewykonalny przez rozwaane siy. Sie dróg jest szczególnym elementem terenu wspierajcym manewr, podczas gdy teren sam w sobie nie wspiera moliwoci manewru. Okrelenie przejezdnoci terenu oparte jest na oszacowaniu nachylenia zboczy, rolinnoci danego obszaru oraz rodzaju si jakie bd w nim manewrowa. To co jest terenem nieprzejezdnym dla pododdziaów czogów i zmechanizowanych moe by przekraczalne dla lekkiej piechoty oraz si partyzanckich. Faktem jest, e taki teren daje siom lekkiej piechoty ukrycie i maskowanie jakie ta piechota potrzebuje. Teren nieprzejezdny jest zwykle przedstawiany na „overlays” jako obszary zakreskowane na krzy kolorem zielonym lub brzowym. Przyjto, e teren jest rozwaany jako nieprzejezdny, gdy spenia nastpujce warunki:
nie umoliwia manewru rozwaanym siom /nachylenie zboczy przekracza 60%, rolinno obszaru jest bardzo bujna/;
moe umoliwi manewr tylko przez zastosowanie wielu dodatkowych przedsiwzi, lub przez znaczne odejcie od obowizujcych zasad walki.
Teren obniajcy prdko ruchu /tempo/ - podobnie jak teren nieprzejezdny definiowany jest raczej przez moliwo podtrzymania /wsparcia/ manewru ni przez ruchliwo i opiera si na nachyleniu terenu, rolinnoci oraz rodzaju przewidywanych do dziaania w nim si. Teren ten moe zmniejsza tempo lub nawet przerwa manewr. Jest opisywany na „overlays” przez linie poprzeczne koloru zielonego lub brzowego. Teren jest rozwaany jako obniajcy tempo, gdy pozwala na manewr:
z ograniczon prdkoci, z lub bez powodowania odstpstw od zasad walki /teren pagórkowaty, ubogie lub skaliste gleby i grunty, obfita lub umiarkowana szata rolinna/;
z relatywnie normaln prdkoci, ale ograniczajcy póniejszy manewr lub kanalizujcy manewrujce siy /przeszkody lub kanalizujce ruch doliny i obnienia/;
z drugorzdnymi lub wanymi kolejnymi zmianami doktrynalnych zasad lub przez uycie, ale niekoniecznie, nadzwyczajnych / „niecodziennych”/ rodków.
Obszar zabudowany - obszar zabudowany o powierzchni ponad 1km2 traktowany jest jako przeszkoda. S one obrysowane i zakreskowane na krzy kolorem czarnym na „overlays”. Szczególnie istotna jest analiza i okrelenie aktualnie istniejcych, rzeczywistych granic obszarów zabudowanych, poniewa granice te ulegaj cigemu rozwojowi i rzadkoci bdzie moliwo osignicia w peni aktualnej mapy rozpatrywanego obszaru.
Przeszkody wodne i rzeki - rzeki i przeszkody wodne takie jak bagna, jeziora, stawy oraz kanay s pogrubiane / „wycigane”/ na niebiesko na „overlays”. Przedmiotem rozwaa powinny równie by „suche jeziora”, które mog sta si przeszkodami w okresach ulewnego deszczu oraz rozlewiska które mog by sztucznie powodowane przez czowieka.
Teren kluczowy /od którego zaley trwao obrony/ - jest zwykle oznaczany koem z liter „K” w rodku. Oznaczenie to jest pokazane jakim wyranym kolorem, lecz innym ni czerwony lub óty. Zalecany jest kolor purpurowy, jako zwykle nie uywany na MCOO, a jednoczenie atwy do odczytania w sabym wietle lub przy zaciemnieniu.
Przeszkody - gówne przeszkody takie jak wzy drogowe i linii kolejowych, nabrzea, linie energetyczne oraz przejazdy kolejowe i drogowe s opisane na „overlays” na czarno. Przeszkody na polu walki, wykonane przez wojska - jak np. rowy przeciwczogowe i pola minowe równie s przedstawiane w kolorze czarnym; uywa si znaki pokazane w regulaminie FM 101-5-1. Wszystkie symbole uyte na MCOO s oczywicie objanione w legendzie.
Drogi podejcia i linie /osie/ marszu - Drogi podejcia przeciwnika s oznaczane na MCOO na czerwono, a wasne na niebiesko. Drogi podejcia wskazuj rozmiar si jakie mog je wykorzysta /np. dywizja, armia, itp./. S one oparte na regulaminowych normach taktycznych i pokazane co najmniej od linii stycznoci do ostatecznego celu i zorientowane na wskazanie najbardziej prawdopodobnych kierunków. Jako, e przedstawiaj one ogólnie teren przez który wojska mog si porusza, linie rozgraniczenia kierunków mog biec przez teren nieprzejezdny.
Korytarze dogodne dla ruchu / „mobilnoci”/ - s równie przedstawiane w kolorze czerwonym dla przeciwnika za w niebieskim w stosunku do wojsk wasnych i okrelaj obszary w których ruch wojsk bdzie kanalizowany lub wojska bd zmuszane do zwenia frontu aby dostosowa si do terenu. Zwykle wskazuje si jakie siy /puk, dywizja, itp./ mog wykorzysta dany korytarz oraz w zalenoci od potrzeb mog zosta wskazane najmniej i najbardziej prawdopodobne korytarze ruchu. Linie ograniczajce korytarze dogodne dla ruchu zwykle nie przecinaj terenu nieprzejezdnego.
Obiekty /cele dziaania/ wojsk wasnych i przeciwnika - obiekty dziaania „zaprzyjanionych” i przeciwnika s przedstawiane na MCOO równie w kolorach niebieskim i czerwonym. Mog pokazywa zarówno obszary zada /cel, obiekt dziaania/ jak i kolejne rubiee dziaania, tak jak to jest przedstawione w regulaminie FM 101-5-1. Schemat 4-19 przedstawia uproszczon wersj MCOO.
SCHEMAT 4-19: MCOO.
ANALIZA WARUNKÓW METEOROLOGICZNYCH
Warunki meteorologiczne w obszarze dziaania oraz w obszarze zainteresowania s analizowane w celu okrelenia rezultatów ich wpywu na dziaanie zarówno „zaprzyjanionych” jak i przeciwnika. Chcc uzyska cakowity obraz /opis/ warunków meteorologicznych spójrz w FM 34-81. Analizy terenu i pogody s nierozdzielne, poniewa otoczenie taktyczne wymaga aby informacje o pogodzie i terenie byy rozwaane równolegle i owocoway jednym zintegrowanym dokumentem. Scalone informacje s nastpnie dostosowywane do doktryny /zasad dziaania/ przeciwnika - w czasie czenia w jedn cao aby stworzy kalk / „overlay”/ sytuacji. Pogoda ma istotny wpyw zarówno na dziaania „zaprzyjanionych” jak i przeciwnika. Wpywa na moliwoci manewru, prowadzenia ognia oraz czno kadych si. Okrelajc warunki meteorologiczne dowódca scala informacje o terenie i o pogodzie by wskaza potencjalne drogi manewru. Wydzia /sekcja/ meteorologiczna odpowiada za dostarczanie informacji na temat pogody w obszarze dziaania i w obszarze zainteresowania. Analizuje ona wzajemne oddziaywanie pogody i terenu na operacje taktyczne. Reasumujc - analizy te scalaj dane o pogodzie i terenie oraz „overlays” pogody i terenu. Schemat 4-20 przedstawia proces analizy warunków meteorologicznych.
SCHEMAT 4-20: PROCES ANALIZY WARUNKÓW METEOROLOGICZNYCH.
MILITARNE ASPEKTY WARUNKÓW METEOROLOGICZNYCH
Dowódca musi upewni si, e jego sztab rozumie i przeprowadza analiz czynników meteorologicznych w procesie planowania taktycznego. Sztab musi zdawa sobie spraw z taktycznego znaczenia warunków meteorologicznych i ich potencjalnego wpywu na dziaania wojsk. Saba widoczno /mniej ni 3km/ korzystna jest z punktu widzenia moliwoci prowadzenia natarcia oraz wycofania, niekorzystnie natomiast wpywa na moliwoci prowadzenia obrony. Ukrywa ona bowiem koncentracj i manewr nacierajcych wojsk i zwiksza moliwo uzyskania zaskoczenia. Ponadto, przeszkadza w utrzymaniu spójnoci i kontroli oraz redukuje efektywno wykrywania celów oraz moliwoci prowadzenia rozpoznania w czasie obrony. Wady te mog by czciowo usunite przez stosowanie owietlenia, radarów, sprztu noktowizyjnego oraz detektorów dwiku. W okresach gdy ograniczona widoczno jest podana, do miejscowego maskowania mog by uyte dymy i inne czynniki ograniczajce / „zaciemniajce”/ widoczno. We wszystkich wypadkach zmniejszona lub ograniczona widoczno moe uniemoliwi lub ograniczy / „limitowa”/ uycie lotnictwa, rozpoznania powietrznego i si powietrzno-desantowych. W operacjach wysadzania /przerzutu/ agentów oraz si specjalnych w duym stopniu wykorzystuje si ograniczon widoczno oraz ciemno dla ukrycia dziaa oraz zmniejszenia efektywnoci ochrony i obrony obszarów tyowych.
Efekty oddziaywanie prdkoci /siy/ wiatru zarówno przy ziemi jak i w górnych warstwach atmosfery czyni dogodniejszym dziaanie z wiatrem. Wpywaj one równie na sposób uycia broni ABC oraz konwencjonalnej. Silny wiatr negatywnie wpywa na dziaania pod wiatr ze wzgldu na wiejcy na ludzi i sprzt kurz, dym, piasek, deszcz, czy te nieg. Dziaania z wiatrem stwarzaj ogólnie lepsz widoczno, a siy mog zosta uyte szybciej i atwiej. Oboki kurzu wytworzone przez poruszajce si pojazdy s mniej uciliwe podczas poruszania si z wiatrem.
Silne wiatry ograniczaj operacje /dziaania/ powietrzno-desantowe oraz przeszkadzaj w prowadzeniu dziaa lotnictwa /szczególnie migowcom/. Wiatr powyej 35 wzów / ~ 65km/h ~ 18m/s / moe spowodowa: urazy onierzy podczas dziaa /operacji/ powietrzno-desantowych, zniszczenie materiaów i rozbicie struktur organizacyjnych, powstawanie faszywych obrazów na radarach, zredukowanie widocznoci przez wiejcy piasek i kurz oraz powodowa inne negatywne czynniki / „rumowiska”/ na polu walki. Zalenie od warunków, zasony dymne s na ogó nieefektywne gdy prdko wiatru jest wiksza ni 10 wzów /~ 18 km/h /. W temperaturze poniej 40*F wiatr powoduje marznicie deszczu - co równie naley dokadnie rozway. Naturalne warunki atmosferyczne takie jak np. marzncy deszcz, bd te warunki powodowane np. ruchem pojazdów, bardzo negatywnie wpywaj na niewaciwie ubrany personel /onierzy/. Wiatr wpywa równie na odlego rozprzestrzeniania si dwiku. W kocu wiatr moe polepszy przejezdno terenu powodujc jego szybsze osuszanie.
Opady atmosferyczne maj ogromne znaczenie ze wzgldu na wpyw na przejezdno terenu, widoczno, wydolno onierzy oraz sprawno sprztu. Silne deszcze mog uczyni nieprzejezdnymi drogi nieutwardzone, pooone w obnieniach terenowych oraz bezdroa. Nawet drogi dobre podczas suchej pogody mog sta si trzsawiskami, zwaszcza wtedy, gdy wystpuje due natenie ruchu. Zarówno deszcz jak i nieg mog drastycznie skuteczno dziaania i wydolno onierzy przez ograniczenie widocznoci, powodowanie niewygód, zwikszonego zmczenia oraz innych problemów natury psychicznej i fizycznej.
Deszcz i nieg w poczeniu z trwaymi chemicznymi rodkami bojowymi oraz skaeniami nuklearnymi mog sprzyja tworzeniu plam skae ABC na niej pooonych obszarach. Saby deszcz rozprowadza trwae rodki trujce bardziej równomiernie, eksponujc wiksz ilo roztworu na dziaanie powietrza, przez co powoduje zwikszone parowanie, a co za tym idzie wiksz koncentracj par. Opady zwikszaj równie hydroliz. Silny i przeduajcy si deszcz powoduje zmycie trwaych BT w uprzednio nieskaone tereny jak te i depresje oraz koryta strumieni i rzek. Opady atmosferyczne obniaj równie jako niektórych skadowanych materiaów. Nagromadzenie niegu ju na 0,5 cala /~ 1,3cm/ moe spowodowa zmniejszenie przejezdnoci. Wiksze warstwy niegu powoduj obnienie efektywnoci min przeciwpancernych i przeciwpiechotnych. Opady w iloci wikszej ni 0,5 cala /~ 1,3cm/ na godzin lub 2 cale /~ 5,1cm/ w cigu 12 godzin s krytyczn wartoci dla dziaa taktycznych. Opady niegu przekraczajce 2 cale w cigu 12 godzin, szeciocalowa /~ 15,2cm/ warstwa niegu oraz zaspy wysokoci dwóch stóp /~ 61cm/ lub wicej - mog w powany sposób negatywnie wpywa na moliwoci ruchu /manewru/.
Typ oraz ilo warstw chmur, wysoko podstawy chmur oraz ich górny puap wpywa na dziaanie lotnictwa. Chmurom czsto towarzyszy niestabilne powietrze, silne pionowe prdy powietrzne, turbulencje oraz ograniczona widoczno /w górze/. Nabiera to wikszego znaczenia gdy pokrycie chmur zwiksza si, podstawa chmur si obnia, za warunki czsto towarzyszce chmurom, takie jak np. oblodzenie ulegaj intensyfikacji. Ogólnie, lotnictwo skrzydowe, bezporedniego wsparcia wymaga podstawy chmur minimum 2500 stóp /~762m/, cho moe by uyte przy podstawie 500 stóp /~153m/ lub 1000 stóp /~306m/, ale tylko w terenie paskim. Lotnictwo to ze wzgldu na zagroenie tworzone przez migowce, stopie ryzyka oraz wasne zaopatrzenie powietrzne wymaga minimalnego puapu lotu - 300 stóp /~100m/. Wasne migowce mog lata niej w celu ominicia warstw chmur. Zwykle wymagana jest widoczno przynajmniej na 1/4 mili /~400m/.
Warstwa chmur wpywa na dziaania na ldzie poprzez redukcj owietlenia i widocznoci, czy te nienaturalne powikszenie efektu oddziaywania rodków owietlajcych. Ponadto chmury okrelaj rodzaj, intensywno oraz ilo opadów. Chmury przechwytuj równie ciepo ze soca oraz energi ciepln unoszc si z ziemi podnoszc temperatur na lub blisko poziomu gruntu. Ponad siedemdziesicioprocentowe pokrycie chmur powoduje obojtne warunki, sprzyjajce zastosowaniu broni chemicznej oraz dymów. Odwrotnie, bezchmurne niebo pozwala szybko uciec ciepu w nocy przyczyniajc si do powstania bardzo zych warunków bytowania /zimno/ dla wojsk znajdujcych si w polu.
Temperatura i wilgotno powietrza maj bezporedni wpyw na wydajno ludzi i sprztu. Zbyt wysokie temperatury powoduj urazy cieplne u ludzi /szczególnie tych, którzy ze wzgldu na realizowane zadania zmuszeni s do dziaania w oporzdzeniu/ oraz zwikszone zuycie silników i ich usterki. Zbyt niskie temperatury zwikszaj prawdopodobiestwo urazów z powodu chodu, powoduj niszczenie systemów chodzenia pojazdów i silników, obniaj efektywno ukadów smarowania pojazdów oraz powoduj zwikszone wymagania wobec logistyki. Chodniejsze temperatury w poczeniu z du wilgotnoci powoduj powstawanie mgie, szczególnie w obnieniach terenowych. Temperatura okoo - 20*F i wysoka wilgotno powietrza mog powodowa marznc mg, która moe z kolei w krótkim czasie pokry warstewk lodu drogi i pojazdy. Takie oddziaywanie warunków atmosferycznych moe zmusi baterie artylerii do czstszych manewrów, obniajc nasilenie ognia.
Temperatura i wilgotno wpywaj na gsto powietrza. Gsto powietrza obnia si gdy temperatura wzrasta. Wysoka temperatura i wilgotno obnia sprawno napdow samolotów oraz moliwoci przewozu adunków. Temperatura i wilgotno - cho mog nie wywiera bezporedniego wpywu na konkretne dziaania taktyczne, to jednak ekstremalnie wysoka temperatura i wilgotno ogranicz nono samolotów, czyli ilo przenoszonego uzbrojenia.
Temperatura ma bezporedni wpyw na aktywno, moliwe rozruchy ludnoci cywilnej w danym obszarze. Nisza temperatura trzyma ludzi w domach, czyni ich raczej nieskonnymi do dziaania, ograniczajc w ten sposób moliwoci konfliktów z t ludnoci. Wysokie temperatury mog wpywa irytujco na populacj obszaru, zwikszajc moliwo konfliktów. Grupy ludzi lub pojedyncze osoby szukajce moliwoci wzniecenia wewntrznych rozruchów bd to zwykle czyniy w czasie gorcej pory roku.
Sposób dziaania, który jest dobry w jednym klimacie moe okaza si nieefektywny w innym. Wysokie temperatury i wilgotno tropików sprzyjaj wzrostowi zbitej, gstej rolinnoci, która drastycznie wpywa na moliwoci manewru /ruchu/ i prowadzenia obserwacji /widoczno/. Z kolei ekstremalne zimno Arktyki:
tworzy stae zapotrzebowanie na ocieplane okrycia;
powoduje trudnoci w fortyfikacyjnej rozbudowie terenu;
zwiksza zaleno od wsparcia logistycznego;
stwarza potrzeb posiadania specjalnych ubiorów, sprztu oraz posiadania specyficznych umiejtnoci prowadzenia walki w tych warunkach;
ogranicza uzalenienie od cznoci za pomoc radiostacji o wysokiej czstotliwoci /HF/.
Kombinacja niskiej temperatury oraz ruchu mas powietrza tworzy lodowaty wiatr. Czynnik ten przy temperaturze -26*F /-32*C/ uwaany jest za krytyczny dla dziaania ludzi i sprztu. W przeciwnie skrajnych warunkach temperatura 120*F /49*C/ jest traktowana równie jako krytyczna dla dziaania ludzi oraz sprztu. Prowadzc dziaania na pustyni dowódcy musz by wiadomi, e maksymalne i minimalne temperatury /dnia i nocy/ mog ulega wahaniu nawet o 50*F. Olepiajce wiato soca w obszarze pustynnym moe powodowa kurz lepot oczy, które nie s chronione. Dlatego te onierze wykonujcy zadania w tym obszarze musz zosta zaopatrzeni w okulary przeciwsoneczne.
OPRACOWANIE PODSTAWOWYCH PROGNOZ METEOROLOGICZNYCH /DANYCH O POGODZIE/.
Prognozy meteorologiczne zale od okresu czasu na jaki s przygotowywane. Ich przygotowanie na wypadek nieprzewidzianych sytuacji czy te pierwszej z caej kampanii bitwy moe mie miejsce tygodnie, a nawet miesice wczeniej. Podstawowe dane bd na ogó brane z wiedzy /nauki/ o klimacie i z historycznych danych o obszarze zainteresowania. Ju po zaangaowaniu wojsk na polu walki, ocena warunków meteorologicznych oparta bdzie na ocenie pogody wystpujcej aktualnie w obrbie obszaru dziaania i obszaru zainteresowania. Planujc kolejn bitw przygotowuje si prognoz na nastpne 3 - 5 dni /dla szczebla korpusu i powyej/ oraz na 1 - 2 dni /dla szczebla dywizji i niej/ w celu uzupenienia zakresu analizy pogody realizowanego w procesie IPB.
Oparta na klimatologii analiza warunków meteorologicznych dla przyszych dziaa powinna zosta ukoczona / „skompletowana”/ tak szybko jak tylko jest to moliwe, w czasie fazy planowania. Istotne znaczenie ma wczenie oficera suby meteorologicznej sztabu /SWO - staff weather officer/ w cykl planowania sztabów ogólnowojskowych i rozpoznawczych, tak szybko jak jest to moliwe, w celu umoliwienia waciwego przygotowania danych o pogodzie. G2 musi dostarczy SWO danych o obszarach dziaania i zainteresowania, dokadny okres czasu dla jakiego wymagana jest analiza, krytyczne progi wartoci kadego elementu warunków meteorologicznych dla wspieranych si /rzutów/, skal mapy, dla której musz by opracowane „overlays” oraz inne specyficzne detale wymagane dla analiz pogody.
Podczas rozpoznawania i okrelenia czynników skadowych /elementów/ pogody które wpyn na zadania oddziaów, sposób dziaania, sprzt i ludzi - oficer suby meteorologicznej sztabu /SWO/ wykorzystuje wzorce czynników pogodowych, które uatwiaj mu realizacj tej czynnoci. Na podstawie tych wzorców SWO elementy pogody dla których musz zosta ustalone wartoci progowe. Na przykad wojska powietrzno-desantowe mog bezpiecznie desantowa onierzy tylko wtedy, gdy prdko wiatru przy ziemi nie przekracza 13 wzów / ~23,5km/h, ~ 6,5m/s /. Tak wic 13 wzów jest progiem krytycznym dla dziaa powietrzno-desantowych. SWO wraz z G2 lub S2, czy te G3 lub S3 moe /potrafi/ okreli wartoci krytyczne dla kadego elementu pogody znajdujcego si we wzorcowych danych o warunkach meteorologicznych. Oczywicie, czynniki pogody mog posiada kilka krytycznych wartoci. Dla przykadu, nastpujce prdkoci wiatru traktowane s jako graniczne /krytyczne/:
7 wzów / 12,5km/h / dla uycia broni ABC;
13 wzów / 23,5km/h / dla operacji powietrzno-desantowych;
30 wzów / 54km/h / dla dziaa powietrzno-manewrowych /szturmowych/.
Gdy wartoci graniczne s ju okrelone, SWO jest w stanie okreli, które z potrzebnych mu „overlays” moe otrzyma z „Centrum Specjalistycznych Bada rodowiska” /USAFETAC/ „Agencji Danych Klimatycznych” /DOD/. USAFETAC moe otrzyma zadanie przygotowania opartych na klimatologii „overlays” dla celów operacyjnych. Organiczna sekcja meteorologiczna USAAF /Si Powietrznych USA/ przygotowuje podobne „overlays” na potrzeby wsparcia przyszych dziaa. Taki sposób postpowania zapewnia, e przygotowane „overlays” s adekwatne do okrelonego obszaru dziaania i zainteresowania, zada, sposobu dziaania i posiadanego wyposaenia oraz e odpowiadaj standardowym seriom i skalom map.
Produkty /wyniki analiz/ otrzymane z USAFETAC s wykorzystywane przez SWO i personel analizujcy teren do tworzenia zintegrowanych dokumentów terenowo-pogodowych. Przykadowo, „overlays” o stanie pogody wykonane w procesie IPB posiadaj okrelone:
obszary o widocznoci mniejszej ni 1000m;
teren o gbokoci niegu przekraczajcej 6 cali /~15cm/;
miejsca, gdzie puap chmur jest mniejszy ni 300m /od poziomu ziemi/.
Proces analizy warunków meteorologicznych jest znacznie krótszy wtedy, gdy odbywa si w oparciu o dane z obserwacji pogody /w porównaniu z czasem jaki jest potrzebny wówczas gdy opiera si na klimatologii/. Po zastosowaniu kompletnych wzorców analiz pogody oraz stosownych wartoci krytycznych /granicznych/, SWO wykorzystuje najbardziej aktualne dane z obserwacji stanu pogody ze wszystkich róde aby na tej podstawie nastpnie opracowa „overlays”. ródami tych informacji mog by dla niego: dziaajce sekcje meteorologiczne USAF, obserwacje czynione w ramach realizacji ograniczonej obserwacji terenu przed ugrupowaniem wojsk /wojsk ldowych/, meldunki pilotów, obserwacje terenu przez artyleri na kracowe odlegoci, rozpoznanie pogody obszaru dziaa oraz obrazy z satelit. Szybkie potwierdzenie tych obserwacji umoliwi SWO przygotowanie odpowiednich ocen wpywu warunków meteorologicznych na pole walki oraz umoliwi mu opracowanie „overlay” opartej na wartociach krytycznych. Wartoci krytyczne s okrelane w stosunku do tych samych elementów pogody jak te okrelane w oparciu o klimatologi i nastpnie wykorzystywane do wskazania obszarów w których obecnie panujce warunki meteorologiczne róni si od rednich dugoterminowych. Wykonane w ten sposób „overlays” oparte na wartociach krytycznych przedstawiaj sytuacj meteorologiczn oraz wskazuj, gdzie waniejsze i drugorzdne warunki róni si od rednich prognoz dugoterminowych. S odzwierciedleniem obecnej sytuacji i odpowiadaj na pytanie czy przewidywane s istotne, bd te drugorzdne odstpstwa od normalnej pogody. Po opracowaniu tych „overlays”, SWO wykorzystuje je jako punkt wyjciowy /podstaw/ do wykonania „overlays” prognoz pogody, przepowiadajcych najbardziej prawdopodobny wpyw pogody na prowadzenie dziaa i osiganie kolejnych rubiey terenowych.
Analiza warunków meteorologicznych daje najlepsze rezultaty, jeli do opracowania podstawowych danych uyte s wyniki prognoz. Planici korpusu wymagaj zwykle prognozy na 72 godziny, aby opracowa niezbdne dokumenty /plany/ i przeprowadzi dziaania bojowe. Szczebel dywizji wymaga prognozy 48-godzinnej, a samodzielne brygady i rozpoznawcze puki pancerne potrzebuj zazwyczaj prognozy na okres od 12 do 24 godzin. Podstawowe materiay dostarczajce oficerom operacyjnym / „planistom”/ tych informacji opracowywane przez SWO i prognostyków z sekcji meteorologicznej. Aby mona byo opracowa prognoz 3 - 5 -dniow z odpowiednim stopniem szczegóowoci wymaganym przez decydentów z Wojsk Ldowych, musz by spenione nastpujce warunki:
Wyniki obserwacji pogody z dostpnych róde musz zosta dostarczone do SWO wszystkich szczebli dowodzenia, do szczebli powyej korpusu oraz organów centralnych. Organy centralne przygotowuj kompletny opis warunków na ziemi, w konkretnym przedziale czasowym - w taki sposób, aby dane te wraz z wynikami obserwacji artyleryjskiej górnych warstw powietrza mogy zosta wykorzystane do opracowania modelu komputerowego. Ten numeryczny model przedstawia dane uzupenione licznymi wartociami o obszarach na caym wiecie.
Dane o okrelonych obszarach musz zosta uzupenione przypisami /komentarzem/, a nastpnie przekazane przez kanay cznoci wojsk ldowych do pracujcych sekcji meteorologicznych.
Wykorzystujc te dane sekcje meteorologiczne USAF opracuj prognozy wymagane do skompletowania /zakoczenia/ procesu analizy pogody.
Ze wzgldu na du zoono wzorców stosowanych do opracowania podstawowych elementów /dziedzin/ prognozy pogody, konieczny do ich wykonania proces musi zosta zakoczony na szczeblu staego orodka centralnego do spraw pogody, zarówno przez szczeble powyej korpusu, jak i w kontynentalnych Stanach Zjednoczonych. Kluczem do opracowania tych danych jest wczenie SWO w planowanie dziaa, a szczególnie udostpnienie mu dokadnych wiadomoci o zadaniu, sposobie dziaania oraz organizacji wspieranych si. Dziki wspódziaaniu ze sztabem SWO:
okrela, które obszary pola walki /bitwy, operacji/ znajduj si pod negatywnym wpywem pogody;
bierze udzia w oszacowaniu krytycznych wartoci czynników pogody, zgodnie z wyborem ich przez dowódców ogólnowojskowych / „decydentów wojsk ldowych”/;
zapewnia, e zostan wykonane odpowiednie „overlays”.
Wyniki opracowanych w procesie IPB danych na temat pogody mog by przedstawiane równie dobrze na samych „overlays”, jak te i sownie na odprawach na temat warunków meteorologicznych, w formie wiadomoci pisemnej, bd te komentarzy i uzupenie do „overlays”. SWO musi by przygotowany do reagowania na zmieniajc si sytuacj, tempo walki i z tego wzgldu nie zawsze bdzie móg znale wystarczajc ilo czasu na przygotowanie szczegóowych „overlays”. Personel rozpoznania musi zatem by przygotowany do integrowania dostpnych informacji o pogodzie z dostpnymi wiadomociami z rozpoznania przeciwnika oraz terenu w pisemnych i sownych meldunkach. Znów, podstaw do przedstawienia tych informacji jest - dla sztabu oraz uytkowników tych danych - sprecyzowanie wartoci granicznych pogody dla sprztu i dziaania. Nastpnie SWO ocenia jak prognozowane warunki atmosferyczne ograniczaj moliwo dziaania przez wychodzenie powyej lub poniej znanych granicznych wartoci.
Opracowanie tych danych ograniczane jest przez ilo dostpnych dla SWO oraz sekcji meteorologicznych informacji. Bez dostpnych aktualnych informacji, sekcje te nie s w stanie opracowywa „overlays” tej samej jakoci jak te oparte na klimatologii. Dowódca musi by wiadom tych ogranicze oraz zapewni sekcjom meteorologicznym nieprzerwan czno w celu utrzymywania na maksymalnie wysokim poziomie moliwoci prognozowania. SWO musi utrzymywa dowódców, G2 oraz sztaby w penej wiadomoci stopnia wiarygodnoci zarówno prognoz, jak i opracowanych dokumentów.
OPRACOWANIE TABELI ANALIZY CZYNNIKÓW POGODY.
Tabele analizy czynników pogody s uytecznym narzdziem pokazujcym ich wykorzystanie i sposób podawania prognoz dla wsparcia dziaa taktycznych. Schemat 4-21 jest przykadem tabeli analizy czynników pogody. Kada sekcja meteorologiczna opracowuje odpowiedni tabel dla wsparcia jej specyficznego oddziau, zadania, rodków walki oraz sposobów dziaania. Kady czynnik, który ma wpyw na wykonanie zadania przez okrelony szczebel posiada wyznaczon warto krytyczn. Jeli warunki atmosferyczne przekrocz lub spadn poniej wyznaczonej wartoci granicznej, dziaania taktyczne, zazwyczaj, nie mog by kontynuowane. Chocia wspierany oddzia /wspierane siy/ jest odpowiedzialny za realne /odpowiadajce rzeczywistoci/ okrelenie wartoci granicznych, SWO pomaga w okrelaniu tych wartoci przez dostarczanie informacji z innych jednostek tego samego szczebla - jeli jest to moliwe. Gdy s ju ustanowione krytyczne granice na wypadek nieprzewidzianych oddziaywa pogody, SWO wraz z ich uytkownikami corocznie nadaje im moc obowizujc /uprawomocnia/, aby zapewni, eby byy one odbiciem aktualnego stanu sprztu i wyposaenia oraz sposobów dziaania. Otrzymawszy wartoci graniczne SWO okrela podstawowy ukad /zawarto/ kadego z wymaganych „overlays”. Nastpnie USAFETAC wykorzystuje podstawowe wzory „overlays” dostarczone przez SWO do przygotowania „overlays” dla celów planowania. W podobny sposób sekcje meteorologiczne USAF przygotowuj „overlays” dla wsparcia biecych dziaa na polu walki. Obydwa produkty wyranie wskazuj obszary w których krytyczne wartoci graniczne s rozwaane jako korzystne, marginalne, czy te niekorzystne dla planowanych dziaa. Krytyczne wartoci graniczne wykorzystywane wraz z podstawowymi danymi wyjciowymi do prognozy stanowi podstaw do opracowania przez SWO tabeli prognoz pogody. Prognoza pogody przepowiada pogod na okrelony, wymagany czas oraz zwraca uwag na wpyw czynników atmosferycznych na dziaania. W tabelach prognozy stosuje si zarówno cieniowanie, jak i kody w postaci kolorów aby pokaza przewidywany czas w którym elementy prognozy pogody przekrocz lub spadn poniej wartoci krytycznej. Tabela jest zazwyczaj przedstawiana dowódcy zarówno w formie pozwalajcej na ogólne zorientowanie si w sytuacji, jak te i w penej postaci wydrukowanego planu /tabeli/. Schemat 4-22 przedstawia przykadow tabel prognozy pogody. Pola powinny by pokolorowane na zielono, óto lub czerwono - aby zaakcentowa miejsca w których warunki pogodowe przekrocz wartoci graniczne uznane za wpywajce korzystnie /kolor zielony/, marginalnie /kolor óty/, bd te niekorzystnie /kolor czerwony/ na poszczególne obszary dziaania.
SCHEMAT 4-21: TABELA ANALIZY CZYNNIKÓW POGODY.
SCHEMAT 4-22: TABELA PROGNOZ POGODY.
MISSION AREA OR USE - obszar zadania lub użycia
FORECAST TIME PERIOD - czasookres prognozy
FAVORABLE - korzystne
MARGINAL - marginalne
UNFAVORABLE - niekorzystne
VIS - stopie widocznoci w milach i metrach
SFC wind - prdko wiatru przy ziemi w dowolnym kierunku
OPRACOWANIE „OVERLAYS” CZYNNIKÓW POGODY
„Overlays” czynników pogody s zwykle zacieniowane na czerwono lub zakreskowane /na krzy/ - dla wskazania obszarów w których krytyczne warunki s przekroczone, zacieniowane na óto lub zakreskowane ukonie - w celu zwrócenia uwagi na obszary na które pogoda wpywa marginalne. „Overlays” s doczone do standartowych map uywanych do wsparcia dziaa na poszczególnych szczeblach. Uycie standartowych map w skali 1:50 000 czsto utrudnia opracowanie „overlays”, poniewa SWO oraz sekcje meteorologiczne nie dysponuj dostatecznie szczegóowymi informacjami do naniesienia wicej ni jednej wartoci prognozy pogody na cay arkusz mapy. W takich wypadkach sekcja meteorologiczna zwykle przedstawia liczne elementy na pojedynczym „overlay” w celu osignicia jak najbardziej odpowiadajcego prawdzie portretu. Poniewa róne systemy posiadaj róne wartoci graniczne, czsto konieczne jest uycie wielu kolorów i cieni na „overlay” aby opisa indywidualne ograniczenia dla poszczególnych systemów. Na przykad przeciwpancerny pocisk kierowany HELLFIRE, system COPPERHEAD, czy te migowce maj rón wymagan minimaln podstaw chmur. Wszystkie uyte kolory i cienie opisujce ograniczenia dla kadego systemu musz zosta opisane w legendzie.
Czsto nie zauwaa si znaczenia opracowanych „overlays” dla wsparcia dziaa, poniewa gówny wysiek sub meteorologicznych jest zwykle skierowany na dziaania bliskie, bd te dalekie. Jednak dowódcy jednostek /sub/ tyowych i wspierajcych walk daj „overlays” pogody, które przedstawiaj wartoci graniczne w obszarze ich zainteresowania. Na przykad dowódcy jednostek /sub/ wspierajcych dziaania bojowe /CSS/ zaniepokojeni s oblodzeniem, nagromadzeniem niegu lub opadami w ilociach które wpywaj na moliwoci ruchu oraz rozmieszczenie sprztu i urzdze. Dowódcy jednostek wsparcia wszystkich szczebli dowodzenia wymagaj szczegóowych „overlays” przedstawiajcych wartoci graniczne: widocznoci /lotnictwo, obrona przeciwlotnicza, zwiadowcy oraz grupy specjalne czy te dziaania powstacze/, zachmurzenia /lotnictwo, dziaanie obrony przeciwlotniczej/, opady /uycie broni ABC, logistyka, dziaania wspierajce ruch wojsk do przodu/.
OCENA ZAGROE I WSKAZANIA DOKTRYNALNE /ZASADY DZIAANIA/
Ocena zagroe jest szczegóowym studium si przeciwnika - ich skadu oraz organizacji, zasad dziaania taktycznego, uzbrojenia i wyposaenia oraz systemów wsparcia. Okrela ona moliwoci i ograniczenia oraz w jaki sposób przeciwnik prowadziby walk, gdyby nie by krpowany warunkami terenowymi i pogodowymi. Siy przeciwnika s oceniane pod wzgldem ich zdolnoci do skutecznego dziaania w obrbie specyficznego otoczenia danego obszaru pola walki. Na przykad, czy sprzt przeciwnika jest odpowiedni do dziaania w konkretnych warunkach terenowych i atmosferycznych na danym obszarze? Czy przeciwnik posiada moliwoci zastosowania broni ABC oraz czy jest w stanie dziaa w warunkach jej uycia? Podobne do wymienionych czynniki s szczegóowo / „na wylot”/ analizowane, aby okreli moliwoci oraz wszystkie sabe punkty przeciwnika. Ocena zagroe zawiera w sobie badanie wzów C3, celów o duej wanoci oraz regulaminowych norm ruchu. Normy ruchu /posuwania si naprzód/ oraz wane cele bd oceniane ponownie w czasie fazy integracji zagroe w ramach IPB aby okreli czynniki krpujce te elementy narzucone przez teren i pogod.
Ocena zagroe zawiera równie ocen przestrzeni powietrznej, walk o maej intensywnoci, ocen zagroe zwizanych z oddziaywaniem przeciwnika na tyy - i jest procesem cigym. Moliwoci, organizacja oraz taktyka dziaania przeciwnika - rozwijaj si dynamicznie. Zaoenia regulaminowe zmieniaj si, gdy tylko wprowadzone zostan nowe moliwoci prowadzenia walki. Musimy / „czu”/ by wraliwi na te zmiany i gdy tylko nastpi, cigle, na bieco uaktualnia podstawowe dane o zagroeniach w oparciu o wszelkie aktualne i dostpne informacje. Zasadniczym produktem oceny zagroe s zasady dziaania.
Zasady dziaania /wskazania doktrynalne/ przeciwnika zamieniaj jego rozkaz bojowy w form graficzn. Graficzne znaki obrazuj jak przeciwnik moe uy swoje siy zgodnie z przyjt taktyk dziaania i wyszkoleniem - bez brania pod uwag pogody i terenu. Przedstawiaj one róne ugrupowania przeciwnika i typy pododdziaów /oddziaów/ przeznaczonych do wykonania poszczególnych zada, a take schematy manewru. Schemat 4-23 pokazuje sposób wykorzystania znajomoci zasad dziaania oraz ich wpyw na opracowanie danych sytuacyjnych o wanych celach.
SCHEMAT 4-23: WYKORZYSTANIE DOKTRYNALNYCH WZORCÓW /WARIANTÓW/.
WYKORZYSTANIE WARIANTU /WZORCA/ |
ROZWÓJ SYTUACJI |
ROZWÓJ CELI |
|
Dostarcza podstaw do rozwijania sytuacji. Warianty sytuacji su jako podstawa do integracji doktryny z pogod i terenem. |
Inicjuje okrelanie przez analityka kategorii oceny celi jako bardzo wane /HVT/. |
Za wyjtkiem duych operacji powietrzno-desantowych, uderze z powietrza oraz bombardowa zasady dziaania przeciwnika /wskazania doktrynalne/ nie maj istotnego znaczenia dla dziaa powietrznych. Sposób uycia niewielkich formacji samolotów lub migowców nie moe zosta okrelony wobec rodowiska powietrznego oraz wysokiego poziomu moliwoci manewrowych lotnictwa. Jednak wasne siy obrony powietrznej oraz jednostki obrony przeciwlotniczej powinny zna prawdopodobne kierunki nalotów oraz korytarze powietrzne, a take ich wpyw na wysoko ataków lotnictwa, indywidualne formy ataku oraz manewrowo. Powinno si im te udzieli wskazówek na temat maskujcego wpywu terenu na systemy wykrywania celów oraz sprzt bojowy. Wskazania doktrynalne dla naziemnej fazy duych operacji powietrzno-desantowych lub szturmów powietrznych przygotowywane s po to, aby odzwierciedli regulaminowy skad, szeroko i gboko dziaania oraz wyposaenie tych wojsk. Wskazania doktrynalne opisujce zasady dziaania przeciwnika zagraajcego tyom s ograniczone i koncentruj si na uderzeniach z powietrza, dziaaniach powietrzno-desantowych, dziaaniu operacyjnych grup manewrowych /OW/ oraz na sposobach wykorzystania si specjalnego przeznaczenia. Niemoliwe jest opracowanie zasad i sposobów dziaania przeciwnika opisujcych inne zagroenia obszarów naszych tyów, takie jak: dziaania powstacze, partyzantka, terroryzm, agenci /szpiedzy/ oraz potencjalne rozruchy spoeczne. Dla tych potencjalnych zagroe brak regulaminowych zasad dziaania zastpiony jest map sytuacji wojny niekonwencjonalnej /SITMAP/ oraz „overlays” /foliami/ pooenia i sytuacji ludnoci.
SITMAP dla obszaru tyów zawiera ocen prawdopodobnych dziaa powstaczych, rozmieszczenie dowództw, miejsca obozowania i drogi poruszania. Podobne informacje SITMAP bdzie zawiera na temat grup terrorystycznych, agentów oraz niewielkich grup specjalnych KGB/GRU czy te SPECNAZ wydzielonych do dziaa. „Overlay” sytuacji ludnociowej opisuje obszary, gdzie istnieje due prawdopodobiestwo rozruchów ludnoci cywilnej lub miejsca w których istnieje dua koncentracja ludzi o znanych ich sympatiach do wojsk przeciwnika. Ta przygotowana w wyniku dokadnego studium sytuacji militarno-politycznej, ekonomicznej oraz socjalnej danego obszaru „overlay” wskazuje równie, gdzie dziaania /operacje/ psychologiczne /PSYOP/ bd najbardziej, a gdzie najmniej efektywne.
PROCES OCENY ZAGROE
SCHEMAT 4-24: OCENA ZAGROE.
Schemat 4-24 przedstawia ocen zagroe jako wielostopniowy proces. Pierwszy i najbardziej konieczny krok tego procesu, to opracowanie bazowych danych o zagroeniu. Opracowanie obszernych danych o potencjalnym przeciwniku stanowi podstaw do oceny jego zasad doktrynalnych oraz moliwoci. Wykonania tego zadania wymaga znajomoci zadania oraz przegldu potencjalnego obszaru dziaania i zainteresowania. Taki przegld pozwala okreli jakie siy ldowe, powietrzne lub morskie, a take siy nieregularne mog by napotkane . Gdy skad przeciwnika jest ju zidentyfikowany i okrelony wtedy zbierane s informacje pozwalajce na ocen jego moliwoci oraz zasad którymi bdzie si kierowa w dziaaniu. Podstawowymi ródami s wówczas:
podrczniki i ksiki dotyczce przyjmowanego ugrupowania, podziau si i ich skadu;
studia terenowe oraz ksiki z tej dziedziny;
analizy, oceny, produkty procesu IPB, dane z wyszych szczebli dowodzenia;
publikacje dotyczce szkolenia i zasad dziaania przeciwnika;
ogólnie dostpna, jawna literatura.
Po zebraniu informacji o przeciwniku oczywista staje si zawarto poszczególnych komórek tabeli. Te okrelone ju komórki s nastpnie przesunite jako wymagane informacje do /CM & D/ - sekcji zbierania i poszerzania danych do obróbki zgodnie z wymogami dla informacji rozpoznawczych. Informacje rozpoznawcze, które nie s wystarczajce i nie mog by uzupenione przez ju istniejce informacje - s identyfikowane jako komórki tabeli do uzupenienia i wykorzystywane do okrelania zapotrzebowania na wiadomoci. Kanay, którymi przechodz informacje o polu walki na potrzeby rozkazu bojowego, zale od specyfiki informacji oraz struktury rozpoznania odpowiedniej dla danego szczebla. Ogólnie rzecz biorc jednostki stacjonujce w Europie bd posugiwa si procedurami rónicymi si od tych które stosowane s w USA lub w Korei. Kolejny krok procesu oceny zagroe, to ocena moliwoci przeciwnika i wynikajcych z tych moliwoci zagroe. Moliwoci te s oceniane w stosunku do ich relacji do pola walki oraz zada wojsk wasnych. Ta ocena dostarcza podstaw do opracowania jego doktrynalnych /regulaminowych/ norm. Po rozwiniciu danych bazowych i ocenie moliwoci analityk musi okreli te normy, które s od niego wymagane. Wszystkie konieczne normy musz zosta rozpoznane i okrelone, ale ich liczba musi by ograniczona do najwaniejszych. Nie mona bowiem przewidzie wszystkich moliwych sytuacji, rodowiska pola walki, wariantów regulaminowych. Analityk musi ustali te normy, Które mog mie wpyw na warunki wykonania zadania i potencjalny teren dziaania. Dowódcy „zaprzyjanionych” s zazwyczaj zainteresowani przeciwnikiem o szczebel wyej od wasnego szczebla dowodzenia - poniewa jest to szczebel, który bezporednio przeciw nim prowadzi walk oraz przeciwnikiem o dwa szczeble niej od wasnego szczebla dowodzenia, poniewa s one tymi dla których musz oni w rzeczywistoci planowa /przewidywa/ walk. Wobec powyszego, dowódca dywizji bdzie zainteresowany organizacj oraz taktyk dziaania elementów ugrupowania zagraajcego mu przeciwnika od szczebla armii do batalionu. Schemat 4-25 przedstawia przykady szczebli zainteresowania dla korpusu, dywizji i brygady.
Znajomo doktrynalnych /regulaminowych/ zasadach dziaania zagraajcego przeciwnika stanowi punkt wyjciowy do okrelenia, które z nich mog by potrzebne do dalszych analiz. Popatrzmy na przykad na uwarunkowania doktrynalne /regulaminowe/ wskazujce jaki moe mie miejsce cig dziaa zagraajcego zwizku taktycznego /oddziau/ w natarciu od rejonów wyjciowych do ostatecznego celu. Ten cig dziaa moe zawiera:
ugrupowanie marszowe;
sposób pokonywania rzeki /forsowanie z marszu lub po przygotowaniu/;
ugrupowanie przedbojowe;
ugrupowanie bojowe;
dziaania oskrzydlajce, okrajce, obejcie;
pocig.
W podobny sposób mog zosta przygotowane wymogi regulaminowe /scenariusze/ na wypadek obrony przeciwnika opisujc: obron doran i zawczasu przygotowan, wycofanie, wzmocnienie oraz rozmieszczenie i manewr si kontratakujcych. Jedn z metod okrelenia jakie dziaania oraz jakie siy powinny by rozwaane - jest opracowanie tabeli. Tabela pokazuje z jakimi dziaaniami i z jakimi siami przeciwnika naley si liczy oraz stanowi jasny /czytelny/ zapis tego co ju zostao okrelone. Przykad takiej tabeli przedstawia schemat 4-26.
SCHEMAT 4-25: SZCZEBLE ZAINTERESOWANIA KORPUSU, DYWIZJI I BRYGADY.
SZCZEBEL ZAPRZY-JANIONYCH |
BITWA KIEROWANA PRZEZ:
|
STRONA PRZECIWNA |
DROGI PODEJCIA |
ELEMENTY MANEWRU |
|
front |
armia |
dywizja |
dywizja, puk
|
|
armia |
dywizje |
puk |
puk, batalion
|
|
dywizja |
puki |
bataliony |
batalion, kompania |
SCHEMAT 4-26: PRZYKAD TABELI DZIAA I JEDNOSTEK.
Analityk okrela komórki w tabeli przez porównanie znanych wymaga regulaminowych z tym co ma rzeczywicie „w rku” oraz z tymi informacjami które s dostpne. Nastpnie przygotowywane s lub dane - przez /ASPS/ sekcj zbierajc dane ze wszystkich róde bd te /BJCC/ centrum koordynacyjne rozpoznania pola walki na szczeblu korpusu lub wyej - wymagane normy. Dane doktrynalne /regulaminowe/ dla kilku dywizji s opracowane na szczeblu korpusu, a nastpnie rozprowadzane do podlegych zwizków taktycznych. Oszczdza to potencja ludzki oraz suy ujednoliceniu rozumienia zagroe w caym korpusie. Po otrzymaniu danych z wyszego dowództwa, szczebel dowodzenia który je otrzyma modyfikuje te dane lub je rozszerza tak, aby speniy one wymagania ich konkretnego szczebla i zadania. Standardowy podrcznik rosyjskich norm regulaminowych - zwizanych z map 1:50 000 jest dostpny w czasie szkolenia centrów wsparcia doradczego /TASC/ Armii USA. GTA 30-1-24 skada si z dwudziestu dziewiciu przykadów opisujcych regulaminowe uycie oddziaów bojowych i wsparcia od szczebla batalionu do armii. Po uzyskaniu moliwych do zdobycia norm, porównuje si je z potrzebami aby okreli, jakie dodatkowe dane na temat zasad dziaania przeciwnika musz zosta przygotowane lokalnie oraz porównuje si je z danymi bazowymi dla okrelenia czy odpowiadaj one rzeczywistym warunkom. Porównanie standartowych norm z danymi wyjciowymi o zagroeniu /przeciwniku/ moe ujawni odstpstwa od norm taktycznych w skadzie zwizku taktycznego przeciwnika. Na przykad dywizja zmechanizowana skada si z oddziaów /pododdziaów/ bojowych takich jak pododdziay /oddziay/ czogów, piechoty zmechanizowanej, artylerii i innych, a take z rónych pododdziaów wsparcia. Jednake rzeczywisty skad konkretnej moe w pewnym zakresie odbiega od norm i róni si od innych dywizji zmechanizowanych. Dywizja moe mie wicej lub mniej batalionów czogów. Inna dywizja moe mie standardow /normatywn/ ilo batalionów czogów, ale bataliony te mog by wyposaone w T-72 zamiast T-64. Okrelanie tych rónic w stosunku do struktur opiera si na wiadomociach z dostpnych róde rozpoznania oraz na podstawie znajomoci zadania tego zwizku taktycznego przeciwnika i jego obszaru dziaa. To samo odnosi si do organizacji jednostek /oddziaów/. Struktury organizacyjne s opisane dla kadego typu oddziau. Jednak aktualna, rzeczywista organizacja róni si w jakim stopniu od tych podstawowych struktur. Rzeczywista struktura organizacyjna oddziaów oparta jest na ich zadaniu oraz kategorii organizacyjnej. Struktura organizacyjna opisana w normach /danych o organizacji wojsk przeciwnika/ dla konkretnej jednostki jest modyfikowana w oparciu o biece, posiadane dane z rozpoznania. Po okreleniu skadu i organizacji wojsk przeciwnika przystpujemy do oceny sposobu uycia jego si. Znów proces ten rozpoczyna si od regulaminowych danych. Oceniany jest zgodny z obowizujc doktryn wariant uycia danej jednostki. Obejmuje to ocen odlegoci midzy kolejnymi rzutami, ocen szerokoci i gbokoci ugrupowania oraz zgodnego z regulaminem tempa poruszania si w rónego typu dziaaniach. Ocena ta daje pogld jak dziaanie danej jednostki moe odbiega w sposobie realizacji zada od regulaminowych norm taktycznych. Okrelenie tych odstpstw od norm moe opiera si na znajomoci sprztu jaki posiada przeciwnik, efektywnoci jego systemu cznoci oraz sposobu dowodzenia, a take na zadaniu jakie jednostka przeciwnika otrzymaa.
Dodatkowo, aby okreli jakie odstpstwa od norm prawdopodobnie wystpi oprócz skadu, organizacji i sposobów uycia odbiegajcych od norm mog zosta ocenione: historia jednostki, szkolenie i kluczowe postacie jednostki. Informacje o historii, szkoleniu oraz dowódcach mona uzyska z danych bazowych. Rejestr za ostatni okres czasu dostarcza aktualny skad i organizacj jednostek oraz sposoby dziaania okrelonych dowódców. W czasie pokoju informacje te opieraj si na dziaaniu danej jednostki w czasie wicze poligonowych. Ten typ informacji uzyskiwany jest z ogólnie dostpnych wiadomoci z agencji narodowych lub szczebla teatru dziaa wojennych. W czasie wojny rejestr opiera si na informacjach otrzymywanych z jednostek wojsk wasnych, które walczyy ju z dan jednostk przeciwnika. Kluczowe osoby, a szczególnie dowódcy dostarczaj nam trop - jak dana jednostka bdzie uyta i jak bdzie walczya, jakie s jej najsabsze punkty oraz jakie sposoby mylenia mog okaza si najskuteczniejsze. Obraz odchyle od regulaminowych zasad dziaania jest przygotowany gdy: wymienione informacje zostay ju przyswojone, a odpowiedni skad, organizacja i warianty uycia zostay opracowane dla okrelonych si przeciwnika. Schematy od 4-27 do 4-30 s przykadami regulaminowych sposobów dziaania.
SCHEMAT 4-28: WARIANT /WZORZEC/ DOKTRYNALNY: MRB /BMP/ OBRONA.
SCHEMAT 4-27: WARIANT /WZORZEC/ DOKTRYNALNY: MARSZ TAKTYCZNY MRR.
SCHEMAT 4-29: WARIANT /WZORZEC/ DOKTRYNALNY: ugrupowanie przedbojowe gównych si atakujcych MRR /BMP/.
BREAKTHROUGH - wyrwa, wyom
SCHEMAT 4-30: WARIANT /WZORZEC/ DOKTRYNALNY: MRD /POCZTKOWY ATAK/ Z RAGS I DAGS.
ZASTOSOWANIE DOKTRYNALNYCH NORM /NORM DZIAANIA/.
Doktrynalne normy s bezcenne dla rozpoznania i WRE oraz dowództw. wykorzystuje si je do:
opracowania wzorcowych sytuacji;
wspódziaania w okrelaniu rodzajów jednostek przeciwnika;
rozpoznania luk w posiadanych danych rozpoznawczych;
dostarczenia podstaw do planowania zdobywania /zapotrzebowania na/ wiadomoci;
wspódziaania w lokalizacji jednostek przeciwnika, jego rodków walki, sprztu, linii rozgraniczenia;
pomocy w lokalizacji wanych celów.
Chocia do opracowania wariantów /wzorców/ sytuacji wykorzystywane s normy to oprócz nich wymagane s jeszcze dodatkowe informacje. Musz zosta ocenione obszary dziaania i obszary zainteresowania, a pogoda i teren musz zosta poddane analizie. Wysiki te powinny by dokonane równolegle z opracowaniem doktrynalnych norm. Normy te s wykorzystywane przez rozpoznanie, personel sub wspierajcych dziaania i wsparcie ogniowe do wypenienia dalszych wymaga procesu IPB oraz bior udzia w identyfikowaniu wanych celów. Pomagaj one w analizie, przewidywaniu, poszukiwaniu i ledzeniu celów oraz w ich lokalizacji, a take we wskazywaniu systemów walki przeciwnika o duej wartoci wspierajc plan walki dowódców. Ponadto normy pomagaj identyfikowa luki w posiadanych danych z rozpoznania i planowa zdobywanie /dostarczanie/ informacji, a take stanowi podstaw do planowania dziaa wyprzedzajcych dziaanie przeciwnika oraz do uaktualniania danych w toku prowadzenia walki. Jeli normy wskazuj na luki w danych z rozpoznania i w planowaniu zdobywania /dostarczania/ informacji, wówczas analizujcy opracowuje specjalne zapotrzebowanie na informacje / „wymagania wobec danych”/ aby wypeni te luki i koordynuje te potrzeby z sekcj zarzdzania zbierania i poszerzania informacji /CM&D/ oraz z centrum rozpoznania szczebla powyej korpusu /EACIC/ - a szczególnie z jego sekcj zbierania informacji. Sekcja CM&D opracowuje w takim wypadku specjalne wytyczne i wymagania wobec rozpoznania i inwigilacji /R&S/ oraz dla rodków namierzania celów, tak aby uzyska /dostarczy/ wymagane dane.
INTEGRACJA ZAGROE /NIEBEZPIECZESTW/
Po dokonaniu oceny zagroe uzyskane informacje s integrowane z wynikami analiz pogody i terenu. Funkcja integracji tych czynników jest ciga i wie analiz norm dziaania przeciwnika z terenem i pogod w celu okrelenia jak przeciwnik moe w rzeczywistoci walczy w obrbie konkretnego otoczenia danego pola walki. Zespolenie to jest dokonywane w czasie opracowywania wariantów /wzorców, szablonów/ sytuacyjnych, wariantu /wzorca/ integrujcego zagroenia i wariantów /wzorców/ rozstrzygnicia sposobu wsparcia. Podstawowych narzdzi do integracji dostarczaj normy regulaminowe oraz „overlays” czynników pogody i terenu. Schemat 4-31 przedstawia etapy pracy w procesie integracji zagroe.
SCHEMAT 4-31: ETAPY PRACY W PROCESIE INTEGRACJI ZAGROE.
OPRACOWYWANIE WARIANTÓW /WZORCÓW/ SYTUACJI
Pierwotny wariant opracowany w czasie integracji zagroe jest wariantem sytuacyjnym. Jest on od podstaw wariantem regulaminowym majcym zastosowanie wraz z obcieniami narzuconymi przez teren i pogod. Pokazuje on w jaki sposób przeciwnik moe odchodzi od regulaminowych ustale czy te dostosowywa szeroko i gboko ugrupowania lub odlegoci midzy rzutami - aby dopasowa je do skutków oddziaywania pogody i terenu. Normy wraz z MCOO /lub z „overlay” poczonych przeszkód terenowych, lub z „overlay” dróg podejcia/ s bazowymi danymi do opracowania wariantów sytuacyjnych. Koncentruj si one na okrelonych korytarzach ruchu w ramach dróg podejcia. Opisuj one graficznie jak zagraajce siy mogyby dostosowa regulaminowe ugrupowanie pod wzgldem manewru, ognia i cznoci w obrbie tych korytarzy dogodnych dla ruchu. Warianty te s opracowywane nie tylko dla oczywistych korytarzy /przej/ ale take dla przej niedogodnych, które jednak stwarzaj przeciwnikowi potencjaln moliwo uzyskania zaskoczenia. W oparciu o te przypuszczalne „dostosowania” moemy nastpnie okreli gdzie dowódca wojsk przeciwnika moe rozmieci naziemne stacje radiolokacyjne /radary/, punkty obserwacyjne, rodki cznoci, systemy broni, elementy wspierajce walk, urzdzenia i siy logistyczne oraz moemy koncentrowa wysiek rodków walki powietrznej. Siy przeciwnika przemieszczajce si wzdu korytarzy ruchu /przej/ mog prowadzi walk o obszary zabudowane lub je omija, zwa szeroko ugrupowania aby przej przez punkty kanalizujce ruch oraz pokonywa przeszkody wodne. W takich wypadkach obszary w obrbie korytarzy ruchu /okrelonych kierunków/ zaczynaj wiza si z terenem oraz dziaaniami wynikajcymi z zaistniaej sytuacji jakie dowódca musi podj. Opracowywanie wariantów sytuacji odbywa si przede wszystkim technik wzrokow. Przez umieszczenie norm na odcinku danego przejcia /korytarza ruchu, kierunku dziaania/ analityk wzrokowo stwierdza, gdzie czynniki pogody i terenu czyni uycie si przeciwnika ekstremalnie trudne lub niemoliwe. Nastpnie analityk dopasowuje ugrupowanie si przeciwnika oraz rozmieszczenie jego sprztu w celu opisania, gdzie te elementy mog zosta rzeczywicie wykorzystane w danej sytuacji. Jest spraw oczywist, e przeciwnik posiada kilka opcji /wariantów/ dziaania w zwizku z tym analizujcy musi próbowa dokona przegldu sytuacji patrzc na ni z punktu widzenia / „oczami”/ dowódcy wojsk przeciwnika. Rozwaane s równie wysiki przeciwnika zmierzajce do utrudnienia rozpoznania jego si poprzez stworzenie niejasnego obrazu wasnego pooenia, a take denie przeciwnika do uzyskania zaskoczenia. Czynniki te s nastpnie integrowane z najbardziej prawdopodobnymi wyborami moliwych rozwiza przez przeciwnika. Wypracowanie wzorców /wariantów/ nie powinno by zadanie dla jednego analityka. Trzech analityków wykorzystujc te same dane doktrynalne /regulaminowe zasady dziaania/ opracowuje trzy róne warianty sytuacji dla tego samego obszaru. Chocia kada z tych sytuacji bdzie opisywaa prawdopodobn alternatyw dziaa przeciwnika, to moe okaza si, e adna z nich nie dostarczy prawidowego rozwizania. Kada z tych ocen sytuacji musi by jednak analizowana, poniewa nie mona wykluczy koniecznoci opracowania dla pojedynczego obszaru kilku ocen opisujcych alternatywne ugrupowania. Pomimo, e warianty /szablony/ sytuacyjne stanowi wizualne odzwierciedlenie potencjalnych dziaa przeciwnika w okrelonym czasie i miejscu na polu walki - mog one ulega zmianie ju wtedy, gdy siy przeciwnika przemieszczaj si wzdu dogodnych dla ruchu korytarzy. Gdy przeciwnik rozpocznie dziaania na jego kolejne posunicia moe wpywa teren, pogoda oraz sytuacja taktyczna. Poniewa te dziaania przeciwnika skadaj si z poszczególnych etapów / „sekwencji”/, warianty /wzorce/ sytuacyjne s jakby migawkowymi zdjciami tych sekwencji i stwierdzaj jak siy przeciwnika mog si zachowywa /realizowa zadanie/ w czasie dynamiki walki.
