WIDZENIE BARW

1. Istnieją trzy typy receptorów (czopki) o różnej wrażliwości na różne barwy (czerwona, zielona, niebieska), których siła reakcji zmienia się wraz z intensywnością światła.
   Mechanizm działania czopków polega na pochłanianiu światła przez zawarty w nich pigment.
   Nowoczesna teoria widzenia barw opiera się na koncepcji trzech receptorów uwzględniając jednocześnie mechanizmy neuronalne zachodzące na rożnych piętrach układu nerwowego.

2. Komórki zwojowe siatkówki oraz komórki ciała kolankowatego bocznego można podzielić na trzy klasy z punktu widzenia ich sposobu reakcji na barwę światła.

• „koncentryczne szerokiego spektrum”- nie są związane z widzeniem barwnym, odpowiadają jedynie na kontrast jasności między ich otoczką i centrum; do tej klasy należą komórki kanału wielko- i drobno-komórkowego

Dwie pozostałe są związane z widzeniem barw, obie zawierają jedynie małe komórki P.

• „koncentryczne pojedynczo przeciwstawne”- charakteryzują się przeciwstawnym wpływem otoczek i centrów w odniesieniu do barwy czerwonej i zielonej; reagują również w odniesieniu do kontrastu jasności podobnie jak komórki „koncentryczne szerokiego spektrum”

• „współmiernie pojedynczo przeciwstawne”- mają jednorodne pola recepcyjne (bez centrów i otoczek)

3. Informacje o barwie są przekazywane z komórek typu P w siatkówce do drobnokomórkowych warstw w ciele kolankowatym bocznym, następnie do obszarów „plamkowatych” pola V1. Stąd poprzez „plamki w warstwach 2 i 3, droga wiedzie do wąskich pasków V2, a następnie do pola V4..

4. Komórki korowe cechuje wyższa selektywność odpowiedzi na barwę niż komórek zwojowych siatkówki.

5. Subiektywna ocena barwy danego wycinka kolorowego obrazu zależy od tego, jaką barwę mają inne otaczające wycinki.