Wielkanocne to pisanki, wyklejanki, malowanki

136. Zielony dywanik rzeżuchy

Zapis w dzienniku:

I. „Kura i kurczęta” - zabawa naśladowcza. „Rzeżucha prosto z ogródka” - degustacja samodzielnie wyhodowanej zieleniny.

II. „Gotowane i surowe” - zabawa badawcza; poszerzenie wiedzy na temat jajek, obserwacja surowych i gotowanych jajek podczas toczenia, zanurzania itp., analiza wyglądu, szacowanie, które są surowe, a które gotowane. „Na zdrowie” - degustacja jaj na twardo z sosem jajecznym (majonezem) i szczypiorkiem z przedszkolnej hodowli.

III. „Kurczęta i lisek”- zabawa ruchowa. „Wydmuszki na start” - ćwiczenia oddechowe, ostrożne dmuchanie z różnym natężeniem na piłeczki do tenisa stołowego.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- odpowiednio reaguję na zmiany tempa,

- coraz bardziej lubię zielone warzywa,

- poznaję nowe smaki,

- odróżniam jajko gotowane od surowego,

- biorę udział w zabawach badawczych,

- przygotowuję proste danie,

- poznaję smak potraw,

- odpowiednio reaguję na sygnały muzyczne,

- ćwiczę prawidłowy oddech.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

• „Kura i kurczęta” - zabawa naśladowcza. Jedno dziecko zostaje kurą, czyli matką pozostałych dzieci - kurczątek. Gdy nauczyciel gra na klawesach w wolnym tempie, kura wyprowadza swoje dzieci na spacer. Kura gdacze, macha skrzydłami, podskakuje, a dzieci starają się iść za nią i ją naśladować. Gdy nauczyciel robi pauzę - kurczęta zbierają ziarenka z ziemi (stukają paluszkami w podłogę). Gdy usłyszą szybkie tempo, od razu biegną do kury, by schronić się pod jej skrzydłami.

lub:

Nauczyciel wybiera jedno dziecko do roli kury, pozostałe będą naśladować kurczęta. Nauczyciel akompaniuje do zabawy na klawesach lub pudełku akustycznym. Gdy gra szybko - kurczęta biegają po sali w różnych kierunkach, wołając wysokim głosem pi, pi, pi. Kura w tym czasie spokojnym krokiem spaceruje pomiędzy kurczątkami. Akompaniament w tempie wolnym jest sygnałem dla dzieci, aby dobrały się parami i maszerowały (para za parą) za kurą, miarowo mówiąc ko, ko, ko.

klawesy

• „Rzeżucha prosto z ogródka” - degustacja samodzielnie wyhodowanej zieleniny. Dzieci wcześniej z nauczycielem posiały rzeżuchę na watce lub w specjalnym pojemniku do hodowli kiełków. Poznały zasady hodowli rośliny i wyznaczyły dyżury, podczas których osoba wybrana zraszała nasionka. Codziennie rano przedszkolaki oglądały zmiany w hodoli i robiły zdjęcia, które posłużyły do zrobienia kalendarza: „Od nasionka do roślinki”. Po wyrośnieciu zieleniny dzieci oglądają zdjęcia z kolejnymi etapami hodowli, omawiają je, naklejają na kartki (mogą dorysowywać własne spostrzeżenia). Nauczyciel wpisuje daty obserwacji. Następnie wszyscy przystępują do degustacji samodzielnie wyhodowanej rośliny. Oglądają ją, opisują jej zapach, a potem degustują, by określić jej smak.

rzeżucha z przedszkolnej hodowli, kartki, kredki, zdjęcia z hodowli

II. Zajęcia główne

• „Gotowane i surowe” - zabawa badawcza. Nauczyciel proponuje dzieciom doświadczenie: z pomocą opiekunki/woźnej zalewa w dużym naczyniu jajko kurze wrzącą wodą i pyta dzieci, czy wiedzą, co się stanie. Po czym stwierdza, że na rozwiązanie trzeba będzie poczekać do końca zajęć. Opiekunka/woźna pilnuje, aby żadne dziecko nie zbliżyło się do naczynia z wrzątkiem. Jeśli jajo nie było zbyt zimne pozostawione we wrzątku powinno mieć całkowicie ścięte białko i półpłynne żółtko.