Wiarygodno tych wariantów /szablonów/ jest bezporednio zwizana z precyzj oceny zagroenia, analizy terenu, przebiegu procesu analizy pogody. Schematy od 4-32 do 4-35 przedstawiaj opracowanie wariantów /szablonów/ sytuacyjnych. Normy regulaminowe dla puku zmechanizowanego, jako wiodcego elementu dywizji opracowane s dla standardowego terenu. Oczywiste jest, e regulaminowa gboko i szeroko ugrupowania oraz konfiguracja puku - nie s dostosowane do ogranicze narzuconych przez teren. Ugrupowanie elementów puku jest ustawiane /tworzone/ pod ktem dopasowania do warunków terenowych. To dostosowanie do terenu zmienia si wraz z pooeniem i przyjmuje form serii zdj migawkowych ukazujcych jak puk moe porusza si przez dany teren. Szeroko i gboko jednostki i odlego midzy kolejnymi rzutami s dopasowywane w taki sposób, aby „przystaway” do warunków terenowych, a jednoczenie byy tak bliskie normom regulaminowym, jak tylko jest to moliwe. Ostatnia „migawka” /faza/ ruchu puku przez korytarz którym si przemieszcza odzwierciedla sposób jego uycia. Bdzie on zalea od rozwoju sytuacji. Ocena sytuacji /wariant, szablon/ nie jest przeprowadzana niezalenie lub bez znajomoci aktualnych wariantów ugrupowa. Oczywicie, zastosowanie normatywnych wzorców na mapie aktualnej sytuacji umoliwia analitykowi przewidzenie prawdopodobnego rozmieszczenia elementów przeciwnika, czyli poszczególnych typów i szczebli w oparciu o obecne wymagania stawiane przez teren i pogod. Powstay obraz dostarcza peniejszej wizji tej sytuacji i stanowi podstaw do opracowania wariantów /szablonów/ rozwoju wydarze oraz planowania zdobywania informacji w celu potwierdzenia, bd te zaprzeczenia istnieniu prawdopodobnych elementów przeciwnika. Aby odróni potwierdzone elementy i dziaanie przeciwnika od elementów oceny /jakie s spodziewane/ na podstawie danych normatywnych, te drugie - tzn. te spodziewane s rysowane przerywanymi liniami lub kreskowane. Wane w opracowaniu wariantów /wzorców/ sytuacyjnych s analizy przestrzeni i czasu i ich zastosowanie w procesie prowadzenia gier wojennych /wargaming process/. Projekcja dziaa przeciwnika oparta na analizach przestrzeni i czasu peni kluczow rol w opracowaniu sytuacji i celów. Analiza przestrzeni okrela czy konkretna jednostka moe wykona manewr lub czy odegra wyznaczon jej rol na polu walki oraz wskazuje moliwoci wykorzystania specyficznego terenu w specyficznej sytuacji. Drogi podejcia i korytarze ruchu okrelaj dany obszar jako sprzyjajcy manewrowi, bd te nie. Dane o ugrupowaniu, skadzie si i inne dane z rozpoznania bior udzia w okrelaniu obszarów /stref/ dziaania przeciwnika w czasie natarcia, gbokoci i szerokoci jego obrony, a take strefy jego dziaa powietrznych. Poprzez przegld pola walki oraz analiz wykorzystania przestrzeni, analityk potrafi okreli gdzie jest przeciwnik oraz czy jest on zdolny do wykorzystania danego terenu dla swoich celów i spenienia wymaga taktycznych przystosowania obszaru do dziaa w obrbie konkretnego korytarza ruchu.
SCHEMAT 4-32: WZORZEC /WARIANT/ DOKTRYNALNY: MRR JAKO ELEMENT CZOOWY MRD.
SCHEMAT 4-33: WARIANT /WZORZEC/ SYTUACJI: MRR JAKO ELEMENT CZOOWY MRD.
SCHEMAT 4-34: WARIANT /WZORZEC/ SYTUACJI: MRR Z JEDNOSTKAMI ROZMIESZCZONYMI W SPOSÓB DOPASOWUJCY JE DO ISTNIEJCYCH OGRANICZE TERENOWYCH.
SCHEMAT 4-35: ETAPY PRACY W PROCESIE INTEGRACJI ZAGROE.
WARIANTOWANIE WYDARZE I „MATRYCA” ANALIZY
Wariantowanie /odwzorowywanie/ sytuacji stanowi podstaw dla kolejnego procesu wariantowania przygotowawczego w procesie integracji zagroe - wariantów /wzorców/ przewidywanych przyszych wydarze /ET/.
ET okrela i analizuje istotne wydarzenia na polu walki, wydarzenia te dostarczaj wskazówek dotyczcych przebiegu dziaa przeciwnika. Jest to projekcja tego co moe si wydarzy jeli przyjmie si okrelony wariant przebiegu walki. Przez rozpoznanie tego jakie s moliwoci dziaania przeciwnika i porównanie z tym jakie dziaania przeciwnik aktualnie prowadzi, moemy przewidzie jakie dziaania moe on prawdopodobnie podj w nastpnej kolejnoci. ET ma due znaczenie zarówno dla dziaa zaczepnych i poczonych operacji powietrznych, jak i dla obrony. W czasie dziaa ofensywnych proces opracowania ET jest rozszerzony - obejmuje ET opisujce w jaki sposób dowódca postrzega atak swoich si oraz jak postrzega ewentualne kontrataki przeciwnika. Te dodatkowe dane, dla okrelenia konkretnego sposobu dziaania przeciwnika w obronie, jaki moe on przyj, pomagaj ponadto przewidzie gdzie mona oczekiwa uycie si i rodków rozpoznania przeciwnika oraz gdzie i kiedy moe zosta wyprowadzony potencjalny kontratak przeciwnika. Odnosi si to take do dziaa powietrznych i powietrzno-ldowych. ET dokonuje tu odniesienia dziaa w przestrzeni powietrznej do punktów na ziemi i pokazuje, jak przeciwnik moe wykorzysta przestrze powietrzn w celu wsparcia okrelonego przebiegu zdarze. ET w przestrzeni powietrznej wymaga szczegóowej wiedzy o profilach lotu samolotów, technikach ataku, ograniczeniach puapu praktycznego oraz o rodkach radioelektronicznych /radarach/ obrony powietrznej i zasigu, moliwociach systemów walki.
Prognozy oraz przewidywania wypracowane w czasie ET s wanym czynnikiem w okrelaniu podziau si i manewru przeciwnika. Wiedza o tym gdzie i kiedy mona liczy si na polu walki z okrelonym dziaaniem przeciwnika dostarcza wskazówek na temat intencji przeciwnika i weryfikuje czy przedstawione zdarzenia mog lub nie mog wystpi. Wydarzenia na polu walki s przewidywane w czasie opracowywania pooenia. Okrelanie pooenia ma miejsce w etapie /fazie/ poprzedzajcym rozpoczcie dziaa i uycie wojsk, a wyniki s weryfikowane, bd te obalane w czasie rzeczywistej walki. Weryfikowanie konkretnego pooenia /sytuacji/ czy te przebiegu wydarze ma miejsce podczas etapów preparowania, analizy i wytwarzania cyklu rozpoznania. ET daje obraz wyznaczonego obszaru zainteresowania wzdu /nad/ kadej drogi podejcia i korytarza dziaania oraz obraz relacji midzy odosobnionymi kierunkami dziaania i korytarzami ruchu. Dostarcza w ten sposób rodków do analiz kolejnych dziaa lub wydarze, które powinny wystpi dla kadego potencjalnego wariantu dziaa przeciwnika oraz do analiz wzajemnych relacji zachodzcych midzy tymi wydarzeniami i potencjalnym dziaaniem przeciwnika. ET jest rozwijane przez przeprowadzenie gier wojennych /symulacji/ kadego potencjalnego przebiegu dziaa przeciwnika - od punktu rozpoczcia jego dziaa lub dziaa zaprzyjanionych do ostatecznego celu /obiektu/ dziaania. Schemat 4-36 przedstawia przykad oceny przebiegu wydarze w czasie dziaa /operacji/ ldowych.
SCHEMAT 4-36: WARIANT /WZORZEC/ WYDARZE W DZIAANIACH LDOWYCH.
Przestrze powietrzna /trzeci wymiar/ moe by analizowana w ramach naziemnego ET lub jako osobne ET. Szczególnie rozpatrywane bd powietrzne drogi podejcia przeciwnika, korytarze powietrzne oraz wyznaczone NAI. Zazwyczaj powietrzne drogi podejcia i korytarze bd przyblione do ich naziemnych odpowiedników, jednake podczas ich okrelania uwzgldniane bd maksymalne i minimalne wysokoci dziaania lotnictwa oraz profile i techniki ataku. Zarówno samoloty jak i migowce stosuj profile ataku z maej wysokoci w obrbie wybranych korytarzy podejcia. migowce podczas wszystkich etapów dziaa stosuj róne techniki ataku w celu bezporedniego wsparcia wojsk ldowych. Samoloty zapewniaj bezporednie wsparcie lotnicze oraz izolacj przestrzeni powietrznej pola walki, a take wykonywa bd uderzenia na umiejscowione i czciowo rozpoznane cele poza zasigiem artylerii i pocisków rakietowych. Podobnie jak naziemne ET, powietrzne ET su kierownikowi sekcji zbierania danych do formuowania wymaga wobec danych z rozpoznania. Zgodnie jednak z natur rednich i duych prdkoci z jakimi samoloty poruszaj si w przestrzeni powietrznej, NAI musz by przywizane do punktów naziemnych, a w analizie czasu nie jest efektywne uwzgldnianie czasowych faz przelotu. Lotnictwo skrzydowe nie jest zmuszone do trzymania si linii rozgraniczenia jednostek wojsk wasnych i przeciwnika. Jednake kierownik /szef/ sekcji zbierania danych musi oprze wymagania wobec informacji /zapotrzebowanie na wiadomoci/ na konkretnych drogach podejcia i korytarzach przelotu, wiedzy o profilach i technikach ataku lotnictwa oraz moliwociach systemów obrony przeciwlotniczej. Poniewa lotnictwo przywizane jest do lotnisk oraz wysunitych punktów tankowania i uzupeniania paliwa /FARP/, urzdzenia te równie odgrywaj kluczow role w opracowaniu wymaga wobec danych o przestrzeni powietrznej. Schemat 4-37 jest przykadem powietrznego ET.
Proces opracowania ET oraz wykorzystanie gier wojennych do ich opracowania - staje si bardziej formalny na wyszych szczeblach. W brygadzie i batalionie proces ET moe by od pocztku do koca wiczeniem mylowym. Na szczeblu dywizji, korpusu oraz powyej konieczne jest opracowanie formalnych dokumentów graficznych dla wsparcia analizy prawdopodobnego przebiegu dziaa przeciwnika w rónorodnych kierunkach i korytarzach powietrznych oraz aby poleci zbieranie danych rónymi sposobami, wskaza jak wykorzysta kontrolowane /posiadane/ przez te szczeble siy i rodki rozpoznania i wykrywania celi. Gdy wojska przemieszczaj si ju wzdu dróg podejcia i korytarzy ruchu, staj si widoczne obszary krytyczne. S one okrelane jako krytyczne poniewa znajduj si tam, gdzie bd miay miejsce wane wydarzenia oraz dziaania. Znajduj si one w granicach tych obszarów w których bd si ukazywa cele. W czasie procesu ET te krytyczne obszary wskazywane s przez NAI.
NAI - jest punktem lub obszarem wzdu dróg i korytarzy podejcia, w których konkretne dziaania potwierdz lub zaprzecz wczeniejsze przewidywania. NAI mog by charakterystycznym punktem na ziemi, specyficzn drog ruchu lub jakim obszarem. Jeli jest to moliwe NAI uoone s w ponumerowanej kolejnoci wzdu danej drogi podejcia lub korytarza ruchu. Uatwia to kalkulacj czasu przemieszczania si pomidzy poszczególnymi NAI oraz ogranicza zamieszanie przy okrelaniu rozwaanych kierunków lub korytarzy ruchu. Schemat 4-38 przedstawia symbole okrelajce punkty, obszary oraz drogi /trasy/ NAI.
SCHEMAT 4-38: SYMBOLE NAI.
SCHEMAT 4-37: WARIANT /WZORZEC/ ZDARZE W POWIETRZNYM WYMIARZE WALKI.
NAI uatwiaj zbieranie danych, wykorzystanie si i rodków rozpoznania i inwigilacji oraz analiz rozpoznawcz, poniewa:
koncentruj uwag na obszarach, gdzie przeciwnik musi pokaza si jeli wybra dany korytarz ruchu;
opisuj, kiedy i gdzie przeciwnik zaangauje elementy zbierania informacji, rozpoznania i inwigilacji, wsparcia ogniowego oraz siy przeznaczone do wykonania kontrataku w czasie prowadzenia dziaa ofensywnych przez zaprzyjanionych;
okrelaj ramy czasowe i przestrzenne wanych wydarze na polu walki;
wydarzenia oraz dziaania na jednym NAI mog by porównane ze zdarzeniami na innych NAI, w innych korytarzach ruchu i dostarczy podstaw do okrelenia zamiarów przeciwnika;
dla kadego NAI mog zosta ustanowione progi informacyjne - potwierdzaj one lub zaprzeczaj czy nastpio oczekiwane dziaanie w obrbie ustalonego limitu czasowego;
przebieg walki w obrbie NAI-s moe by analizowany pod wzgldem tych czynników, na które kierowane s rodki rozpoznania i inwigilacji, wywiadu oraz wykrywania celi; NAI-s stanowi podstaw do planowania zdobywania informacji.
TPL-s /linie wskazujce fazy przemieszczania si w czasie/ pomagaj ledzi ruch /tempo natarcia/ przeciwnika i su kierownikowi sekcji zbierania danych do okrelania rodków do tego celu. Wyposaaj one analityka w graficzne rodki do dokonywania porówna moliwoci manewru przeciwnika wzdu oddzielnych dróg podejcia i kanaów ruchu. TPL-s mog by przeliczane /kalkulowane/ dla wszystkich form ruchu i dziaa. W gbokich operacjach s one wykorzystywane do monitorowania ruchu wzdu linii komunikacyjnych. W dziaaniach na bliskie odlegoci uywane s z kolei do monitorowania rzeczywistego ugrupowania przeciwnika. W dziaaniach na tyach su za do obserwowania manewru /ruchów/ si powietrzno-desantowych, powietrzno-szturmowych /uderzeniowych/ oraz oddziaów wydzielonych w kierunku ich obiektów /celi/ dziaania. TPL-s opieraj si na regulaminowych normach ruchu /prdkociach/. Tworzy si je na podstawie rzeczywistych dowiadcze z dziaa przeciwnika, jego dokumentów normatywnych - gównie pisemnych oraz na podstawie odbytych przez przeciwnika wicze w okresie pokoju. Normy ruchu okrelane s w taki sposób, aby zostay wzite pod uwag ograniczenia wynikajce z oddziaywania pogody i terenu oraz aby zosta „wynagrodzony” wpyw dziaania zaprzyjanionych. W czasie bezporednich dziaa TPL-s s ustanowione w sposób dostosowujcy je do rzeczywistego tempa dziaa. Tabela 4-39 przedstawia regulaminowe czasy /tempa/ dziaa stosowane w obliczeniach /kalkulacjach/.
SCHEMAT 4-39: DOKTRYNALNE NORMY RUCHU PRZECIWNIKA.
Czasy kalkulowane pomidzy kolejnymi NAI-s s wykorzystywane do okrelenia TPL-s. Pocztkowa TPL jest okrelana jako „H” /godzina przekroczenia przedniego skraj obrony/ oraz sukcesywnie jako „H+1”, „H+2”, itd. - w zalenoci zarówno od regulaminowego tempa dziaania przeciwnika, jak i od wpywu pogody i terenu. Wybrane NAI-s czsto przywizywane s do TPL-s, bd te TPL-s same mog sta si NAI-s. TPL-s nie zastpuj NAI-s. TPL-s kopiowane s z ET do DST /warianty rozstrzygnicia wsparcia/ na wszystkich kierunkach i korytarzach ruchu ograniczajc „przy okazji” niepewno dowódcy co do maksymalnego zasigu ruchu /manewru/ przeciwnika w obrbie okrelonych ram czasowych. W czasie dziaa obronnych TPL-s opracowywane s z wykorzystaniem regulaminowych prdkoci dziaa przeciwnika przedstawionych w tabeli 4-39. Wasne TPL-s, podczas dziaa zaczepnych opracowywane s w stosunku do planowanego rejonu natarcia, zgodnie z zamiarem dowódcy do prowadzenia natarcia. Wykorzystuje si je do zgrania mechanizmów zbierania danych i kopiuje si je do DST w taki sam sposób jak TPL-s przeciwnika podczas dziaa obronnych. ET-s potencjalnych opcji kontrataku przeciwnika powinny zawiera TPL-s aby mogy by pomocne podczas okrelania w jakim czasie naley oczekiwa rozpoczcia kontrataku przeciwnika. Godzin „H” jest w tym wypadku godzina o której spodziewane jest rozpoczcie kontrataku, za „H+1” itd. s obliczane /kalkulowane/ w oparciu o regulaminowe lub rzeczywiste prdkoci /tempo dziaania/.
MATRYCA /WZORZEC/ ANALIZY ROZWOJU WYDARZE /EAM/
EAM wspiera ET. Koreluje oczekiwany rozwój wypadków i dziaa w obrbie indywidualnego NAI-s oraz dodaje wymiar czasowy. Poprzez wykorzystanie znajomoci regulaminowego tempa dziaania oraz analiz wpywu pogody i terenu na ruch /manewr/, moe zosta oszacowany czas potrzebny na pokonanie terenu midzy kolejnymi NAI-s wzdu kadego kierunku i korytarza dziaania. Dla kadej drogi podejcia czy te korytarza ruchu powinny by przygotowane osobne EAM. Schemat 4-40 przedstawia przykady EAM. Szacowany czas wymagany na przemieszczenie si pomidzy kolejnymi NAI-s wyraany jest w okrelajcych ten czas terminach: „nie wczeniej ni” /NET/ oraz nie póniej ni /NLT/. Czas NET - jest to najwczeniejszy moliwy czas w jakim mog by oczekiwane czoowe elementy ugrupowania przeciwnika tzn. ich przybycie do NAI-s lub uaktywnienie si w nich. NLT - jest najpóniejszym szacowanym czasem w którym oczekiwane jest uaktywnienie si czoowego elementu ugrupowania przeciwnika w obrbie NAI. NET oraz NLT mog zosta wyraone w formie czasu rzeczywistego /astronomicznego/ lub te w czasie operacyjnym rozpoczynajcym si od godziny „H” / „H+1:15, H+2:54” itd./. Dowódca lub rzeczywiste potrzeby dowodzenia okrel jak te czasy zostan opisane na EAM.
SCHEMAT 4-40: PRZYKADY „MATRYCY” /WZORCA/ ANALIZY ROZWOJU WYDARZE.
ET ORAZ ZARZDZANIE ZBIERANIEM DANYCH
ET oraz EAM opisuj przed walk prawdopodobny dziaanie przeciwnika i dostarczaj podstaw do dokonywania porówna moliwego przebiegu dziaa zaprzyjanionych i przeciwnika. W czasie walki ET oraz wspierajca EAM koncentruj si na prawdopodobnym dziaaniu przeciwnika. ET umoliwia G2 i S2 lub zarzdzajcemu zbieraniem danych opracowa precyzyjne, zgodne z priorytetami wymagania wobec informacji /zapotrzebowanie na informacje/ - oparte na prawdopodobnym przebiegu dziaa przeciwnika. Suy to maksymalizacji efektywnoci dziaania ograniczonych róde zbierania danych w rozszerzonym obszarze oraz przeciwdziaa zbyt rozlegemu przyporzdkowaniu celów /obiektów rozpoznania/. ET daje odpowied na pytania: „gdzie szuka?”, „kiedy szuka?” oraz „czego szuka?”. Wariantujc sytuacje ET oraz EAM pomagaj jednoczenie kierownikowi /szefowi/ sekcji dostarczania informacji w ustaleniu priorytetów w zbieraniu danych - priorytetów opartych na najbardziej prawdopodobnych sposobach dziaania przeciwnika. Czynniki inicjujce ruch i dziaanie, podstawowe opisy /wskazania/ wydarze i dziaa mog zosta ujte w ramy czasowe i przestrzenne pozwalajc szefowi komórki zbierania danych okreli optymalne zestawienie / „wymieszanie”/ rodków zbierania danych. ET tworzy podstaw do konstruowania DST. ET suy G3, S3 i oficerowi wsparcia ogniowego /FSO/ czy te wydziaowi wsparcia ogniowego /FSE/ poprzez dostarczenie im danych gdzie i kiedy prowadzi ogie, blokowa lub manewrowa oraz do czego prowadzi ogie, co blokowa, bd te przeciw czemu manewrowa. ET stanowi yciodajn wi midzy taktyczn koncepcj dowódcy i wymaganiami rozpoznania, a planem zdobywania danych /planem rozpoznania/.
DST
ET dostarcza podstaw dla DST. DST jest w zasadzie poczon ocen rozpoznawcz oraz ocen dziaa w formie graficznej. Suy do relacjonowania szczegóów ET w stosunku do punktów decydujcych, bardzo wanych dla dowódcy i pozwala na identyfikowanie krytycznych obszarów pola walki oraz okrelanie w czasie i przestrzeni wydarze i dziaa wymagajcych taktycznych decyzji. DST nie narzuca dowódcy decyzji, ale wskazuje punkty, gdzie taka decyzja moe by potrzebna. DST - w tej formule - dostarcza w sposób zorganizowany podstaw dla osdów /opinii/ i dowiadcze majcych na celu jak najwiksze zredukowanie obszarów niepewnoci na polu walki oraz podstaw do podjcia decyzji.
Opracowanie DST jest podstawow funkcj wyznaczonej w tym celu przez dowódc „triady”. Triada ta skada si z G2 lub S2, G3 lub S3, koordynatora wsparcia ogniowego /FSCOORD/ lub FSE. Jednake, aby DST bya kompletna i efektywna musi ona sta si owocem ogólnego wysiku caego sztabu. Wród czonków sztabu, od których naley oczekiwa rutynowego uczestnictwa w opracowaniu DST s: G4 lub S4, oficer lotnictwa, oficer obrony przeciwlotniczej, oficer wojsk inynieryjnych, oficer do spraw mylenia przeciwnika i pozorowania na polu walki, oficer cznoci i elektroniki oraz oficer wojsk chemicznych. Inni oficerowie sztabu, jak np. lekarz - mog bra udzia w opracowaniu DST-s w specyficznych sytuacjach wymagajcych ich ekspertyzy. Chocia DST jest opracowywane pod nadzorem G2 lub S2 - który koordynuje cao, to gdy DST jest ju skompletowane i staje si dokumentem dziaa, jest przedstawiane dowódcy przez G3 lub S3. Dowódca musi podj decyzje taktyczne w odpowiedzi na konkretne sytuacje na polu walki lub dziaanie przeciwnika. Decyzje te obejmuj koncentracj si dla bliskich dziaa, opónianie, osabianie oraz oddziaywanie na podchodzce siy przeciwnika w gbokich operacjach /dziaaniach/, a take rozmieszczenie rodków i rozwinicie funkcji kontrrozpoznawczych /kontrwywiadowczych/ i zapewniajcych bezpieczestwo w dziaaniach na tyy. Decyzje te oparte s na zamiarze dowódcy rozegrania walki we wszystkich trzech fazach bitwy ldowej. ET okrela obszary gdzie mog mie miejsce wane zdarzenia i dziaania lub gdzie mog pokazywa si cele. DST okrela obszary lub punkty gdzie cele mog by atakowane lub gdzie mog zosta podjte okrelone dziaania dla wsparcia koncepcji dowódcy rozegrania walki. Punkty te s nastpnie omawiane wraz ze zwizanymi z nimi wydarzeniami na polu walki - dla potrzeb podjcia decyzji przez dowódc. Dokonuje si to zarówno przez wyznaczanie obszarów celowego zainteresowania /TAI/ i punktów decydujcych, jak i przez porównanie TPL-s z wzorcami /wariantami/ wsparcia decyzji czy te elementów dziaania.
TAI
Pocztkowy krok w procesie opracowania DST, to okrelenie gdzie - wzdu kadej drogi podejcia i korytarza ruchu - dowódca moe oddziaywa na przebieg walki czy dziaania przez: ogie, manewr, blokowanie. Obszary w których jestemy w stanie opóni, zatrzyma, zniszczy czy te manipulowa siami przeciwnika, lub które s odpowiednie do atakowania celów o duym znaczeniu - s identyfikowane jako TAI-s. Zwykle s to obszary wczeniej zidentyfikowane jako NAI-s. TAI - jest „zaangaowanym” punktem obszaru, zwykle wzdu drogi lub korytarza podejcia, w którym zamknicie danego kierunku dla si przeciwnika ogniem, manewrem lub blokowaniem ograniczy albo spowoduje pozbawienie przeciwnika konkretnych moliwoci dziaa. Zamknicie to moe równie spowodowa porzucenie przez przeciwnika dogodnych moliwoci dziaania, zaprzestanie lub podjcie specyficznego dziaania, bd te zmusi przeciwnika do zaangaowania dodatkowych rodków wsparcia aby móg on kontynuowa dziaania. Jeeli TAI ukierunkowana jest na zmuszenie przeciwnika do zaangaowania dodatkowych rodków wsparcia, to musi ona by powizana z terenem oraz hamowa lub uniemoliwia ruch. Model TAI zawiera:
mosty;
wzy dróg;
punkty kanalizujce ruch;
strefy ldowania oraz strefy zrzutu;
znane dogodne miejsca do pokonywania przeszkód wodnych w bród;
wysunite punkty uzupeniania paliwa i amunicji /FARP/;
tyowe punkty uzupeniania paliwa i amunicji /RARP/.
TAI-s mog by identyfikowane zarówno jako punkty jak i obszary TAI-s. Punkty TAI-s oznaczaj charakterystyczne obszary przewidywane dla artyleryjskiego wsparcia ogniowego, jako cele, czy te dla rodków walki radioelektronicznej. Uywane s one zwykle w poczeniu ze rodkami, które wymagaj przynajmniej redniego stopnia dokadnoci wskaza aby mogy by efektywne. Obszary TAI-s s zazwyczaj bardziej zalene od terenu i wykorzystywane przez rodki, które uywane s do raenia lub oddziaywania na wikszym obszarze /rodzina rodków artyleryjskich do minowania narzutowego, rodki dymne, rodki chemiczne/. Schemat 4-41 pokazuje symbole okrelajce punkty TAI i obszary TAI.
SCHEMAT 4-41: SYMBOLE TAI.
TAI-s majce zasadnicze znaczenie dla zachowania cigoci ruchu przeciwnika mog sta si wanymi celami. Inne obszary, mogce by okrelone jako TAI-s, s dogodnymi punktami do zamknicia kierunków wzdu dróg na których spodziewany jest ruch celi o duym znaczeniu. TAI-s s wane, poniewa:
Cele stanowi podstaw dla przydziau rodków /zapasów/ do gbokiego ataku. Zapasy /rodki/ suce do prowadzenia walki s ograniczone pod wzgldem przydatnoci, iloci oraz czasu w którym zostan one uyte.
Cele s „podelementami” zdarze na polu walki. Jeeli cel nie pojawi si /ukae/ - zarówno jeli nie zostanie wykryty czy te drog analitycznej dedukcji stwierdzony zostanie jego brak - wówczas dziaanie na polu walki z którym jest on zwizany moe nie mie miejsca. Koncentracja / „masowanie”/ rodków artyleryjskich do wsparcia przeamania czy koncentracja si bdcych czci drugiego rzutu - s przykadami kiedy mona uzyska potwierdzenie w oparciu o analiz celi.
Cele s podstaw do okrelania siy bojowej zgrupowania przeciwnika w specyficznym korytarzu /na charakterystycznym kierunku dziaania/. Dowódca musi uy rodki ogniowe dalekiego zasigu aby zredukowa potencja bojowy tych si zanim przybd one na wysunity do przodu odcinek pola walki /bitwy/.
Okrelenie TAI-s odbywa si przez poczenie wysików rozpoznania i sztabów oraz FSE. Sztab rozpoznania ocenia siy przeciwnika oraz efekty naszego oddziaywania na jego moliwoci. Sztab operacyjny oraz FSE rozwaaj moliwoci i dostpno rodków do zamykania kierunków, wpyw wysików zmierzajcych do blokowania przeciwnika na wykonanie zada przez zaprzyjanionych oraz priorytety w uyciu moliwych rodków do dziaania.
Okrelenie TAI-s pociga za sob analiz wartoci celi /TVA/. TVA podobnie jak identyfikacja TAI-s odbywa si przez poczenie wysików rozpoznania, sztabów operacyjnych oraz FSE. TVA rozwaa normy, regulaminy /zasady/ dziaania przeciwnika i dostarcza podstawowych danych do lokalizacji elementów speniajcych kluczow rol w wykonaniu zada przez siy przeciwnika. Elementy te s okrelane jako cele o duym znaczeniu /wartoci/ /HVT-s/. Konkretne elementy identyfikowane s jako HVT-s w zalenoci od rozwoju sytuacji na polu walki i mog obejmowa: stanowiska dowodzenia /CP-s/, miejsca rozmieszczenia rodków cznoci /wzy cznoci/, urzdzenia i siy logistyczne, rodki rozpoznania i walki radioelektronicznej, rodki przenoszenia broni chemicznej i jdrowej. Druga kategoria celi znana jest jako cele o duej opacalnoci /HPT-s/. HPT-s s celami, których wykrycie i zniszczenie daje znaczc przewag. Zniszczenie danego HPT-s pozbawia przeciwnika konkretnych moliwoci lub w inny sposób wpywa korzystnie na dziaania zaprzyjanionych. Dowódca wyznacza HPT-s w celu wsparcia zamiaru rozegrania walki. Na przykad jeli przeciwnik musi przeprowadzi planowe i przygotowane „przekroczenie” rzeki, a szeroka i gboka rzeka znajduje si w sektorze zaprzyjanionych - jako czci /kierunku/ prawdopodobnego ataku, to kluczowym elementem do osignicia sukcesu tego przedsiwzicia s rodki inynieryjne. Bez tych rodków inynieryjnych przekroczenie rzeki staje si niemoliwe. Dowódca zaprzyjanionych po zrelacjonowaniu tego obszaru jako TAI moe oznaczy rodki inynieryjne przeciwnika jako HVT, poniewa ich zniszczenie pozbawia przeciwnika moliwoci przekraczania rzek. Jeli za dowódca oznaczy te rodki inynieryjne jako HPT, to ten konkretny HPT staje si priorytetem obok innych HPT-s dla rodków rozpoznania - do wykrycia go, a nastpnie priorytetem dla póniejszych ataków, czy te celem dla rodków walki radioelektronicznej.
Wariantowanie regulaminowych i sytuacyjnych przewidywa, podobnie jak szczegóowa wiedza o doktrynie /zasadach dziaania/ przeciwnika i jego moliwociach - pomoe analizujcym ulokowa potencjalne HVT-s w ramach ET oraz DST. Pomaga to dawa wskazówki na temat lokalizacji moliwych HVT-s rodkom wykrywania i dostarczania danych podczas ET oraz znaczy TAI-s podczas DST.
PUNKTY DECYDUJCE /DECISION POINTS - DP/
Po wyselekcjonowaniu TAI-s nastpuje okrelenie DP-s. Identyfikacja oraz lokalizacja DP-s w duym stopniu zaley od moliwoci i dostpnoci wsparcia ogniowego, manewru, rodków wsparcia walki, systemów logistycznych. Wybór /selekcja/ DP-s jest przede wszystkim funkcj G3 lub S3 realizowan w oparciu o dane o zagroeniu dostarczane w tym celu przez G2 lub S2. Jednake selekcja DP-s wymaga generalnie wysików: G3 lub S3, G2 lub S2, FSCOORD lub FSO, ich poszczególnych sztabów oraz oficerów gównych sztabów wsparcia walki i logistyki. DP-s okrelaj obszary, wydarzenia oraz punkty pola walki, w których wymagane jest podjcie taktycznych decyzji oraz okrelaj w jakim czasie te decyzje musz zosta podjte. DP-s nie dyktuj decyzji dowódcom, wskazuj tylko gdzie powinny by podjte taktyczne decyzje aby ich efekt oddziaywania na przeciwnika by najkorzystniejszy. Decyzje te musz zosta podjte na tyle wczenie aby podany efekt oddziaywania na przeciwnika zosta osignity. Jednak nie mog one zosta podjte a do momentu, gdy zostanie okrelone, e konkretne dziaanie na polu walki bdzie mie miejsce, a jego lokalizacja potwierdzona jest z wysokim stopniem pewnoci. Umiejscowienie DP-s musi przy tym na tyle daleko wyprzedza oczekiwan lokalizacj celi lub dziaa, aby zapewni wystarczajcy czas na skuteczne wprowadzenie w ycie wymaganych decyzji oraz na tyle wczenie, by pozwoli na upewnienie si, e oczekiwane dziaania wystpi. Czynniki wpywajce na umiejscowienie DP-s obejmuj czas wymagany:
dla rodka rozpoznania, inwigilacji i dostarczania danych do odebrania informacji, e dane wydarzenie na polu walki wystpio /zaczo si/;
na proces przetwarzania informacji;
na dostarczenie dowódcy danych do decyzji;
na podjcie przez dowódc przemylanej decyzji;
na przekazanie decyzji do konkretnego /odpowiedniego/ rodka wsparcia ogniowego, do manewru czy te rodka wsparcia walki lub logistyki;
dla danego rodka, by wprowadzi w ycie decyzj.
Zalenie od szczebla dowodzenia dowódca dysponowa bdzie szerokim wachlarzem moliwoci ogniowych, manewru oraz opcjami uycia rodków walki radioelektronicznej. DP-s selekcjonowane s w oparciu o te opcje i moliwoci osignicia poprzez ich wykorzystanie wymaganych rezultatów w stosunku do TAI. Jakiekolwiek rodki zostan wybrane, kilka warunków pola walki pozwoli wyzwoli obszerne, zaplanowane z góry /przed walk/, punkty decydujce /DP-s/, podczas gdy inne wymusz selekcj DP-s opartych na zadaniach wykonywanych na wywoanie /np. przez lotnictwo, odwody przeciwpancerne itp./. Ogólna zasada: DP-s dla zaplanowanych zada s zwykle umiejscawiane bliej w stosunku do poszczególnych TAI-s /okrelonych dla tych zada/ ni DP-s przewidywane na wezwanie z pola walki. Tabela 4-1 podaje wykaz podstawowych wskaników istotnych w okrelaniu pooenia DP-s dla wybranych rodków walki.
TABELA 4-1: PODSTAWOWE WSKAZÓWKI DO ROZMIESZCZENIA DP--s.
WACIWO / „AKTYWA”/ |
CZAS WYPRACOWANIA DECYZJI |
|
Bazuje na METT-T |
|
Jako minimum wymagany jest czas na planowania |
|
5 - 15 minut /system zaleny/ |
|
7 - 20 minut |
|
1 - 2 godziny
|
|
3 i wicej godzin |
|
20 minut /minimum/ |
|
Wicej ni dwie godziny |
|
Powyej dwóch godzin - koordynacja; 5 minut - wykonanie |
|
30 minut |
|
2 - 4 godziny |
|
|
|
|
DP-s wyrównuj czas do danych punktów pola walki i okrelane s przez porównanie czasu potrzebnego na wprowadzenie decyzji w ycie, prdko ruchu jednostek przeciwnika i odlegoci na polu walki. Regulaminowe prdkoci /tempo/ dziaania przeciwnika koryguje tak aby uwzgldni wpyw na te prdkoci, uywane jako podstawy do oblicze - terenu i pogody oraz dziaania wojsk wasnych. DP-s mog by zwizane z TPL-s. Gdy DP-s zwizane s z TPL-s przeciwnika wówczas TPL-s opieraj si na regulaminowym tempie dziaa przeciwnika z uwzgldnieniem wpywu warunków terenowych i meteorologicznych oraz z uwzgldnieniem wpywu oddziaywania zaprzyjanionych na to tempo dziaania /pochodz z ET/. Gdy DP-s zwizane s z wasnymi TPL-s, to TPL-s oparte s na zamiarze dziaania dowódcy. DST-s opisuj TAI-s, DP-s, TPL-s, drogi podejcia i korytarze ruchu, cele oraz biec sytuacj przeciwnika /na podstawie aktualnych map sytuacji - SITMAP oraz wariantowania sytuacji/. Schemat 4-42 przedstawia przykad DST. Podczas dziaa zaczepnych zaprzyjanionych DST koncentruje si nie na zatrzymaniu i zaamaniu si przeciwnika, lecz jego uwaga przesuwa si na okreleniu gdzie dowódca w jak najlepszy sposób moe wykorzysta posiadane rodki w celu wsparcia natarcia wasnych si. Odzwierciedla poprzez to równie gdzie spodziewane jest umieszczenie DP-s oraz TAI-s przez przeciwnika. Pokazuje take, gdzie i kiedy przeciwnik moe kontratakowa oraz drogi komunikacyjne /LOC-s/, które przeciwnik moe wykorzysta w celu wzmocnienia bronicych si jego si. Wymaga to przeorientowania perspektyw analitycznych w nastpujcy sposób:
Przeciwnik pod naciskiem si zaprzyjanionych prawdopodobnie wycofa si wzdu korytarzy natarcia; TAI-s musz by wyznaczone wzdu dróg wycofania aby zatrzyma i zniszczy siy przeciwnika - szczegóowo w bliskich dziaaniach /operacjach/.
Gdy posuwamy si w gb ugrupowania przeciwnika, to ryzyko silnych kontrataków czogów przeciwnika na nasze skrzyda znacznie wzrasta. DST musz pokaza gdzie te kontrataki mog mie miejsce oraz które drogi mog zosta do nich wykorzystane. TAI-s wyznacza si aby umoliwi zatrzymanie tych kontratakujcych si.
Przeciwnik prawdopodobnie bdzie wzmacnia bronice si czy te wycofujce siy ich drugimi rzutami, drugimi rzutami szczebla nadrzdnego bronicych si si oraz elementami wsparcia. LOC-s, które moe wykorzysta przeciwnik naley rozpozna i ustanowi na nich TAI-s. Te TAI-s prawdopodobnie bd znajdoway si w obrbie gbokich tyów przeciwnika, co wymaga bdzie uycia wasnych rodków walki o duym zasigu dziaania.
Dowódca si przeciwnika dysponowa bdzie rónorodnymi rodkami ogniowymi, WRE oraz moliwociami manewru do zastosowania w toku obrony. Ich uycie bd dyktoway zasady regulaminowe oraz bieca sytuacja. DP-s i TAI-s przeciwnika, które mog zosta wykorzystane w tych wariantach musz zosta okrelone w celu przygotowania wasnych si na ich potencjalne wykorzystanie.
Zwykle pojedyncza DST nie jest zbyt wana dla wzmocnienia rónych funkcji wspierajcych podjte decyzje i wymaganych podczas prowadzenia dziaa zaczepnych. Std te konieczne jest wykonywanie dodatkowych DST-s. Pojedyncze DST-s lub osobne „overlays” dla DST powinny zosta przygotowane dla natarcia zaprzyjanionych, obrony przeciwnika i jej wzmocnienia, kontrataków, a ponadto powinno si przygotowa róne warianty tych dziaa. Oczekuje si, e przeciwnik uyje wszelkich dostpnych si i rodków aby spróbowa osabi / „przytpi”/ powodzenie naszych jednostek - powinny wic take by przygotowane DST-s dla dziaa powietrznych zarówno naszych wojsk, jak i przeciwnika. DST-s dziaa powietrznych, jak i powietrzno-ldowych róni si w znaczcy sposób od DST-s sporzdzanych dla dziaa na ziemi. Chocia „powietrzne” DST-s opisuj TAI-s oraz drogi podejcia i korytarze ruchu, s one zwizane z: obron przeciwlotnicz, lotnictwem migowcowym, bezporednim wsparciem lotniczym, izolacj powietrznego obszaru pola walki, dziaaniami powietrzno-desantowymi i powietrzno-szturmowymi oraz urzdzeniami i obszarami z których wszystkie su wsparciu prowadzonych dziaa. Ze wzgldu na due prdkoci lotnictwa oraz krótkie czasy w jakich moe ono wywiera wpyw na prowadzone dziaania - TPL-s nie s opisywane na DST dziaa powietrznych i powietrzno-ldowych. Szczególnie wana dla opracowania DST dziaa powietrznych i powietrzno-ldowych jest szczegóowa wiedza o profilach lotu i ataku samolotu, obronie przeciwlotniczej zaprzyjanionych i przeciwnika i ich moliwociach, waciwociach maskujcych terenu oraz o biecych dziaaniach w powietrzu. Schemat 4-43 przedstawia podstawow „powietrzn” DST dla dziaa obronnych. Podczas dziaa na obszarze tyów DST pomaga dowódcy obszaru tyów zidentyfikowa te rejony w których dowódca moe uy siy obrony powietrznej, kontrrozpoznania /kontrwywiadu/ oraz elementy ochrony obszaru tyów. DST okrela równie, gdzie dowódca obszaru tyów moe rozmieci elementy wsparcia z najwikszym stopniem bezpieczestwa i w zgodnoci z wykonywanym zadaniem. Dowódca obszaru tyów zajmuje si zapewnieniem bezpieczestwa i kontrrozpoznaniem tak, jak te kadym potencjalnym manewrem si przeciwnika, który mógby doprowadzi do jego wyjcia na tyy i doprowadzi do przerwania dziaa. Dowódca ten musi zajmowa si konkretnymi punktami wzdu dróg i korytarzy podejcia oraz wydarzeniami lub kolejnoci dziaa, które zostay dokadnie umiejscowione na SIT MAP /mapie sytuacyjnej/ wojny niekonwencjonalnej, czy te „overlays” statusu populacji ludzi na danym obszarze. Te punkty lub zdarzenia okrelane s jako TAI-s. Gdy rodki walki s ograniczone to dowódca obszaru tyów musi wszystkie wykorzysta przeciw ustalonym TAI-s. Obejmuje to skuteczn obron powietrzn, efektywne rozmieszczenie jednostek obszarów tyów w obronie, agresywne uycie jednostek ochrony i obrony tyów, aktywne wysiki kontrrozpoznania oraz celowe uycie jednostek cywilnych /obrony terytorialnej, obrony cywilnej/ oraz wojny psychologicznej. Model TAI-s obszaru tyów obejmuje:
strefy ldowania i strefy zrzutów;
skrzyowania dróg;
szlaki i drogi lene;
mae grupy i pojedyncze osoby /szczególnie w cywilnych ubraniach/ próbujce porusza si lub unikajce wykrycia na obszarze tyów;
obszary na których znajduj si grupy lub osoby sympatyzujce z przeciwnikiem;
obszary dogodne do organizacji obozowisk partyzantów i powstaców oraz kwater dowództw;
znane obszary dziaania terrorystów i centra dowódcze.
TAI-s rozmieszczane s zazwyczaj wzdu dróg podejcia do obszarów tyów, dróg o wysokiej, moliwej do rozwinicia prdkoci. TAI-s i zwizane z nimi DP-s s identyfikowane przy wziciu pod uwag, e dowódca tyów zmuszony bdzie polega na rodkach znajdujcych si na zewntrz tych obszarów - aby móc skutecznie zatrzyma kad powaniejsza prób penetracji danego obszaru przez wiksze siy przeciwnika. DST obszaru tyów pokazuje TAI-s, DP-s, potencjalne cele przeciwnika oraz wasne cele o duym znaczeniu /lotniska, rodki przenoszenia broni jdrowej i skady, wyrzutnie pocisków. DST obszaru tyów uzupenione jest przez SITMAP wojny niekonwencjonalnej, oraz „overlay” statusu populacji obszaru. Schematy 4-44 i 4-45 przedstawiaj DST-s dla powietrznych i powietrzno-ldowych ataków oraz dziaa operacyjnych grup manewrowych /oddziaów wydzielonych/.
SCHEMAT 4-42: SPRZYKAD DST.
SCHEMAT 4-43: „POWIETRZNE” DST.
SCHEMAT 4-44: DST DZIAA NA TYACH DYWIZJI / „POZIOM-3”/, ATAK POWIETRZNY I SI DESANTOWYCH.
SCHEMAT 4-45: DST DZIAA NA TYACH DYWIZJI / „POZIOM-3”/, DZIAANIA OMG.
DST CZY WZORZEC /FORMULARZ, MODEL/ CZYNNIKÓW TAKTYCZNYCH
Dodatkowo, oprócz standartowych metod opracowywania DST-s mog one równie by opracowywane na podstawie decyzji zwizanych z modelem /formularzem/ czynników taktycznych. Jest to szczególnie efektywne dla dziaa zaczepnych, gdzie dowódca moe opiera decyzje na TPL-s. Decyzje wymagane na kadej TPL opisane s
w modelu /formularzu/ czynników taktycznych bezporednio pod graficznym ujciem dziaa na DST. Potrzebne decyzje dla kadej TPL okrelane s przez przeduenie linii czasowych na odpowiadajc im kolumn na formularzu. Rozwaane na szczeblu taktycznym taktyczne czynniki dziaania zwykle obejmuj:
rozpoznanie;
manewr /wczajc manewr powietrzny lotnictwa/;
wsparcie ogniowe;
artyleri obrony powietrznej;
wojska inynieryjne;
bro biologiczn, neutronow, chemiczn;
suby /rodzaje wojsk/ wspierajce walk;
dowodzenie i kontrol /C2/.
Czynniki te mog zosta okrelone w rónych miejscach rozkazu. Jednak kolejno ich prezentacji, ogólnie odpowiada kolejnoci w jakiej wystpuj one w piciopunktowym rozkazie do dziaania /OPORD/. Czynniki taktyczne mog ulega zmianie zalenie od szczebla na którym prowadzone s dziaania, czy te w zalenoci od wymaga dowódcy. Schemat 4-46 przedstawia przykad DST przywizanego do formularza czynników taktycznych. Rozpoznanie dostarcza podstawy do planowania taktycznego i wykonania zada. Szczegóowe planowanie musi by dokonane podczas statycznych okresów, poniewa pynne oraz dynamiczne sytuacje pola walki nie pozwol znale czasu na planowanie szczegóowe. Wydarzenia i DST-s s wynikami rozpoznawczego planowania szczegóowego, które moe zosta przeprowadzone podczas statycznych okresów /w czasie przerw w dziaaniach/. S one podstaw dla caego planowania taktycznego i stanowi „filtr” przez który wszystkie informacje i dane z rozpoznania kierowane s do dowódcy. Speniaj one potrzeby dowódcy wyraone w wytycznych do rozpoznania /JR-s/ oraz w priorytetach dla rozpoznania /PIR-s/ - poniewa s one zwizane z wanymi wydarzeniami na polu walki oraz czynnikami czasu i przestrzeni o których wiadomo, e s obiektami zainteresowania dowódcy. DST-s stanowi ywotna wi pomidzy potrzebami dowódcy pod wzgldem rozpoznania, a decyzjami i dziaaniami jakie wymagane s od dowódcy oraz sztabu. ywotnym problemem jakim zajmuje si dowódca jest wyrwanie inicjatywy przeciwnikowi, to znaczy zmuszenie dowódcy przeciwnika do wybrania mniej korzystnego wariantu dziaania, raczej przez zaprojektowanie jego dziaania ni przez przypadek. DST-s zamykaj w okrelone ramy moliwoci i opcje jakie ma do wykorzystania dowódca oraz zapewniaj terminowe i odpowiednie do sytuacji decyzje - tak wic DST dostarcza rodków, za pomoc których moemy raczej wpywa na dziaania przeciwnika, ni po prostu na nie reagowa.
SCHEMAT 4-46: PRZYKAD DST PRZYWIZANEGO DO FORMULARZA /MATRYCY/ CZYNNIKÓW DZIAA TAKTYCZNYCH.
Rozdzia 5: WSPARCIE IPB.
O wyniku walki decyduje uycie potencjau bojowego w decydujcych miejscach i momentach na polu walki. IPB dostarcza „ramy” dziaania / „szkielet”/ dla dowódcy i sztabu pozwalajce okreli, gdzie i kiedy uy ograniczone rodki aby uzyska decydujce rezultaty. IPB jest wspaniaym narzdziem do planowania gbokich, bliskich i tyowych dziaa oraz do przeprowadzania analiz przestrzeni powietrznej.
GRUPY BOJOWE POCZONYCH BRONI /RODZAJÓW WOJSK/
IPB jest szczególnie uyteczne jako narzdzie do planowania w gbokich dziaaniach. Ocena zagroe identyfikuje szczególnie wane /krytyczne/, wzowe punkty przeciwnika oraz bardzo wane cele. ET oraz DST okrelaj optymalny czas zatrzymania si przeciwnika w taki sposób, aby uzyska maksymalne opónienie, zniszczenie i dezorganizacj tych si oraz okrelaj gdzie i kiedy wykorzysta w decydujcy sposób rozpoznane sabe strony przeciwnika. Uatwia to rozpoznanie i lokalizacj gboko rozmieszczonych celi w czasie pozwalajcym na uderzenie na nie ze skutecznej odlegoci oraz w sposób, który wymusza i powoduje zaamanie si dziaania nadchodzcych si przeciwnika. IPB dostarcza wskazówek dotyczcych przydziau i uycia potencjau bojowego w bliskich dziaaniach. ET okrela, gdzie przeciwnik moe koncentrowa / „masowa”/ siy i wykonywa uderzenia w czasie prowadzenia natarcia oraz gdzie przeciwnik bdzie koncentrowa siy w czasie prowadzenia obrony. Analizy terenu i pogody oraz techniki modelowania /wariantowania/ su nam do okrelenia gdzie nasze wasne siy mog manewrowa, prowadzi ogie, utrzymywa czno, a take gdzie i w jaki najlepszy sposób wasne siy mog zosta wykorzystane przeciwko „sabociom” przeciwnika. ET uatwia ledzenie przeciwnika i uczestniczy w okrelaniu jego prawdopodobnego dziaania. ET bierze równie udzia w planowaniu wykorzystania ograniczonych rodków zbierania informacji oraz rozpoznania i inwigilacji. ET pozwala dowódcom widzie pole walki i pomaga im waciwie wykorzystywa rodki ogniowe i manewrowe w celu wsparcia zamiaru dziaania. IPB jest szczególnie wane dla dziaa tyowych. Analiza terenu i pogody oraz ocena zagroe pomaga dowódcy obszaru tyów efektywnie rozmieci elementy ugrupowania - tak aby zapewni jak najwiksz zgodno wymogów bezpieczestwa z wykonaniem zadania. DST wspiera obszary tyowe poprzez SITMAP wojny niekonwencjonalnej oraz „overlays” /oleaty/ statusu populacji ludnoci - pomagaj one dowódcy obszaru tyów maksymalizowa skuteczno obrony powietrznej, kontrwywiadu, ochrony, dziaa psychologicznych oraz wysików sub cywilnych. DST pomaga dowódcom obszarów tyowych uczyni posiadane przez nich ograniczone rodki walki jak najbardziej efektywnymi, dostarcza wytycznych /wskazówek/ do planowania w celu dania i wykorzystania dodatkowych rodków przeciw oddziaom wydzielonym przeciwnika i podobnym im siom, które dostay si w obrb obszaru naszych tyów.
IPB jest równie szczególnie wane /krytyczne/ dla analiz przestrzeni powietrznej. Analiza terenu pozwala na ustalenie powietrznych dróg podejcia i korytarzy przelotu; wraz z analiza pogody okrela trasy, którymi samoloty przeciwnika mog wedrze si w obszar tyów. Z kolei analiza terenu poczona z analiz profili ataku lotnictwa okrela najefektywniejsze trasy podejcia lotnictwa do obszarów jego celów oraz najdogodniejsze obszary /pozycje/ rozmieszczenia systemów obrony powietrznej i radarów /stacji radiolokacyjnych/. IPB uczestniczy te w okrelaniu najbardziej prawdopodobnego pooenia stref ldowania i zrzutów oraz wysunitych punktów uzupeniania paliwa i uzbrojenia, a take w okrelaniu najbardziej prawdopodobnych dróg podejcia do tych obszarów. Poprzez analiz waciwoci maskujcych terenu IPB uczestniczy równie w okrelaniu którdy samoloty mog wej w okrelony obszar ukryte przed systemami obrony powietrznej i radarami /stacjami radiolokacyjnymi/, a take gdzie systemy broni i radary /stacje radiolokacyjne/ pozbawione s swych moliwoci przez teren i pogod. Analiza przestrzeni powietrznej i IPB pomaga dowódcy maksymalizowa skuteczno obrony powietrznej, wsparcia lotniczego bliskiego zasigu oraz wysiki zwizane z izolacj przestrzeni powietrznej pola walki , a ponadto pomagaj mu w planowaniu i przeciwdziaaniu dziaaniom powietrzno-desantowym i powietrzno-szturmowym.
PLANOWANIE SZTABOWE
IPB stanowi zasadnicz cz planowania sztabu. Pocztkowo jest wprowadzane przez G2 lub S2, aby opracowa informacj o przeciwniku, terenie i pogodzie - na uytek planowania przez dowódc i sztab. Informacje te przybieraj konkretn posta w czasie analizy obszaru dziaa oraz ich oceny. Chocia IPB nie zastpuje cakowicie / „totalnie”/ dokumentów planowania, to w istocie suy w ich opracowaniu. Przeksztaca równie wiele materiau pisanego w form graficzn, co pozwala na atwiejsze jego zrozumienie oraz uatwia jego analizowanie i wykorzystanie w procesie planowania. Formalna, „pisana” analiza obszaru dziaa jest zwykle /normalnie/ przygotowywana na szczeblu korpusu i wyej. Na szczeblu dywizji i poniej jako cz oceny informacji wczona jest skrócona analiza obszaru dziaania. Dostarcza ona analiz terenu i pogody w obszarze dziaania i wykorzystywana jest w planowaniu dziaa przez podlege elementy. Analiza terenu i pogody, która stanowi „serce” analizy obszaru dziaania jest dokonywana gównie w czasie IPB. Ocena informacji ma kluczowe znaczenie w procesie podejmowania decyzji. IPB prezentuje t ocen w formie graficznej. Umoliwia to dowódcy oraz jego sztabowi raczej widzenie ni wyobraanie sobie gdzie okrelone siy mog si porusza, strzela i utrzymywa czno. Dostarcza ona podstawowych graficznych danych dla porównania /wariantowania/ przebiegu dziaa zaprzyjanionych i przeciwnika. „Overlays” terenu i pogody pokazuj, gdzie siy zaprzyjanionych i przeciwnika zostan ukierunkowane /kanalizowane/ przez naturalne oraz sztuczne czynniki.
Podczas gdy G2 lub S2 stosuje wariantowanie do okrelenia prawdopodobnego przebiegu dziaa przeciwnika, to G3 lub S3 wykorzystuje te techniki do porównania /wariantów/ przebiegu dziaa zaprzyjanionych. IPB mówi G2 lub S2:
gdzie patrze?;
kiedy patrze?;
czego szuka?;
czym szuka?;
czego oczekiwa? /co moemy zobaczy?/.
IPB podpowiada G3 lub S3:
gdzie manewrowa, strzela /prowadzi ogie/, utrzymywa czno, blokowa?;
kiedy manewrowa, strzela, utrzymywa czno, blokowa?;
z czym manewrowa, strzela, utrzymywa czno, blokowa?;
przeciw komu manewrowa, strzela, blokowa?;
jakich rezultatów oczekiwa?.
IPB ma ywotne znaczenie dla ocen dowódcy oraz decyzji taktycznych dotyczcych zamiaru dziaania. Pomaga waciwie porówna moliwoci zaprzyjanionych i przeciwnika oraz umoliwia dowódcy zobaczenie sabych punktów zarówno po stronie wasnej jak i przeciwnika. IPB pozwala okreli gdzie, kiedy i jak uy oraz wspiera wasne siy aby zapewni im powodzenie. IPB oddziaowuje na prawie kad funkcj pola walki. Po prostu - analizujc oddziaywanie rodowiska pola walki na moliwoci przeciwnika dokonujemy jednoczenie analizy jego wpywu na nasze dziaania. Podstawowe informacje o terenie i pogodzie, ET oraz wzorzec /wariant/ analizy rozwoju wydarze - s wanymi narzdziami dla planowania i prowadzenia dziaa, wsparcia walki oraz dla sub wspierajcych walk. IPB wspiera funkcje pola walki - co zostao przedstawione na schemacie 5-1.
SCHEMAT 5-1: WSPARCIE DZIAA /FUNKCJI/ NA POLU WALKI PRZEZ IPB.
OBSZAR DZIAANIA |
WYKORZYSTANIE |
WYKORZYSTANE /UYTE/ PRODUKTY |
|
Zdobycie, okrelenie celi Analizy wartoci celi Stanowiska ogniowe Gboki atak |
Oleaty /overlays/ pogody i terenu Analizy zdarze Matryce i wzorce /warianty/ Warianty /wzorce/ doktrynalne |
|
Powietrzne drogi podejcia przeciwnika Stanowiska ogniowe Zagroenie przeciwnikiem powietrznym |
Oleaty /overlays/ pogody i terenu Analizy zdarze Matryce i wzorce /warianty/ Warianty /wzorce/ doktrynalne |
|
Planowanie zapór inynieryjnych Naprawa /ulepszanie/ dróg Rozpoznanie dróg |
Oleaty /overlays/ pogody i terenu Analizy zdarze Matryce i wzorce /warianty/
|
|
Wybór miejsc rozwinicia cznoci Planowanie ECCM Planowanie przeciwdziaania namierzaniu i ledzeniu |
Oleaty /overlays/ pogody i terenu Analizy zdarze Matryce i wzorce /warianty/
|
OBSZAR DZIAANIA |
WYKORZYSTANIE |
WYKORZYSTANE /UYTE/ PRODUKTY |
|
Urzdzenie wybranych miejsc LOC |
Oleaty /overlays/ pogody i terenu |
|
Przewidywanie wypadków Dziaania ABC Zadymianie /olepianie/ |
Oleaty /overlays/ pogody i terenu |
|
Moliwoci oddziaywania przeciwnika |
Oleaty /overlays/ pogody i terenu Analizy zdarze - matryce i oleaty |
|
Planowanie i koordynacja |
Oleaty /overlays/ pogody i terenu Warianty /wzorce/ sytuacji Analizy zdarze - matryce i oleaty |
|
Osignicie celu Trasy po których przemieszcza si cel Analizy wartoci celi |
Oleaty /overlays/ pogody i terenu Warianty /wzorce/ zdarze Matryce analiz zdarze Warianty wzorce doktrynalne |
OPRACOWANIE SYTUACJI
IPB dostarcza podstaw /stanowi baz/ do prowadzenia rozpoznania i inwigilacji oraz do dostarczania danych. DST-s wraz z zamiarem dowódcy rozegrania walki sugeruj wymagania wobec rozpoznania /okrelaj potrzeby informacyjne/. ET-s pomagaj kierownikowi sekcji zbierania danych, czy te koordynatorowi okreli gdzie i kiedy szuka przeciwnika, jakich jednostek przeciwnika szuka oraz jakich dziaa przeciwnika oczekiwa. ET-s dostarczaj równie tropów /wskazówek/ - jak optymalnie wykorzysta zrónicowane rodki zbierania danych i czujniki. Podstawowe dane o pogodzie i terenie ukierunkowuj kierownika sekcji zbierania danych czy te koordynatora co do uycia posiadanych rodków w taki sposób, który optymalizuje ich moliwoci oraz „balansuje” ich wydajno. Dziki wykorzystaniu dokumentów i analiz wytworzonych /przeprowadzonych/ w procesie IPB, dowódca jest cigle dobrze poinformowany o biecej sytuacji - w sposób terminowy i cigy. Warianty regulaminowe i sytuacyjne daj podstawy do porównania dostarczonych informacji i okrelenia rozmiaru, skadu oraz moliwoci zlokalizowanych jednostek przeciwnika. Warianty te bior równie udzia w okrelaniu - gdzie istniej luki w naszej wiedzy o przeciwniku.
ET-s dostarczaj porównawczych danych dla projekcji ruchów /manewru/ przeciwnika, przebiegu dziaa bojowych oraz rozlokowania i manewru celi. Proces IPB wspiera terminowe rozpoznanie i atak opacalnych celi. Analiza wartoci celi okrela relatywna warto bardzo wanych celi w rónorodnych sytuacjach. Gdy zosta ju okrelony najbardziej prawdopodobny przebieg dziaa przeciwnika, analiza wartoci celi dostarcza list bardzo wanych celi - których zaatakowanie moe spowodowa obnienie zdolnoci przeciwnika do kontynuowania aktualnego dziaania. Lista ta stanowi wskazówk dla dostarczajcych dane, aby rozpoznanie i lokalizacja tych celi byy dostarczone w odpowiednim czasie. Jednoczenie jest te sygnaem dla elementów wsparcia ogniowego do zamknicia ogniem tych celi po okreleniu ich pooenia i zanim bd one w stanie wesprze dziaania okrajce. Sztab rozpoznania oraz elementy wsparcia ogniowego musz wymienia informacje na temat NAI-s, TAI-s oraz zdolnoci /moliwoci/ wykonania ataku. Jeli te wymagania zostan spenione, koordynacja ta zaowocuje skutecznym zaamaniem drugiego rzutu przeciwnika oraz podchodzcych si.
