CZYM JEST DLA MNIE DOBRO PUBLICZNE I DOBRO PRYWATNE

Dobrami określa się, wszelkie środki zaspokojenia potrzeb, a więc różnego rodzaju produkty i usługi, zasoby, nierynkowe wyroby, świadczenia materialne itd. W węższym rozumieniu dobro jest synonimem wytworu materialnego - towaru i usługi.

Klasyczna typologia dóbr opiera się na dwóch kryteriach, charakteryzujących konsumpcję:

- kryterium możliwości wyłączenia z konsumpcji,

- kryterium konieczności konkurowania w konsumpcji.

Na ich podstawie klasyfikuje się dobra jako publiczne lub prywatne.

Dobra prywatne występują wtedy, gdy można wykluczyć poszczególne osoby z konsumpcji oraz konsumenci konkurują o spożycie, tzn. spożycie przez jednych uszczupla możliwości konsumpcji przez innych. Typowe przekłady dóbr prywatnych to produkty spożywcze, odzież, kosmetyki, usługi hotelowe itp.

Do dóbr publicznych zalicza się te, z których korzysta wielu ludzi, bo nie można ich wykluczyć z konsumpcji oraz te których spożycie indywidualne charakteryzuje się brakiem rywalizacji w konsumpcji, bo nie ogranicza dostępności i spożycia przez innych konsumentów. Dostępu do dóbr publicznych nie da się ograniczyć, jest on zatem szeroki i równomierny niezależny od indywidualnej zdolności do płacenia przez odbiorcę. Typowe przykłady dóbr publicznych to: ochrona środowiska, oświetlenie publiczne, obrona narodowa itp.

Konsumpcja dóbr prywatnych jak i publicznych, może powodować konsekwencje zewnętrzne o charakterze pozytywnym lub negatywnym. Pozytywne efekty zewnętrzne występują wtedy, kiedy korzyści z konsumpcji czerpią nie tylko te osoby, które je nabyły. W przypadku negatywnych efektów zewnętrznych niekorzystne skutki konsumpcji danego dobra ponoszą ludzie, nie mający nic wspólnego z ich nabyciem.

Według mnie dobra prywatne są to osobiste rzeczy materialne bądź nie materialne z których może korzystać tylko dana osoba która je posiada. Natomiast dobra publiczne są to dobra powszechnie dostępne dla wszystkich ludzi.