Następnie nauczyciel stawia przed dziećmi trzy słoiki z wodą oraz pojemniki z solą i z cukrem, a następnie pyta, czy jajko w wodzie unosi się. Po udzieleniu odpowiedzi dzieci sprawdzają swoje przypuszczenia - wkładają jajko do wody. Kiedy jajko tonie, nauczyciel prosi o wykonanie kolejnej próby, gdyż słyszał, że podobno w osolonej lub posłodzonej wodzie jajko będzie pływać. Dzieci do jednego słoika wsypują kilka łyżek soli, a do drugiego cukru. Po wymieszaniu wkładają jajo i sprawdzają, w którym słoiku utrzymuje się na powierzchni. Następnie oglądają dwa jaja i starają się odgadnąć: które z nich jest surowe, a które gotowane - bez ich rozbijania. Jeśli nie potrafią wskazać, nauczyciel podpowiada, że ugotowane jajo szybciej się toczy i kręci od surowego. Przedszkolaki toczą oba jaja, kręcą nimi. Po wytypowaniu, które jajko jest surowe, a które gotowane, nauczyciel rozbija je, by potwierdzić przypuszczenia dzieci. Po stłuczeniu skorupek czterolatki oglądają surowe i ugotowane jajo od środka - poznają budowę, nazywają i wskazują: żółtko, białko, błonę, skorupkę oraz porównują je.

Na koniec oglądają jajko, które na początku zajęć było zalane wrzątkiem. Obierają ze skorupki, porównują z surowymi i gotowanymi na twardo.

• „Na zdrowie” - degustacja jaj na twardo. Przedszkolaki nakrywają stoliki do posiłku, myją szczypiorek, smarują chleb masłem. Dostają po jednym ugotowanym i wystudzonym jajku. Każdy samodzielnie je obiera i kroi w gilotynce do jaj na plasterki, układa na kromce chleba z dodatkiem majonezu.

Na końcu przedszkolaki „ozdabiają” kanapki pokrojonym przez nauczyciela szczypiorkiem z przedszkolnej hodowli i jedzą. Im większy będzie ich udział w przygotowaniu dania, tym chętniej go skosztują.

jaja kurze: surowe i gotowane, majonez, szczypior, plastikowe noże, chleb, masło

III. Zajęcia popołudniowe

• „Kurczęta i lisek” - zabawa ruchowa. Nauczyciel wybiera spośród dzieci lisa. Pozostałe dzieci dzieli na dwie grupy. Jedna z nich to kurczęta, ich domem są gniazda (koła hula-hoop). Druga grupa to dzieci grające na talerzach. Na sygnał nauczyciela kurczęta wychodzą z gniazd, skaczą, machają skrzydełkami. W tym czasie lis siedzi w norze - wyznaczonym miejscu. Kiedy dzieci zaczynają grać na talerzach, to sygnał, że lis może wyruszyć na łowy, a kurczęta muszą jak najszybciej się schronić w gniazdach, gdzie są bezpieczne. Po złapaniu kurczaczka, lis zabiera go ze sobą.

Po chwili następuje zmiana: grające dzieci zostają kurczątkami, a czterolatki - kurczęta, grają na talerzach. Zostaje też wybrany nowy lis.

lub:

Na podłodze rozłożone są koła hula-hoop. Nauczyciel do roli lisa wybiera jedno dziecko, które staje pod ścianą. Dzieci - kurczątka przebiegają swobodnie z koła do koła. Na głośny dźwięk talerzy lisek wybiega i łapie kurczątko, które nie zdążyło wskoczyć do koła. Złapane dziecko siada pod ścianą i zabawa trwa dalej, tak długo, aż wszystkie kurczątka zostaną złapane.

talerze, koła hula-hoop

• „Wydmuszki na start” - ćwiczenia oddechowe, ostrożne dmuchanie z różnym natężeniem na piłeczki do tenisa stołowego. Nauczyciel prowadzi zabawę, wyjaśnia, dzieci wykonują polecenia.

Każde dziecko otrzymuje „wydmuszkę” - piłeczkę do tenisa stołowego (można je wcześniej pokolorować). Nauczyciel dzieli dzieci na dwójki. Pary siadają przy stole, naprzeciwko siebie. Dzieci kładą piłeczki blisko brzegu stołu, przy którym siedzą. Na hasło nauczyciela, np.: Wydmuszki startują! - zaczynają dmuchać na piłeczkę w ten sposób, by zderzyła się z „wydmuszką” partnera. Reszta dzieci dopinguje i liczy, ile było zderzeń.

Drugie ćwiczenie: „mecz wydmuszkowy”. Nauczyciel dzieli dzieci na dwuosobowe drużyny. Przy każdym stole, naprzeciwko siebie, siadają dwie drużyny. Na środku stołu leży jedna „wydmuszka” - piłeczka. Na brzegach stołu należy zaznaczyć dwie bramki (najlepiej zmywalnym flamastrem). Zadaniem każdej z drużyn jest umieszczenie piłeczki w bramce przeciwnika. Dzieci dmuchają na piłeczki, nie wolno im używać rąk. Wygrywa ta drużyna, która zdobędzie najwięcej bramek. Zaczynają dmuchać na hasło nauczyciela, np.: Mecz start! Przy każdym ćwiczeniu należy przypomnieć dzieciom o długim, spokojnym wdechu.

wydmuszki - piłeczki do tenisa

137. Wielkanocny koszyczek

Zapis w dzienniku:

I. „Pisanki, kraszanki” - zabawa rytmiczna. „Malowane jaja” - oglądanie różnorodnych świątecznych jajek; porównywanie technik zdobienia, omawianie wyglądu. Poznawanie tradycyjnych zwyczajów świątecznych.