WOJNA RADIOELEKTRONICZNA /EW/
EW moe by rozpatrywana jako jeden z aspektów dowodzenia, kontroli, cznoci oraz rodków zakócajcych czno /C3CM/. Podczas gdy zadaniem IPB jest wczesne rozpoznanie prawdopodobnego przebiegu dziaa przeciwnika, to planowanie EW przekracza te granice i mówi jak efektywnie wykorzysta zrónicowane / „wymieszane”/ opcje i warianty zapewniajce bezpieczestwo prowadzonym dziaaniom, pozorowanie /mylenie/, blokowanie oraz destrukcj - aby pokona C3 przeciwnika. Podobnie jak analityk rozpoznania, analityk EW lub rozpoznania rodkami cznoci /SIGINT/ stosuj wariantowanie do ilustrowania moliwoci przeciwnika, aby wykorzysta systemy elektroniczne do celów C3, rozpoznania i inwigilacji, wykrywania celi oraz walki radioelektronicznej /REC/. Wariantowanie pomaga równie w wyborze i okrelaniu zastosowania czujników oraz rodków EW zaprzyjanionych. Warianty nie s wytwarzane osobno przez analityków EW i tych którzy korzystaj ze wszystkich dostpnych róde, ale s opracowywane poprzez zintegrowanie wysików sekcji EW oraz sekcji korzystajcej ze wszystkich dostpnych róde /ASPS/. S one nastpnie przesyane batalionu rozpoznania wojskowego /MI/ bd te do szczebli powyej korpusu - tzn. do ich elementów technicznej kontroli i analizy, gdzie dokonuje si ich „oczy-szczanie” / „filtrowanie”/ oraz gdzie zostaj dodane dodatkowe szczegóy - aby wyj naprzeciw specjalistycznym potrzebom dowodzenia i kontroli EW lub SIGINT.
Nastpujce zaczniki poddaj dyskusji dodatkowe aspekty IPB:
Zacznik A - taktyczne IPB;
Zacznik B - IPB w czasie walki w terenie zurbanizowanym;
Zacznik C - IPB w obronie powietrznej, przeciwlotniczej i dziaaniach powietrznych;
Zacznik D - IPB operacyjnego poziomu wojny;
Zacznik E - IPB w dziaaniach przeciwpowstaczych;
Zacznik F - elektroniczne przygotowanie pola walki;
Zacznik G - IPB w dziaaniach tyowych oraz na obszar tyów.
POZOROWANIE /MYLENIE, ZWODNICZO/ NA POLU WALKI
Pozorowanie jest jednym ze skadników strategii C3CM przyjtej przez dowódców w celu uatwienia uzyskania przewagi wasnego potencjau bojowego w decydujcym czasie i miejscu na polu walki. Wysiek IPB oraz wariantowanie wykonane w procesie IPB, dostarczaj wymaganych przez planujcych pozorowanie /mylenie/, danych do okrelenia pozornych celi, obiektów, skadów, wydarze. IPB dostarcza wspaniaego narzdzia do graficznego ujawnienia gdzie i kiedy zaangaowanie pozorowania /mylenia/ dostarczy optymalnego, oszczdnego i praktycznego sposobu dziaania dla osignicia celów zadanych wasnym wojskom. Planici pozorowania /mylenia/ wykorzystuj wariantowanie IPB do rozpoznania i lokalizacji tych systemów rozpoznania, wykrywania celów i walki radioelektronicznej przeciwnika - za pomoc których jest dla niego „pisany” mylcy /zwodniczy/ scenariusz wydarze na polu walki, /deception story = „powiastka - bajeczka”/. Wariantowanie pomaga równie w wyborze miejsc pozorowanych zdarze, miejsc - które z odpowiednim stopniem prawdopodobiestwa zapewniaj ich wykrycie przez rodki rozpoznawcze przeciwnika i przekazanie danych o ich pooeniu do orodków decyzyjnych przeciwnika. IPB jest szczególnie wane w okrelaniu:
kim /personalnie lub zgodnie z zasadami dziaania/ powinien by pozorowany cel;
typu dziaa lub wymaganej bezczynnoci przeciwnika /pozorowany cel ataku/ - co prowadzi do najlepszego moliwego wykorzystania pod wzgldem taktycznym rodków ogniowych, manewru, EW;
czy przeciwnik bdzie w stanie czy te nie „adoptowa” pozorowane cele ataku w obrbie czasu jaki bdzie wykorzystany w dziaaniach taktycznych na realizacj wasnego zadania; informacje te oparte s na regulaminowych zasadach dziaania przeciwnika oraz czynnikach terenu i pogody warunkujcych jego dziaanie;
typów pozorowanych dziaa, które maj potencjalnie najlepsze warunki do stworzenia scenariusza / „powiastki”/ moliwego do przyjcia przez rodki zbierania i dostarczania danych przeciwnika oraz decydentów przeciwnika;
priorytetowych wymaga rozpoznania i dostarczania informacji potrzebnych do zakoczenia powodzeniem wsparcia i prowadzenia planowanego pozorowania i oceny dziaa;
przebiegu pozorowanych dziaa, który wydaje si najbardziej prawdopodobny do potraktowania przez przeciwnika jako autentyczny i wiarygodny.
Rozdzia 6: IPB - PODEJCIE SYSTEMOWE.
IPB nie jest czy nowym. Dowódcy zawsze analizowali przeciwnika, teren i pogod oraz zawsze wykorzystywali grafiki /SITMAP/ aby czy informacje z rozpoznania i walki. Jednak przed IPB nie dysponowali oni systematycznym, cigym modelem podejcia do analizy przeciwnika, terenu i pogody w specyficznych obszarach geograficznych. Nigdy przedtem dowódcy nie uywali grafiki do przewidywania zamiarów przeciwnika, do planowania i poparcia wasnych decyzji oraz do wsparcia niezliczonej iloci funkcji o zasadniczym znaczeniu dla odniesienia powodzenia w walce. IPB wymaga duego, intensywnego wysiku - ale jest warte woonej pracy. Spowoduje ona wzrost dokadnoci oraz terminowoci informacji z rozpoznania oraz z walki. Nie zapewni to sukcesu w walce, jednak dostarczy dowódcy wyników / „produktów”/ rozpoznania o duym znaczeniu, na których moe on oprze swoje decyzje. IPB daje dowódcom narzdzie, które pomaga im w wypenianiu otrzymanych przez nich zada na polu walki. IPB jest systematycznym i cigym podejciem do analizy przeciwnika, terenu i pogody - podejciem pozwalajcym okreli moliwoci, sabe strony oraz prawdopodobny przebieg dziaa przeciwnika w specyficznym obszarze geograficznym. Dowódcy wykorzystuj IPB jako podstaw do planowania ognia i podejmowania decyzji o manewrze. Wsparcie walki oraz suby wspierajce walk, a gównie ich dowódcy uywaj tego narzdzia do planowania. IPB jest szczególnie uyteczne w prowadzeniu rozpoznania i walki radioelektronicznej. IPB podkrela /uwypukla/ wsparcie rozpoznania i WRE na rzecz zapewnienia bezpieczestwa dziaa, opracowania sytuacji oraz C3CM.
Zacznik A: TAKTYCZNE IPB
Pierwotnie proces IPB koncentrowa si na dziaaniach obronnych. Poniewa jednak nowoczesne pole walki stao si bardziej dynamiczne, a w czasie rozwaa moliwoci dziaania zaprzyjanionych koncentracja uwagi przesuna si na koncepcj bitwy powietrzno-ldowej, dlatego te znacznie wzrosy wymagania wobec procesu IPB w zakresie wsparcia dziaa zaczepnych.
IPB W DZIAANIACH ZACZEPNYCH
IPB dziaa zaczepnych jest procesem poprzez który niepewno odnonie dróg wycofania przeciwnika, ugrupowania / „podziau”/ jego si w obronie, systemów broni defensywnej oraz wariantów przeprowadzania kontrataków i wzmocnienia - moe zosta znacznie zmniejszona. Proces ten nie ogranicza si do pomocy / „asystowania”/ dowódcom w uyciu posiadanych przez nich rodków w najbardziej efektywny sposób. Pozwala on równie analitykowi myle w taki sposób jakby by on dowódc si przeciwnika i okreli, gdzie mógby on wykorzysta swoje rodki dla wsparcia prowadzonych dziaa bojowych. Pomaga to okreli, które rodki zaprzyjanionych mogyby by rozwaane przez przeciwnika jako opacalne cele oraz punkty i potencjalne luki w posiadanej przez przeciwnika wiedzy na temat naszych si i ich dziaa - które to dane mog zosta wykorzystane przez wojska wasne. W kocu proces IPB dziaa zaczepnych uczestniczy w okrelaniu przez analityka potencjalnych dróg i wariantów przeprowadzania kontrataków i wzmacniania si przeciwnika oraz w takim ustanowieniu NAI-s, TAI-s, DP-s, które ograniczy potencjalne efekty wysików przeciwnika w zakresie kontrataków i wzmocnienia.
IPB dziaa zaczepnych ma szersze pole dziaania oraz nieco inne priorytety ni IPB dziaa obronnych. Jednake zwyke funkcje procesu IPB takie jak ocena obszaru pola walki, analiza terenu, analiza pogody, ocena zagroe oraz integracja zagroe pozostaj takie same. Dla IPB dziaa zaczepnych inny jest zakres oceny obszaru pola walki i oceny zagroe, za funkcje integracji zagroe zostay znacznie rozszerzone.
Szczególnie wane jest, aby podstawy planowania IPB dziaa zaczepnych byy skompletowane do momentu rzeczywistego rozpoczcia walki. Obecna sytuacja wskazuje, e zaprzyjanieni bd prawdopodobnie rozpoczyna jaki przyszy konflikt o redniej lub duej intensywnoci od obrony. Jednak w celu wsparcia ograniczonych kontrataków przeciwko zlokalizowanym obiektom, bdzie prawdopodobnie przeprowadzony pocztkowy etap / „wysiek”/ IPB dziaa zaczepnych. Wysiki IPB wspierajce dziaania zaczepne na du skal rozpoczn si jedynie wówczas, gdy zaprzyjanieni przejm inicjatyw i zostanie powstrzymany ruch przeciwnika do przodu. Poniewa wysiki IPB dziaa obronnych maj pierwszestwo podczas pocztkowych dziaa, to wtedy, gdy otworz si moliwoci dla naszych wojsk, szczególnie wany /krytyczny/ bdzie dostp do dobrze opracowanych obronnych IPB. Podobnie jak w innych dziaaniach IPB, G2 lub S2 jest koordynatorem IPB dziaa zaczepnych i zapewnia, e PIR-s /priorytety/ s w wystarczajcej zgodnoci z otrzymanymi od dowódcy wskazówkami. Szczególnie wane jest, aby zostay przygotowane odpowiednie, podstawowe dane o zagroeniach dla wsparcia dziaa zaczepnych. Bez tych danych mao prawdopodobne jest, aby dowódca zaprzyjanionych by w stanie osign stosunek si zapewniajcy mu przewag w decydujcym miejscu na polu walki. Równie wane /krytyczne/ jest te wykrycie sabych stron przeciwnika, aby mogy one zosta wykorzystane przez dowódc w odpowiednim skoncentrowaniu dostpnych rodków.
OCENA OBSZARU POLA WALKI
Ocena obszaru pola walki pod ktem dziaa zaczepnych rozpoczyna si wraz z otrzymaniem zadania do prowadzenia dziaa zaczepnych i uwzgldnia specyficzne cele zadania. Dokonuje si w niej caociowej oceny specyfiki /charakterystycznych cech/ bronicego si przeciwnika, moliwoci prowadzenia dziaa zaczepnych przez zaprzyjanionych oraz otoczenia /rodowiska/ pola walki. Ocena ta koncentruje uwag na wanych obszarach i cechach rzeby terenu, które bd wpywa na wycofanie, natarcie, kontratak i wzmocnienie, a take skupia si na wanych obszarach, które dowódcy przeciwnika bd rozwaa jako krytyczne /szczególnie wane/ dla prowadzenia obrony.
Pole walki w dziaaniach zaczepnych obejmuje zarówno obszar dziaania, jak i zainteresowania. Jednak, podczas dziaa zaczepnych, naziemny obszar dziaania jest rozszerzony aby móg obj nakazane osie natarcia / „posuwania si naprzód”/ i kierunek ataku oraz wyznaczone obiekty /cele dziaania/ zaprzyjanionych, które znajduj si na obszarze zajmowanym przez przeciwnika.
Obszar dziaania w natarciu jest rozszerzany w cigy sposób, gdy zaprzyjanieni nawi /utrzymuj/ kontakt z wycofujcym si przeciwnikiem. Zasig / „limit”/ obszaru dziaania zwykle ogranicza si do celu dziaania zaprzyjanionych i cakowicie ten cel /obiekt/ obejmuje.
Obszar dziaania powietrznego w natarciu pokrywa si z naziemnym i wraz z nim si rozszerza. Zasadnicza rónica pomidzy naziemnym, a powietrznym obszarem dziaania /AO/ jest taka, e powietrzny AO rozszerza si ponad celami dziaania zaprzyjanionych do obszarów, które stwarzaj wycofujcemu si przeciwnikowi moliwo przeformowania i reorganizacji swoich si, lub gdzie oczekiwane jest pojawienie si drugich rzutów czy te si wychodzcych do kontrataku bd wzmocnienia. Powietrzne AO wychodz równie poza linie rozgraniczenia zaprzyjanionych - na obszary w których mona oczekiwa przemieszczania si si przeciwnika: wycofujcych si, kontratakujcych lub wychodzcych na wzmocnienie.
Obszar zainteresowania /AI/ jest w natarciu z koniecznoci wikszy ni podczas prowadzenia dziaa obronnych. Gdy nacierajce wojska zaprzyjanionych podchodz czy te penetruj gbokie obszary dziaa, dowódcy musz by wiadomi wzrastajcego potencjalnego zagroenia silnymi kontratakami jednostek pancernych przeciwnika - skierowanych przeciwko ich skrzydom oraz na linie rozgraniczenia jednostek. Dowódcy musz by równie wiadomi potencjalnych moliwoci wzmocnienia si przeciwnika, w obrbie obiektu ataku lub poza nim, czy te moliwoci wykonania przez przeciwnika potencjalnego kontrataku - aby zapobiec umocnieniu si przeciwnika na tym obiekcie.
Powietrzny AI dziaa zaczepnych jest znacznie wikszy ni naziemny AI i - podobnie jak naziemny AI - musi rozszerza si wraz z posuwaniem si naprzód wojsk zaprzyjanionych. Ze wzgldu na moliwe skutki szybkiego i gwatownego uderzenia powietrznego na elementy podtrzymujce zaopatrzenie dla dziaa zaczepnych i obronnych - powietrzny AI musi rozciga si gbiej na obszary tyów zaprzyjanionych i przeciwnika.
ANALIZA TERENU
Analiza terenu w dziaaniach zaczepnych koncentruje si na potencjalnym wpywie terenu na zdolnoci manewrowe zaprzyjanionych i przeciwnika. Kady z tych obszarów rozpatrywany jest ze zwróceniem uwagi na pi wojskowych aspektów terenu.
Obserwacja
Obserwacja jest oceniana poprzez jej wpyw na moliwoci rodków rozpoznania, inwigilacji oraz wykrywania celi zaprzyjanionych i przeciwnika. Analityk terenu szuka czynników równoczenie: maksymalizujcych wasne, zalene od LOS dziaania i ograniczajcych te same moliwoci u bronicego si przeciwnika. Poprzez okrelenie oddziaywania tych czynników terenowych na LOS - analityk jest w stanie wskaza prawdopodobne rozmieszczenie: systemów broni przeciwnika do prowadzenia ognia bezporedniego, jego punktów obserwacyjnych, miejsc dyslokacji rodków cznoci, rodków EW, jednostek obrony powietrznej przeciwnika oraz systemów wykrywania celi. Obserwacja jest te oceniana pod wzgldem jej skutecznoci w wykrywaniu potencjalnych kontrataków przeciwnika. Gówne rozwaania dotycz rozmieszczenia rodków do prowadzenia obserwacji - w takim miejscu - które pozwoli zdoby informacje o kontratakujcych lub wzmacniajcych siach - i w takim czasie - który bdzie wystarczajcy dla dowódcy aby na te dziaania przeciwnika odpowiednio zareagowa.
Pole ognia /FofF/
FofF oceniane s zarówno z perspektywy oddziaywania wasnego ognia poredniego i bezporedniego na bronicego si przeciwnika, jak i oddziaywania rodków ogniowych na nacierajce wojska zaprzyjanionych. Specjalna uwaga musi by powicona na FofF rodków walki przeciwnika strzelajcych na wprost /ogniem bezporednim/, takich jak np. armaty czogowe, poniewa te rodki walki bd prawdopodobnie okopane oraz ukryte w czciowo zakrytych stanowiskach.
Ocena warunków prowadzenia obserwacji i FofF pomog analitykowi w okreleniu terenu kluczowego zarówno dla zaprzyjanionych jak i przeciwnika.
Ukrycie /maskowanie/ i osona /przykrycie/
Ukrycie /maskowanie/ i osona /przykrycie/ - s gównymi czynnikami terenu rozpatrywanymi w dziaaniach ofensywnych. Maskowanie /ukrycie/ oceniane jest przede wszystkim pod wzgldem jego potencjalnego wpywu na zapewnienie bezpiecznego prowadzenia dziaa przez zaprzyjanionych oraz jako podstawa do prowadzenia dziaa zmierzajcych do wprowadzenia przeciwnika w bd - w celu wsparcia natarcia. Bronicy si przeciwnik bdzie usiowa wykorzysta maskowanie do zabezpieczenia si przed rozpoznaniem i inwigilacja jego pozycji lub ich ograniczenia oraz do ukrycia przygotowa do kontrataków. Podczas prowadzenia obrony oczekuje si wzmocnienia naturalnego maskowania przez uycie naturalnego i sztucznego kamuflau. Chocia okrelenie wymaga wobec zastosowanego kamuflau nie jest zwykle czci rozwaanego procesu analizy terenu, to jednak jest szczególnie wane dla okrelenia moliwoci terenu pod wzgldem zabezpieczenia potrzeb maskowania dziaa obronnych przeciwnika oraz pooenia jego pozycji. Osony /przykrycia/ terenowe musz zosta ocenione z perspektywy ich wpywu na manewr / „posuwanie si” / zaprzyjanionych oraz poprzez ich udzia w koncepcji obrony przeciwnika. Musz równie zosta rozwaone moliwoci wzmocnienia przez przeciwnika naturalnych waciwoci istniejcych oson /przykry/ oraz moliwoci stworzenia sztucznych - np. poprzez prace ziemne w obronie.
Przeszkody oraz teren kluczowy
Przeszkody oraz teren kluczowy nie s oceniane podczas prowadzenia dziaa zaczepnych inaczej ni w obronie. Przeszkody - czy to naturalne, czy te sztuczne - s przeszkodami zarówno dla zaprzyjanionych jak i przeciwnika. Z kolei teren kluczowy pozostaje terenem kluczowym tylko wtedy gdy moe by kontrolowany przez ogie, manewr lub blokowanie oraz oferuje znaczn przewag jednym siom wobec tych drugich. Wykonanie zada przez zaprzyjanionych wymagao bdzie zwykle opanowania decydujcego terenu.
Naziemne i powietrzne drogi podejcia
Analiza naziemnych i powietrznych dróg podejcia oraz korytarzy ruchu ma bardzo due znaczenie dla dziaa zaczepnych. Naziemna droga podejcia powinna by na tyle szeroka, aby przyczyni si do szybkiego ruchu wojsk zaprzyjanionych oraz ich manewru wzdu jej biegu. Wane jest maskowanie i osona terenu, szczególnie wtedy, gdy nacierajce siy musz dziaa w warunkach przewagi przeciwnika w powietrzu lub braku posiadania tej przewagi przez obie strony. Przeszkody musz by pokonywane bez specjalnego wsparcia wojsk inynieryjnych oraz musi istnie moliwo ich obejcia w obrbie czasowych ogranicze zadania. Korytarze ruchu powinny stworzy dowódcy zaprzyjanionych warunki do wykonywania swobodnego manewru oraz powinny maksymalnie zwiksza moliwoci koncentrowania si, ruchu, zaskoczenia i prdkoci. Naziemne drogi podejcia i korytarze ruchu w kierunku celu dziaania czsto s tymi samymi trasami jakie zmuszony jest wykorzystywa przeciwnik podczas dziaa odwrotowo-opóniajcych.
Powietrzne drogi podejcia oraz korytarze ruchu pozwalaj na: wykorzystanie powietrznych /lotniczych/ czujników, migowcowego i lotniczego wsparcia bliskiego zasigu, powietrzn izolacj pola walki oraz na wykorzystanie rodków powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych. Dobra powietrzna droga podejcia stwarza w terenie warunki maskowania lotnictwa zaprzyjanionych przed rodkami obrony powietrznej przeciwnika. Rozwaania na temat powietrznych dróg podejcia musz dotyczy take rejonów poza obiektem /celem/ dziaania, aby umoliwi wasnemu lotnictwu bezpieczne wejcie do tego obszaru /na którym znajduje si obiekt/. Ponadto analiza powietrznych dróg podejcia przeciwnika pomoe w okreleniu gdzie i kiedy zostan uyte jego siy powietrzne. Analityk musi take uwzgldni w rozwaaniach te drogi podejcia i korytarze ruchu, które mog posuy przeciwnikowi do wykonania kontrataku lub wzmocnienia. Obejmuje to równie drogi podejcia, które normalnie znajduj si poza obszarem AO czy AI. Drogi i korytarze kontrataków które daj moliwo wyjcia na skrzyda atakujcych si, lub które pozwalaj kontratakujcym siom zapobiec wzmocnieniu dziaa zmierzajcych do osignicia okrelonego celu /obiektu/ - powinny otrzyma priorytet w czasie opracowywania analiz.
ANALIZA POGODY
Analizy pogody wykonywane w celu wsparcia dziaa zaczepnych nie róni si w znaczcy sposób od analiz wykonywanych dla innych dziaa. Analityk w dalszym cigu musi rozway róne aspekty: widocznoci, kierunku i prdkoci wiatru, opadów atmosferycznych, pokrycia chmur oraz temperatury i wilgotnoci. Ograniczona lub obniona widoczno wpywa korzystnie na prowadzenie dziaa zaczepnych poprzez maskowanie koncentracji wojsk zaprzyjanionych oraz zwikszenie moliwoci uzyskania zaskoczenia. Ta sama ograniczona widoczno ukrywa wycofanie si przeciwnika oraz jego obron poprzez zwikszenie problemów zwizanych z kontrol i stwarzane utrudnienia w stosunku do rodków rozpoznania oraz wykrywania celi. Nacierajce siy mog da ograniczenia widocznoci przez uycie dymów - w celu ukrycia koncentracji swoich si oraz ich rzeczywistego pooenia lub dla wprowadzenia przeciwnika w bd.
Na dziaania zaczepne wywiera wpyw okrelona prdko oraz kierunek wiatru, który faworyzuje siy nacierajce z kierunku z którego wieje wiatr. Siy nacierajce z wiatrem posiadaj lepsz widzialno i mog porusza si naprzód atwiej i szybciej, a take znajd si w lepszej sytuacji w wypadku zastosowania broni chemicznej i nuklearnej. rodki walki si nacierajcych z wiatrem - strzelajce ogniem porednim - bd zwykle bardziej dokadne. Silne wiatry ograniczaj moliwoci uycia si powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych oraz wywieraj negatywny wpyw na precyzj wsparcia lotniczego bliskiego zasigu - w tym szczególnie wsparcia udzielanego przez lotnictwo migowcowe. Sytuacje te zostaj oczywicie odwrócone, gdy to nasze siy musz naciera pod wiatr i nabieraj szczególnego znaczenia /staj si krytyczne/ gdy przeciwnik jest w stanie zmusi nacierajce siy do zastosowania rodków ochrony przed skaeniami /MOPP/ na wysokim poziomie. /W USA poziomy uycia MOPP okrelane s w skali piciostopniowej: od 0 do 4 - przyp. tum./. Odzie MOPP ogranicza moliwoci poruszania si pojedynczego onierza oraz ogranicza efektywno rodków obserwacji optycznej, a take rodków walki strzelajcych na wprost. Natarcie wojsk pod wiatr powoduje zwykle wytwarzanie wikszych oboków kurzu przez pojazdy - co moe zmusi rodki rozpoznania i inwigilacji do ograniczenia ruchu oraz ograniczy moliwoci uzyskania zaskoczenia.
Najwaniejszym skutkiem opadów atmosferycznych w czasie prowadzenia natarcia jest ich oddziaywanie na widoczno oraz przejezdno terenu. Podczas gdy deszcz i nieg ograniczy widoczno oraz ukryje manewr zaprzyjanionych, to jednak ograniczy równie przejezdno terenu i wpynie na zwolnienie tempa prowadzenia dziaa zaczepnych. Ograniczona przez deszcz i nieg przejezdno - ograniczy z kolei gboko dziaania oraz moliwoci manewru jednostek zmechanizowanych i czogów. Saba przejezdno terenu powoduje zwikszenie zuycia paliw, a tym samym ogranicza zasig pojazdów. Opady mog równie ograniczy lub uniemoliwi uzupenienie paliw i zaopatrzenia - poprzez niedopuszczenie pojazdów koowych zaopatrzenia do wysunitych punktów uzupeniania paliw i zaopatrzenia. Deszcz i topniejcy nieg powoduje zmycie rodków skaenia z powierzchni ziemi, tworzc z kolei due plamy skae - szczególnie w niej pooonych obszarach. Te plamy chemiczne wpywaj na prowadzenie dziaa w ten sam sposób, jak bezporednio uyte rodki walki chemicznej i nuklearnej. Opady opóni te i zdezorganizuj wycofanie si przeciwnika oraz bd wywieray negatywny wpyw na jego dziaania majce na celu wzmocnienie lub wykonanie kontrataku.
Nie istniej znaczce rónice w rozwaaniach na temat pokrywy chmur, temperatury oraz wilgotnoci midzy dziaaniami zaczepnymi, a innymi rodzajami dziaa. Niska pokrywa chmur ogranicza moliwoci wsparcia lotniczego bliskiego zasigu, co moe mie szczególnie due znaczenie dla dziaa zaczepnych, a take moe limitowa wykorzystanie urzdze laserowych - ze wzgldu na zwikszenie moliwoci ich wykrycia. Wysokie temperatury podczas szybkich dziaa zaczepnych s w stanie podnie prawdopodobiestwo wystpienia duej iloci urazów spowodowanych upaem, szczególnie jeli nacierajce lub te kontratakujce elementy zmuszone s do manewrowania w kompletnej odziey ochronnej.
OCENA ZAGROENIA
Ocena zagroenia podczas prowadzenia dziaa zaczepnych koncentruje si na doktrynie /zasadach dziaania/ przeciwnika w zakresie prowadzenia: dziaa opóniajcych, obrony prowadzonej w celu zyskania na czasie, /typowych/ dziaa obronnych, kontrataków oraz wzmacniania. Podczas realizacji funkcji oceny zagroenia dla kadego z tych dziaa przygotowywane s warianty /wzorce/ regulaminowe. Radziecka doktryna /podstawa dla wikszoci potencjalnych doktryn o zagroeniu/ eksponuje dziaania zaczepne, ale zdaje sobie spraw z potrzeby prowadzenia dziaa obronnych w szczególnych sytuacjach:
aby umocni zdobycze nacierajcych elementów ugrupowania;
w sytuacji oczekiwania na dodatkowe siy - jeli w czasie prowadzenia natarcia nastpio chwilowe zatrzymanie przez przeciwnika;
aby chroni skrzyda ugrupowania lub wzdu wybrzea morskiego;
aby odeprze przeciwuderzenie si przeciwnika;
aby przegrupowa wasne siy po poniesieniu przez nie duych strat w wyniku uycia broni masowego raenia /broni nuklearnej i chemicznej/;
aby zwolni siy na korzy tych elementów ugrupowania, które uzyskuj powodzenie;
aby uzyska wsparcie logistyczne.
W wikszoci tych wypadków, obrona jest dziaaniem jedynie chwilowym i w konsekwencji prowadzi do ponowienia dziaa zaczepnych.
Sowiecka doktryna rozrónia trzy rodzaje dziaa obronnych: obrona zawczasu przygotowana, obrona dorana oraz wycofanie. Wszystkie te trzy rodzaje dziaa zasadniczo podkrelaj ponowne podjcie dziaa zaczepnych lub tez zmian lokalizacji si, aby móc wzmocni inne sektory - w których uzyskiwane jest powodzenie. Teoretycy sowieccy w rzeczywistoci zdaj sobie jednak spraw, e warunki nie zawsze bd pozwalay na przejcie do dziaa zaczepnych, dlatego tez w okrelonych warunkach wycofanie czy tez obrona dorana moe w konsekwencji przeksztaci si w obron zawczasu przygotowan.
Przejcie do obrony zawczasu przygotowanej dyktowane jest przez te same czynniki METT-T /zadanie, przeciwnik, teren oraz wojska i czas do wykorzystania/, które musz zosta rozwaone przez dowódc zaprzyjanionych. Rozwaajc prowadzenie obrony zawczasu przygotowanej przeciwnik koncentruje si na nastpujcych problemach:
rozwinicie i wykorzystanie elementów / „rzutu”/ ubezpiecze;
rozmieszczenie i wykorzystanie w obszarze obrony /na gównej pozycji obrony/ si gównych;
lokalizacja worków ogniowych, stref mierci i miejsc zasadzek;
przygotowanie pól minowych oraz zapór - zarówno w obszarze ubezpiecze, jak i na pozycji gównej;
rozmieszczenie, skad i wykorzystanie rezerwowych si /odwodów/ do kontrataku lub wzmocnienia.
Schemat A-1 przedstawia obron zawczasu przygotowan - po jej cakowitym przygotowaniu. Siy ubezpieczenia bd wykorzystywa manewr, miny, zapory - w jak najdogodniejszym terenie, aby: opóni siy przeciwnika, pozbawi piechot wsparcia czogów, zmyli przeciwnika co do przebiegu gównego obszaru /pozycji/ obrony oraz aby spowodowa przedwczesne uycie si. Sia gównej pozycji obrony skoncentrowana jest we wzajemnie si wspierajcych punktach oporu kompanii /plutonów/, które s dobrze okopane i poczone transzejami. W celu wprowadzenia przeciwnika w bd przygotowywane s szeroko rozbudowane pozycje pozorne, a jako podstawowy rodek cznoci wykorzystana jest wkopana w ziemi czno przewodowa. Ogie planowany jest w taki sposób, aby przykry drogi podejcia przeciwnika oraz pola minowe, za przeszkody /zapory/ rozmieszczane s w sposób kanalizujcy ruch przeciwnika w „worki ogniowe” - gdzie mog prowadzi ogie wszystkie rodki ogniowe i s do tego odpowiednio przygotowane. Wszystkie pozycje s zamaskowane. Odwody rozmieszczone s tak, aby mogy przeprowadzi kontratak, wzmocnienie, oraz aby mogy wpywa na bezpieczestwo obszaru tyów. Schemat A-2 przedstawia „regulaminow” obron puku zmechanizowanego z batalionem czogów w odwodzie oraz z elementami ubezpieczenia. Ponadto kompania rozpoznawcza z puku zmechanizowanego oraz batalion rozpoznawczy z dywizji zmechanizowanej - bd prowadzi rozpoznanie /monitorowanie/ poza stref ubezpiecze dywizji zmechanizowanej /tj. ponad 15km od przedniego skraju obrony/. Zazwyczaj element ubezpieczenia bdzie wysyany z puku zmechanizowanego drugiego rzutu dywizji zmechanizowanej oraz bdzie on zwykle dziaa ponad 5km przed przednim skrajem obrony pozycji gównej.
SCHEMAT A-1: OBRONA ZAWCZASU PRZYGOTOWANA.
SCHEMAT A-2: DOKTRYNALNA OBRONA PUKU ZMECHANIZOWANEGO /MRR/ Z BATALIONEM CZOGÓW W ODWODZIE ORAZ Z ELEMENTAMI UBEZPIECZENIA.
Obrona prowadzona w toku dziaa zaczepnych /obrona dorana/ oparta jest na tych samych czynnikach METT-T jak obrona zawczasu przygotowana. Bdzie si ona jednak zwykle rónia tym, e:
zadanie tej obrony jest bardziej krótkotrwae;
sytuacja przeciwnika jest janiejsza;
ataki oraz kontrataki s o wiele groniejsze;
teren niekoniecznie musi by odpowiedni do prowadzenia obrony, a nawet moe faworyzowa atakujcego;
czas na jej przygotowanie moe by bardzo krótki.
Poniewa przygotowanie obrony doranej wymaga przejcia do niej z dziaa zaczepnych - bdc równoczenie w kontakcie z przeciwnikiem, dlatego moe okaza si potrzebne przeprowadzenie serii krótkich, lokalnych akcji w celu osignicia przydatnego do obrony terenu, lub tez konieczne bdzie przygotowanie obrony na tyach i wycofanie si na linie obrony.
Ze wzgldu na to, e przechodzce do obrony siy czsto bd w kontakcie z przeciwnikiem - zazwyczaj niemoliwe bdzie zorganizowanie ubezpiecze. Jeeli jednak ubezpieczenia bd wystawiane, to ich gboko nie bdzie tak dua jak w obronie zawczasu przygotowanej. rodki ogniowe dalekiego zasigu nie bd odgryway tak duej roli, jak w czasie prowadzenia obrony zawczasu przygotowanej, poniewa zagroenie /przeciwnik/ bdzie si znajdowao w granicach oddziaywania broni maego zasigu. Jeli bdzie to moliwe, w gbi zastosowane zostan zapory i pola minowe - ale nie bd one wykonane w takim zakresie jak w obronie zawczasu przygotowanej.
Podstawowym celem obrony doranej bdzie zwykle niedopuszczenie do zajcia przez przeciwnika konkretnego terenu. Wobec tego, pozycje obronne czsto wybierane s raczej pod ktem ich moliwoci wsparcia wznowienia dziaa zaczepnych ni wykrwawiania przeciwnika w duszym /przeduajcym si/ okresie czasu. Wsparcie logistyczne pozostanie zazwyczaj ugrupowane do kontynuowania /podtrzymania/ dziaania zaczepnego, za artyleria bdzie zorganizowana zgodnie z rozkazem do wsparcia nastpnej fazy dziaa zaczepnych.
Wycofanie przeprowadzane jest po to, aby zmieni lokalizacj si z jednej pozycji na druga - w sposób zorganizowany i terminowy, bez obniania zdolnoci bojowej danej jednostki. Jeeli jest to moliwe, wycofanie przeprowadzane jest tylko na rozkaz wyszego dowódcy i w warunkach, które maksymalnie zapewniaj skryte i bezpieczne jego wykonanie. Wycofujce si siy podzielone s na trzy specyficzne grupy. Gros si stanowi sob wycofywane siy gówne. Ich zadaniem jest oderwanie si od przeciwnika i wycofanie bez ujawniania tego dziaania przeciwnikowi. W celu ukrycia ruchu /manewru/ z jednego miejsca do drugiego oraz w celu opónienia dziaania przeciwnika, jeli ten podejmie pocig utworzona jest ariergarda /stra tylna/. Kolejnym elementem, który zostawiany jest na pozycji aby wprowadzi przeciwnika w bd oraz zamaskowa pocztkowy etap oderwania si i wycofania zaprzyjanionych, s siy ubezpieczajce /maskujce/. Schemat A-3 pokazuje organizacj wycofania /na szczeblu puku zmechanizowanego i wyej/.
SCHEMAT A-3: ORGANIZACJA WYCOFANIA /NA SZCZEBLU PUKU I WYEJ/.
Siy maskujce pochodz zwykle z elementów ugrupowania rozmieszczonych wzdu przedniego skraju obrony. Skadaj si one ze wzmocnionych plutonów z kadej kompanii i wsparte s przez wybrane jednostki artylerii. Rozpoczynaj one wycofanie wtedy, gdy siy gówne wycofay si przez stra tyln /ariergard/ i wycofuje swoje elementy skokami - tak, aby mogy si one wzajemnie wspiera. Po zakoczeniu realizacji zadania /wycofaniu/ pododdziay te doczaj do si gównych.
Ariergarda zorganizowana jest w sposób pozwalajcy jej opónia przeciwnika bez potrzeby wsparcia ze strony si gównych lub si maskujcych. Ariergardy skadaj si zazwyczaj z jednostek czogów wzmacnianych piechot zmotoryzowan, artyleria i elementami wojsk inynieryjnych. Jednostka taka o wielkoci okoo batalionu bdzie wyznaczana na kad gówn drog wycofania. Ariergarda zajmuje sukcesywnie pozycje obronne w taki sposób, aby siy przeciwnika prowadzce pocig zostay zmuszone do zatrzymania i dokonania reorganizacji przed wykonaniem ataku na kolejn rubie.
Jeli bdzie to moliwe, siy gówne wycofyway si bd pod przykryciem ciemnoci lub niekorzystnej pogody. Siy niezaangaowane w walk - wczajc w to odwody oraz drugie rzuty - wycofywane s w pierwszej kolejnoci. Planowane jest prowadzenie ognia, aby ukry haas towarzyszcy wycofaniu, a do oszukania /wprowadzenia w bd/ przeciwnika mog by wczone szczegóowo dopracowane rodki mylce. Wycofujce si siy same zabezpieczaj wasne tyy oraz skrzyda. Wycofanie poprzedzi rozpoznanie dróg do nowych pozycji, a zabezpiecz je uderzenia lotnictwa i artylerii.
INTEGRACJA ZAGROENIA
Integracja zagroenia prowadzona dla wsparcia dziaa zaczepnych, podobnie jak integracja zagroenia w innych rodzajach dziaa, wykonywana jest poprzez opracowanie wariantów /wzorców/ sytuacji, zdarze oraz wsparcia decyzji. Jednak, zgodnie z rozleg /rozwinit/ natur wysiku gry wojennej - wymaganej podczas dziaa zaczepnych - wysiki wariantowania zostay znacznie rozszerzone i aby dobrze odzwierciedli sytuacj przeciwnika mog by wymagane dodatkowe „overlays”.
Podobnie jak w przypadku innych wariantów /wzorców/ doktrynalnych, warianty sytuacji przygotowywane we wsparciu dziaa zaczepnych s podstawowymi wariantami doktrynalnymi uwzgldniajcymi ograniczenia narzucone przez teren i pogod. Poniewa wariant /wzorzec/ sytuacji jest zasadniczo przedstawieniem jakiego dziaania od przeciwnika w danej chwili oczekujemy, dlatego przygotowywane s zazwyczaj pojedyncze warianty dla wycofania si przeciwnika, jego obrony, oraz dla moliwego kontrataku w celu odtworzenia przedniego skraju obrony. Schematy od A-4 do A-6 s przykadami wariantów sytuacji dla wycofania, obrony i kontrataku. Dodatkowo, obok informacji opisywanych zwykle w wariantach sytuacji, w wariancie sytuacji do dziaa zaczepnych uwzgldniane s okrgi przedstawiajce maksymalny skuteczny zasig systemów broni przeciwnika - w szczególnoci systemów broni strzelajcych na wprost. Informacje te mog zosta opisane na tej samej bd te osobnej oleacie / „overlay”/. Chocia atwiejsze moe okaza si przygotowanie dla tych danych osobnej „overlay” ograniczajcej zamazanie obrazu sytuacji - to jednak osobne „overlay” czyni map oraz lece na niej inne warianty /wzorce/ trudniejszymi do odczytania.
SCHEMAT A-4: WARIANT /WZÓR/ SYTUACJI - WYCOFANIE PRZECIWNIKA.
SCHEMAT A-5: WARIANT /WZORZEC/ SYTUACJI - OBRONA PRZECIWNIKA.
SCHEMAT A-6: WARIANT /WZORZEC/ SYTUACJI - KONTRATAK PRZECIWNIKA.
Przygotowywana równie „overlay” zasigów, pokazujca skuteczny zasig systemów obrony powietrznej - moe obejmowa bd tez nie informacje o waciwociach maskujcych terenu. Jest ona zwykle przygotowywana jako osobna „overlay” /oleata/, poniewa jeli nie bd przeprowadzane dziaania powietrzne bdzie zazwyczaj usuwana. Nie przywizujc uwagi co do sposobu opisania danych, graficzna prezentacja systemów obrony powietrznej jest szczególnie wana dla planowania dziaa zaczepnych. Schematy od A-7 do A-8 pokazuj „overlay” zasigów systemów broni przeciwnika w obronie oraz systemów obrony powietrznej.
SCHEMAT A-7: „OVERLAY” /OLEATA/ ZASIGÓW SYSTEMÓW BRONI PRZECIWNIKA W OBRONIE.
SCHEMAT A-8: „OVERLAY” /OLEATA/ ZASIGÓW SYSTEMÓW BRONI - OBRONY POWIETRZNEJ - PRZECIWNIKA W OBRONIE.
Wariant /wzorzec/ sytuacji wykorzystywany jest do opracowania wariantu dziaania. Wariantowanie dziaania pocztkowo koncentruje si na wycofaniu si przez przeciwnika, a nastpnie przesuwa swoj uwag na jego ugrupowanie obronne oraz drogi kontrataku i wzmocnienia. Gdy pozwala na to czas dla kadego z tych dziaa przygotowywane s osobne warianty. Wówczas, gdy tego czasu jest mao, dziaania obronne i kontratak wczone s w jeden, wspólny wariant /wzorzec/ dziaania. Wykonywane s wszystkie warianty dziaania - po to, aby pomóc G2, S2, lub kierujcemu zbieraniem danych w okreleniu sposobu wykorzystania konkretnych rodków rozpoznania oraz aby pomóc okreli, gdzie i kiedy przeciwnik uyje swoje rodki rozpoznania.
Wariant wycofania si przeciwnika rozwaany jest pod ktem okrelenia, jak przeciwnik si wycofuje i gdzie si wycofuje. NAI-s obejmuj okrelone drogi wycofania, moliwe lub alternatywne pozycje oraz obszary umoliwiajce uycie odwodów. Do udziau w ledzeniu si przeciwnika w czasie wycofania mog równie zosta wczone TPL-s. Jednak uyteczno TPL-s moe zosta ograniczona przez rzeczywisty czas trwania wycofania. W kadym wypadku pocztkowe NAI-s powinny skupia si na okreleniu czy rzeczywiste wycofanie si zaczo czy nie. Schemat A-9 przedstawia wariant /wzorzec/ wycofania si przeciwnika.
SCHEMAT A-9: WARIANT /WZORZEC/ ZDARZE - WYCOFANIA SI PRZECIWNIKA.
Wariant /wzorzec/ dziaania si wasnych i przeciwnika koncentruje si bardziej na ruchu /wykonywanych manewrach/ zaprzyjanionych ni przeciwnika i opiera si na grze wojennej. Opisuje on jak dowódca przeciwnika moe widzie atakujcych zaprzyjanionych i obejmuje oczekiwane rozmieszczenie przez przeciwnika NAI-s i TPL-s. Wariant /wzorzec/ ten suy do graficznego przedstawienia planu zbierania danych przez przeciwnika i dostarcza G3 lub S3 oraz G2 lub S2 informacji na temat - gdzie mona oczekiwa uycia przez przeciwnika rodków rozpoznania. Schemat A-10 pokazuje wariant /wzorzec/ dziaa si wasnych i przeciwnika.
SCHEMAT A-10: WARIANT /WZORZEC/ ZDARZE /DZIAANIA/ SI WASNYCH I PRZECIWNIKA.
Wariant /wzorzec/ zdarze w czasie wykonywania kontrataku przez przeciwnika - jak pokazano na schemacie A-11 - opisuje przewidywane, moliwe drogi kontrataku przeciwnika lub drogi wzmocnienia oraz ich opcje. Te potencjalne drogi analizowane s w oparciu o ilo /rozmiar/ si których potrzeby bd one w stanie zabezpieczy - umoliwiajc kontynuowanie dziaa do punktu poza obiekt zaprzyjanionych lub stanowiska obronne /bojowe/ /BP-s/. Na kadej moliwej do wykorzystania przez przeciwnika drodze utworzone s NAI-s. Te NAI-s opieraj si z kolei na obszarach, gdzie musz pojawi si siy przeciwnika jeli ich dowódca zdecydowa si na podjcie okrelonej trasy /okrelonego kierunku/ dziaania.
Wydarzenia majce miejsce w poszczególnych NAI-s, na rónych drogach, mog by porównywane, aby pomóc analitykowi w okreleniu konkretnych zamiarów kontratakujcych si. TPL-s pomagaj szefowi wydziau /sekcji/ zbierania danych w ledzeniu wysików przeciwnika w toku realizacji kontrataku lub wzmocnienia oraz w ukierunkowaniu rodków rozpoznania podczas póniejszych faz ataku i podczas umacniania obiektu ataku.
SCHEMAT A-11: WARIANT /WZORZEC/ ZDARZE - KONTRATAK PRZECIWNIKA.
Wraz z wariantami przebiegu wycofania lub kontrataku przeciwnika moe zosta przygotowany wariant /wzorzec/ analizy wydarzenia - w celu pomocy w okreleniu przewidywanych czasów przybycia si przeciwnika. Czasy przemieszczenia uyte w analizie wydarzenia bd opiera si na rzeczywistych, stwierdzonych normach ruchu - poniewa nie s one regulaminowymi normami dla tych dziaa.
Wariantowanie przebiegu natarcia stanowi podstaw dla wariantowania wsparcia decyzji w dziaaniach zaczepnych. DST dziaa zaczepnych podaje szczegóy wariantu przebiegu natarcia w stosunku do punktów, które maj szczególnie due znaczenie dla dowódcy. Podobnie jak w wypadku innych dziaa, DST nie dyktuje dowódcy adnych decyzji, ale opisuje te „krytyczne” wydarzenia - w czasie i w przestrzeni - które mog wymaga od dowódcy podjcia okrelonych decyzji.
Podczas dziaa zaczepnych pojedyncza DST nie wystarcza zwykle do opisania wszystkich aspektów dziaania oraz do zakoczenia procesu gry wojennej. Dla wsparcia wasnego procesu podejmowania decyzji mog by wymagane a cztery DST-s: podczas wycofania si przeciwnika, faz wasnego natarcia i kontrataku przeciwnika oraz dla odzwierciedlenia procesu podejmowania decyzji przez przeciwnika. W nielicznych sytuacjach czas pozwoli na opracowanie osobnych wariantów dla kolejnych faz wycofania, natarcia, kontrataku - podczas danych dziaa. Podczas, gdy wci wydaje si konieczne rozegranie kadej z indywidualnych faz metod gry wojennej, to s one zwykle przedstawione na pojedynczej DST lub jako „overlays” dla wasnej DST. Bardzo wane jest jednak, aby DST przeciwnika - „czerwona DST”- zostaa przygotowana dla wszystkich dziaa zaczepnych. Nie oznacza to koniecznoci przygotowania formalnej „czerwonej DST”. Jednak G2 lub S2 musz by wiadomi, gdzie rozmieszczone s u przeciwnika jego szczególnie wane /krytyczne/ DP-s - z uwzgldnieniem czasu oraz odlegoci i musza by przygotowani na dostarczenie dowódcy tych wanie informacji.
DST wycofania si przeciwnika pomaga dowódcy okreli kiedy przeciwnik rozpocznie wycofanie oraz pomaga mu zredukowa lub pozbawi przeciwnika moliwoci - zanim zdoa on zorganizowa obron i przygotowa jaki kontratak. Podczas, gdy zasadniczym zadaniem wycofania jest przesunicie si z jednoczesnym zachowaniem ich moliwoci prowadzenia walki, to zablokowanie okrelonego kierunku bdzie miao bardzo duy wpyw na przysze moliwoci wyboru wariantów dziaania przez przeciwnika - obejmuje to te takie dziaania jak kontrataki czy wzmocnienie. DST wycofania czsto moe by poczone z DST natarcia, szczególnie wtedy, gdy inicjowany jest pocig, a przeciwnik organizuje obron doran. Schemat A-12 przedstawia DST wycofania przeciwnika. DST wasnych dziaa dostarcza dowódcy podstaw do organizowania wykorzystania rodków ogniowych, manewru, blokowania. Opracowana w prosty sposób - zaznajamia dowódców z tymi specyficznymi punktami pola walki, gdzie wymagane bdzie podjcie decyzji dotyczcych wykorzystania posiadanych przez nich rodków. Decyzje te mog mie kluczowe znaczenie dla linii faz, zdarze na ziemi, lub dla konkretnych dziaa przeciwnika. Schemat A-13 przedstawia DST natarcia zaprzyjanionych.
SCHEMAT A-12: DST WYCOFANIA SI PRZECIWNIKA.
SCHEMAT A-13: DST NATARCIA ZAPRZYJANIONYCH.
DST obrony przeciwnika - „czerwona DST” - ma kluczowe znaczenie dla prowadzonej gry wojennej. DST obrony przeciwnika opisuje jak dowódca przeciwnika mógby widzie pole walki /bitwy/ oraz pokazuje moliwe TAI-s, DP-s i czasowe fazy dziaania przeciwnika. Pokazuje - gdzie i kiedy dowódca przeciwnika moe, najprawdopodobniej, wykorzysta: rodki ogniowe /artylerii, rodki lotnictwa oraz taktyczne pociski balistyczne - TBM-s/, manewr lub blokowanie, aby: przerwa, powstrzyma lub zaama atak naszych wojsk - oraz gdzie przeciwnik zostanie zmuszony do podjcia szczególnie wanych /krytycznych/ decyzji. „Czerwona DST” obejmuje tylko cele ataku zaprzyjanionych oraz TAI-s, DP-s i czasowe fazy dziaania przeciwnika, a take jego biec sytuacj. Schemat A-14 przedstawia przykad DST obrony przeciwnika /„czerwon DST”/.
SCHEMAT A-14: DST OBRONY PRZECIWNIKA / „CZERWONA DST”/.
Ostatni z DST opracowywanych dla dziaa zaczepnych jest DST kontrataku przeciwnika. DST kontrataku przygotowywana jest zwykle jako cz lub jako „overlay” dla DST ataku zaprzyjanionych. DST kontrataku skada si z DP-s i TAI-s, które pomagaj dowódcy wykorzysta rodki walki w celu zredukowania lub zneutralizowania moliwych skutków przeciwuderze lub wzmocnienia przeciwnika. Czsto pocztkowy DP zawiera decyzj dowódcy zaprzyjanionych dotyczc umocnienia lub zorganizowania obrony doranej w celu odparcia ataku. Schemat A-15 jest przykadem DST zaprzyjanionych /kontrataku przeciwnika/.
SCHEMAT A-15: DST ZAPRZYJANIONYCH /KONTRATAK PRZECIWNIKA/.
DZIAANIA OBRONNE
IPB - od swoich pocztków - rozwaany by gównie w zwizku z dziaaniami obronnymi. Chocia doktryna dyktuje obecnie dowódcom zaprzyjanionych, e musz by nastawieni bardziej ofensywnie, to midzynarodowa sytuacja wskazuje, e bdziemy zmuszeni rozpocz kady wikszy, przyszy konflikt od prowadzenia obrony.
Zgodnie z doktryn bitwy powietrzno-ldowej dziaania obronne prowadzone s w celu opónienia przeciwnika i wyczerpania jego si do momentu w którym zaprzyjanieni bd mogli przej inicjatyw i przej do dziaa zaczepnych. IPB obrony nie tylko pomaga dowódcom przewidywa gdzie i kiedy na polu walki pojawi si przeciwnik, ale te pomaga im w lokalizacji przeciwnika oraz zatrzymaniu jego si podchodzcych z gbi. Skuteczne / „zakoczone powodzeniem”/ zatrzymanie podchodzcego przeciwnika powoduje zmniejszenie jego przewagi w obszarze bezporedniej walki. Sytuacje te opisywane s jako otwarcie moliwoci / „okien”/ - okolicznoci, w których dowódcy zaprzyjanionych mog przej inicjatyw oraz rozpocz wasne dziaania zaczepne lub kontruderzenie. G2 lub S2 musi w peni zdawa sobie spraw, e w czasie analizy zadania wymagane jest tworzenie tych moliwoci / „okien”/ oraz mog rekomendowa dodatkowe PIR lub IR - celem wsparcia ich tworzenia.
OCENA OBSZARU POLA WALKI
Ocena obszaru pola walki w dziaaniach obronnych szacuje caociowo moliwoci operacyjne /dziaania/ atakujcych si przeciwnika w stosunku do konkretnego rodowiska pola walki. Rozwaany jest równie wpyw rodowiska /otoczenia/ pola walki na moliwoci wasnych, bronicych si si, a take na moliwe warianty wykonania kontrataku przez wasne siy.
Podczas dziaa obronnych obszar dziaania /AO/ oraz obszar zainteresowania /AI/ moe by zarówno statyczny jak i dynamiczny. Gdy zaprzyjanieni wycofuj si, AO oraz AI rozrastaj si wraz z wycofywaniem. AO wci rozpoczyna si na wasnej FLOT, ale musi siga dalej w obszar tyów zaprzyjanionych - gdy wojska s w ruchu. AI za wci rozszerza si w kierunku tyów przeciwnika oraz pokrywa zasigiem te drogi, które musza zosta wykorzystane przez podchodzce z gbi siy przeciwnika. AI rozciga si równie na te obszary, z których oczekuje si ataków skrzydowych oraz wzdu tych dróg, które mog zosta wykorzystane przez wasne kontratakujce i wzmacniajce siy.
ANALIZA TERENU
Podstawowy proces analizy terenu w ramach IPB zosta opracowany po to, aby wesprze dziaania obronne. Obecnie w procesie tym jest jednak kilka specyficznych aspektów, które musz zosta rozwaone podczas prowadzenia dziaa obronnych w bitwie powietrzno-ldowej.
Dla wykorzystania rodków do prowadzenia ognia bezporedniego, blokowania ruchu, wykrywania celi, dla odlegociowych detektorów /wykrywaczy/ skae chemicznych oraz dla wyniszczenia si przeciwnika - szczególnie wana bdzie LOS. Zamaskowanie przed obserwacj naziemn i powietrzn odwodów, elementów kontratakujcych oraz wzmacniajcych - jest tym wymaganiem, którego spenienie zapewni waciwy stopie zaskoczenia, koncentracji si i przestrzeganie reimów czasowych /timeliness/. Przeszkody musz zosta ocenione pod ktem ich wpywu na wycofanie zaprzyjanionych, osigania przez przeciwnika kolejnych rubiey /posuwania si naprzód/ oraz pod ktem kontruderzenia zaprzyjanionych i wycofania si przeciwnika. Pominicie w rozwaaniach którego z tych czynników moe spowodowa, e zaprzyjanieni znajd si w sytuacji z której nie bdzie ju racjonalnego wyjcia /sytuacji nie do obrony/; moe spowodowa rozpoczcie kontruderzenia /kontrnatarcia/ zaprzyjanionych w chwili gdy przeciwnik znajdzie si w terenie dogodnym do obrony lub pozwalajcym przeciwnikowi cofn si na dogodna do obrony rubie. Drogi podejcia oraz korytarze ruchu oceniane s pod wzgldem wycofania si zaprzyjanionych, natarcia przeciwnika oraz wykonania wasnego kontrataku.
ANALIZA POGODY
Podobnie jak w wypadku analizy terenu, podczas analizy pogody równie mamy do czynienia ze specyficznymi /charakterystycznymi/ dla prowadzenia obrony rozwaaniami. Ograniczona widoczno faworyzuje nacierajcego. Maskuje siy oraz zwiksza moliwo uzyskania zaskoczenia, ograniczajc jednoczenie spoisto oraz kontrol w stosunku do bronicych si si. Jednake, ograniczona widoczno jest z kolei korzystna dla prowadzenia dziaa opóniajcych oraz stwarza te same korzystne warunki wasnym kontratakujcym jednostkom, jak atakujcym siom przeciwnika.
Siy bronice si na pozycjach zawietrznych - z których wieje wiatr /upwind positions/ maja lepsze warunki widocznoci ni siy atakujce. Oboki kurzu wytwarzane przez poruszajce si pojazdy s bardziej wyrane dla si nacierajcych z wiatrem /downwind force/. Zmuszenie przeciwnika do poruszania si pod wiatr opónia normy przeciwnika w posuwaniu si naprzód oraz uatwia wykorzystanie rodków dymnych, chemicznych oraz do prowadzenia ognia poredniego. Kurz powodowany przez wiejcy wiatr moe przedwczenie ujawni pozycje kontratakujcych jednostek.
Niskie pokrycie chmur ograniczy efektywno bezporedniego wsparcia lotniczego, ale ograniczy te moliwoci przeciwnika w prowadzeniu dziaa powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych. Ograniczone moliwoci zatrzymania przeciwnika na polu walki poprzez wykorzystanie si powietrznych / „powietrznego zatrzymania przeciwnika”/ mog mie szczególnie istotne /krytyczne/ znaczenie w stosunku do podchodzcych z gbi jego /przeciwnika/ si.
OCENA ZAGROENIA
Ocena zagroenia w dziaaniach obronnych obejmuje kompletna analiz zasad natarcia przeciwnika. Jednak, opracowanie podstawowych danych o zagroeniu i zbioru wariantów dziaania regulaminowego nie koczy si wraz z okreleniem zasad dziaania / „doktryn”/ podczas prowadzenia natarcia. Analityk musi równie oceni regulaminowe zasady dziaania przeciwnika w czasie prowadzenia pocigu - gdy nasze wojska wycofuj si, dziaania w czasie naszego kontrataku /obrona dorana/ oraz przeprowadzenia wycofania w celu przejcia do obrony doranej lub przygotowanej.
Dla kadego moliwego dziaania przeciwnika opracowywane s warianty doktrynalne. Zbiór doktrynalnych wariantów dla dziaa obronnych powinien zawiera takie warianty /wzorce/ jak niej wymienione:
pokonywanie kolejnych rubiey terenowych /posuwanie si naprzód/ w oczekiwaniu na napotkanie oporu;
ugrupowanie przedbojowe;
ugrupowanie bojowe;
dziaania zmierzajce do oskrzydlenia przeciwnika /obejcia/ - /jednostronne lub dwustronne/;
wykorzystanie powodzenia lub umocnienie;
przeamanie;
pocig;
wycofanie;
obrona /dorana lub zawczasu przygotowana/;
przekraczanie rzek /z marszu lub po przygotowaniu/.
Jeli czas i posiadane dane na to pozwol przygotowywane s warianty /wzorce/ regulaminowe dla rodków specjalistycznych o duym znaczeniu, takich jak np. obrona powietrzna i rodki cznoci. Schematy od A-16 do A-18 to przykady regulaminowych wariantów /wzorców/ dla rónych faz natarcia puku zmechanizowanego. Jeeli w obrbie sektora /pasa/ obrony zostay zlokalizowane wane rodki, takie jak skady lub miejsca przechowywania broni chemicznej i jdrowej, urzdzenia C2 oraz miejsca rozmieszczenia pocisków do przenoszenia jdrowej, to powinny by przygotowane regulaminowe warianty /wzorce/ na wypadek wykorzystania /uycia/ oddziaów wydzielonych oraz prowadzenia dziaa powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych.
INTEGRACJA ZAGROE
Opracowanie wariantów /wzorców/ sytuacji, przebiegu zdarze oraz DST - stanowi podstaw dla IPB. Wariant sytuacji relacjonuje doktryn /zasady dziaania/ przeciwnika w stosunku do pogody i terenu oraz jest szczególnie wany /krytyczny/ w okreleniu, gdzie konkretne rodki lub elementy ugrupowania przeciwnika mog, a gdzie nie s w stanie manewrowa na polu walki. Wariant /wzorzec/ sytuacji suy równie analitykowi w okreleniu, gdzie i kiedy ograniczenia - wynikajce z wpywu pogody i terenu na przeciwnika - czyni go najbardziej wraliwym /nieodpornym/ na nasz kontratak, a take wskazuje obszary i sytuacje, gdzie wymagane jest dodatkowe lub specjalistyczne wsparcie, aby móg by kontynuowany atak. Krótko mówic, wariant danej sytuacji pomaga okreli w stosunku do wasnych si - teren najbardziej nadajcy si do obrony oraz w stosunku do przeciwnika - teren najmniej dogodny do prowadzenia natarcia.
SCHEMAT A-16: MRR /PUK ZMECHANIZOWANY/: ATAK NA BRONICEGO SI PRZECIWNIKA.
SCHEMAT A-17: MRR /PUK ZMECHANIZOWANY/: UGRUPOWANIE PRZEDBOJOWE /ODWRÓCONY KLIN/.
SCHEMAT A-18: MRR /PUK ZMECHANIZOWANY/: UGRUPOWANIE W CZASIE POCIGU.
Wariantowanie sytuacji pomaga w przewidywaniu: jak przeciwnik ugrupuje swoje siy w odpowiedzi na kontratak, w jaki sposób bdzie wymuszane wycofanie si przeciwnika lub jak bd wspierane dziaania zmuszajce go do wycofania si, a take gdzie i kiedy najbardziej prawdopodobne jest przejcie przeciwnika do obrony doranej lub przygotowanej, gdy zaamie si jego atak.
