SERCE - elektrofizjologia i biomechanika
Potencjał czynnościowy mięśnia sercowego
Powstaje fizjologicznie w komórkach rozrusznikowych węzła zatokowego
Rozprzestrzenia się do mięśnia przedsionków i komór przez układ bodźcoprzewodzący
Ma odmienny przebieg w komórkach szybkich (większość) i wolnych (komórki rozrusznikowe węzła zatokowo-przedsionkowego, przedsionkowo-komorowego, włókien Purkiniego)
Potencjał czynnościowy komórek szybkich
Faza 0 - depolaryzacja (do 2 ms): szybki dokomórkowy prąd sodowy
Faza 1 - wstępnej repolaryzacji do ok. 0mV (zamknięcie kanałów sodowych, wzrost przepuszczalności dla K+, Ca2+)
Faza 2 - plateau (kilkadziesiąt do kilkuset MS na poziomie ok. 0mV)
wolny prąd wapniowy do komórki
właściwości prostownicze kanału potasowego m. sercowego, proporcjonalne do gradientu el.
Faza 3 - końcowej repolaryzacji
zmniejszenie dokomórkowego prądu wapniowego
wzrost odkomórkowego prądu potasowego
Faza 4 - potencjał spoczynkowy (od -60 do -90 mV)
Potencjał czynnościowy mięśni poprzecznie prążkowanych
Potencjał czynnościowy komórek rozrusznikowych
Faza 0 - depolaryzacja wolniejsza i głównie dzięki dokomórkowemu prądowi wapniowemu
Brak zaznaczonych faz 1 i 2
W fazie 4 - powolna depolaryzacja spoczynkowa (tzw. potencjał rozrusznika) wywołana wolnym napływem Na+ i Ca2+, aż zostanie osiągnięty potencjał progowy i wyzwolony potencjał czynnościowy
(automatyzm serca)
Przewodzenie stanu czynnego
Sąsiednie włókna mięśniowe połączone są poprzez:
wstawki (koniec do końca)
ścisłe złącza (bok do boku)
Wszystkie włókna każdego przedziału m. sercowego tworzą syncytium czynnościowe - odpowiedź „wszystko albo nic”
Dwa syncytia czynnościowe
Komorowe i przedsionkowe
Odizolowane elektrycznie przez pierścień włóknisty zastawek
Fizjologiczne połączenie (węzeł przedsionkowo-komorowy) przewodzi jednokierunkowo
Pobudliwość mięśnia sercowego