II. „Pisanki” - nauka piosenki, zabawa pisankami do słów piosenki. „Gdzie są pisanki?” - zabawa dydaktyczna, doskonaląca znajomość schematu ciała oraz kierunków w przestrzeni - na, pod, obok, na górze, na dole, po prawej, po lewej; poprawne używanie określeń.

III. „Tunel” - zabawa ruchowa z czworakowaniem. „Pisankowe obrazki” - zabawa naśladowcza.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- rytmicznie mówię tekst,

- wykonuję temat rytmiczny za pomocą gestodźwięków,

- poznaję świąteczne zwyczaje wielkanocne,

- poznaję słowa i melodię piosenki,

- poprawnie używam określeń: na, pod, obok, na górze, na dole, po prawej, po lewej,

- używam wyobraźni w zabawie muzyczno-ruchowej,

- odpowiednio reaguję na przerwę w muzyce.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

• „Pisanki kraszanki” - zabawa rytmiczna (echo rytmiczne). Dzieci siedzą przed nauczycielem, który mówi (w różnym tempie i różną dynamiką) fragment tekstu piosenki:

Pisanki, pisanki - jajka malowane,

nie ma Wielkanocy bez barwnych pisanek.

Nauczyciel jednocześnie rytmicznie klaszcze w ręce lub klepie o uda. Dzieci powtarzają każdy przykład na zasadzie echa.

• „Malowane jaja” - oglądanie różnych świątecznych jajek. Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel stawia na środku koszyk z różnymi pisankami i zadaje dzieciom pytania:

- Co jest w koszyku?

- Z czego się robi pisanki?

- Dlaczego mówimy, że jajko jest symbolem życia i budzącej się przyrody?

Jeśli dzieci nie potrafią udzielić odpowiedzi, to nauczyciel wyjaśnia im. Następnie opowiada o historii pisanek, o jej tradycyjnym wyglądzie w innych krajach (nauczyciel może pokazać ilustracje pisanki chińskiej, australijskiej, rosyjskiej). Niektóre mają namalowane kwiaty wiśni, figury, ptaki. Są też jaja drewniane, malowane są na czarno i zdobione farbami, jak również drogocenne złote jaja, zdobione szlachetnymi kamieniami, np.: diamentami (w Rosji). Daleko w Australii rzeźbione są jaja strusia.

Po krótkiej pogadance o pisankach z innych krajów nauczyciel pokazuje zebrane przez siebie świąteczne jajka i krótko omawia techniki, za pomocą których zostały ozdobione:

- kraszanki: powstają przez gotowanie jaja w wywarze barwnym, uzyskanym ze sładników naturalnych (łupin cebuli, kory dębu, soku z buraka),

- pisanki: powstają przez malowanie jaja gorącym woskiem, a następnie zanurzenia jaja w barwniku. Do ich malowania używano: szpilek, igieł, drewienek, słomek,

- oklejanki (naklejanki): są ozdabiane sitowiem, płatkami bzu, skrawkami kolorowego, błyszczącego papieru i materiału,

- nalepianki: powstają przez ozdobienie jaja różnymi wycinankami z papieru,

- drapanki: powstają przez wydrapanie róznych wzorów na barwionym jaju.

różne pisanki

II. Zajęcia główne

• „Pisanki” - nauka piosenki, zabawa pisankami do jej słów. Dzieci słuchają piosenki „Pisanki”. Po wysłuchaniu następuje krótkie omówienie jej treści. Nauczyciel rozdaje dzieciom malowane jajka i zachęca, aby opowiedziały o swoich pisankach. Następnie dzieci wykonują melodię piosenki sylabami jak:

- kury ko, ko, ko…,

- barany be, be, be…,

- kaczki kwa, kwa, kwa…

• „Gdzie są pisanki?” - zabawa dydaktyczna. Dzieci stoją wzdłuż jednej linii. Każde z nich ma w ręku drewnianą pisankę. Nauczyciel stoi plecami do dzieci. Kątem oka kontroluje wykonywanie ćwiczeń. Najpierw prosi, aby dzieci pokazały, co znajduje się przed nimi i poturlały przed siebie pisanki. Zanim dzieci podejdą i podniosą pisanki nauczyciel zwraca uwagę, że jaja są przed nimi (do dzieci: jaja są przed wami, z przodu).

Po podniesieniu pisanek dzieci unoszą je nad głowy. Tu nauczyciel również akcentuje, że jaja są teraz na górze, a kiedy dzieci je opuszczą na wysokość kolan, to mocno podkreśla, że teraz znajdują się na dole.