Zarówno warianty przebiegu dziaa, jak i DST-s wykonywane dla dziaa obronnych musza zosta opracowane przy uyciu technik gier wojennych. Analityk musi próbowa okreli, gdzie przeciwnik najprawdopodobniej rozmieci swoje NAI-s - dla wsparcia wysików rodków rozpoznawczych w natarciu oraz gdzie przeciwnik rozmieci swoje TAI-s i DP-s - aby zwikszy efektywno wykorzystania swoich rodków ogniowych, manewru i EW. Mylenie „po czerwonemu” staje si jeszcze bardziej istotne /krytyczne/, gdy w wyniku nacisku przeciwnika wasne siy zmuszone s do wycofania si. Poprzez wskazanie gdzie i kiedy -najprawdopodobniej - przeciwnik uyje posiadane rodki, wasne siy mog zosta ostrzeone /zaalarmowane/ w celu uniknicia tych obszarów lub sytuacji, w których staj si one najbardziej wraliwe /podatne/ na oddziaywanie przeciwnika. Powoduje to, e przeciwnik marnuje swoje rodki, podczas gdy moliwoci bojowe zaprzyjanionych zostaj zachowane dla innych bardziej krytycznych /waniejszych/ sytuacji.
Równie wane /krytyczne/ jest opracowanie DST w celu wsparcia wasnego kontrataku. Znów wariant ten opracowywany jest metod gry wojennej. TAI-s oraz DP-s musz opiera si na wnikliwej analizie - jak przeciwnik bdzie reagowa na kontratak oraz jak bdzie próbowa negowa jego wyniki. Jeli kontratak ten zmusza przeciwnika do wycofania, to DST musi wskaza DP-s oraz TAI-s w celu zablokowania tego wycofania. Gdy przeciwnik wycofuje si, to DST musi opisa gdzie /na jakiej rubiey/ najbardziej prawdopodobne jest przejcie przeciwnika do obrony doranej oraz gdzie najbardziej prawdopodobne jest rozpoczcie przez przeciwnika przeciwuderze. Musz te zosta okrelone DP-s i TAI-s, które pomagaj dowódcy „zerwa” wysiki przeciwnika zmierzajce do zorganizowania obrony lub przeprowadzenia kontrataku.
Potrzeba tworzenia „okien” / „furtek”/ dla naszych moliwoci koncentruje si w kocu na wysikach zwizanych z wariantowaniem DST dziaa obronnych - wysikach zmierzajcych do okrelenia moliwoci wzmocnienia przez przeciwnika
swoich si poprzez jednostki podchodzce z gbi. Wasnym rodkom majcym moliwoci blokowania przeciwnika w gbi jego ugrupowania, musz zosta wskazane marszruty jakie musz wykorzysta te podchodzce z gbi siy przeciwnika aby znale si w rejonie bezporednich dziaa, za w celu zakoczenia powodzeniem powstrzymania tych si - musza zosta okrelone DP-s.
W czasie prowadzenia dziaa powietrzno-ladowych, w rzeczywistoci mog wystpowa jedynie niewielkie rónice w IPB dziaa zaczepnych i IPB dziaa obronnych. W obydwu tych procesach natarcie i obrona bd musiay by planowane w taki sposób, aby wyniki tego planowania byy jak najefektywniejsze. W obydwu procesach zachodzi konieczno rozwaenia podchodzcych z gbi rodków przeciwnika. W kocu w obydwu tych procesach bitwa /walka/ bdzie musiaa by planowana wielofazowo w sposób zapewniajcy maksymalne wykorzystanie wszystkich wasnych, dostpnych rodków - aby w efekcie zapewni osignicie powodzenia.
Zacznik B: PROCES IPB W WALCE W TERENIE ZURBANIZOWANYM
Zasady dziaania, zarówno wasne jak i przeciwnika, zalecaj unikanie walki w obszarach zurbanizowanych. Wojna w Europie, w Korei oraz w innych obszarach o duym zaludnieniu - nieuchronnie wymaga bdzie prowadzenia walki w miastach. W wielu wypadkach wielkie obszary zabudowane obejmuj gówne linie komunikacyjne lub „siedz okrakiem” na gównych drogach zaopatrywania. Te obszary zabudowane bd musiay by atakowane i zajte aby umoliwi prowadzenie dalszych dziaa, aby zapewni nieprzerwany dopyw zaopatrzenia. Dane miasto moe by atakowane lub bronione z bardziej politycznych ni militarnych przyczyn, które mog nawet dyktowa jakie metody /rodki/ zostan w tym celu wykorzystane.
Ponadto, wzrastajce zainteresowanie konfliktami o maym zasigu, miejskim terroryzmem i niepokojami wród ludnoci cywilnej - wskazuje, e naley zwróci wiksz uwag na prowadzenie walki w obszarach zurbanizowanych. Znajduje to szczególne uzasadnienie w wypadku powsta w miastach, które stay si wietnie zorganizowan strategi. Powstania w obszarach miejskich z którymi obecnie mamy do czynienia, które maj miejsce w rónych czciach wiata - powoduj powane problemy dla wadz; zmusiy one wojskowych do opracowania nowych strategii w celu zajcia si tym wci narastajcym problemem. Rozbudowanie /”uszlachetnienie”/ doktryny IPB, tak aby obejmowaa ona dziaania wojenne w obszarach zabudowanych o maej, redniej oraz duej intensywnoci - jest bezporednim rezultatem naszego uwiadomienia sobie moliwych rzeczywistych sytuacji z którymi moemy mie do czynienia. Wymagania jakie stawia walka w terenie zurbanizowanym powoduj szereg problemów z wykorzystaniem sprztu, manewru oraz z dowodzeniem. Walka w miecie narzuca te liczne wymagania, które róni si od tych z jakimi mamy do zwykle do czynienia /w normalnych warunkach/. Te specyficzne wymagania obejmuj nastpujce dania:
wykorzystanie wikszych si;
wolniejszego tempa dziaania i posuwania si naprzód oraz bardziej metodycznego i zsynchronizowanego dziaania;
przeduenia czasu na wprowadzenie wojsk do walki;
zwikszenia czasu na przygotowanie ognia oraz przygotowanie ogni zapobiegawczych;
niemal staej cznoci midzy pojedynczymi siami.
Prowadzenie dziaa obronnych oraz akcji powstaczych lub terrorystycznych w obszarze zabudowanym zaley od utrzymania lub atakowania obszarów krytycznych. W czasie rzeczywistej walki te krytyczne miejsca daj moliwo stabilizacji obrony oraz stanowi podstaw do zapewnienia swobody manewru. Powstacy lub terroryci opieraj si /”polegaj”/ na takich obszarach aby zapewni sobie baz do dalszych dziaa oraz aby rozcign siy przeciwpowstacze i antyterrorystyczne na wikszym obszarze. Bez wzgldu na to z jak sytuacj bdziemy mieli do czynienia, walka w obszarze zabudowanym rozbije si na szereg maych star prowadzonych przez: bataliony, kompanie, plutony czy te druyny - lub przez mae grupy szturmowe w ograniczonych obszarach. Warunki te powoduj:
Potrzeb prowadzenia bitew /walki/ na ma skal - co uniemoliwia /”zakazuje”/ scentralizowane dowodzenie oraz zmusza do samodzielnego /”niezalenego”/ dziaania dowódców maych jednostek /pododdziaów/. Ma to szczególne znaczenie wobec sowieckich preferencji dla scentralizowanego, bliskiego dowodzenia oraz dla dziaa na du skal;
Problemy zwizane ze szkoleniem maych grup w walce w terenie zurbanizowanym oraz nieodczne i nieprzewidywalne trudnoci z utrzymaniem morale;
Zamknite przestrzenie które ograniczaj moliwoci prowadzenia obserwacji, sektory ostrzau dla rodków ogniowych oraz manewr;
Niemoliwo manewru, co nie pozwala wykonujcym manewr elementom na koncentracj ognia w szczególnie wanych punktach;
Wiksze zapotrzebowanie na amunicj oraz zwikszenie dziennego zaopatrzenia, co powoduje niezwyke natenie pracy elementów logistycznych;
Problemy z prowadzeniem efektywnego rozpoznania podczas dziaa konwencjonalnych. Rozpoznanie walk staje si najbardziej efektywnym rodkiem rozpoznania. Metoda ta powoduje sondowanie obrony przeciwnika kolejno coraz wikszymi jednostkami, a pozycje przeciwnika zostan ujawnione i mog by z powodzeniem atakowane. W czasie dziaa niekonwencjonalnych „prawdziwym jest przeciwiestwo” /dzieje si odwrotnie/ - rodki rozpoznania mog zosta w atwy sposób wykorzystane przez obydwie strony i ich zatrzymanie moe okaza si niemoliwe;
Ograniczenia w moliwoci uycia maksimum potencjau bojowego. Efektywne jego wykorzystanie moe zosta ograniczone przez denie do ograniczenia strat. Oczekuje si, e teren w walce ulegnie zmianie, co komplikuje wysiki analizy terenu. Teren zurbanizowany stwarza moliwoci do przenikania maych si oraz drogi ruchu, które mogyby by pominite podczas prowadzenia walki w terenie otwartym;
Sytuacje, w których pozycje obronne maych si mog zatrzyma lub opóni ruch /posuwanie si naprzód/ relatywnie duych si oraz które bd wymagay nieproporcjonalnego wysiku do ich pokonania.
Wszystkie te problemy z pewnoci bd miay wpyw na proces IPB. Analiza obszaru pola walki bdzie si koncentrowaa na cakowicie innych sprawach. Normalny proces oceny terenu bdzie wymaga powanych modyfikacji. Mniejszy wpyw na prowadzenie dziaa bdzie miaa wikszo czynników pogodowych. Dotychczas mao wane dane oka si znacznie waniejsze. Dla obszarów zabudowanych nie bdzie miaa zastosowania wasna doktryna zagroenia, a moliwoci systemów walki zostan tam powanie ograniczone. Wiele moliwoci rónorodnego wykorzystania w obszarze zabudowanym regulaminowych zasad dziaania spowoduje wzrost trudnoci w opracowaniu wariantów /wzorców/ sytuacji i przebiegu dziaa /”zdarze”/. Spowolnienie ruchu /posuwania si/ naprzód, mniejsza skala /zasig/ i zwikszona liczba dziaa - w konsekwencji ogranicz lub zniwecz efektywno ustalania czasowych faz. Ponadto wzorzec /plan, „template”/ ulic czyni ustanawianie TAI-s i DP-s szczególnie trudnym zadaniem. Kompozycja /ukad/ danego obszaru zabudowanego okreli na czym bdzie si skoncentrowa wysiek IPB. Miasto z obszarami handlowymi i wielopitrowymi budynkami wymaga bdzie cakowicie odmiennych rozwaa ni miasteczko z jednopitrowymi rezydencjami czy te gówne centra przemysowe i kolejowe.
OCENA OBSZARU POLA WALKI
Ocena terenu pola walki w przypadku terenu zurbanizowanego wymusza analiz danego obszaru zabudowanego oraz okrelenie rzeczywistego obszaru jaki bdzie rozwaany. Pytania które naley uwzgldni w rozwaaniach to:
Czy zadanie jest ofensywne czy obronne?
Czy obszar dziaania to typowe europejskie miasto z wskimi ulicami, kolist konfiguracj oraz pooeniem w obnieniu terenowym?
Czy obszar dziaania to koreaskie miasto z miasteczkami w obrbie miasta, z rozrastajcymi si i lecymi poza obrbem obszarami przemysowymi, czy tez jest to gówne centrum handlowe, eglugi lub kolejowe z rozrastajcym si przemysem lekkim i cikim?
Czy istnieje zagroenie ze strony si konwencjonalnych, powstaniami miejskimi, grupami terrorystycznymi lub wojn partyzanck - mogcych rozprzestrzeni si w tym obszarze?
Jaka jest sytuacja polityczna w rozpatrywanym obszarze?
Obszary zabudowane klasyfikowane s zwykle pod wzgldem ich wielkoci. Rosjanie take klasyfikuj miasta pod wzgldem ich wielkoci oraz uwzgldniaj szacowany perymetr danego miasta. Doktryna USA dotyczca klasyfikowania miast uwzgldnia take obszary zabudowane, tworzce swoist wi czc miasteczka i wsie. Te czce obszary lokalizowane s w LOC-s. Schemat B-1 przedstawia zarówno radzieckie jak i amerykaskie kryteria klasyfikacji miast.
SCHEMAT B-1: SOWIECKIE I AMERYKASKIE KRYTERIA KLASYFIKACJI MIAST.
SIZE - rozmiar
LARGE CITY - due miasto
TOWNS AND SMALL CITIES - małe miasto, miasteczko
VILLAGES - wieœ
OVER - ponad
LESS - mniej
Ponadto obszary w obrbie miast i miasteczek - bdcych ju sklasyfikowanych pod wzgldem rozmiaru - klasyfikowane s poprzez pojedyncze budynki oraz wzór rozmieszczenia ulic. Wzory te zostay okrelone w piciu podstawowych wariantach ukadów ulic stale powtarzajcych si w caej Europie, wariantach które s porównywalne do Korei, Japonii i rodkowego Wschodu. Te pi wzorów to:
gsty, „na chybi trafi” /przypadkowy/ ukad, /bloki mieszkalne/;
skupiony, uporzdkowany obszar bloków;
rozproszony obszar willowy;
obszar o wysokiej zabudowie;
obszar transportowy i komunikacyjny.
Gsty ukad, „na chybi trafi” - pokazany na schemacie B-2 - typowy jest dla starego modelu ródmiecia /”wewntrznego miasta”/. Wskie, wietrzne ulice rozchodz si od centralnego punktu w sposób nieregularny. Budynki rozlokowane s blisko siebie i czsto znajduj si bardzo blisko skraju ulicy. Ukad ten spotykany jest w miastach, miasteczkach i wsiach w caej Europie i Korei.
SCHEMAT B-2: GSTY UKAD, „NA CHYBI - TRAFI”.
Czsto spotykany w centralnych obszarach miast i miasteczek jest model blisko i w uporzdkowany sposób rozmieszczonych bloków - tak jak to pokazano na schemacie B-3.
SCHEMAT B-3: OBSZAR BLOKÓW ROZMIESZCZONYCH BLISKO SIEBIE I W UPORZDKOWANY SPOSÓB
Szersze ulice generalnie formuj wzór prostokta. Powszechnie spotykane s dziedzice midzy blokami. Model ten w Europie ograniczony w wikszoci do obszarów handlowych, w Korei i Japonii bdzie prawdopodobnie przeplatany obszarami przemysu lekkiego i obszarami o wysokiej zabudowie.
Pokazany na schemacie B-4 rozproszony obszar willowy w Europie ssiaduje zwykle z obszarami bloków mieszkalnych. Model ten skada si z szeregowych budynków lub pojedynczych mieszka jednorodzinnych z podwórkami, ogrodami, drzewami oraz potami. Wzór ulic zwykle przedstawia prostokt. W orientalnych miastach o miasteczkach takie obszary otoczone s zwykle obszarami biedoty.
SCHEMAT B-4: ROZPROSZONY OBSZAR WILLOWY.
Dla miast i miasteczek typowy jest ze wzgldu na nowoczesn konstrukcj - pokazany na schemacie B-5 - obszar o wysokiej zabudowie. Skada si on z wielopitrowych apartamentów oddzielonych otwartymi przestrzeniami oraz budynkami jednopitrowymi. Szerokie ulice rozkadaj si tworzc wzory prostoktów. Obszary te czsto ssiaduj z obszarami przemysowymi i komunikacyjnymi lub przeplatane s obszarami bloków mieszkalnych.
SCHEMAT B-5: OBSZAR O WYSOKIEJ ZABUDOWIE.
Obszary przemysowe i komunikacyjne - pokazane na schemacie B-6 - s, ogólnie rzecz biorc, rozmieszczane na lub wzdu gównych szlaków komunikacyjnych i kolejowych w kompleksach miejskich. Starsze kompleksy mog by rozmieszczone w obrbie zwartej i przypadkowej zabudowy lub te w obszarach bloków mieszkalnych. Nowe konstrukcje skadaj si zwykle z niskich pasko zadaszonych fabryk i budynków magazynowych. W ssiedztwie tych obszarów, na caym Wschodzie, s zwykle rozlokowane obszary o wysokiej zabudowie - zapewniajce miejsca zamieszkania dla robotników. Szczególnie wane /krytyczne/ jest rozpoznanie i okrelenie w obrbie tych obszarów urzdze komunikacyjnych. Urzdzenia te, a szczególnie urzdzenia kolejowe tworz sob powan przeszkod dla ruchu wojsk.
SCHEMAT B-6: OBSZAR PRZEMYSOWY I KOMUNIKACYJNY.
Obszar dziaania podczas walki w terenie zurbanizowanym, tak jak i zwyky obszar dziaania, wyznaczany jest przez wyszego przeoonego. Podobnie jak normalny obszar dziaa /AO/, jest on okrelany poprzez gboko, szeroko oraz wysoko /przestrze powietrzna/. Odmiennie jednak ni w zwykym obszarze, obejmuje on równie dziaania w podziemiach. Kanay ciekowe, sutereny, kolej podziemna, przejcia podziemne oraz podziemne zbiorniki i rezerwuary wody - wymuszaj cakowicie odmienne koncentrowanie uwagi podczas analiz. Wysokie budynki dodaj nowego impulsu dla oceny przestrzeni powietrznej - zarówno z perspektywy pól ostrzau, na które pozwalaj, jak i ich wpywu na dziaania powietrzne i obrony powietrznej.
Obszar zainteresowania /AI/ w dalszym cigu opiera si bdzie na koncepcji dowódcy odnoszcej si do dziaania oraz czynników METT-T. Dowódca bdzie jednak musia zwróci szczególn uwag, aby AI obejmowa drogi podejcia i wycofania w gb obszaru zabudowanego oraz poza ten obszar. Szczególna uwaga powinna zosta zwrócona na te drogi, na których wycofanie moe by blokowane przez przeszkody oraz ldujce siy powietrzne. AI powinien równie obejmowa wszystkie moliwe podziemne trasy prowadzce w gb AO dowódcy. Informacje te doprowadz do wykluczenia moliwoci nieoczekiwanego pojawienia si jakich si przeciwnika w obszarze, który zosta ju oczyszczony.
Ocena pola walki musi obejmowa przeanalizowanie si przeciwnika, jakich napotkanie jest przez nas oczekiwane. Dziaania przeciwko bpz przeciwnika bd znacznie róni si od dziaa przeciw lekkiej piechocie, siom powstaczym i grupom terrorystycznym. Kade z nich wymaga bd rónego ugrupowania si oraz stosowania rónej taktyki. Miejscy partyzanci i terroryci stwarzaj swoj obecnoci cakowicie odmienn sytuacj, która wymaga specjalnych technik dziaania. Charakter przeciwnika w poczeniu z analiz sytuacji politycznej okreli w jaki sposób dowódcy uyj posiadane siy w rodowisku miejskim.
Kolejnym wanym punktem rozwaa jest uwzgldnienie faktu, e kade miasto jest inne. Dlatego ocena sytuacji musi zosta przeprowadzona raczej z uwzgldnieniem konkretnych charakterystyk kadego obszaru zabudowanego, ni z uwzgldnieniem ogólnej charakterystyki caego AO. Ocena ta musi te uwzgldni, e miejskie rodowisko walki ogranicza moliwoci dziaania - zarówno wasne, jak i przeciwnika - poprzez ograniczanie moliwoci ogniowych, manewru i blokowania.
W kocu, dokonywana ocena musi uwzgldnia, e w adnej innej formie walki „cinienie bitewne” nie jest tak intensywne. Ciga walka na maych odlegociach, wysokie straty, krótkotrway charakter celi oraz ogie ze strony czsto niewidocznego przeciwnika - wytwarzaj, szczególnie wród szeregowych onierzy oraz dowódców maych jednostek, dotkliwe psychologiczne obcienia i zmczenie psychiczne.
ANALIZA TERENU
Analiza terenu w bitwie /walce/ miejskiej róni si znacznie od tej, która jest prowadzona w terenie otwartym. Chocia wci rozwaanych jest pi wojskowych aspektów terenu, to podobne zasady analizy terenu jak w terenie otwartym nie znajduj zastosowania w terenie zurbanizowanym. Takie graficzne dokumenty opisujce teren jak MCOO równie, zazwyczaj, znajduj niewielkie zastosowanie w obszarze zurbanizowanym. Musz zosta opracowane specjalne graficzne dokumenty terenu. Obejmuj one: wyspecjalizowane „overlays”, mapy oraz plany „pomnoone” przez wyobrani pionow i w terenie. Nie oznacza to, e MCOO z jego opisem terenu nieprzejezdnego, zwalniajcego nasz ruch, terenu kluczowego, przeszkód, dróg obejcia i korytarzy ruchu nie ma adnego zastosowania podczas prowadzenia walki w miecie. Oznacza to raczej, e MCOO musi zosta opracowany na potrzeby walki w terenie zurbanizowanym oraz e koncentracja uwagi podczas analiz terenu musi by szczególnie ukierunkowana na rozwaenie konkretnego oddziaywania terenu zurbanizowanego.
SPECJALNE ROZWAANIA
Mapy wojskowe, stanowice zazwyczaj podstawowe narzdzie do taktycznej oceny terenu, nie zapewniaj wystarczajcego do prowadzenia analiz terenu zurbanizowanego stopnia szczegóowoci. Mapy wojskowe maj te za ma skal i s zwykle zbyt stare aby mogy by uyteczne dla celów bardziej szczegóowych analiz ni ogólna analiza modelu miasta. Podstawowym narzdziem dla analizy terenu zurbanizowanego s standartowe mapy /plany/ miast. Jednak teren zurbanizowany jest dynamiczny. Miasta i miasteczka cigle rozrastaj si, dodawane s nowe struktury miejskie oraz niszczone ju istniejce. Kada mapa danego obszaru, wczajc mapy miast czy plany opublikowane przez miasta, stany lub instytucje rzdowe, bd wobec tego w jakim stopniu nieodpowiednie i przestarzae. Wynika wic z tego, e do pomocy w analizie terenu zurbanizowanego powinna by stworzona „fotomozaika” - do wykorzystania w powizaniu lub zamiast map miasta.
Charakter walki moe radykalnie, w bardzo krótkim czasie, spowodowa dostosowanie /gotowo/ terenu do prowadzenia dziaa w obszarze zurbanizowanym. Incydentalne lub celowe niszczenie struktur miejskich moe zasadniczo zmieni topografi obszaru - szybko niszczc punkty orientacyjne, stwarzajc dodatkowe przeszkody dla ruchu oraz dostarczajc obrocy dodatkowych pozycji obronnych. Poniewa obszary zabudowane rozrastaj si, to zmieniaj si te wzory ulic stwarzajc: obrocy - dodatkowe drogi wycofania i wzmocnienia, a atakujcemu - dodatkowe drogi, które musi zablokowa przeszkodami i elementami manewrowymi aby uniemoliwi przeciwnikowi wycofanie si po nich.
Due znaczenie podczas prowadzenia dziaa w terenie zurbanizowanym maj mapy oraz schematy: systemów kanalizacyjnych, systemów kolei podziemnej i przej podziemnych, podziemnych systemów wodnych, kolei nadziemnej, dróg masowego tranzytu, urzdze uytecznoci publicznej oraz urzdze przeadunkowych i przekanikowych. Systemy kanaów ciekowych i kolei podziemnej zapewniaj infiltracj i drogi podejcia maym jednostkom przeciwnika. Linie kolejowe oraz drogi ocenione jako zapewniajce du przepustowo - zabezpieczaj ruch midzy sektorami miasta, a w ich ocenie wskazane s te rejony, gdzie mona oczekiwa przeszkód dla ruchu. Urzdzenia uytecznoci publicznej s kluczowymi celami dla powstaców i partyzantów miejskich, a ich zniszczenie moe obniy moliwoci bronicych si si. Podczas fazy analizy terenu w IPB obszaru zabudowanego, bd musiay zosta rozpoznane niektóre budynki uytecznoci publicznej. Szczególnie wane s szpitale poniewa prawo wojenne zakazuje ich atakowania - jeli nie s wykorzystywane dla innych celów wojskowych ni zabezpieczenie medyczne. Jeli podczas dziaa w miecie ulegnie zaamaniu C2, to szpitale staj si wówczas wanym ródem zabezpieczenia medycznego dla walczcych si. Plutony, druyny lub pojedyncze sekcje ogniowe czsto pozbawione zostana zabezpieczenia medycznego i dlatego dostpno cywilnych szpitali moe decydowa, czy zraniony onierz /personel/ przeyje, czy nie. Jest to równie prawdziwe w wypadku trwania powsta, partyzantki miejskiej oraz dziaa /akcji/ terrorystycznych. Wiedza na temat lokalizacji szpitali cywilnych, klinik, czy te urzdze chirurgicznych jest szczególnie wana /krytyczna/ podczas zajmowania si ofiarami cywilnymi i wojskowymi.
W czasie prowadzenia dziaa konwencjonalnych i niekonwencjonalnych obiektami duego zainteresowania s te stadiony, parki, boiska sportowe i szkolne. Stanowi one wietne rejony rozmieszczenia ewakuowanej ludnoci cywilnej, centrów przesuchiwania jeców, obszarów medycznej segregacji rannych, a take rozmieszczenia obozów dla jeców wojennych. Te otwarte obszary stanowi równie bardzo dobre miejsca na ldowiska migowców, które mog zosta wykorzystane do uderze powietrznych, ewakuacji medycznej, desantów taktycznych lub dla realizowanego z powietrza C2. Poniewa te obszary czsto rozlokowane s centralnie w obrbie miasta lub jego dzielnicy, to stanowi one wietne rejony dla zabezpieczenia logistycznego oraz stwarzaj warunki do zaopatrywania z powietrza.
Duym zainteresowaniem, szczególnie podczas prowadzenia dziaa niekonwencjonalnych, ciesz si tereny budowlane i handlowe takie jak: tartaki, cegielnie, stalownie i kolejowe stacje przetokowe. S one podstawowym ródem materiaów do konstrukcji przeszkód - jeli brak jest, albo te wystpuj w niewystarczajcej iloci rumowiska i gruzy. Musz one równie zaopatrzy wojska inynieryjne w materiay do wzmocnienia istniejcych ju przeszkód z gruzu oraz w materiay do produkcji jey przeciwpancernych i budowania barykad ulicznych.
Szczególnie wane s równie publiczne anie, urzdzenia kpielowe, baseny oraz zbiorniki i rezerwuary wodne. S one szczególnie uyteczne w tworzeniu miejsc kpielowych dla walczcych onierzy - co pomaga w utrzymaniu morale, szczególnie w sytuacjach wymagajcych od dowódcy szybkiego jego podniesienia. Panujce w miecie warunki czsto powoduj, e onierze szybciej si brudz ni w czasie walki w terenie otwartym. Wymienione urzdzenia dostarczaj nam te alternatywnego róda wody w sytuacji, gdy urzdzenia wodne w miecie zostan zniszczone. Do utrzymania morale mog si równie przyczynia publiczne toalety - ale czsto s one zwizane z systemami uytecznoci publicznej, bdcymi pierwszymi obiektami ataku w dziaaniach konwencjonalnych.
WARIANTY /WZORCE/ OBSZARÓW ZURBANIZOWANYCH
Okrelenie ukadu obszaru zabudowanego bdzie zwykle nastpowao w wyniku przywizania do definitywnego wzorca, który moe by atwo identyfikowany. Analitycy terenu wyróniaj trzy gówne, podstawowe wzorce oraz dwa podstawowe „podwzorce”. Wyselekcjonowanie konkretnego wzorca lub „podwzorca” jest integraln czci procesu analizy terenu zurbanizowanego.
Fenomen „piasty” /centrum, osi, jdra/
Obszar zabudowany czy te obszar „piasty” - jest centralny dla jakiego wzorca obszaru zabudowanego. Mimo, e moe si on róni pod wzgldem rozmiaru, to jego wpyw pozostaje stay. „Piasta” moe suy jako o lub kotwica dla obrony lub jako jaki element w gbi obrony. „Piasta” jest przeszkod, która blokuje poruszanie si naprzód atakujcego. Gdy pozwala na to teren, zwykle jest ona omijana. Gdy siy atakujce przeslizna si /omin/ po przednim skraju tej „piasty, to zostaj naraone na ataki skrzydowe lub te zasadzki wzdu ich nowej osi ruchu do przodu.
Tam, gdzie przylegajcy teren nie nadaje si do dziaa na obejcie, „piasta” moe zosta rozbudowana do silnego, umocnionego punktu obrony. Atak wymaga wtedy znacznego wzrostu si oraz owocuje intensywna walk w terenie zurbanizowanym. Schemat B-7 pokazuje przykad fenomenu „piasty”.
SCHEMAT B-7: PRZYKAD FENOMENU „PIASTY”.
Wzorzec satelitarny
Wzorzec ten skada si z centralnego orodka oraz przylegych, mniejszych i rozproszonych obszarów zabudowanych, rozbudowanych linearnie wzdu czcych je dróg. Drogi czce maj tendencje do zbiegania si w orodku centralnym, a wikszo z nich bierze pocztek od gospodarstw rolnych, lasów, czy te innych dróg. Zwykle tylko pojedyncza, gówna droga bdzie przebiegaa przez orodek centralny. Schemat B-8 to przykad wzorca satelitarnego. Wzorzec ten stwarza moliwoci wzajemnego wspierania si w walce poprzez stworzenie nastpujcych warunków:
dróg zaopatrzenia oraz ewakuacji dla bronicych si si;
dróg wzmocnienia dla bronicych si; dróg i korytarzy podejcia dla atakujcych;
wzajemne wsparcie bronicych si pozycji bojowych;
rónorodnych dróg wyjcia z centralnego orodka dla atakujcych si.
SCHEMAT B-8: PRZYKAD WZORCA SATELITARNEGO.
Wzór sieci
Wzór ten przypomina wygldem wzorzec satelitarny, ale jest on bardziej kompleksowy i urozmaicony. Wzór sieci czy gówne orodki wzorca satelitarnego. Jego elementy, sformowane gownie z miast i miasteczek, s bardziej samowystarczalne i posiadaj mniejsze moliwoci wzajemnego wspierania si - chocia moe istnie gówny orodek. Gówne LOC-s w obrbie sieci s bardziej rozlege ni w satelicie i raczej bardziej przybieraj ksztat prostoktny ni zbieny. Naturalne warunki terenowe w obrbie sieci mog by bardziej zrónicowane ni te znajdujce si w „pojedynczym” terenie satelitarnym.
Wzór sieci powoduje, e atakujce jednostki bd musiay walczy w labiryncie syntetycznej rzeby terenu, który na rzecz obrony stwarzaj przeszkody. Ominicie jest trudne, poniewa przylegajcy teren czsto jest niedogodny do prowadzenia podstawowych rodzajów dziaa. Taki wzór daje obronie moliwo posiadania swojej gbi. Schemat B-9 pokazuje przykad wzorca sieci.
SCHEMAT B-9: PRZYKAD WZORCA SIECI.
„Podwzorzec” linearny
„Podwzorzec linearny” jest podelementem trzech podstawowych wzorców. Linearne ugrupowanie moe formowa jeden lub wicej promieni we wzorcu satelitarnym lub dróg czcych w sieci. Najczciej ich podstawowe rozmieszczenie wynika z tego, e mniej wane orodki cign si wzdu ograniczonych, naturalnych korytarzy terenowych. Wzór ten uatwia rozbudow serii kolejnych, silnie umocnionych pozycji w gbi. Powoduje równie opónienie skanalizowanych si i wymaga wykonywania kolejnych silnych ataków /na kolejne umocnione pozycje/.
„Podwzorzec kawaków ciastka” lub segmentowy
„Podwzorzec” ten moe wystpowa jako podsystem zarówno we wzorcu satelitarnym, sieci jak tez i w obrbie gównego orodka. Jego charakterystyczn cech jest podzielenie terenu zurbanizowanego przez dominujce czynniki terenowe takie jak np. rzeka lub inne sztuczne czynniki - jak np. drogi, linie kolejowe, czy kanay. Wzorzec ten moe mie wpyw na decyzje o wyznaczeniu linii rozgraniczenia lub innych czynników kontroli bd tez na wyznaczenie celów natarcia. „Podwzorzec” ten moe wynika bezporednio z podziau administracyjnego terenu i z nakazanej organizacji. Schemat B-10 stanowi przykad takiego wanie wzorca.
SCHEMAT B-10: PRZYKAD „PODWZORCA KAWAKÓW CIASTKA”.
ODDZIAYWANIE /WPYWY/ WZORCÓW
Oprócz podstawowego „fenomenu piasty” - czyli czynnika blokujcego dziaanie z wzorcami obszarów zabudowanych mog by równie zwizane dodatkowe efekty.
Efekt „lejek - wachlarz”
Efekt te wystpuje szczególnie wtedy, gdy orodek zurbanizowany znajduje si pomidzy takimi elementami terenowymi, które s niewaciwe / niedogodne/ do prowadzenia dziaa zaczepnych. Ruch jednostek w gb obszaru jest kanalizowany i powoduje koncentracj si oraz utrat tempa natarcia. Poza orodkiem wojska zmuszone s do rozejcia si na kierunki lub rozejcia si /rozwinicia/ na ksztat wachlarza - do cakowitego rozwinicia ich potencjau bojowego. Wszystko to faworyzuje obron, poniewa wytwarzany efekt harmonii w jednostkach poruszajcych si przez orodek ogranicza C2 oraz efektywno dziaa. Podobny efekt wystpuje wówczas, gdy atakujce siy zmuszone s do penetrowania sieci miejskiej na wskim froncie, pomidzy poszczególnymi orodkami tej sieci. Schemat B-11 pokazuje przykad efektu „lejek - wachlarz”.
SCHEMAT B-11: PRZYKAD EFEKTU „LEJEK - WACHLARZ”.
Efekt lejka
Moliwa jest koncentracja, kanalizacja i zejcie si si na ksztat lejka - które nie bd powodoway potrzeby natychmiastowego rozejcia si na ksztat wachlarza. Dzieje si tak najczciej wtedy, gdy dane siy napotykaj na swojej drodze zabudow o strukturze linearnej. Ogranicza to liczb i moliwoci manewrowe jednostek, które mogyby zosta wykorzystane w walce przeciwko kolejnym, wystpujcym jeden za drugim orodkom, rodkom - które musz zosta zaatakowane aby osign powodzenie /„sukces”/, a take wymusza wiksz niezawodno rodków ogniowych dalekiego zasigu oraz do prowadzenia ognia poredniego.
WOJSKOWE ASPEKTY TERENU
Teren zurbanizowany analizowany jest na podstawie: piciu wojskowych aspektów terenu, indywidualnej zabudowy oraz wzoru rozoenia ulic, a take z punktu widzenia potrzeb wasnej jednostki okrelonego szczebla. Na przykad brygada moe skupi si na caym miecie, miasteczku lub dzielnicy miasta, podczas gdy batalion lub grupa bojowa moe atakowa blok /kwarta/ domów mieszkalnych, a nawet tylko pojedyncze budynki. Restrykcyjny charakter terenu zurbanizowanego zmusza analityków do rozpatrywania raczej jedynie minimalnego zasigu rodków ogniowych ni ich zasigu maksymalnego - poniewa niektóre rodzaje broni, wysoce efektywne w terenie otwartym, w miecie s bezuyteczne. Poniej opisanych zostanie pi wojskowych aspektów terenu zurbanizowanego zgodnie z picioma wzorcami rozoenia ulic.
Warunki obserwacji i pole ostrzau
Gsta chaotyczna zabudowa
Zasig broni oraz widocznoci rzadko wikszy ni 100m. Wskie ulice ograniczaj moliwoci obrotu wiey czogowej oraz nie pozwalaj na wykorzystanie minimalnego zasigu przeciwpancernych pocisków kierowanych. Budynki oraz wskie ulice ograniczaj wykorzystanie „cikich” rodków walki - strzelajcych ogniem bezporednim. Mae odlegoci obserwacji i prowadzenia ognia wymuszaj ustanawianie maych sektorów ognia bronicym si pododdziaom.
Obszar bloków
Obserwacja i pole ostrzau zwiksza si do 350m i jest w wikszoci obszarów wystarczajca dla cikiej broni do prowadzenia ognia bezporedniego oraz przeciwpancernych pocisków kierowanych. Ulice i tereny otwarte pozwalaj na ustanowienie zwykych ogni wspierajcych. Obserwacj ognia poredniego bd ograniczay liczne wysokie budynki oraz dym. Ognie skrzydowe zwykle mog by przygotowane w zagroonych sektorach oraz w innych otwartych przestrzeniach. Od atakujcych si wymagane bd mae, wskie strefy ataku oraz due zagszczenie tych atakujcych si.
„Rozrzucony” obszar willowy
Zasigi rodków ogniowych w krtych uliczkach czsto ograniczone do mniej ni 250m. Zasig broni znacznie rozszerzaj biegnce prosto segmenty ulic. Budynki, poty, krzaki, ciany oraz inne przeszkody - ograniczaj efektywno broni maego kalibru, przeciwpancernych pocisków kierowanych oraz cikiej broni do prowadzenia ognia bezporedniego. Obroca moe przygotowa wielowariantowe ognie dla wsparcia walki, podczas gdy takich moliwoci pozbawiony jest atakujcy.
Obszar o wysokiej zabudowie
Pomidzy okrelonymi budynkami, zarówno w czasie dziaa obronnych, jak i zaczepnych, moe zosta przygotowany wielowariantowy ogie wspierajcy. Maksymalny zasig rodków ogniowych moe zosta osignity przez rozmieszczenie ich na wyszych pitrach budynków.
Obszar przemysowy i komunikacyjny
Do czsto obszary te usytuowane s na peryferiach miast. Otwarte przestrzenie dostarczaj wietne warunki prowadzenia obserwacji oraz pola ostrzau pokrywajce cay obszar, a take uatwiaj bezporednie wsparcie lotnicze i prowadzenie ognia poredniego. Dym z palcych si skadów paliw moe zmniejszy dokadno ognia.
Osona /maskowanie/ i ochrona /ukrycie/
Gsta, chaotyczna zabudowa
Budynki dostarczaj wspaniaych, licznych ukrytych pozycji dla piechoty i odizolowanych stanowisk dla pojazdów opancerzonych. Grube, wykonane z kamienia lub z cegy mury - oferuj dobr ochron przed ogniem bezporednim. Odpowiedni oson z góry zapewniaj tylko piwnice - poniewa wikszo dachów, sufitów lub podóg wykonana jest z drewna i gipsu. System podziemnych przej daje dobr ochron oraz czsto pozwala na ruch midzy pozycjami bojowymi.
Obszar bloków
Cikie konstrukcje zapewniaj wspania ochron przed ogniem bezporednim i porednim. Budynki wybrane na ukrycia musz jednak zosta ocenione pod wzgldem ich zdolnoci i wytrzymaoci przed zawaleniem si. System podziemny jest zwykle intensywnie rozbudowany i stanowi wietne miejsce na skady oraz zapewnia ochron i zabezpiecza moliwoci manewru. Jeli system podziemny nie jest wykorzystywany, to musi on by blokowany zarówno przeszkodami jak i elementami manewrowymi. Posuwanie si wzdu otwartych dziedziców, podwórz, boisk - moe spowodowa nieszczcie i gdy tylko jest to moliwe powinno by unikane.
„Rozrzucony” obszar willowy
Ograniczon ochron /ukrycia/ i oson daj tutaj ciany, poty, ywopoty i domy. Osona z góry / „dla gów”/ jest rónorodna, ale pozycje w suterenach zwykle dostarczaj wystarczajcego przykrycia przed widocznoci z góry. Konstrukcje budynków czsto uatwiaj maskowanie i daj ograniczon moliwo ukrycia pojazdów opancerzonych.
Obszar o wysokiej zabudowie
Dostarcza on ukry /chroni/ przed ogniem porednim, ale tylko w niewielkim stopniu zabezpiecza przed ogniem bezporednim. Osona /maskowanie/ i ochrona czsto nie s moliwe / „dostpne”/ jeli nie s zabezpieczone ssiednie budynki. Aby przemieci si z jednego budynku do drugiego - siy prowadzce natarcie musz wykorzystywa /stosowa/ silne ognie przykrywajce, dymy oraz szybki manewr.
Obszary /wzy/ komunikacyjne i przemysowe
Zgodnie z charakterem zabudowy, rozproszonymi na duym obszarze budynkami - maskowanie i ukrycie sprztu i ludzi jest tu moliwe jedynie w niewielkim zakresie. Niewiele ukrycia oferuj równie same budynki. Unika naley budynków o ksztacie szop.
Przeszkody
Gsta, chaotyczna zabudowa
Wskie ulice ze stawianymi bezporednio przy nich budynkami uatwiaj budow i tworzenie przeszkód. Zniszczenie tych struktur tworzy cige rumowiska stanowice powan przeszkod.
Obszar bloków
Szersze ulice oraz cikie konstrukcje budynków pomniejszaj znaczenie gruzowisk jako potencjalnych przeszkód. Przeszkody s trudne do stworzenia, jednak, jeeli ju powstan /zostan wykonane/, to s trudne do pokonania lub obejcia - poniewa relatywnie atwo mog one by kontrolowane i bronione /przez prowadzenie na nie ognia/.
„Rozrzucony” obszar willowy
Gruzowiska nie stanowi w tym obszarze znaczcej przeszkody. Wikszo przeszkód na ulicach bdzie atwa do ominicia - chocia w jakim stopniu bd one ograniczay „mobilno” /manewrowo/ wojsk.
Obszar o wysokiej zabudowie
Najefektywniejszymi przeszkodami w tym obszarze s miny umieszczone midzy budynkami. Jeli waniejsze budynki /struktury/ nie zostan cakowicie zniszczone, to gruzowiska nie bd stanowiy w tym obszarze wanego czynnika.
Obszary /wzy/ komunikacyjne i przemysowe
Wane przeszkody w poruszaniu si stanowi: stacje przetokowe, tory kolejowe, drogi na nasypach, rampy, stacje zaadowcze i przeadunkowe, liczne linie wysokiego napicia, kanay, przejazdy kolejowe i drogowe, rurocigi oraz utrudnienia „nad gow”- jak np. dwigi. Pojazdy opancerzone powinny unika, tam gdzie tylko jest to moliwe, stacji przetokowych - poniewa moe doj do uszkodzenia gsienic pojazdów, za obszary te same w sobie dostarczaj obrocy wietnych warunków do prowadzenia ognia. Mogce w tych obszarach wystpowa gruzowiska s zwykle atwe do objazdu.
Teren kluczowy
Przykady terenów kluczowych w obszarach zabudowanych obejmuj:
system przej podziemnych;
system kanaów ciekowych;
podziemny system wodny;
urzdzenia suce do wytwarzania, skadowania oraz przesyania energii i gazu;
stacje telefoniczne /centrale/;
stacje radiowe i telewizyjne;
wane punkty - wzy - dróg kolejowych i tranzytowych;
stadiony, parki, boiska sportowe oraz dziedzice szkó;
wysokie budynki /szczególnie ich dachy/.
Drogi podejcia
Drogi podejcia analizowane s w stosunku do szczebla batalionu i niej, poniewa szczebel batalionu jest najbardziej efektywn si, jaka moe zosta uyta w walce w obszarze zurbanizowanym. Drogi podejcia narzucone s przez wzór danego obszaru zabudowanego oraz realizowane zadanie. Drogi podejcia w obszarze zabudowanym bd rozcigay si na niezwykle wskim froncie i gdy bdzie to moliwe - w celu wsparcia gównego ataku - bd wykorzystywane wszelkiego rodzaju drogi umoliwiajce atakowanie skrzyde i tyów przeciwnika. Schemat B-12 pokazuje typowe szerokoci dróg podejcia dla piciu wzorców obszaru zurbanizowanego.
SCHEMAT B-12: SZEROKOCI DRÓG PODEJCIA.
DROGA PODEJCIA |
SZEROKO [ m ] |
|
150-200 |
|
200-300 |
|
300-400 |
|
300-500 |
|
400-600 |
OPRACOWANIE MCOO OBSZARU ZURBANIZOWANEGO
Gdy dostpne s mapy danego obszaru zurbanizowanego, to na ich podstawie przygotowywane jest MCOO. Tak przygotowywane MCOO ukazuje wzorzec konstrukcji danego obszaru, opisuje znane przeszkody oraz drogi podejcia i korytarze ruchu. MCOO moe te zosta przygotowane w oparciu o mapy fotograficzne danego miasta /zdjcia lotnicze/. Jeeli takie mapy nie dostpne, to powstay w wyobrani analityka obraz obszaru zabudowanego powinien zosta zaopatrzony w przypisy z dostpnymi informacjami. Schematy B-13 i B-14 pokazuj przykady opracowania MCOO obszaru zurbanizowanego.
Jeli jest to celowe, powinna zosta przygotowana oleata /„overlay”/ dróg podejcia i korytarzy ruchu dla podziemnych systemów przej miasta. Jest to wymagane tam, gdzie podziemne systemy /ciekowe, wodne, gazowe, koleje podziemne, parowe czy telefoniczne/ maj na tyle due: wazy, tunele, rurocigi, kanay odpywowe i przepusty - aby moga si przez nie czoga jaka osoba. Oleata powinna pokazywa wymiary tuneli, wazów i przepustów oraz ich przypuszczalny kierunek. Oznakowanie kolorami pomaga w wyrónieniu systemów rónych typów i wymiarów. Gdy jest to moliwe, podpowierzchniowe drogi i korytarze podejcia powinny zosta ocenione pod wzgldem prawdopodobiestwa ich wykorzystania. Schemat B-15 to przykad „overlay” /oleaty/ systemów podziemnych.
SCHEMAT B-13 i B-14: MCOO OBSZARU ZURBANIZOWANEGO.
SCHEMAT B-15: OLEATA SYSTEMÓW PODZIEMNYCH.
ANALIZA POGODY
Analiza pogody dla dziaa w obszarze zurbanizowanym nie róni si w znaczcy sposób od analizy pogody w terenie otwartym. Jednake wystpuje kilka specjalistycznych elementów charakterystycznych dla obszaru zurbanizowanego, które musz zosta uwzgldnione w kalkulacjach.
Deszcz czy topniejcy nieg czsto bdzie powodowa zalanie suteren i systemów podziemnych. Dzieje si tak szczególnie wtedy, gdy automatyczne systemy pompujce, które zwykle utrzymuj poziomy spywajcej wody, zostan pozbawione energii. Deszcz powoduje równie, e kanay burzowe i inne systemy ciekowe s nie do przejcia, lub próba ich pokonania jest naraona na due ryzyko. Do systemów podziemnych zostan spukane przez opady rodki chemiczne. W rezultacie, systemy te bd zawieray o wiele wiksz koncentracj rodków chemicznych ni obszary na powierzchni ziemi - stan si one plamami skae. Efekty te uwydatni si szczególnie wówczas, gdy rodki chemiczne zostan pochonite przez cegy czy te niezabezpieczone hermetycznie wybetonowane ciany cieków.
Wikszo gównych miast rozmieszczona jest wzdu kanaów i rzek. Stwarza to prawdopodobiestwo czstego wystpowania mgy w obszarach pooonych niej. Czsto najbardziej naraone na mgy - z powodu bliskiego pooenia w stosunku do dróg wodnych - s obszary przemysowe i komunikacyjne.
Powszechne jest powstawanie nad miastami zjawiska inwersji - szczególnie nad miastami pooonymi w nisko lecych obszarach lub dolinach rzek. Powoki /warstwy/ inwersyjne zatrzymuj kurz i inne zanieczyszczenia ograniczajc widoczno i czsto powodujc efekt cieplarniany - wzrost temperatur w powietrzu i na ziemi.
Ogrzewanie budynków w czasie zimy oraz odbijanie i absorpcja gorca w czasie lata powoduj, e zarówno w czasie zimy jak i lata obszary zabudowane s cieplejsze ni otaczajce je obszary otwarte. Rónica ta moe siga a 10 - 20* moe zwikszy /„doczy do”/ i tak ju wysokie wymagania wobec logistyki podczas prowadzenia walki w miecie.
Mrony wiatr nie ma tak wyranego znaczenia w miecie. Jednak konfiguracja ulic, szczególnie w obszarze bloków i o wysokiej zabudowie, moe spowodowa kanalizacj wiatru. Powoduje to wzrost oddziaywania siy wiatru na ulice ukadajce si równolegle do kierunku wiatru. Wzgldnie dobrze chronione s ulice przebiegajce poprzecznie do kierunku wiatru.
Podczas prowadzenia dziaa w terenie zurbanizowanym szczególnie due znaczenie ma wpyw wiata dziennego lub jego braku. Noc oraz okresy ograniczonej widocznoci sprzyjaj: zaskoczeniu, przenikaniu, szczegóowemu rozpoznaniu, atakom poprzez odkryte obszary, zajmowaniu bronionych, umocnionych punktów oraz usuwaniu tworzonych przez bronicego si przeszkód. Z drugiej jednak strony, trudnoci w okrelaniu kierunku w nocy, w ograniczonym obszarze - bez punktów orientacyjnych oraz w bliskiej stycznoci z przeciwnikiem - zmuszaj do opracowania i oparcia si na prostych planach manewru, z atwo rozpoznawalnymi celami dziaa.
OCENA /SZACOWANIE/ ZAGROENIA
W ocenie zagroenia w terenie zurbanizowanym wykorzystywany jest ten sam trzystopniowy proces jak w czasie szacowania zagroe dla obszaru otwartego: opracowanie podstawowych danych o zagroeniach, okrelenie moliwoci przeciwnika oraz opracowanie rejestru wzorców /wariantów/ regulaminowych. Jednak wysiek dokonywanej oceny koncentruje si gównie na dziaaniach pododdziaów wielkoci batalionu oraz mniejszych, poniewa jednostki o takiej sile / „tego rozmiaru”/ traktowane s jako najbardziej efektywne w czasie prowadzenia dziaa w terenie zurbanizowanym.
Decyzja o zaatakowaniu jakiego obszaru zabudowanego moe by oparta na rozwaaniach z zakresu taktyki, sztuki operacyjnej oraz polityki i dokonywana jest zwykle na szczeblu armii i powyej. Wojska mog atakowa obszar zabudowany w celu:
zabezpieczenia obiektów politycznych, przemysowych, logistycznych i komunikacyjnych;
zniszczenia bronicych si w obrbie obszaru zabudowanego si;
uzyskania moliwoci przejcia przez ten obszar, jeli nie moe on by ominity.
Jeli uznana zostanie potrzeba obrony obszarów zabudowanych, to organizujce t obron siy zawsze bd dyy do rozbudowania obrony na gbokich przedpolach obszaru zabudowanego - w celu zwizania przeciwnika walk i „zadania mu klski” na podejciach i skrzydach obszaru zabudowanego. Wojska prowadz obron ograniczajc si do dziaa jedynie w obrbie obszaru zabudowanego tylko wtedy, gdy:
siy atakujce przeamuj si przez obron wysunit na przedpola;
dany obszar zabudowany ma szczególnie due znaczenie polityczne, strategiczne i ekonomiczne;
konieczna jest obrona obszaru, który jest portem morskim czy te innym krytycznym /szczególnie wanym/ kompleksem komunikacyjnym lub transportowym.
Zarówno w dziaaniach obronnych, jak i zaczepnych stanowicy zagroenie batalion piechoty zmotoryzowanej - ze wzgldu na jego „wrodzon” mobilno /manewrowo/, osone pancerza oraz moliwo szybkiego przygotowania budynków i innych struktur miejskich do obrony - rozwaany jest jako najbardziej efektywny pododdzia do walki w miecie. Batalion cile wspódziaa z jednostkami innych rodzajów broni, które s mu czasowo podporzdkowane, dostarczaj wsparcia, lub zabezpieczaj jego dziaania. Batalion moe zosta wzmocniony przez inne elementy w zalenoci od otrzymanego zadania lub oczekiwanych warunków dziaania w obszarze zurbanizowanym.
Podczas prowadzenia natarcia batalion piechoty zmotoryzowanej wzmocniony jest kompani czogów, dywizjonem artylerii samobienej do prowadzenia ognia bezporedniego, kompani saperów, chemiczn i sekcj rozpoznawcz. Dodatkowy dywizjon artylerii moe zosta rozmieszczony i wyznaczony do bezporedniego wsparcia ogniem porednim. Zadanie jakie zazwyczaj otrzymuje batalion piechoty zmotoryzowanej znajdujcy si w pierwszym rzucie, na gównym kierunku to:
opanowa redni obiekt na skraju miasta;
atakowa wzdu gównych dróg, aby zabezpieczy obiekty w gbi lub kluczowe urzdzenia.
Schemat B-16 pokazuje regulaminowy wzorzec dla batalionu piechoty zmotoryzowanej, który naciera w pierwszym rzucie na gównym kierunku uderzenia. Batalion naciera w kolumnie.
SCHEMAT B-16: PRZYKAD ATAKU BATALIONU PIECHOTY ZMOTORYZOWANEJ / MRB/ NA OBSZAR ZABUDOWANY /NA GÓWNYM KIERUNKU/.
Drugorzutowe bataliony piechoty zmotoryzowanej równie wzmocnione s czogami, artyleri oraz saperami. Ma to na celu stworzenie moliwoci dokonania szybkiej zmiany pierwszego rzutu - bez koniecznoci dokonywania zmian podporzdkowania pododdziaów wzmocnienia w czasie walki. Zadania jakie zwykle otrzymuje drugorzutowy batalion piechoty zmotoryzowanej to:
wzmocnienie pierwszego rzutu;
pozostawanie w gotowoci do przejcia zada pierwszego rzutu;
zastpienie nieefektywnych w walce jednostek pierwszego rzutu;
zneutralizowanie ominitych pozycji obronnych przeciwnika.
Odwodowe bataliony piechoty zmotoryzowanej przygotowywane s do:
uderzenia poprzez obydwa rzuty w celu wykorzystania saboci obrony;
osony skrzyde;
prowadzenia walki ogniowej oraz oczyszczania gruzowisk, gdy zajdzie taka potrzeba.
Z kompanii piechoty zmotoryzowanej mog zosta utworzone grupy szturmowe. Kompanie prowadzce atak na gównym kierunku uderzenia wzmacniane s plutonem czogów, bateri artylerii, pododdziaami wojsk obrony przeciwchemicznej i miotaczy ognia oraz plutonem saperów. Do kompanii wykonujcych gówne zadania czsto przydzielane bd równie batalionowe rodki przeciwpancerne.
Przydzielone elementy s nastpnie dalej przydzielane do plutonów - tak, aby kady pluton mia przynajmniej jeden czog lub rodek artyleryjski oraz jakie wsparcie inynieryjne. Wzmocnienie to pozwala na decentralizacj dziaa lub niezaleno poszczególnych plutonów w czasie opanowywania poszczególnych obiektów. Schemat B-17 pokazuje regulaminowe ugrupowanie / „konfiguracj”/ plutonu zmotoryzowanego w czasie prowadzenia ataku na umocniony punkt w miecie.
Podczas prowadzenia obrony batalion piechoty zmotoryzowanej broni si jako cz wikszej jednostki - wielkoci puku. Moe on broni si w rejonie gównego wysiku obrony lub na pomocniczej drodze podejcia przeciwnika. Batalion moe stanowi element pierwszego lub drugiego rzutu lub moe te znajdowa si w odwodzie.
Batalion piechoty zmotoryzowanej na gównej drodze podejcia przeciwnika /w rejonie gównego wysiku obrony/, w pierwszym rzucie - bdzie:
odpiera atak gównych si przeciwnika;
zadawa decydujce straty atakujcym siom, aby zapobiec przerwaniu si czogów i piechoty.
Jeli atakujce siy zaczynaj si przebija, to batalion piechoty zmotoryzowanej musi im zada maksymalne straty, zatrzyma ich dalsze posuwanie si naprzód oraz stworzy dogodne warunki do przeprowadzenia kontrataku. Bataliony piechoty zmotoryzowanej bronice si w pierwszym rzucie przydzielony maj wszy front obrony oraz otrzymuj wiksze wzmocnienie ni bataliony drugiego rzutu. Bataliony pierwszego rzutu wspierane s przez ca grup artylerii puku.
Tak jak to przedstawiono na schemacie B-18, batalion piechoty zmotoryzowanej znajdujcy si w drugim rzucie lub na drugorzdnej drodze podejcia przeciwnika:
zabezpiecza przed oskzydleniem i uderzeniem na tyy;
utrzymuje bronione pozycje;
powstrzymuje dalsze poruszanie /rozprzestrzenianie/ si naprzód si przeciwnika, które wamay si w gb obszaru obrony;
przeprowadza kontrataki aby odtworzy przedni skraj obrony pierwszorzutowych batalionów.
Rola odwodów polega na:
wzmocnieniu lub zamianie batalionów pierwszego rzutu;
zamkniciu wyomów spowodowanych uyciem przez przeciwnika broni masowego raenia /chemicznej lub nuklearnej/;
utrzymaniu obiektów w gbi, które maj ywotne znaczenie dla caej obrony;
gaszeniu lub powstrzymywaniu rozprzestrzeniania si poarów zagraajcych lub ograniczajcych moliwoci dziaania si wasnych;
zapewnieniu bezpieczestwa obszarom tyów, przeciwdziaaniu siom powietrzno-desantowym, które mog by desantowane w tych obszarach.
Obrona batalionu piechoty zmotoryzowanej generalnie organizowana jest w dwa rzuty, aby zapewni wiksz gboko oraz odwody. Kompanijne punkty oporu /„umocnione”/ przygotowane s do obrony okrnej i stanowi podstaw batalionowej pozycji obronnej /rejonu obrony/. Odwód rozmieszczony jest w osobnym umocnionym punkcie. W lukach pomidzy poszczególnymi punktami oporu zlokalizowane s zasadzki. Rejony rozmieszczenia tyów wybrane s w taki sposób, aby wykorzysta maskowanie i ukrycia jakich dostarczaj obszary zabudowane. Rozbudowywane s pozorne punkty oporu, aby wprowadzi przeciwnika w bd. Ponadto tworzone s pozycje do zabezpieczenia i obrony wej „do” i wyj „z” systemów podziemnych. W przodzie przed pozycjami obronnymi pierwszego rzutu przygotowywane s pozycje ubezpiecze. Schemat B-19 stanowi przykad regulaminowego rozmieszczenia pododdziaów i punktów oporu /umocnionych/ w obrbie obszaru bronionego przez batalion.
Kompania dziaajca w obszarze zabudowanym moe broni kilku budynków - przy wzajemnym wsparciu ogniowym lub pojedynczego, duego budynku. Kady pluton broni jednego lub dwóch budynków, bd te jednego, dwóch piter w pojedynczym budynku.
Kad pozycj obronn stanowi punkty oporu /umocnione/. Przygotowywane s one zazwyczaj w solidnie skonstruowanych budynkach, na skrzyowaniach, przy wejciach do publicznych parków i placów lub w rejonach przylegajcych do mostów. System ognia skoordynowany jest midzy budynkami stanowicymi umocnione punkty, a pomidzy i w obrbie pozycji obrony rozbudowywane s transzeje komunikacyjne. W lukach midzy pozycjami obrony oraz tymi strukturami miejskimi, których utrudnienia dla prowadzenia efektywnego ognia s zneutralizowane - organizuje si zasadzki.
Aby utrzyma nieprzerwany ruch oraz aby obniy straty ponoszone podczas prowadzenia walki w obszarze zabudowanym, kadzie si nacisk na dziaanie w nocy. Nocne dziaania w obszarze zabudowanym prowadzone s w celu:
ominicia lecych na zewntrz wiosek, które czsto wykorzystywane s jako pozycje obronne;
zajcia obiektów na skraju obszaru zabudowanego, stanowicych podstaw wyjciow do prowadzenia dalszych dziaa - jeli wymagane jest prowadzenie ataku przez teren otwarty;
prowadzenia ataku w poprzek szerokich ulic, parków, midzy budynkami;
opanowania silnie bronionych punktów umocnionych;
zniszczenia przeszkód, które s dobrze przykryte ogniem i chronione minami;
wykorzystania sukcesów walki dziennej poprzez stay nacisk na obron.
Pododdziay rozpoznania bd próboway rozpozna obiekty nocnego ataku - aby uzyska informacje potrzebne do skierowania atakujcych si na te okrelone obiekty. Grupy szturmowe zwykle atakuj w jednym rzucie z pododdziaami uytymi w „linii bojowej”. A do chwili wykrycia szturmu wstrzymywane jest prowadzenie ognia wspierajcego. Po wykryciu szturmu artyleria owietla obiekt ataku oraz wraz z przydzielonymi czogami wspiera natarcie poprzez obezwadnianie obrony ogniem bezporednim.
Jeli nie jest moliwe osignicie zaskoczenia, wówczas nocne ataki moe poprzedza bezporedni ogie czogów i artylerii. Artyleria i modzierze izoluj obiekt ataku aby zapobiec jego wycofaniu lub wzmocnieniu. Owietlenie wykorzystywane jest w celu: ukierunkowania zaprzyjanionych, owietlenia obiektu i olepienia noktowizorów.
Podobna ocena zagroenia realizowana jest dla LIC w czasie COIN obszaru zurbanizowanego, dziaa przeciwpartyzanckich i antyterrorystycznych.