Następnie nauczyciel prosi, by dzieci położyły obie ręce na klatce piersiowej i wyczuły bijące serce, czyli wskazały lewą stronę ciała i podniosły do góry lewą rękę (można dzieciom założyć frotki). Po czym wskazały lewą nogę, kolano, stopę i położyły pisankę po lewej stronie swojego ciała. Następnie przedszkolaki pokazują prawą rękę, podobnie jak wcześniej podnoszą ją do góry, wskazują prawą nogę, kolano, stopę i kładą pisankę po prawej stronie. Po kilkakrotnym wykonaniu „poleceń” dzieci siadają w kole i wskazują, gdzie nauczyciel kładzie pisankę. Posługują się przy tym określeniami: na górze, na dole, obok, pod, na. Nauczyciel wcześniej przekłada pisankę, by dzieci przypomniały sobie określenia i sposób ich użycia.

drewniane pisanki

III. Zajęcia popołudniowe

• „Tunel” - zabawa ruchowa z czworakowaniem. Dzieci podzielone na zespoły stoją w dwóch rzędach obok siebie. Zespoły ustawione w rozkroku. Pierwsze dziecko z rzędu, na sygnał prowadzącego zabawę, odwraca się i na czworakach przemieszcza się między nogami innych dzieci. Po przejściu przez tunel, ustawia się na końcu rzędu. Wygrywa zespół, którego zawodnicy szybciej przejdą przez tunel i zajmą pozycje w siadzie skrzyżnym.

• „Pisankowe obrazki - zabawa naśladowcza. Dzieci swobodnie poruszają się po całej sali przy melodii piosenki, dopasowując ruch do charakteru muzyki. Na przerwę zatrzymują się nieruchomo, przybierając jakąś pozę z obrazków pisankowych, zawartych w tekście piosenki: kogucik, słońce, laleczka, kwiatek, gwiazdka. Nauczyciel w tym czasie spaceruje pomiędzy dziećmi i zgaduje jakie obrazki dzieci przedstawiają.

CD Piosenki i zabawy cz. 2 - „Pisanki” (nr 10)

138. Potrawy na wielkanocnym stole

Zapis w dzienniku:

I. „Pisanki” - utrwalenie piosenki, zabawa rytmiczna przy piosence. „Świąteczne menu” - na podstawie zebranych potraw oraz ilustracji i zdjęć, zapoznanie dzieci z potrawami wielkanocnymi.

II. „Piekła myszka mazurki” - wiersz Czesława Janczarskiego jako wprowadzenie i prezentacja tradycyjnego świątecznego ciasta, zwrócenie uwagi na motywy ozdobne przy cieście. „Świąteczny mazurek” - modelowanie i ozdabianie mazurka z masy solnej; toczenie, wałkowanie, modelowanie ozdób i umieszczanie ich na wierzchu. „Jaki piękny wielkanocny stół!” - praca z ilustracją w „Książce”; wyszukiwanie par pisanek.

III. „Zanieś podwieczorek”- zabawa ruchowa z ćwiczeniami równowagi. „Świąteczny mazurek” - kończenie prac; malowanie elementów dekoracyjnych farbami plakatowymi.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- melodyjnie śpiewam piosenkę,

- wykonuję rytm piosenki,

- poznaję tradycje świąteczne związane z Wielkanocą,

- z uwagą słucham wiersza,

- poznaję tradycyjne świąteczne ciasto - mazurka,

- tworzę z masy solnej ozdoby świąteczne,

- ćwiczę sprawność dłoni,

- odnajduję pary takich samych pisanek,

- ćwiczę równowagę,

- maluję farbami elementy pracy,

- starannie ozdabiam pracę.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

• „Pisanki” - utrwalenie piosenki, zabawa rytmiczna przy piosence. Dzieci śpiewają piosenkę. Na słowa pierwszej zwrotki:

- jajka malowane,

- bez barwnych pisanek,

- jajka kolorowe,

- bajki pisankowe,

dzieci klaszczą rytmicznie w ręce.

Podczas drugiej zwrotki w tych samych taktach klepią o uda.

CD Piosenki i zabawy cz. 2 - „Pisanki” (nr 10)

• „Świąteczne menu” - zapoznanie dzieci z potrawami wielkanocnymi. Dzieci siedzą w kole, a nauczyciel najpierw pyta, czy znają jakieś potrawy, które zazwyczaj znajdują się na wielkanocnym stole. Po wysłuchaniu odpowiedzi pokazuje przedszkolakom kilka ilustracji, a one odgadują, jak nazywa się danie na obrazku. W miarę możliwości nauczyciel może przynieść kilka potraw, np.: babkę drożdżową, mazurka, pasztet, jaja na twardo, by dzieci mogły ocenić ich wygląd i poznać smak.

Nauczyciel pyta dzieci:

- Co, oprócz malowanych jaj, powinno się znaleźć w święconce, czyli wielkanocnym koszyczku?

Nauczyciel opowiada o znaczeniu jajek, soli, baranka oraz o tradycyjnej zabawie wielkanocnej walatce (dwie osoby stukają się jajami ugotowanymi na twardo, wygrywa ten, czyje jajko nie pęknie).

potrawy, fotografie, ilustracje świątecznych potraw oraz zawartości świątecznego koszyczka

II. Zajęcia główne

• „Piekła myszka mazurki” - wysłuchanie wiersza Cz. Janczarskiego i rozmowa na jego temat jako wprowadzenie do prezentacji wielkanocnego ciasta - mazurka. Dzieci siedzą w kole i słuchają wiersza recytowanego przez nauczyciela.

Piekła myszka mazurki

Piekła myszka mazurki

dla syna

i córki

dla siostry
i braciszka

piekła mazurki myszka.

Ubijała pianę,
tłukła migdały,
a myszątka czekały,

czekały, czekały...

Aż usnęły.
Przez sen się teraz

uśmiecha
siostrzyczka i brat,
bo się przyśnił im mazurek
wielki jak świat.

Czesław Janczarski

Po wysłuchaniu wiersza nauczyciel pyta:

- Co robiła myszka?

- Dla kogo piekła ciasto?

- Dlaczego myszki uśmiechały sie przez sen?

Po krótkiej rozmowie nauczyciel pokazuje dzieciom prawdziwego mazurka. Przedszkolaki wyróżniają jego warstwy, zwracają uwagę na ozdoby oraz smakują. Następnie oglądają fotografie i ilustracje innych mazurków z książek kucharskich. Poznają rodzaje: migdałowy, kajmakowy. Opisują sposoby zdobienia mazurka charakterystyczne dla świąt wielkanocnych: cukrowe jaja, bazie, baranki, zajączki, lukrowe szlaczki, kandyzowane owoce ułożone w różne wzory.

• „Świąteczny mazurek” - modelowanie i ozdabianie mazurka z masy solnej. Dzieci gromadzą się przy jednym stole, gdzie wspólnie z nauczycielem robią masę solną. Po jej wykonaniu siadają na swoich miejscach i po uprzednim wygnieceniu kawałka masy wykonują spód ciasta, pokrywając nim tekturkę na wysokość minimum 0,5 cm. Zanim jednak pochłonie dzieci wena twórcza, to wspólnie z nauczycielem toczą, wałkują, spłaszczają kawałki masy solnej, by przekonać się o jej plastyczności, zmienności oraz możliwości cofnięcia zmian. Następnie przystępują do wykonania ozdób. Nauczyciel robi jeszcze z dziećmi kilka dekoracji, by przekonały się, że nie jest to trudne zadanie, by nabrały pewności. W trakcie samodzielnej pracy nauczyciel chwali pomysły dzieci.

masa solna, tekturki

• „Jaki piękny wielkanocny stół!” - praca z ilustracją w „Książce”; wyszukiwanie par pisanek. Dzieci otwierają „Książki”, oglądają obrazki i opowiadają, co na nich widzą. Nauczyciel kieruje rozmową:

- Przyjrzyjcie się obrazkowi. Co on przedstawia? Ja dostrzegam chłopca z jasnymi włosami. Widzicie go?... Pokażcie go palcem. Obok niego biegnie kurczak... a obok kurczaczka stoi baranek... Widzę też dziewczynkę z ciemnymi włosami. Co stoi obok niej? Pokażcie teraz kwiaty na oknie... i ciasto na stole... Co jeszcze znajduje sie na obrazku?

Dzieci opowiadają i pokazują. Nauczyciel zwraca uwagę, by przy opisywaniu miejsca używały określeń kierunków przestrzeni.

„Książka” s. 60-61

III. Zajęcia popołudniowe

• „Zanieś podwieczorek” - zabawa ruchowa z ćwiczeniami równowagi. Dzieci siedzą w rzędzie. Zadaniem każdego z nich będzie przejście po lini prostej do wyznaczonego miejsca i powrót z tacą, na której ustawiona została zastawa dla lalek. Oczywiście bez strącenia żadnego z przedmiotów. W danym czasie zadanie wykonuje jedno dziecko.

taca z zastawą dla lalek

• „Świąteczny mazurek” - kończenie prac; malowanie elementów dekoracyjnych farbami plakatowymi. Po wysuszeniu w piekarniku mazurków, dzieci z nauczycielem jeszcze raz oglądają ilustracje z bogato dekorowanymi mazurkami. Nauczyciel zwraca uwagę przedszkolakom na barwy ozdób. Po czym zachęca dzieci do pomalowania ich własnych zdobień na mazurkach farbami plakatowymi. Po zakończeniu malowania dzieci tworzą wystawę „smakowitych” prac.

farby plakatowe, pędzelki

139. Śmigus-dyngus

Zapis w dzienniku:

I. „Na zielonej łące” - zabawa rytmiczna. „Pisanki” - ćwiczenia grafomotoryczne; kreślenie wzorów, kompozycji pasowych na ograniczonej powierzchni; doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej.