Aby pokaza potencjalne dzielnice i obszary, znajdujce si bezporednio w ssiedztwie walczcych wojsk zaprzyjanionych, gdzie naley liczy si z oddziaywaniem wrogo nastawionej ludnoci - przygotowywane s oleaty statusu ludnoci cywilnej dla danego miasta. Przygotowywane s równie oleaty pokazujce kryjówki powstaców i terrorystów, ich kwatery gówne, dowództwa, znane obszary dziaania, punkty kontaktowe oraz ich róda dostaw broni. Oleaty te musz zawiera budynki o których wiemy lub w stosunku do których oczekujemy, e bd tam rozmieszczone skady adunków wybuchowych, amunicji, czy te broni.
Podczas rozpatrywania dróg podejcia oraz LOC-s powstaców i terrorystów szczególnie rozway naley moliwe do wykorzystania przez te siy trasy podziemne. Kanay ciekowe, przejcia podziemne, tunele, sutereny, piwnice i zbiorniki - stwarzaj terrorystom i powstacom dogodne warunki do manewrowania / „duej mobilnoci”/, maskowania, osony oraz rozmieszczenia skadów. Biegnce na nasypach linie kolejowe, przejcia dla pieszych nad jezdni, szczyty dachów, wyjcia poarowe, balkony i drabiny ewakuacyjne zabezpieczaj manewr i oson oraz mog suy jako stosunkowo dobre pozycje do prowadzenia ognia, w tym - dla snajperów.
Chocia dla dziaa partyzantów miejskich i terrorystów nie opracowuje si regulaminowych wariantów /wzorców/, to analiza ich zasad dziaania ujawni jakie s podstawowe cele tych grup partyzanckich i terrorystycznych oraz w jaki sposób s one realizowane. Po okreleniu zasad dziaania tych grup mog zosta opracowane SITMAP-s dla dziaa powstaczych - wskazujce prawdopodobne cele sabotau, porwa czy zamachów, miejsca zasadzek oraz zamachów bombowych. Podczas opracowywania tych SITMAP-s jako gówne cele powstaców i terrorystów powinny zosta wzite pod uwag nastpujce obiekty:
elektrownie oraz urzdzenia przesyowe energii;
urzdzenia wytwarzajce gaz oraz miejsca magazynowania gazu;
systemy pomp wodnych i ciekowych oraz centrale kontrolujce;
centrale i urzdzenia telefoniczne;
stacje radiowe i telewizyjne.
SCHEMAT B-17: PRZYKAD ATAKU PLUTONU ZMOTORYZOWANEGO /MRP/ NA UMOCNIONY PUNKT W MIECIE.
SCHEMAT B-18: PRZYKAD BATALIONU PIECHOTY ZMOTORYZOWANEJ NA DRUGORZDNEJ I GÓWNEJ DRODZE PODEJCIA /GÓWNYM I POMOCNICZYM KIERUNKU ATAKU/.
SCHEMAT B-19: OBSZAR OBRONY BATALIONU.
INTEGRACJA ZAGROE
Integracja zagroe dla dziaa w obszarze zurbanizowanym wykonywana jest poprzez opracowanie wariantów sytuacji, przebiegu dziaa oraz DST - w czasie sytuacji konfliktowych o redniej i duej intensywnoci. Podczas LIC-s i dziaa terrorystycznych DST zwykle nie jest opracowywana. Moe zosta przygotowany wzorzec /wariant/ wsparcia decyzji, który zestawia moliwoci powstaców i terrorystów z ich potencjalnymi dziaaniami. Jednak naley podkreli, e wskazówki na temat aktywnoci terrorystów czy powstaców niekoniecznie musz w takim przypadku odpowiada ich rzeczywistym dziaaniom. Moliwe jest przygotowanie wariantu dla potencjalnych dziaa powstaczych i terrorystycznych, który bdzie zawiera rónorodne wskazówki dotyczce moliwych dziaa, ale nie bdzie zawiera adnych rzeczywistych dziaa. Równie moliwe i cakiem normalne jest take nie posiadanie, przed rozpoczciem okrelonej operacji, adnych wskazówek na temat tej dziaalnoci /terrorystycznej/ lub te odniesienie widocznych wskazówek do niewaciwego celu lub obszaru.
Warianty sytuacji dla dziaa konwencjonalnych, jak np. warianty regulaminowe, koncentruj si na batalionie jako podstawowym szczeblu prowadzcym walk w obszarze zabudowanym. Jednak moe okaza si konieczne opracowanie wariantów sytuacji take dla niszych szczebli - do si wielkoci plutonu. Rzeczywisty szczebel si opisanych w wariancie sytuacji zalea bdzie od realnych warunków dziaania oraz od zadania wykonywanego przez pododdzia zaprzyjanionych.
Podczas prowadzenia dziaa zaczepnych batalion piechoty zmotoryzowanej atakuje poprzez serie miaych, gwatownych uderze wzdu przynajmniej jednej gównej drogi /gównego kierunku/ oraz jednej drogi pomocniczej - aby zabezpieczy zdobycie wyznaczonych obiektów ataku. Jeli opór nie jest silny budynki nie s zdobywane czy te przeszukiwane. Ominite punkty oporu przeciwnika pozostawiane s kolejnym wasnym rzutom poruszajcym si za pierwszym rzutem. Jeli pierwszy rzut zostaje zatrzymany lub tempo jego natarcia zostaje znacznie spowolnione, mog zosta wprowadzone do walki kolejne rzuty lub odwody - które omijaj uwikane w walce siy, aby kontynuowa natarcie w kierunku zasadniczego obiektu ataku. Schematy B-20 i B-21 stanowi przykady wariantów sytuacji dla natarcia wzdu drogi gównej i drugorzdnej oraz dla dziaa obejcia.
Dziaania obronne w terenie zurbanizowanym oparte s na tworzeniu ugrupowania skadajcego si z kompanijnych i plutonowych punktów umocnionych. Wariant sytuacji w obronie koncentruje si zarówno na blokach jak i domach mieszkalnych stanowicych umocnione punkty dla pojedynczych plutonów i druyn - punkty oporu w kadym domu lub na kadym pitrze pojedynczego budynku /obiektu/. Te umocnione punkty ustawione s czoem do gównych dróg podejcia oraz do moliwych dróg oskrzydlenia. Punkty umocnione dla drugiego rzutu bd zazwyczaj usytuowane w taki sposób, aby zarówno zabezpieczy drogi podejcia, jak te zatrzyma dalsze rozprzestrzenianie si si przeciwnika. Schemat B-22 pokazuje przykad wariantu sytuacji batalionu piechoty zmotoryzowanej w obronie. Zauwamy, e front i gboko obrony stanowi tylko cz tych elementów obrony jaka jest organizowana w terenie otwartym.
Wariantowanie sytuacji dla dziaa powstaczych i terrorystycznych musi uwzgldnia rónorodno dziaa prowadzonych równoczenie w obrbie danego obszaru. Niektóre z nich mog by dziaaniami dywersyjnymi realizowanymi w celu odwrócenia uwagi od zasadniczych obiektów dziaa. O wiele czciej prowadzone s one po to, aby zmusi dowódców zaprzyjanionych do zajmowania si naraz kilkoma incydentami, stwarzajc w ten sposób wraenie, e dowódcy ci nie s zdolni do panowania nad dan sytuacj.
Warianty przebiegu dziaa dla walki w miecie musi by cile przywizane do terenu, poniewa przywizanie NAI-s do rzeczywistych wydarze ogranicza wiele moliwoci dziaania w terenie zurbanizowanym niekorzystnie wpywajcym na manewr /tempo ruchu/.
Podczas prowadzenia dziaa zaczepnych przez przeciwnika wariantowanie przebiegu dziaa musi skoncentrowa si na okreleniu dróg ataku przeciwnika, gdzie i kiedy prawdopodobnie zostanie wprowadzony do walki drugi rzut oraz w jaki sposób drugi rzut bdzie próbowa obej zatrzymane elementy pierwszego rzutu. Poniewa pojedyncze budynki mog stanowi sob NAI-s, to NAI-s mog znajdowa si znacznie bliej siebie ni w terenie otwartym. Speniaj one jednak te same funkcje potwierdzenia lub zaprzeczenia danego przebiegu dziaa przeciwnika i su jako podstawa do ukierunkowania wysiku zbierania informacji /danych z rozpoznania/. Siy znajdujce si w bezporedniej stycznoci z przeciwnikiem, przekraczajcy lini stycznoci zwiadowcy, patrole, agenci, szperacze oraz oficerowie przesuchujcy jeców - czsto, w czasie walki w obszarze zabudowanym, s najbardziej efektywnymi elementami dostarczajcymi informacje, chocia istotnym czynnikiem jest tu terminowo. Wraz z lotnictwem rodki te s podstawowymi, które trzeba bra pod uwag podczas opracowywania NAI-s dla dziaa w obszarze zabudowanym. Schemat B-23 to przykad wariantu przebiegu dziaa w obszarze zabudowanym dla ataku przeciwnika.
DST-s dla prowadzenia dziaa w obszarze zabudowanym musz by bezporednim rezultatem procesu gier wojennych. Podobnie jak w przypadku wariantów sytuacji oraz przebiegu dziaa DST-s dla dziaa w obszarze zabudowanym zwykle zajmowa si bdzie obszarem mniejszym ni 1000m2. Poniewa zwykle jest to obszar relatywnie may i zajmuje si dziaaniami prowadzonymi w wyjtkowo wolnym tempie, dlatego te te DST-s w kluczowych decyzjach jedynie w nielicznych wypadkach polega bd na TPL-s. Chocia, przekraczanie ulic biegncych w linii prostopadej do osi natarcia moe sta si wanie TPL-s. Skrzyowania ulic, obszary otwarte, czy te pojedyncze budynki mog suy jako DP-s, szczególnie wtedy, gdy wzór ulic nie jest prostoktny. DP-s musz uwzgldnia wolniejsze tempo dziaa w terenie zurbanizowanym, oraz nie mog by umieszczane, w czasie prowadzenia natarcia, ani zbyt daleko, ani zbyt blisko TAI do których zostay przywizane.
Szczególnie wane /krytyczne/ jest przygotowanie DST przeciwnika dla prowadzenia dziaa w obszarze zurbanizowanym. Restrykcyjna natura terenu ogranicza swobod prowadzenia dziaa w obszarze zurbanizowanym do takiego rozmiaru, e dowódca musi by w stanie ju na pierwszy rzut oka okreli opcje dziaania przeciwnika. Jeli jest to moliwe, to DST przeciwnika powinno zosta opracowane jako oleata dla DST zaprzyjanionych lub na DST zaprzyjanionych. Moliwe jest równie opracowanie poczonej DST si zaprzyjanionych i przeciwnika oraz czynników dziaania z decyzjami i przeciwdziaaniami przywizanymi do punktów, przebiegu dziaa oraz TPL-s. Poniewa w celu uzyskania zaskoczenia w terenie zurbanizowanym silnie akcentowane s dziaania nocne, dlatego te analityk musi wzi pod uwag opracowanie oddzielnych DST-s dla dziaa prowadzonych w nocy i w dzie. Czynniki, które naley bra pod rozwag gdy istnieje potrzeba opracowania DST-s dla dziaa nocnych, to:
przenikanie;
wzmoone rozpoznanie;
ogólnie wiksze tempo i gwatowno uderze;
oparcie si na poruszaniu si ukradkiem i owietleniu.
Schemat B-24 pokazuje przykad DST zaprzyjanionych /atak przeciwnika/. Schemat B-25 to przykad DST dla dziaa przeciwnika.
SCHEMAT B-20: PRZYKAD ATAKU BATALIONU PIECHOTY ZMOTORYZOWANEJ W OBSZARZE ZABUDOWANYM.
SCHEMAT B-21: PRZYKAD WYKORZYSTANIA DRUGIEGO RZUTU PO ZWIZANIU WALK PIERWSZORZUTOWYCH PODODDZIAÓW /OBEJCIE/.
SCHEMAT B-22: PRZYKAD WZORCA /WARIANTU/ SYTUACJI BATALIONU PIECHOTY ZMOTORYZOWANEJ W OBRONIE.
SCHEMAT B-23: PRZYKAD WARIANTU /WZORCA/ ZDARZE W OBSZARZE ZABUDOWANYM.
SCHEMAT B-24: PRZYKAD DST ZAPRZYJANIONYCH
/ATAK PRZECIWNIKA/.
SCHEMAT B-25: PRZYKAD DST PRZECIWNIKA.
Zacznik C: PROCES IPB W OBRONIE POWIETRZNEJ, PRZECIWLOTNICZEJ I DZIAANIACH POWIETRZNYCH
Wspóczesne pole walki rozwaane musi by w trzech wymiarach: gbokoci, szerokoci oraz w wymiarze przestrzeni powietrznej. Tradycjonalnie, rozwaane podczas prowadzenia dziaa i uwydatniane w procesie IPB s - szeroko i gboko. Jednak - wzrastajce zagroenie ze strony lotnictwa przeciwnika, dziaa powietrzno-desantowych, powietrzno-szturmowych i SPECNAZU, w poczeniu ze wzrastajcym opieraniem si zaprzyjanionych na wsparciu lotniczym i mobilnoci /manewrowoci/ jakie oferuje lotnictwo - wymusio konieczno postrzegania pola walki w trzecim wymiarze, w wymiarze przestrzeni powietrznej.
Historycy zawsze traktowali powietrzne pole walki jako najtrudniejszy do analizy - z powodu przemijajcej i krótkotrwaej natury wydarze w nim zachodzcych. zanim nastpi rozwój lotnictwa, pola bitew rozpatrywane byy zawsze w kategoriach kilometrów kwadratowych. Po wczeniu do arsenaów wojennych samolotów i migowców, pola bitew musz by obecnie widziane w kategoriach kilometrów szeciennych. Przestrze powietrzna sama w sobie nie posiada adnych punktów orientacyjnych ukierunkowajcych analityka, a wszystkie dowody /lady/ powietrznej aktywnoci zostaj wymazane w cigu sekund od momentu, gdy dane wydarzenia miay miejsce. Analiza przestrzeni powietrznej musi wic dowizywa wydarzenia powietrzne w odniesieniu do czasu oraz do ziemi. Spenienie tych wymaga - ustanowienia NAI-s, TAI-s oraz DP-s dla dziaa powietrznych - czsto napotyka na due trudnoci. Szczególnie wane jest równie, aby w prowadzonych analizach przestrzeni powietrznej uwzgldni puapy maksymalne oraz minimaln wysoko dziaania - zarówno lotnictwa migowcowego jak i skrzydowego, a take maksymalny efektywny zasig systemów broni obrony powietrznej.
Dla IPB przestrzeni powietrznej podstawowe znaczenie ma szczegóowa wiedza o profilach ataku samolotów i migowców - chocia teren i pogoda take bd w jakim stopniu dyktoway dostpne drogi podejcia. Drogi podejcia dla migowców szturmowych stosujcych profil ataku „nisko - nisko - wysoko”, bd si znacznie róni od tych jakie wykorzystuj szybkie samoloty myliwsko - bombowe atakujce tym samym profilem. Te same drogi podejcia bd si róniy jeszcze bardziej, jeli samoloty myliwsko bombowe zmieni profil ataku na „wysoko - wysoko - nisko”. Analityk i dowódca musz by przenikliwie wiadomi, e pomimo obecnego stanu rozwoju lotnictwa równie musz w swoich rozwaaniach uwzgldnia teren. Profile ataku zostay wypracowane po to, aby stworzy lotnictwu konkretna przewag.
Poniewa dowódcy zmuszeni s do analizy wszystkich aspektów dziaania lotnictwa, dlatego musz oni by wiadomi /zna/ moliwoci i ograniczenia - wasne oraz przeciwnika - w zakresie: transportu powietrznego, dziaa powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych, przenikania droga powietrzna oraz obrony powietrznej. Otrzymuj oni w tym zakresie konkretne wsparcie od oficerów obrony powietrznej na wszystkich szczeblach i poziomach.
Suc jako koordynator IPB zwizanego z obron powietrzn na wszystkich szczeblach dowodzenia, G-2 lub S-2 musi w duym stopniu polega na oficerach obrony powietrznej i lotnictwa - aby uzupeni posiadana wiedze o moliwociach lotnictwa i wykorzystaniu jednostek obrony powietrznej. Jest tu szczególnie wane, aby zarówno oficerowie obrony powietrznej, jak i lotnictwa posiadali przynajmniej ten sam poziom wiedzy na temat IPB, jak G-2 lub S-2 na temat ich obszarów dziaania. Bardzo wane /krytyczne/ jest te, aby zarówno personel obrony powietrznej, jak i rozpoznania posiada ten sam zasób wiedzy o zagroeniu powietrznym oraz aby personel lotnictwa i rozpoznania by w jednakowym stopniu poinformowany na temat zagroe ze strony obrony powietrznej przeciwnika. Szczególnie wane jest, aby oficerowie obrony powietrznej i lotnictwa brali udzia w procesie integracji IPB w sztabie, w rejonie stanowiska dowodzenia danej jednostki, oraz aby uczestniczyli w procesie precyzowania analiz przestrzeni powietrznej i dziaa w powietrzu.
IPB dla obrony powietrznej, bezporedniego wsparcia lotniczego i innych dziaa zwizanych z przestrzeni powietrzn ani nie s trudniejsze, ani nie róni si znacznie od IPB dla innych rodzajów dziaa - pod warunkiem, e cay ten wysiek prowadzony jest poprzez wnikliwe zrozumienie tego trzeciego wymiaru pola walki. Podstawowy proces pozostaje wci taki sam. Jednak koncentracja uwagi musi przesun si w taki sposób, aby obj „zaangaowan” przestrze powietrzn oraz bardzo pynn natur rodowiska przestrzeni powietrznej. IPB trzeciego wymiaru pola walki stanowi zaledwie jedn cz ogólnego obrazu IPB. Wane jest aby pamita, e IPB dziaa powietrznych nie moe by traktowane jako osobny produkt od IPB dziaa naziemnych. W wypadku zagroenia, rodki powietrzne bd wykorzystywane w celu uzupenienia dziaa wojsk ldowych. IPB dziaa ldowych i powietrznych uzupeniaj si wzajemnie i musz by ze sob integrowane.
OCENA OBSZARU POLA WALKI
Ocena powietrznego wymiaru pola walki prowadzona jest z innego punktu widzenia ni ocena prowadzona dla IPB dziaa naziemnych. Cakowicie inny wpyw na dziaania lotnictwa ma teren i pogoda. Jest to szczególnie widoczne w wypadku rozpatrywania wpywu pogody. Siy przeciwnika które musz zosta ocenione w stosunku do pogody, terenu i wasnych zada obejmuj: lotnictwo /samoloty i migowce/, systemy broni obrony powietrznej, systemy pocisków „powietrze - ziemia” i leccych z prdkoci przelotow /typu CRUISE/, jednostki powietrzno-desantowe i powietrzno-szturmowe oraz siy specjalnego przeznaczenia. Dowódca oraz sztab rozpoznania, w czasie przeprowadzania analizy przestrzeni powietrznej, musi dy tez do rozwaenia moliwoci systemów pocisków taktycznych przeciwnika klasy „ziemia - ziemia”, poniewa w wikszoci na systemy te maja wpyw te same czynniki ograniczajce dziaania jak w przypadku lotnictwa i systemów artylerii obrony powietrznej.
Dowódca musi równie oceni moliwoci dziaania w obrbie rodowiska pola walki wasnych systemów obrony powietrznej, lotnictwa oraz systemów typu CRUISE. Ze wzgldu na wasn przewag technologiczn /negowan w pewnym stopniu przez najnowsze samoloty przeciwnika/ oraz lepsze wyszkolenie pilotów i zaóg zaprzyjanionych - co w konsekwencji zwiksza moliwoci tych systemów w stosunku do zagraajcym nam, porównywalnych systemów przeciwnika - ocena ta jest bardziej kompleksowa.
Chocia dowódcy musz interesowa si zagroeniem powietrznym w szerokim zakresie, to ich uwaga w najwikszym stopniu bdzie koncentrowaa si na organicznych, powietrznych rodkach dywizji, armii i frontów przeciwnika. Wspierajce dziaania przeciwnika rodki szczebla operacyjnego i strategicznego - z Armii Powietrznych oraz rodki podlegajce Naczelnemu Dowódcy - bd rozwaane tylko wtedy, jeli zostana wykorzystane w celu wsparcia dziaa operacyjno - taktycznych. Bd one jednak zawsze rozpatrywane podczas analizy przestrzeni powietrznej na operacyjnym szczeblu dowodzenia.
Trzeci wymiar pola walki obejmuje powietrzny AO oraz powietrzny AI. Powietrzny AO, podobnie jak ldowy AO, jest obszarem w którym dowódcy powierzona jest wadza oraz odpowiedzialno za dziaania militarne. Jeli rozwaane jest rozmieszczenie systemów bazujcych na ziemi, wówczas jest on identyczny jak ldowy AO - ogranicza go jedynie, gdy rozwaana jest rzeczywista przestrze powietrzna, maksymalna i minimalna wysoko dziaania samolotów oraz maksymalny efektywny zasig i wysoko zasigu rodków walki obrony powietrznej.
Powietrzny AI jest zwykle znacznie wikszy ni naziemny AI, poniewa samolot ma moliwo pokonywania w krótkim czasie wielkich odlegoci. Powietrzny AI rozszerza si ku górze do maksymalnego puapu praktycznego samolotów przeciwnika oraz do maksymalnej wysokoci skutecznego oddziaywania systemów broni obrony powietrznej przeciwnika. Powietrzny AI moe równie rozciga si tak daleko jak daleko mieszcz si lotniska przeciwnika oraz do maksymalnego zasigu systemów pocisków przeciwnika klasy „ziemia - ziemia”. Schemat C-1 pokazuje powietrzny AO i AI. Schemat C-2 pokazuje maksymaln skuteczn wysoko oddziaywania sowieckich systemów pocisków „ziemia - powietrze”.
SCHEMAT C-1: POWIETRZNY AI i AO.
SCHEMAT C-2: EFEKTYWNA WYSOKO ODDZIAYWANIA SOWIECKICH SYSTEMÓW POCISKÓW ZIEMIA-POWIETRZE.
ANALIZA TERENU
Analiza terenu prowadzona dla wsparcia dziaa obrony powietrznej, przeciwlotniczej i innych dziaa zwizanych z przestrzenia powietrzn znacznie róni si od analiz terenu prowadzonych dla dziaa ldowych. Analityk zajmuje si rodowiskiem, które rozciga si kilka tysicy metrów powyej ziemi oraz siami których mobilno ogranicza jedynie ich zdolno do dziaania w obrbie tego rodowiska. Charakter przestrzeni powietrznej nie powoduje wyeliminowania potrzeby prowadzenia analizy terenu, poniewa samoloty i elementy obrony powietrznej wci bd próboway wykorzysta ten teren dla wasnych korzyci. W rzeczywistoci, prawdopodobnie z du precyzj mona powiedzie, e analiza trzeciego wymiaru /przestrzeni powietrznej/ polega w takim samym stopniu na analizie terenu jak w czasie analiz ldowego IPB.
Standartowe wojskowe mapy topograficzne nie s zwykle rozwaane jako odpowiednie dla innych ni najbardziej podstawowych analiz przestrzeni powietrznej. Standartowe mapy topograficzne o skali 1:50 000 s najbardziej uyteczne, jeli analizowane s moliwoci jakiego samolotu: podejcia, wykrycia i nawizania kontaktu bojowego z celem. Analiza ta prowadzi do okrelenia drogi podejcia samolotu do celu. Szczegóowa analiza powietrznych dróg podejcia /z bazy lotniczej do najbliszego ssiedztwa celu/ czy te powietrznych korytarzy ruchu przeciwnika powinny by prowadzone przy uyciu standartowych map w skali 1:250 000 - ze specjalnie stworzonych do tego celu „Map Dziaa Poczonych” /JOG/. S one dostpne w seriach produkcyjnych: JOG-R /systemy radarowe/, JOG-A /przestrze powietrzna/ i JOG-G /ld/. Szczególnie:
JOG-R traktowana jest jako najbardziej odpowiednia i jest preferowanym elementem graficznym do graficznej analizy przestrzeni;
JOG-A preferowana jest gdy nie jest dostpna JOG-R;
JOG-G nie odpowiada w wystarczajcym stopniu potrzebom zwizany z prowadzeniem analiz przestrzeni powietrznej i powinna by wykorzystywana jedynie wtedy, gdy nie ma moliwoci pozyskania JOG-R, JOG-A lub map kontroli ruchu powietrznego.
Ze wzgldu na ograniczenia produkcyjne Kartograficznej Agencji Obrony /DMA/, graficzne serie JOG-s nie s dostpne dla wszystkich potencjalnych obszarów dziaa. Jednostki którym przyjdzie dziaa w obszarach, dla których JOG-s s niedostpne, powinny - w celu prowadzenia analiz przestrzeni powietrznej - uzyska przez kanay DMA lub lotnicze niestandardowe mapy w skali 1:200 000 z kontroli ruchu powietrznego. Pod adnym pozorem nie powinny by wykorzystywane do analiz przestrzeni powietrznej niestandardowe lotnicze mapy nawigacyjne.
Podczas prowadzenia analiz przestrzeni powietrznej, podobnie jak w wypadku IPB dziaa ldowych, sztab rozpoznania uzyskuje pomoc od sekcji inynieryjnych zajmujcych si terenem. Jednake pomoc ta musi zosta pomnoona przez wysiek personelu innych komórek funkcjonalnych - przy wykazaniu penego zrozumienia istoty zagroenia powietrznego, dziaania systemów obrony powietrznej oraz technik bezporedniego wsparcia lotniczego.
Takiego dodatkowego wsparcia udziela: oficer obrony powietrznej, oficer lotnictwa, oficer lotnictwa z G-3 dywizji lub korpusu - Dywizyjnego Elementu Zarzdzania Przestrzeni Powietrzn /DAME/ i Korpunego Elementu Zarzdzania Przestrzeni Powietrzn /CAME/, dowódca grupy kawalerii powietrznej oraz oficer wysunitego punktu naziemnego do naprowadzania lotnictwa Si Powietrznych /USAF/. Kady z nich, indywidualnie, zobowizany jest do dokonania przegldu danego terenu i rozwaenia jego potencjalnego wpywu na dziaania w poszczególnych obszarach, kady z nich moe zatem wnie swój udzia do procesu analizy terenu poprzez umoliwienie wykorzystania w nim swojej specyficznej wiedzy.
Analiza terenu dla dziaa powietrznych koncentruje si na tych samych wojskowych aspektach terenu jak w wypadku dziaa ldowych. Jednak analiza ta ukierunkowana jest przede wszystkim na wpyw tych aspektów na dziaania w przestrzeni powietrznej , a w nastpnej kolejnoci na wynikajcy z tych aspektów wpyw na cao operacji /dziaa/.
Obserwacja i pola ostrzau
Podobnie jak w dziaaniach naziemnych obserwacja wie si z wpywem terenu na prowadzenie rozpoznania, inwigilacji oraz wykrywania celi. Pole ostrzau wie si z wpywem terenu na efektywno /skuteczno/ rodków ogniowych. Obrona powietrzna, zarówno przeciwlotnicza, jak i inne dziaania realizowane w obszarze powietrznym, jest cile powizana z LOS. Dziaania naziemne rozpatrywane s gównie w aspekcie horyzontalnej LOS. Dziaania powietrzne i zwizane z przestrzeni powietrzn rozpatrywane s gównie z - powietrzn i naziemn, skon i pionow LOS. Schematy C-3 i C-4 pokazuj skon LOS dla ziemi i powietrza. Schemat C-5 pokazuje za pionow LOS.
SCHEMAT C-3: SKONA LOS /ZIEMIA/.
SCHEMAT C-4: SKONA LOS /POWIETRZE/.
SCHEMAT C-5: PIONOWA LOS.
Wykrywanie celi przez obron powietrzn oraz systemy bojowe wymaga LOS z miejsca rozmieszczenia tych systemów do gównych dróg podejcia celi powietrznych. Samoloty wymagaj elektronicznej i optycznej LOS, aby mogy uchwyci i zaatakowa swoje cele. Samoloty transportujce siy powietrzno-desantowe i powietrzno-szturmowe wymagaj LOS do naziemnych punktów orientacyjnych oraz do ich stref zrzutu i ldowania - aby bezpiecznie i dokadnie desantowa te siy. Obszary które „dostarczaj” obserwacyjnej LOS i pola ostrzau na odlego powyej 4000m, powinny by rozwaane jako gówne obszary dziaania dla migowców wystrzeliwujcych przeciwpancerne pociski kierowane sterowane przewodowo i za pomoc komend radiowych oraz dla gronych systemów przeciwpancernych moliwych do wykorzystania w roli rodków przeciwmigowcowych.
Obserwacja odgrywa kluczow rol w wyborze stref ldowania si powietrzno-szturmowych, stref zrzutu si powietrzno-desantowych oraz w wyborze wysunitych punktów uzupeniania paliw i amunicji. Strefy zrzutu /DZ/ i ldowania /LZ/ wymagaj dobrej powietrznej LOS - dla dokadnego umieszczenia tych si. Poniewa jednak strefy te same w sobie s terenem otwartym i zapewniaj dobre pole ostrzau, to obszary ich rozmieszczenia powinny by osonite - przez: czynniki terenowe, dymy i rodki maskujce, pionowe przeszkody takie jak np. rolinno czy te przez obszary zabudowane - przed obserwacj oraz oddziaywaniem ogniowym rodków strzelajcych na wprost. Jest to szczególnie wane jeli potrzebny jest czas na konsolidacj w LZ lub DZ zanim okrelone siy rozpoczn ruch w kierunku ich obiektu dziaania.
Podobny problem stanowi wysunite punkty uzupeniania paliw i amunicji /FARP/ dla samolotów i migowców. Musz one by na tyle due aby wystarczay dla dziaa typu FARP, posiada dobr dolotow LOS - aby pozwoli samolotom i migowcom wej w ich obszar i bardzo szybko go opuci oraz powinny by tak usytuowane, aby zabezpieczy ochron samolotom w czasie ich podejcia i przebywania na ziemi. FARP-s powinny te w kocu by tak wybrane, aby dostarczy tak dobr ochron jak tylko jest to moliwe przed wykryciem przez rodki rozpoznania lub wykorzystaniem przez przeciwnika rodków strzelajcych na wprost.
Zarówno lotnictwo atakujce cele, jak i rodki obrony powietrznej wymagaj takiej ochrony przed obserwacja przeciwnika, jaka tylko moliwa jest do uzyskania. Wszystkie one wymagaj te bezporedniej LOS do celu. Konieczne jest przeprowadzenie takiej analizy przestrzeni powietrznej pola walki, aby rozpatrze te trasy, które zabezpieczaj najlepsza ochron lotnictwu wchodzcemu w obszar celu, oraz te, które stwarzaj najlepsze warunki prowadzenia ognia samolotom - ju po ich wejciu w obszar celu. Podobnie, analiza ta musi rozway: gdzie, w najlepszy sposób, mog by ukryte przed obserwacj rodki obrony powietrznej oraz gdzie mog uzyska najlepsze warunki prowadzenia ognia - w stosunku do podstawowych dróg podejcia i korytarzy powietrznych.
Maskowanie /osona/ i ukrycie /ochrona/
Wiele aspektów maskowania i ochrony, zwizanych z przestrzeni powietrzn, omówiono ju w czasie rozwaa na temat obserwacji i pola ostrzau. Dziaania zaprzyjanionych wymagaj ukrycia przed bezporednim ostrzaem z powietrza - w szczególnoci przed ogniem rodków przeciwpancernych - oraz maskowania przed powietrznymi rodkami rozpoznania i inwigilacji. W podobny sposób - do zabezpieczenia ukry przed ogniem bezporednim oraz do maskowania wasnych dziaa przed naszym rozpoznaniem - bdzie usiowa wykorzysta teren przeciwnik.
migowce szturmowe, aparaty latajce /i cz lotnictwa skrzydowego/ - bd usioway wykorzysta teren dla ukrycia przed ogniem bezporednim oraz do maskowania swojej obecnoci poprzez: przemieszczanie si wzdu przeciwlegych stoków wzgórz i stosowanie taktyki „pop-up” / „wystrzelenia w gór”/ do objcia i zaatakowania celu. migowcowe statki powietrzne bd te próboway wykorzystywa rolinno - jako podo dla zwikszenia ich wasnego kamuflau. Lotnictwo skrzydowe, szczególnie szturmowe, bdzie dyo do: latania tak nisko, jak tylko jest to moliwe - aby maksymalizowa efekty swojego kamuflau, jak najlepszego wykorzystania duej prdkoci - aby zmniejszy / „negowa”/ moliwoci wykrywania celów przez obron powietrzn przeciwnika oraz aby nie by widocznym /zosta utraconym/ na ekranach rodków rozpoznawczych przeciwnika dziki odbiciom terenowym, co zwane jest jako taktyka „spójrz w dó - gwatownie opadnij w dó” - stosowana wobec systemów radarowych. Wszystkie rodzaje lotnictwa bd próboway wykorzysta pola martwe LOS, aby zapobiec wykryciu przez: obserwacj wzrokow, systemy wykrywania celów i systemy broni obrony powietrznej. Jeeli bdzie to moliwe, lotnictwo bdzie dyo do olepiania prowadzcych obserwacj poprzez wykonywanie ataków od strony soca. Taktyka ta jest najczciej wykorzystywana przez posiadajce due osigi samoloty obrony powietrznej.
Jeeli nie rozwaa si maskowania i ochrony - w cisym znaczeniu tych czynników - to moliwoci przetrwania zarówno lotnictwa skrzydowego, jak i migowcowego powiksza lot typu „nap-on-the-earth” - „nosem przy ziemi” /NOE/. Stosowanie profilu lotu typu NOE powoduje optymalne wykorzystanie dostpnego terenu do maskowania i ochrony, a take utrudnia podjcie szybkich dziaa odwetowych przez rodki obrony powietrznej i siy ldowe.
Powietrzne strefy zrzutu i ldowiska, a szczególnie LZ-s i DZ-s dla maych si - wymagaj maskowania przed obserwacj oraz przynajmniej jakich rodków zabezpieczajcych przed oddziaywaniem ognia poredniego. Siy powietrzno-desantowe oraz powietrzno-szturmowe wymagaj odpowiednich waciwoci maskujcych terenu - waciwoci ukrywajcych ich ruch poza LZ i DZ oraz dostatecznej ochrony przed ogniem porednim i bezporednim w czasie przemieszczania si tych si w kierunku celów ich dziaania.
Wystarczajcego maskowania oraz odpowiedniego zabezpieczenia przed ogniem porednim wymagaj te FARP-s, aby nie dopuci do wykrycia ich przez rodki R&S. W zwizku z tym, e samoloty s najmniej odporne na uderzenia podczas ich pobytu na ziemi oraz poniewa otwarte skady amunicji i paliw na FARP s atwe do zniszczenia, szczególnie wany jest ten drugi element. Podczas oceny naziemnych dróg podejcia oraz LOC-s dla dowolnego FARP bardzo wane /krytyczne/ jest równie maskowanie. FARP-s nie mog by rozmieszczone w takim terenie, gdzie rodki rozpoznania czy wysokomanewrowe siy /oddziay wydzielone/ mogyby zbliy si do nich nie wykryte oraz w terenie, który jest tak otwarty, e wspierajce funkcjonowanie FARP dziaania logistyczne stayby si atwe do zaobserwowania. FARP-s nie powinny by rozmieszczane w miejscach, w których nie moe by wykorzystany efektywny „paszcz” obrony powietrznej.
Przeszkody
Podczas analizy przestrzeni powietrznej rozwaane s zwykle trzy typy przeszkód. S to:
przeszkody utrudniajce efektywne wykorzystanie systemów wykrywania celów oraz bojowych systemów obrony powietrznej;
przeszkody ograniczajce lot NOE /poniej 22,8m = 75 stóp wysokoci/;
przeszkody zmuszajce samoloty do: stosowania konkretnych profilów lotów, wykorzystania konkretnej drogi ataku, bd te do osigania nadmiernej wysokoci /ponad 22,8m/.
Przeszkody utrudniajce efektywne wykorzystanie systemów wykrywania celi oraz systemów bojowych obejmuj: teren który zasania LOS, obszary zabudowane /szczególnie obszary z wysokimi budynkami/ oraz rolinno. Kolejn wan przeszkod w efektywnym wykorzystaniu systemów obrony powietrznej jest maksymalny efektywny zasig tych systemów. Tak wic podczas rozwaania w analizie przestrzeni powietrznej istniejcych przeszkód analityk musi zda sobie spraw, e systemy obrony powietrznej wymagaj LOS do celi oraz wymagaj te wzajemnego zachodzenia si zasigów realizowanej przez rodki tych systemów osony w danym obszarze. Przeszkody ograniczajce lot NOE obejmuj: wysokie drzewa, wiee nadawcze - telewizyjne, radiowe i fal ultrakrótkich, energetyczne linie przesyowe i ich konstrukcje podtrzymujce, dymy i inne czynniki zaciemniajce pole widzenia oraz wysokie budynki. Podczas, gdy okrelona przeszkoda - w cisym tego znaczeniu - nie narzuca minimalnej wysokoci ataku oraz maksymalnej prdkoci aparatu atajcego, lot NOE ograniczaj moliwoci pokadowych stacji radiolokacyjnych pozwalajce na unikanie przeszkód terenowych.
Przeszkoda o maej wysokoci, która stwarza dogodne warunki do lotu NOE, powoduje zamazanie naziemnego obrazu elektronicznego gdy rodek lotniczy leci blisko poziomu ziemi. I znów, chocia przeszkoda jako taka w cisym sensie - nie maskuje samolotu lub migowca, to naziemne zakócenia obrazu mog skutecznie maskowa rodki latajce przed systemami obrony powietrznej i innymi aparatami latajcymi nie wyposaonymi w specjalne radary „spójrz w dó - zestrzel”. Naziemne zakócenia obrazu najgorsze s w silnie zalesionych obszarach.
Przeszkody które zmuszaj lotnictwo do przyjcia nadmiernej wysokoci lub wykorzystania konkretnego profilu ataku, czy te drogi ataku - obejmuj: góry, masywy wysokich wzgórz, obszary zabudowane oraz niezwykle wysokie drzewa. Szczególnym zainteresowaniem darzy si przeszkody, które ograniczaj ruchy na skrzydach /„boczne”/ w obrbie danej drogi podejcia lub korytarza przelotu. Przeszkody te maj taki sam wpyw na lotnictwo, jak na dziaania naziemne, to znaczy: kanalizuj ruch oraz ograniczaj manewr majcy na celu wymknicie si przeciwnikowi. Przeszkody te czsto staj si kluczowym terenem dla wykorzystania bojowych systemów obrony powietrznej. Kluczow przeszkod w poruszaniu si lotnictwa jest sam w sobie puap praktyczny aparatów latajcych. Szczególnie potwierdza si to w wypadku lotnictwa migowcowego, którego puap praktyczny jest raczej niski. Czsto waniejsze cechy terenu zmuszaj migowce do wykorzystywania dolin jako dróg podejcia do celu - co z kolei kanalizuje ruch i znacznie ogranicza manewr. Ostatni przeszkod dla mobilnoci lotnictwa s oczywicie posiadane typy uzbrojenia - wymagajce jakiej minimalnej wysokoci do ich zrzutu, wyzwolenia lub wymagajce konkretnego profilu ataku.
Przeszkody jakie naley bra pod uwag podczas prowadzenia dziaa powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych obejmuj: obszary zabagnione, obszary z lasami w których cito drzewa i posadzono modnik oraz obszary w których przeciwnik rozmieci sztuczne przeszkody przeciwdesantowe takie jak pale, supy, „smocze zby”, czy te pytkie, krzyujce si rowy. Przewity i polany w dungli czsto wydaj si by idealnymi do umieszczenia tam LZ-s i DZ-s. Jednak obszary te czsto maj wyjtkowo wysok traw, która wprowadza w bd obserwatora co do rzeczywistego poziomu ziemi. Sytuacja ta stwarza skoczkom opadajcym w dó na spadochronach i desantowanym ze migowców lub samolotów - efekt nieoczekiwanego upadku /opadnicia/ z wysokoci okoo 8-12 stóp / ok. 2,5 - 3,65 m/.
Ostatni przeszkod, która musi zosta rozwaona podczas prowadzenia analizy przestrzeni powietrznej, jest rzeczywisty skad gleby w rodowisku ldowym. Nadmierne oboki wiejcego kurzu i piasku mog powanie uszkodzi silniki aparatów latajcych, poniewa mog spowodowa dostanie si np. maych kamyków do wlotu powietrza silników. tak wic, ziemia w okrelonym obszarze wymaga specjalnego si ni zajcia i rozwaenia powodowanych przez ni ogranicze - w stosunku do dziaa logistycznych i operacyjnych w prowadzonych dziaaniach powietrznych.
Teren kluczowy
Teren kluczowy w ocenie przestrzeni powietrznej, to kada cecha terenu, która pozwala rodkom walki obrony powietrznej na zwizanie walk - skanalizowanych lub ograniczonych przez ten teren - si lotniczych lub powietrzno-desantowych. Równie jako teren kluczowy powinny by traktowane obszary ograniczajce „boczny” ruch lotnictwa /na skrzydach/, ograniczajce manewr powietrzny lub posiadajce wysze wzniesienia ni wynosi puap praktyczny aparatów latajcych. Inne obszary, które powinny by traktowane jako kluczowe, to:
lotniska;
LZ-s i DZ-s;
ustalone lub dokadnie zbadane miejsca rozmieszczenia radarów /systemów wykrywania/ oraz rodków walki obrony powietrznej;
FARP-s.
Drogi podejcia
Drogi podejcia w przestrzeni powietrznej oceniane s w oparciu o te same kryteria jak ldowe drogi podejcia. Dobra powietrzna droga podejcia pozwala na manewr i jednoczenie dostarcza cechy terenu maskujce przed systemami obrony powietrznej. Schemat C-6 pokazuje przykad powietrznej drogi podejcia.
SCHEMAT C-6: PRZYKAD POWIETRZNEJ DROGI PODEJCIA.
Dodatkowo, w analizie powietrznych dróg podejcia musz zosta uwzgldnione niestae, mogce ulega zmianom czynniki - takie jak:
typ aparatu latajcego;
maksymalny puap praktyczny aparatu latajcego;
profil ataku jaki zostanie wykorzystany;
system broni lub uzbrojenie jakiego zastosowania si oczekuje;
typ celu jaki bdzie atakowany.
Powietrzna droga podejcia dla Mi-24 /HIND/ z maksymalnym puapem praktycznym 12000 stóp /3600m/ oraz ze sabymi moliwociami utrzymywania si w powietrzu nad jednym punktem - bardzo znacznie bdzie si rónia od drogi podejcia dla MiG-27 /FLOGGER/ z puapem praktycznym ponad 60000 stóp /18300m/, ale z minimaln wysokoci dziaania 1000 stóp /300m/. Równie powany wpyw na moliwoci wykorzystania przez lotnictwo konkretnej drogi podejcia maj aspekty pogodowe. Schematy C-7 i C-8 przedstawiaj przekroje poprzeczne dróg podejcia dla Mi-24 /HIND/ i MiG-27 /FLOGGER/.
SCHEMAT C-7: PRZEKRÓJ POPRZECZNY POWIETRZNEJ DROGI
PODEJCIA DLA Mi-24 /HIND/.
SCHEMAT C-8: PRZEKRÓJ POPRZECZNY POWIETRZNEJ DROGI
PODEJCIA DLA MiG-27 /FLOGGER/.
ANALIZA POGODY
Dziaania powietrzne s szczególnie podatne na efekty pogodowe. Analitycy rozpoznania musz wic, podczas wykonywania analiz przestrzeni powietrznej, w peni uwiadomi sobie wag i znaczenie pogody. Analiza pogody w dziaaniach powietrznych zajmuje si tymi samymi czynnikami warunków atmosferycznych jak w czasie analiz pogody w dziaaniach ldowych - i s to: widoczno, prdko i kierunek wiatru, opady, pokrywa chmur, temperatura oraz wilgotno.
Widoczno
Na prowadzenie dziaa powietrznych powany wpyw ma widoczno oraz wizualne wykrywanie celi przez obron powietrzn. Widoczno zwykle pogarsza si, gdy zwiksza si pokrywa chmur - skutkiem tego czsto powstaj sytuacje, które dodatkowo obniaj zasig widocznoci w gór. Dziaania lotnictwa bezporedniego wsparcia zwykle wymagaj minimalnego puapu chmur: przynajmniej 1000 stóp /ok. 305m/ - w wypadku uycia migowców oraz 2500 stóp /ok. 760m/ - w wypadku samolotów. Kierowana telewizyjnie lub promieniami podczerwonymi amunicja precyzyjna wymaga LOS do celu pozbawionej chmur, opadów i opadajcej mgy.
Czynniki takie jak mga, niesiony wiejcym wiatrem nieg lub deszcz czy te dym i inne czynniki ograniczajce widoczno - bd zwykle ogranicza lub uniemoliwia dziaanie /operowanie/ lotnictwa, które nie posiada moliwoci lotu wedug przyrzdów /JFR/. Nawet samoloty posiadajce takie moliwoci, nie bd zwykle zdolne do realizowania w okresach zredukowanej widocznoci podejcia do celu na maej wysokoci, wykonywania zada bezporedniego wsparcia lotniczego, czy te lotu NOE.
Ze wzgldu na brak odpowiednich radarów do wykonywania lotów z unikaniem przeszkód terenowych oraz radarów do wykrywania celi - szczególnie ograniczone moliwoci dziaania podczas okresów ciemnoci i zredukowanej widocznoci maj migowcowe aparaty latajce. Znajduje to szczególne potwierdzenie w wypadku zagraajcych nam migowców, które posiadaj mniej wyszukanych przyrzdów do obserwacji w nocy oraz wykrywania celi za pomoc promieni podczerwonych. Podczas okresów w których widoczno jest znacznie ograniczona, wikszo dziaa lotnictwa migowcowego staje si ryzykowna /„hazardem”/.
Ciemno nie bdzie zwykle oznaczaa ogranicze dla systemów walki obrony powietrznej, które kierowane s promieniami podczerwonymi lub wyposaone s w radary. Okresy ograniczonej widocznoci ograniczaj jednak wykorzystanie systemów obrony powietrznej, które cakowicie opieraj si na optycznym wykrywaniu i ledzeniu celi.
Ograniczona widoczno w obszarze celu wpynie negatywnie na skuteczno bombardowania realizowanego w oparciu o rodki optyczne i optyczne wykrywanie celi oraz obniy dokadno zrzutów si powietrzno-desantowych, sprztu i materiaów.
Prdko i kierunek wiatru
Zalenie od zadania i sytuacji wiatr moe mie powany wpyw na prowadzenie dziaa powietrzno-desantowych. Silne wiatry oraz zwizane z nimi turbulencje powietrzne blisko ziemi - wstrzymuj bezporednie wsparcie lotnicze /CAS/ oraz zwalczanie celów przez lotnictwo. Szczególnie podatne na dotkliwe uderzenia silnych wiatrów jest lotnictwo migowcowe. W warunkach silnych wiatrów lotnictwo migowcowe potrzebuje wicej czasu na wykrycie oraz zwalczanie celów. Podczas zwalczania celów precyzja nie moe jednak by sabsza, za prawdopodobiestwo trafienia celu pierwszym pociskiem mniejsze. Te utrudnienia ulegaj szczególnemu zaostrzeniu, gdy prdko wiatru przekracza 17 wzów /ok. 30km/h /.
Kierunek i prdko wiatru wywieraj szczególnie duy wpyw na dziaania polegajce na rozsiewaniu /rozpylaniu/ rodków chemicznych z powietrza. Silne wiatry drastycznie ograniczaj lub cakowicie uniemoliwiaj rozpylanie z powietrza czynników chemicznych czy broni chemicznej. Zastosowanie tych rodków chemicznych - przewidywanych do pokrycia swoim dziaaniem tak duych obszarów jak tylko jest to moliwe - w warunkach przeciwnych wiatrów, znacznie zwiksza prawdopodobiestwo zdmuchnicia ich na obszary cywilne lub wasne oddziay.
Silne wiatry blisko ziemi mog uniemoliwi manewr lotnictwu, szczególnie w ciasnych korytarzach powietrznych. Korytarze te czsto kanalizuj wiatry, stwarzajc nadmierne powietrzne turbulencje blisko ziemi. Silne wiatry w górze bd wpywa na zuycie paliwa przez lotnictwo oraz jego udwig /ciar uyteczny/. Dziaania lotnictwa napotykajcego na wysokociach na silne wiatry czoowe stan w obliczu znacznie zwikszonego zuycia paliwa, zmniejszonego zasigu oraz obnionego ciaru adunku. Lotnictwo, któremu sprzyja silny wiatr z tyu, uzyskuje korzyci w postaci obnionego zuycia paliwa oraz zwikszenia zasigu i udwigu. Silne wiatry i prdy powietrzne, szczególnie te, które zwizane s z burzami i piorunami w górze - tworz gwatowne turbulencje, turbulencje dosownie rozszarpujce aparat latajcy na czci. Lotnictwo, które nie posiada puapu praktycznego pozwalajcego mu na wzniesienie si ponad takie turbulencje, decyduje si na olbrzymie ryzyko podejmujc dziaania w takich warunkach. Silne wiatry przyziemne mog spowodowa due zniszczenia niezabezpieczonych samolotów znajdujcych si na pytach lotnisk. Wyjtkowo silne wiatry mog zniszczy lub powanie uszkodzi nawet dobrze zabezpieczone aparaty latajce, które wystawione s na ich bezporednie oddziaywanie. Schemat C-9 pokazuje wpyw wiatru na powietrzn drog podejcia.
Wywoany przez wiejcy wiatr: kurz, piasek, nieg, deszcz czy mawka, mog ograniczy skuteczno radarów /stacji radiolokacyjnych/ wczesnego ostrzegania i naziemnej kontroli podejcia /zbliania si/ lotnictwa. W niektórych czciach wiata wiejcy piasek powoduje takie warunki, które w sposób drastyczny przerywaj zarówno naziemn, jak i powietrzn modulacj amplitudow oraz modulacj czstotliwoci cznoci. Podczas zimnej pogody, mrony wiatr ograniczy czstotliwo lotów lotnictwa przez zwikszenie czasu na przygotowanie do wylotu - czasu na uzupenienie paliwa i ponowne uzbrojenie, gdy zmusi on onierzy personelu obsugi naziemnej do pracy w ubraniach ochronnych. Wymusza to równie zapotrzebowanie na ogrzewane ukrycia dla samolotów, poniewa powaniejsze naprawy i konserwacje samolotów i migowców nie mog by wykonywane w terenie otwartym.
Kierunek i sia wiatru wpyn równie w rónym stopniu na precyzj rodków walki obrony powietrznej. Wiatr musi by równie powanie brany pod uwag w odniesieniu do obsad systemów obrony powietrznej, poniewa ma on wpyw na dziaania NBC /broni ABC/. Silne wiatry ograniczaj widoczno i w zestawieniu z deszczem, niegiem, mawk czy kurzem - tworz warunki, obniajce skuteczno optycznego wykrywania celi oraz ich ledzenia przez obron powietrzn. W czasie zimnej pogody, bardzo powanie traktowany jest wpyw mronego wiatru na personel obrony powietrznej oraz prowadzone dziaania.
Silne wiatry oraz zwizane z nimi turbulencje bd miay negatywny wpyw na dokadno dziaa powietrzno-desantowych, a take na zaopatrzenie z powietrza. Prdko wiatru przy ziemi 13 wzów /ok. 25km/h / traktowana jest zwykle jako maksymalna do prowadzenia bezpiecznego zrzutu skoczków. Silne i zmienne wiatry w górze, w czasie zrzutów skoczków podczas prowadzenia dziaa powietrzno-desantowych, czsto bd powodoway zbyt due rozrzucenie ich na danym obszarze. Turbulencja i zwizane z tym „rzucanie” aparatu latajcego w czasie lotu - obniy wydolno przewoonych drog powietrzn ludzi, gdy moe spowodowa u nich chorob powietrzn.
SCHEMAT C-9: WPYW WIATRU NA POWIETRZN DROG PODEJCIA.
Opady
Opady bardzo czsto bd wpywa na dziaania lotnictwa - nie tylko ograniczajc widoczno oraz skuteczno radarów. Na wysokociach na jakich dziaa lotnictwo, zarówno deszcz, jak i nieg czsto cz si z warunkami powodujcymi zamarzanie. Lodowacenie zmusza wic lotnictwo do dziaania na niszych puapach oraz powoduje ograniczenie moliwoci dziaania tych samolotów, które nie posiadaj instalacji antyoblodzeniowych - dziaajcych w czasie lotu. Ustawione lub znajdujce si na ziemi samoloty i migowce musz by przed dziaaniem dokadnie oczyszczone ze niegu i z lodu. Deszcz, nieg i lód znajdujcy si na pasach startowych moe zwikszy prawdopodobiestwo uszkodze samolotów w czasie startowania i ldowania oraz obniy skuteczno hamulców samolotów w czasie ldowania.
Deszcz i nieg na lotniskach przeszkadza w uzupenianiu paliwa i uzbrojenia oraz w dokonywaniu przegldów. Podczas okresów silnego deszczu lub niegu czstotliwo wylotów bdzie zmniejszona z powodu: koniecznoci zwikszenia uwagi obsugi uzupeniajcej paliwo i uzbrojenie, trudnych warunków pracy tych obsug oraz z powodu potrzeby przesunicia samolotów do ukry nawet podczas rutynowych przegldów.
Deszcz i nieg bd wpywa na moliwoci poruszania si na przeaj jednostek obrony powietrznej i czsto spowoduj, e niej pooone obszary, dogodne do ich rozwinicia, stan si bezuyteczne. Opady o duej intensywnoci mog cakowicie ograniczy poruszanie si po bezdroach czy te spowodowa znaczne przybranie poziomu wody w rzekach i strumieniach - nawet powyej brzegu. To z kolei wpywa na mobilno jednostek oraz moliwoci efektywnego rozmieszczenia rodków obrony powietrznej w celu zabezpieczenia przekraczania rzek przez wojska /przepraw/. Deszcz i nieg obniaj te w rónym stopniu skuteczno systemów optycznego wykrywania celów oraz precyzj rodków walki obrony powietrznej.
Cikie, wilgotne powietrze podczas burz z opadami deszczu wpynie na dziaania powietrzno-desantowe powodujc, e skoczkowie i wyrzucany z powietrza sprzt bdzie opada wolniej w dó i duej pozostanie w powietrzu. Warunki te z jednej strony spowoduj zmniejszenie urazów u ludzi i strat w sprzcie przy ldowaniu, a z drugiej - wystawi skoczków na moliwe dusze oddziaywanie ognia przeciwnika.
Pokrywa chmur
Pokrywa chmur i ich puap spowoduje dotkliwe restrykcje w stosunku do dziaa powietrznych. Istniejca pokrywa chmur ogranicza lub wzmaga widoczno w powietrzu, a jej maskujce waciwoci: zmniejszaj moliwo wykorzystania bezporedniego wsparcia lotniczego oraz prowadzenia dziaa powietrzno-desantowych i realizowania zaopatrzenia z powietrza, a take powoduj wykorzystanie przez samoloty nie posiadajce moliwoci dziaania w kadych warunkach pogodowych - maksymalnych wysokoci na poszczególnych drogach podejcia. Piloci unikaj burz z piorunami i nienych chmur - z powodu potencjalnego wywoania przez nie wiatrów i turbulencji przekraczajcych granice wytrzymaoci aparatów latajcych, a take z powodu moliwoci wystpienia gradu i warunków lodowacenia. Pewne typy chmur powizane s z gwatownymi - wstpujcymi i zstpujcymi prdami powietrznymi, które radykalnie wpywaj na wysoko lotu samolotów oraz dokadno systemów walki obrony powietrznej. Chmury przechwytuj ciepo pynce z ziemi oraz soca podnoszc temperatur blisko ziemi i przez co powoduj zredukowanie moliwoci udwigu samolotów oraz moliwoci utrzymywania si migowców w jednym miejscu w powietrzu.
Silna pokrywa chmur czsto kanalizuje ruch samolotów w obrbie powietrznych dróg podejcia oraz podczas kocowego zbliania si do celu, a take moe wpyn na osabienie skutecznoci kamuflau stosowanego przez lotnictwo. Wiedza o takich kanalizujcych miejscach bdzie suya analitykowi do okrelenia, gdzie powinny zosta rozmieszczone rodki walki obrony powietrznej i stacje radiolokacyjne /radary/ - zaprzyjanionych i przeciwnika. Pewne typy chmur, szczególnie te zwizane z burzami z wyadowaniami - zmniejsz skuteczno radarów obrony powietrznej. Nagy wzrost energii zwizanej z wyadowaniami podczas burz moe uszkodzi lub zniszczy niezabezpieczone systemy cznoci, czy te elektroniczne systemy rodków obrony powietrznej i lotnictwa.
Czciowa pokrywa chmur / 4/8 do 6/8 / moe powodowa takie warunki, które wytwarzaj olepiajce wiato utrudniajce optyczne wykrywanie celi. Samoloty o duych osigach czsto bd próboway wykorzysta przerwy midzy chmurami i zwizane z nimi olepiajce wiato - do uniknicia wykrycia przed rozpoczciem wchodzenia na ich wybrany profil ataku.
SCHEMAT C-10: PRZYKAD ODDZIAYWANIA POKRYWY CHMUR NA POWIETRZN DROG PODEJCIA.
Temperatura i wilgotno
Temperatura i wilgotno maj olbrzymi wpyw na dziaania lotnictwa, gdy wystpuj one w ekstremalnych wartociach. Obydwa te czynniki maj wpyw na gsto powietrza - obniajc efektywno systemów napdowych samolotów, a jednoczenie zwikszajc zuycie paliwa i zasadnicze zmniejszenie adunku uytecznego samolotów. Czynniki te s szczególnie istotne, gdy samoloty musz dziaa z lotnisk pooonych ponad 5280 stóp /1 mila lub 1608m/ ponad poziomem morza.
Ekstremalna temperatura oraz wilgotno powoduj powane utrudnienia w utrzymaniu sprztu lotniczego i obrony powietrznej. Utrzymywanie si maksymalnych wartoci tych dwóch czynników zwiksza potencjalne moliwoci wystpienia urazów personelu wywoanych temperatur /nisk lub wysok/ oraz uszkodzenia sprztu /wysoka temperatura i wilgotno sprzyja korozji/, a take moe spowodowa problemy w zaopatrzeniu i logistyce /na przykad: konieczno stosowania specjalnych pynów chodzcych/.
Temperatura i wilgotno wpywaj równie na warunki prowadzenia obserwacji i pole ostrzau. Wysokie temperatury oraz wilgotno w tropikach przyczyniaj si do rozwoju gstej, zbitej rolinnoci - co ogranicza moliwo prowadzenia obserwacji naziemnej i powietrznej oraz zmniejsza pole ostrzau wojsk obrony powietrznej. Z kolei odwrotnie, powszechne w obszarze pustynnym wysokie temperatury oraz niska wilgotno czyni rolinno bardzo ubog, co pozwala na prowadzenie obserwacji w szerokim zakresie, daje niewielkie moliwoci maskowania, a take rozszerza pola ostrzau dla lotnictwa i obrony powietrznej. Uboga szata rolinna w obszarach pustynnych powoduje potrzeb dodatkowego sztucznego kamuflau dla lotnictwa oraz obrony powietrznej. Wysokie pustynne temperatury zmniejszaj udwig samolotów i zwikszaj wymagania wobec zabezpieczenia materiaowo-technicznego lotnictwa i obrony powietrznej. W pewnych sytuacjach, ograniczajcych dostpne wsparcie lub zabezpieczenie obrony powietrznej, warunki pustynne mog wymaga specjalnych harmonogramów dziaania lotnictwa i obrony powietrznej. W czasie prowadzenia dziaa na pustyni wymagane jest take stosowanie specjalnych olejów smarujcych i filtrów.
OCENA ZAGROENIA
W skad fazy oceny zagroenia w procesie analizy przestrzeni powietrznej wchodzi: szczegóowe studiowanie moliwoci samolotów przeciwnika, systemów pocisków leccych z prdkoci przelotow, pocisków powietrze - ziemia, pocisków dalekiego zasigu, systemów walki obrony powietrznej oraz technik i samolotów wykorzystywanych do dziaa powietrzno-desantowych, powietrzno-szturmowych i sucych do przenikania maych grup. Obejmuje to szczegóow analiz organizacji si powietrznych przeciwnika, jednostek obrony powietrznej, jednostek powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych oraz si SPECNAZ.
Moliwoci dziaania tych elementów w obrbie rodowiska pola walki s bardzo dokadnie oceniane. W wypadku zagraajcych samolotów przeciwnika, obrony powietrznej i systemów pocisków latajcych z prdkoci przelotow - ocena ta obejmuje oszacowanie moliwoci systemów przeciwnika w stosunku do moliwoci zaprzyjanionych.
Nastpujce czynniki reprezentuj niektóre obszary, które musz zosta przeanalizowane podczas oceny osigów lotnictwa skrzydowego i migowcowego przeciwnika:
Organizacja jednostek zagraajcego lotnictwa /samolotów i migowców/;
Moliwoci samolotów i migowców w zakresie:
osigi /prdko, puapy, wymogi wobec lotnisk/;
udwig uzbrojenia /maksymalna waga i typy uzbrojenia/;
moliwoci nawigacyjne;
systemy wystrzeliwania /uwalniania/ rodków walki;
promie /zasig/ dziaania;
Charakterystyka osigów uzbrojenia - zasig, wysoko wystrzelenia /uwolnienia/, uchwyty wyzwalajce uzbrojenie, typy gowicy bojowej oraz system naprowadzajcy - w stosunku do:
dziaek lotniczych;
rakiet;
taktycznych pocisków powietrze - ziemia;
poszczególnych rodzajów bomb;
precyzyjnej amunicji kierowanej;
Regulaminowe zasady lotów taktycznych, co obejmuje:
rozmiary nalotów lotnictwa i skad si;
wysoko wlotu i wylotu oraz prdkoci;
profile uwalniania uzbrojenia;
wykorzystanie rodków zabezpieczajcych przed oddziaywaniem przeciwnika - elektronicznych i na podczerwie;
Priorytety celi dla ataków lotnictwa;
Procedury C2, co obejmuje:
systemy kontroli naziemnej;
systemy kontroli powietrznej;
procedury przydziau wysiku /uderze/ lotnictwa;
wzy C3;
Zabezpieczenie materiaowo - techniczne i moliwoci w zakresie czstotliwoci lotów.
Schematy C-11 do C-19 pokazuj radzieckie i amerykaskie migowce bojowe i wsparcia, porównywalne lotnictwo taktyczne, lotnictwo transportowe, taktyczne pociski ziemia - powietrze oraz pociski dalekiego zasigu lecce z prdkoci przelotow.
SCHEMATY C-11 - C-19:
SOWIECKIE MIGOWCE BOJOWE I WSPARCIA
AMERYKASKIE MIGOWCE BOJOWE I WSPARCIA
SOWIECKIE PORÓWNYWALNE LOTNICTWO TAKTYCZNE
AMERYKASKIE PORÓWNYWALNE LOTNICTWO TAKTYCZNE
SOWIECKIE WOJSKOWE LOTNICTWO TRANSPORTOWE
AMERYKASKIE WOJSKOWE LOTNICTWO TRANSPORTOWE
SOWIECKIE PORÓWNYWALNE TAKTYCZNE POCISKI ZIEMIA-POWIETRZE
AMERYKASKIE PORÓWNYWALNE TAKTYCZNE POCISKI ZIEMIA-POWIETRZE
SOWIECKIE I AMERYKASKIE RAKIETY DALEKIEGO ZASIGU TYPU CRUISE
Ocena zagroe obejmuje równie analiz HVT-s oraz punktów /wzów/ krytycznych - zarówno zaprzyjanionych, jak i przeciwnika. Czsto jest to trudne, poniewa lotnictwo, wspierajce je urzdzenia i logistyka /np. lotniska i skady/, wzy obrony powietrznej, powietrze LZ-s oraz powietrzno-desantowe DZ-s - z samej ich natury s HVT-s i HPT-s, zarówno dla zaprzyjanionych, jak i przeciwnika. Analityk musi by jednak bardzo ostrony, aby nie wcza wszystkiego do kategorii HVT-s i powinien wybiera tylko te cele, które maj bezporedni wpyw na dziaania.
Regulaminowe normy przemieszczania si dla lotnictwa - nie istniej. Jednake, analityk ocenia ruch aparatów latajcych w zakresie: maksymalnego skutecznego zasigu z optymaln prdkoci /nie - maksymaln/, z optymalnym adunkiem uzbrojenia oraz dla konkretnego profilu ataku. Dziaania polegajce na przerzucie wojsk drog powietrzn oceniane s zwykle w zakresie maksymalnego zasigu, z optymaln prdkoci przelotow i z jak najwikszym moliwym adunkiem. Regulaminowe normy ruchu w wypadku jednostek obrony powietrznej s okrelane dokadnie tak samo, jak w przypadku innych jednostek wojsk ldowych.
Dla wikszoci dziaa w przestrzeni powietrznej nie przygotowuje si wariantów /wzorców/ regulaminowych. Jeli jednak czas na to pozwala, mog zosta przygotowane warianty, które wskazuj na najblisze /bezporednie/ powietrzne drogi podejcia w rejon jakiego obiektu, ale - ze zrozumieniem, e moliwe s odstpstwa od naszych wariantów oceny. Zamiast tego, analityk powinien skoncentrowa si na regulaminowych profilach ataku - wykorzystywanych przez zagraajce typy samolotów. Schemat C-20 przedstawia przykady profili ataku dla samolotów.
SCHEMAT C-20: PRZYKADY ZWYKLE STOSOWANYCH PROFILI ATAKU SAMOLOTÓW.
Warianty regulaminowe dla jednostek obrony powietrznej oraz ich elementów opracowywane s w taki sam sposób, jak dla innych jednostek si ldowych. Wariantowanie regulaminowe /tworzenie wzorca regulaminowego/ moe by ogólne - okrelajce rozmieszczenie jednostek, lub na tyle szczegóowe /specjalistyczne/ - aby opisywao poszczególne radary, wyrzutnie, czy te systemy bojowe. Schemat C-21 pokazuje przykad regulaminowego wariantu uycia obrony powietrznej w obszarze dywizji zmechanizowanej w natarciu.
SCHEMAT C-21: PRZYKAD REGULAMINOWEGO WARIANTU UYCIA SI OBRONY POWIETRZNEJ W OBSZARZE DYWIZJI ZMECHANIZOWANEJ W NATARCIU.
Warianty regulaminowe przygotowywane s dla dziaa powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych w sile kompanii lub wikszych. Warianty te opracowywane s poprzez wykorzystanie nastpujcych przemyle:
podczas prowadzenia dziaa powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych szczególne znaczenie maj zaskoczenie i szybko;
do maskowania rozmieszczenia LZ-s oraz DZ-s i zbliajcych si do nich si stosowane s szczególne rodki bezpieczestwa;
ldowanie moliwe bdzie w obszarach nie bronionych lub w obszarach, w których zostaa unieszkodliwiona obrona przeciwnika;
osona powietrzna musi by skuteczna i musi by realizowana wzdu caego lotu na drodze podejcia;
LZ-s oraz DZ-s powinny by rozmieszczone tak blisko celu dziaania, jak tylko pozwalaj na to warunki bezpieczestwa;
gdy warunki na to pozwalaj - szczególnie podczas dziaa szturmowych w celu wsparcia przepraw /przekraczania rzek/ - to LZ-s i DZ-s bd znajdowa si na obiekcie /celu/ dziaania;
regulaminowe wymiary LZ lub DZ wynosz okoo: 3 x 4 km. Puk powietrzno-desantowy bdzie zwykle ulokowany w jednej lub dwóch takich strefach dziaania. Bataliony powietrzno-szturmowe w czasie prowadzenia dziaa zwykle rozmieszczone s na jednej LZ;
dziaania powietrzno-desantowe mog by prowadzone poza maksymalnym zasigiem uderze powietrznych i uderze pociskami artylerii nacierajcych si ldowych;
dziaania powietrzno-szturmowe s zwykle ograniczone do 50km poza FEBA;
dziaania powietrzno-szturmowe s szczególnie wane dla wsparcia przepraw i zajmowania terenu dajcego przewag - w celu poczenia si z wysunitymi oddziaami wydzielonymi nacierajcych wojsk, a take podczas prowadzenia pocigu i dziaa w górach;
podczas dziaa powietrzno-szturmowych migowce bd latay na wysokoci do 50m i bd wykorzystyway warunki terenowe do maskowania podejcia.
Schematy C-22 i C-23 stanowi przykady wariantów /wzorców/ regulaminowych dla dziaa /operacji/ powietrzno-desantowych oraz powietrzno-szturmowych.
SCHEMAT C-22: WARIANT DOKTRYNALNY DZIAA POWIETRZNO-SZTURMOWYCH.
SCHEMAT C-23: WARIANT DOKTRYNALNY DZIAA POWIETRZNO-DESANTOWYCH.
Opracowanie wariantu regulaminowego dla si powietrzno-desantowych lub powietrzno-szturmowych, które ju znalazy si na LZ lub DZ - jest podobne do tego jakie opracowuje si dla dziaa lekkiej piechoty. Opracowany wariant musi bra pod uwag, e ustalenia regulaminowe mówi o jednogodzinnym okresie potrzebnym do osignicia gotowoci bojowej przez desant w LZ lub DZ, przed rozpoczciem przemieszczania si /ruchu/ w kierunku obiektu ich dziaania. W czasie wariantowania naley take wzi pod uwag, e chocia niektóre rodzaje sprztu cikiego mog by zrzucane lub wyadowywane wraz z wojskami, to jednostkom wci bdzie brakowao wsparcia czogów, artylerii dalekiego zasigu, cikiego sprztu inynieryjno-saperskiego oraz rodków przeciwpancernych.
Dziaa powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych nie prowadzi si bez wsparcia si, które próbuj dotrze w kierunku tego samego celu dziaania. Bez ich pomocy siy powietrzno-desantowe s wkrótce zniszczone lub pokonane. Dlatego te konieczne jest wsparcie tych si regularnymi jednostkami - tak szybko, jak tylko jest to moliwe.
INTEGRACJA ZAGROE
Podobnie jak podczas IPB dla innych obszarów oraz funkcji pola walki, wynik analizy przestrzeni powietrznej przedstawia doktryn powietrzn przeciwnika, obrony powietrznej, przeciwlotnicz oraz powietrzno-desantow i powietrzno-szturmow w stosunku do oddziaywania pogody i terenu - aby pomóc w okreleniu w jaki sposób przeciwnik wykorzysta swoje rodki zwizane z dziaaniami w obszarze powietrznym. Pomaga to równie okreli, jak pogoda, teren oraz siy powietrzne i obrony powietrznej przeciwnika mog wpyn na nasze dziaania zwizane z obszarem powietrznym. Podobnie jak w wypadku innych funkcji pola walki - integracja zagroenia obszaru powietrznego jest kompletowana poprzez opracowanie wariantów sytuacji, przebiegu dziaa oraz DST.
Chocia dla wikszoci dziaa powietrznych nie s przygotowywane warianty /wzorce/ regulaminowe, to stosunkowo atwo jest opracowa warianty sytuacji, które cz profile ataku aparatów latajcych w stosunku do ogranicze wynikajcych z uksztatowania terenu. Proces integracji koncentruje si na konkretnych drogach podejcia i korytarzach powietrznych aby okreli, które bd najbardziej przydatne dla wykorzystania danych technik i profili ataku.
Warianty regulaminowe dla dziaa obrony powietrznej s zasadniczo wariantami si ldowych i s opracowywane w ten sam sposób jak warianty dla innych si ldowych. Dodatkowo, oprócz wpywu warunków terenowych na mobilno i zarzdzenia regulaminowe, koncentruj si one na konkretnych drogach podejcia i korytarzach powietrznych i wskazuj - gdzie lotnictwo moe wykorzysta teren do maskowania przed radarami i systemami walki obrony powietrznej /skona LOS/. Warianty sytuacji dziaania obrony powietrznej - zarówno zaprzyjanionych, jak i przeciwnika - opracowywane s w ten sam sposób. Warianty sytuacji pokazuj zasigi, zachodzce na siebie strefy raenia oraz obszary zasonite dla wszystkich systemów bojowych obrony powietrznej /„strefy martwe”/. Dane zawarte w legendach wariantów powinny ujmowa maksymalne i minimalne wysokoci skutecznego raenia tych rodków walki. Schemat C-24 to przykad wariantu sytuacji obrony powietrznej.
SCHEMAT C-24: WARIANT /WZORZEC/ SYTUACJI OBRONY POWIETRZNEJ.
Warianty sytuacji dla powietrznej fazy dziaa powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych koncentruj si na „najbardziej bezporedniej” /najkrótszej/ trasie do LZ i DZ. Trasy te powinny zapewni podchodzcym siom powietrzno-desantowym bezpieczny lot oraz niezbdne minimum maskowania i osony. Warianty fazy naziemnej przygotowywane s na podstawie regulaminowych zasad uycia si powietrzno-desantowych. Wariantów sytuacyjnych nie przygotowuje si dla przenikania drog powietrzn maych si - np. SPECNAZU.
Profile ataku peni tutaj kluczow rol w wariantowaniu sytuacyjnym, poniewa wszystkie analizy przestrzeni powietrznej s w zasadzie sytuacyjnymi - co wynika z ich natury. Zastosowanie konkretnego profilu ataku bdzie zaleao od drogi podejcia w danym terenie, podziau si, rozmieszczenia i moliwoci obrony powietrznej, wymaganej iloci paliwa i adunku wymaganego uzbrojenia, odlegoci do celu oraz zadania danego samolotu. Schemat C-25 to przykad zagroenia powietrznego /migowiec/.
SCHEMAT C-25: ZAGROENIE POWIETRZNE /MIGOWCE/.
Warianty przebiegu wydarze dla obszarów dziaa zwizanych z przestrzeni powietrzn opieraj si na wariantach sytuacji. Warianty wydarze dla dziaa obrony powietrznej opracowywane s tak jak inne warianty przebiegu dziaa. Jednake NAI-s ustalane s w oparciu o wpyw ogranicze terenowych na trasy podejcia lotnictwa do potencjalnych celi oraz na podstawie analizy profili ataków przeciwnika. W obszarach, gdzie ogranicze terenowych jest niewiele, NAI-s dla poszczególnych tras i obszarów stosowane s szeroko aby pomóc w okreleniu najlepszych miejsc rozmieszczenia dla radarów inwigilacji o dalekim zasigu oraz radarów do wykrywania celi.
Rozmieszczenie NAI-s dla innych dziaa zwizanych z przestrzeni powietrzn oparte jest na: terenie maskujcym pola radarów /stacji radiolokacyjnych rozpoznania/ i rodków walki, najkrótszej trasie do potencjalnego celu, wymaganym stopniu zabezpieczenia operacyjnego oraz na wymaganiach wczesnego wykrycia celu przez aparat latajcy. Warianty przebiegu wydarze dla uytych si powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych przygotowywane s w ten sam sposób jak dla innych dziaa ldowych. Schemat C-26 to przykad „powietrznego” wariantu przebiegu wydarze.
SCHEMAT C-26: WARIANT /WZORZEC/ WYDARZE W POWIETRZNYM WYMIARZE POLA WALKI.
DST-s dla dziaa zwizanych z przestrzeni powietrzn oparte s na wariantach przebiegu dziaa. Zwykle wykonywane s osobne DST-s dla dziaa obrony powietrznej oraz dziaa powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych zaprzyjanionych. Osobne DST-s mog równie zosta wykonane dla bezporedniego wsparcia lotniczego oraz dziaa powietrznego przenikania zaprzyjanionych na polu walki - jeli czas i sytuacja na to pozwol. Wszystkie DST-s zwizane z wymiarem powietrznym powinny pokazywa powietrzne drogi podejcia i korytarze ruchu, zasigi systemów obrony powietrznej zaprzyjanionych i przeciwnika, TAI-s oraz DP-s. Zgodnie z przemijajc natur rodowiska powietrznego, bieca sytuacja powietrzna nie jest przedstawiana. Jednake pokazana jest liczba moliwych wylotów dla dziaa zaprzyjanionych.
TAI-s oraz DP-s w wikszoci okrelane s tym samym sposobem jak dla dziaa ldowych, jednak biorc pod uwag due prdkoci lotnictwa DP-s musz by umieszczane ze znacznym wyprzedzeniem. W czasie wykorzystywania rodków wasnego lotnictwa DP-s te musz zosta wysunite na tyle daleko w stosunku do celu, aby da wystarczajcy czas na: postawienie lotnictwa w stan strip alarmu i umoliwienie dotarcia do celu oraz na rozpoczcie skutecznego dziaania przez wspódziaajce systemy wsparcia ogniowego i zakócania. Podczas wspierania dziaa obrony powietrznej DP-s musz by rozmieszczone w taki sposób, aby potwierdzi plan ataku przeciwnika i da wystarczajcy czas, który pozwoli na wykrycie celu i prowadzenie ognia. Podczas okrelania wpywu na wysiek obrony powietrznej przeciwnika, DP-s umieszczane s tam, gdzie dowódcy przeciwnika najprawdopodobniej mogliby zosta zmuszeni przez pogod, teren oraz wasne korytarze lotnictwa i profile lotu - do rozmieszczenia rodków obrony powietrznej z jak najwiksz korzyci dla swoich si.
DST wasnej obrony powietrznej stanowi poczony wysiek G3 lub S3, G2 lub S2 oraz oficera obrony powietrznej /DAME lub CAME - w dywizji i korpusie/. DST wykorzystania wasnej przestrzeni powietrznej jest wspólnym wysikiem G3 lub S3, G2 lub S2, FSO /oficera wsparcia ogniowego/ oraz dowódcy brygady lotnictwa bojowego i oficera cznikowego lotnictwa.
Zacznik D: OPERACYJNY SZCZEBEL WOJNY
Orodkiem struktury wspóczesnej walki jest sztuka operacyjna, drugi wany skadnik dziaalnoci wojskowej oraz najwyszy, na którym rozwaana jest doktryna bitwy powietrzno - ldowej.
SZTUKA OPERACYJNA
Sztuka operacyjna pociga za sob zgrywanie /orkiestracj/ siy wojskowej w teatrze dziaa wojennych /TDW/ aby osign narodowe cele dziaa militarnych - jako cz skoordynowanej strategii narodowej, taktyczne zastosowanie walki, zabezpieczenie walki oraz zabezpieczenie rodków sub wspierajcych walk. Zasadniczo jest to kolejne nastpowanie po sobie dziaa taktycznych i wydarze - jako cz ogólnego planu kampanii w celu stworzenia podanych warunków wojskowych dla spenienia okrelonego celu politycznego. Dowódca szczebla operacyjnego, któremu okrela si podane polityczne warunki /nastpstwa dziaa/, okrela cele militarne oraz rodki taktyczne konieczne do ich uzyskania.
Utworzenie Zjednoczonych Dowództw dla prowadzenia planowania w czasie pokoju w teatrze dziaa wojennych - jest fenomenem powstaym po II wojnie wiatowej, fenomenem który wyrós z lekcji jakie odebralimy przed oraz w czasie prowadzenia wojny. Planowanie dziaania w wypadku nieprzewidzianych wydarze oraz planowanie realizowane w czasie pokoju - w okrelonym teatrze dziaa wojennych lub w podlegych teatrach dziaa wojennych - ukierunkowane jest na to, aby zmniejszy zakres tych analiz i dziaa, których wykonanie przez Gównodowodzcego /CINC/ w teatrze dziaa wojennych i jego sztab wymagane jest w wypadku wojny.
W czasie pokoju sztaby teatrów dziaa wojennych realizuj planowanie na potrzeby pocztkowej kampanii, która przewidywana jest w wypadku pogwacenia granic midzynarodowych. Po rozpoczciu dziaa wojennych planowanie teatru dziaa wojennych koncentruje si na kampaniach przewidywanych w póniejszym okresie. Okrelenie prawdopodobnego przebiegu dziaa w teatrze dziaa wojennych podobne jest do procesu, który wykorzystywany jest przez taktyczne szczeble dowodzenia do odpowiedzi na problemy dotyczce dowódcy dywizji czy korpusu: „kto?”, „co?”, „gdzie?”, „kiedy?” i „w jakiej sile?”. Podczas gdy planistyczne rozwaania na taktycznym bd gównie rozwaaniami militarnymi - co wynika z ich natury, to do rozwaa planistycznych na szczeblu operacyjnym bd wczane czynniki polityczne, ekonomiczne, psychologiczne, socjologiczne, wojskowe oraz geograficzne - w skali midzynarodowej.
Tak samo jak dowódca szczebla taktycznego bdzie usiowa peniej zrozumie podoe, specyficzne cechy i charakter nowego zadania, tak samo czyni to bdzie dowódca szczebla operacyjnego. Dowódca ten musi w peni zrozumie interesy polityków amerykaskich w danym regionie geograficznym, ograniczenia w wykorzystaniu siy wojskowej narzucone przez polityk, a take musi zrozumie wol danego narodu poparcia obecnoci si wojskowych Stanów Zjednoczonych oraz ch wsparcia poczonych dziaa wojskowych. Rozwaania takie mog na przykad: obejmowa - gotowo wojsk do prowadzenia okrelonych dziaa i wol przyzwolenia na te dziaania ze strony Wadz Narodowego Dowództwa /NCA/, okrela - które niepodlege narody w danym teatrze dziaa wojennych zezwol na przelot nad ich obszarem oraz prawo do ldowania, zasady wykorzystania wojsk, wpyw obszarów neutralnych na zakres dziaa wojskowych oraz sposób wykorzystania broni nuklearnej. Ten sam mylowy proces IPB, który zmniejsza ilo niewiadomych /niepewno/ dowódcy szczebla taktycznego, moe by wykorzystany aby uczyni to samo w stosunku do dowódcy szczebla operacyjnego.
Okrelenie wymaga operacyjnego szczebla wojny wobec rozpoznania jest wstpnym warunkiem do opracowania planu /perspektyw/ rozpoznania szczebla operacyjnego i okrelenia funkcji lub etapów procesu IPB na operacyjnym szczeblu wojny. Wymagania NCA wobec rozpoznania s ogólne /globalne/ i mog by w konflikcie z wymaganiami ustanowionymi przez CINC w TDW.
Podczas, gdy dowódca teatru dziaa wojennych moe wymaga dostpu do strategicznych rodków rozpoznania aby wesprze planowanie w czasie pokoju lub prowadzenia kampanii w czasie wojny - to bezporednia uwaga NCA moe by skierowana na wojskowy i polityczny rozwój wydarze w innym teatrze dziaa wojennych. Niewystarczajce systemy rozpoznawcze szczebla narodowego i strategicznego przeznaczone bd do zabezpieczenia potrzeb rozpoznawczych NCA lub wyszczególnionych - Zjednoczonych Dowództw. Pi Zjednoczonych Dowództw odpowiadajcych za róne regiony geograficzne to:
Dowództwo Europejskie USA /USEUCOM/;
Dowództwo Atlantyckie USA /LANTCOM/;
Dowództwo Pacyfiku /PACOM/;
Dowództwo Centralne /CENTCOM/;
Dowództwo Poudniowe USA /USSOUTHCOM/.
Dowództwa te musz w czasie pokoju wywizywa si z odpowiedzialnoci w zakresie politycznych, ekonomicznych, wojskowych i psychologicznych czynników /parametrów/ - okrelonych przez NCA w Poczonym Strategicznym Planie Moliwoci /JSCP/.
Dla kadego teatru dziaa wojennych róna jest strategia wojskowa, struktura si i wymagania wobec rozpoznania. W obrbie kadego teatru dziaa wojennych odrbna jest /s/: specyfika sojuszy, moliwoci wojskowe przeciwnika, cele wojskowe i polityczne, czynniki geograficzne i wsparcie ludnoci dla strategicznych celi USA. Zarówno organizacja szczebla strategicznego, jak i taktycznego - nie wynika z koniecznych potrzeb i nie jest dostatecznie wyczulona na zabezpieczenie tych specyficznych wymaga szczebla operacyjnego.
Rozlega analiza specyfiki okrelonego teatru dziaa wojennych jest wstpnym warunkiem do opracowania strategii teatru dziaa wojennych oraz zwizanego z tym planowania operacyjnego. Dowódca TDW oraz jego sztab musz dostrzec i zrównoway pi elementów siy /polityczny, ekonomiczny, geograficzny, wojskowy i narodowy/, które mog nie tylko pokona /przezwyciy/ centra cikoci przeciwnika, ale te chroni wasne róda siy. Dostrzeenie tego wanie problemu jest treci sztuki operacyjnej, a rola rozpoznania jest tu kluczowa.
Nie jest wystarczajcym stwierdzenie, e wymagania dowódcy szczebla operacyjnego wobec rozpoznania bd zaspokojone przez poczenie rozpoznania taktycznego i strategicznego. rodki ze rodowiska rozpoznania strategicznego s w czasie pokoju zbyt rozproszone - i jeli nie zostan okrelone cele zbierania danych dla podejmowania decyzji operacyjnych i strategicznych - mog zosta przez przeciwnika pokonane w czasie wojny. Perspektywa rozpoznania taktycznego jest wska - koncentruje si gównie na rozwoju bitew, potyczek i walk oraz na szybkim poszerzeniu wiedzy i wykorzystaniu wiadomoci z bezporednich walk i z prowadzonego rozpoznania taktycznego. W istocie - dane rozpoznawcze jakie wytwarzane s na taktycznym szczeblu walki, jeli nie byyby ostronie „przesiewane”, to mogyby zala sztaby rozpoznawcze grup armii teatru dziaa wojennych lub armii i odcign chwilowo ich uwag od rozpatrywania przebiegu dziaa z perspektywy operacyjnej.
Okrelajc rozpoznanie szczebla operacyjnego naley bra pod uwag wsparcie wysiku decydenta oraz cel wykorzystania poczonych i kombinowanych si na operacyjnym szczeblu wojny. Koncentracja okrelonego rzutu si szczebla operacyjnego zaley od sytuacji, specyfiki teatru dziaa wojennych, wojskowych i politycznych celów walczcych stron oraz typów /rodzajów/ si wojskowych jakie s w stanie i mog by wykorzystane /uyte/. Na przykad podczas II wojny wiatowej kampanie oraz gówne dziaania wojenne realizowane byy odpowiednio przez teatry dziaa wojennych i grupy armii, podczas gdy armie polowe, korpusy i dywizje walczyy w bitwach i potyczkach. Podczas wojny w Wietnamie, pomimo istnienia /dostarczenia/ planu kampanii w teatrze dziaa wojennych - planu stworzonego przez kwater Wspierajcego Dowództwa Wojskowego - Wietnam /MAC-V/ - gówne dziaania planowane byy przez kwatery gówne korpusów.
Ze wzgldu na to, e korpus jest najwikszym zwizkiem taktycznym wojsk ldowych, moe on zosta wykorzystany jako skadnik poczonych si organizowanych z rónych rodzajów wojsk dla wykonania specjalnego zadania /Joint Task Force - JTF/. Siami zbrojnymi JTF moe by równie dywizja lub samodzielna brygada. Korpus przewidywany do takiego wykorzystania szkoli si /wiczy/ aby by odpowiednio przygotowanym do dziaa operacyjnych. Zalenie od sytuacji rozpoznanie operacyjnego szczebla wojny bdzie koncentrowao si na wymaganiach stawianych przez dowódc: teatru dziaa wojennych, grupy armii, armii polowej, czy te korpusu.
Zadania rozpoznania szczebla operacyjnego okrelone s zgodnie z wymaganiami stawianymi wobec rozpoznania dla potrzeb przygotowania i prowadzenia kampanii /operacji/ w obrbie danego TDW. Na szczeblu operacyjnym funkcje rozpoznania ukierunkowane s na zbieranie danych, które pozwol na zidentyfikowanie, lokalizacje oraz analiz strategicznych i operacyjnych punktów cikoci /centers of grawity/. Punkty te - zaatakowane z powodzeniem - przyczyni si do osignicia wasnych politycznych oraz strategiczno - wojskowych celów w obrbie danego teatru dziaa wojennych.
Zadania IEW wykonywane na szczeblu taktycznym /opracowanie sytuacji, okrelenie celów EW, wsparcie CI i wprowadzenie przeciwnika w bd/ - wykonywane s równie na szczeblu operacyjnym. Wystpuje tu jednak wikszy stopie zawioci, „zaangaowany” po to, aby rozway elementy skadowe siy /potgi/ w zakresie politycznym, wojskowym, ekonomicznym oraz psychologicznym. Dowódca szczebla operacyjnego musi skutecznie zazbia te elementy, aby zrealizowa cele strategiczne.
Na szczeblu operacyjnym IEW wykonuje pi zada: opracowanie sytuacji, opracowanie /okrelenie/ celów EW, zabezpieczenie, wprowadzanie w bd przeciwnika oraz ostrzeganie i wskazywanie zagroe. Ostrzeganie i wskazywanie zagroe pociga za sob cige opracowywanie i „filtrowanie” listy wskaników opartych na danym regionie lub teatrze dziaa wojennych. Listy te pozwalaj sztabom rozpoznania szczebla operacyjnego okreli zmiany w zachowaniach politycznych, wojskowych i ekonomicznych, co z kolei pozwala dowódcy teatru dziaa wojennych aktywnie uczestniczy i lepiej rozumie dziaania NCA oraz moe prowadzi do podjcia odpowiedniej decyzji co do wojskowego zaangaowania si. Dla dowódców teatrów dziaa wojennych oraz dla NCA szczególnie wana jest analiza informacji ze wszystkich dostpnych róde rozpoznania - realizowana w oparciu o dany teatr dziaa wojennych /poprzez Ogólnowiatowy System Wskazywania i Monitoringu/. Zapobiega to strategicznemu zaskoczeniu tych dowódców. Do wymaga szczebla operacyjnego adoptowane s zadania IEW - wykonywane na szczeblu taktycznym oraz elementy i mechanizmy suce wykonaniu kadego z tych zada.
OPRACOWANIE SYTUACJI
Opracowanie sytuacji, czy te IPB na szczeblu operacyjnym pociga za sob realizacj czterech funkcji: ocena obszaru teatru dziaa wojennych, analiza charakterystyk danego teatru, ocena zagroenia oraz integracja zagroe. Funkcje te skupiaj si na poczonym i kombinowanym charakterze sztuki operacyjnej oraz na rozwaaniach politycznych, wojskowo - strategicznych, monetarno - ekonomicznych, przemysowych, wojskowych i psychologicznych dowódcy danego TDW.
Analiza charakterystyk danego teatru pociga za sob analiz pogody i terenu w danym obszarze, a take: analiz cech geograficznych tego obszaru, wsparcia ludnoci dla strategicznych celów USA oraz wpywu neutralnych narodów na dziaania wojskowe. Ocena zagroenia obejmuje oszacowanie pod wzgldem doktrynalnym si zagraajcych szczeblowi operacyjnemu: ich skadu, ugrupowania oraz zasad uycia w pocztkowym etapie, rozwaenie morale wojskowych si przeciwnika, niezawodnoci politycznej wojskowych sojuszy przeciwnika, mechanizmów wykorzystania broni jdrowej oraz proporcji si w odniesieniu do przestrzeni /nasycenie/.
Integracja zagroe na szczeblu operacyjnym rozwaana jest w zasadzie dla okrelenia punktów cikoci przeciwnika. W niektórych przypadkach tymi punktami cikoci nie bd Siy Zbrojne, ale inne - mniej namacalne, takie jak: ch przeciwnika do stawiania oporu /wola walki/, sia wizi jego sojuszy militarnych czy te ponowne zorganizowanie teatru dziaa wojennych lub wysiek zmierzajcy do jego utrzymania. Punkt cikoci w stosunku do przeciwnika moe ulec zmianie, gdy kampania zaprzyjanionych przechodzi z jednej fazy do nastpnej - wskutek wyczekujcej i przewidujcej przebieg dziaa procedury IPB oraz analiz rozpoznawczych na szczeblu operacyjnym.
OCENA OBSZARU TEATRU DZIAA WOJENNYCH
Utworzenie poczonych dowództw w regionach geograficznych odzwierciedla priorytety /imperatywy/ amerykaskiej polityki zagranicznej i obronnej. Wszystkie cele strategiczne kadego teatru dziaa wojennych odzwierciedlone s w licznych dokumentach, takich jak np.: Prawo Midzynarodowe, Dyrektywy Decyzyjne Bezpieczestwa Narodowego /NSDD-s/ oraz Roczny Akt Uprawnie Obronnych. Specyficzne wojskowe zadania oraz okrelony teatr dziaa wojennych s najpierw umieszczane w Poczonym Strategicznym Planie Moliwoci /JSCP/. Poczony System Planowania Dziaa /JOPS/ okrela - po otrzymaniu ogranicze w wykonaniu manewru strategicznego - jakie siy i w jakim czasie bd dostpne dla danego teatru. Na bazie tych dokumentów oraz otrzymanej od NCA wykadni do nich - CINC TDW ustala nastpnie strategiczne cele dla podlegych operacyjnych teatrów dziaa.
Teatry dziaa wojennych /TDW/ oraz wspierajce je teatry operacyjne przecinaj midzynarodowe granice. Obejmuj one niezalene narody o rozmaitym etnicznym, kulturalnym i jzykowym podou - zawierajce w sobie zrónicowane centra ekonomiczne i przemysowe, z rónymi punktami widzenia ich obywateli rozwaajcymi ostro zagroenia politycznego i wojskowego stworzonego przez jakiego przeciwnika. Dodatkowo okrelony bdzie AI danego obszaru TDW. W celu odtworzenia i utrzymania szczególnie wanego w czasie prowadzenia dziaa wojennych, nieutrudnionego ruchu si wojskowych bazujcych na Kontynentalnych Stanach Zjednoczonych /CONUS/ do USEUCOM, obszar zainteresowania /AI/ TDW dla USEUCOM moe ulec rozszerzeniu do wschodnich wybrzey USA.
ANALIZA CHARAKTERYSTYK TDW
Sztab moe zwróci swoj uwag na analizy charakterystyk AO danego TDW gdy dowódca szczebla operacyjnego:
w peni rozumie cel polityczny;
okreli odpowiednie rodki militarne, które zostan wykorzystane;
rozway wyniki powyszych rozwaa.
Operacyjna „piaskownica” /„stó plastyczny”/ przekracza midzynarodowe granice i obejmuje morza, góry i gówne kompleksy terenowe. Wskutek tego ocena obszaru TDW przynosi AO o rozmiarze kontynentu oraz znacznie wikszy AI TDW. Na przykad: AO dla USEUCOM obejmuje cay kontynent europejski oraz ródziemnomorski - z AI, który rozszerza si znacznie na zachodnie okrgi wojskowe Zwizku Radzieckiego.
Analizy terenu i pogody stanowi skadniki szerokiej analizy charakterystyk AO. Musz te zosta rozpatrzone istotne geograficzne charakterystyki danego TDW - wczajc topograficzne i hydrograficzne. Sezonowe warunki klimatyczne czsto dyktuj termin rozpoczcia kampanii oraz ograniczaj strategiczne wykorzystanie si.
W innych rozwaaniach mog by ujmowane takie elementy skadowe analiz jak: ugrupowanie /pooenie/ urzdze i sieci telekomunikacyjnych oraz transportowych, systemy ekonomiczne, polityczne i socjalne, podoe naukowe i technologiczne, stopie zurbanizowania, a take stan morale narodu.
Dla kadego z tych czynników mog by opracowane warianty, które uszczegóowiaj np.: obszary wodne i ldowe, autostrady i ich wpyw na LOC-s, wane rzeki i kanay ródldowe oraz kluczowe kompleksy terenowe. Schematy D-1 do D-4 s przykadami kilku z tych wariantów.
SCHEMAT D-1: WARIANT /WZORZEC/ OBSZARÓW WÓD GRUNTOWYCH.
SCHEMAT D-2: WARIANT /WZORZEC/ AUTOSTRAD.
SCHEMAT D-3: WARIANT /WZORZEC/ WANYCH RZEK I KANAÓW.
SCHEMAT D-4: WARIANT /WZORZEC/ KLUCZOWYCH KOMPLEKSÓW TERENOWYCH.
Wstpnym warunkiem do analizy szczebla operacyjnego jest szeroko umotywowane podejcie, aby uzyska strategiczn ocen i zrozumienie naturalnych cech terenu TDW - bez ugrznicia w szczegóach. Warianty te pomog wyselekcjonowa te charakterystyki AO TDW, które bd miay wpyw na przeprowadzenie danej kampanii. Na przykad: czy istniej kompleksy terenowe, które mogyby przyczyni si do wsparcia lub powstrzymania manewru korpusu lub dywizji?; czy istniej krytyczne obszary graniczne, które ograniczaj moliwoci dziaania na ldzie oraz w zakresie kontroli i wykorzystania przestrzeni powietrznej?.
Mog by prowadzone niektóre rozwaania dotyczce operacyjnego znaczenia sztucznych cech:
jak poziom politycznego, ekonomicznego i naukowo - technicznego rozwoju danego regionu moe wpywa na rodzaje si /wasne i przeciwnika/, które mog zosta uyte?;
czy istniejce linie kolejowe, drogi, porty, lotniska, rurocigi, sieci komunikacyjne oraz urzdzenia s wystarczajco odpowiednie i dostpne, aby zabezpieczy prawdopodobny przebieg dziaa?.
CINC TDW koncentruje si na polityczno - wojskowych i strategicznych implikacjach z charakterystykami TDW. Podlegli dowódcy grup armii koncentruj si na waciwociach danego regionu, które pomog im szeroko widzie typy dziaa wojskowych jakie mogyby by podjte w tym regionie. Na przykad: w wypadku koniecznoci przeprowadzenia jaki dziaa wodno - ldowych operacyjnego znaczenia nabiera szeroki zakres czynników waciwych dla tych dziaa /wodno - ldowych/:
jakie s gbokoci wód oraz jakie jest otoczenie /obwód, plae/ w danym obszarze przybrzenym okrelonego regionu?;
jaka jest wysoko przypywów i odpywów?;
jaka jest sia prdów?;
jaka jest specyfika linii brzegowej?;
Analiza operacyjnego znaczenia kompleksów terenu kluczowego, sieci hydrologicznej, terenu zurbanizowanego oraz LOC przynosi zrozumienie szerokich operacyjnych „osi posuwania si naprzód” oraz zwizanych z nimi dróg podejcia dostpnych w caym AO TDW - zarówno dla zaprzyjanionych, jak i przeciwnika.
Kluczow rol w planowaniu kampanii odgrywaj równie sezonowe warunki pogodowe. Kady TDW jest unikalny i posiada swoje wasne sezonowe warunki pogodowe, które jasno wskazuje klimatologia. „Centrum Technicznych Wniosków rodowiskowych Si powietrznych USA” prowadzi specjalne studia majce na celu wsparcie dziaa w razie nieprzewidzianych wypadków oraz dostarczanie szczegóowych analiz wariantów /wzorców/ sezonowych warunków pogodowych dla kadego przewidywanego TDW.
Na planowanie szczebla operacyjnego maj ponadto istotny wpyw - obok zwykych sezonowych zmian - monsuny oraz wystpujce regionalne efekty oddziaywania oceanów. Planowanie dla obszarów dotknitych takimi zmianami musi by zawczasu przygotowane w stosunku do zamierzonej operacji - aby zabezpieczy specjalne ubiory dla wojsk oraz sprzt potrzebny do zapewnienia moliwoci wprowadzenia wojsk do walki w konkretnym TDW. Dowódca TDW i jego sztab musz by wiadomi jakie warunki pogodowe wystpoway w przeszoci oraz zna warianty /wzorce/ warunków meteorologicznych wystpujcych w danym obszarze, musz okreli kluczowe czynniki operacyjne majce zwizek z pogoda i uczyni analiz pogody integralna czci ich planowania operacyjnego.
OCENA ZAGROE
Warianty /wzorce/ regulaminowe maja kluczowe znaczenie na szczeblach taktycznych dla okrelenia skadu zagraajcych nam si, moliwego wzmocnienia, a take dla okrelenia konkretnego szczebla - w stosunku do którego oczekuje si, e uyje on swoje siy w danym AO. Miejscowa modyfikacja tych wariantów oparta jest na dalszej analizie i cigym rozpatrywaniu podstawowych danych o zagroeniu. Na szczeblu taktycznym S-2 lub G-2 ukierunkowuje si na stopie gotowoci przeciwnika, si i lokalizacj wprowadzonych do walki lub drugorzutowych si oraz wspódziaajcych z nimi pukowymi i dywizyjnymi grupami artylerii. Ocena zagroenia w poczeniu z analiz pogody i terenu dostarcza wskazówek co do przebiegu dziaa tego szczebla w najbardziej prawdopodobnym AO. Na szczeblu operacyjnym ocena zagroe pociga za sob operacyjne i strategiczne rozwaania o przeciwniku, które w poczeniu z ocen obszaru TDW oraz analizami: geograficzn, polityczn, demograficzn i ekonomiczn - wska punkty cikoci tych zagroe /oraz wasne/.
Sztaby rozpoznawcze na szczeblu operacyjnym koncentruj si na wszystkich siach jakie przeciwnik moe zaangaowa w danym TDW. Na przykad: CINC USEUCOM musi wzi pod uwag skad, si, lokalizacj oraz ugrupowanie wojsk Ukadu Warszawskiego w caej Europie Wschodniej. Uwaga ta nie koncentruje si tylko na drugim rzucie, który stoi frontem do zachodniego TDW, ale take na odwodach jakie rozmieszczone s we wszystkich zachodnich okrgach wojskowych Zwizku Sowieckiego.
Analiza ta równie ulegnie rozszerzeniu - tak aby obj armie powietrzne, siy morskie /w tym piechota morska/, a take strategiczne wojska rakietowe. Musi równie zosta rozwaona infrastruktura logistyczna Ukadu Warszawskiego oraz skuteczno wysików w zakresie jej odtwarzania i utrzymania.
Inne czynniki, które powinny zosta rozwaone obejmuj oczekiwany czas wymagany do penego obsadzenia personelem sztabów drugorzutowych si oraz wyposaenia ich w niezbdny ekwipunek, a take czas na operacyjne ugrupowanie si do prowadzenia dziaa specjalnych /SOF/. Kluczowe przemylenia dowódcy TDW zaprzyjanionych obejmuj cele znajdujcych si w obszarze si SPECNAZ - dotyczce caego TDW, a w szczególnoci: dowodzenia, kontroli, cznoci i rozpoznania /C3I/, amunicji jdrowej i systemów jej przenoszenia, wsparcia wysików odtwarzania i utrzymania TDW /gówne porty, lotniska i wczeniej przygotowane miejsca, skady materiaów zamorskich /przewoonych drog morsk/ na potrzeby okrelonych jednostek /POMCUS/. Dowódcy TDW lub grup armii bd równie rozwaa cele dziaania oraz drogi podejcia oddziaów wydzielonych.
Dowódca TDW USA musi okreli nie tylko mechanizmy, ale te wadze polityczne, które mog podj decyzj o uyciu broni jdrowej aby wesprze konwencjonalne dziaania wojenne. Podczas gdy mechanizmy dotyczce uycia broni jdrowej w NATO s w wysokim stopniu upolitycznione, szczególnie przez zinstytucjonalizowane sojusznicze stosunki w obrbie Komitetu Wojskowego NATO oraz Komitetu Planowania Obronnego to nie wydaje si aby takie postpowanie przymuszao radzieckich politycznych decydentów do budowy podobnych mechanizmów podejmowania decyzji o uyciu broni jdrowej - szczególnie, gdy debatuj oni nad uyciem na polu walki, na potrzeby dowódców walczcych wojsk, nuklearnych si redniego zasigu. CINC TDW musi uwiadomi sobie: procedury jakie musi przej dowódca frontu aby przekona wadze do uycia na polu walki broni jdrowej i aby przekona CINC TDW do wykorzystania piechoty oraz na jakim etapie kampanii oczekiwane jest wystpienie takiej jakociowej zmiany w dziaaniach wojskowych.
Sztaby rozpoznania TDW utrzymuj na odpowiednim poziomie podstawowe dane o strategicznych i politycznych wydarzeniach /skutkach/ i relacjach, które mog mie operacyjne implikacje. Oceniony musi by na przykad charakter przeciwstawnych nam wojskowo - strategicznych sojuszy. Szczególnie naley oceni: operacyjne znaczenie rónic w strukturze wojsk, ich siy, skadzie i ugrupowaniu - jakie wystpuj w Siach Zbrojnych innego kraju ni „patronacki”. Czy mona zaoy, e sojusz przeciwnika wesprze wewntrznie polityczne i wojskowe cele kraju „patronackiego”?. Czy morale si wojskowych zainteresowanych krajów wytrzyma znaczcy konflikt o wysokiej intensywnoci?. Wracajc do lekcji z Wielkiej Wojny Ojczynianej Rosjanie przypomn sobie, to co wydarzyo si pod Stalingradem w 1942r., gdy Armia Czerwona zadaa klsk Niemcom /nazistom/ poprzez przeamanie tych sektorów frontu, które byy bronione przez siy rumuskie, wgierskie i woskie.
Charakterystyczne rozwaania dla Si Zbrojnych kraju „patronackiego” obejmuj okrelenie morale onierzy oraz wpywu „przesiknicia” caej struktury wojskowej, wszystkich szczebli, funkcjonariuszami partyjnymi na dziaania i na wyrabianie inicjatywy i elastycznoci u dowódców wszystkich szczebli. Siy Zbrojne, które zamierzaj zastosowa taktyk „blitzkriegu” wymagaj wysoce elastycznej i innowacyjnej struktury dowodzenia. Sukces strategii „blitzkriegu” bdzie zalea w czci od zdolnoci dowódców szczebla operacyjnego do podejmowania szybkich decyzji, bez uciekania si do w duym stopniu marnujcych czas przegldów sytuacji wykonywanych zarówno przez sztaby jak te i przez przeoonych.
Pozostajcymi w bliskiej relacji z rozwaaniami podczas fazy oceny zagroenia procesu IPB szczebla operacyjnego s dowódcy si przeciwnika, a w szczególnoci dowódcy frontu i TDW. Oceny takie nie s moliwym elementem planowania na szczeblu taktycznym, poniewa dowódcy puku, dywizji, a moliwe, e nawet dowódcy armii - nie rozwinli jeszcze wasnego stylu prowadzenia walki, który mógby by zauwaony przez analityków rozpoznania. Oczywicie, rozpoznanie pod ktem biografii ma due znaczenie dla kierowniczych, poczonych sztabów rozpoznawczych /J2/ TDW lub grupy armii, poniewa próbuj one okreli style dziaania dowódców frontów lub TDW. Ci starzy, znajdujcy si na wysokich szczeblach dowódcy radzieccy, którzy suyli jako dowódcy kompanii i plutonów w czasie Wielkiej wojny Ojczynianej i którzy byli i s zwizani z pewnymi klikami w Armii Czerwonej okresu powojennego - maj obecnie wasne, wewntrznie ugruntowane style prowadzenia wojny i metodologi podejmowanie decyzji, co moe zosta zauwaone podczas wicze prowadzonych w czasie pokoju Ukadzie Warszawskim. Zrozumienie, jak dowódcy przeciwnika organizuj swój wysiek planowania przebiegu kampanii /podejmowania decyzji/, moe pozwoli przewidzie sytuacj na polu walki i uatwi wysiki planistyczne dotyczce kampanii podejmowane przez dowódców amerykaskich, wysiki które zasadniczo prowadz do zidentyfikowania punktów cikoci.
Caociowy proces C2 oraz proces podejmowania decyzji i planowania sztabowego jaki wspiera radzieckich dowódców frontów i armii okrelany jest jako troop control /kontrola, nadzorowanie/. Jako cz inicjatywy podjtej po II Wojnie wiatowej aby usprawni i zautomatyzowa planowanie szczebla operacyjnego, opracowane zostay standartowe metodologie decyzyjne. Stworzono modele komputerowe, za oficerowie przeszkoloni zostali w wykorzystywaniu przychodzcych im z pomoc matematycznych procesów wsparcia decyzji - aby uzyska szybko, jako i elastyczno w obecnym procesie decyzyjnym na potrzeby walki. Centralne znaczenie dla systemu troop control ma relacja pomidzy czasem wymaganym na planowanie rozsdnych decyzji, a przeprowadzeniem dziaa bojowych.
System ten wymaga, aby czas krytyczny /lub inaczej czas wymagany na takie zrealizowanie zadania, by uzyska zamierzone efekty bojowe/ by krótszy, ni czas wymagany do planowania „cyklu kontrolnego” i przeprowadzenia /operacyjnego/ wykonania zadania. Aby zminimalizowa czas „cyklu kontrolnego” dowódcy radzieccy wykorzystuj: proces planowania - który zawiera w sobie kalkulacje matematyczne i okrelenie konkretnych informacji rozpoznawczych na temat si przeciwnika, a take standardowy zasób uprzednio okrelonych norm.
Planici radzieccy rozwaaj najbardziej prawdopodobne sposoby zerwania planu kampanii i okrelaj odpowiednie do tych sposobów przeciwdziaanie. Planowanie czy te system kontroli wojsk /troop control/ - stworzony jest po to, aby zminimalizowa prawdopodobiestwo wystpienia nieprzewidzianych wypadków, które mogyby zerwa dany plan oraz aby zabezpieczy maksymalne zdolnoci do szybkiego reagowania gdy takie zerwanie planu nastpi. Po to, aby mona byo przyj kryteria mogce zmierzy sukces czy te porak planu operacyjnego lub kampanii podczas danej fazy jego przeprowadzania, przeprowadzono studia /badania/ wskazujce szereg wskaników walki. I gdy plan zostaje zerwany, system planowania dalej dostarcza opisane wczeniej scenariusze przebiegu dziaa operacyjnych. Plan ten jest otoczony „wit” czci. Aby zmieni plan, nawet wtedy, gdy jest on zerwany - wymagane jest zezwolenie nadrzdnego dowódcy. Poniewa planowanie i kontrola wojsk ldowych oddziaywuj na siebie w ramach cykli decyzyjnych realizowanych w macierzystych frontach, armiach i dywizjach - kady realizowany w rónicym si stylu podejmowania decyzji - to gbokie dziaania, koordynowane przez CINC TDW, mog wykaza wiksze zagroenie zerwaniem planu przy systemie planowania opartym na sposobie mechanicznym i naukowym.
Sowiecki proces planowanie wojskowego moe zawiera „planistyczn nieodporno na zerwanie” - zakorzenion w naukowych zaoeniach dla jego opracowania. Na przykad, poparte naukowo normy planowania opracowane w czasie pokoju, mog sta si bezuytecznymi do pracy w czasie wojny - szczególnie, gdy rozwaane s wpywy geograficzne, pogodowe, wsparcie przez sojuszników oraz doktryna /bitwy ldowo - powietrznej i nastpujcych po sobie uderze si - FOFA/ dziaa operacyjnych przeciwnika /w tym wypadku USA lub NATO/. Po drugie - dowódcy wojsk przeciwnika stajc twarz w twarz z moliwoci zerwania planu kampanii frontu na szczeblu operacyjnym, mog okaza si nie /„niecakowicie”/ wyszkoleni na tyle aby by przej inicjatyw w celu przeciwdziaania wysikom przeciwnika ukierunkowanym na prowadzenie gbokich dziaa. W kocu, gbokie dziaania na szczeblu operacyjnym musz koniecznie koncentrowa si na sowieckich sztabach planujcych dziaania wojsk oraz na systemach automatyzacji walki, które ledz przebieg procesu planowania oraz status postpujcej kampanii.
INTEGRACJA ZAGROENIA
Kocowy okres IPB szczebla operacyjnego prowadzi ostatecznie do wskazania punktów cikoci przeciwnika na szczeblu operacyjnym i strategicznym. Implikacje geograficzne, demograficzne, struktury politycznej oraz bazy ekonomiczno - przemysowej danego TDW na szczebel operacyjny, analizowane s w kontekcie stworzonego zagroenia militarnego oraz tych rozwaa operacyjnych, które poruszano w czasie oceny zagroenia. Jednak wybuch dziaa wojennych, pomidzy siami zbrojnymi dwóch bdcych w opozycji do siebie sojuszy - nie wystpi, jeli nie jakociowa zmiana w relacjach politycznych midzy pastwami „patronackimi” tych sojuszy. Schemat D-5 pokazuje przykad wskaza dotyczcy prowadzenia dziaa ofensywnych. Konflikt o wysokim stopniu intensywnoci w jakim TDW mógby by poprzedzony niepowodzeniem któregokolwiek z supermocarstw w kontynuowaniu dotrzymywania warunków dugoterminowych zasad postpowania.
SCHEMAT D-5: WSKAZANIA DOTYCZCE PROWADZENIA DZIAA
OFENSYWNYCH.
Rozszerzajce si dziaania polityczne, wojskowe i ekonomiczne nie bd miay miejsca bez zauwaenia, e pity poziom operacyjny - zadania IEW /wskazywanie i ostrzeganie/ - moe by bodcem dla dowódcy TDW lub NCA do zasadniczej zmiany w politycznych i wojskowych zainteresowaniach systemów i agend rozpoznania strategicznego /na przykad: polityczny lub militarny podbój wrogiego nam sojuszu/. Informacje uzyskane podczas wykonywania drugiej i trzeciej funkcji procesu IPB daj nam rozlegy obszar wiedzy o tym, jaki sposób prowadzenia walki i dla osignicia jakich celów sojuszu przeciwnika moe by oczekiwany. Tak jak na szczeblu taktycznym, na którym integracja zagroenia jest kolejno kompletowana poprzez opracowywanie i uwiarygodnianie sytuacji, przebiegu dziaa oraz DST-s, tak i na szczeblu operacyjnym ma zastosowanie ten sam proces umysowy - ale ze znaczn jego adaptacj. Schematy D-6 i D-7 przedstawiaj przykady wariantów sytuacji zaprzyjanionych i przeciwnika.
SCHEMAT D-6: WARIANT /WZORZEC/ SYTUACJI ZAPRZYJANIONYCH.
SCHEMAT D-7: WARIANT /WZORZEC/ SYTUACJI PRZECIWNIKA.
Wariant /wzorzec/ sytuacji /zaprzyjanionych i przeciwnika/ na operacyjnym szczeblu wojny szeroko odzwierciedla geograficzne, demograficzne, polityczne i ekonomiczne cechy danego TDW. Dane te uzyskiwane s z licznych wariantów opracowywanych podczas analiz charakterystyk AO danego TDW. Ponadto wariant sytuacji pokazuje gówne osie dziaania dostpne dla rzutów operacyjnych oraz polityczne i wojskowe cele dziaania uczestników walk. Wariant /wzorzec/ sytuacji przeciwnika przygotowywany na bazie analizy geograficznej i politycznej przez sztab J-2 powinien ujmowa: bezporednie, dalsze i ostateczne cele dziaania przeciwnika w obrbie danego TDW oraz lokalizacj i ugrupowanie si znajdujcych si w zakresie C2 dowódcy TDW. Zarówno warianty sytuacji zaprzyjanionych, jak i przeciwnika - koncentruj si na armiach polowych, grupach armii, armiach broni poczonych /CAA/, armiach pancernych /TA-s/, frontach oraz na TDW - si powietrznych i morskich.
Ujte s w tym wariancie takie cechy geograficzne jak: przekraczalno rzek, granice narodowe, cignce si setkami kilometrów kanay, gówne miasta i obszary zabudowane, porty i lotniska, a take rozmieszczenie materiaów /surowców/ strategicznych.
Wariant doktrynalny /regulaminowy/ armii czy frontu przykadany jest /overlayed/ na map danego regionu geograficznego o którym jest mowa. Regulaminowe szerokoci oraz konfiguracja rzutów operacyjnych zostaj uporzdkowane /dostosowane/, aby odzwierciedli istniejce ograniczenia: geograficzne /kompleksy terenowe, miasta/, polityczne /narody neutralne/ oraz ekonomiczno - przemysowe. Ten proces uwzgldniania operacyjnych „migawek” /odbicia konkretnej, rzeczywistej w danej chwili sytuacji/ kontynuowany jest w zakresie caego TDW. Ta projekcja aktywnoci wojskowej jest szczególnie wana dla opracowania sytuacji i celu, za analiza moliwoci pokazuje jakie istniej ograniczenia w wykorzystaniu pewnych typów systemów broni w caym obszarze AO TDW. Schematy D-8 i D-9 przedstawiaj warianty /matryce/ systemów broni zaprzyjanionych i przeciwnika oraz moliwoci si.
SCHEMAT D-8: WARIANT /MATRYCA/ SYSTEMÓW BRONI PRZECIWNIKA ORAZ MOLIWOCI SI.
SCHEMAT D-9: WARIANT /MATRYCA/ SYSTEMÓW BRONI ZAPRZYJANIONYCH ORAZ MOLIWOCI SI.
Po okreleniu celów militarnych i politycznych przeciwnika w obrbie danego TDW oraz moliwych do wykorzystania systemów broni strategicznych i TDW, J2 oraz „Sztaby Kierownictwa Dziaa” /J3/ mog planowa scenariusz operacyjnego zaangaowania si - zarówno wasny jak i przeciwnika - poniewa ujawniony zostaje plan kampanii przeciwnika. Dowódcy TDW musza równie wzi pod uwag ugrupowanie operacyjne moliwych do wykorzystania poczonych systemów broni TDW oraz te ograniczenia, które zwizane s z wykorzystaniem konwencjonalnych i nuklearnych systemów rozmieszczonych na ziemi, na morzu oraz powietrznych - które wspieraj gbokie dziaania w TDW.
Wariantowanie sytuacji jest podstaw do wariantowania przebiegu dziaa. Schemat D-10 stanowi przykad wariantu /wzorca/ wasnego przebiegu dziaa dla si przeciwnika.
SCHEMAT D-10: WARIANT /WZORZEC/ PRZEBIEGU DZIAA ZAPRZYJANIONYCH Z PUNKTU WIDZENIA SI PRZECIWNIKA.
Wariantowanie przebiegu dziaania okrelane jest jako identyfikacja i analiza wanych zdarze na polu walki oraz dziaa przeciwnika, które dostarcz nam wskazówek dotyczcych przebiegu przyszych dziaa przeciwnika. Na szczeblu taktycznym pociga to za sob okrelenie NAI-s wzdu batalionowych i pukowych korytarzy ruchu oraz wzdu dywizyjnych dróg podejcia, które w konsekwencji potwierdz lub wyklucz konkretny przebieg dziaa przeciwnika. Na omawianym szczeblu dziaa wojennych NAI-s mog by umieszczane - jako punkt na ziemi, na szczycie wzgórza, czy te na gównych skrzyowaniach dróg.
Na szczeblu operacyjnym NAI-s zwizane s z kluczowymi cechami geograficznymi, politycznymi, demograficznymi lub przemysowymi AO danego TDW i niekoniecznie s one lokalizowane wzdu operacyjnych osi prowadzenia natarcia. NAI-s mog stanowi równie: drugie rzuty frontu lub TDW, odwody, oddziay wydzielone, dowódca przeciwnika, systemy zautomatyzowanej kontroli wojsk szczebla operacyjnego, siy nuklearne redniego zasigu oraz wi solidarnoci pomidzy sojusznikami.
Ruch /manewr/ przeciwnika w bezporednim ssiedztwie kluczowych elementów przemysowych i geograficznych moe wskazywa na priorytety wysiku TDW /TVD/, które s okrelone /charakterystyczne/ dla danego frontu. Ruch /manewr/ drugich rzutów frontów wskazuje na priorytet wysiku TDW w stosunku do specyficznej /okrelonej/ osi dziaa operacyjnych. Gotowo i miejsce rozmieszczenia piechoty moe wskazywa na wczeniejsz ni zaoono ch uycia broni nuklearnej przez przeciwnika. Zlokalizowanie duych iloci wielosilnikowych samolotów na lotniskach w bezporednim ssiedztwie puków powietrzno-desantowych, bd te organicznych dywizji powietrzno-desantowych frontów, moe wskazywa na niebezpieczestwo szybkiego przeprowadzenia dziaa powietrzno-desantowych lub powietrzno-szturmowych skierowanych przeciwko celom znajdujcym si na tyach zaprzyjanionych.
NAI moe wiza si te z rozwojem sytuacji politycznej i socjo-ekonomicznej, takim jak zmiana aprobaty opinii publicznej wyraanej w stosunku do celów politycznych i wojskowych przeciwnika oraz chci narodów zajmujcych postaw neutraln zezwolenia na przelot si powietrznych.
Wariant zdarze wykonywany jest w celu opisania potencjalnego przebiegu dziaa przeciwnika o znaczeniu operacyjnym oraz relacji zachodzcych midzy tymi dziaaniami. Sztaby J2 TDW powinny przygotowa wasne warianty przebiegu dziaa si przeciwnika, jak te i warianty przebiegu dziaa zaprzyjanionych - z punktu widzenia przeciwnika. Po wypracowaniu zrozumienia procesu planowania sztabu radzieckiego oraz stylu prowadzenia kampanii przez dowódc frontu lub TDW przeciwnika, sztab J2 jest w gotowoci do rozwaenia sposobu w jaki przeciwnik widzi /lub postrzega/ nasz plan przeprowadzenia kampanii w obszarze TDW.
Linie czasowe, wyraone w dniach i oparte na doktrynalnych normach ruchu, pomagaj w „wywietleniu” ruchu /manewru/ przeciwnika zagraajcego nam w caym AO TDW. Wariantowanie wydarze uatwia J2 opracowanie wymaga wobec rodków rozpoznania i zbierania danych szczebla TDW oraz pomaga J3 w wypracowaniu strategii C3CM. Linie czasowe /na przykad: D-1 i D-2 lub D+1 i D+2/ równie s wczone - odzwierciedlajc polityczne, wojskowe oraz ekonomiczne wskazania konfliktu /opracowane w wiatowym Systemie Wskazywania i Monitoringu - bazy organizacyjnej dla pitego zadania IEW/ z punktu widzenia decyzji przeciwnika dla zmiany dugoterminowych zasad postpowania, pocztkowego okresu mobilizacji oraz ruchu /manewru/ gównych formacji wojskowych przeciwnika.
Wariantowanie wydarze daje w rezultacie identyfikacj wanych zdarze i dziaa o znaczeniu operacyjnym, które rozwaane s w cisym powizaniu /„tandemie”/ ze stosunkami z sojusznikami, strategicznymi skutkami politycznymi i wojskowymi, stylem prowadzenia kampanii przez dowódc przeciwnika oraz punktami cikoci. Jest to celem operacyjnej DST. Schemat D-11 jest przykadem DST przeciwnika.