II. „Śmigus-dyngus” - wysłuchanie wiersza Marii Terlikowskiej; poznanie tradycji związanej z drugim dniem świąt.

III. „Rzuć do mnie piłkę”- zabawa ruchowa z elementem rzutu i celowania. „Dyngus” - zabawa taneczna, swobodna improwizacja ruchowa do melodii ludowej.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- rytmicznie mówię tekst,

- odpowiednio reaguję na przerwę w muzyce,

- ćwiczę dłonie,

- staram się zmieścić rysunek na określonej powierzchni,

- poznaję tradycje świąteczne,

- coraz lepiej celuję i rzucam,

- wykonuję układ taneczny.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

• „Na zielonej łące” - zabawa rytmiczna. Przy dźwiękach bębenka dzieci skaczą jak zające. Na przerwę w muzyce zatrzymują się i rytmicznie mówią fragment tekstu popularnej piosenki:

Na zielonej łące raz, dwa, trzy.

Pasły się zające raz, dwa trzy.

Na słowa raz, dwa, trzy dzieci klaszczą rytmicznie w ręce. Ponowny akompaniament na bębenku zaprasza do skakania po całej sali.

bębenek

• Pisanki” - ćwiczenia grafomotoryczne. Dzieci siedzą przy stolikach, na których leżą kartki w kształcie dużych jaj oraz kredki i ołówki. Nauczyciel prosi dzieci o ozdobienie jaj tak, by powstały z nich barwne pisanki. Najpierw wspólnie wymyślają przykłady różnych wzorów pasowych. Nauczyciel rysuje je na tablicy, a dzieci wybierają z nich kilka i wykorzystują do ozdobienia swojego jaja. Po zakończeniu pracy dzieci urządzają wystawę swoich dzieł.

kartki w kształcie dużych jaj, kredki, ołówki

II. Zajęcia główne

• „Śmigus-dyngus” - wysłuchanie wiersza M. Terlikowskiej; poznanie tradycji związanej z drugim dniem świąt. Dzieci siedzą na dywanie. Nauczyciel recytuje wiersz:

Śmigus-dyngus

Wie o tym i Tomek, i Ewa,

że w śmigus się wszystkich oblewa.

Ale czy trzeba Pawełka

oblewać z pełnego kubełka?

Wystarczy małym kubeczkiem

dla żartu,

dla śmiechu,

troszeczkę.

Bo może wiatr chmurę przywieje

i wszystkich was deszczem

poleje?

Maria Terlikowska

Po recytacji nauczyciel pyta dzieci:

- O czym wam przed chwilą przeczytałam/łem?

- W jaki sposób dzieci obchodzą dyngusa?

- Kiedy jest obchodzony śmigus-dyngus?

- Jak inaczej mówimy na ten dzień?

Po krótkiej rozmowie, nauczyciel opowiada o śmigusie-dyngusie nazywanym również lanym, polewanym lub oblewanym poniedziałkiem, który obchodzi się w poniedziałek wielkanocny. Zwyczaj ten powstał dawno temu z połączenia śmigusa i dyngusa. W śmigusa oblewano się wodą, co miało symbolizować wiosenne oczyszczenie. Dyngusowanie zaś to wiosenne odwiedzanie znajomych, od których dostawało się smakołyki na drogę. I tak śmigus, czyli oblewanie wodą połączył się z dyngusowaniem, od którego można się wykupić pisankami lub słodkimi pysznościami. Nauczyciel zwraca dzieciom uwagę na kulturalne obchodzenie dyngusa, który ma być zabawą dla wszystkich, a nie tylko dla tych oblewających.

[Author ID2: at Mon Jun 29 12:17:00 2009 ]

III. Zajęcia popołudniowe

• „Rzuć do mnie piłkę”- zabawa ruchowa z elementami rzutu i celowania. Dzieci stoją w kole. Nauczyciel stoi w jego środku. Trzyma w dłoniach piłkę. Po wywołaniu imienia dziecka rzuca oburącz do niego piłkę. Zadaniem przedszkolaka jest jej złapanie i odrzucenie z powrotem do nauczyciela. Im dzieci lepiej łapią, tym nauczyciel może szybciej rzucać piłkę.

piłka

• „Dyngus” - zabawa taneczna, swobodna improwizacja ruchowa do melodii ludowej. Melodia zbudowana jest z dwóch części A i B (część B powtarza się dwa razy).
Dzieci stoją w dużym kole, zwrócone twarzami do środka koła. Trzymają ręce
na biodrach, nogi w małym rozkroku. Podczas części A dzieci kołyszą się na boki, przenosząc ciężar ciała z nogi na nogę. Na melodię B - dzieci dwa razy klaszczą w ręce i wykonują jeden obrót dookoła własnej osi. Podczas przygrywki dzieci odwracają się do osoby stojącej obok (wcześniej umówionej pary), podają sobie ręce i znów podczas części A kołyszą się na boki. Na refren klaszczą dwa razy w ręce i obracają się jak wyżej. Podczas trzeciego powtórzenia melodii A, dzieci idą tanecznym krokiem w dużym kole wiązanym. Część B - wykonują tak samo jak wcześniej.

CD Utwory... cz. 2 - „Dyngus” (nr 3)

140. Świąteczne życzenia

Zapis w dzienniku:

I. „Zabawy baranków” - zabawa naśladowcza. „Baranki i owieczki” - ćwiczenia artykulacyjne; naśladowanie głosów.

II. „Świąteczne wyścigi” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych z czworakowaniem, tor przeszkód. „Wesołych Świąt” - ćwiczenia językowo-dykcyjne; skandowanie, szept, krzyk, wolno, szybko - wypowiadanie życzeń świątecznych w różny sposób; panowanie nad głosem. Nagrywanie i słuchanie.

III. „Przez płotek”- zabawa ruchowa z podskokami. „Kartka świąteczna” - wykonanie pracy z „Wycinanek-składanek”.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- odpowiednio reaguję na umówione hasło i przerwę w muzyce,

- ćwiczę narządy mowy,

- sprawnie pokonuję tor przeszkód,

- panuję nad głosem,

- coraz sprawniej podskakuję,

- wykonuję świąteczną kartkę.

Przebieg dnia:

I. Zajęcie poranne

• „Zabawy baranków” - zabawa naśladowcza. Dzieci poruszają się po całej sali przy muzyce P. Czajkowskiego, wykonując polecenia nauczyciela:

- podskakują w małych kółeczkach (parami),

- poruszają się do przodu krokiem dosuwanym,

- cwałują parami po okręgu koła.

Na przerwę w muzyce dzieci zatrzymują się i naśladują głos baranka w rytmie podanym przez nauczyciela (echo).

CD Utwory ... cz. 1 - „Uwertura” P. Czajkowskiego (nr 10)

• „Baranki i owieczki” - ćwiczenia artykulacyjne; naśladowanie głosów. Nauczyciel proponuje dzieciom zabawę dźwiękonaśladowczą w owieczki i baranki na polanie. W części pierwszej prowadzi ćwiczenia, dzieci powtarzają.

- Na polanie pasą się duże barany i owce oraz małe baranki i owieczki. Pierwsze odzywają się dorosłe barany: (grubo i nisko) bee, bee, bee. Następnie dorosłe owce: (grubo i nisko) baa, baa, baa. Usłyszały to małe baranki i owieczki - one też chcą przyłączyć się do rozmowy. Małe baranki: (wysoko i cienko) bee, bee, bee. Wtórują im małe owieczki: (wysoko i cienko) baa, baa, baa. Wesoły ptaszek na gałęzi gwiżdże z zachwytem: fiufiu, fiufiu, fiufiu.

Następnie dzieci samodzielnie naśladują głosy. Na hasło nauczyciela, np.: Małe baranki! dzieci powtarzają cienko: bee, bee, bee itd.

II. Zajęcia główne

• „Świąteczne wyścigi” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych z czworakowaniem.

1. „Świąteczny poranek” - ćwiczenie wstępne. Nauczyciel zmienia dzieci w kotki i opowiada im krótką historyjkę o tym, co robią kotki w świąteczny poranek: wstają, przeciągają się, wyginają grzbiet, wyciągają w różne strony łapki, spacerują po kuchni, próbują zajrzeć do pachnących od potraw mis itd. Dzieci zaś ilustrują ruchem historyjkę nauczyciela - naśladują kotki.

2. „Śniadanie” - ćwiczenie z czworakowaniem. Kotki chcą zjeść śniadanie. Ktoś jednak przestawił im ich miseczkę. Kotki - dzieci muszą dojść do miseczek - obręczy, by napić się z nich mleczka. Dzieci poruszają się na czworakach, opierając się na całych dłoniach i na palcach stóp. Po wypiciu mleczka kotki siadają na piętach - odpoczywają.

3. „Świąteczne zabawy” - ćwiczenie w parach. Dzieci dobierają się parami. Jedno z nich siedzi i tuż nad ziemią trzyma obręcz. Zadaniem drugiego dziecka jest przejście przez nią. Po kilkakrotnym powtórzeniu następuje zamiana dzieci w parze.

4. „Świąteczne wyścigi” - zabawa z czworakowaniem oraz z elementem biegu. Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy. Przed każdą z grup jest ustawiony slalom z kilku chorągiewek. Zadaniem dzieci jest pokonanie na czworakach slalomu i jak najszybszy powrót do grupy w pozycji wyprostowanej. Wygra ta grupa, która pierwsza pokona slalom.