SCHEMAT D-11: DST PRZECIWNIKA.
DST-s szczebla operacyjnego identyfikuj te TAI-s, które zwizane s ze strategicznymi i operacyjnymi punktami cikoci, a które zaatakowane - i to niekoniecznie przy wykorzystaniu systemów destrukcji - spowoduj zaamanie wysików zmierzajcych do wykonania celi strategicznych przeciwnika. Operacyjne punkty cikoci mog zawiera w sobie gówne formacje wprowadzone do walki, odwody TDW, C3I, LOC-s, morskie LOC-s oraz informacje o tym, czy dane siy s w stanie rekonstruowa te ponoszone straty. Strategiczne punkty cikoci mog obejmowa wewntrzn struktur oraz solidarno polityczno - wojskow sojuszu, a take polityczn i psychologiczn ch ludzi do uznania susznoci oraz wsparcia celów strategicznych. Perspektywa widzenia dowództwa szczebla operacyjnego jest z koniecznoci szeroka i w sposób cigy koncentrujca si na kolejnoci dziaa - co ma znaczenie dla wyeksponowania i zadania klski operacyjnym i strategicznym punktom cikoci. Zniszczenie tych róde siy jest podstaw sukcesu i zwycistwa na szczeblu operacyjnym - zwycistwa, które jest realizacj celi strategicznych w obrbie danego TDW, tak jak zostay one okrelone w planie kampanii.
DST szczebla operacyjnego, które jest graficznym przedstawieniem wkadu /udziau/ rozpoznania w plan kampanii, przyjmuje TPL-s decyzji - które wi decyzj dowódcy TDW z kolejnoci ataku TAI-s - oraz pozostaj w relacji do wikszych operacyjnych i strategicznych punktów cikoci /s z nimi powizane/. Podczas gdy na szczeblu taktycznym intencj /zadaniem/ wskazanych TAI-s jest nakonienie przeciwnika do przyjcia mniej korzystnego wariantu dziaania, to intencj /zadaniem/ tych TAI-s na szczeblu operacyjnym jest zaamanie strategicznych celów przeciwnika i ostateczne przywrócenie politycznego i wojskowego status quo.
Zdefiniowanie rozpoznania szczebla operacyjnego wskazuje kompleksowe zadania sztabu rozpoznania operacyjnego, które s cigym procesem identyfikowania oraz analizy strategicznych i operacyjnych punktów cikoci. Sukces wysiku planistycznego dowolnej kampanii i ostateczne zaamanie politycznych i wojskowych celów przeciwnika w TDW - zapocztkowany jest przez prawidowe zidentyfikowanie róde siy.
Sztaby rozpoznawcze musz równie przewidywa, kiedy siy przeciwnika osign „kulminacyjny punkt” oraz pomagaj w planowaniu gównych dziaa - co przyspieszy wystpienie tych oczekiwanych niszczcych rezultatów operacyjnego dziaania zaprzyjanionych.
Wstpnymi warunkami dla realizacji ostatecznych rozwiza strategicznych i operacyjnych s: zbieranie danych, identyfikacja, obejmowanie caoci oraz analiza politycznych, ekonomicznych, psychologicznych, socjologicznych, przemysowych i naukowo - technicznych parametrów, a take innych jakociowo rozwaa - poniewa s one w relacji do TDW; przeciwnik /lub sojusze/; cele polityczne i wojskowe. IPB szczebla operacyjnego dostarcza metodologicznej struktury /szkieletu/, która pozwoli uatwi planowanie i przeprowadzenie zwyciskich kampanii oraz gównych dziaa w obrbie danego TDW.
Zacznik E: IPB W DZIAANIACH PRZECIWPOWSTACZYCH /COIN/
Zmodyfikowana forma IPB moe zosta wykorzystana aby przedstawi dowódcy graficzn ocen rozpoznawcz w wypadku zaistnienia sytuacji COIN.
UNIKALNE /JEDYNE W SWOIM RODZAJU/ CZYNNIKI W COIN
Wspomniane modyfikacje IPB maj swoje ródo w trzech szczególnie wanych czynnikach, które s cechami „wrodzonymi” wikszoci dziaa COIN:
specyfika zagroenia ze strony powstaców;
znaczenie oraz dobro populacji cywilnej;
rola narodu, rzdu i wojsk pastwa bdcego gospodarzem.
ZAGROENIE POWSTACZE
Powstaniec wmiesza si w populacj ludzk oraz bdzie wykorzystywa szereg wariantów taktyki i paszczyzn przemocy aby uzyska zakadane cele /propaganda, terroryzm, taktyka dziaa partyzanckich, przestpstwa, naruszenia przepisów itd./. Podczas, gdy zostay zidentyfikowane ogólne kategorie organizacyjne oraz strategie, to powstacy rzadko bd stosowa powszechnie znane modele. W dziaaniach COIN kluczowe znaczenie dla procesu IPB ma budowanie modelu zagroenia, który musi by opracowany w oparciu o konkretn sytuacj oraz konkretny obszar geograficzny bdcy przedmiotem rozwaania.
LUDNO CYWILNA
Ciga wiadomo czynnika ludnociowego jest krytyczna /szczególnie wana/ dla dugoterminowego sukcesu lub zaamania si taktycznych dziaa COIN. Zadania Zagranicznej Obrony Wewntrznej /FID/ bd w szczególnoci ujmowa walk, wsparcie walki oraz dziaania CSS w pobliu lub wród narodu bdcego gospodarzem /HN/, a gównie wród jego ludnoci cywilnej. Zasadniczym celem tych dziaa bdzie ochrona i zapewnienie bezpieczestwa ludnoci oraz utrzymywanie jej w separacji psychicznej i psychologicznej od powstaców. Moe by wymagane zachowanie cigoci realizacji takich wysików w zakresie bezpieczestwa i separacji. Spowoduje to powstanie uciliwych ogranicze w zakresie swobodnego uycia broni oraz wymaga bardzo ostronego wykorzystania si wasnych. Kluczowym czynnikiem skutecznego wykorzystania wojsk podczas dziaa COIN bdzie intensywna analiza podczas IPB wszystkich aspektów ludnoci cywilnej, podobnie jak i opracowanie celu IEW, która powoduje zmniejszenie uwydatnienia wsparcia ogniem porednim oraz broni zrzucanych z powietrza dla wsparcia pro aktywnego dziaania rozpoznania i akcji maych jednostek.
RZD I WOJSKO NARODU BDCEGO GOSPODARZEM
Ostateczny sukces w COIN zwizany jest z HN /narodem - gospodarzem/. Wadze cywilne i wojskowe HN bd gównymi odpowiedzialnymi za dziaania wojskowe, problemy cywilne, PSYOP oraz za kontrol róde zaopatrzenia ludnoci. W wariancie doskonaym siy USA unikn tych zada, ale moe by od nich wymagane suenie rad i dostarczenie poparcia. Szczególnie wana /krytyczna/ dla skutecznej integracji wysiku wojskowego USA bdzie równie wiedza o taktyce wojskowej, prowadzeniu dziaa i funkcjach rozpoznania HN-s - w powizaniu z ich moliwociami oraz ograniczeniami. Konieczna jest wiedza na temat historii naruszania praw czowieka HN-s, poniewa techniki pacyfikacji, które ami prawa czowieka, czy te wprowadzone przez HN-s do dziaania siy lub grupy paramilitarne - mog mie wpyw na postaw i poparcie ludnoci cywilnej oraz mog one by w konflikcie z polityk USA.
PROCES PICIOFUNKCYJNY
Dla konfliktów konwencjonalnych powszechnie stosuje si pi funkcji procesu IPB, które pozwalaj na skuteczn integracj unikalnych, omówionych powyej czynników COIN z wymaganiami modyfikacyjnymi. Te pi funkcji procesu IPB oraz ich zastosowanie do COIN omówione jest poniej.
OCENA OBSZARU POLA WALKI
Podczas realizacji tej funkcji analityk zaczyna zbiera dane w celu spenienia podstawowych wymaga wobec rozpoznania w szeciu kluczowych dziedzinach: rozpoznania sytuacji politycznej, ekonomicznej, socjalnej, geograficznej /demograficznej/, wojskowej oraz istniejcego zagroenia. W tym wypadku, podstawowe zasady dziaania taktycznego HN oraz ludnoci opracowywane /analizowane/ s równolegle z pogod, przeciwnikiem, terenem i danymi zbieranymi zwykle dla bardziej konwencjonalnych dziaa. To podstawowe rozpoznanie musi by odpowiednio dopasowane do specyficznego obszaru pola walki, a w czasie realizacji tej funkcji okrelane s konkretne AO-s i AI-s.
Chocia w konfliktach o redniej i duej intensywnoci AO-s dla COIN planowane s przez kolejny wyszy sztab, to stanowi one obszary w których dany dowódca posiada wadz oraz odpowiedzialno w zakresie prowadzenia dziaa. AI-s okrelane s przez danego dowódc w rezultacie rekomendacji G2 lub S2. Obydwa te obszary analizowane s zgodnie z METT-T. W dziaaniach COIN bardzo wana jest równie ocena obydwu tych obszarów w zakresie rozszerzajcej si aktywnoci cywilnej i wojskowej HN.
IPB powinno pomóc analitykowi odpowiedzie na dwa podstawowe pytania:
gdzie moemy oczekiwa napotkania przeciwnika?;
gdzie nie moemy oczekiwa jego znalezienia?.
Dane te musz zosta opracowane z wykorzystaniem rónych zmiennych - w zalenoci od intensywnoci dziaa powstaczych. Typy oleat oraz kategorie podrzdnych planów /wykresów/ bd róniy si - w zalenoci od rzeczywistych wymaga zadania. Pierwszorzdne i jasne opracowanie oleat pozwoli bardziej odzwierciedli analiz danych w wykorzystywanym systemie graficznego klucza oraz kolorowych schematów na mapach o duej skali.
ANALIZA TERENU
Poniewa siy powstacze s generalnie mniejsze liczebnie ni siy COIN oraz bd odczuway brak odpowiedniego wsparcia logistycznego, to bd one zwykle unikay walki pozycyjnej. Bd one zwykle unikay uchwycenia, kontroli czy te obrony kluczowego - w konwencjonalnym rozumieniu - rejonu. Tak wic szybki ruch /manewr/ pieszo poprzez trudny teren - jest jednym z najlepszych sposobów dziaania powstaców. Pomimo tego, tradycyjne oleaty poczonych przeszkód bd miay ograniczony zwizek z analiz zagraajcego ruchu /manewru/. Najwaniejszymi aspektami terenu dla powstaców bd te, które daj im wsparcie logistyczne oraz zapewniaj bezpieczestwo. Wypracowanie wniosków z analizy terenu wymaga bdzie szczegóowej analizy historycznego i aktualnego wyobraenia o problemie - „w parze” z meldunkami z rozpoznania.
Teren kluczowy
Chocia definicja terenu kluczowego /obszar czy te rejon, którego opanowanie lub kontrola pozwala na uzyskanie wyranej przewagi w stosunku do si przeciwnika/ pozostaje taka sama w dziaaniach przeciwpowstaczych, jak i w innych dziaaniach zbrojnych, to jednak wystpuj znaczne rónice w rozwaaniach wicych si z wyborem terenu kluczowego dla dziaa przeciwpowstaczych. W dziaaniach konwencjonalnych inne aspekty, takie jak np. charakterystyka lokalnej ludnoci oraz róde zaopatrzenia logistycznego w danym obszarze maj niewielkie, bd te nie maj adnego znaczenia w okreleniu terenu kluczowego na tym szczeblu - w rzeczywistoci, tego typu aspekty zwykle rozwaane s przez G2 lub S2 po wyborze /okreleniu/ terenu kluczowego. Z kolei w dziaaniach przeciwpartyzanckich na okrelenie - w obrbie caego obszaru dziaa - terenu, który jest kluczowy, bd w duym stopniu wpyway te „inne aspekty” oraz pena wiedza S1 na temat tych aspektów i ich wpywu na wykorzystanie AO zarówno przez siy zaprzyjanionych, jak i przeciwnika - co jest podstaw do wyboru /okrelenia/ terenu kluczowego. Na przykad:
wie lub miasteczko, które nie ma adnego znaczenia taktycznego, ale posiada znaczenie polityczne i psychologiczne - jako siedziba rzdu prowincji lub okrgu;
pola ryowe lub kawowe - szczególnie w porze niw - mog mie bardzo mae znaczenie taktyczne, ale s one wane dla egzystencji ludnoci cywilnej;
róda zaopatrzenia w ywno - jeli wiadomo jest, e siy partyzanckie maj bardzo powane braki w zaopatrzeniu w ywno, a w obrbie danego AO jest rozmieszczone jakie ródo ywnoci /takie jak np. sklep, skad ryu itd./, to ze wzgldu na przewag w stosunku do partyzantów jakiej dostarcza nam jego posiadanie, moe ono sta si terenem kluczowym;
LOC - w takich obszarach jak dungla czy niezwyke obszary górskie, czsto terenem kluczowym staj si szlaki lub drogi;
róda zaopatrzenia medycznego - czsto partyzantom szczególnie potrzebne s elementy zabezpieczenia medycznego; dlatego te, obszar lub miejsca rozmieszczenia tych elementów moe - ze wzgldu na korzyci jakie daje ich opanowanie lub kontrola nad nimi, przewag w stosunku do si partyzanckich i zaspokajanie potrzeb wojsk zaprzyjanionych /po wyparciu z nich przeciwnika/ - sta si terenem kluczowym.
Sytuacja ludnoci
Ludno jest kluczowym czynnikiem podczas prowadzenia dziaa COIN. Ludno moe dostarcza partyzantom zarówno wsparcia jak i schronienia oraz stanowi jedyn cech danego obszaru, która musi zosta zawadnita, kontrolowana i broniona. Przy odpowiednim wysiku rozpoznania danych podstawowych i zbierania danych, G2 lub S2 moe rozpocz klasyfikacj ludnoci w obszarze pola walki i podzia na logicznie uoone grupy /plemienne, etniczne, polityczne itd./. Z wykorzystaniem oleat sytuacji /stanu/ ludnoci ocenione, uaktualnione i graficznie odzwierciedlone zostan zachodzce pomidzy nimi powinowactwa oraz ich wyznania /„wierno”/. Przy uzyskiwaniu tego typu informacji G2 lub S2 bdzie zwykle polega na wyszych sztabach oraz cywilnych agencjach HN lub USA. Schemat E-1 to przykad oleaty sytuacji /stanu/ ludnoci.
SCHEMAT E-1: PRZYKAD OLEATY SYTUACJI /STANU/ LUDNOCI.
Maskowanie /ukrycie/ i osona.
Przygotowywana oleata maskowania i osony identyfikuje te obszary, które mog zosta wykorzystane do tych celów przez powstaców. Obszary takie mog pokrywa si z nierównociami terenu oraz gst rolinnoci. Podobnie jak w wypadku konwencjonalnego IPB, oleata przykrycia przez „baldachim” rolinnoci wskazuje te obszary, które stwarzaj dogodne warunki do maskowania przed obserwacj z powietrza lub z wysokich punktów terenowych. Skuteczno przykrycia przez rolinno moe by bardzo róna, w zalenoci od pory roku - czy jest to zima, czy te lato; czy jest to pora deszczowa, czy sucha. Schemat E-2 jest przykadem oleaty maskowania i osony.
SCHEMAT E-2: PRZYKAD OLEATY MASKOWANIA I OSONY.
Zdolno przetrwania powstania pod wzgldem logistycznym
Przygotowywana jest oleata wskazujca te obszary, które zabezpieczaj partyzantów w ywno i wod oraz te tereny, które ze wzgldu na ich lokalizacj zapewniaj atwy dostp do tych zasobów.
Kombinacja /czenie/ oleat sytuacji ludnoci, maskowania i oson mogcych by wykorzystanym przez powstaców oraz oleaty okrelajcej zdolno przetrwania od wzgldem logistycznym - mog suy okreleniu obszarów z których prawdopodobnie bd dziaa powstacy. Obszary, które zapewniaj maskowanie i oson, s zamieszkane przez sprzyjajc bd te neutraln ludno oraz te, które zapewniaj bezporedni dostp do zasobów - mog by z duym prawdopodobiestwem traktowane jako pomagajce powstacom. Obszary te mog sta si NAI-s dla dalszego zbierania danych - w celu potwierdzenia lub wykluczenia obecnoci partyzantów w danym terenie, a wraz z innymi wskazówkami mog by pomocne w okreleniu zamiarów powstaców. Tam, gdzie obszary potencjalnego wsparcia ze strony ludnoci oraz wsparcia logistycznego s wyranie oddzielone od obszarów stwarzajcych dogodne warunki do maskowania i osony - powstacy zmuszeni s do przemieszczania si midzy nimi. Dwie inne oleaty, jakie przygotowywane s podczas analiz terenu, to: oleata dróg i szlaków /oleata zdolnoci przetrwania pod wzgldem logistycznym/ oraz oleata przygotowania zasadzek. Schematy E-3 i E-4 s przykadami tych oleat.
Oleata przygotowania zasadzek okrela cele, które mog sta si atrakcyjnym celem sabotau lub ataku. Moe to obejmowa: mosty, elektrownie i linie transmisyjne, miejsca dogodne do organizacji zasadzek, czy nawet dogodne cele kidnapingu /porwa/. Obszary takie zaznaczone s na mapie ze szczególnym skierowaniem uwagi na moliwe drogi podejcia i ucieczki powstaców.
Oleata LOC uwydatnia drogi i szlaki w obszarze operacyjnym. Specjalna uwaga powinna by zwrócona na te LOC, które mieszcz si w potencjalnych obszarach dziaa powstaców i zapewniaj wsparcie istniejcym, bd te tworz nowe, obszary powstania. Niejednokrotnie lotnicze zdjcia s w stanie wskaza nowe szlaki - poprzez wykrycie zniszczonej rolinnoci lub poprzez porównanie aktualnych zdj z wykonanymi wczeniej. Podczas przygotowywania oleaty LOC, oprócz dróg i szlaków, musz równie zosta rozpatrzone trasy /szlaki/ wodne - mogce zapewni powstaniu transport. Schemat E-5 jest przykadem oleaty LOC.
SCHEMAT E-3: PRZYKAD OLEATY ZDOLNOCI PRZETRWANIA POD WZGLDEM LOGISTYCZNYM.
SCHEMAT E-4: PRZYKAD OLEATY ZASADZEK.
SCHEMAT E-5: PRZYKAD OLEATY LOC.
Drogi przenikania lub powrotu /w drug stron/ rozpoznawane s i okrelane w rezultacie przemylenia innych wojskowych aspektów terenu. Podczas, gdy w dziaaniach konwencjonalnych S2 brygady zwykle rozpatruje drogi dajce ilo przestrzeni wystarczajc przynajmniej dla batalionu, za S2 batalionu rozpatruje drogi wystarczajce przynajmniej na rozwinicie kompanii, to szczególne warunki prowadzenia dziaa partyzanckich i przeciwpartyzanckich wymagaj odejcia od tych norm.
Poniewa z natury wikszo dziaa wasnych bdzie dziaaniami maych jednostek, a akcje partyzanckie powodujce uycie si kompanii i wikszych bd raczej wyjtkiem ni regu, wobec tego zmianie ulegnie kryterium okrelania dróg podejcia zapewniajcych odpowiedni przestrze na manewr.
Zarówno S2 brygady, jak i batalionu musz zidentyfikowa oraz podda analizie drogi podejcia plutonu, sekcji, czy te si wielkoci druyny w gb obszaru i urzdze /zabudowa/ bronionych przez ich jednostki oraz drogi podejcia do tereniu bdcego celem ich dziaania. Powinno to obejmowa analiz obszarów granicznych wykorzystywanych do przerzutu ludzi i sprztu do lub poza dany HN. W efekcie s one dokadnie rozwaane wraz z drogami przenikania i powrotu /odzyskania, pozyskania/. Poniewa brygada i batalion czsto mog przeprowadza czciowo niezalene lub poczone dziaania, to S2 musz okreli, przeprowadzi selekcj oraz rekomendowa nie tylko naziemne, ale te powietrzne i wodne drogi podejcia. W kadym przypadku maj zastosowanie zasady analizy terenu, uwypuklajc specyficzne, szczególne cechy terenu - wymagane dla prowadzenia dziaa przez mae jednostki.
adna droga podejcia nie moe by w zwyczajny sposób pominita - poprzez stwierdzenie, e teren wydaje si nie do przejcia. W rzeczywistoci, drogi podejcia przez trudny i wydajcy si nie do przejcia teren stwarzaj zwykle moliwoci uzyskania przez siy partyzanckie jak najwikszego zaskoczenia. Ogólne drogi podejcia mog czasem zosta ustalone w wyniku studiowania oleaty sytuacji ludnociowej.
Prawdopodobne jest, e w wielu wypadkach ruch ludzi oraz dostawy zaopatrzenia mog odbywa si poprzez obszary zamieszkae przez ludno sympatyzujc z powstacami. S2 powinien pamita, e podobnie jak w dziaaniach konwencjonalnych, mapa analizy - wykorzystywana do okrelenia dróg podejcia - musi by uzupeniona aktualnymi wiadomociami z rozpoznania naziemnego i biec analiz mylow z wykorzystaniem wyobrani. Schemat E-6 jest przykadem oleaty dróg przenikania i odzyskania /pozyskania/.
SCHEMAT E-6: PRZYKAD OLEATY DRÓG PRZENIKANIA I ODZYSKANIA /POZYSKANIA/ - DRÓG PODEJCIA.
ANALIZA POGODY
Dla konfliktów o maej, redniej i duej intensywnoci bd ogólnie miay zastosowanie te same rozwaania oraz oleaty dotyczce pogody. Na przykad wci bdzie miao zastosowanie okrelenie wpywu pogody na: obserwacj i pole ostrzau, kamufla, LZ-s dla migowców oraz na osie optyczne dla sprztu radiowego i radarowego.
Wnikliwa wiedza na temat warunków klimatycznych, podobnie jak zwyka ocena krótkoterminowych prognoz pogody, ma zasadnicze znaczenie dla odpowiedniego okrelenia przez S2 wpywu warunków pogodowych na zadanie jednostki. W obszarach o duych sezonowych zmianach klimatycznych, rozpoznanie pogody przeprowadzone podczas jednego sezonu moe okaza si praktycznie bezuyteczne w innych okresach. Jednake analiza warunków meteorologicznych oparta na obserwowanej i przewidywanej pogodzie oraz rozpoznaniu warunków atmosferycznych - musi by prowadzona w sposób cigy, podobnie jak prognozy, aby zapewni ich biec przydatno.
Istota taktyki partyzanckiej i przeciwpartyzanckiej zawiera si w prowadzeniu akcji bojowych o niezmiernie maym zasigu. Jednak wiedza o wpywie pogody oraz owietlenia na warunki widocznoci, jest szczególnie wana dla planowania i prowadzenia tych dziaa. G2 lub S2 próbuje dokadnie okreli warunki widocznoci w konkretnych porach dnia i w konkretnym rodzaju terenu. Aby potwierdzi ocen wpywu pogody na warunki widocznoci, G2 lub S2 przeprowadzaj rozpoznanie reprezentatywnych obszarów terenu w rónych warunkach meteorologicznych - szczególnie podczas okresów zmierzchu w obszarach nadmorskich.
Mobilno /manewrowo/ ma podstawowe znaczenie podczas prowadzenia dziaa ofensywnych - zarówno dla si partyzanckich, jak i przeciwpartyzanckich. Wiedza na temat wpywu pogody na moliwoci poruszania si ./manewru/ wpywa na charakter dziaa i czas ich prowadzenia. Partyzanci opieraj si zazwyczaj gównie na ruchu pieszo, na maych statkach, czy te na „transporcie zwierzcym”. Wobec tego, wpyw pogody na poruszanie si pojazdów koowych i gsienicowych oraz na ruch powietrzny i ldowo-wodny ma zwykle duo wiksze znaczenie dla si przeciwpowstaczych. Chocia negatywne warunki pogodowe czsto bardziej powstrzymuj siy przeciwpartyzanckie ni partyzantk przeciwnika /np. wylewanie rzek i strumieni/, to tworzenie si, czy te zwikszanie obszarów bagien i mokrade - powanie ogranicza zdolnoci manewrowe /ruchu/ partyzantów. Inne czynniki pogodowe, jakie powinien rozpatrze G2 lub S2 obejmuj - co nastpuje:
Partyzanci zwykle wykorzystuj z pogod i ciemnoci dla tworzenia swojej taktycznej przewagi. Warunki te ograniczaj skuteczno prowadzenia przez siy rzdowe: obserwacji, ognia bezporedniego, wsparcia lotniczego oraz artylerii - wszystkich czynników, które dziaaj na korzy si COIN.
Pogoda moe wpywa na dostp do róde zaopatrzenia w ywno, takich jak zbiory, czy zwierzta domowe.
Wykorzystywanie przez powstaców schowków na zaopatrzenie w czsto zalewanych obszarach napotyka na powane utrudnienia.
Aby zapewni maksymalne oprónienie terenu z powstaców, koncentracje /wysiki/ majce wprowadzi przeciwnika w bd planowane s w przewidywanych okresach dobrej pogody.
Przez z pogod mog zosta ograniczone plany dziaa cywilnych czy PSYOP.
Za pogoda bdzie degradowa sabe sieci dróg - powszechne w wikszoci obszarów dziaa /aktywnoci/ powstaców.
OCENA ZAGROENIA
W celu stworzenia dokadnego modelu zagroenia ocena zagroenia w dziaaniach COIN musi rozpocz si wczenie i obj szeroki zakres czynników. Czynniki te obejmuj wszystkie aspekty przywództwa, celów dziaa, organizacji, taktyki, zaopatrzenia zewntrznego, warunków czasowych oraz rodowiska - w stosunku do dziaa powstaczych. Ogólnie - niewykonalne - w stosunku do dziaa COIN s opracowywane zwykle podczas realizacji funkcji oceny zagroenia - warianty doktrynalne. Nie mona przez to rozumie, e siy powstacze nie maj adnych taktycznych zasad dziaania /doktryn/. Oznacza to tylko, e ich taktyka nie nadaje si do tworzenia wariantów doktrynalnych. Pomimo braku regulaminu prowadzenia dziaa powstaczych /„doktryny powstaczej”/ jestemy w stanie te dziaania wariantowa. Powinny zosta podjte wszystkie moliwe wysiki podczas procesu oceny zagroenia, aby zidentyfikowa jakie wzorce taktyki dziaa powstaców oraz aby okreli konkretne cele, które mog by w dalszym toku rozwaa analizowane i wykorzystywane w procesie integracji zagroenia.
Przeciwnik
Po rozpatrzeniu aspektów terenu i pogody, S2 musi rozway trzeci skadnik rozpoznania bojowego - przeciwnika. Taktyka partyzancka charakteryzuje si zazwyczaj prowadzeniem dziaa przez mae jednostki na duych obszarach, stosowaniem technik ofensywnych typu „uderz i uciekaj” oraz stosowaniem wycofania i rozproszenia zamiast prowadzenia obrony terenu. Chocia partyzanci, jak kady inny przeciwnik, ogólnie - posiadaj moliwoci atakowania, prowadzenia obrony, wycofania i wzmocnienia, to jednak moliwoci te mog zosta wprowadzone w ycie sposobami i rodkami pozostajcymi w znacznej niezgodzie /sprzecznoci/ z tymi które znajduj zastosowanie w wojnie konwencjonalnej.
Podstawowe dane na temat zagroenia.
G2 lub S2 musz traktowa przeprowadzenie szczegóowego studium ogólnego organizacji i taktyki si partyzanckich oraz przeprowadzenie tego studium w stosunku do konkretnych si partyzanckich przeciwnika, przeciwko któremu dana jednostka walczy czy te przewiduje, e bdzie zaangaowana - jako pierwszy krok przygotowania procesu rozpoznania przeciwnika jakim s siy partyzanckie. Podobnie jak w wojnie konwencjonalnej: skuteczno planowania i ukierunkowanie wysiku zbierania danych przez G2 lub S2, proces przetwarzania danych o przeciwniku oraz wykorzystanie wypadkowych danych w ocenie caoci - zaley od stopnia znajomoci przez G2 lub S2 taktyki oraz technik dziaania przeciwnika.
Przed podjciem dziaa w okrelonym AO - G2 lub S2 musi przestudiowa podrczniki polowe /FM/ i inne teksty dotyczce ogólnej problematyki prowadzenia dziaa partyzanckich oraz zapozna si ze specjalnymi studiami problemu i materiaami dotyczcymi konkretnych si partyzanckich bdcych przedmiotem analiz. Rozpoczcie prowadzenia dziaa partyzanckich zmusza G2 lub S2 - w wyniku poczynionych wasnych obserwacji i dowiadcze - do cigej korekty poczynionych studiów nad przeciwnikiem. Wiedza na temat przeciwnika uzyskana w wyniku osobistych obserwacji ma bardzo due moliwoci wykorzystania i posiada du wag - tylko wtedy - jeli oparta jest na solidnych podstawach zrozumienia podstawowych koncepcji i zasad prowadzenia wojny partyzanckiej.
Potencja /sia/
Wikszo si partyzanckich nie daje si dopasowa do ujtych w dokumentach wzorców, które przywyklimy uznawa w stosunku do zorganizowanych jednostek wojskowych o konkretnej sile. Zamiast tego, w siach partyzanckich istnieje tendencja dopasowywania ich komórek organizacyjnych do sprostania wymaganiom konkretnej operacji /przynajmniej do ostatniej fazy powstania, kiedy to siy partyzanckie oraz ich komórki organizacyjne zostan ujte w ogólnie przyjty wzór/.
Siy partyzanckie mog odpowiada kategoriom zorganizowanych jednostek wojskowych /na przykad: druynom, sekcjom, plutonom itd./ - jeli ich struktura jest nam znana lub jeli takie ich rozliczanie dostarczy znaczcych informacji pomocniczych dla dowódcy lub innych czonków danego sztabu. W innym wypadku, siy partyzanckie mog by rozliczane w kategorii ogólnej - ich liczby lub liczby jednostek o konkretnej sile. Wszystkie rodzaje broni zespoowej o których wiemy, e mog znajdowa si na wyposaeniu si partyzanckich naley traktowa jako rodki indywidualne.
Ocena moliwoci zagroenia
Po zebraniu wszystkich dostpnych informacji na temat partyzantów, G2 lub S2 ocenia - co przeciwnik jest w stanie wykona. Niektórymi z moliwoci przeciwnika - o duym znaczeniu - które G2 lub S2 musi rozpatrze pod wzgldem prawdopodobiestwa ich zaistnienia, s moliwoci powstaców w zakresie:
prowadzenia sabotau, a jeli moe on by prowadzony - to na jak skal;
ataku na bronione pozycje;
uycia rodków poredniego wsparcia ogniowego;
bezporedniego zwizania walk si rzdowych;
zbierania informacji;
wykorzystania min oraz puapek minowych przeciw sile ywej.
Podczas tej fazy IPB G2 lub S2 przygotowuje SITMAP powstania, która jest jedn z dwóch map lub oleat, które mog zosta wykorzystane - t drug jest mapa wydarze. Mapa wydarze obejmuje wszystkie relatywnie wane, a zarazem dostpne informacje o powstaniu - takie jak informacje o rozmieszczeniu obozów powstaczych, obszarze lub granicach dziaania jednostek powstaczych oraz o wykorzystywanych szlakach. Mapa wydarze podlega modyfikacjom, gdy nastpi zmiany pooenia /„ruchy”/ si powstaczych lub gdy zmianie ulegn ich moliwoci. Wikszo informacji wykorzystywanych do przygotowywania lub uaktualniania SITMAP powstania /patrz FM 34-3/ bdzie opiera si na mapie wydarze. Zalenie od poziomu aktywnoci w danym obszarze, aby dokona bezporedniego porównania - dobrym rozwizaniem moe by pooenie mapy wydarze /oleaty/ na danej SITMAP.
W tym czasie G2 lub S2 ponownie poddaje analizie lokaln ludno cywiln. Chocia nie stanowi ona konkretnie sprecyzowanego zagroenia, to jasne zrozumienie aspektów tej ludnoci - ponad to, co uwzgldnione jest na oleacie sytuacji ludnoci - jest bardzo potrzebne. G-2 lub S2 wyciga wnioski z dostpnych danych o lokalnej kulturze, obyczajach, ekonomice czy te rónych innych czynnikach typowych dla ludnoci cywilnej, a które potrzebne s do dostarczenia ocen - jak w najlepszy sposób „wygra” /przecign na swoj stron/ ludno lub aby oceni wpyw okrelonych dziaa na dany obszar.
INTEGRACJA ZAGROE
Wszystko, co obecnie wiemy na temat zagroenia jest teraz integrowane z wynikami analizy terenu, pogody oraz ludnoci. Integracja zagroe wie doktryn przeciwnika z terenem, pogod i ludnoci - aby okreli gdzie i kiedy powstacy mog wykaza konkretn aktywno w celu „wsparcia wykonania ich zadania” /osignicia celu dziaania/. Wanie podczas integracji zagroenia opracowywane s dwa elementy suce wspomaganiu procesu podejmowania decyzji - wariant sytuacji i NAI-s. Ogólne informacje potrzebne do opracowania wariantu sytuacji rozpatrywane s po przybyciu na miejsce prowadzenia dziaa. W tym wanie wariant sytuacji róni si od tego wariantu, ale przygotowywanego w procesie IPB dla dziaa konwencjonalnych. Od tego czasu, podczas dziaa COIN, nie opracowywuje si ju adnych wariantów doktrynalnych - wariant sytuacji nie bdzie opiera si na ugrupowaniu si lub na ich sposobach manewrowania, lecz na formach aktywnoci tych si: gdzie i kiedy okrelona forma aktywnoci ma miejsce oraz gdzie bd musiay znajdowa si siy partyzanckie, aby uzyska moliwo prowadzenia dziaa wedug okrelonego sposobu. Informacje te bd opieray si na wiedzy o moliwociach lokalnej grupy partyzanckiej oraz na zaobserwowanych w okrelonym czasie tendencjach dziaa, które wskazuj gdzie i kiedy bdzie ta grupa dziaa.
Pierwszym krokiem jest rozpoznanie znaczcej akcji lub serii dziaa /zdarze/, jakie ci powstacy mog chcie przeprowadzi. Na przykad, czy powstacy:
przeprowadz bezporedni atak przeciwko staemu obiektowi?;
bd próbowali izolowa miasto lub region?;
bd próbowali „sparaliowa” region pod wzgldem ekonomicznym?;
uyj sabotau do osignicia celi powstania?.
Kade z tych zdarze wymaga rónego typu broni, wyszkolenia i taktyki. Kady powany, dugoterminowy wysiek zmierzajcy do zaamania ekonomii obszaru przy uyciu sabotau, wymagaby dodatkowego szkolenia powstaców oraz materiaów wybuchowych, a od analityka wymagaby rozwaenia prawdopodobnych celów ataków powstaców. Kada próba bezporedniego ataku, a nie tylko nkania, jakiego bronionego miasteczka wymagaaby: bardziej konwencjonalnej organizacji wojskowej, lepszej cznoci, zaawansowanych sposobów ukrywania zaopatrzenia oraz - prawdopodobnie - rodków do prowadzenia ognia poredniego. Rozpatrujc moliwoci przeprowadzenia takich dziaa powstacy potrzebowaliby obszernych wiadomoci z rozpoznania.
Wariant sytuacji sucy analizie moliwych powanych ataków powstaców na okrelony, broniony obszar - wymagaby wyznaczenia przynajmniej nastpujcych punktów:
dogodne miejsca na organizowanie zasadzek - na wasnych drogach podejcia do danego obszaru;
moliwe pozycje uderzeniowe /do rozpoczcia ataku/;
moliwe rozmieszczenie modzierzy, w obrbie ich zasigu - obejmujcego cel;
drogi powstaców do pozycji uderzeniowych lub w okolice celów;
drogi ucieczki po wykonaniu ataku.
Aktywno przed atakiem moe obejmowa /objawia si poprzez/:
zwikszony wgld w obszar przez powstaców;
wzmoone ruchy si powstaczych;
zintensyfikowanie gromadzenia zapasów;
ponowne zajcie lub ponowne sprawdzanie obozów zaoonych w obrbie jednego do dwóch dni marszu do celu.
Jedn z rzeczy o których naley pamita w czasie przygotowywania wariantu /wzorca/ sytuacji jest to, e niejednokrotnie powstacy bd prowadzili kilka typów dziaa w obrbie danego obszaru - i tylko poprzez analiz wzorca G2 lub S2 bdzie w stanie zidentyfikowa, gdzie powstacy skupili gówny wysiek swoich dziaa.
Wariantowanie sytuacji identyfikuje i analizuje znaczce wydarzenia na polu walki oraz przejawy aktywnoci przeciwnika, które stanowi wskazówki co do prawdopodobnego przebiegu jego dalszych dziaa. W wyniku analiz terenu oraz wariantowania sytuacji ustalane s NAI-s. Na podstawie mapy zasadzek - NAI-s s potencjalnymi miejscami ich /zasadzek/ organizacji przez powstaców. Kombinacja oleaty maskowania i ukry, wsparcia logistycznego oraz sytuacji ludnoci - wskazuje na potencjalne obszary rozmieszczenia obozów powstaców, które równie stanowi NAI-s. Drogi, charakterystyczne cechy terenowe czy obozy powstacze w danym obszarze staj si NAI-s na podstawie wariantu sytuacji.
Podobnie jak w wypadku wariantu /wzorca/ doktrynalnego - DST ogólnie nie bdzie wykorzystywane. Jednake wane bd TAI-s oparte na NAI-s. Na przykad: G2 lub S2, którego jednostka przemieszcza si wzdu jakiej drogi, bdzie mia wczeniej rozpoznane i okrelone jako NAI-s potencjalne miejsca zasadzek na tej drodze. Miejsca te bd obszarem zainteresowania rodków rozpoznawczych zarówno przed jak i w czasie wykonywania marszu. Bd one równie uzgodnione jako TAI-s z FSO /oficer wsparcia ogniowego/ oraz z G3 lub S3. Jeli w obrbie danego TAI zostaa stwierdzona aktywno powstaców, wówczas dowódca ma moliwo podjcia decyzji co do dalszego w zwizku z tym postpowania. Naley zachowa szczególn ostrono i upewni si, e okrelona dziaalno jest zwizana z powstaniem, a nie z cywilami.
Podczas tej fazy ustalane s równie TVA-s. Rozpoznawane s HVT-s i mog one obejmowa CP-s oraz elementy logistyczne. Ocena specyficznych moliwoci powstania jest bezporednio ukierunkowana na rozpoznanie konkretnych HVT-s. Na przykad: jeli istnieje due zagroenie sabotaem, HVT-s mog sta si miejsca rozmieszczenia materiaów wybuchowych lub obszary, w których mógby by prowadzony trening pod wzgldem przygotowania do sabotau. HVT-s mog sta si równie pojedyncze osoby. Obejmowa to moe osoby, których porwanie lub mier w znaczcy sposób obniyoby przywództwo danych grup powstaczych oraz ich moliwoci w zakresie szpiegostwa, kontroli ludnoci, czy te prowadzenia dziaa.
PODSUMOWANIE
IPB jest bardzo wanym czynnikiem pozwalajcym na przygotowanie rozpoznania w taki sposób, aby odpowiadao ono celom dowódcy. Gdy rozpoznanie stanie w obliczu duych AO, ograniczonej liczby manewrujcych jednostek i ograniczonych rodków zbierania danych, wówczas dowódca musi polega na IPB - aby otrzyma w peni ostry obraz pola walki. W celu zapewnienia dowódcy duej elastycznoci i podjcia bezzwocznych dziaa przeciwko przeciwnikowi - G2 lub S2 musz okreli, tak dokadnie, jak tylko jest to moliwe, lokalizacj elementów powstaczych. Podobnie, jak w wypadku konfliktów o redniej i duej intensywnoci, IPB musi by uaktualniane w sposób cigy - aby pozwoli dowódcy dziaa bez zbdnej zwoki.
Zacznik F: ELEKTRONICZNE PRZYGOTOWANIE POLA WALKI - /EPB/
EPB oraz wariantowanie elektroniczne s integralnymi skadnikami wysiku IPB. Informacje EW i SIGINT integrowane s z wariantami sytuacji, zdarze, ustaleniami regulaminowymi oraz z potrzebami wsparcia decyzji, które opracowane s w procesie IPB. Wariantowania IPB i EPB wykonywane s aby odzwierciedli graficznie stan si przeciwnika oraz ich moliwoci, sabe punkty przeciwnika, a take aby opisa moliwoci uycia systemów elektronicznych w caym obszarze dziaania dla:
elektronicznych przedsiwzi zabezpieczajcych przed dziaaniem przeciwnika;
C2 /command, control/;
nadzoru /inwigilacji/;
wykrywania celi;
manewru;
zarzdzania bliskim wsparciem lotniczym i przestrzeni powietrzn.
SIGINT, EW oraz informacje elektronooptyczne s poczone w cao z DST-s aby wspomaga dowódców oraz ich sztaby w procesie podejmowania decyzji przez wskazywanie i opisywanie szczególnie wanych /krytycznych/ punktów na polu walki oraz identyfikowanie opacalnych celi - które to informacje, jeli zostana wykorzystane, spowoduj, e wasne siy uzyskaj jak przewag. Na szczeblu korpusu i poniej EPB jest poczonym wysikiem sekcji zbierania danych ze wszystkich róde /ASAS/, sekcji walki radioelektronicznej /EWS/ w dywizyjnym centrum dziaa taktycznych /DTOC/ oraz elementu technicznej kontroli i analizy /TCAE/. EPB wykonywane jest jako cz pocztkowego wysiku IPB pod nadzorem G2 lub S2.
ZASADY POSTPOWANIA ORAZ ODPOWIEDZIALNO
Pocztkowe wysiki IPB obejmujce opracowanie wariantów sytuacji, doktryny /zasad dziaania przeciwnika/ oraz przewidywanego ukadu zdarze, a take rozpoznawcza cz DST-s - uzupeniane s przez ASPS. Sekcja WRE z elementu wspierajcego DTOC integruje z tymi wariantami dane z SIGINT i EW - w takim stopniu szczegóowoci aby zaspokoi potrzeby priorytetów w okrelaniu celi oraz wskaza punkty systemów EW przeciwnika decydujce o moliwoci ich dziaania / „miertelne”/. DST jest nastpnie przesyane wraz ze zmodyfikowan oleat / „overlay”/ poczonych przeszkód /MCOO/ do podlegych elementów, w tym do batalionu rozpoznania wojskowego /MI/, gdzie s one znów „filtrowane” - tak aby odpowiaday /wychodziy naprzeciw/ funkcjonalnym wymaganiom zadania. Jeli wysiek zwizany ze zbieraniem danych wymaga znormalizowanego kompletu NAI-s dla wszystkich zbierajcych informacje, do batalionu MI moe zosta przekazane ET. Chocia podstawowe dane SIGINT i EW w TCAE s o wiele obszerniejsze ni podstawowe dane ASPS i EWS-s, to TCAE bdzie zwykle dokonywa przegldu wariantów otrzymanych z ASPS. Podczas tego przegldu TCAE bdzie dokonywa „filtracji” tych wariantów /dostosowania do wasnych potrzeb/ poprzez dodanie dodatkowych, podstawowych informacji z SIGINT i EW. Tak zanalizowane i posegregowane warianty bd póniej pomocne TCAE w okrelaniu celi EW oraz w dziaaniach prowadzonych przez SIGINT i EW. Chocia dane SIGINT i EW otrzymywane w ramach ASPS i EWS s zwykle wystarczajce dla moliwego do podjcia pocztkowego procesu wariantowania IPB - to jednak w konkretnych sytuacjach EWS moe wymaga dodatkowych informacji z TCAE aby zapocztkowa /przygotowa/ proces IPB.
OCENA OBSZARU POLA WALKI
Proces IPB rozpoczyna si od oceny obszaru pola walki /BAE/. W czasie tej fazy okrelane s dla jednostki: obszar dziaania i obszar zainteresowania. Obszar dziaania wyznaczany jest przez wysze dowództwa i jest on taki sam zarówno dla manewru, jak i dziaa EW. Obszar zainteresowania okrela dowódca po przedstawieniu propozycji przez G2 lub S2. Aby okreli fizyczne ograniczenia, bd te granice tego obszaru G2 lub S2 rozwaa wszystkie wymiary pola walki - wczajc wymiar elektroniczny.
ANALIZA TERENU
Drugim krokiem w procesie IPB jest pocigajca za sob specjalne rozwaania dotyczce dziaa SIGINT i EW - analiza terenu. Dodatkowo, oprócz rozwaania moliwoci prowadzenia obserwacji wzrokowej i pola raenia rodków do prowadzenia ognia bezporedniego, analityk musi rozway elektroniczn o optyczn /LOS/ charakterystyczn dla danego obszaru. Przez wczenie analizy elektronicznej LOS do opracowania MCOO, G2 lub S2 jest w stanie okreli prawdopodobny plan manewru oraz rozmieszczenie elementów wsparcia ogniowego przeciwnika, a take rozmieszczenie rodków emitujcych energi /rodków cznoci i innych/ wspópracujcych z elementami C3 reprezentujcymi: stanowiska dowodzenia, stacje radiolokacyjne / „radary”/ kierowania ogniem, wzy cznoci itp. Analiza LOS bdzie równie pomaga G2 lub S2 w okrelaniu najbardziej prawdopodobnej lokalizacji systemów elektronicznej inwigilacji przeciwnika i jego elektronicznych przedsiwzi zabezpieczajcych przed dziaaniem strony przeciwnej. Wykorzystujc te elementy do analizy sytuacji, zdarze, decyzji - analityk jest w stanie wskaza te punkty naziemne, które przeciwnik prawdopodobnie wykorzysta dla potrzeb cznoci, lub potrzeb innych /nie zwizanych z cznoci/ emitorów, takich jak stacje radiolokacyjne / „radary”/ wykrywania celi i kierowania ogniem oraz dla systemów: elektronicznej inwigilacji pola walki /rozpoznanie „cznociowe”- COMINT i rozpoznanie elektroniczne - ELINT/ i systemów elektronicznych do zakócania /blokowania/ pracy rodków strony przeciwnej. Podobnie, wykorzystanie tych elementów analizy elektronicznej LOS do wariantowania sytuacji, wydarze i DST - pomoe dowódcy, G2 lub S2, oficerowi wsparcia ogniowego /FSO/ lub elementowi wsparcia ogniowego /FSE/ oraz innym oficerom sztabu i elementom funkcjonalnym jednostki w: zaopatrzeniu si w rodki anty-SIGINT i anty-MASINT, w okreleniu gdzie rozmieci wasne rodki cznoci /emitujce energi elektromagnetyczn/ aby maksymalizowa ich moliwoci dziaania, a jednoczenie wykluczy bezporedni LOS z systemami zakócania ECM oraz rodkami wsparcia walki radioelektronicznej /ESM/ przeciwnika, a take pomoe w maksymalizowaniu skutecznoci oddziaywania wasnych systemów wykrywania celi i kierowania ogniem / „kontroli ognia”/ oraz w maksymalnym podniesieniu efektywnoci wasnych rodków i dziaa ECM i ESM.
ANALIZA POGODY
Trzeci krok procesu IPB - analiza pogody - jest zwykle prowadzona równoczenie z analiz terenu. Dowódca musi rozway wpyw pogody na rozmieszczenie oraz wykorzystanie systemów cznoci i innych /nie zwizanych z cznoci/ jednostek ESM i ECM - zaprzyjanionych i przeciwnika. Musi równie zosta rozwaony potencjalny wpyw pogody na widmo elektromagnetyczne. Podobnie jak w czasie rozpatrywania manewru, pogoda bdzie wpywaa na moliwo poruszania si na przeaj oraz na rozmieszczenie elementów cznoci i innych /wykorzystujcych energi elektromagnetyczn/ urzdze. Ekstremalnie gorce i zimne temperatury - wpywaj na czuy sprzt elektroniczny oraz wydajno obsug. Kurz i wilgotno powoduj uszkodzenia czy elektronicznych oraz psucie si wewntrznych komponentów elektronicznych. Wyadowania elektryczne w czasie burz powoduj wysoka intensywno fal EM - co z kolei moe spowodowa przepalanie przekaników i obwodów. Nowoczesne mikroprzewody s szczególnie podatne na zniszczenie przez fale EM. Na wszystkie typy rodków cznoci HF /wysokiej czstotliwoci/ i VHF /bardzo wysokiej czstotliwoci/ moe mi ujemny wpyw wiato soneczne. Wiejcy kurz, deszcz, nieg czy te mawka powoduj zmniejszenie efektywnoci stacji radiolokacyjnych / „radarów”/ wczesnego ostrzegania, kontroli ruchu / „zbliania”/ naziemnego oraz kierowania ogniem / „kontroli ognia”/ - do rónego poziomu, zalenie od konkretnych warunków oraz charakterystycznych cech systemu.
OCENA ZAGROE
Czwarty krok procesu IPB - ocena zagroe - pociga za sob opracowanie podstawowych danych o zagroeniu, ocen moliwoci przeciwnika, stworzenie rejestrów wzorców /wariantów, schematów/ regulaminowych oraz rejestrów i „overlays” wzorców /wariantów, schematów/ wzów elektronicznych i elektrooptycznych. Z punktu widzenia SIGINT i EW - ocena zagroe pociga za sob opracowanie obszernych danych do „elektronicznego” rozkazu bojowego i oceny zagroe oraz przeprowadzenie szczegóowej oceny moliwoci przeciwnika w zakresie cznoci i innych rodków /wykorzystujcych energi elektromagnetyczn/, a take moliwoci przeciwnika w zakresie prowadzenia walki radioelektronicznej. Dane bazowe zawieraj zawieraj regulaminow liczb i rodzaje rodków cznoci oraz innych rodków emitujcych energi i reprezentujcych funkcjonalne wzy takie jak stanowiska dowodzenia, miejsca rozmieszczenia rodków podsuchu naziemnego /GCI/, systemy elektronicznej inwigilacji oraz ECM - rodków jakie wystpuj na kadym szczeblu organizacyjnym przeciwnika i w kadej jednostce. Po skompletowaniu, na tyle na ile jest to tylko moliwe, danych do „elektronicznego” rozkazu bojowego i po dokadnej ocenie moliwoci przeciwnika - informacje te integrowane s z wariantami /wzorcami/ regulaminowymi.
WZORCE /WARIANTY, SCHEMATY/ REGULAMINOWE
Wzorce /warianty/ regulaminowe przeksztacaj wszystkie typy informacji o przeciwniku do rozkazu bojowego w obraz graficzny. Opisuj one szeroko, gboko oraz linie rozgraniczenia ugrupowania przeciwnika i przedstawiaj jak przeciwnik mógby wykorzysta swoje siy wraz ze zwizanymi z nimi emitorami elektronicznymi oraz systemami inwigilacji i zakócania, jeli nie byyby one uzalenione od terenu. Wzorce /schematy/ opisujce wzy EM przeciwnika opieraj si i zbiegaj w czasie z wariantami /wzorcami/ doktrynalnymi, opracowanymi dla rónych typów dziaa przeciwnika, takich jak: atak, obrona doranie i zawczasu przygotowana oraz pocig. Warianty te /wzorce/ dostarczaj podstawy do okrelenia EM sygnatur jednostek bojowych i wsparcia przeciwnika, urzdze C2 oraz stacji zaguszajcych ugrupowanych do dziaania przeciwko zaprzyjanionym. Wzorce /warianty/ regulaminowe przygotowywane s przed rozpoczciem dziaa wojennych i umiejscawiane w rejestrze regulaminowych wzorców /wariantów/. Po rozpoczciu dziaa wojennych wzorce opisujce wzy elektroniczne wykorzystywane s i koncentruj si na wskazywaniu celi EW oraz nakazywaniu dziaania SIGINT i ESM /rodków elektronicznego wsparcia walki/ , a take do nadawania priorytetów wysikom.
OPRACOWANIE WZORCA /WARIANTU/ REGULAMINOWEGO
EWS z DTOC elementu wsparcia dostarczy informacji o SIGINT i EW przeciwnika - wymaganych dla opracowania wzorców /wariantów/ i pomoe analitykom ASPS w zintegrowaniu tych informacji z innymi rozkazami bojowymi /OB/ w czasie opracowywania tych wzorców. Wytwarzanie wzorców /wariantów/ oraz uzupenianie ich rejestru dokonywane jest pod nadzorem G2 lub S2, który w sposób cigy inspekcjonuje rejestr, aby upewni si, e zostay uwzgldnione najnowsze i najbardziej aktualne, dostpne informacje o doktrynie /zasadach dziaania/ przeciwnika. Zwykle, osobne wzorce /warianty/ zawieraj informacje o emiterach cznoci, a osobne o innych. Pomimo, e w ten sposób powstaj dwa wzorce dla tej samej, bdcej wanie przedmiotem oceny, funkcji - pomaga to jednak unikn zamazania obrazu na kadym z wzorców. Wzorce uwzgldniaj liczb i typ emitorów zwizanych z kadym wzem elektronicznym przeciwnika. Poziom szczegóowoci oraz klasyfikacja tych wzorców zaley od wymaga dowództwa. Schematy F-1, F-2 - przedstawiaj przykady wzorców teoretycznych /doktrynalnych/ z emitorami cznoci oraz z innymi emitorami.
WZORCE /WARIANTY, SCHEMATY/ WZÓW ELEKTRONICZNYCH
TCAE odpowiada za szczególnie wan / „krytyczn”/ analiz wzów cznoci i innych rodków wspierajcych dziaania SIGINT bazujcych na jednym ródle /informacji/. Analiza TCAE jest bardziej szczegóowa ni analizy wzów wykonywane przez ASPS i EWS, które ograniczaj si do elektronicznej identyfikacji wza - wspierajc opracowanie sytuacji oraz okrelanie celu. Elektroniczne wzorce /warianty/, wytworzone jako rezultat pracy TCAE s bardziej szczegóowe ni wyprodukowane przez ASPS i EWS, ale nie s koniecznie wymagane przez sekcje ASPS i CM&D, jeli nie znajduj moliwoci wykorzystania do specyficznych PIR i IR. Pomimo, e TCAE posiada dostp do rejestru wzorców utrzymywanych w dobrym stanie przez ASPS, to jednak informacje przedstawiane na produktach /wynikach pracy/ ASPS nie s wystarczajco szczegóowe aby sprosta analitycznym potrzebom TCAE. Jednake TCAE opracowuje wzorce wzów elektronicznych, aby zwikszy ilo produktów /wyników/ pracy ASPS oraz aby uczestniczy w wewntrznych wysikach analitycznych TCAE.
SCHEMAT F-1: WZORZEC /WARIANT/ DOKTRYNALNY: EMITORY CZNOCI PUKU ZMECHANIZOWANEGO /ATAK/.
SCHEMAT F-2: WZORZEC /WARIANT/ DOKTRYNALNY: INNE /NIE ZWIZANE Z CZNOCI/ EMITORY PUKU ZMECHANIZOWANEGO /ATAK/.
Wzorzec /wariant, schemat/ wza elektronicznego zawiera takie same informacje jak wzór doktrynalny, a ponadto dodaje informacje o specyficznych emiterach oraz informacje techniczne wymagane przez analityków SIGINT w obrbie TCAE. Poniewa zawiera on terminologi oraz techniczne charakterystyki specyficznych emitorów i systemów, to zaklasyfikowanie wzorca wza elektronicznego jest wysze ni wzorca doktrynalnego /regulaminowego/ - który jest kopiowany.
OPRACOWANIE WZORCA /WARIANTU, SCHEMATU/ WZA ELEKTRONICZNEGO
Metodologia zastosowana w wizualnym opisywaniu wzów elektronicznych ukierunkowana jest na zachowanie zgodnoci z powszechnie stosowan grafik w innych obszarach funkcjonalnych wojsk ldowych i skada si z okrgów podzielonych na sekcje. Kada sekcja przedstawia pojedynczy emitor cznoci lub inny rodek w obrbie wza. Te podzielone okrgi przedstawiaj raczej pojedyncze wzy elektroniczne przeciwnika ni jego jednostki czy te formacje. Wzy te opisywane s na bieco przez ich emitory cznoci i inne rodki wykorzystujce energi elektromagnetyczn w toku „analizy parametrów sygnaów potencjalnych, szczególnie wanych /krytycznych/ wzów” /SPAN/ oraz w planie przygotowania pola walki. Tak wic, na przykad kompletny skad szczególnie wanych /krytycznych/ wzów elektronicznych - zwizanych z funkcjonowaniem sowieckiego puku zmechanizowanego /MRR/ - bdzie opisany raczej jako zbiór tych wzów ni jako pojedynczy wze opisujcy ten puk. Wzy te mog obejmowa pukowe SD, WSD, SD dla poszczególnych batalionów, punkty kontrolne obrony powietrznej, punkty kontrolne ziemia-powietrze /wysunite pojazdy kontroli powietrznej/, artyleryjskie punkty dowodzenia i prowadzenia obserwacji oraz stanowiska ogniowe. Poniewa poprzez analiz oraz zbieranie danych SIGINT mona ze wzgldn dokadnoci rozpozna i umiejscowi te wzy, dlatego cakowity i skumulowany opis tego puku jest odzwierciedlony na drogach podejcia i korytarzach manewru. Kady szczególnie wany /krytyczny/ wze elektroniczny moe by zarejestrowany i skatalogowany w rejestrze wzorów /wariantów/ regulaminowych lub w „automatycznej” bazie danych. Poniewa ESM oraz SIGINT zbieraj dane o wymiarze elektronicznym, to do okrelania, poprzez proces potwierdzania lub eliminacji: charakterystycznych cech kadego wza elektronicznego oraz odwrotnie, jak funkcj czy te jednostk te wzy sob przedstawiaj - wykorzystywane s przez analityków SIGINT dane z doczonymi informacjami lokalizacyjnymi. Jest to pracy SIGINT i ESM, gdy wspieraj oni dziaania ECM. Schemat F-3 przedstawia pojedynczy wze elektroniczny oraz rodki cznoci i „nie-cznoci” /wykorzystujce, emitujce energi elektromagnetyczn/ znajdujce si w tym wle. Dziaania zwizane ze zbieraniem danych przez SIGINT koncentruj si na stwierdzeniu obecnoci lub braku licznych emitorów, co moe prowadzi do zidentyfikowania danego wza.
SCHEMAT F-3: WZORZEC /WARIANT/ WZA ELEKTRONICZNEGO: PUK ZMECHANIZOWANY.
INTEGRACJA ZAGROE
Pity krok procesu IPB - integracja zagroe - pociga za sob opracowanie wariantów sytuacji, zdarze oraz wsparcia decyzji. Pocztkowe opracowanie tych wariantów /wzorców/ jest funkcj ASPS. EWS pomaga analitykom ASPS wczy /wkomponowa/ informacje SIGINT i EW w te warianty. Na szczeblu DTOC integracja informacji SIGINT i EW jest w wikszoci wykorzystywana do opracowania sytuacji oraz celu. Podlege szczeble, wczajc batalion MI TCAE, „filtruj” warianty opracowane przez ASPS i EW przeksztacajc je do poziomu szczegóowoci, jaki wymagany jest do wsparcia ich potrzeb zwizanych z zadaniem.
WARIANTY SYTUACJI
Warianty sytuacji s doktrynalnymi wariantami uwzgldniajcymi oddziaywanie pogody i terenu. Opisuj one w sposób graficzny - jak siy przeciwnika bd si zachowywa w okrelonym czasie oraz jak bd one manewrowa /porusza si/ wzdu drogi i korytarza podejcia. Podpowiadaj one te w jaki sposób dziaanie przeciwnika moe odbiega od regulaminowych ustale lub jak przeciwnik moe dostosowa szeroko i gboko ugrupowania, czy te powierzchni rozmieszczenia elementu aby sprosta wymaganiom pogody i terenu. Podczas rozwaania wpywu pogody i terenu na instrukcyjne / „regulaminowe”/ charakterystyki EM i odchodzenia przeciwnika od instrukcyjnych zasad wymagana jest optymalizacja zdolnoci przeciwnika w zakresie utrzymywania cznoci, wykrywania celi, kierowania ogniem, elektronicznej inwigilacji oraz zakócania - po to, aby zapewni maksymalna ochron przed oddziaywaniem przeciwnika na systemy zaprzyjanionych. Integracja informacji SIGINT i EW w wariancie /wzorcu/ sytuacji koncentruje si na wykorzystaniu przez przeciwnika emitorów poszukujcych celi przy wykorzystaniu LOS, w obrbie konkretnego korytarza manewru, gdy siy przeciwnika przemieszczaj si wzdu drogi podejcia. Jest to czynione technik wizualn, stosowan przez analityków z EWS i TCAE, technik w której wzór doktrynalny umiejscowiony jest ponad MCOO drogi podejcia - aby okreli jak najlepsz LOS od emitorów przeciwnika do jego potencjalnych celi w ugrupowaniu zaprzyjanionych. Rozwaane równie s wysiki przeciwnika majce poprawi /ulepszy/ LOS dla jego wasnych stanowisk i dziaania przeciwnika majce na celu zamaskowanie tych stanowisk przed moliwoci przechwycenia lub zablokowania przez nasze rodki. W celu dostosowania LOS w obrbie danego segmentu korytarza manewru - opracowywane jest przewidywane rozmieszczenie jednostek przeciwnika oraz zwizanych z nimi emitorów elektronicznych. Podczas wariantowania sytuacji musz równie zosta rozwaone taktyczne opcje lub prawdopodobne alternatywy moliwych dziaa przeciwnika - po to aby odzwierciedli wysiki dowódcy przeciwnika zmierzajce do uzyskania korzystnego stosunku si oraz korzystnego tempa dziaania, zaskoczenia, gwatownoci /impetu/ uderzenia. Chocia integracja informacji SIGINT i EW z wariantami /wzorcem/ sytuacji koncentruje si na elektronicznej LOS, to musz jednak zosta przeanalizowane równie i inne czynniki. Na przykad, najlepsze obszary dla LOS mog stwarza najgorsze warunki do ukrycia i maskowania, mog by otoczone przez naturalne lub sztuczne przeszkody ograniczajce manewr / „mobilno”/, bd te mog by tak usytuowane, e daj moliwo bardzo szybkiego podejcia naziemnych lub powietrznych si przeciwnika. Analityk musi rozway, gdzie przeciwnik najprawdopodobniej mógby umieci swoje rodki, aby uzyska jak najbardziej efektywn elektroniczn LOS, zgodn z wymogami bezpieczestwa /ochrony/ dla danego rodka lub jednostki i zgodna z wymaganiami zadania. Elektroniczne „opracowanie” /przygotowanie/ pola walki w wariancie sytuacji zajmuje si zarówno charakterystykami EM poszczególnych elementów, jak i ich umiejscowieniem. Pogoda i teren ograniczy uycie konkretnych systemów cznoci i „nie-cznoci”, wpywajc te na rozmieszczenie poszczególnych rodków. Jednak w konkretnym czasie i miejscu na polu walki cechy EM zmieniaj si, odbiegajc od tego co zostao opisane w wariancie /wzorcu/ sytuacji oraz w wariancie /schemacie/ wza elektronicznego. Po rozpoczciu zbierania danych przez wasne systemy, do TCAE przekazywane s aktualne informacje na temat ugrupowania przeciwnika jego ruchów oraz dziaa elektronicznych. TCAE analizuje te „nieobrobione” dane i porównuje je z oczekiwanymi charakterystykami EM oraz z danymi opisujcymi pooenie na wariantach /wzorcach/ sytuacji, zdarze i wzów elektronicznych. To porównanie, które przekazywane jest równie ASPS:
pozwala TCAE skompletowa jego analiz oraz dostarczy przeanalizowane raporty SIGINT do sekcji CM&D dla integracji danych ze wszystkich róde przez ASPS;
uczestniczy w korekcie wariantów /wzorców/ sytuacji i zdarze;
uczestniczy w identyfikacji emitorów przez EWS, TCAE i ASPS wraz ze wspópracujcymi z nimi rodzajami broni i sprztem;
uczestniczy w lokalizacji jednostek przeciwnika poprzez ich elektroniczne cechy oraz w rozpoznaniu linii rozgraniczenia i wanych celi;
uczestniczy w lokalizacji i identyfikacji wzów C3 przez TCAE i EW.
Przykad wariantu sytuacji z wykorzystanymi informacjami elektronicznymi przedstawia schemat F-4.
SCHEMAT F-4: WARIANT SYTUACJI: PUK ZMECHANIZOWANY.
WARIANTOWANIE WYDARZE
Wariant sytuacji wykorzystywany jest do opracowania wariantu wydarze. Integracja SIGINT i EW w wariantowaniu wydarze daje analiz i rozpoznanie wanych wydarze na polu walki oraz dziaa EM - które dostarczaj wskazówek na temat przebiegu dziaa przeciwnika opisanych w danym wariancie wydarze. Analityk musi dostrzec rónic pomidzy sygnaami, które ju zostay zaobserwowane, a tymi które s po prostu tylko przewidywane. Ponadto musi on dostrzec kiedy lokalizacja przeciwnika okrelona przez inne rodki rozpoznania moe by przez tego przeciwnika z góry „ukartowana” - aby skierowa na te jednostki wysiek rozpoznania. Po rozpoczciu dziaa bojowych wiedza o tym, gdzie i kiedy spodziewane jest wydarzenie si na polu walki okrelonego dziaania przeciwnika - dostarczy wskazówek na temat zamiarów przeciwnika lub zweryfikuje, czy przewidywane wydarzenia maja miejsce, czy te nie. Wariant /wzorzec/ sytuacji opisuje potencjalne cele elektroniczne o duym znaczeniu, co moe zosta wykorzystane przez zaprzyjanionych. Gdy siy przeciwnika poruszaj si wzdu drogi podejcia lub korytarza, wówczas zidentyfikowane emisje EM mog ujawni wzy C3 w szczególnie wanych /krytycznych/ obszarach. Obszary te oznaczone zostaj jako NAI-s. NAI-s s wane dla dowódcy zaprzyjanionych, poniewa znajduj si one tam, gdzie z najwikszym prawdopodobiestwem mog mie miejsce wane wydarzenia czy te dziaania na polu walki oraz tam, gdzie jest najbardziej prawdopodobne pojawienie si opacalnych celi. NAI-s stanowi podstaw do wariantowania wydarze, poniewa wskazuj one kierunek i ogniskuj zbieranie danych oraz uczestnicz w opracowaniu specyficznych wymaga wobec zbierania danych przez rozpoznanie. NAI-s s dla SIGINT i EW punktami lub obszarami wzdu dróg i korytarzy podejcia, gdzie emisje EM przeciwnika mog potwierdzi lub zaprzeczy konkretnemu przebiegowi dziaa. Wskaniki EM wystpujce w obrbie drogi lub korytarza podejcia danego NAI-s mog by porównane ze wskanikami wystpujcymi w NAI-s w obrbie innej drogi lub innego korytarza podejcia - aby okreli zamiary przeciwnika. Poziom aktywnoci EM moe równie stanowi wskazówk dla SIGINT i EW o istnieniu jakiego NAI. Wariant /wzorzec/ wydarze opracowany przez analityków EW w procesie EPB dostarcza rodków do analizy kolejnoci i szczebla dziaania przeciwnika oraz zdarze - w oparciu o otrzymane emisje EM- a take do okrelania jak te dziaania i wydarzenia maja si w stosunku do siebie. Wariant /wzorzec/ zdarze opracowywany jest w toku gry wojennej - dla kadego potencjalnego przebiegu dziaa przeciwnika, od punktu ich rozpoczcia do potencjalnych celów /obiektów/ tych dziaa. Jeli bd miay miejsce wydarzenia lub dziaania EM, wówczas do ledzenia manewru /ruchu/ przeciwnika w obrbie kadej drogi podejcia lub korytarza wykorzystywane bd TPL-s. Przykad wariantu zdarze z uwzgldnionymi NAI-s z SIGINT i EW przedstawia schemat F-5.
SCHEMAT F-5: WZORZEC /WARIANT/ ZDARZE.
WARIANTY /WZORCE/ WSPARCIA DECYZJI /DST/
DST jest w zasadzie poczeniem oceny rozpoznawczej i OPORD w formie graficznej. DST integruje informacje SIGINT i EW aby wskaza cele opacalne oraz cele SIGINT i EW, na przykad - szczególnie wane wzy C3CM przeciwnika W wyniku analizy wariantów zdarze oraz cakowitego procesu IPB wskazywane s i opisywane graficznie wraz z innymi TAI-s opacalne cele elektroniczne. Analitycy SIGINT i EW przydzieleni do ASPS i EWS przy elemencie wsparcia DTOC - integruj TAI-s oparte na danych SIGINT i EW z procesem podejmowania decyzji przez uycie technik gier wojennych. Gdy wariant przebiegu EW czy te niszczenia celi przeciwnika jest ju wyselekcjonowany /wybrany/ ASPS opracowuje DST - po to, aby zapewni dowódcy pene zrozumienie oczekiwanych rezultatów /przewidywa/. Posiadajc takie informacje, dowódca jest w stanie okreli jak - w sposób efektywny w stosunku do przeciwnika - uy rodki EW znajdujce si pod jego kontrol. Informacje SIGINT i EW wczone s do DST aby uatwi G2 lub S2 szybkie rozwaenie, wspólnie z innymi wskazówkami, przyjtego przez przeciwnika przebiegu dziaa oraz aby wesprze proces podejmowania decyzji przez dowódc - dotyczcy przebiegu dziaa zaprzyjanionych. DST opisuje TAI-s okrelone przez SIGINT i EW, DP-s oraz TPL-s - wzdu kadej drogi podejcia i korytarza ruchu, gdzie dowódca moe chcie zatrzyma siy przeciwnika lub ograniczy jego moliwoci: ogniem, manewrem, bd te blokowaniem. TAI jest punktem lub obszarem, zwykle wzdu drogi lub korytarza podejcia, gdzie zatrzymanie si przeciwnika ogniem, manewrem, blokowaniem czy te rodkami EW: ograniczy lub pozbawi przeciwnika zdolnoci bojowych, albo spowoduje porzucenie lub przyjcie przez przeciwnika konkretnego wariantu /sposobu/ dziaania.
TAI-s mog by lub nie identyfikowane uprzednio jako NAI-s. NAI-s mog by wykorzystywane jedynie w celu zarzdzania zbieraniem danych i nie musz by uwzgldniane na DST. Decyzje co do sposobu wykorzystania rodków EW mog by wypracowywane dla kadego DP i TPL. Decyzje te mog dotyczy prowadzenia dziaa opóniajcych, przerwania dziaania przeciwnika lub wprowadzenia go w bd czy te spowodowania zmiany jego priorytetów w zbieraniu danych. Podobnie jak z wykorzystaniem innych rodków, DP-s dotyczce wykorzystania rodków SIGINT i EW nie dyktuj dowódcy decyzji, lecz wskazuj te punkty w których moe by wymagane podjcie decyzji. Gdy dziaania w formie graficznej s ju przygotowane i okrelone na DST przedstawiane s dowódcy rekomendacje /opinie/ dotyczce dziaa, które mog by przedstawiane aby upewni si, e przeciwnik jest zmuszony raczej do reagowania na dziaania zaprzyjanionych ni odwrotnie. Przykad DST z TAI-s i DP-s - opracowanymi przez SIGINT i EW pokazany jest na schemacie F-6. Poniewa wariant /wzorzec/ dziaa wykorzystywany jest do opracowania DST i poniewa oba te dokumenty bd zwykle rozwaane pod ktem oddziaywania tych samych systemów przeciwnika - dlatego moe zosta opracowany pojedynczy „overlay” opisujcy szczególnie wane /krytyczne/ wzy, do wykorzystania z obydwoma wariantami. „Overlay” szczególnie wanych /krytycznych/ wzów bdzie zwykle opisywa te krytyczne wzy, co do których oczekuje si, e zostana napotkane na kadym z osobna NAI czy TAI, na wariancie /wzorcu/ zdarze lub DST. Schemat F-7 stanowi przykad „overlay” szczególnie wanych wzów do wykorzystania z opisan DST lub wariantem zdarze.
SCHEMAT F-6: DST Z TAI-s SIGINT I EW.
SCHEMAT F-7: OLEATA SZCZEGÓLNIE WANYCH WZÓW - DO WYKORZYSTANIA Z DST LUB WARIANTEM ZDARZE.
PODSUMOWANIE
EPB nie jest odizolowan od IPB, osobn funkcj. EPB stanowi integraln cz IPB, która dostarcza szczególnie wanych danych dla G2 lub S2 oraz dla dowódcy. Wykonane dokadnie - poprzez ukierunkowanie wysiku zbierania danych, analiz wzów elektronicznych oraz funkcje decyzyjne - przyczynia si równie do maksymalizacji wykorzystania rodków SIGINT i EW, a take powoduje cakowite zrozumienie funkcjonowania cznoci i innych rodków / „nie-cznoci”/ przeciwnika, rodków inwigilacji elektronicznej oraz moliwoci ECM.
Zacznik G: IPB W DZIAANIACH NA TYY ORAZ W OBSZARZE TYÓW
IPB obszaru tyów jest procesem, który obnia ilo niewiadomych /niepewno/ wic si z rozpatrywaniem obszaru tyów /lub z dziaaniami na tyach/. Mimo istnienia pewnej rónicy w obszarach koncentracji zainteresowania w stosunku do tradycyjnego procesu IPB, wci znajduj zastosowanie czynniki towarzyszce zwykle ocenie obszaru pola walki, analizie terenu i pogody, ocenie zagroenia oraz integracji zagroe.
IPB przeprowadzany jest na wszystkich szczeblach, a na szczeblu korpusu i dywizji mona oczekiwa, e proces ten obejmie peny zakres realizacji wysików IPB obszaru tyów. Jednak - ze wzgldu na to, e G2 lub S2 na tych szczeblach dowodzenia zainteresowani bd gównie elementami manewru /manewrujcymi/ - wysiek IPB obszaru tyów bdzie z natury ogólny i bdzie zajmowa si tymi sytuacjami i wydarzeniami, które bd wpywa na prowadzone dziaania bojowe. Proces ten zajmuje zatem szczególnie wane miejsce w zakresie odpowiedzialnoci dowódcy obszaru tyów /czy to dowódcy z dowództwa wsparcia dywizji - DISCOM, czy te dowódcy z dowództwa wsparcia korpusu COCCOM; dowódcy batalionu zabezpieczenia logistycznego oraz dowódcy jednostki andarmerii wojskowej/ i wymaga rozszerzenia IPB dla konkretnego obszaru o szczególnych cechach.
Wysiek procesu IPB w obszarze tyów, podobnie jak wczeniej zarzdzone wysiki IPB, bdzie koncentrowa si na okreleniu potencjalnego oddziaywania i moliwoci przeciwnika oraz na wpywie pogody i terenu na moliwoci zaprzyjanionych. Szczególne /specyficzne/ zainteresowania musz by jednak ukierunkowane na: zagroenia oddziaywaniem przeciwnika powietrznego, zagroenia zwizane z prowadzeniem dziaa szturmowych oraz desantów z powietrza, zagroenia zwizane z oddziaywaniem si specjalnych /SOF/, zagroenia wywiadowcze /np. agenci, sabotayci, szpiedzy/ oraz zagroenia ze strony si partyzanckich. Rozwaanie ogranicze narzuconych przez teren i pogod skupi si na:
gównych drogach zaopatrzenia;
LOC;
rozmieszczeniu urzdze zapewniajcych czno i warsztatów;
rozmieszczeniu skadów broni nuklearnej;
rozmieszczeniu obozów dla jeców wojennych;
rozmieszczeniu kwater dla internowanej ludnoci cywilnej.
Dodatkowe rozwaania mog obejmowa:
prawdopodobiestwo rozruchów cywilnych w danym obszarze;
rozpoznanie obszarów o duej koncentracji osób mogcych sympatyzowa z przeciwnikiem;
rozpoznanie obszarów, w których nasze dziaania przyjmowane s przychylnie;
zlokalizowanie grup ludnoci lub pojedynczych osób o antagonistycznym nastawieniu w stosunku do obydwu stron;
ruchy uchodców w obszarze oraz potencjalna, niepodana pomoc cywilna.
Podobnie jak w wypadku taktycznego IPB, G2 lub S2 wystpuje w roli koordynatora IPB i tak kieruje tym procesem, aby zapewni udzielenie odpowiedzi na priorytetowe wymagania rozpoznania - zgodnie ze wskazówkami /wytycznymi/ dowódcy. IPB obszaru tyów wie si z wysikiem w zakresie koordynacji przekraczajcym ustalenia dotyczce wysiku w obszarze dziaa. Podczas IPB obszaru tyów istnieje potrzeba poczynienia przez G2 lub S2 dodatkowych uzgodnie z:
G3 lub G4;
oficerem transportu;
oficerem sub remontowych;
oficerem wojsk obrony przeciwchemicznej;
oficerem suby medycznej;
oficerem do spraw pastwowych /administracyjnych/ danego obszaru;
personelem wojsk psychologicznych;
andarmeri wojskow;
jednostkami kontrwywiadu;
oficerem wojsk inynieryjnych;
oficerem obrony powietrznej;
oficerem cznikowym lotnictwa.
Kady z tych uczestników „gry” zaopatruje G2 lub S2 w konkretne dane i informacje oraz przedstawia mu swoje potrzeby dotyczce problemów rozwaanych w procesie IPB.
OCENA OBSZARU POLA WALKI /BAE/
Ocena obszaru pola walki, podobnie jak w walce na przednim skraju, polega na oszacowaniu ogólnej natury przeciwnika oraz rodowiska dziaania. Ocena obszaru tyów koncentruje si na wanych obszarach i cechach, które musz zosta rozpatrzone podczas procesu IPB. Pogoda i teren oceniane s pod wzgldem ich wpywu na dziaania. Szacowane s równie siy przeciwnika posiadajce moliwo dziaania w obrbie danego obszaru tyów - aby okreli ich moliwoci w stosunku do terenu pogody oraz wasnego zadania. Analiza obszaru tyów musi jednak, dodatkowo - oprócz normalnego procesu oceny, obejmowa te analiz sytuacji cywilno - wojskowej w obrbie danego obszaru. Ocena ta obejmuje, ale nie jest do tego ograniczona: nastawienie ludnoci cywilnej do zadania zaprzyjanionych i si przeciwnika, ocen ruchu uchodców, ruchów ludnoci oraz potencjalnych dziaa agentów. Innymi sowami, aby skompletowa IPB obszaru tyów ocena ta oprócz normalnego procesu oceny musi zawiera: ostron analiz ludnoci, bezpieczestwa, PSYOP, funkcji /spraw/ pastwowych obszaru tyów.
Podobnie jak w wypadku obszaru dziaa bojowych, obszar tyów skada si z AO i AI, które s rozpatrywane w wymiarach szerokoci, gbokoci, wysokoci i czasu.
AO tyów znajduje si w miejscu w którym DISCOM, COSCOM lub inny dowódca z góry zaoy kierowanie dziaaniami. Jednak, w przeciwiestwie do obszaru prowadzenia dziaa, obszar tyów bdzie prawdopodobnie obejmowa jaki obszar geograficzny w którym kilku dowódców przeprowadzao bdzie dziaania równolegle. Sytuacje takie mog wystpowa tam, gdzie rozmieszczone s lub dziaaj w tym samym obszarze elementy wyszych lub niszych szczebli wsparcia. Rozwaania planistyczne dla obszaru tyów obejmuj nie tylko dziaania logistyczne, ale take dodatkowe rozwaania wywoane nadzwyczajn wielkoci obejmowanego obszaru. AO obszaru tyów jest podobny do AO obszaru dziaa - z tym wyjtkiem, e jest on ogólnie wikszy. Szczególnie wane w obszarze AO tyów staj si potencjalne cele dla lotnictwa migowcowego, powietrznych si szturmowych i jednostek SPECNAZ.
Podobnie jak AI obszaru dziaa, AI tyów oparty jest na METT-T oraz na zamiarze dowódcy do prowadzenia dziaa. W przeciwiestwie do obszaru dziaa - AI tyów rozszerza si w gb terytorium przeciwnika tylko podczas natarcia, gdy jednostki wspierajce musz by przygotowane do przemieszczenia si w regiony, które uprzednio byy okupowane przez przeciwnika. G2 proponuje dowódcy AI-s lub dowódca okreli je samodzielnie w oparciu o znane ograniczenia dla jednostek logistycznych. AI tyów moe obejmowa obszary tak due jak tyy TDW, a nawet caa strefa komunikacyjna /COMMZ/. Podobnie jak w wypadku AO tyów, AI tyów moe nakada si na AI-s innych dowódców obszarów tyów, a take na AO-s tych dowódców. Powietrzny AI tyów jest niezmiernie rozlegy, ze wzgldu na szybkie efekty jakie moe uzyska lotnictwo przeciwnika oddziaywajce na elementy wsparcia walki i elementy logistyczne oraz ze wzgldu na bezpieczestwo obszaru tyów.
ANALIZA TERENU
Analiza terenu poddaje sprawdzeniu wpyw terenu na wsparcie walki, logistyk oraz dziaania ubezpieczajce - w celu zredukowania obszarów niepewnoci dotyczcych tych dziedzin.
DISCOM, COSCOM, G2, S2 czy te dowódca obszaru tyów - otrzymuj wsparcie w zakresie analiz terenu z zespoów terenowych dywizji lub korpusu. Planici IPB obszaru tyów mog mie oczywist przewag we wspódziaaniu z zespoami terenowymi, poniewa zespoy te rozlokowane s zwykle w obrbie AO dowódcy obszaru tyów. Ta potencjalna zaleta umoliwiajca lepsze wspódziaanie nie uwalnia koordynatora procesu IPB obszaru tyów od zrozumienia istoty terenu w procesie analizy i od okrelenia wymaga wobec informacji o terenie - wymaga opartych na specyficznych potrzebach dziaa tyowych. W wypadku, gdy wsparcie procesu analizy wysiku dziaa tyowych ze strony zespoów terenowych nie jest moliwe, zadanie analizy terenu spada na organiczny personel. Tak wic, personel rozpoznania w DISCOM lub COSCOM wraz z innymi jednostkami wspierajcymi i ubezpieczajcymi musi by obeznany z podstawami analizy terenu oraz musi praktykowa wykorzystanie znajomoci tych podstaw w procesie IPB.
Analityk terenu w obszarze tyów lub koordynator IPB zainteresowany jest tymi samymi czynnikami oraz ma zaufanie do tych samych danych bazowych, wyników pracy DMA i oleat czynników terenowych, jak koordynator IPB obszaru dziaa bojowych. Jednake koncentruje si on na kilku z wojskowych czynników terenu, to znaczy - bardziej na ruchu, kontroli i ubezpieczeniu nieodpornych na uderzenia rodków wsparcia ni na dziaaniach bojowych.
Poniewa obrona powietrzna elementów obszarów tyów wymaga do prowadzenia skutecznej ochrony obszaru dziaa tyowych LOS, musz zosta przeanalizowane moliwoci obserwacji oraz FofF. Agenci oraz onierze SPECNAZ zmuszeni s do wykrywania celi ich dziaa poprzez prowadzenie obserwacji wzrokowej. Siy powietrzno-desantowe i powietrzno-szturmowe wymagaj moliwoci prowadzenia wzrokowej obserwacji dróg podejcia do ich celi lub LZ-s. Dla obrony powietrznej tyów, ubezpiecze oraz ochrony szczególnie wanych elementów wana pozostaje FofF.
Podobnie jak w wypadku obszaru dziaa bojowych, tak i w dziaaniach na tyach szczególnie wane jest maskowanie i ochrona. Analityk IPB musi rozpatrze dostpne czynniki zapewniajce maskowanie, aby zabezpieczy oson elementom obszaru tyów przed naziemn i powietrzn obserwacj przeciwnika. Analityk IPB musi równie rozpatrze moliwe warunki maskowania si przeciwnika, które mog dziaa w obszarze naszych tyów oraz warunki maskowania dla agentów przeciwnika i jego si partyzanckich. Tak, jak w wypadku IPB obszaru dziaa bojowych - maskowanie jest bardzo wane dla zapewnienia bezpieczestwa dziaa, CI oraz dla skutecznoci dziaa majcych wprowadzi przeciwnika w bd. Ukrycia rozwaane s w kategoriach ochrony przed rodkami walki przeciwnika o dalekim zasigu, które mog swym zasigiem obj obszar dziaa tyowych, a take w kategoriach ochrony przed bezporednim ogniem elementów przeciwnika lub si partyzanckich dziaajcych w danym obszarze. Ukrycia musz te by rozpatrywane w zakresie ich wpywu na wasne zadania zabezpieczenia.
Przeszkody analizowane s gównie w celu okrelenia ich wpywu na szybkie wejcie lub wyjcie do /z/ obszaru tyów oraz pod wzgldem ich potencjalnego wpywu na zadania wsparcia realizowane przez obszar tyów. S one równie analizowane dla okrelenia ich wpywu na rozmieszczenie elementów w obrbie obszaru dziaa tyowych. Wanym aspektem rozwaa, podobnie jak analizy wszystkich przeszkód, jest wpyw pogody na przejezdno terenu.
Teren kluczowy w obszarze tyów rozwaany jest w oparciu o jego zdolno zwikszenia lub zmniejszenia naszych moliwoci wsparcia walki. Na przykad: konieczno dostpnoci punktu odkaania chemicznego do róde zaopatrzenia w wod moe uczyni lokalizacj terenu kluczowego spraw oczywist. Teren kluczowy jest te szczególnie wany /krytyczny/ dla zada zabezpieczenia obszaru tyów i moe obejmowa potencjalne LZ-s i DZ-s, wzy cznoci oraz miejsca rozmieszczenia skadów w obrbie danego obszaru. Cywilno - wojskowe czy te PSYOP przemylenia równie mog wpyn lub wskaza co jest lub co nie jest terenem kluczowym. Jako teren kluczowy mog by traktowane obszary zabudowane, drogi ewakuacji uchodców, czy te obszary, gdzie ludno jest nastawiona pozytywnie do powodów dziaa zaprzyjanionych lub przeciwnika. Podobnie jak analiza caego terenu, tego co jest lub nie jest traktowane w nim jako kluczowe, podobnie okrelenie terenu jako kluczowy zaley od zadania obszaru tyów, szczebla dowodzenia, przeciwnika oraz sytuacji.
Analiza naziemnych i powietrznych dróg podejcia do obszaru tyów jest krytyczna /szczególnie wana/ dla analizy terenu. Jest ona szczególnie wana, poniewa w obliczu wzrastajcego zagroenia powietrznego oraz wykonania szturmów powietrznych analityk musi zna powietrzne drogi podejcia w obszar tyów. Naziemne drogi podejcia powinny by analizowane z powaaniem dla ich moliwoci w zakresie wsparcia szybkiego przemieszczenia elementów wspierajcych w obszar tyów oraz tych elementów, które wspieraj dziaania bojowe. Dokadnym rozwaaniom powinien by równie poddany potencjalny ruch przeciwnika w gb obszaru tyów - podobnie jak i korytarze ruchu, które mogyby zosta wykorzystane przez elementy przenikania powietrznego lub siy do prowadzenia dziaa nieregularnych.
ANALIZA POGODY
Te same ogólne rozwaania oraz oleaty, które wykorzystywane s w procesie IPB obszaru dziaa bojowych - maj te zastosowanie dla tyów. W dalszym cigu naley rozway oddziaywanie pogody na pole obserwacji, FofF, kamufla, maskowanie, sprzt radiowy i radarowy, LOS, morale oraz sprawno wyposaenia i sprztu. Jako szczególnie wane /krytyczne/ dla wysików procesu IPB, jest okrelenie wpywu pogody na lotnictwo skrzydowe i migowcowe oraz jego dziaanie, podobnie jak i dokadne okrelenie warunków widocznoci i owietlenia, które wspiera bd dziaania agentów, SPECNAZ, czy partyzantów.
Dla dziaa tyowych krytyczna jest wiedza na temat oddziaywania pogody na mobilno i stabilno gruntów. Mobilno ma szczególne znaczenie dla zapewnienia nieprzerwanego ruchu elementów wsparcia, uchodców i jeców wojennych przez obszary tyów, a take dla zdolnoci do dziaania si SPECNAZ i agentów. Stabilno gruntów jest szczególnie wana dla dziaa tyowych ze wzgldu na zapotrzebowanie na zabezpieczenie tymczasowych pozycji dla elementów wspierajcych. Na przykad: jaki obszar, który wydaje si do mocny - moe dostarczy wspaniaego miejsca dla punktu zaopatrzenia w MPS. Jednake, ten sam obszar moe zamieni si w niesamowite trzsawisko po minimalnych opadach - co biorc pod uwag ogromnie ciki transport zwizany z urzdzeniem punktu MPS - czyni dla nas ten obszar bezuytecznym. Inne rozwaania zwizane z pogod obejmuj:
Agentów, SPECNAZ oraz siy powietrzno-szturmowe, które w duej mierze „polegaj” na zej pogodzie, ograniczonej widocznoci i ciemnoci dla maskowania ich dziaa. Czynniki te obniaj skuteczno wasnej obserwacji, ognia bezporedniego i bezpieczestwa psychicznego.
Sprawy pastwowe /administracyjne/ obszaru tyów, PSYOP, dziaania dotyczce ruchu uchodców oraz ruchu jeców wojennych - które s zwykle utrudnione przez niekorzystn pogod.
Prawdopodobiestwo rozruchów cywilnych, które wzrasta wtedy, gdy pogoda ulega polepszeniu. Grupy lub pojedyncze osoby, które sympatyzuj z przeciwnikiem bd zwykle próboway stwarza sytuacje zapalne, gdy ludno bdzie znajdowaa si w opozycji i bdzie przejawia aktywno.
OCENA ZAGROENIA
Podobnie jak w dziaaniach w obszarze bezporedniej walki, w skad oceny zagroenia dla obszaru tyów i dziaania obszaru tyów wchodz szczegóowe studia nad siami przeciwnika - co obejmuje ich organizacj, doktryn taktyczn, rodki walki oraz systemy wspierajce. Siy te oceniane s w celu okrelenia ich zdolnoci w zakresie skutecznego dziaania w otoczeniu /rodowisku/ obszaru tyów. Ocena zagroenia obejmuje równie przegld potencjalnych HVT-s w danym obszarze tyów i zagraajcych nam zasad dziaania przeciwnika - w celu okrelenia powietrzno-desantowych DZ-s, migowcowych LZ-s oraz sposobów wykorzystania grup SPECNAZ. Informacje te bd podlegay ponownej ocenie podczas fazy integracji zagroe, aby okreli ograniczenia dyktowane doktrynie /zasadom dziaania/ w danym obszarze tyów przez teren i pogod. Ocena zagroenia obszaru tyów jest procesem cigym. Jeli zagroenie dla obszaru dziaa tyowych wzrasta, musz ulec zmianie podstawowe dane o zagroeniu - aby odzwierciedli biec doktryn. Sporód tych opracowywanych doktryn, szczególnie wane s opracowania dotyczce zagroenia szturmami powietrznymi, siami specjalnego przeznaczenia oraz koncepcje uycia OMG.
Ocena zagroenia obszaru tyów da w efekcie ograniczony rodzaj wariantu doktrynalnego, który bdzie si koncentrowa na doktrynie wykorzystania przez przeciwnika szturmu powietrznego, si powietrzno-desantowych i SPECNAZ. Tak jak i inne warianty /wzorce/, tak i te zamieniaj dane dotyczce ugrupowania przeciwnika w obraz graficzny ukazujcy, jak przeciwnik mógby uy te siy jeli ich moliwoci nie byyby zawone przez pogod i teren. Podobnie jak i w innych przypadkach wariantów doktrynalnych, daj one podstaw do okrelenia sytuacji i celów.
Za wyjtkiem bombardowa z powietrza na du skal, warianty doktrynalne dla dziaa powietrznych przeciwnika w obszarze tyów maj mae znaczenie. Zamiast tego wasne rodki obrony powietrznej powinny uwiadomi sobie prawdopodobne powietrzne drogi podejcia przeciwnika, profile ataku oraz wysokoci ataku dla rónych typów lotnictwa.
Podobnie jak w LIC, nie przygotowuje si wariantów doktrynalnych przedstawiajcych dziaania partyzantki przeciwnika, zagroenia ze strony agentów oraz obszary potencjalnego zagroenia cywilno - wojskowego - poniewa nie miayby one adnego znaczenia. Jednake, podczas realizowania funkcji oceny zagroenia, przygotowywane s SITMAP dziaa partyzanckich w obszarze tyów oraz oleata sytuacji ludnoci obszaru tyów. Schemat G-1 jest przykadem wariantu doktrynalnego dla dziaa powietrzno-desantowych oraz powietrznych.
SCHEMAT G-1: PRZYKAD WARIANTU DOKTRYNALNEGO DLA DZIAA POWIETRZNO-DESANTOWYCH ORAZ POWIETRZNYCH
SITMAP dziaa niekonwencjonalnych dla obszaru tyów obejmuje obszary dziaania partyzantów, prawdopodobne rejony stanowisk dowodzenia i obozowisk oraz drogi przemieszczania. Jeli zagroenie dziaaniami partyzanckimi w obszarach tyowych jest okrelane jako nieistotne, ta SITMAP bdzie obejmowa jedynie informacje dotyczce dziaa agentów lub maych pododdziaów SPECNAZ. Schemat G-2 jest przykadem SITMAP dla dziaa niekonwencjonalnych.
SCHEMAT G-2: PRZYKAD SITMAP DLA DZIAA NIEKONWENCJONALNYCH.
Oleata sytuacji ludnoci wskazuje obszary, gdzie moe wystpowa dua koncentracja grup lub pojedynczych osób sympatyzujcych z dziaaniami przeciwnika, obszary w których istnieje due prawdopodobiestwo wystpienia rozruchów cywilnych oraz obszary w których dziaania PSYOP i pastwowe /administracyjne/ byyby najbardziej lub najmniej skuteczne. Oleata ta powinna by przygotowana tylko po dokadnym przestudiowaniu klimatu wojskowo - politycznego w obszarze oraz czynników ekonomicznych i socjalnych wpywajcych na nastawienie ludnoci cywilnej. Schemat G-3 pokazuje przykad oleaty sytuacji ludnoci.
SCHEMAT G-3: PRZYKAD OLEATY SYTUACJI LUDNOCI.
INTEGRACJA ZAGROENIA
Podobnie jak w procesie integracji zagroenia w IPB dziaa bojowych, integracja zagroenia dla dziaa tyowych czy dziaa obszaru tyów powoduje odniesienie doktryny przeciwnika do terenu i pogody - aby okreli w jaki sposób przeciwnik mógby w rzeczywistoci walczy w obrbie obszaru tyów. Integracja zagroe dla dziaa tyowych lub dziaa rejonu tyów wykorzystuje te same warianty /wzorce/ sytuacji, zdarze i DST, jakie zazwyczaj wykorzystywane s podczas fazy integracji zagroe. Jednake warianty te koncentruj si raczej na specyficznym zagroeniu rejonu tyów ni na wykorzystaniu si manewrujcych na pierwszej linii.
Dziaania tyów lub dziaania w rejonie tyów przedstawione s na wariancie /wzorcu/ sytuacji bdcym wariantem regulaminowym, który wskazuje zagroenia po uwzgldnieniu ogranicze wynikajcych z pogody i terenu. Wariant sytuacji zwraca szczególn uwag na drogi podejcia przeciwnika powietrznego i maych jednostek w gb obszaru dziaa tyowych, rozmieszczenie prawdopodobnych LZ-s i DZ-s oraz na korytarze manewru wiodce z tych stref do rejonów rozmieszczenia wasnych jednostek i pozycji. Analiza korytarzy manewru dla maych jednostek pomaga analitykowi przewidywa zagroenie ze strony agentów i si specjalnego przeznaczenia oraz w okreleniu wymaga zabezpieczenia psychologicznego i CI. Schemat G-4 to przykad wariantu sytuacji dla powietrznych i naziemnych dróg podejcia.
SCHEMAT G-4: PRZYKAD WARIANTU /WZORCA/ SYTUACJI - POWIETRZNYCH I NAZIEMNYCH DRÓG PODEJCIA.
Wariantowanie sytuacji jest podstaw dla wariantowania przebiegu dziaa dla dziaa tyowych i w rejonie tyów. Podobnie jak w wariantowaniu przebiegu dziaa w obszarze dziaa bojowych, tumaczenie /wyjanienie/ przebiegu dziaa polega na zidentyfikowaniu i analizie wanych wydarze na polu walki, które stanowi wskazówki co do przebiegu dziaa przeciwnika. Wiedza na temat konkretnego zagroenia rejonu tyów oraz gdzie i kiedy spodziewane jest uaktywnienie si przeciwnika mogce mie miejsce podczas dziaa tyowych lub w rejonie tyów , stanowi dla nas wan wskazówk dotyczc zamiarów przeciwnika.
Dokadnie tak, jak w dziaaniach na przednim skraju - gdzie przeciwnik próbuje narzuci konkretny tok dziaa - tak samo dzieje si w obszarze tyów i oczywiste staj si szczególnie wane rejony oraz wychodz na jaw cele przeciwnika. Rejony te oznaczane s jako NAI-s obszaru tyów. Odmiennie ni w dziaaniach na przednim skraju, NAI-s dla dziaa tyowych zwykle nie koncentruj si na korytarzach manewru, ale na konkretnych sekwencjach zdarze, które mogyby wskazywa, e przeciwnik przygotowuje si do uycia lub wykorzystuje siy powietrzne, powietrzno-desantowe, powietrzno-szturmowe, specjalnego przeznaczenia, agentów, czy te partyzantów. Wariant /wzorzec/ przebiegu dziaa rozwaa równie prawdopodobny przebieg takich dziaa przeciwnika jak tworzenie warunków do wystpie cywilnych, czy te do ogólnego powstania ludowego oraz prawdopodobiestwo ruchów uchodców czy jeców wojennych, które mog wywiera wpyw na dziaania zaprzyjanionych.
Nie mona jednak powiedzie, e podczas fazy wariantowania przebiegu dziaa tyów ignorowane s korytarze manewru. Wskazane zostaj i utworzone s NAI-s w korytarzach manewru wiodcych z LZ-s oraz DZ-s, które mog zosta rozpoznane podczas wariantowania potencjalnych dróg przemieszczania maych jednostek lub partyzantów. Pomaga to szefowi komórki zbierania danych okreli /„nauczy si”/ przeciwnika oraz skierowa do tego celu odpowiednie rodki. NAI-s rejonu tyów pomagaj dowódcy w sposób odpowiedzialny okreli konkretne wymagania w zakresie bezpieczestwa i rodków zaradczych dla personelu ubezpieczajcego i CI. Podczas wariantowania przebiegu dziaa rozwaane s te korytarze manewru dla potencjalnych jednostek przeciwnika w gb obszaru tyów, a NAI-s wyznaczane s wzdu tych wanie dróg.
Te wyznaczone NAI-s staj si obowizujce tylko wtedy, gdy przeciwnik prowadzi gbok penetracj lub zdoa przeama wysunite siy zaprzyjanionych. Poniewa dowódca dziaa tyowych posiada ograniczone siy i rodki do przeciwstawienia si takim dziaaniom przeciwnika, to obecno NAI-s wzdu prawdopodobnych korytarzy dziaania w gb obszaru tyów suy nam do alarmowania dowódcy o potencjalnych zamiarach przeciwnika, w czasie pozwalajcym na zmian miejsca rozmieszczenia lub koncentracj dostpnych si i rodków - aby móc chroni szczególnie wane obiekty.
Wykorzystanie TPL-s podczas wariantowania przebiegu dziaa ma tylko ograniczone zastosowanie podczas IPB dziaa tyowych lub dziaa w rejonie tyów. TPL-s mog by wykorzystane do ledzenia si powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych, gdy wyrusz one z LZ-s lub DZ-s w kierunku celi ich dziaania. Jest to jednak trudne, poniewa mamy w tym wypadku do czynienia z maymi odlegociami. Przykad: sowiecka doktryna wzywa do rozmieszczania LZ-s lub DZ-s - dla si wielkoci kompanii i mniejszych jednostek - w odlegoci 5km lub mniejszej od ich celu; chocia wiksze jednostki lub rónorodne zrzuty mog wykorzystywa do rozmieszczenia stref zbiórek - do 10km od celu. Jeeli w ledzeniu si wielkoci kompanii czy te wikszych si powietrzno-desantowych i powietrzno-szturmowych maj zastosowanie fazy czasowe, to powinien zosta zaoony jednogodzinny okres czasu na konsolidacj w DZ lub LZ. Schemat G-5 to przykad wariantu przebiegu wydarze /dziaa/ dla opcji dziaania powietrzno-desantowego lub powietrznego. TPL-s wykorzystywane s w dowizaniu do potencjalnych dziaa przeciwnika polegajcych na wykorzystaniu obszaru tyów do dziaa lub jego gbokiego przenikania. Jeli próbujemy ledzi OMG przeciwnika lub siy wyzyskujce obszar tyów, to powinnimy zaoy maksymalne doktrynalne tempa dziaania, poniewa takie elementy bd unikay kontaktu z naszymi siami - a do momentu dotarcia do ich celów. Schemat G-6 jest przykadem wariantu przebiegu dziaa dla OMG.
SCHEMAT G-5: PRZYKAD WARIANTU PRZEBIEGU WYDARZE DLA OPCJI DZIAA POWIETRZNO-DESANTOWYCH I POWIETRZNYCH.
SCHEMAT G-6: PRZYKAD WARIANTU PRZEBIEGU WYDARZE DLA OMG.
Wzorzec analizy przebiegu dziaa w dziaaniach tyowych lub w dziaaniach w obszarze tyów suy wsparciu wariantu dziaa i wykorzystywany jest w poczeniu z SITMAP wojny niekonwencjonalnej /schemat G-2/ oraz z oleat sytuacji ludnoci /schemat G-3/. Razem, schematy te ilustruj prawdopodobny przebieg dziaa przeciwnika podczas dziaa tyowych i uwypuklaj kierunki na których dowódca posiada ograniczone rodki zbierania danych, ubezpieczenia i CI.
DST dziaa tyowych i dziaa w rejonie tyów oparty jest na wariancie przebiegu dziaa i pomaga dowódcy tyów w rozpoznaniu krytycznych zdarze oraz zagraajcych dziaa, które mog wymaga podjcia decyzji. DST nie podejmuje decyzji za dowódc. Dostarcza ona raczej podstaw do obnienia stopnia niepewnoci w dziaaniach na tyach. Te DST s szczególnie wane, poniewa su one jako bezcenne narzdzia do koordynowania rozmieszczenia elementów wsparcia oraz wielu dziaa w obrbie rejonu tyów.
Poprzez wariantowanie przebiegu dziaa w rejonie tyów dany dowódca identyfikuje te obszary, w których prawdopodobnie mog si mie miejsce wane dziaania przeciwnika, czy te inne wydarzenia. Dziaania partyzantów, agentów, SPECNAZ i obszary z problemami wojskowo - cywilnymi, bd okrelane poprzez SITMAP-s wojny niekonwencjonalnej i oleaty sytuacji ludnoci - w poczeniu z wzorcem analizy przebiegu dziaa. DST identyfikuje te obszary, gdzie dowódca tyów moe wykorzysta rodki obrony powietrznej, ubezpieczenia, CI oraz gdzie mog one wpyn na efekty oddziaywania zagroe w stosunku do dziaa tyowych. Wariantowanie wsparcia decyzji ustala równie te rejony, gdzie dowódcy tyów mog z najwikszym stopniem bezpieczestwa - zwizanego z wykonywanym zadaniem- rozmieci ich elementy wspierajce.
Poniewa dowódcy dziaa tyowych zwykle nie s w takim stopniu zajci ogniem i manewrem, jak ich odpowiednicy w obszarach bezporedniej walki na przednim skraju, dlatego dziaania w rejonie tyów koncentruj si na TAI-s bardziej zorientowanych w kierunku ubezpieczenia i CI. Rejony, które uprzednio zostay okrelone jako NAI-s - podczas wariantowania dziaa lub na SITMAP wojny niekonwencjonalnej, czy te na oleacie sytuacji ludnoci - s równie okrelane jako TAI-s. Bd one obejmowa zarówno punkty wzdu konkretnych korytarzy manewru, i konkretnych etapów dziaa, jak i tych które wskazuj na przyjcie przez przeciwnika innego sposobu dziaania - co mogoby „zerwa” dziaania obszaru tyów.
Podobnie jak w walce w przodzie, TAI-s s obszarami, w których dowódca moe opóni, przerwa, zniszczy czy te manipulowa zagroeniem w celu zmuszenia przeciwnika do porzucenia konkretnej koncepcji dziaania. Dowódcy dziaa tyowych maj pod swoim dowództwem bardzo ograniczon liczb elementów manewrowych do dziaania przeciwko rozpoznanym TAI-s. Dziaania te obejmuj: obronne rozmieszczenie jednostek obszaru tyów, efektywne rozmieszczenie elementów ugrupowania, agresywne wykorzystanie jednostek ubezpieczajcych, aktywny wysiek CI oraz celowe wykorzystanie rodków PSYOP i pastwowych /administracyjnych/. Przykady TAI-s dla rejonu tyów i dziaa tego obszaru obejmuj midzy innymi:
LZ-s i DZ-s;
skrzyowania dróg;
szlaki i cieki lene;
mae grupy lub pojedyncze osoby /szczególnie w ubraniach cywilnych/ próbujce przemieszcza si przez rejon tyów lub unikajce wykrycia;
obszary z grupami lub osobami sympatyzujcymi z przeciwnikiem;
rejony obozowisk i dowództw partyzantów.
Szacowane s równie TAI-s dla korytarzy manewru o wysokiej moliwej prdkoci przeciwnika wejcia w obszar tyów. Pomimo ocenienia tych TAI-s dowódcy obszaru tyów zwykle nie bd dysponowali rodkami do wykonania czegokolwiek wicej ni opónienia przenikania na du skal w dany obszar. Dowódcy ci zmuszeni s do polegania na rodkach bdcych poza ich kontrol, defensywnego uycia elementów bojowych i CSS, a take do polegania na ich zdolnoci do szybkiego przemieszczenia najmniej odpornych na uderzenia jednostek - w celu wyperswadowania przeciwnikowi jego koncepcji dziaania.
W nastpstwie wyboru TAI-s rozpoznawane s DP-s. Zgodnie z priorytetem dziaa tyowych DP-s te bd ukierunkowane na spenienie wymaga wobec wykorzystania obrony powietrznej, ubezpiecze, CI, PSYOP oraz rodków pastwowych, bd te na zmian miejsca rozmieszczenia - w obliczu zagroenia - szczególnie wanych jednostek lub urzdze. Podobnie jak DP-s dziaa bojowych, musz by one tak rozmieszczone, aby zapewniay wystarczajc ilo czasu na podjcie wymaganych decyzji. DP-s dziaa tyowych lub dziaa w rejonie tyów - poprzez alarmowanie o konkretnych wydarzeniach wymagajcych wykorzystania danych rodków lub innych decyzji - wyrównuj czas pola walki i zabezpieczaj moliwoci dowódców w tym zakresie.
DST-s dziaa tyowych lub dziaa w obszarze tyów opisuj TAI-s, DP-s, cele przeciwnika oraz wasne HVT-s /czyli skady nuklearne i miejsca rozmieszczenia rakiet/. Korytarze manewru i TPL-s ujmowane s wówczas, jeli istnieje moliwo ich wykorzystania. Taka DST uzupeniana jest poprzez SITMAP wojny niekonwencjonalnej oraz oleat sytuacji ludnoci. Bieca sytuacja w jakiej znajduje si przeciwnik przedstawiana jest tylko wtedy, gdy wiadomo jest e dziaaj one w obrbie rejonu tyów. Ta DST moe by uzupeniona wzorcem /wariantem/ wsparcia decyzji, który odnosi kady DP do zwizanego z nim AI, wymagajcego dziaania zaprzyjanionych. Schemat G-7 stanowi przykad DST dziaania tyów /poziom 3/ dla ataku powietrznego i powietrzno-desantowego. Przykad DST dywizyjnego obszaru tyów /poziom 3/ dla dziaa OMG przedstawia schemat 4-45.
SCHEMAT G-7: PRZYKAD DST DZIAANIA TYÓW DLA ATAKU POWIETRZNEGO I POWIETRZNO-DESANTOWEGO.
IPB - FRAGMENT O YWOTNYM ZNACZENIU
IPB posiada ywotne znaczenie dla prowadzenia dziaa przez dowódc obszaru tyów i ich poszczególnych faz w caej bitwie. Pomaga w dokadnym porównaniu /skonfrontowaniu/ wasnych moliwoci w zakresie bezpieczestwa i CI z moliwym dziaaniem przeciwnika i pomaga dowódcom w podejmowaniu waciwych decyzji dotyczcych rozmieszczenia i wykorzystania posiadanych rodków. IPB zmusza dowódców do stanicia „twarz w twarz” z ich wasnymi sabymi punktami oraz potencjalnymi moliwociami. IPB pomaga dowódcom okreli: „gdzie?”, „kiedy?” i „jak?” - wykorzysta, rozporzdza i rozmieci rodki obszaru tyów aby zapewni sukces.
Objanienia uytych skrótów
AA - droga podejcia
AAA - artyleria przeciwlotnicza
ACR - puk kawalerii pancernej
ADA - artyleria obrony powietrznej
ADP - automatyczne przetwarzanie danych
afld - lotnisko
AGL - nad poziomem morza
AI - obszar zainteresowania
ALSO - artyleryjskie punkty obserwacyjne o ograniczonym zasigu
alt - wysoko
AM - modulacja amplitudy
AO - obszar dziaa
arty - artyleria
ASPS - sekcja zbierania danych ze wszystkich dostpnych róde
AT - przeciwpancerny
ATC - kontrola ruchu powietrznego
AT-5 - sowiecki przeciwpancerny pocisk kierowany
AT-8 - sowiecki przeciwpancerny pocisk kierowany
ATGM - przeciwpancerny pocisk kierowany
AVLB - brygada opancerzonych wyrzutni
avn - lotnictwo
AWS - suba meteorologiczna
BAE - ocena obszaru pola walki
BAI - powietrzna izolacja pola walki
bde - brygada
BICC - centrum koordynacyjne rozpoznania pola walki
BMP - oznaczenie sowieckiego bojowego wozu piechoty
BP - pozycja bojowa
BTF - grupa bojowa w sile batalionu wyznaczona do wykonania konkret - nego zadania
C - Celsjusz
C2 - dowodzenie i kontrolowanie
C3 - dowodzenie, kontrolowanie i czno
C3CM - dowodzenie, kontrolowanie, przedsiwzicia zabezpieczajce przed oddziaywaniem przeciwnika w zakresie cznoci
C3I - dowodzenie, kontrolowanie, czno oraz rozpoznanie
CAA - armia poczonych rodzajów wojsk
CAB - brygada lotnictwa bojowego
CAME - element korpuny zarzdzajcy przestrzeni powietrzn
CAS - bezporednie wsparcie lotnicze
cav - kawaleria
cbt - walka, bój
CCM - ruch na przeaj
cdr - dowódca
CENTAG - Centralna Grupa Armii
CENTCOM - Centralne Dowództwo USA
CFA - obszar si ubezpieczenia /osony/
chem - chemiczny
CI - kontrwywiad /kontrrozpoznanie/
CIG - puap, wysoko powyej poziomu ziemi bdca podstaw chmur
CINC - Naczelny Dowódca
clr - jasny, przejrzysty
cm - przeciwdziaanie mobilnoci /ruchliwoci/
CM&D - zarzdzanie zbieraniem danych i ich poszerzaniem
co - kompania
COIN - przeciwpowstacze
coll - dostarczanie
COMINT - rozpoznanie rodków cznoci
comm - czno
COMMZ - strefa komunikacyjna
con - kontrola
CONUS - kontynentalne USA
COSCOM - dowództwo wsparcia korpusu
CP - stanowisko dowodzenia
CS - wsparcie walki
CSS - suby wsparcia walki
CTOC - korpune centrum dziaa taktycznych
CW - ciga fala
DAG - dywizyjna grupa artylerii
decon - dezaktywacja, odkaanie
def - obrona
DISCOM - dywizyjne dowództwo wsparcia
div - dywizja
DMA - Obronna Agencja Kartograficzna
DP - punkt decydujcy
DS - wsparcie bezporednie
DST - wariant /wzorzec/ wsparcia decyzji
DTOC - dywizyjne centrum dziaa taktycznych
DZ - strefa /rejon/ zrzutu
E - wschód
EAC - szczebel powyej korpusu
EACIC - centrum rozpoznania szczebla powyej korpusu
ECB - szczebel powyej i poniej korpusu
ECM - rodki do wywoywania zakóce w przyrzdach elektronicznych
ECCM - rodki do przeciwdziaania ECM
ELINT - rozpoznanie elektroniczne
elm - element
EM - elektromagnetyczny
engr - saper, oficer wojsk inynieryjnych
EPB - elektroniczne przygotowanie pola walki
ESM - rodki wsparcia wojny elektronicznej
est - oceniany, szacowany
EW - wojna radioelektroniczna
EWR - radar wczesnego wykrywania
EWS - sekcja walki /wojny/ radioelektronicznej
FAC - oficer wysunitego, naziemnego punktu naprowadzania samolotów
FAIO - oficer rozpoznania artylerii polowej
FALOP - program ograniczonej, wysunitej do przodu obserwacji obszaru
FARP - wysunity punkt uzupeniania amunicji i paliwa
FASCAM - rodzina min stawianych przez artyleri
FEBA - przedni skraj obszaru pola walki
FLOT - przedni skraj wasnych si
FM - modulacja czstotliwoci
FofF - pole ognia /ostrzau, raenia/
FRG - /bya/ RFN
FS - wsparcie ogniowe
FSCOORD - koordynator wsparcia ogniowego
FSE - element wsparcia ogniowego
FSO - oficer wsparcia ogniowego
FWD - wysunity, przedni
G2 - pomocnik szefa sztabu ds. rozpoznania i ubezpieczenia /szef sekcji, wydziau/
G3 - pomocnik szefa sztabu ds. organizacji, szkolenia i operacyjnych
G4 - pomocnik szefa sztabu ds. zaopatrzenia
GCA - podejcie do ldowania kierowane z ziemi za pomoc stacji radio - lokacyjnej
GCI - przechwytywanie celu powietrznego przez samolot lub pocisk kie - rowany z ziemi
GRU - Gówny Zarzd Wywiadu Sztabu Generalnego /b. ZSRR/
GS - wsparcie ogólne
HALO - rozpoczcie ataku przez samolot na maej wysokoci, po przejciu z duej wysokoci
HE - kruszcy materia wybuchowy
helos - migowiec
HF - wysoka /wielka/ czstotliwo
HI-HI-LO - „wysoko-wysoko-nisko” /technika ataku lotnictwa/
HIP - sowiecki migowiec szturmowo-transportowy
HN - naród bdcy gospodarzem
HPT - cel o wysokiej opacalnoci
hr - godzina
HVT - cel o duym znaczeniu
ID - rozpoznanie, identyfikacja
IEW - wojna elektroniczna i rozpoznawcza /wywiadowcza/
IFR - przepisy lotu wg. przyrzdów
inf - piechota
IPB - rozpoznawcze przygotowanie pola walki
IR - potrzeby informacyjne /wymagania/
ITB - samodzielny batalion czogów
J2 - Poczony Zarzd Rozpoznania
JAM - zaguszanie
JOG - mapa /dokument graficzny/ operacji prowadzonej siami rónych rodzajów wojsk /si zbrojnych/
JOG-A - JOG dla strefy powietrznej
JOG-G - JOG dla obszaru naziemnego
JOG-R - JOG dla radarów /stacji radiolokacyjnych/
JOPS - system planowania operacji prowadzonej przez róne rodzaje si zbrojnych
JSCP - Poczony Strategiczny Plan Moliwoci
JSEAD - zerodkowany wysiek tumienia /obezwadniania/ obrony po - wietrznej przeciwnika
JTF - poczone siy rodzajów wojsk do realizacji konkretnego zadania
kg - kilogram
KGB - Komitet Bezpieczestwa Narodowego /b. ZSRR/
km - kilometr
km/h - kilometr na godzin
LANDCOM - Dowództwo Atlantyckie USA
LC - linia stycznoci
LD - podstawa wyjciowa /linia/
LIC - konflikt o maym nateniu /intensywnoci/
LOC - linia /o/ komunikacyjna, zaopatrywania /drogi komunikacyjne/
LO-LO-HI - „nisko-nisko-wysoko” /profil ataku lotnictwa/
LOS - o optyczna /linia obserwacji/
LP - podsuch, miejsce nasuchu
lt - lekki
LZ - rejon /strefa/ zrzutu
m - metry
MAC-V - Dowództwo Transportu Powietrznego w Wietnamie
MASINT - rozpoznanie poprzez namierzanie realizowane w oparciu o charak - terystyczne cechy
max - maksymalny
Mi-24 /HIND/- sowiecki migowiec szturmowy i/lub transportowy
MiG-27 /FLOGGER/- sowiecki samolot myliwski lub myliwsko-bombowy
MBA - gówny /zasadniczy/ obszar bitwy /walki/
MC - korytarz ruchu /mobilnoci, manewru/
MC-130 - samolot USA
MCOO - zmodyfikowana oleata poczonych przeszkód
METT-T - zadanie, przeciwnik, teren, pododdziay oraz dostpny czas
MF - rednia czstotliwoci
MFF - minimalna odlego do swobodnego oderwania si /lotnictwa od ziemi/
MG - pistolet /karabin/ maszynowy
mi - mila
MI - rozpoznanie, wywiad wojskowy, wiadomoci o znaczeniu wojskowym
min - minuta
MM - milimetr
MOB - gówna baza operacyjna
MOPP - ukierunkowane na wykonanie zadania rozmieszczenie ubezpiecze obronnych
MRB - batalion piechoty zmechanizowanej
MRC - kompania piechoty zmechanizowanej
MRD - dywizja piechoty zmechanizowanej
MRP - pluton piechoty zmechanizowanej
MMR - puk piechoty zmechanizowanej
MSR - gówna droga zaopatrzenia
MT - tony /dwiki/ metryczne
mtn - góry
N - pónoc
NAI - nazwany /okrelony/ obszar zainteresowania
NBC - nuklearny, biologiczny i chemiczny
NET - nie wczeniej ni
NLT - nie póniej ni
NOE - lot nosem przy ziemi
NORTHAG - Pónocna Grupa Armii
NSDD - Dyrektywa Decyzyjna Narodowego Bezpieczestwa
OB - rozkaz bojowy
obj - cel /obiekt/
obs - przeszkoda
OCOKA - obserwacja i pole ostrzau, maskowanie i ochrona, przeszkody, te - ren kluczowy oraz drogi podejcia i korytarze manewru
OMG - operacyjna grupa manewrowa /oddzia manewrowy/
OP - punkt obserwacyjny
OPORD - porzdek /harmonogram/ dziaa
OPSEC - bezpieczestwo /ubezpieczenie/ dziaa
PACOM - Dowództwo Pacyfiku
PGM - amunicja /sterowana/ precyzyjna
PIR - priorytetowe zadania rozpoznania /wymagania wobec rozpoznania/
PIREP - raport /meldunek/ pilota
POMCUS - uprzednio przygotowane materiay dla skadów jednostek, dostar - czane zza morza
PSYOP - dziaania psychologiczne
PL - linia fazy /np. czasowej/
PVS - 5 - okulary do obserwacji w nocy
PW - jeniec wojenny
PTADP - dane wyjciowe /bazowe/ planowanej analizy terenu
RA - obszar /rejon/ tyów
RAG - pukowa grupa artylerii
RAM - niezawodno, dostpno /„rozporzdzalno”/, atwo naprawy
RARP - tyowy punkt uzupeniania paliwa i amunicji /lotniczej/
R&S - rozpoznanie i inwigilacja
rd - droga
REC - walka radioelektroniczna
recon - rozpoznanie wojskowe
regt - puk
RH - wilgotno wzgldna
RII - dania wobec danych z rozpoznania /zapotrzebowanie na wiado - moci/
RPK - sowiecki lekki karabin maszynowy
S - zdolno przetrwania
S2 - oficer rozpoznania /Armia USA/
S3 - oficer operacyjny i szkolenia /Armia USA/
S4 - oficer logistyki /Armia USA/
SA - obszar ubezpiecze /strefa bezpieczestwa/
SA -8 - sowiecki pocisk ziemia-powietrze /GECKO/
SAGGER - sowiecki przeciwpancerny pocisk kierowany
SAM - rakieta ziemia-powietrze
SBDP - sowiecki plan opracowania pola walki
SCT - rozproszony, rozdzielony
scty - bezpieczestwo /ubezpieczenie/
sfc - ziemia, powierzchnia
SHAPE - Naczelne Dowództwo Si Sojuszniczych w Europie
SIGINT - rozpoznanie rodkami cznoci
SITDEV - opracowanie sytuacji
SITMAP - mapa sytuacji
SLAAR - powietrzny radar obserwacji bocznej
SLOC - morskie drogi komunikacyjne
SOF - siy dziaa specjalnych
SP - samobieny
SPAN - analiza parametrów sygnaów potencjalnych krytycznych /szczególnie wanych/ wzów /cznoci/
SPECNAZ - siy specjalnego przeznaczenia KGB
SPG - sowiecka 73mm armata gadkolufowa
Sgdn - dywizjon, eskadra, batalion, szwadron
SS - 21 - sowiecki pocisk maego zasigu „ziemia-ziemia” /SCARB/
SSM - rakieta /pocisk/ „ziemia-ziemia”
SWO - oficer suby meteorologicznej sztabu
TA - armia pancerna
TAB - bateria wykrywania /namierzania/ celi
TAI - „celowy” obszar zainteresowania
TARWI - rozpoznanie pogody w celu...
TASM - pociski /rakiety/ taktyczne „powietrze-ziemia”
TBM - taktyczny pocisk /rakieta/ balistyczny
TCAE - element kontroli i analizy technicznej
temp - temperatura
TPL - fazowa linia czasowa
TTADB - dane wyjciowe /bazowe/ taktycznej analizy terenu
TTY - dalekopis
TVA - analiza wartoci /wanoci/ celu
TVD - teatry dziaa wojennych
US - USA
USAF - Siy Powietrzne USA
USAFETAC - Centrum Technicznych Wniosków rodowiskowych Si Powietrz - nych USA
VHF - bardzo wysoka czstotliwo
VGK - naczelne, wysze dowództwo
VIS - widoczno
W - zachód
WETM - sekcja meteorologiczna
XING - przekraczanie