5. „Kotki w słońcu” - ćwiczenie wyciszające. Przedszkolaki - kotki leżą na plecach, na podłodze. Odpoczywają. Wygrzewają brzuszki. Starają się równo, miarowo oddychać. Wykonują wdech nosem, a wydech ustami i znów wdech nosem...

obręcze, chorągiewki, szarfy w dwóch kolorach

• „Wesołych Świąt” - ćwiczenia językowo-dykcyjne. Nauczyciel prowadzi z dziećmi ćwiczenia wymowy w oparciu o składanie świątecznych życzeń. Na początku nauczyciel wyjaśnia i proponuje rozgrzewkę głosową, dzieci powtarzają:

- Życzenia można wysłać mailem, można napisać na kartce pocztowej, ale można też powiedzieć osobiście lub nawet... wyśpiewać. Rozgrzewka: Skandujemy normalnym głosem: a, e, u, o, i, y. Wykrzykujemy: a, e, u, o, i, y. Skandujemy ae, eu, uo, oi, oy. Staramy się wypowiedzieć płynnie, szeptem: aeaeae, następnie eueueu, uououo. To samo płynnie normalnym głosem. Zasadnicza część zabawy - nauczyciel nagrywa, potem odsłuchuje wraz z dziećmi wypowiadane przez nie słowa. Skandujemy: wdech i na jednym wydechu: o-wie-czki, ba-ran-ki; wdech pi-san-ki, kra-szan-ki.

Szybko: wdech i na jednym wydechu: owieczki, baranki, pisanki, kraszanki.

Ponowne nagrywanie i odsłuchiwanie życzeń.

Najlepsze życzenia, śpiewamy: wesołych świąt (na dowolną melodię, raczej skoczną), powtarzamy - początkowo cichutko, potem coraz głośniej. Następnie śpiewanie z przeciąganiem samogłosek - weeesooołyyyych świąąąąt (cicho i głośno).

Teraz kolej na wypowiadanie życzeń wesołych świąt:

1. Skandujemy.

2. Szybko, ale dbając o prawidłową wymowę.

3. Wolno z przeciąganiem samogłosek.

Uwaga! Zawsze należy pamiętać o spokojnym wdechu.

Pytanie do dzieci: Który sposób składania życzeń najbardziej Wam się podoba: śpiew - cicho, głośno; skandowanie; mówienie z przeciąganiem wolno czy szybko?

magnetofon lub dyktafon

III. Zajęcia popołudniowe

• „Przez płotek”- zabawa ruchowa z podskokami. Dzieci maszerują w tempie wyklaskiwanym przez nauczyciela. Kiedy nauczyciel robi pauzę i mówi: Skok przez płot!, dzieci starają się jak najwyżej podskoczyć.

• „Kartka świąteczna” - wykonanie pracy z „Wycinanek-składanek”.

Dzieci siedzą przy stolikach. Przed nimi leżą „Wycinanki-składanki” oraz materiały służące do ozdobienia świątecznej kartki: kredki, kolorowy papier, krepina, nożyczki, klej. Najpierw nauczyciel prosi o wypchnięcie kartki z „Wycinanek-składanek”, a następnie złożenie wzdłuż przerywanych linii. Po złożeniu kartki, przedszkolaki ozdabiają pisanki z kartki według własnego pomysłu. Mogą nakleić na nich naklejki, pokolorować je lub pomalować farbami. Następnie nauczyciel odcina każdemu dziecku kawałek zielonej krepiny, która po kilkakrotnym nacięciu z jednej strony przez czterolatka, będzie trawką - gniazdkiem dla kury. Pokazuje, gdzie dzieci powinny przykleić trawkę, a do niej pisanki, by nie odstawały od niej. Po wykonaniu kartek, nauczyciel eksponuje prace w widocznym miejscu.

„Wycinanki-składanki” cz. 2, s. 9 (instrukcja), s. 33 (projekt), farby, pędzel, kredki, kolorowy papier, krepina, nożyczki, klej

Propozycje zajęć do tematów od 136. do 140. opracowała Kamila Staros.

CD Piosenki i zabawy cz. 2 - „Pisanki” (nr 10), pisanki

Cz. Janczarski, „Piekła myszka mazurki” [w:] „Świerszczyk” nr 8/2000, fotografie i rysunki z książek kucharskich przedstawiających dekoracje świą[Author ID2: at Mon Jun 29 11:50:00 2009 ]tecznych ciast

M. Terlikowska, „Śmigus-dyngus”, [w:] „Patataj, patataj, pojedziemy w cudny kraj. Antologia literatury dla najmłodszych”, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 2001, s. 111

jajka kurze: surowe i gotowane, słoiki, woda, łyżeczka, cukier, sól

---